Stripverhaal over verandering - Edushock

Lang geleden leefde een kolonie
pinguins op een ijsberg in de
Zuidelijke ijszee

Hun ijsberg was er al vele jaren.
Hij was omgeven door een zee
waardoor hij rijk was aan voedsel.
Hoge muren van sneeuw omringden
de pinguins en boden bescherming
tegen sneeuwstormen.
Het was er zeer veilig.

Een van de pinguins was Fred. Hij
was zeer leergierig & opmerkzaam

Fred had een koffer met
observaties, ideeën en conclusies.
Fred kwam tot de constatatie dat
hun ijsberg aan het smelten was en
zou kunnen breken. Dat zou een
ramp zijn voor alle pinguins. Echter
ooit had een andere pinguin,
Harold, verteld dat hun ijsberg
zwakker werd en vanaf dan hadden
de pinguins Harold gemeden

De kolonie had een
leiderschapsraad, de groep van 10.
De voorzitter Louis was de
hoofdpinguin. Alice was een van de
leiders. Zij was toegankelijk en zou
zijn verhaal niet direct wegwuiven.
Ze verwierp het inderdaad niet
maar vroeg om haar naar de plek
te brengen waar de problemen het
duidelijkst waren

Onder water wees Fred op
scheuren en andere tekenen van
smeltschade. Via een groot gat
kwamen ze in een ruime grot die
vol water stond. Via de scheuren &
kloven kon het water normaal weg.
Echter, in een koude winter kunnen
de kloven bevriezen, waardoor het
water in de grot niet meer weg kan
& ook kan bevriezen, waardoor het
drastisch in volume toeneemt ….

Na veel scepticisme & aandringen,
krijgt Alice het gedaan dat Fred
naar de leiderschapsraad mag
komen. Gezien argumentatie niet
veel zou uithalen en de
leiderschapsraad niet naar de grot
wou zwemmen, besloot Fred een
model te maken …

De avond voor de bijeenkomst
brachten Fred en zijn vrienden het
model naar het hoogste punt, waar
de meeting plaatsvond

De volgende ochtend deed Fred
zijn verhaal. Een aantal stonden
open voor zijn verhaal, anderen
leken neutraal & enkele waren
sceptisch. Fred vertelde aan de
hand van zijn model waar de
gevaren zaten. De meeste pinguins
kwamen rond zijn model staan, op
1 pinguin na : NeeNee. Hij vond dat
de onzinbewering van een
smeltende ijsberg te ver ging.

Toen NeeNee zag dat enkele
pinguins het met hem eens waren,
wees hij naar Fred : ‘Kan deze
onervaren vogel garanderen dat
zijn gegevens en bevindingen
100% juist zijn ?
Fred zei dat hij dat niet kon, maar
dat, als het zou gebeuren, de
gevolgen dramatisch zouden zijn
voor de kolonie.

Alice duwde door: ‘denk eens aan
ouders die hun kinderen verliezen in
zo een ramp. Ze zouden naar ons
toekomen en vragen of we het niet
hebben zien aankomen & waarom
we niets hebben ondernomen’.

Louis, de hoofdpinguin zei : ‘Als
Fred gelijk heeft, dan hebben we
geen tijd te verliezen. Laat ons een
raad samenroepen’
Alice zei : ‘we moeten onmiddellijk
een algemene vergadering
bijeenroepen en zo veel mogelijk
pinguins ervan overtuigen dat we
een groot probleem hebben.

Alle pinguins praatten nu door elkaar

Fred had een idee. Hij ging de
berg af en kwam terug met een
fles. ‘Laten we er water in doen.
Als ze morgenochtend niet
gebarsten is, dan is het
misschien niet nodig om een
kolonieraad samen te roepen’.
Louis keek naar NeeNee & zei :
‘we proberen het’

Bobby, een pinguin die iedereen
vertrouwde kreeg de fles mee.
Natuurlijk was de fles de volgende
ochtend open gevroren. ‘Ik ben
overtuigd’, zei Bobby. Op 2 vogels
na zei iedereen dat ze aktie
moesten ondernemen. Een van
hen was NeeNee natuurlijk. Louis,
de hoofdpinguin riep een algemene
vergadering voor alle pinguins uit.

Alice sprak de kolonie toe en vertelde
het ganse verhaal. Fred liet het model
van de ijsberg zien en legde uit
waarom hij dacht dat ze in gevaar
waren. Bobby vertelde het verhaal van
de glazen fles. Louis deed het
slotwoord en zei dat ze iets moesten
doen en dat ze zeker een oplossing
zouden vinden, echter hij wist nog niet
precies hoe.

Louis riep Alice, Fred, Bobby &
Jan-Willem bij zich. Jan-Willem
stond bekend als ‘de professor’,
gezien hij het meest intellectuele lid
van de Leiderschapsraad was.
Hij sprak : ‘De kolonie heeft een
groep nodig die haar door deze
moeilijke periode kan leiden. Ik
denk dat wij samen daar een
geschikt team voor vormen’.

Eerst moesten ze een team
worden. Ze gingen dan ook samen
vissen op inktvis. Alleen was je
immers kansloos tegen de zwarte
inkt van die lekkere beesten.

Daarna stelde Alice voor om met de
andere pinguins te gaan praten om
ideeën te verzamelen. Er waren er
heel wat, de gekste eerst. Toen
stelde een ouder lid van de kolonie
voor om iets nieuws te proberen :
‘misschien moeten we gewoon rond
lopen met open ogen en open geest’.
Louis vond het een goed idee

Na een uur wees Fred naar de lucht.
Fred keek naar een zeemeeuw.

Fred zei : een vogel kan niet gans
de tijd vliegen. Hij moet een huis op
de grond hebben, maar het is zo
koud hier. Hij zou natuurlijk
verdwaald kunnen zijn, maar hij is
niet bang. Misschien trekt hij al heel
zijn hele leven van plek naar plek.
Misschien is het wel een nomade.
Als we nu ook eens ……

Eerst moeten we meer te weten
komen over de vliegende vogel. Ze
zochten en vonden de zeemeeuw.
‘Waar kom je vandaan’, vroeg Bobby ?
‘Ik ben een verkenner, ik vlieg voor de
groep uit en zoek een nieuwe plek om
te wonen’, antwoordde de meeuw.
De pinguins vonden het een prachtige
oplossing voor hun probleem. Ze
moesten dit nu communiceren …

Louis trapte de vergadering af. In
plaats van een zware Powerpoint, die
de professor had voorbereid, vertelde
hij wie ze werkelijk waren : pinguins
met respect voor elkaar, discipline,
liefde & verantwoordelijkheidsgevoel.
‘Zijn onze opvattingen en gemeen-
schappelijke waarden verbonden aan
een groot stuk ijs ?’, vroeg hij. ‘Neen’,
antwoorden de pinguins

Toen vertelde Bobby op pakkende
wijze het verhaal van de meeuw.
Louis rondde af en zei dat ze niet
vast zaten aan deze ijsberg en dat
ze hun gezinnen niet hoefden bloot
te stellen aan de gevaren ervan.
‘We kunnen het achter ons laten’,
besloot hij. NeeNee’s bloeddruk
schoot omhoog tot 240 over 160.
Louis beëindigde de vergadering.

Als je de aanwezigen had kunnen
observeren, dan zag je dat :
• 30% van de kolonie een nieuwe leefwijze
voor zich zag, opgelucht was & het een
goed idee vond
• 30% aan het verwerken was wat ze net
hadden gehoord en gezien
• 20% behoorlijk in de war was
• 10% sceptisch was maar niet tegen
• 10% dit, net als NeeNee, een absurd idee
vond

Alice zei dat de vogels er aan moesten
blijven herinnerd worden via ijsposters
die overal geplaatst werden

Goed nieuws, slecht nieuws
• Het enthousiasme binnen de kerngroep bleef
groeien
• Een aantal pinguins gaven zich op als verkenner
• NeeNee en zijn vrienden liepen de ganse dag
stormen en gevaarlijke stromingen te
voorspellen. Enkelen sprongen op de kar.
• Jonge pinguins kregen nachtmerries (omdat de
kinderjuf hen griezelverhalen vertelde)
• Verkenners zouden onvoldoende tijd over
hebben om te vissen. Het was geen gewoonte
dat volwassenen voor elkaar gingen vissen.
• Er was een discussie over wie baas zou worden
over de verkenners

De sabotagepogingen van
NeeNee, de bange kinderen, het
voedselprobleem bij de verkenners,
de verborgen machtsstrijd in de
Leiderschapsraad begon hun tol te
eisen. Het enthousiasme temperde.
Er kwamen steeds minder pinguins
naar de planningsbijeenkomsten

Bobby, Fred, Alice, de prof en Bobby
besloten in de tegenaanval te gaan.
• Louis pakte degenen aan die aan het lobbyen waren
voor het presidentschap van de verkenners
• NeeNee werd separaat aangepakt door de professor die
hem overal, waar hij naartoe ging, volgde en op hem
inpraatte.
• Bobby ging met de kinderjuf praten. Het kwam er uit dat
ze dacht dat er in de toekomst misschien geen plaats
meer was voor een kinderjuf. ‘Integendeel’, zei Bobby,
‘in de veranderende toekomstige wereld zullen de
kinderen meer moeten leren’. Hij onderstreepte haar rol
hierin. De kinderjuf vertelde vanaf nu verhalen over
helden die anderen helpen in moeilijke en veranderende
omstandigheden. Ze legde uit dat de kolonie helden
nodig had om nieuwe problemen op te lossen en dat
iedereen kon helpen. De kinderen vonden het prachtig.

Fred stelde een kleine, selecte
groep van sportieve en zeer
gemotiveerde verkenners samen.
Het was belangrijk dat ze allen
veilig en snel terugkeerden. Anders
zou NeeNee zijn slag thuishalen.

Er werd een feestdag van de helden
georganiseerd op de dag dat de
verkenners zouden terugkeren. Er
werd een verloting, optredens & een
vlooienmarkt georganiseerd.
Toegangsprijs was 2 vissen per
volwassene. Zo werd een oplossing
gevonden voor de oude traditie dat
pinguins hun voedsel alleen met hun
kinderen delen.

Het feest was een groot succes.
Iedereen genoot met volle teugen
van de diverse aktiviteiten. Het
hoogtepunt van de dag was de
terugkomst van de verkenners.
NeeNee bazuinde rond dat de
verkenners zouden verdwalen.
Alle verkenners keerden echter veilig
terug. Ze vielen aan op de vis. Zij en
de kinderen kregen een ijsmedaille.

De gesprekken gingen tot diep in
de nacht door. Veel van de
kolonieleden bleven zich verbazen
over wat de verkenners te vertellen
hadden. Ze hadden enkele
interessante ijsbergen gezien. Een
groot deel van het scepticisme
verdween. NeeNee was nergens
meer te speuren.

Een 2e groep verkenners vond een
ijsberg die geschikt leek
• Geen tekenen van smeltend ijs of grotten
vol water
• Een hoge sneeuwmuur
• Goede viswateren in de buurt
• Op weg er naartoe lagen voldoende
kleinere ijsbergen of plateaus om uit te
rusten.

De pinguins begonnen de reis naar
een nieuwe ijsberg. Louis nam de
groep op sleeptouw, Bobby stelde
bange pinguins gerust en Fred loste
de problemen onderweg op. Het was
zwaar maar de problemen op hun
nieuwe ijsberg waren minder groot dan
verwacht. Het volgend seizoen
verhuisden ze naar een nieuwe en
rijkere ijsberg die de verkenners
hadden gevonden …

Tradities verdwijnen niet zomaar …
• Op een gegeven moment zeiden enkele vogels dat ze
nu toch wel de perfecte ijsberg gevonden hadden
• Alice haalde Louis over tot een radicale reoganisatie van
de Leiderschapsraad.
• Er werd een strenge selectieprocedure opgesteld voor
de verkenners en ze kregen ook meer vis
• ‘Verkennen’ werd verplicht vak in het lespakket
• De Professor werd hoofd ‘weersvoorspelling’
• Fred werd hoofd van de verkenners en kwam in de
Leiderschapsraad
• De kolonie leidt nu een nomadenbestaan. De meesten
hebben het geaccepteerd. Sommigen vinden het
geweldig. Anderen zullen er nooit aan wennen.
• De kolonie bleef groeien. Ze werden steeds beter in het
oplossen van nieuwe bedreigingen.
• Grootvader Louis werd de belangrijkste onderwijzer in de
kolonie.