Heilige Bijbel - Nieuwe Testament

Heilige Bijbel - Nieuwe Testament
de macht des satans tot God; opdat zij vergeving der zonden ontvangen, en een
erfdeel onder de geheiligden, door het geloof in Mij.
19Daarom, o koning Agrippa, ben ik dat Hemels gezicht niet ongehoorzaam geweest;
20Maar heb eerst dengenen, die te Damaskus waren, en te Jeruzalem, en in het
gehele land van Judea, en den heidenen verkondigd, dat zij zich zouden beteren, en
tot God bekeren, werken doende der bekering waardig.
21Om dezer zaken wil hebben mij de Joden in den tempel gegrepen en gepoogd om
te brengen.
22Dan, hulp van God verkregen hebbende, sta ik tot op dezen dag, betuigende
beiden klein en groot; niets zeggende buiten hetgeen de profeten en Mozes
gesproken hebben, dat geschieden zoude;
23Namelijk dat de Christus lijden moest, en dat Hij, de Eerste uit de opstanding der
doden zijnde, een licht zou verkondigen dezen volke, en den heidenen.
24En als hij deze dingen tot verantwoording sprak, zeide Festus met grote stem: Gij
raast, Paulus, de grote geleerdheid brengt u tot razernij!
25Maar hij zeide: Ik raas niet, machtigste Festus, maar ik spreek woorden van
waarheid en van een gezond verstand;
26Want de koning weet van deze dingen, tot welken ik ook vrijmoedigheid
gebruikende spreek; want ik geloof niet, dat hem iets van deze dingen verborgen is;
want dit is in geen hoek geschied.
27Gelooft gij, o koning Agrippa, de profeten? Ik weet dat gij ze gelooft.
28En Agrippa zeide tot Paulus: Gij beweegt mij bijna een Christen te worden.
29En Paulus zeide: Ik wenste wel van God, dat, en bijna en geheellijk, niet alleen gij,
maar ook allen, die mij heden horen, zodanigen wierden, gelijk als ik ben,
uitgenomen deze banden.
30En als hij dit gezegd had, stond de koning op, en de stadhouder, en Bernice, en die
met hen gezeten waren;
31En aan een zijde gegaan zijnde, spraken zij tot elkander, zeggende: Deze mens
doet niets des doods of der banden waardig.
32En Agrippa zeide tot Festus: Deze mens kon losgelaten worden, indien hij zich op
den keizer niet had beroepen.
Handelingen 27
En als het besloten was, dat wij naar Italie zouden afvaren, leverden zij Paulus en
enige andere gevangenen, over aan een hoofdman over honderd, met name Julius
van de keizerlijke bende.
2 En in een Adramyttenisch schip gegaan zijnde, alzo wij de plaatsen langs Azie
bevaren zouden, voeren wij af; en Aristarchus, de Macedonier van Thessalonica,
was met ons.
3 En des anderen daags kwamen wij aan te Sidon. En Julius, vriendelijk met Paulus
handelende, liet hem toe tot de vrienden te gaan, om van hen bezorgd te worden.
4 En van daar afgevaren zijnde, voeren wij onder Cyprus heen, omdat de winden ons
tegen waren.
5 En de zee, die langs Cilicie en Pamfylie is, doorgevaren zijnde, kwamen wij aan te
Myra in Lycie.
6 En de hoofdman, aldaar een schip gevonden hebbende van Alexandrie, dat naar
Italie voer, deed ons in hetzelve overgaan.
7 En als wij vele dagen langzaam voortvoeren, en nauwelijks tegenover Knidus
Free Bibles: http://freebiblegospeltoallnations.blogspot.com 207