Heilige Bijbel - Nieuwe Testament

Heilige Bijbel - Nieuwe Testament
vademen;
29En vrezende, dat zij ergens op harde plaatsen vervallen mochten, wierpen zij vier
ankers van het achterschip uit, en wensten, dat het dag werd.
30Maar als de scheepslieden zochten uit het schip te vlieden, en de boot nederlieten
in de zee, onder den schijn, alsof zij uit het voorschip de ankers zouden uitbrengen,
31Zeide Paulus tot den hoofdman en tot de krijgsknechten: Indien dezen in het schip
niet blijven, gij kunt niet behouden worden.
32Toen hieuwen de krijgsknechten de touwen af van de boot, en lieten haar vallen.
33En ondertussen dat het dag zou worden, vermaande Paulus hen allen, dat zij
zouden spijze nemen, en zeide: Het is heden de veertiende dag, dat gij
verwachtende blijft zonder eten, en niets hebt genomen.
34Daarom vermaan ik u spijze te nemen, want dat dient tot uw behouding; want
niemand van u zal een haar van het hoofd vallen.
35En als hij dit gezegd had en brood genomen had, dankte hij God in aller
tegenwoordigheid; en hetzelve gebroken hebbende, begon hij te eten.
36En zij allen, goedsmoeds geworden zijnde, namen ook zelven spijze.
37Wij waren nu in het schip in alles tweehonderd zes en zeventig zielen.
38En als zij met spijze verzadigd waren, lichtten zij het schip, en wierpen het koren
uit in de zee.
39En toen het dag werd, kenden zij het land niet; maar zij merkten een zekeren
inham, die een oever had, tegen denwelken zij geraden vonden, zo zij konden, het
schip aan te zetten.
40En als zij de ankers opgehaald hadden, gaven zij het schip aan de zee over,
meteen de roerbanden losmakende; en het razeil naar den wind opgehaald
hebbende, hielden zij het naar den oever toe.
41Maar vervallende op een plaats, die de zee aan beide zijden had, zetten zij het
schip daarop; en het voorschip, vastzittende, bleef onbewegelijk, maar het
achterschip brak van het geweld der baren.
42De raadslag nu der krijgslieden was, dat zij de gevangenen zouden doden, opdat
niemand, ontzwommen zijnde, zoude ontvlieden.
43Maar de hoofdman, willen Paulus behouden, belette hun dat voornemen, en beval,
dat degenen, die zwemmen konden, zich eerst zouden afwerpen, en te land komen;
44En de anderen, sommigen op planken, en sommigen op enige stukken van het
schip. En alzo is het geschied, dat zij allen behouden aan het land gekomen zijn.
Handelingen 28
En als zij ontkomen waren, toen verstonden zij, dat het eiland Melite heette.
2 En de barbaren bewezen ons geen gemene vriendelijkheid; want een groot vuur
ontstoken hebbende, namen zij ons allen in, om den regen, die overkwam, en om de
koude.
3 En als Paulus een hoop rijzen bijeengeraapt en op het vuur gelegd had, kwam er
een adder uit door de hitte, en vatte zijn hand.
4 En als de barbaren het beest zagen aan zijn hand hangen, zeiden zij tot elkander:
Deze mens is gewisselijk een doodslager, welken de wraak niet laat leven, daar hij
uit de zee ontkomen is.
5 Maar hij schudde het beest af in het vuur, en leed niets kwaads.
6 En zij verwachtten, dat hij zou opzwellen, of terstond dood nedervallen. Maar als zij
lang gewacht hadden, en zagen, dat geen ongemak hem overkwam, werden zij
Free Bibles: http://freebiblegospeltoallnations.blogspot.com 209