Leringen van kerkpresidenten Lorenzo Snow - The Church of Jesus ...

Het leVen en de BedIenIng VAn lorenzo Snow
Toen hij het gezin van Brigham Young in hun blokhut opzocht,
zag hij dat de spleten tussen de planken niet waren opgevuld, waardoor
ze ‘blootstonden aan storm en wind’. Zuster Young was moe
omdat ze net van een vergeefse zoektocht naar de melkkoe van het
gezin was teruggekeerd. Ondanks haar penibele omstandigheden
zei ze tegen ouderling Snow: ‘Je ziet hoe we eraan toe zijn, maar
vertel hem [mijn man] zich in het geheel geen zorgen over mij te
maken — ik wil dat hij in zijn werkveld blijft tot hij eervol ontheven
wordt.’ De ‘armoedige, ellendige toestand’ van zuster Young
raakte ouderling Snow en hij wilde haar helpen: ‘Ik had niet veel
geld — bij lange na niet genoeg om zelfs maar een tiende van de
reis naar mijn zendingsveld te volbrengen, zonder enig vooruitzicht
op de rest van het geld, en dit was aan de vooravond van mijn
vertrek. Ik haalde een deel van mijn schamele beetje geld uit mijn
zak, (…) maar zij weigerde het aan te nemen. Terwijl ik ten zeerste
aandrong het aan te nemen, en zij bij haar weigering bleef — liet ik
het geld deels met opzet en deels per ongeluk op de grond vallen.
De munten rolden door de kieren tussen de losse vloerplaten, wat
het geschil besliste. Ik nam afscheid van haar en vertrok, zodat ik
haar de keuze liet of ze ze wilde oprapen of niet.’ 32
Ouderling Snow reisde van Illinois naar New York, waar hij aan
boord van een schip ging dat de Atlantische Oceaan zou oversteken.
Tijdens de zeereis van 42 dagen werd het schip door drie
hevige stormen geteisterd. Te midden van bange, huilende medepassagiers
bleef ouderling Snow kalm, want hij vertrouwde erop dat
God hem zou beschermen. Toen het schip de haven van Liverpool
bereikte, liep het hart van ouderling Snow over ‘van uitermate grote
dankbaarheid jegens God, die bewaart en schraagt wie Hij roept en
uitzendt als predikanten van heil tot de natiën der aarde’. 33
Na zo’n vier maanden als zendeling in Engeland werkzaam te
zijn geweest, kreeg ouderling Snow er een taak bij. Hij werd president
van de ‘London Conference’, een roeping die lijkt op die
van een huidige districtspresident. Hij bleef het evangelie prediken
en zag daarnaast toe op het werk van priesterschapsleiders, zoals
de gemeentepresidenten, in het gebied. In die leiderschapspositie
rapporteerde hij vaak aan ouderling Parley P. Pratt, een van de
leden van het Quorum der Twaalf Apostelen en de president van
11