Jeugdbeleidsplan 2011 – 2013 - Stad Leuven

De conversatieparadox
Conversatie is de hoeksteen van het publieke en
politieke leven, denk maar aan de parlementen in
ons land, het college van burgemeester en schepenen,
maar ook aan onze Vlaamse vergadercultuur,
de jeugdraad… We gaan ervan uit dat goede discussies
binnen de formele instellingen leiden tot
beleidsvoering. Maar het is niet evident om binnen
de formele instellingen tot een goede conversatie
te komen.
Ook in het privéleven neemt conversatie een
belangrijke plaats in. Op veilige plaatsen en in
vertrouwde kringen praten we over persoonlijke
en publieke aangelegenheden. Denk maar aan
gezellige etentjes, praatjes na de vergadering,
kletsen tijdens de rookpauze…
Tegelijkertijd lijkt de gewone conversatie met
uitsterven bedreigd: op de trein of metro kruipen
we in onze iPod, we maken geen praatjes met onze
buren, we kennen zelfs hun naam niet. Maar thuis
achter de computer kunnen we de conversatie met
iemand aan de andere kant van de wereld starten…
Conversatie is dus zeker niet verdwenen, maar veranderd
van vorm en plaats in ons dagelijks leven.
In de publieke sfeer, zoals op een jeugdraad, op
een hoorzitting of binnen andere formele structuren,
loopt de conversatie en dialoog stroef. Pas
wanneer we ons op ons gemak voelen tussen
vrienden, na de vergadering aan de toog… loopt
de conversatie vlot en gemakkelijk, en praten we
over persoonlijke én publieke thema’s. Sociale en
politieke thema’s komen zeker geregeld aan
bod, maar niet of minder op plaatsen waar het
er echt toe doet. We bespreken ze in privékring
waar iedereen een vertrouwd en veilig gevoel
heeft, maar niet op de formele momenten.
Onze inspraak- en participatieorganen zijn niet
aangepast aan de huidige manieren van converseren.
We moeten onze formele structuren in vraag
stellen en hervormen en de conversatie stimuleren
op verschillende plaatsen, niveaus en tussen
verschillende mensen.
Jeugdbeleidsplan 2011 – 2013 86
1.4 Analyse
Beleidsmakers hebben de plicht om kinderen en
jongeren te betrekken bij hun beleid omdat
kinderen en jongeren expert zijn in het jong
zijn. Er wordt te veel óver hen gesproken en niet
mét hen;
de stem van kinderen en jongeren niet kan gehoord
worden tijdens de verkiezingen, terwijl
kinderen en jongeren evenveel impact voelen
van de beslissingen als alle andere burgers;
een gedragen beleid een beter beleid is;
kinderen en jongeren zo beslissingen leren begrijpen
en er wederzijds respect groeit;
artikel 12 van het Internationaal Verdrag voor
de Rechten van het Kind stelt dat ieder kind het
recht heeft zijn mening vrij te uiten in zaken die
het kind aangaan, waarbij aan de mening van het
kind een passend belang moet worden gehecht.
Vanuit deze visie willen we de inspraak en participatie
voor kinderen en jongeren in onze stad herschrijven
en opnieuw vormgeven. Inspraak en participatie
worden heel vaak door elkaar gebruikt.
Zonder een echte definitie te willen maken, proberen
we toch een omschrijving te geven.