LIDL-Anl-4c-holl-bel-top (Page 1) - Lidl Service Website

1. de middelmaat molen wordt
aan de hengel gemonteerd.
2. Controleer of de molen
correct en stevig aan de
hengel gemonteerd is.
3 Open de beugel van de
molen.
4. Haal vanaf de molen de lijn
door alle geleide-ogen.
5. Monteer het schuifdlood op
Alternativ-
Montage met
een Voerkorf
Montage van de wartel
Verbind de wartel met een halve
bloedknoop aan de hoofdlijn
1. Haal de hoofdlijn
door het oog
van de wartel
Handleiding voor de montage
van de bodemhengel
voor het vissen op karper/paling
de hoofdlijn en controleer of
het schuiflood soepel over de
lijn loopt.
6. Bevestig de glasparel aan de
lijn.
7. Monteer de stopper.
8. Monteer de middelmaat
wartel met behulp van een
halve bloedknoop.
9. Controleer of de knoop goed
2. Wikkel de
lijn tenminste
vijf-maal om de
hoofdlijn
3. Haal de lijn
door de lus tussen de
wartel en de wikkelingen
en vervolgens door de grote
lus
Montage van de molen
Vaste
reelhouder
Schroefreelhouder
met contramoer
bewegende
molenschoen
moer
contramoer
Montage van de stopper
Haal de lijn doordobberslang
(de ventielslang)
Schuif de molenvoet
in de
molenschoen
Dit nogmaals
herhalen
4. Maak de hoofdlijn
enigszins vochtig
(bijvoorbeeld met
een beetje speeksel)
en trek de knoop
daarna langzaam
aan
Zet de molenschoen
vast met
de moer en borg
hem met de
contramoer
zit en controleer de sterkte
van de knoop door er enkele
malen aan te trekken.
10. Schuif de stopper van
de knoop af.
11. Hang de onderlijn (haakmaat
2 – 8) in de speld van de
wartel.
12. Sluit de speld van de wartel.
13. De onderlijn mag in geen
glasparel
Lijn strak trekken
Grond-schuiflood
Montage van de onderlijn
Hang de onderlijn (haakmaat
2 – 8) in de speld van de wartel
en sluit deze vervolgens
geval sterker zijn dan de
hoofdlijn.
14. Controleer de sterkte van de
knopen van de onderlijn
door er enkele malen aan te
trekken.
15. Sluit de beugel van de
molen.
16. Stel de slip van de molen in.
17. Neem de volgende
toebehoren mee:
a. schepnet
b. meetapparatuur
c. visdoder
d. mes
e. onthaker of onthaaktang
De vissoorten, die met deze manier
van vissen het meest gevangen
worden zijn karper, zeelt, baars,
forel, kopvoorn, paling , barbeel en
andere grote zoetwatervissen.
NL
OPGELET!
Houd de haken en de kleine losse
delen buiten het bereik van kinderen
en huisdieren.
Deze artikelen mogen alleen
gebruikt worden onder toezicht van
volwassenen.
Kniklichten
Dit product is overeenkomstig de
richtlijn 1999/4545 EG als
ongevaarlijk geclassificeerd.
Veiligheidsinformatieblad
91/155/EEG
© Niets uit deze uitgave mag worden
verveelvoudigd of gedeeltelijk openbaar
worden gemaakt, zonder voorafgaande
toestemming van Hospo-Verlag,
51674 Wiehl
- Germany -

Het vissen met de bodemhengel voor het vissen op karper/paling
Bodemvissen betekent, dat het aas op de grond of
net boven de grond wordt aangeboden.
Deze vismethode kan bij bijna alle vissoorten toegepast
worden.
bodem-schuiflood
glasparel
stopperr
speldwartell
onderlijn
haak grootte 2-8
De uitrusting
Het vismateriaal wordt bepaald door het water en
de vissoort die men wil bevissen, maar ook of men
vanuit de boot of vanaf de oever wil vissen. Een
advies welke hengel of welk werpgewicht gebruikt
dient te worden, kan daarom niet gegeven worden.
Het is aan te raden dat de bodemhengel een half
parabolische tot parabolische actie heeft.
Daardoor is het mogelijk om zachte aassoorten (
bijvoorbeeld aardappelen) in te werpen, zonder
risico dat u het aas verliest.
Als u tijdens het vissen de hengel continu in de
hand houdt, is het aan te bevelen een hengel met
een kurken handgreep te gebruiken.
De molen mag niet te klein zijn; je komt bij bodemvissen
immers vaak voor onaangename verrassingen
te staan (vastzitten).
De lijnsterkte wordt op de hengelset afgestemd.
Voor de bodemvisserij is er een veelvoud van
lood- en andere werpgewichten (zie ook hoofdstuk
lood).
Een specialiteit is het Tiroler hout. Dit werpgewicht
wordt in de Alpenlanden bij het vissen in sterk
stromend water gebruikt, maar ook in vlakke
"Tiroler hout” stromend-water-montage
"Tiroler hout” stilstaand-water-montage
gebieden en bij het vissen in stilstaande wateren
wordt het door steeds meer mensen steeds vaker
gebruikt.
Bij het vissen in stromend water en bij het vissen
met natuurlijk aas verhindert het Tiroler hout, dat
het aas (bijvoorbeeld een worm) door de stroming
tussen de stenen of tussen de waterplanten vast
komt te zitten en voor de vis onvindbaar wordt.
Ook bij het vissen met een nimf wordt het Tiroler
hout gebruikt. Daarbij worden zulke zware gewichten
gebruikt, dat de vis die bijt, zichzelf al haakt.
Als men in stilstaand water vist, garandeert het
Tiroler hout dat het aas niet te gemakkelijk in de
modder zinkt en dat de lijn soepel door het oog
van het Tiroler hout kan lopen.
Een ander interessant
werpgewicht is
de knijploodlijn. Vooral bij
een bodem met veel knijploodlijn
obstakels, waarbij
steeds weer het lood
vast komt te hangen, heeft het gebruik van de knijploodlijn
veel voordelen.
Als bij de knijploodlijn één of meerdere knijploden
vast komen te zitten, worden deze door de hoofd-
lijn er van af getrokken en de hoofdlijn, de wartel
en de haak komen weer los.
Uit Groot-Brittanië komt het vissen met de voerkorf,
dat steeds populairder wordt .
voerspiraal
De voerkorf kan tegelijkertijd ook het werpgewicht
zijn.
Zo is er een voerkorf die met levend aas gevuld
wordt en is er een spiraalveer waar lokvoer
omheen gekneed wordt.
Speciale haken voor het bodemvissen zijn er niet.
De soort en de grootte van de haak worden altijd
bepaald door de vissoort waarop gevist wordt. Dit
geldt ook voor de wartel.
De aassoorten
Bij het vissen met de bodemhengel kan in principe
iedere aassoort gebruikt worden., om te beginnen
met de maden voor de voorn, tot de zeer grote
dode aasvis voor de meerval of de snoek.
Bij het bodemvissen kan het aas door het groter
werpgewicht aanzienlijk verder ingeworpen worden
dan bij andere vismethoden. Men kan ook
een beduidend grotere oppervlakte bevissen.
Ook kan het aas, als het uitgeworpen is, op de
eenmaal uigezochte stek, voortdurend blijven liggen,
omdat het wegdriften van de lijn door de wind
of de stroming wordt verhinderd dankzij het zware
lood.
Dit lood kan weer zo gemonteerd worden, dat de
vis bij het nemen van het aas geen weerstand
bespeurt.
Het vissen
Bij het witvissen met de dobber
wordt de beet herkend
door het op en neer bewegen
van de dobber. Bij het bodemvissen
daarentegen is de
beste manier om de beet vast
te stellen, door met de vinger
aan de lijn te voelen. Het
gevoel in de vingertop is
meestal zo sterk, dat zelfs het
lichtste trekje aan het aas
opgemerkt wordt.
Bij deze methode moet vanzelfsprekend
de hengel worden
vastgehouden en is het
vissen met een tweede hengel
niet mogelijk. Ook een
strip zilverfolie kan als beetmelder gebruikt worden.
De hengel wordt op één of twee hengelsteunen
gelegd en de lijn tussen de molen en het startoog
wordt op lengte gebracht.
Daarna wordt het zilverfolie om de hoofdlijn
bevestigd. Het gewicht van het zilverfolie is in de
meeste gevallen voldoende om de lijn naar beneden
te houden.
Als de vis het aas neemt en met de hoofdlijn wegloopt,
loopt het zilverfolie naar boven richting hengel
en de beet is duidelijk te herkennen.
Beetmelders worden in de handel aangeboden. Bij
deze beetmelders kan de gevoeligheid ingesteld
worden.
in- en uitschakelaar
volumeschakelaar
led (beetmelding)
nagloeiled (beetmelding)
voerkorf
luidspreker
schroefdraad voor de hengelsteun
Met deze beetmelders is ook het vissen in stromend
water mogelijk.
Bovendien zijn er electrische en electronische
beetmelders, waarvan een gedeelte met toon- en
lichtsignalen is uitgevoerd.
Omdat deze beetverklikkers iedere beet meteen
melden, kan men met twee of drie hengels vissen.
Enkele bijzondere beetverklikkers komen uit
Groot-Brittannië: de winkelpikker/de feedertop en
de swingtop.
Om met de swingtop te kunnen vissen, moet het
topoog van de hengel vervangen worden door een
swingtiptopoog. Het verwijderen van het oude
topoog is eenvoudig, als men het oude topoog
verhit, bijvoorbeeld met een aansteker en het
daarna verwijdert.
Het nieuwe swingtopoog wordt met speciale lijm
uit de vakhandel bevestigd.
Swingtoppen zijn er in verschillende lengtes en
gewichten; voor iedere te bevissen vissoort is de
juiste top verkrijgbaar. Hoe lichter de combinatie
gedetailleerde
weergave van
de swingtop
hengel, molen, lijn en werpgewicht, des te dunner
en lichter kan de swingtop zijn.
Bij een inworp over het hoofd is het aan te raden
om de hengel licht te kantelen, zodat de swingtop
zich niet om de hengel heen wikkelt.
Na de worp wordt de hengel op twee hengelsteunen
gelegd. De hengelsteunen worden zo ingesteld,
dat de swingtop maar een paar centimeter
boven het wateroppervlak hangt. Daarna wordt de
hoofdlijn met de molen strak gedraaid totdat de
swingmolen contact maakt met het aas en licht
omhoog komt.
Als een vis bijt, wordt zelfs de kleinste beweging
van de lijn aan de swingtop doorgegeven.
Een hulpmiddel voor het vissen met deze swingtoppen
is een windschild, waardoor tegelijkertijd
de beet nog beter wordt herkend.
Voor het vissen in stromend water is de swingtop
niet geschikt. Voor deze visserij wordt de feeder-
feedertop
swingtop met windschild
hengel of de winckelpikker gebruikt. Deze toppen
buigen zich onder de druk van de stroming tot een
bepaald aantal graden, maar hebben nog altijd
genoeg reserve om fijne aanbeten te herkennen.
Zelfs de gevoeligste beetmelder heeft geen nut,
als de verbinding van het aas met de beetmelder
niet continu op spanning staat. Meteen na het uitwerpen
wordt de lijn zo ver binnen gedraaid, dat
men de weerstand van het werpgewicht voelt. Dan
pas komt de beetverklikker in beeld.
Een belangrijke rol bij het bodemvissen speelt de
onderlijn.
Men heeft er voordeel bij om in stromend water
onderlijnen te gebruiken van 60 centimeter of langer,
omdat het haakaas dan niet gemakkelijk door
de stroming in de zachte bodem wordt gedrukt.
In stilstaand water worden onderlijnen gebruikt,
die niet langer dan 50 centimeter zijn.
Bij een langere onderlijn ziet men de beet niet, als
de vis met het haakaas naar de hengel toe zwemt.
Vaak maakt de visser het mee, dat de vis alleen
maar met het haakaas speelt. De vis voelt bij het
opnemen van het haakaas de onderlijn door zijn
onderlijn
enkeldradig
stijf
meerdradig/
soepel
gevoelige lippen en spuugt het haakaas steeds
weer uit. In dit geval is het waarschijnlijk dat de
onderlijn te dik is en moet deze vanzelfsprekend
door een dunnere onderlijn vervangen worden.
Dat zou echter niet overeenkomen met de oprechtheid
van de visser.
Het is een goede oplossing om de haak niet aan
één maar aan vier of vijf dunnere onderlijnen
gelijktijdig vast te knopen.
Voor de vangst van roofvissen maakt men gebruik
van kwalitatief goede stalen onderlijnen.
feederhengel-opstelling
NL

Dobbers
De beetverklikker laat de visser horen of zien wanneer
de vis aanbijt.
De meest bekende beetverklikker is wel de dobber.
Naast de functie de beet te melden, dient de dobber
er ook vaak voor, het aas op de desbetreffende
waterdiepte aan te bieden.
De standaard dobber bestaat uit een drijflichaam,
antenne, geleideogen of dobberslangen .
De opbouw van het drijflichaam en de antenne
worden bepaald door de het te bevissen water en
de vissoorten die bevist worden.
drijflichaam
onderantenne
verklikker
antenne
geleideoog
Er zijn vele soorten materialen waarvan de dobber
gemaakt kan zijn: van kurk, balsahout, pennen van
het stekelvarken tot plastic aan toe.
Voor de montage van de dobber aan de lijn zijn er
twee mogelijkheden: de vaste en de schuivende
montage.
Bij de vaste montage wordt de dobber met zogenaamde
dobberslang aan de hoofdlijn bevestigd.
Het is echter altijd nog mogelijk de dobber op de
hoofdlijn te verschuiven.
Voor het dobbervissen moet men de dobber vanzelfsprekenduitloden.
Men brengt
net zo veel knijpof
olijflood aan op
de hoofdlijn, dat
de dobber precies
tot aan de antenne
in het water
verdwijnt en
alleen de antenne
zichtbaar is.
Bij een vaste dobbermontage
kan
men maximaal zo
diep vissen als de
hengel lang is.
Bij een schuivende
dobbermontage is het daarentegen mogelijk in
iedere waterdiepte te vissen.
Bij de schuivende dobbermethode glijdt de lijn vrij
door de geleideringen van de dobber.
De dobber wordt gestopt door een stopper die op
1.
klassieke
methode
Tips en trucs voor het vissen
Bruikbare tips voor lijnen, haken, dobbers en lood
dobber voor
stromend water
dobber voor stilstaand
water
2. centrale
doorvoermethode
vaste
dobbermontage
3. Engelse
methode
(Waggler)
de lijn bevestigd zit, naar de haak toe wordt de
dobber als laatste gestopt door de wartel.
Belangrijke toebehoren voor de schuifdobber zijn
glas of plastic parels en verschillende stoppers.
fout
uitgelood
Tussen de dobber en de
stopper moet men altijd
een glasparel monteren.
Deze verhindert dat de
stopper klem komt te zitten
tussen de geleidering van
de schuifdobber.
Men kan de stopperknoop
zelf maken of deze stoppers
in de hengelsportzaken
kant en klaar kopen.
Deze stoppers zijn gemaakt
van katoen of gummi.
Ze voldoen uitstekend.
Omdat de katoenen stoppers
zeer fijn zijn uitgevoerd,
kan men meerdere stoppers gelijktijdig op
de lijn monteren. Bij slijtage kan de oude stopper
zonder het verwijderen van de schuifdobber, vervangen
worden.
Bij de schuivendedobbermethodeonderscheidt
men:
1.Klassieke
methode,
goed
uitgelood
2.Centrale doorvoermethode,
3.Engelse methode (Waggler)
Methode 2 en 3 worden het meest toegepast.
Bij deze methodes is het verwarren van de lijn om
de antenne uitgesloten.
Een interessante ontwikkeling op de dobbermarkt
is de met een lichtdiode uitgevoerde lichtdobber,
waarvan vooral de nachtvisser (paling, snoekbaars,
meerval, karper etc.) veel plezier heeft.
Tot de lichtdobbers hoort ook het kniklicht. Hierbij
worden twee chemische vloeistoffen door het knikken
van het plastic buisje met elkaar vermengd en
daardoor licht het buisje op.
Het kniklicht wordt aan de dobberantenne of aan
de hengeltop gemonteerd.
Lood
Het lood is nodig om:
1. de dobber uit te loden,
2. het aas op de visstek te houden,
3. het werpgewicht te verhogen, waardoor het aas
verder ingeworpen kan worden.
In de visserij worden verschillende soorten lood
gebruikt.
Knijplood/klemlood
Dit lood, dat een gewicht heeft van 0,05 tot 2,5
gram, wordt hoofdzakelijk gebruikt bij dobbers die
tot 10 gram drijfvermogen bezitten.
Omdat goed knijplood heel
zacht is, kan men het knijplood
met de vingers op de lijn knijpen.
Bijzonder zacht lood komt uit
Groot-Brittannië. De Britten hebben eigen maten
voor de grootte van het knijplood.
Bladlood
De dikte van bladlood kun je vergelijken
met de dikte van papier,
die op de gewenste lengte afgeknipt
kan worden en op de lijn
bevestigd kan worden. Dit lood is
bijzonder geschikt om zelfs een
zeer kleine dobber uit te loden.
Foutbeten komen niet voor bij
deze lange dunne loodstrips.
Daarentegen komen geregeld
foutbeten voor bij knijplood dat op de lijn is gemonteerd;
dit komt doordat de vis dit knijplood aanziet
voor een hennepkorrel.
Druppellood
Dit lood is, net als alle hierna volgende
loden, een schuiflood,
d.w.z. dat het lood vrij over de lijn
kan lopen tot aan het stopperpunt
(wartel of knoop). Dit lood wordt
net als het knijplood, alleen voor
de dobbervisserij gebruikt. Het
druppellood is er in de gewichten
van 0,25- 8 gram.
Er moet op gelet worden dat bij
het optuigen van de lijn, het
zwaarste deel van het lood naar de haak toewijst,
anders kan het lood zich bij de inworp in de lijn wikkelen.
Olijf- en kogellood
Deze schuifloden, die olijf- of kogelvormig zijn, worden
voor het uitloden van uitzonderlijk zware dobbers
gebruikt,
maar men gebruikt
ze ook bij de
bodemvisserij.
Om de knoop te
beschermen
moet men schuifloden
zwaarder
dan 10 gram altijd
aan de onderkant
voorzien van een
stopper of parel
die op de lijn gemonteerd is.
Botlood
Deze loden, die een zeskantige
vorm hebben, zijn er in
gewichten van 15-150 gram.
Botloden zijn geschikt voor de
bodemvisserij, als het water
hard stroomt en men het aas
op één bepaalde plaats op de
bodem wil houden. De grote
oppervlakte van dit lood verhindert
het zinken in de zachte
bodem.
Stift- of Catherinenlood
Met dit lood is het mogelijk verschillende
gewichten achteraf te gebruiken
of te wisselen.
Bij de montage wordt de lijn eerst in
de snee van de stift en vervolgens
in de snee van het lood aangebracht.
Hierna wordt de stift in het
lood samengedrukt en wordt ieder
deel enkele graden tegen elkaar gedraaid. Het is
belangrijk dat het brede deel van de conische stift
naar de wartel wijst. Als men de montage in de
andere richting bevestigt, dan stoot men de stift al
snel na enkele inworpen uit het lood. Het stiftlood is
olijfvormig of heeft een zeskantige vorm.
Wartellood
Het wartellood met zijn peervorm
en ingegoten wartel of
draadoog aan het einde van
het loodlichaam, is het meest
gebruikte lood voor de bodemvisserij,
zowel in zoet als in
zout water.
Wartelloden hebben een zeer
goede aërodynamica. Een verder
voordeel is het grote oog
van de draad of wartel dat
ervoor zorgt, dat de lijn ongehinderd
na een aanbeet door
het oog kan lopen.
Er wordt een glasparel onder
het lood bevestigd om te voorkomen dat de knoop
van de wartel in het oog van het wartellood klem
raakt.
Ankerlood
Deze variant van het
schuiflood wordt in de
brandingvisserij ingezet.
In de zandige bodem van
de kustwateren houden de
ankers het aas ook bij een
sterke stroming zeker op
de plaats. Daarbij komt
nog, dat deze ankers zo
buigzaam zijn, dat ze bij
het binnenhalen van de
lijn ook weer uitgebogen
kunnen worden.
Staand lood
Bij het vissen in stilstaande
wateren hebben deze en
andere loden met drijflichamen
hun waarde bewezen.
Het lood verhindert dat het
aas in de zachte bodem zinkt.
Zelfs wanneer het lood in de
zachte bodem zinkt, kan de
lijn nog steeds vrij door de
wartel van het drijflichaam
lopen.
Met deze loden kan men ook ideaal in sterk
stromend water vissen. Het aas kan zich net
boven de bodem bewegen.
Het karper-/anti–Tangle-lood
Een ander zeer geliefd lood, dat ervoor zorgt
dat de onderlijn zeker niet verward raakt in
het lood, is het karper/anti-Tangle-lood. De
lange gemonteerde tube verhindert zeker
dat de haak of de onderlijn niet in de
hoofdlijn verward raakt tijdens de
inworp.
Bellen en zilverpapier
Een eenvoudige en effectieve beetmelder
voor de bodemvisserij zonder dobber
is een klein belletje, dat aan de hengeltop
of aan de hoofdlijn bevestigd wordt.
Zelfs als de vis zeer voorzichtig interesse
toont in het aas, dan al klinkt het signaal
van het belletje.
Nog eenvoudiger en
net zo effectief is het
streep zilverfolie, die
tussen de eerste en
de tweede geleidering
van de hengel om de
hoofdlijn gewikkeld
wordt. Als de vis aan
de hoofdlijn trekt, trekt
hij het zilverfolie mee.
NL
OPGELET!
Houd de haken en de kleine losse
delen buiten het bereik van kinderen
en huisdieren.
Deze artikelen mogen alleen
gebruikt worden onder toezicht van
volwassenen.
Kniklichten
Dit product is overeenkomstig de
richtlijn 1999/4545 EG als
ongevaarlijk geclassificeerd.
Veiligheidsinformatieblad
91/155/EEG
© Niets uit deze uitgave mag worden
verveelvoudigd of gedeeltelijk openbaar
worden gemaakt, zonder voorafgaande
toestemming van Hospo-Verlag,
51674 Wiehl
- Germany -

Montagehandleiding
1. De grote vaste molen op de
hengel monteren.
2. Controleren of de molen stevig
en veilig op de hengel is
gemonteerd.
3. Het slipmechanisme van de
molen openen.
4. Te beginnen bij de molen, de lijn
door alle ogen van de hengel
trekken.
Hoofdlijn
Stoppermontage
Lijn door dobberrubber geleiden
Montagehandleiding van de
snoek-snoekbaarshengel
5. De eerste stopper monteren.
6. De glazen kraal oprijgen.
7. De schuifdobber met een
draagkracht tussen 20 en 50 gram
opschuiven.
8. Het schuiflood, dat voor het
uitbalanceren van de dobber
volstaat,
op de hoofdlijn rijgen.
9. De tweede stopper monteren.
kogellood
Wartelmontage
Wartel met een
grinnerknoop
bevestigen
1. Lijn door het
oog van de
wartel steken
Montage van de
stalen onderlijn
Hang de lus van de stalen
onderlijn in de speld van
de wartel en sluit deze
2. Ten
minste
5 maal om
de hoofdlijn
wikkelen
Handeling herhalen
Montage van de schuifdobber
Engelse methode (Waggler)
10. Grote wartel met halve,
omgekeerde bloedknoop aan de
hoofdlijn bevestigen.
11. Knoop met trekproef controleren
op juiste bevestiging en
stevigheid.
12. Tweede stopper (zie nr. 10) tot
tegen de halve bloedknoop van de
wartel schuiven.
13. Een stalen onderlijn van ten minste
45 cm met lus en haak in de open
connector van de wartel hangen.
Lijn strak trekken
3. Het uiteinde
van de lijn door
het oog tussen
wartel en
wikkelingen geleiden
en vasthouden
De voorlijn moet zwakker zijn
dan de hoofdlijn
Glazen kraal
4. Lijn vochtig
maken (tongpunt)
en de knoop
aantrekken
14. Karabijn van de wartel sluiten.
15. De stevigheid van de voorlijn
mag in geen geval groter zijn
dan die van de hoofdlijn.
16. Bevestigingsdelen van de stalen
voorlijn testen door eraan te
trekken.
17. Slipbeugel van de molen sluiten.
18. Remmechanisme van de vaste
molen instellen.
19. Het volgende toebehoor
meenemen:
a) Landingsnet/Landingshaak
b) Meettoestel
c) Bedwelmingsapparaat
d) Mes
e) Onthaaktang
f) Bekspreider
De meest gevangen vissoorten met
deze methode zijn snoekbaars, snoek,
meerval en grote zalmen (meerforellen).
NL
OPGELET!
Houd de haken en de kleine losse
delen buiten het bereik van kinderen
en huisdieren.
Deze artikelen mogen alleen
gebruikt worden onder toezicht van
volwassenen.
© Niets uit deze uitgave mag worden
verveelvoudigd of gedeeltelijk openbaar
worden gemaakt, zonder voorafgaande
toestemming van Hospo-Verlag,
51674 Wiehl
- Germany -

Grote roofvissen belasten onze wateren.
Opgenomen voer zetten ze nauwelijks nog in
eigen gewicht om.
De snoek bijvoorbeeld verwerkt het voer tijdens
de eerste levensjaren enorm goed. Drie
pond voedervis zet hij om in een pond eigen
gewicht. Maar deze verhouding van 3:1 geldt
niet meer, als de snoek 14 tot 15 pond zwaar
geworden is. Bij zeer grote snoeken verslechtert
de verhouding tussen voer en gewichtstoename
naar 50:1.
Deze sterke belasting van de visbestanden in
onze wateren moet met corrigerende maatregelen
die rechtstreeks ingrijpen in het ecologische
systeem bestreden worden. De biotoop
van de roofvis wordt doelgericht bevist.
Uitrusting
De roofvishengel is ten minste 2,70 m lang,
omdat het vaak nodig is, op grote afstand aan
te slaan. Een gelijkmatig sterke parabolische
actie vermoeit de grote roofvissen bij het drillen
sneller. Goede werp-, aanslag- en drileigenschappen
worden het best door koolstofhengels
gegarandeerd. Ze genieten de voorkeur
boven glasvezelhengels.
De hengel moet – wegens het zware aas –
een werpgewicht van 100 gram hebben.
De lijn moet een diameter van ten minste 0,40
mm hebben en er moet ten minste 175 m lijn
op de molen gespoeld kunnen worden. Deze
lijnlengte is nodig, omdat de roofvis vaak op
grote afstand bevist wordt.
Tot de uitrusting behoort naast het lint, het bedwelmingsapparaat,
het mes en de onthaak-
tang een grote, stabiele landingshulp zoals
een ruim landingsnet of een handige landingshaak.
Een absolute must voor het verwijderen van
de haak is de bekspreider. Een goede bekspreider
verwondt de vis niet. De hoek van de
bekspreider wordt volgens de grootte van de
gevangen vis ingesteld.
Aas
Als het kunstaas niet succesvol blijkt, wordt
met dode of levende aasvis gevangen.
Alleen bij corrigerende maatregelen die rechtstreeks
ingrijpen in het ecologische systeem
mag levende vis als aasvis gebruikt worden.
Andere praktijken zijn in strijd met de wet op
de dierenbescherming. Om te vissen met
levende aasvis moet bij de bevoegde overheid
een vergunning aangevraagd worden.
Als vissoort moet de vissoort gekozen worden
die in het water het meest voorkomt, bijv.
blankvoorn, rietvoorn of kopvoorn. Roofvissen
Vissen met de snoek-/snoekbaarshengel
Hoekspreider
Bekspreider
(half geopend)
zijn 'ingesteld' op de prooidieren die in hun biotoop
voorkomen. Naast dode vissen worden
ook visrepen als aas gebruikt. Het aas mag
niet te klein zijn. Een blankvoorn van 20 cm
lengte bijvoorbeeld heeft de juiste grootte. Vele
hengelaars gebruiken te klein aas.
Vissen
Om zo diervriendelijk mogelijk te handelen,
wordt voor de montage van afzonderlijke
haken en neushaak gekozen.
VERKEERDE
neushaak
Het is verkeerd de haak vanaf de muil te monteren.
Dit leidt heel vaak tot verkeerde beten,
omdat de haak bij het naar beneden slingeren
van het aas verder in het aas gedreven wordt
en de aanslag door de hengelaar alleen maar
het aas treft.
De juiste methode is, de haak via het neusgat
in de keelholte en door de muil naar buiten te
schuiven. Zo worden verkeerde beten vermeden.
Voor de worp wordt de rem op 'zacht' ingesteld,
omdat het draaimoment door de verlaging
van de opgespoelde lijn na
het uitwerpen verhoogt en de
rem hogere prestaties levert.
Als men bijvoorbeeld bij een volle
spoel (180 m, lijn van 0,40 cm
diameter) de rem op de helft van
de draagkracht van de lijn instelt
en het aas bij de aanslag 90 m
(dus de helft van de lijnvoorraad)
verwijderd is, heeft de remkracht zich door de
verminderde lijnvoorraad op de spoel verdubbeld.
Bij een heftige vlucht wordt de lijn overbelast
en breekt.
JUISTE
neushaak
Met levend aas worden geen verre worpen
gemaakt. De vis wordt voorzichtig in het water
gelaten. U kiest daarvoor een plaats, waarvan
u door lang kijken weet, dat er zich roofvissen
ophouden.
Ook dode aasvis levert
succes op. Hij wordt als
stationair aas (dus ter
plaatse) aangeboden of
als dood spinaas met
verschillende systemen.
Belangrijk is een lange
stalen onderlijn tot 1 m
lengte.
De reden hiervoor is
logisch.
De maagzak bevindt zich
in het midden van de vis.
Als een roofvis van 1,20
m het aangeboden aas
inslikt, heeft hij meteen
ook 60 cm stalen onderlijn
ingeslikt. Bij een te
korte onderlijn komen de
tanden van de roofvis aan de monofiele hoofdlijn.
Bovendien zou het schuiflood tegen de flanken
van de vis slaan en zou de roofvis het aas
weer uitspuwen.
De aanbeet van een roofvis wordt meteen met
een aanslag beantwoord. Wachten tot de vis
het aas ook werkelijk ingeslikt heeft, is niet
nodig en komt niet overeen
met de regels van
de kunst.
Een vertraagde aanslag
is alleen bij aasvissen
van meer dan 20 cm
lengte gerechtvaardigd.
Omdat het gebruik van
de roofvishengel een van
de moeilijkste hengelmethoden
is, raden wij aan,
zich de eerste keren door
een ervaren collega te
laten bijstaan.
De zintuigen van de roofvis:
1. het gehoor
2. de tast
Haaksysteem voor
dode aasvis
Haaksysteem 1 voor het spinvissen
met dode aasvis
Haaksysteem 2 voor het spinvissen
met dode aasvis
3. de reuk
4. het zicht (het zien en herkennen)
5. de smaak
NL

Montagehandleiding
1. De zoutwatermolen aan de
hengel monteren.
2. De perfecte en veilige montage
van de molen aan de hengel
controleren.
3. De beugel van de molen
openen.
4. De lijn door alle lijnogen van de
hengel trekken.
1) Lus wordt door
het oog van de
wartel geleid.
Montagehandleiding voor
de kabeljauw- en makreelhengel
Montage van
wartel met lus
5. De zware wartel op het uiteinde
van de lijn met een halve
omgekeerde bloedknoop
bevestigen.
6. De stevigheid van deze knoop
testen door eraan te trekken.
7. Een lus van de onderlijn in de
open connector van de wartel
hangen.
2) Wartel wordt door de lus
geleid.
De lus wordt met een
krachtige trekbeweging
belast en de verbinding
wordt gecontroleerd.
Montage van werplood
of pilker
Oog van de pilker of werplood
in de connector van de wartel
hangen en deze sluiten.
Houder met
contramoer
Beweegbare
schoen
Moer
Contramoer
Vaste schoen
4) Hang het oog van het
kunstaas in de speld van
de wartel en sluit deze
vervolgens
Montage van de molen
8. Connector van de wartel sluiten.
9. Onderlijn ordenen en strekken.
10. In de vrije lus van de onderlijn
de tweede wartel hangen.
11. De verbindingen van de
onderlijn testen door eraan te
trekken.
Voet in schoen
schuiven
12. In de open connector op het
einde van de onderlijn een
zwaar lood of pilker hangen.
13. Connector van de wartel sluiten.
14. Beugel sluiten.
15. Rem van de molen op de dikte
van de lijn instellen.
16. De volgende toebehoren
meenemen:
a) Bedwelmingsapparaat
b) Mes
Montage van de c) Onthaaktang
wartel
Wartel met halve
omgekeerde bloedknoop
bevestigen.
d) Meettoestel
1. Lijn door het oog van de
wartel trekken.
2. Ten minste 5 windingen
rond de hoofdlijn leggen.
3. Einde van de lijn door het oog
tussen wartel en windingen voeren
en omkeren.
4. Lijn lichtjes bevochtigen
(tongpunt) en naar de knoop
trekken.
Schoen met vastzetmoer
fixeren en met contramoer
beveiligen.
NL
OPGELET!
Houd de haken en de kleine losse
delen buiten het bereik van kinderen
en huisdieren.
Deze artikelen mogen alleen
gebruikt worden onder toezicht van
volwassenen.
© Niets uit deze uitgave mag worden
verveelvoudigd of gedeeltelijk openbaar
worden gemaakt, zonder voorafgaande
toestemming van Hospo-Verlag,
51674 Wiehl
- Germany -

Vissen met de kabeljauw-/makreelhengel
Met deze hengelwijze, die aan de kusten
het meest bekend is, worden vanuit de boot
makreel, haring, kabeljauw en andere zeevissen
gevangen.
De boten vertrekken 's morgens tussen 6 en
7 uur. Om de visrijke gebieden te bereiken,
moeten ze anderhalf tot twee uur varen.
Uitrusting
De basisvoorwaarde is een sterke hengel
met een werpgewicht van 150-300 gram.
Even belangrijk is een grote molen die
geschikt is om te vissen in zoutwater. De lijn
moet ten minste een diameter van 0,5 mm
en een draagkracht van ten minste 25 pond
hebben.
De hengel moet beduidend langer zijn dan
de onderlijn. Met een te korte hengel kunnen
de makrelen niet met een trekbeweging
over de reling gehaald worden. Ze kunnen
tegen de scheepswand slaan of zich vrij
schudden.
Een goede lengte is 2,40 tot 2,70 m.
Aas
Als aas wordt een makreelonderlijn van een
tot twee meter gebruikt die met meerdere
haken uitgerust is.
De standaardmakreelonderlijn is 1,75 m
lang en heeft tot 6 haken.
Aan deze haken wordt kunstaas gebonden,
meestal gekleurde veren, maar ook aluminiumfolie,
metalen banden of kunststofimitaties
van kreeften, vissen en kraken.
De vorm van het kunstaas speelt geen grote
rol. In een school reageert de makreel op
alles wat de grootte van een prooi heeft.
De onderlijn heeft aan beide uiteinden een
lus. Met de ene lus wordt ze aan de connector
van de hoofdlijn bevestigd, met de
andere wordt het gewicht - een werplood of
pilker - aangebracht.
Uitwerpen van de
makreelhengel met de
onderarmworp
Voor voren
slingeren
makreelonderlijn
Naar achteren
slingeren
Bij het tweede naar
voren slingeren
Vrijgeven van de lijn
Vissen
Als de boot een visrijk gebied bereikt heeft,
wordt er gestopt en het hengelen kan beginnen.
De beugel wordt omgelegd en de lijn met de
makreelonderlijn en het werpgewicht door
middel van een onderarmworp uitgeworpen.
Het 'pilken'
De kotters zijn dikwijls heel vol, daarom
dient er rekening met elkaar gehouden te
worden. Door de lijn boven het hoofd uit te
werpen, brengt u anderen en uzelf in
gevaar, een te laag gewicht drijft de
makreelonderlijn in de lijnen van andere vissers.
Laat de lijn zolang van de spoel aflopen, tot
het werpgewicht grondcontact heeft. Dan
wordt de beugel gesloten en het gewicht ca.
1 m opgetrokken.
Om het kunstaas te laten bewegen, wordt
de hengelpunt iets opgetild en naar beneden
gelaten. Als er na een minuut geen vis
bijt, haalt u de lijn 2-3 m in en probeert in
een nieuwe waterdiepte hetzelfde.
Deze werkwijze herhaalt u zolang, tot het
werpgewicht het wateroppervlak weer
bereikt heeft. Daarna wordt het opnieuw uitgeworpen.
Omdat de boot tijdens het hengelen niet
verankerd is en dus drijft, bevist u steeds
weer een nieuw gebied.
Als een vis bijt, merkt u dit door een heftige
ruk. Ervaren hengelaars trekken een enkele
vis echter niet uit het water. Ze wachten tot
meerdere makrelen in de nog vrije haken
gebeten hebben. Pas dan wordt de lijn ingehaald.
Daarbij is het belangrijk, de zwengelomdraaiingen
te tellen. Met deze kleine truc
Pilken met de zee-/boothengel
bepaalt u de waterdiepte waarin de school
zich ophoudt.
Makreel wordt niet gedrild. Daarvoor is hij in
verhouding tot de lijndikte te licht. De
gehaakte makreel wordt ook niet met een
landingshulp in de boot gebracht, maar
gewoon uit het water getild. De krachtige
hengel en de sterke lijn maken dit mogelijk.
Na het losmaken en verzorgen van de vissen
wordt de terugloopblokkering van de
molen uitgeschakeld en het aas door achteruit
draaien van de zwengel in het water
gelaten, dus niet uitgeworpen.
Het aantal zwengelomdraaiingen komt overeen
met het aantal waarmee we de vissen
uit het water gehaald hebben. Zo bereikt het
aas de diepte waarin de makrelen zich
ophouden.
De vissen worden op de boot al deskundig
gestript en schoongemaakt. Zorg ervoor,
dat er geen bloedvlekken op uw kleding
komen. Makreelbloed is heel moeilijk te verwijderen.
Als de vissen schoongemaakt zijn, worden
ze in meegebrachte koeltassen bewaard.
Koelaccu's in koeltassen zijn – vooral op
warme zomerdagen – niet betrouwbaar.
Beter is droog ijs, waarin de vis 24 uur lang
fris blijft.
Bij het vissen met de makreelhengel wordt
Aasgewicht
ca. 100 g
ook kabeljauw, koolvis, geep, horsmakreel
en pollak gevangen, vooral als
een pilker als werpgewicht
gebruikt wordt.
Bij het losmaken van de
horsmakreel van de haak
moet u heel voorzichtig zijn.
De vis heeft grote spitse rugstekels
waaraan u zich gemakkelijk
kunt verwonden.
Ten slotte wijzen we nog op
een bijzondere eigenschap van de makreel.
Als lid van de familie van de tonijnen hebben
makrelen een lichaamstemperatuur die
iets hoger is dan die van het omgevende
water. Dat is een van de redenen voor hun
ongelooflijke temperament.
De makreel heeft een lengte van 30-35 cm
en weegt 400 tot 500 gram. Het tot nu toe
zwaarste exemplaar werd uit het water
gehaald door een Amerikaan, gewicht:
3.397 gram. De Duitse recordmakreel
bracht echter slechts 1.476 gram op de
weegschaal.
Zeevissen - wind- en drijfrichting
Aasgewicht
ca. 200 g
Scheepsknopen
(voor
makreelonderlijn)
NL

Lijnen
Werd er in vroegere tijden geprepareerde darm
van dieren, later paardenhaar en nog later gevlochten
zijden lijn als vislijn gebruikt, vandaag de
dag wordt er met monofile nylon en de gevlochten
multifile dynema lijnen gevist.
De monofile nylon lijn heeft veel voordelen:
1. hij is erg dun en heeft desondanks een behoorlijke
trekkracht
2. hij rekt maar weinig uit, als hij belast wordt
3. hij gaat - als hij goed onderhouden wordt – relatief
lang mee.
Monofile nylon lijnen
moeten goed
behandeld worden.
Al bij het
opspoelen van
de nylon lijn op
de molen moet
men erop letten,
dat de lijn zich
niet verdraait op
de molen. De
beste manier om
de lijn op de molen te spoelen is door de lijn van de
gekochte spoel door de bladzijden van een dik
gesloten boek te halen en daarna pas op te spoelen;
hierdoor wordt het kinken van de lijn opgeheven.
Monofile nylon industrielijnen zijn verkrijgbaar in
ca. 70 verschillende kleuren en 30 verschillende
kwaliteiten. De kleinste spoelcapaciteit van de
spoelen bedraagt 25 meter. Ze worden ook wel
onderlijnspoelen genoemd, omdat op deze 25 –
meter- spoelen voornamelijk onderlijnmateriaal
gespoeld wordt.
De meest gekochte lengtes zijn 200 tot 300 meter
bonusspoelen.
Monofile nylon lijnen zijn in verschillende diameters
en kleuren verkrijgbaar. Als vuistregel geldt: hoe
dunner en lichter de hengel en de molen zijn, des
te dunner en lichter kan de lijn zijn. Hoe zwaarder
de hengel en de molen uitvallen, des te sterker
moet de lijn zijn. Bij twijfel kan men het beste de
sterkere lijn gebruiken.
Nylon lijnen hebben veel voordelen maar er kleven
ook nadelen aan. De nylon lijn is uiterst warmte- en
(uv-)lichtgevoelig. Als de lijn bijvoorbeeld in de
zomer dagenlang op de hoedenplank van de auto
ligt, verliest hij tot 90 procent van zijn trekkracht.
Ook zeer gevoelig zijn de monofile nylon lijnen
voor ruwe oppervlakten. Zelfs kleine scheurtjes in
de lijn vergroten zich razendsnel en daardoor
treedt er snel lijnbreuk op. Daarom moeten alle
plaatsen waarmee de lijn in contact komt (molenbeugel,
lijnrol, spoelrand en alle geleideringen)
altijd glad zijn en geen beschadigingen hebben.
Men moet telkens na het vissen het voorste stuk
van de lijn controleren, vooral als er op de bodem
gevist is. Als dit stuk lijn ruw is geworden aan het
oppervlak, dan
moet men het
eerste stuk lijn
verwijderen.
Het verwijderde
stuk lijn
moet thuis op
de hand gerold
worden en
daarna meermaalsdoorgesneden
worden.
Blijft dit stuk lijn
in de natuur liggen, dan kunnen dieren en mensen
daaraan vast blijven hangen en zich zelfs dodelijk
verwonden.
Na het vissen in zout water moet de lijn fatsoenlijk
met zoet water afgespoeld worden. De zoutkristallen
die zich op de lijn hechten, tasten de kwaliteit
van de lijn aan.
Door de inwerking van licht, lucht en water, door de
belasting van de lijn bij de worp, het drillen en het
uitrekken, gaat de kwaliteit van de lijn achteruit.
Meestal gaat de lijn na een gemiddeld visjaar 50
De vulling van de spoel
Tips en trucs voor het vissen
B ru i k b a re tips voor lijnen, h a ke n , d o bb e rs en lood
te veel te weinig goed
Het goed opwikkelen
van de lijn op
een molenspoel
Het op de juiste
manier verkleinen
van de gebruikte
lijn
procent in kwaliteit achteruit. Het is dan ook aan te
raden bij het begin van een nieuw visseizoen met
een nieuwe vislijn te beginnen.
Een onderlijn, ook voorlijn genoemd, is de verbinding
tussen hoofdlijn en haak.
De onderlijn moet altijd een mindere draagkracht
hebben dan de hoofdlijn zelf. Daardoor wordt
gegarandeerd, dat bij overbelasting de onderlijn
altijd eerder breekt dan de hoofdlijn.
Het vissen met een onderlijn is beter voor het
milieu en het welzijn van de vissen, omdat er bij
lijnbreuk alleen een klein stukje nylon in de natuur
achter blijft. En wat betreft het welzijn van de
gehaakte vis: met een klein stukje nylon loopt hij
het minste gevaar.
Onderlijnen zijn verkrijgbaar in verschillende uitvoeringen
en lengtes. De normale monofile nylon
onderlijnen die met een enkele haak voor het vangen
van witvis bedoeld zijn, hebben een lengte van
40 tot 70 cm. De onderlijnen die bedoeld zijn om
roofvis te vangen, bestaan meestal uit strengen
staaldraad waar een kunststof mantel omheen zit,
die de roofvis niet kan beschadigen en niet kan
doorbijten. Deze stalen onderlijnen zijn verkrijgbaar
in een lengte van 15 centimeter tot 1 meter. Vo o r
het vangen van haaien worden er stalen onderlijnen
gebruikt tot een lengte van 9,65 meter.
Alle verbindingen worden door knopen of een
SIMPL (easy) tot stand gebracht.
De knoop is de zwakste schakel in de ketting; een
simpele knoop in de lijn reduceert immers de trekkracht
van de lijn tot 50 procent.
Men onderscheidt vier verschillende knopen:
1. Een knoop die compact is en twee verschillende
lijnen met elkaar verbindt.
Eén van deze knopen heet "de dubbele bloedknoop”.
Ook al reduceert deze knoop de trekkracht met 10
tot 15 procent, toch is deze knoop tot op heden de
beste knoop om twee lijnen met elkaar te verbinden.
De dubbele bloedknoop wordt vaak bij het vissen
in de branding gebruikt om de voorslag te verbinden
met de hoofdlijn.
2. Deze knoop is bedoeld om de lijn te verbinden
1.
3.
met een oog zoals een wartel, een kunstvlieg of
een haak met een oog.
Het verbinden van een oog met de lijn gebeurt veel
met de halve bloedknoop.
halve bloedknoop
1.
3.
hoofdlijn
5.
haak
2.
dubbele bloedknoop
2.
4.
6.
4.
wartel
onderlijn
Deze knoop vermindert de trekkracht met 15 procent.
Voor een zekere verbinding zonder trekkrachtverlies
zorgen de volgende twee knopen, die in de
tekening zijn afgebeeld.
Beide knopen gaven geen trekkrachtverlies aan, bij
tests kwam er alleen lijnbreuk voor in het vrije deel
van de lijn.
3. Knopen voor het maken van een lus.
Hoe meer wikkelingen de lus heeft, des te hoger is
de trekkracht van deze lus; bij 5 wikkelingen is de
lusknoop met een zekerheidslus
normale lusknoop
trekkracht bijna 100 procent. De mogelijkheid dat
er een lijnbreuk ontstaat in de vrije lijn is net zo
groot als bij de knoop.
4. Deze knoop is bedoeld voor het verbinden van
de lijn met een haak voorzien van een bledje.
De afbeeldingen tonen een ideale knoop voor het
1.
3.
verbinden van de lijn aan een haak met een bledje.
Met deze knoop vermindert de trekkracht met
ongeveer 5 procent. Dat is acceptabel.
Een ander zeer handig hulpmiddel voor het met
elkaar verbinden van de lijnen of van de lijnen met
haken of wartel, is de SIMPL. Naast het eenvoudig
gebruik bezit de SIMPL de eigenschap, de draagkracht
van de
knoop voor de volle100
procent te
behouden. Dit
komt doordat geen
gewone knoop
gemaakt wordt.
2.
4.
Haken
In veel landen wordt ook vandaag de dag nog zonder
hengel, molen of bijbehorende toebehoren
gevist. Lijn en haak zijn echter onmisbaar.
dwarshaak
De eerste vishaken, de zogenaamde dwarshaak
en klauwhaak, werden al enkele duizenden jaren
geleden gemaakt. De dwarshaak werd vervangen
door de gebogen vishaak. Deze haak gebruiken
we ook vandaag de dag nog.
De lijn kan op verschillende manieren aan een oog
of een bledje geknoopt worden of met de SIMPL
bevestigd worden, aan een haak met een oog met
een halve bloedknoop en aan een haak met een
bledje met een speciale haakknoop.
Voor iedere vismethode zijn er haken in verschillende
maten en vormen. De maten beginnen bij
10/0 en eindigen bij 28.
Voor zoetwater geldt: hoe hoger het haaknummer,
des te kleiner wordt de haak. Daarentegen worden
de haken met een hoger
nummer groter wanneer
achter het getal een /0 staat
(4/0 is groter dan 3/0)
Limerickhaak
klauwhaak
haak zonder
weerhaken
De haken hebben verschillende
vormen.
De bekendste vorm is de
Limerickvorm en de klauwvorm.
Varianten van de eenvoudige
vishaken zijn de
langsteelhaken en de haken
zonder weerhaken, die
gebruikt wordt bij het vissen
om de visstand op peil te
houden.
Bovendien heb je ook nog
fleuren (tweehaak), dreggen
(driehaak) en een vierhaak.
Ze mogen bij het witvissen
niet gebruikt worden maar
worden vooral bij het vissen
met kunstaas en bij het vissen
op roofvis vaak gebruikt.
dreg
Omdat de haakpunt altijd
scherp moet zijn, moet deze
regelmatig met een slijpsteen aangescherpt worden.
Vishaken worden tegenwoordig van fijn staal
gemaakt en daardoor zijn ze bijzonder dundradig
gefabriceerd. Om de haak te beschermen tegen
roest wordt hij gegalvaniseerd, vernikkeld of verguld.
Bijzonder hoogwaardige haken worden vandaag
de dag van zogenaamd carbonstaal gemaakt.
Omdat de haakpunt uitzonderlijk fijn en scherp is,
wordt er bij deze haken bij het snijden van de vorm
gebruik gemaakt van een laser. Hierbij word niet
alleen gebruik gemaakt van het normale verhardingsproces
van de haak, waarbij de haak verhit
en vervolgens sterk afgekoeld wordt. Bij deze
haken wordt ook nog eens extra gebruik gemaakt
van chemische baden waardoor de haken extra
hard worden.
1. onderlijn
2. haakpunt
3. weerhaak
4. bledje/oog
5. haaksteel
6. haakboog
1 2 3
4 5 6

Dobbers
De beetverklikker laat de visser horen of zien wanneer
de vis aanbijt.
De meest bekende beetverklikker is wel de dobber.
Naast de functie de beet te melden, dient de dobber
er ook vaak voor, het aas op de desbetreff e n d e
waterdiepte aan te bieden.
De standaard dobber bestaat uit een drijflichaam,
antenne, geleideogen of dobberslangen .
De opbouw van het drijflichaam en de antenne
worden bepaald door de het te bevissen water en
de vissoorten die bevist worden.
drijflichaam
onderantenne
verklikker
antenne
geleideoog
Er zijn vele soorten materialen waarvan de dobber
gemaakt kan zijn: van kurk, balsahout, pennen van
het stekelvarken tot plastic aan toe.
Voor de montage van de dobber aan de lijn zijn er
twee mogelijkheden: de vaste en de schuivende
montage.
Bij de vaste montage wordt de dobber met zogenaamde
dobberslang aan de hoofdlijn bevestigd.
Het is echter altijd nog mogelijk de dobber op de
hoofdlijn te verschuiven.
Voor het dobbervissen moet men de dobber vanzelfsprekenduitloden.
Men brengt
net zo veel knijpof
olijflood aan op
de hoofdlijn, dat
de dobber precies
tot aan de antenne
in het water
verdwijnt en
alleen de antenne
zichtbaar is.
Bij een vaste dobbermontage
kan
men maximaal zo
diep vissen als de
hengel lang is.
Bij een schuivende
dobbermontage is het daarentegen mogelijk in
iedere waterdiepte te vissen.
Bij de schuivende dobbermethode glijdt de lijn vrij
door de geleideringen van de dobber.
De dobber wordt gestopt door een stopper die op
1.
klassieke
methode
Tips en trucs voor het vissen
B ru i k b a re tips voor lijnen, h a ke n , d o bb e rs en lood
dobber voor
stromend water
dobber voor stilstaand
water
2. centrale
doorvoermethode
vaste
dobbermontage
3. Engelse
methode
(Waggler)
de lijn bevestigd zit, naar de haak toe wordt de
dobber als laatste gestopt door de wartel.
Belangrijke toebehoren voor de schuifdobber zijn
glas of plastic parels en verschillende stoppers.
fout
uitgelood
Tussen de dobber en de
stopper moet men altijd
een glasparel monteren.
Deze verhindert dat de
stopper klem komt te zitten
tussen de geleidering van
de schuifdobber.
Men kan de stopperknoop
zelf maken of deze stoppers
in de hengelsportzaken
kant en klaar kopen.
Deze stoppers zijn gemaakt
van katoen of gummi.
Ze voldoen uitstekend.
Omdat de katoenen stoppers
zeer fijn zijn uitgevoerd,
kan men meerdere stoppers gelijktijdig op
de lijn monteren. Bij slijtage kan de oude stopper
zonder het verwijderen van de schuifdobber, vervangen
worden.
Bij de schuivendedobbermethodeonderscheidt
men:
1.Klassieke
methode,
goed
uitgelood
2.Centrale doorvoermethode,
3.Engelse methode (Waggler)
Methode 2 en 3 worden het meest toegepast.
Bij deze methodes is het verwarren van de lijn om
de antenne uitgesloten.
Een interessante ontwikkeling op de dobbermarkt
is de met een lichtdiode uitgevoerde lichtdobber,
waarvan vooral de nachtvisser (paling, snoekbaars,
meerval, karper etc.) veel plezier heeft.
Tot de lichtdobbers hoort ook het kniklicht. Hierbij
worden twee chemische vloeistoffen door het knikken
van het plastic buisje met elkaar vermengd en
daardoor licht het buisje op.
Het kniklicht wordt aan de dobberantenne of aan
de hengeltop gemonteerd.
Lood
Het lood is nodig om:
1. de dobber uit te loden,
2. het aas op de visstek te houden,
3. het werpgewicht te verhogen, waardoor het aas
verder ingeworpen kan worden.
In de visserij worden verschillende soorten lood
gebruikt.
Knijplood/klemlood
Dit lood, dat een gewicht heeft van 0,05 tot 2,5
gram, wordt hoofdzakelijk gebruikt bij dobbers die
tot 10 gram drijfvermogen bezitten.
Omdat goed knijplood heel
zacht is, kan men het knijplood
met de vingers op de lijn knijpen.
Bijzonder zacht lood komt uit
Groot-Brittannië. De Britten hebben eigen maten
voor de grootte van het knijplood.
Bladlood
De dikte van bladlood kun je vergelijken
met de dikte van papier,
die op de gewenste lengte afgeknipt
kan worden en op de lijn
bevestigd kan worden. Dit lood is
bijzonder geschikt om zelfs een
zeer kleine dobber uit te loden.
Foutbeten komen niet voor bij
deze lange dunne loodstrips.
Daarentegen komen geregeld
foutbeten voor bij knijplood dat op de lijn is gemonteerd;
dit komt doordat de vis dit knijplood aanziet
voor een hennepkorrel.
Druppellood
Dit lood is, net als alle hierna volgende
loden, een schuiflood,
d.w.z. dat het lood vrij over de lijn
kan lopen tot aan het stopperpunt
(wartel of knoop). Dit lood wordt
net als het knijplood, alleen voor
de dobbervisserij gebruikt. Het
druppellood is er in de gewichten
van 0,25- 8 gram.
Er moet op gelet worden dat bij
het optuigen van de lijn, het
zwaarste deel van het lood naar de haak toewijst,
anders kan het lood zich bij de inworp in de lijn wikkelen.
Olijf- en kogellood
Deze schuifloden, die olijf- of kogelvormig zijn, worden
voor het uitloden van uitzonderlijk zware dobbers
gebruikt,
maar men gebruikt
ze ook bij de
bodemvisserij.
Om de knoop te
beschermen
moet men schuifloden
zwaarder
dan 10 gram altijd
aan de onderkant
voorzien van een
stopper of parel
die op de lijn gemonteerd is.
Botlood
Deze loden, die een zeskantige
vorm hebben, zijn er in
gewichten van 15-150 gram.
Botloden zijn geschikt voor de
bodemvisserij, als het water
hard stroomt en men het aas
op één bepaalde plaats op de
bodem wil houden. De grote
oppervlakte van dit lood verhindert
het zinken in de zachte
bodem.
Stift- of Catherinenlood
Met dit lood is het mogelijk verschillende
gewichten achteraf te gebruiken
of te wisselen.
Bij de montage wordt de lijn eerst in
de snee van de stift en vervolgens
in de snee van het lood aangebracht.
Hierna wordt de stift in het
lood samengedrukt en wordt ieder
deel enkele graden tegen elkaar gedraaid. Het is
belangrijk dat het brede deel van de conische stift
naar de wartel wijst. Als men de montage in de
andere richting bevestigt, dan stoot men de stift al
snel na enkele inworpen uit het lood. Het stiftlood is
olijfvormig of heeft een zeskantige vorm.
Wartellood
Het wartellood met zijn peervorm
en ingegoten wartel of
draadoog aan het einde van
het loodlichaam, is het meest
gebruikte lood voor de bodemvisserij,
zowel in zoet als in
zout water.
Wartelloden hebben een zeer
goede aërodynamica. Een verder
voordeel is het grote oog
van de draad of wartel dat
ervoor zorgt, dat de lijn ongehinderd
na een aanbeet door
het oog kan lopen.
Er wordt een glasparel onder
het lood bevestigd om te voorkomen dat de knoop
van de wartel in het oog van het wartellood klem
raakt.
Ankerlood
Deze variant van het
schuiflood wordt in de
brandingvisserij ingezet.
In de zandige bodem van
de kustwateren houden de
ankers het aas ook bij een
sterke stroming zeker op
de plaats. Daarbij komt
nog, dat deze ankers zo
buigzaam zijn, dat ze bij
het binnenhalen van de
lijn ook weer uitgebogen
kunnen worden.
Staand lood
Bij het vissen in stilstaande
wateren hebben deze en
andere loden met drijflichamen
hun waarde bewezen.
Het lood verhindert dat het
aas in de zachte bodem zinkt.
Zelfs wanneer het lood in de
zachte bodem zinkt, kan de
lijn nog steeds vrij door de
wartel van het drijflichaam
lopen.
Met deze loden kan men ook ideaal in sterk
stromend water vissen. Het aas kan zich net
boven de bodem bewegen.
Het karper-/anti–Tangle-lood
Een ander zeer geliefd lood, dat ervoor zorgt
dat de onderlijn zeker niet verward raakt in
het lood, is het karper/anti-Tangle-lood. De
lange gemonteerde tube verhindert zeker
dat de haak of de onderlijn niet in de
hoofdlijn verward raakt tijdens de
inworp.
Bellen en zilverpapier
Een eenvoudige en effectieve beetmelder
voor de bodemvisserij zonder dobber
is een klein belletje, dat aan de hengeltop
of aan de hoofdlijn bevestigd wordt.
Zelfs als de vis zeer voorzichtig interesse
toont in het aas, dan al klinkt het signaal
van het belletje.
Nog eenvoudiger en
net zo effectief is het
streep zilverfolie, die
tussen de eerste en
de tweede geleidering
van de hengel om de
hoofdlijn gewikkeld
wordt. Als de vis aan
de hoofdlijn trekt, trekt
hij het zilverfolie mee.
NL
OPGELET!
Houd de haken en de kleine losse
delen buiten het bereik van kinderen
en huisdieren.
Deze artikelen mogen alleen
gebruikt worden onder toezicht van
volwassenen.
Kniklichten
Dit product is overeenkomstig de
richtlijn 1999/4545 EG als
ongevaarlijk geclassificeerd.
Veiligheidsinformatieblad
91/155/EEG
© Niets uit deze uitgave mag worden
verveelvoudigd of gedeeltelijk openbaar
worden gemaakt, zonder voorafgaande
toestemming van Hospo-Verlag,
51674 Wiehl
- Germany -

Montagehandleiding
1. De kleine vaste molen op de
hengel monteren.
2. Controleren of de molen stevig
en veilig op de hengel is
gemonteerd.
3. Het slipmechanisme van de
molen openen.
Hoofdlijn
Wartelmontage
Wartel met een grinnerknoop
bevestigen
Montagehandleiding van
de forel-/baarshengel
4. Te beginnen bij de molen, de lijn
door alle ogen van de hengel
trekken.
5. Stopper monteren.
6. De kleine glazen kraal oprijgen.
7 Kleine dobber van max. 5 g
draagkracht erop schuiven.
8. Visloden vastklemmen.
Loodmontage
De lijn wordt in de gleuf van het
lood gelegd en vastgeklemd
Voorlijnmontage
Voorlijn met haak maat 12 of
kleiner in de open karabijn
van de wartel haken en deze
sluiten
Vaste molenschoen
Schroefmolen
houder met
contramoer
Beweegbare
molenschoen
Moer
Contramoer
Stoppermontage
Lijn door dobberrubber
geleiden
1. Lijn door het
oog van de
wartel steken
Handeling herhalen
9. Kleine wartel met een
grinnerknoop bevestigen.
10. Knoop met trekproef controleren
op juiste bevestiging en
stevigheid.
11. Voorlijn met haak maat 12 of
kleiner in de open karabijn van
de wartel haken.
12. Karabijn van de wartel sluiten.
2. Ten minste
5 maal om 3. Het uiteinde van
de hoofdlijn
de lijn door het
wikkelen
oog tussen
wartel en
wikkelingen geleiden
en vasthouden 4. Lijn vochtig maken (tongpunt)
en de knoop aantrekken
Molenmontage
Molenvoet in
molenschoen
schuiven
Glazen kraal
Montage van de schuifdobber
Centrale doorvoermethode
Molenschoen
met moer
fixeren en met
contramoer
borgen
De voorlijn moet zwakker
zijn dan de hoofdlijn
Haak maat 12
of kleiner
Lijn strak trekken
13. De stevigheid van de voorlijn
mag in geen geval groter zijn
dan die van de hoofdlijn.
14. Knoop van de voorlijn met
trekproef controleren.
15. Slipbeugel van de molen sluiten.
16. Remmechanisme van de vaste
molen instellen.
17. Het volgende toebehoor
meenemen:
a) Schepnet
b) Meettoestel
c) Verdovingsapparaat
d) Mes
e) Hakensteker
De meest gevangen vissoorten met
deze montage zijn blankvoorn, rietvoorn,
brasem, forel, windvoorn en
andere vissoorten.
NL
OPGELET!
Houd de haken en de kleine losse
delen buiten het bereik van kinderen
en huisdieren.
Deze artikelen mogen alleen
gebruikt worden onder toezicht van
volwassenen.
© Niets uit deze uitgave mag worden
verveelvoudigd of gedeeltelijk openbaar
worden gemaakt, zonder voorafgaande
toestemming van Hospo-Verlag,
51674 Wiehl
- Germany -

Bij het dobbervissen wordt natuurlijk aas met behulp
van een dobber in het open water aangeboden.
Voor aas dat aan het wateroppervlak wordt aangeboden
heeft men geen beetverklikker nodig, omdat de
aanbeet zichtbaar is voor de visser. Als het aas de
bodem raakt, spreekt men van bodemvissen (bodemvisserij).
De visuitrusting
Voor de lichte dobbervisserij met een dobber tot 8
gram draagvermogen zijn hengels met een werpgewicht
tot 60 gram ideaal.
Een kortere hengel is makkelijker hanteerbaar, met
een langere hengel kan men het aas beter dirigeren
en sneller aanslaan.
De ideale lengte van de hengel wordt afgestemd op
het water dat men bevist.
Als een hengel een topactie heeft, heeft dat een precieze
aanslag, snelle worpen en een goede controle
bij het drillen van de vis tot resultaat.
Voor het zware dobbervissen met dobbers die een
draagkracht tot 20 gram hebben, hebben hengels met
een hoger werpgewicht tot 80 gram de voorkeur.
Omdat hierbij groter en zachter aas gebuikt wordt,
moet de hengel een meer semi-parabolische actie
hebben.
Men gebruikt een kleine tot middelgrote werpmolen.
Afhankelijk van de grootte van de molen worden de
molenspoelen gevuld met nylon lijn die een diameter
heeft van 0,20 mm tot 0,35 mm.
Stoppers, glasparels, passende dobbers en lood,
wartels en haken van verschillende grootte maken de
uitrusting compleet.
Noodzakelijke toebehoren zijn een schepnet, dat past
bij de hengellengte en de verwachten visgrootten.
Een nauwkeurig meetapparaat, een visdoder als ook
een mes en een onthaker of onthaaktang.
Als men de meetapparatuur eens niet bij zich heeft
kan men gebruik maken van bankbiljetten.
Een bankbiljet van 5 Euro heeft een lengte van 12 cm,
een biljet van 10 Euro is 12,7 cm lang.
Het mes moet een spitse punt hebben zodat het bij de
hartsteek niet wegglijdt. Een buigzaam lemmet maat
het mogelijk de vis beter te fileren.
Hengelsteun
Tips en trucs voor een succesvolle vangst
Truc met de
bankbiljetten
Onthaker
Onthakers zijn in veel verschillende
uitvoeringen verkrijgbaar.
Onthakers die voorkomen dat
de haak voor een tweede keer
de vis haken, blijken het beste
te zijn.
Bij de keuze van een hengelsteun
moet men erop letten dat
deze een inkeping heeft, waar
de lijn vrij doorheen kan lopen.
Men moet er verder op letten
dat de inkeping van de hengel-
steun geen scherpe kantjes heeft, waardoor de lijn
beschadigd zou kunnen raken.
Als het voor het welzijn van de vis noodzakelijk is om
een leefnet te gebruiken, moet men erop letten dat
men de nieuwe generatie leefnetten gebruikt waarvan
de ringen niet verbuigen.
De ringen verhinderen dat het net doorschuurt en
daardoor een kortere levensduur heeft.
In het materiaal waarvan het leefnet gemaakt is, moeten
geen knopen verwerkt zijn.
De diameter van het net moet tenminste 45 cm bedragen
en de totale lengte van het leefnet mag niet onder
de drie meter zijn.
Het aas
Het meest geliefde aas bij het dobbervissen is natuurlijk
aas zoals maden en wormen. Maar ook plantaardig
aas zoals graan, brood en deeg worden gebruikt.
De enige soorten kunstaas die bij deze vismethode
gebruikt worden, zijn de hegene voor de vangst van
zeeforellen en meerforellen en de mormischka voor
de vangst van de meeste karperachtigen
Het vissen
Bij het vissen met een werphengel die voorzien is van
een dobber wordt meestal op karperachtigen gevist.
Omdat deze vissen hun voedsel
hoofdzakelijk op de bodem zoeken,
is een precieze bepaling van
de diepte van het water noodzakelijk.
De diepte kan men bepalen
van met een peillood.
De moderne peilloden zijn knijppeilloden.
Peilloden moeten altijd
veel zwaarder zijn dan het draagvermogen
van de uitgelode dobber.
Als de lijn voorzien is van een peillood wordt de dobber
of de stopper net zo lang over de lijn heen en
weer geschoven totdat
de dobber net
boven het wateroppervlak
zichtbaar is.
Door het herhaaldelijke
inwerpen van het
peillood ontstaat er
onrust op de visstek.
Met de volgende truc
hoeft men het peillood
maar één keer in
te werpen.
Men schuift de dobber
of stopper veel
hoger dan voor de
vermoedelijke diepte
van het water nodig
Leefnet met ringen
aan de buitenkant
Bevestiging van
het knijppeillood Bevestiging van
een kurkpeillood
Stopperknoop
Kurkmontage voor
het vaststellen van de
waterdiepte
zou zijn. Daarna neemt men een kurk van een wijnfles
en drukt twee ogen die men met behulp van verbogen
paperclips gemaakt heeft in het bovenste en het
onderste deel van de kurk. Door deze ogen laat men
de lijn lopen.
Methode
met staande
pen
Nadat men ingeworpen heeft moet men vanzelfsprekend
lijn geven totdat het peillood de grond geraakt
heeft. De lijn loopt soepel door de twee ogen aan de
kurk en komt tot stilstand zodra het peillood de grond
heeft bereikt. Daarna trekt men de lijn strak en begint
men voorzichtig de lijn binnen te draaien, zonder dat
deze het wateroppervlak raakt. Dit gebeurt met
behulp van de werpmolen zodat de kurk niet meer
verschuift. Doordat de lijn strak om de kurk zit, is het
niet mogelijk dat de kurk nog verschuift.Ve r v o l g e n s
stelt men de diepte vast. Op deze manier is het mogelijk
de precieze diepte van de visstek, met slechts één
inworp, vast te stellen.
Later wordt dan alsnog de dobber of de stopper bevestigd
op de plaats waar de desbetreffende kurk zich
heeft vastgezet. Door de ogen uit de kurk te trekken,
wordt de kurk verwijderd zonder dat de lijn afgetuigd
hoeft te worden. Er zijn verschillende mogelijkheden
om dobbers uit te loden.
Voor het vissen in stromend water wordt een dobber
gebruikt die voorzien is van een drijflichaam dat de
vorm heeft van een druppel of een kogel, zodat de
dobber weinig weerstand ondervindt van de stroming.
Daarna wordt de dobber met een enkel lood (staaf-,
olijf-, of Catherinalood) uitgelood.
Voor stilstaand water wordt de parelmontage gebruikt.
Bij deze uitloodmethode verdeelt men het totale
gewicht dat door de dobber gedragen moet worden,
zoveel mogelijk over de hele lengte van de lijn die
zich onder de dobber bevindt. Het aas zakt dan langzaam
en op natuurlijke wijze tot bijna op de bodem en
biedt daarmee de vissen een prikkel om aan te bijten.
Een verfijnde toepassing van de parelmontage is de
liftmethode. Bij deze methode wordt een dobber met
een bijzonder lange antenne gebuikt. De draagkracht
van de antenne wordt met een enkel lood vastgesteld.
Dit lood wordt twee vingerbreed boven de haak bevestigd.
Als de vis het aas opneemt, wordt het lood opgelicht
en wordt de dobber ontlast. Daardoor komt de antenne
uit het water omhoog en de beet wordt herkend.
De gevoeligheid van de montage wordt bepaald door
de volgende factoren: de lijn, de dobber, het lood, de
Toverknoop
Suikerklontje
montage voor
stilstaand
water
montage voor
stromend
water
wartel en de onderlijn.
Hoe dunner de lijn, hoe lichter de dobber, des te lichter
het lood waarmee de dobber uitgelood moet worden.
Een zo dun mogelijke onderlijn en een dundradi-
ge haak maken het wantrouwen van de vis kleiner als
deze het aas opneemt. Als vuistregel is aan te raden:
hoe groter de vis, hoe moeilijker het water, des te
gevoeliger dient de montage te zijn.
Problematisch bij een fijne montage wordt de inworp:
hoe fijner de montage, des te moeilijker wordt het om
de juiste afstand te behalen. Hierbij kan een kleine
truc hulp bieden:
Men bevestigt één of meerdere suikerklontjes met
behulp van een toverknoop in de onderlijn.
Omdat elk suikerklontje ongeveer 5 gram weegt, komt
men tot een verre inworp, ook al is de dobber gevoelig
en draagt hij maar weinig lood. De suiker lost snel
op als hij het water raakt en valt uit de lus, die zonder
weerstand los gaat.
Soms is het nodig om de lijn die zich boven de dobber
bevindt, te behandelen.
juist
de juiste belasting en
overbelasting van de
hengel bij het juiste
schepnet en een te kort
schepnet
fout
Bij windstilte of bij een zwakke wind bijvoorbeeld of bij
een geringe stroming wordt de lijn licht ingevet zodat
deze op het water drijft. Vaseline/ Vliegenspray op siliconenbasis
blijkt hiervoor zeer geschikt te zijn.
Als het weer en het water deze manier van prepareren
niet toestaan, dan verwijdert men de silicone/
vaseline die al eerder aangebracht werd met een
doekje. Dit doekje maakt men van tevoren met een
kleine hoeveelheid afwasmiddel vochtig. De lijn zinkt
nu meteen en biedt duidelijk minder weerstand aan
de wind en het aas kan precies op één plek worden
aangeboden. Een nadeel daarbij is de moeilijke aanslag
door de weerstand van het water.
De grootte van het aas bepaalt de kracht van de
aanslag. Een correct visgedrag geeft de voorkeur aan
een vroege aanslag. Als vuistregel geldt: hoe kleiner
het aas, des te eerder volgt de aanslag. Alleen bij een
groter aas is het toegestaan de aanslag, afhankelijk
van de grootte van het aas, uit te stellen.
Bij het aanslaan en het drillen van de vis moet gelet
worden op de sterkte van de hengel en de gebruikte
lijn. Bij de landing van de vis worden de hengel en de
lijn het meest belast. Als een te lange hengel met een
te kort schepnet gebruikt wordt, krijgt men hengelbreuk.
Als men regelmatig op dezelfde stek vist, is het aan te
raden, de diepte van het water op de hengel te markeren.
Hierbij wordt de haak in de einddop van de
hengel gehaakt, als de juist uitgepeilde dobber aan de
hengel gemonteerd is. Vervolgens wordt de plaats
van de dobber of de stopper met behulp van een elastiek
op de hengelblank gemarkeerd.
Een laatste tip:
Om te vermijden dat een lijn te oud wordt en om altijd
te kunnen weten welke diameter de lijn heeft, kan
men het beste de dikte van de lijn en de aankoopdatum
op een etiketje schrijven dat men op de binnenkant
van de spoel plakt.
NL

1 . de middelmaat molen wordt
aan de hengel gemonteerd.
2. Controleer of de molen correct
en stevig aan de hengel
gemonteerd is.
3 Open de beugel van de molen.
4 . Haal vanaf de molen de lijn
door alle geleide-ogen.
5. Bevestig de lijnstopper.
6. Bevestig de glasparel aan de lijn.
1. Haal de hoofd
lijn door het
oog van de wartel
2. Wikkel de lijn tenminste
vijf-maal om de
hoofdlijn
3. Haal de lijn door de
lus tussen de wartel en de
wikkelingen en vervolgens
door de grote lus
4. Maak de hoofdlijn
enigszins vochtig
(bijvoorbeeld met een
beetje speeksel) en trek
de knoop daarna
langzaam aan
Handleiding voor de montage
van de karperhengel
7 . Monteer een schuifdobber met
een draagkracht van maximaal
20 gram.
8. Monteer overeenkomstig de
draagkracht van de dobber
knijplood, kogellood of een
o l i j f l l o o d .
9. Als er kogel- of olijflood gebruikt
wordt, moet voor de
bescherming van de knoop
een stopper bij de wartel worden
a a n g e b r a c h t .
Montage van de wartel
Verbind de wartel met een halve
bloedknoop aan de hoofdlijn
Het grootste deel van
de conische stift wijst
naar de wartelknoop
Montage van het
stiftlood
De hoofdlijn wordt in de
opening van de stift en
het olijflood aangebracht
Montage van de stopper
Haal de lijn doordobberslang
(de ventielslang)
Montage van de schuifdobber
Centrale doorvoermethode
10. Monteer de middelmaat wartel
met een halve bloedknoop.
11. Controleer of de knoop goed zit
en controleer de sterkte van de
knoop door er enkele malen aan
te trekken.
12. Bij gebruik van een schuiflood
moet de stopper (zie punt 9)
op de knoop geschoven worden,
zodat deze knoop beschermd
wordt tegen het schuivende
l o o d .
Dit nogmaals
herhalen
Montage van de onderlijn
Hang de onderlijn (haakmaat 2 – 8)
in de speld van de wartel en sluit deze
vervolgenst
De stift wordt in de opening
van het olijflood aangebracht
en een halve
slag gedraaid
Lijn strak
trekken
glasparel
13. Hang de onderlijn (haakmaat
2 – 8) in de speld van de wartel.
14. Sluit de speld van de wartel.
1 5 . De onderlijn mag in geen geval
sterker zijn dan de hoofdlijn.
1 6 . Controleer de sterkte van de
knopen van de onderlijn door er
enkele malen aan te trekken.
1 7 . Sluit de beugel van de molen.
1 8 . Stel de slip van de molen in.
1 9 . Neem de volgende toebehoren
m e e :
a. s c h e p n e t
b. m e e t a p p a r a t u u r
c. v i s d o d e r
d. m e s
e. onthaker of onthaaktang
De vissoorten, die met deze manier
van vissen het meest gevangen worden
zijn karper, zeelt, baars, forel,
kopvoorn, paling , barbeel en andere
grote zoetwatervissen.
NL
OPGELET!
Houd de haken en de kleine losse
delen buiten het bereik van kinderen
en huisdieren.
Deze artikelen mogen alleen
gebruikt worden onder toezicht van
volwassenen.
© Niets uit deze uitgave mag worden
verveelvoudigd of gedeeltelijk openbaar
worden gemaakt, zonder voorafgaande
toestemming van Hospo-Verlag,
51674 Wiehl
- Germany -

Bij het dobbervissen wordt natuurlijk aas met behulp
van een dobber in het open water aangeboden.
Voor aas dat aan het wateroppervlak wordt aangeboden
heeft men geen beetverklikker nodig, omdat de
aanbeet zichtbaar is voor de visser. Als het aas de
bodem raakt, spreekt men van bodemvissen (bodemvisserij).
De visuitrusting
Voor de lichte dobbervisserij met een dobber tot 8
gram draagvermogen zijn hengels met een werpgewicht
tot 60 gram ideaal.
Een kortere hengel is makkelijker hanteerbaar, met
een langere hengel kan men het aas beter dirigeren
en sneller aanslaan.
De ideale lengte van de hengel wordt afgestemd op
het water dat men bevist.
Als een hengel een topactie heeft, heeft dat een precieze
aanslag, snelle worpen en een goede controle
bij het drillen van de vis tot resultaat.
Voor het zware dobbervissen met dobbers die een
draagkracht tot 20 gram hebben, hebben hengels met
een hoger werpgewicht tot 80 gram de voorkeur.
Omdat hierbij groter en zachter aas gebuikt wordt,
moet de hengel een meer semi-parabolische actie
hebben.
Men gebruikt een kleine tot middelgrote werpmolen.
Afhankelijk van de grootte van de molen worden de
molenspoelen gevuld met nylon lijn die een diameter
heeft van 0,20 mm tot 0,35 mm.
Stoppers, glasparels, passende dobbers en lood,
wartels en haken van verschillende grootte maken de
uitrusting compleet.
Noodzakelijke toebehoren zijn een schepnet, dat past
bij de hengellengte en de verwachten visgrootten.
Een nauwkeurig meetapparaat, een visdoder als ook
een mes en een onthaker of onthaaktang.
Als men de meetapparatuur eens niet bij zich heeft
kan men gebruik maken van bankbiljetten.
Een bankbiljet van 5 Euro heeft een lengte van 12 cm,
een biljet van 10 Euro is 12,7 cm lang.
Het mes moet een spitse punt hebben zodat het bij de
hartsteek niet wegglijdt. Een buigzaam lemmet maat
het mogelijk de vis beter te fileren.
Hengelsteun
Tips en trucs voor een succesvolle vangst
Truc met de
bankbiljetten
Onthaker
Onthakers zijn in veel verschillende
uitvoeringen verkrijgbaar.
Onthakers die voorkomen dat
de haak voor een tweede keer
de vis haken, blijken het beste
te zijn.
Bij de keuze van een hengelsteun
moet men erop letten dat
deze een inkeping heeft, waar
de lijn vrij doorheen kan lopen.
Men moet er verder op letten
dat de inkeping van de hengel-
steun geen scherpe kantjes heeft, waardoor de lijn
beschadigd zou kunnen raken.
Als het voor het welzijn van de vis noodzakelijk is om
een leefnet te gebruiken, moet men erop letten dat
men de nieuwe generatie leefnetten gebruikt waarvan
de ringen niet verbuigen.
De ringen verhinderen dat het net doorschuurt en
daardoor een kortere levensduur heeft.
In het materiaal waarvan het leefnet gemaakt is, moeten
geen knopen verwerkt zijn.
De diameter van het net moet tenminste 45 cm bedragen
en de totale lengte van het leefnet mag niet onder
de drie meter zijn.
Het aas
Het meest geliefde aas bij het dobbervissen is natuurlijk
aas zoals maden en wormen. Maar ook plantaardig
aas zoals graan, brood en deeg worden gebruikt.
De enige soorten kunstaas die bij deze vismethode
gebruikt worden, zijn de hegene voor de vangst van
zeeforellen en meerforellen en de mormischka voor
de vangst van de meeste karperachtigen
Het vissen
Bij het vissen met een werphengel die voorzien is van
een dobber wordt meestal op karperachtigen gevist.
Omdat deze vissen hun voedsel
hoofdzakelijk op de bodem zoeken,
is een precieze bepaling van
de diepte van het water noodzakelijk.
De diepte kan men bepalen
van met een peillood.
De moderne peilloden zijn knijppeilloden.
Peilloden moeten altijd
veel zwaarder zijn dan het draagvermogen
van de uitgelode dobber.
Als de lijn voorzien is van een peillood wordt de dobber
of de stopper net zo lang over de lijn heen en
weer geschoven totdat
de dobber net
boven het wateroppervlak
zichtbaar is.
Door het herhaaldelijke
inwerpen van het
peillood ontstaat er
onrust op de visstek.
Met de volgende truc
hoeft men het peillood
maar één keer in
te werpen.
Men schuift de dobber
of stopper veel
hoger dan voor de
vermoedelijke diepte
van het water nodig
Leefnet met ringen
aan de buitenkant
Bevestiging van
het knijppeillood Bevestiging van
een kurkpeillood
Stopperknoop
Kurkmontage voor
het vaststellen van de
waterdiepte
zou zijn. Daarna neemt men een kurk van een wijnfles
en drukt twee ogen die men met behulp van verbogen
paperclips gemaakt heeft in het bovenste en het
onderste deel van de kurk. Door deze ogen laat men
de lijn lopen.
Methode
met staande
pen
Nadat men ingeworpen heeft moet men vanzelfsprekend
lijn geven totdat het peillood de grond geraakt
heeft. De lijn loopt soepel door de twee ogen aan de
kurk en komt tot stilstand zodra het peillood de grond
heeft bereikt. Daarna trekt men de lijn strak en begint
men voorzichtig de lijn binnen te draaien, zonder dat
deze het wateroppervlak raakt. Dit gebeurt met
behulp van de werpmolen zodat de kurk niet meer
verschuift. Doordat de lijn strak om de kurk zit, is het
niet mogelijk dat de kurk nog verschuift.Ve r v o l g e n s
stelt men de diepte vast. Op deze manier is het mogelijk
de precieze diepte van de visstek, met slechts één
inworp, vast te stellen.
Later wordt dan alsnog de dobber of de stopper bevestigd
op de plaats waar de desbetreffende kurk zich
heeft vastgezet. Door de ogen uit de kurk te trekken,
wordt de kurk verwijderd zonder dat de lijn afgetuigd
hoeft te worden. Er zijn verschillende mogelijkheden
om dobbers uit te loden.
Voor het vissen in stromend water wordt een dobber
gebruikt die voorzien is van een drijflichaam dat de
vorm heeft van een druppel of een kogel, zodat de
dobber weinig weerstand ondervindt van de stroming.
Daarna wordt de dobber met een enkel lood (staaf-,
olijf-, of Catherinalood) uitgelood.
Voor stilstaand water wordt de parelmontage gebruikt.
Bij deze uitloodmethode verdeelt men het totale
gewicht dat door de dobber gedragen moet worden,
zoveel mogelijk over de hele lengte van de lijn die
zich onder de dobber bevindt. Het aas zakt dan langzaam
en op natuurlijke wijze tot bijna op de bodem en
biedt daarmee de vissen een prikkel om aan te bijten.
Een verfijnde toepassing van de parelmontage is de
liftmethode. Bij deze methode wordt een dobber met
een bijzonder lange antenne gebuikt. De draagkracht
van de antenne wordt met een enkel lood vastgesteld.
Dit lood wordt twee vingerbreed boven de haak bevestigd.
Als de vis het aas opneemt, wordt het lood opgelicht
en wordt de dobber ontlast. Daardoor komt de antenne
uit het water omhoog en de beet wordt herkend.
De gevoeligheid van de montage wordt bepaald door
de volgende factoren: de lijn, de dobber, het lood, de
Toverknoop
Suikerklontje
montage voor
stilstaand
water
montage voor
stromend
water
wartel en de onderlijn.
Hoe dunner de lijn, hoe lichter de dobber, des te lichter
het lood waarmee de dobber uitgelood moet worden.
Een zo dun mogelijke onderlijn en een dundradi-
ge haak maken het wantrouwen van de vis kleiner als
deze het aas opneemt. Als vuistregel is aan te raden:
hoe groter de vis, hoe moeilijker het water, des te
gevoeliger dient de montage te zijn.
Problematisch bij een fijne montage wordt de inworp:
hoe fijner de montage, des te moeilijker wordt het om
de juiste afstand te behalen. Hierbij kan een kleine
truc hulp bieden:
Men bevestigt één of meerdere suikerklontjes met
behulp van een toverknoop in de onderlijn.
Omdat elk suikerklontje ongeveer 5 gram weegt, komt
men tot een verre inworp, ook al is de dobber gevoelig
en draagt hij maar weinig lood. De suiker lost snel
op als hij het water raakt en valt uit de lus, die zonder
weerstand los gaat.
Soms is het nodig om de lijn die zich boven de dobber
bevindt, te behandelen.
juist
de juiste belasting en
overbelasting van de
hengel bij het juiste
schepnet en een te kort
schepnet
fout
Bij windstilte of bij een zwakke wind bijvoorbeeld of bij
een geringe stroming wordt de lijn licht ingevet zodat
deze op het water drijft. Vaseline/ Vliegenspray op siliconenbasis
blijkt hiervoor zeer geschikt te zijn.
Als het weer en het water deze manier van prepareren
niet toestaan, dan verwijdert men de silicone/
vaseline die al eerder aangebracht werd met een
doekje. Dit doekje maakt men van tevoren met een
kleine hoeveelheid afwasmiddel vochtig. De lijn zinkt
nu meteen en biedt duidelijk minder weerstand aan
de wind en het aas kan precies op één plek worden
aangeboden. Een nadeel daarbij is de moeilijke aanslag
door de weerstand van het water.
De grootte van het aas bepaalt de kracht van de
aanslag. Een correct visgedrag geeft de voorkeur aan
een vroege aanslag. Als vuistregel geldt: hoe kleiner
het aas, des te eerder volgt de aanslag. Alleen bij een
groter aas is het toegestaan de aanslag, afhankelijk
van de grootte van het aas, uit te stellen.
Bij het aanslaan en het drillen van de vis moet gelet
worden op de sterkte van de hengel en de gebruikte
lijn. Bij de landing van de vis worden de hengel en de
lijn het meest belast. Als een te lange hengel met een
te kort schepnet gebruikt wordt, krijgt men hengelbreuk.
Als men regelmatig op dezelfde stek vist, is het aan te
raden, de diepte van het water op de hengel te markeren.
Hierbij wordt de haak in de einddop van de
hengel gehaakt, als de juist uitgepeilde dobber aan de
hengel gemonteerd is. Vervolgens wordt de plaats
van de dobber of de stopper met behulp van een elastiek
op de hengelblank gemarkeerd.
Een laatste tip:
Om te vermijden dat een lijn te oud wordt en om altijd
te kunnen weten welke diameter de lijn heeft, kan
men het beste de dikte van de lijn en de aankoopdatum
op een etiketje schrijven dat men op de binnenkant
van de spoel plakt.
NL

1. de middelmaat molen wordt
aan de hengel gemonteerd.
2. Controleer of de molen
correct en stevig aan de
hengel gemonteerd is.
3 Open de beugel van de
molen.
4. Haal vanaf de molen de lijn
door alle geleide-ogen.
5. Monteer het schuifdlood op
Alternativ-
Montage met
een Voerkorf
Montage van de wartel
Verbind de wartel met een halve
bloedknoop aan de hoofdlijn
1. Haal de hoofdlijn
door het oog
van de wartel
Vaste
reelhouder
Schroefreelhouder
met contramoer
moer
de hoofdlijn en controleer of
het schuiflood soepel over de
lijn loopt.
6. Bevestig de glasparel aan de
lijn.
7. Monteer de stopper.
8. Monteer de middelmaat
wartel met behulp van een
halve bloedknoop.
9. Controleer of de knoop goed
2. Wikkel de
lijn tenminste
vijf-maal om de
hoofdlijn
3. Haal de lijn
door de lus tussen de
wartel en de wikkelingen
en vervolgens door de grote
lus
bewegende
molenschoen
contramoer
Handleiding voor de montage
van de bodemhengel
voor het vissen op paling
Montage van de stopper
Haal de lijn doordobberslang
(de ventielslang)
Montage van de molen
Schuif de molenvoet
in de
molenschoen
Dit nogmaals
herhalen
4. Maak de hoofdlijn
enigszins vochtig
(bijvoorbeeld met
een beetje speeksel)
en trek de knoop
daarna langzaam
aan
Zet de molenschoen
vast met
de moer en borg
hem met de
contramoer
zit en controleer de sterkte
van de knoop door er enkele
malen aan te trekken.
10. Schuif de stopper van
de knoop af.
11. Hang de onderlijn (haakmaat
2 – 8) in de speld van de
wartel.
12. Sluit de speld van de wartel.
13. De onderlijn mag in geen
glasparel
Lijn strak trekken
Grond-schuiflood
Montage van de onderlijn
Hang de onderlijn (haakmaat
2 – 8) in de speld van de wartel
en sluit deze vervolgens
geval sterker zijn dan de
hoofdlijn.
14. Controleer de sterkte van de
knopen van de onderlijn
door er enkele malen aan te
trekken.
15. Sluit de beugel van de
molen.
16. Stel de slip van de molen in.
17. Neem de volgende
toebehoren mee:
a. schepnet
b. meetapparatuur
c. visdoder
d. mes
e. onthaker of onthaaktang
De vissoorten, die met deze manier
van vissen het meest gevangen
worden zijn karper, zeelt, baars,
forel, kopvoorn, paling , barbeel en
andere grote zoetwatervissen.
NL
OPGELET!
Houd de haken en de kleine losse
delen buiten het bereik van kinderen
en huisdieren.
Deze artikelen mogen alleen
gebruikt worden onder toezicht van
volwassenen.
Kniklichten
Dit product is overeenkomstig de
richtlijn 1999/4545 EG als
ongevaarlijk geclassificeerd.
Veiligheidsinformatieblad
91/155/EEG
© Niets uit deze uitgave mag worden
verveelvoudigd of gedeeltelijk openbaar
worden gemaakt, zonder voorafgaande
toestemming van Hospo-Verlag,
51674 Wiehl
- Germany -

Het vissen met de bodemhengel voor het vissen op paling
Bodemvissen betekent, dat het aas op de grond of
net boven de grond wordt aangeboden.
Deze vismethode kan bij bijna alle vissoorten toegepast
worden.
bodem-schuiflood
glasparel
stopperr
speldwartell
onderlijn
haak grootte 2-8
De uitrusting
Het vismateriaal wordt bepaald door het water en
de vissoort die men wil bevissen, maar ook of men
vanuit de boot of vanaf de oever wil vissen. Een
advies welke hengel of welk werpgewicht gebruikt
dient te worden, kan daarom niet gegeven worden.
Het is aan te raden dat de bodemhengel een half
parabolische tot parabolische actie heeft.
Daardoor is het mogelijk om zachte aassoorten (
bijvoorbeeld aardappelen) in te werpen, zonder
risico dat u het aas verliest.
Als u tijdens het vissen de hengel continu in de
hand houdt, is het aan te bevelen een hengel met
een kurken handgreep te gebruiken.
De molen mag niet te klein zijn; je komt bij bodemvissen
immers vaak voor onaangename verrassingen
te staan (vastzitten).
De lijnsterkte wordt op de hengelset afgestemd.
Voor de bodemvisserij is er een veelvoud van
lood- en andere werpgewichten (zie ook hoofdstuk
lood).
Een specialiteit is het Tiroler hout. Dit werpgewicht
wordt in de Alpenlanden bij het vissen in sterk
stromend water gebruikt, maar ook in vlakke
"Tiroler hout” stromend-water-montage
"Tiroler hout” stilstaand-water-montage
gebieden en bij het vissen in stilstaande wateren
wordt het door steeds meer mensen steeds vaker
gebruikt.
Bij het vissen in stromend water en bij het vissen
met natuurlijk aas verhindert het Tiroler hout, dat
het aas (bijvoorbeeld een worm) door de stroming
tussen de stenen of tussen de waterplanten vast
komt te zitten en voor de vis onvindbaar wordt.
Ook bij het vissen met een nimf wordt het Ti r o l e r
hout gebruikt. Daarbij worden zulke zware gewichten
gebruikt, dat de vis die bijt, zichzelf al haakt.
Als men in stilstaand water vist, garandeert het
Tiroler hout dat het aas niet te gemakkelijk in de
modder zinkt en dat de lijn soepel door het oog
van het Tiroler hout kan lopen.
Een ander interessant
werpgewicht is
de knijploodlijn. Vooral bij
een bodem met veel knijploodlijn
obstakels, waarbij
steeds weer het lood
vast komt te hangen, heeft het gebruik van de knijploodlijn
veel voordelen.
Als bij de knijploodlijn één of meerdere knijploden
vast komen te zitten, worden deze door de hoofd-
lijn er van af getrokken en de hoofdlijn, de wartel
en de haak komen weer los.
Uit Groot-Brittanië komt het vissen met de voerkorf,
dat steeds populairder wordt .
voerspiraal
De voerkorf kan tegelijkertijd ook het werpgewicht
zijn.
Zo is er een voerkorf die met levend aas gevuld
wordt en is er een spiraalveer waar lokvoer
omheen gekneed wordt.
Speciale haken voor het bodemvissen zijn er niet.
De soort en de grootte van de haak worden altijd
bepaald door de vissoort waarop gevist wordt. Dit
geldt ook voor de wartel.
De aassoorten
Bij het vissen met de bodemhengel kan in principe
iedere aassoort gebruikt worden., om te beginnen
met de maden voor de voorn, tot de zeer grote
dode aasvis voor de meerval of de snoek.
Bij het bodemvissen kan het aas door het groter
werpgewicht aanzienlijk verder ingeworpen worden
dan bij andere vismethoden. Men kan ook
een beduidend grotere oppervlakte bevissen.
Ook kan het aas, als het uitgeworpen is, op de
eenmaal uigezochte stek, voortdurend blijven liggen,
omdat het wegdriften van de lijn door de wind
of de stroming wordt verhinderd dankzij het zware
lood.
Dit lood kan weer zo gemonteerd worden, dat de
vis bij het nemen van het aas geen weerstand
bespeurt.
Het vissen
Bij het witvissen met de dobber
wordt de beet herkend
door het op en neer bewegen
van de dobber. Bij het bodemvissen
daarentegen is de
beste manier om de beet vast
te stellen, door met de vinger
aan de lijn te voelen. Het
gevoel in de vingertop is meestal
zo sterk, dat zelfs het
lichtste trekje aan het aas
opgemerkt wordt.
Bij deze methode moet vanzelfsprekend
de hengel worden
vastgehouden en is het
vissen met een tweede hengel
niet mogelijk. Ook een
strip zilverfolie kan als beetmelder gebruikt worden.
De hengel wordt op één of twee hengelsteunen
gelegd en de lijn tussen de molen en het startoog
wordt op lengte gebracht.
Daarna wordt het zilverfolie om de hoofdlijn bevestigd.
Het gewicht van het zilverfolie is in de meeste
gevallen voldoende om de lijn naar beneden te
houden.
Als de vis het aas neemt en met de hoofdlijn wegloopt,
loopt het zilverfolie naar boven richting hengel
en de beet is duidelijk te herkennen.
Beetmelders worden in de handel aangeboden. Bij
deze beetmelders kan de gevoeligheid ingesteld
worden.
in- en uitschakelaar
volumeschakelaar
led (beetmelding)
nagloeiled (beetmelding)
luidspreker
voerkorf
schroefdraad voor de hengelsteun
Met deze beetmelders is ook het vissen in stromend
water mogelijk.
Bovendien zijn er electrische en electronische
beetmelders, waarvan een gedeelte met toon- en
lichtsignalen is uitgevoerd.
Omdat deze beetverklikkers iedere beet meteen
melden, kan men met twee of drie hengels vissen.
Enkele bijzondere beetverklikkers komen uit
Groot-Brittannië: de winkelpikker/de feedertop en
de swingtop.
Om met de swingtop te kunnen vissen, moet het
topoog van de hengel vervangen worden door een
swingtiptopoog. Het verwijderen van het oude
topoog is eenvoudig, als men het oude topoog
verhit, bijvoorbeeld met een aansteker en het
daarna verwijdert.
Het nieuwe swingtopoog wordt met speciale lijm
uit de vakhandel bevestigd.
Swingtoppen zijn er in verschillende lengtes en
gewichten; voor iedere te bevissen vissoort is de
juiste top verkrijgbaar. Hoe lichter de combinatie
gedetailleerde
weergave van
de swingtop
hengel, molen, lijn en werpgewicht, des te dunner
en lichter kan de swingtop zijn.
Bij een inworp over het hoofd is het aan te raden
om de hengel licht te kantelen, zodat de swingtop
zich niet om de hengel heen wikkelt.
Na de worp wordt de hengel op twee hengelsteunen
gelegd. De hengelsteunen worden zo ingesteld,
dat de swingtop maar een paar centimeter
boven het wateroppervlak hangt. Daarna wordt de
hoofdlijn met de molen strak gedraaid totdat de
swingmolen contact maakt met het aas en licht
omhoog komt.
Als een vis bijt, wordt zelfs de kleinste beweging
van de lijn aan de swingtop doorgegeven.
Een hulpmiddel voor het vissen met deze swingtoppen
is een windschild, waardoor tegelijkertijd
de beet nog beter wordt herkend.
Voor het vissen in stromend water is de swingtop
niet geschikt. Voor deze visserij wordt de feeder-
feedertop
swingtop met windschild
hengel of de winckelpikker gebruikt. Deze toppen
buigen zich onder de druk van de stroming tot een
bepaald aantal graden, maar hebben nog altijd
genoeg reserve om fijne aanbeten te herkennen.
Zelfs de gevoeligste beetmelder heeft geen nut,
als de verbinding van het aas met de beetmelder
niet continu op spanning staat. Meteen na het uitwerpen
wordt de lijn zo ver binnen gedraaid, dat
men de weerstand van het werpgewicht voelt. Dan
pas komt de beetverklikker in beeld.
Een belangrijke rol bij het bodemvissen speelt de
onderlijn.
Men heeft er voordeel bij om in stromend water
onderlijnen te gebruiken van 60 centimeter of langer,
omdat het haakaas dan niet gemakkelijk door
de stroming in de zachte bodem wordt gedrukt.
In stilstaand water worden onderlijnen gebruikt,
die niet langer dan 50 centimeter zijn.
Bij een langere onderlijn ziet men de beet niet, als
de vis met het haakaas naar de hengel toe zwemt.
Vaak maakt de visser het mee, dat de vis alleen
maar met het haakaas speelt. De vis voelt bij het
opnemen van het haakaas de onderlijn door zijn
onderlijn
enkeldradig
stijf
meerdradig/
soepel
gevoelige lippen en spuugt het haakaas steeds
weer uit. In dit geval is het waarschijnlijk dat de
onderlijn te dik is en moet deze vanzelfsprekend
door een dunnere onderlijn vervangen worden.
Dat zou echter niet overeenkomen met de oprechtheid
van de visser.
Het is een goede oplossing om de haak niet aan
één maar aan vier of vijf dunnere onderlijnen
gelijktijdig vast te knopen.
Voor de vangst van roofvissen maakt men gebruik
van kwalitatief goede stalen onderlijnen.
feederhengel-opstelling
NL

Handleiding voor de montage van de henge l
en de molen
Uitrusting
Alle telescoophengels zijn met
beschermkappen voor de geleideogen uitgerust.
Na gebruik bij het viswater moeten
Oversteekhengel
Cone
deze beschermkappen weer op de hengel
worden bevestigd.
Voorbereiding en opbouw van de
hengel:
a) Telescoophengels
Bij het uit elkaar schuiven van telescoophenge
ls moet altijd aan de top
begonnen worden. Laat nooit de delen
van de hengel in elkaar schieten terwijl de
hengel uitgeschoven is. Let er op dat de
geleideogen in een lijn staan, als de hengel
opgebouwd wordt. De delen moeten
zo stevig uiteen geschoven worden, dat
de hengel bij het op en neer bewegen niet
klappert. Sommige telescoophengels zijn
van extra schuivende geleideogen
voorzien, die voorzichtig en in een lijn
uitschoven moeten worden.
b) Oversteekhengels
De oversteekhengels moeten zo stevig in
elkaar gestoken worden, dat de hengel bij
het op en neer bewegen niet klappert (let
er op dat de geleideogen in een lijn staan).
Let op: Als de hengel niet op de
juiste manier wordt gemonteerd,
kan dit leiden tot hengelbreuk!
Optuigen van de lijn
Voer de lijn vanuit de molen door alle
geleideogen van de hengel.
Werpgewicht/ casting weight
De gegevens met betrekking tot het
werpgewicht, die op de hengel zijn vermeld,
zijn altijd de maximale werpgewichten.
Alleen de zeer ervaren visser kan
gebruik maken van deze maximale
werpgewichten en hij moet daarbij de
worp langzaam opbouwen. Het optimale
werpgewicht is afhankelijk van de vismethode,
de sterkte van de lijn, de actie
van de hengel, het werpgewicht en de
werpafstand. Als deze eigenschappen
duidelijk van elkaar afwijken, kan dit heel
gemakkelijk tot beschadiging van de hengel
leiden.
Het werpen
Telescoophengel
Handdeel
Molenhouder
Handdeel
Verkasoogr
Bij het werpen dient men de hengel ter
hoogte van de molenvoet in de hand vast
te houden.
De voet van de molen komt dan tussen de
middelvinger en de ringvinger te zitten.
Met de wijsvinger pakt men de lijn van de
molen en men houdt die vast, zolang de
lijn nog door de beugel vastgehouden
wordt. Dan wordt de beugel van de molen
opengemaakt. Om te werpen gaat men
voor het uit te werpen doel staan, men
houdt de hengel vast boven het hoofd en
haalt deze naar achteren. Na het uitpendelen
van de montage wordt de hengel
met kracht naar voren gebracht. Als de
hengeltop naar het doel wijst, wordt de lijn
vrijgegeven en het aas vliegt naar het
doel.
Let er bij het werpen op, dat de worp
gelijkmatig sneller wordt. Schoksgewijze
worpen leiden tot beschadiging van de
hengel. Na het werpen kan men de beugel
van de molen handmatig of met een draai
aan de molenslinger (met de klok meedraaien)
sluiten. Door verder binnen te
draaien haalt men de montage weer binnen.
Vastzitten
Het is helaas onvermijdelijk dat de montage
bij het vissen in de bodem vast komt
te zitten. Probeer niet de montage los te
krijgen door aan de hengel te trekken.
Let op: extra groot risico op een
breuk!
Maak de montage als deze vast zit weer
los, door met de hand (voorzien van een
bescherming) aan de lijn te trekken. Dit
lukt beter als men op een andere plaats
gaat staan.
De aanslag
Selection - hengels maken een snelle
gecontroleerde aanslag mogelijk. De
kracht van het aanslaan wordt bepaald
door de grootte van het aas, het type en
de sterkte van de onderlijn/lijn en de afstand
tot de vis. Richtlijn: klein aas, dunne
lijn/onderlijn, korte afstand = zwakke,
Topoog
Geleideoog
Hengelblank
Startoog
Geleideoog
Geleideoog
Geleideoog
lichte en korte aanslag. Groot aas, sterke
lijn/onderlijn, lange afstand = krachtige,
langere en zwaardere aanslag.
Let op: Bij gebruik van speciale lijnen
zoals dynema, mantellijnen soft-monofiele
lijnen etc. moet men op de informatie van
de fabrikant letten om hengelbreuk te vermijden.
Landing
De landing van de vis zorgt voor de grootste
belasting van de hengel en de lijn. Als
daarbij de hengel te ver naar boven en te
ver naar achteren wordt gebogen, kan er
hengelbreuk ontstaan.
Goed
Fout
Dit is de ook de belangrijkste oorzaak van
hengelbreuken in het topbereik van de
hengel tot het tweede of derde geleideoog.
De garantie dekt dit soort hengelbreuken
niet. Dit geldt voor alle hengelbreuken
tussen het topoog en het tweede
geleideoog.
Demontage van de hengel
a) telescoophengel
Maak de hengel schoon en verwijder het
vocht en vuil voordat de hengel
Abb.: 1

ingeschoven wordt. Bij het ineenschuiven
van de telescoopdelen gaat men in de
omgekeerde volgorde te werk als bij de
opbouw, namelijk vanuit het handdeel tot
aan de top. Nooit geweld gebruiken. Maak
de telescoopdelen los door ze in
tegengestelde richting van elkaar
te draaien en vervolgens één voor één in
elkaar te schuiven. Laat daarbij nooit de
delen op elkaar tikken. Bevestig daarna
de beschermkap zorgvuldig.
b) Oversteekhengels
Maak de hengel schoon en verwijder het
vocht en vuil. Gebruik bij het aftuigen van
de hengel geen geweld. Maak de delen
altijd los door ze in tegengestelde richting
te draaien en er gelijktijdig aan te trekken.
Oppervlakte van de geleideogen
Als de geleideogen aan de bovenkant
beschadigd zijn, dan moeten ze per se
vernieuwd worden. Het risico op
beschadiging van de lijn, zoals breuk of
verlies van de lijn of de vangst is immers
groter. Stel de uitrusting nooit voor een
langere periode bloot aan extreme weersomstandigheden
(hitte, kou, vochtigheid
etc.).
Molenmontage
Alle molens worden met een bijbehorende
molenzwengel en een dichte contraschroef
(veiligheid tijdens transport)
geleverd. Om te vissen maakt men eerst
de contraschroef, die aan de tegenovergestelde
kant van het molenhuis zit,
los. Klap vervolgens de molenzwengel
recht en schroef dan met de contraschroef
de molenzwengel vast op de as van de
spoel.
Het ombouwen van de molen voor
links- of rechtshandigheid
Verwijder de contraschroef die tegenover
de molenzwengel zit.
Trek de molenzwengel uit het huis van de
molen en steek deze vanuit de andere
zijde weer in het molenhuis. Schroef de
contraschroef weer aan het uiteinde van
de molenzwengel.
Klap nooit met geweld de molenzwengel
in of uit. Dit leidt tot beschadiging van de
molen of van het molenhuis.
Tip:
Molens met een automatische dichtklapzwengel
fixeren zich automatisch bij
het in- en uitklappen.
Veiligheid / aansprakelijkheid /
tips / service
Bij het gebruik van hengels, vooral bij
carbonhengels, is het risico op blikseminslag
bij onweer veel hoger.
Als stelregel geldt: hoe langer de hengel,
hoe groter het gevaar.
Kijk bij het gebruik van de hengel, vooral
bij het uitwerpen van het aas, erg goed
uit voor elektriciteitsleidingen. Als men
dicht in de buurt of zelfs in contact komt
met
De bevestiging van de molen aan
de hengel
Houd de volgorde van onderstaande
afbeeldingen aan:
Let erop dat er geen speling is bij de
molenvoet.
1. Open de molenhouder zodat er voldoende
ruimte voor de complete molenvoet
ontstaat.
2. Zet de voorste molenvoet tot de
aanslag in de vaste molenschoen.
3. Door de contramoer van de molenhouder
vast te schroeven, kan de molen
zich aan de hengel vastzetten.
Om de molen weer van de hengel los te
maken worden deze handelingen in de
omgekeerde volgorde uitgevoerd.
elektriciteitsleidingen, bestaat er een
verhoogd risico op ongevallen. Natte lijnen
en carbonhengels kunnen stroom
geleiden!
Let er bij het uitwerpen van de hengel
op, dat er geen personen achter de visser
staan die door haken of lood gewond
kunnen raken. Zorg voor voldoende vrije
ruimte.
Houd in verband met doorslikgevaar
haken of klein materiaal altijd buiten
bereik van kinderen en huisdieren.
Draag voor de eigen veiligheid bij het
vissen altijd een hoed of een bril.
Vermijd contact van de visuitrusting met
chemicaliën. Zonnebrandcrèmes en mid-
Het instellen van de molenslip
Op de molens zit voor of achter een slip.
Een juiste instelling van de slip voorkomt
lijn- of hengelbreuk. De slipinstelling komt
ongeveer overeen met vijftig procent van
de sterkte van de lijn of de hengel. Om dit
te bereiken moet de lijn door alle geleideogen
worden getrokken en aan een
punt daarachter worden bevestigd.
Vervolgens wordt de hengel in een hoek
van vijfenveertig graden tegenover het
rechte lichaam vastgehouden. De lijn
wordt nu binnengedraaid totdat er spanning
ontstaat en de hengel negentig
graden doorbuigt. Pas in deze positie
moet de lijn door de spanning van de hengel
afgegeven worden met behulp van de
slip. Door het vast- of losdraaien van de
slip, wordt het juiste effect verkregen.
(afbeelding 2).
Let op: Het onjuist instellen van
Lijngeleider
Spoelbevestiging
(+ slip voorop –
bij molens zonder slip
achterop)
Molenbeugel
Abb.: 2
delen ter bescherming tegen insecten
kunnen de lijn en de hengel beschadigen.
Let altijd op de wetten en lokale regels
die voor de betreffende wateren gelden.
Neem altijd de verplichte documenten
mee (viskaart, visvergunning etc.).
Informeer altijd vooraf naar gesloten
vistijden, minimummaten van de vissen
en andere regels (soorten vis en natuurbeschermingswetten)
die voor het
betreffende water gelden.
Tip
Controleer op de dag voor het vissen of
de visuitrusting en alle toebehoren in
orde en compleet zijn.
de slip kan tot lijn- of hengelbreuk
leiden.
Controleren
Controleer regelmatig of de verbindingen
van de hengel nog goed sluiten. Bij
beschadiging of een niet correct
aaneensluiten bestaat het gevaar van
breuk. Hetzelfde geldt voor de bevestiging
van de molen aan de hengel. Een te losse
verbinding tussen de molen en de hengel
kan leiden tot een breuk van de molenvoet
of tot beschadiging van de molenhouder.
Maak de molen steeds na gebruik schoon
met helder water. Smeer- of glijmiddelen
die gebruikt worden voor de bewerking
van bewegende delen, mogen niet in contact
komen met de lijn, omdat deze middelen
de trekkracht van de lijn verminderen.
We danken u voor het lezen en doornemen
van onze korte handleiding.
Voor de vangst van uw leven wensen wij
u ‘vang ze’.
Fantastic for fishing
Schöne Aussicht 5c
D-51381 Leverkusen
Molenvoet
Antiretour
Molenslinger
Slip achterop
Hotline:
e-mail: info@fantastic-for-fishing.com
© by Hospo – Hobby-Sport-Verlag
D-51674 Wiehl

1. De middelmaat molen
wordt aan de hengel
gemonteerd.
2. Controleer of de molen
correct en stevig aan de
hengel gemonteerd is.
3. Open de beugel van de
molen.
Montage van de wartel
Verbind de wartel met een halve
bloedknoop aan de hoofdlijn
Montage van de stalen
onderlijn
Hang de lus van de stalen onderlijn
in de speld van de wartel en sluit
deze
3. Haal de lijn door de
lus tussen de wartel en
de wikkelingen en
vervolgens door
de grote lus
Handleiding voor de montage
van de spinhengel voor
het vissen op
snoek en snoekbaars
4. Haal vanaf de molen de
lijn door alle geleideogen.
5. Bevestig aan het einde
van de lijn een middel
maat wartel met behulp
van een halve
bloedknoop.
6. Controleer de knoop door
1. Haal de hoofdlijn door
het oog van de wartel
4. Maak de hoofdlijn
enigszins vochtig
(bijvoorbeeld met een
beetje speeksel) en
trek de knoop daarna
langzaam aan
moer
contramoer
Montage van het kunstaas
Hang het oog van het kunstaas
in de speld van de wartel en sluit
deze vervolgens
Vaste
reelhouder
Schroefreelhouder
met contramoer
bewegende
molenschoen
2. Wikkel de lijn
tenminste vijf- maal
om de hoofdlijn
Montage van de molen
er enkele malen stevig
aan te trekken.
7. Hang in de speld van de
wartel een stalen
onderlijn.
8. Sluit de speld van de
wartel.
9. Bevestig het kunstaas
Schuif de
molenvoet in de
molenschoen
Zet de molenschoen
vast met de moer en
borg hem met de
contramoer
aan de wartel van de
stalen onderlijn.
10. Controleer de sterkte van
de stalen onderlijn door er
enkele malen stevig aan
te trekken.
11. Sluit de beugel van
de molen.
12. Stem de slip van de
molen af op de trekkracht
van de lijn die op de
molen zit.
13. Neem de volgende
toebehoren mee:
a. schepnet
b. meetapparatuur
c. visdoder
d. mes
e. onthaaktang
f. bekkensperder
NL
OPGELET!
Houd de haken en de kleine losse
delen buiten het bereik van kinderen
en huisdieren.
Deze artikelen mogen alleen
gebruikt worden onder toezicht van
volwassenen.
© Niets uit deze uitgave mag worden
verveelvoudigd of gedeeltelijk openbaar
worden gemaakt, zonder voorafgaande
toestemming van Hospo-Verlag,
51674 Wiehl
- Germany -

Vissen met de spinhengel op snoek en snoekbaars
Spinvissen is het vissen met hengel, molen en
kunstaas op vissen, die zich voeden met andere
vissen. Ideaal te bevissen met een lichte
spinhengel zijn vissen zoals forel, baars en kopvoorn;
met de zware spinhengel snoek, snoekbaars,
meerval en roofblei.
De uitrusting
De set om te spinvissen is aan zware belastingen
onderhevig. Wat betreft de molen maakt de
enthousiaste spinvisser gebruik van een molen
met een vinger pick-up of meteen van een hengel
met revolvergreep
en een bijbehorende
reel. Het is zeer
belangrijk, ook bij een
lichte spinhengel, een
stalen onderlijn van
tenminste 15 centimeter
lengte te gebruiken.
Het is immers zo
– met uitzondering
van forellenvijvers –
dat de snoek in
dezelfde wateren
voorkomt waarin ook
de baars en de kopvoorn
rondzwemmen.
Hengel
met een
werpgewicht van
30-60 gram
Een noodzakelijk
hulpmiddel is een
monteerbare anti–kink
vaan. Door de constante
druk op de lijn
is het geleidelijk verdraaien
van de lijn en
daardoor een voortijdige
slijtage van de lijn
en breuk niet te verh
i n d e r e n .
Dit gevaar wordt door
de anti-kink vaan verholpen.
Een kleine handige
truc die helpt is de veiligheidsspeldtruc:
alles wat ogen heeft
netjes bewaren met
een veiligheidsspeld.
Naast de noodzakelijke toebehoren is het aan
Veiligheidsspeldtruc
te raden om zilverfolie en lippenstift mee te
nemen.
Met de zilverfolie wordt donker kunstaas lichter
gemaakt, met rode lippenstift wordt het kunstaas
aantrekkelijker gemaakt.
Het kunstaas
Voor de keuze van het kunstaas gelden de volgende
vuistregels:
Somber weer
Troebel water = lichte kleur kunstaas
Helder weer
Helder water = donkere kleur kunstaas
Wanneer in het viswater ondermaatse vissen
verwacht worden, gebruik dan kunstaas met
een enkele haak of knip met een tang twee
haken van de dreg af. De bewuste visser drukt
ook de weerhaken plat.
Om te voorkomen dat een een vis niet vals
gehaakt wordt, moet ervoor gezorgd worden,
dat de haken beweegbaar op het kunstaas
gemonteerd zitten.
Het vissen
Om succesvol met kunstaas te vissen probeert
menzoveel
mogelijk
zintuigen
van de roofvis
te prikkelen.
Al bij
de inworp
en het lan-
"anti-kink”
den op het
wateroppervlak van
het kunstaas wordt het
eerste zintuig (het
gehoor) van de vis aangesproken.
Het harde geluid
van het kunstaas dat op het
wateroppervlak landt, maakt
de meeste vissen aan het
schrikken en jaagt ze weg.
Het is daarom aan te raden om het
kunstaas over de visrijke stek (de
vangplaats) heen te werpen.
Met hun gehoororgaan oriënteren roofvissen
zich sterk op de aasgeluiden van de karperachtige
vissen. De geluiden worden door de
keelkiezen veroorzaakt. Deze geluiden van het
opeen klappen van de keelkiezen proberen we
bij kunstaas na te bootsen met behulp van
ratels die in of op het kunstaas verwerkt zijn.
Deze ratels vindt u vaak op de as van de spinner
alsook in de buik van de plug.
Door deze nagebootste aasgeluiden wekken
we de aandacht van de roofvis voor zijn vermeende
buit. Hij gebruikt zijn tweede zintuig -
zijn zijlijnorgaan -, om trillingen te voelen en
waar te nemen. Dit zijlijnorgaan maakt het alle
vissen mogelijk kleine waterbewegingen
respectievelijk verplaatsingen van het water
waar te nemen en te voelen.
Naast de enorm hoge gevoeligheid van het
orgaan zorgt de hoge dichtheid van het water er
voor (water heeft een dichtheid die ca. 300
maal groter is dan de dichtheid van lucht), dat
de roofvis zijn vermeende buit al op grote
afstand kan waarnemen. De drukgolf van de
spinnerbladen, het sterke uitslaan van de lepel,
de vibraties van de plug en de gummi vis prikkelen
dit "specifieke tastzintuig”.
Als de aasvis en de rover dichter bij elkaar
komen gaat het derde zintuig een rol spelen,
het reukzintuig.
Vissen hebben een uitzonderlijk goed ontwikkeld
reukorgaan en kunnen zelfs nog de aller-
kleinste reukdeeltjes waarnemen. De reuk van
een aasvis kan met behulp van reukstoff e n
nagebootst worden, die voor, op of in het aas
(kunststofaas ) bevestigd worden.
Nadat deze drie belangrijkste zintuigen van de
roofvissen geprikkeld zijn, ontbreekt als laatste
belangrijke prikkel om te bijten alleen nog het
zien van de buit. Als al deze vier belangrijke
prikkels - horen, voelen ruiken en zien - op
elkaar afgestemd zijn, zal er een aanbeet van
de roofvis volgen.
Bij een aanbeet komen de laatste twee zintuigen
– smaak en het lichamelijk voelen – tot hun
recht.
Plug met zwemschoep
(beweegbaar)
"Smaakt” de vermeende buit slecht en voelt
deze in de bek van de roofvis hard en onnatuurlijk
aan, dan wordt deze meteen weer losgelaten.
Hier helpt alleen de snelle reactie van de
v i s s e r, die de aanbeet meteen verzilvert met
een aanslag.
Als het zachte gummi kunstaas op de juiste
manier met aroma’s geprepareerd is, zal de
roofvis zijn fout minder snel ontdekken en kan
er ook met een vertraging aangeslagen worden.
Gummi kunstaas voor de roofvis
Montage voor water met obstakels
(haak in het aas) afbeelding onder
Om een water goed te bevissen zal eerst de
diepte van het water vastgesteld moeten worden.
Begin, nadat het kunstaas op het wateroppervlak
terecht is gekomen, meteen te tellen en wel
zo lang er lijn van de molen loopt. Onthoud na
hoeveel tellen de lijn van de molen is gelopen
(bijvoorbeeld acht tellen).
Als u in dit water het aas vlak over de bodem
wilt laten zwemmen, tel dan bij de nieuwe worp
tot zes en sluit hierna meteen de beugel van de
molen en begin meteen met het binnendraaien
van het kunstaas. Deze methode kan vanzelfsprekend
alleen met een zinkend kunstaas,
zoals lepel, spinner, gummi kunstaas of met
een zinkende plug uitgevoerd worden.
Er wordt ideaal gevist als de stand van de hengeltop
zich net boven het wateroppervlak
De zintuigen van de roofvis:
1. het gehoor
2. de tast
bevindt. Het binnenhalen van het kunstaas
dient onregelmatig te gebeuren zodat de roofvis
denkt dat dit een gemakkelijke buit is. Wie een
groter wateroppervlak wil bevisssen en een
extra prikkel op de roofvissen wil uitoefenen,
probeert de hengeltop tijdens het binnendraaien
van het kunstaas op en neer te bewegen. Zinkend
gummi kunstaas wordt binnengevist door
de hengeltop omhoog te halen en te laten zakken,
terwijl u tegelijkertijd de molen opwindt.
Het gummi kunstaas prikkelt de roofvis extra
sterk, het aantal aanbeten is bovengemiddeld
hoog. Omdat de grootste prikkel wordt veroorzaakt
door het achterste gedeelte van het
kunstaas, dat niet van een haak voorzien is, zullen
over het algemeen jonge ondermaatse roofvissen
in de staart bijten, met als gevolg dat er
vaak mis geslagen wordt.
Wie in een water met veel obstakels vist, kan
het gummi kunstaas zo prepareren, dat deze
niet vastloopt in de obstakels. Kijk op de tekening
hoe de haak in het gummi kunstaas wordt
bevestigd.
Het goed vissen met pluggen vereist meer ervaring.
Er is een veelvoud van verschillende soorten
pluggen. Zelfs professionele vissers kennen
ze niet allemaal.
Als vuistregel geldt bij alle drijvende pluggen
met duikschoep: hoe sneller u de plug binnen
vist of er mee sleept, des te dieper duikt deze
plug. Bij pluggen met een verstelbare duikschoep
geldt: hoe hoger de stand van de duikschoep,
des te dieper loopt hij, hoe dieper de
stand van de duikschoep, des te ondieper loopt
hij.
Bij te veel ”nazwemmers” tijdens het binnenvissen
van de plug is het aan te raden om voedselnijd
bij de rovers op te wekken. "Nazwemmers”
betekent dat de roofvis het kunstaas tot
de oever volgt, maar het kunstaas niet aanvalt.
Met het onderlijnensysteem van "Paladin” heeft
men het grootste succes.
De vijf tot zes stroken zilverfolie, die voor het
hoofdkunstaas gemonteerd zijn, stellen een
school aasvis voor, die voor een kleine roofvis
op de vlucht zijn. Naast de voedselnijd wordt
ook nog de
territorium-
drift van de
grote roofvis
opgewekt.
3. de reuk
4. het zicht (het zien en herkennen)
5. de smaak
PALADIN
onderlijnensysteem

1. De kleine molen wordt
aan de hengel
gemonteerd.
2. Controleer of de molen
correct en stevig aan de
hengel gemonteerd is.
3. Open de beugel van de
molen.
Handleiding voor de montage van de
spinhengel voor het vissen
op forel en baars
4. Haal vanaf de molen de
lijn door alle geleideogen.
5. Bevestig de wartel aan
het einde van de lijn met
behulp van een halve
bloedknoop.
6. Controleer de knoop
door er enkele malen
stevig aan te trekken.
Montage van het kunstaas
Hang het oog van het kunstaas in de speld van
de wartel en sluit deze vervolgens
Reel assembly
Fixed reel seat Insert reel foot into
the reel seats
Moveable
reel seat
Nut
Lock nut
Screw-in reel
holder with lock
nut
Montage van de wartel
Verbind de wartel met een halve
bloedknoop aan de hoofdlijn
1. Haal de hoofdlijn door
het oog van de wartel
2. Wikkel de lijn tenminste vijfmaal
om de hoofdlijn
3. Haal de lijn door de lus tussen
de wartel en de wikkelingen en
vervolgens door de grote lus
4. Maak de hoofdlijn enigszins vochtig
(bijvoorbeeld met een beetje speeksel) en
trek de knoop daarna langzaam aan
Fix reel seat with
nut and secure it
with the lock nut
7. Hang in de speld van de
wartel een stalen
onderlijn.
8. Sluit de speld van de
wartel.
9. Bevestig het kunstaas
aan de wartel van de
stalen onderlijn.
10. Controleer de sterkte
van de stalen onderlijn
door er enkele malen
stevig aan te trekken.
11. Sluit de beugel van de
molen.
12. Stem de slip van de
molen af op de
trekkracht van de lijn die
op de molen zit.
13. Neem de volgende
toebehoren mee:
a. schep
b. meetapparatuur
c. visdoder
d. mes
e. onthaaktang
f. bekkensperder
NL
OPGELET!
Houd de haken en de kleine losse
delen buiten het bereik van kinderen
en huisdieren.
Deze artikelen mogen alleen
gebruikt worden onder toezicht van
volwassenen.
© Niets uit deze uitgave mag worden
verveelvoudigd of gedeeltelijk openbaar
worden gemaakt, zonder voorafgaande
toestemming van Hospo-Verlag,
51674 Wiehl
- Germany -

Spinvissen is het vissen met hengel, molen en
kunstaas op vissen, die zich voeden met andere
vissen. Ideaal te bevissen met een lichte
spinhengel zijn vissen zoals forel, baars en kopvoorn;
met de zware spinhengel snoek, snoekbaars,
meerval en roofblei.
De uitrusting
De set om te spinvissen is aan zware belastingen
onderhevig. Wat betreft de molen maakt de
enthousiaste spinvisser gebruik van een molen
met een vinger pick-up of meteen van een hengel
met revolvergreep
en een bijbehorende
reel. Het is zeer
belangrijk, ook bij een
lichte spinhengel, een
stalen onderlijn van
tenminste 15 centimeter
lengte te gebruiken.
Het is immers zo
– met uitzondering
van forellenvijvers –
dat de snoek in
dezelfde wateren
voorkomt waarin ook
de baars en de kopvoorn
rondzwemmen.
Hengel
met een
werpgewicht van
30-60 gram
Vissen met de spinhengel op forel en baars
Een noodzakelijk
hulpmiddel is een
monteerbare anti–kink
vaan. Door de constante
druk op de lijn
is het geleidelijk verdraaien
van de lijn en
daardoor een voortijdige
slijtage van de lijn
en breuk niet te verh
i n d e r e n .
Dit gevaar wordt door
de anti-kink vaan verholpen.
Een kleine handige
truc die helpt is de veiligheidsspeldtruc:
alles wat ogen heeft
netjes bewaren met
een veiligheidsspeld.
Naast de noodzakelijke toebehoren is het aan
Veiligheidsspeldtruc
te raden om zilverfolie en lippenstift mee te
nemen.
Met de zilverfolie wordt donker kunstaas lichter
gemaakt, met rode lippenstift wordt het kunstaas
aantrekkelijker gemaakt.
Het kunstaas
Voor de keuze van het kunstaas gelden de volgende
vuistregels:
Somber weer
Troebel water = lichte kleur kunstaas
Helder weer
Helder water = donkere kleur kunstaas
Wanneer in het viswater ondermaatse vissen
verwacht worden, gebruik dan kunstaas met
een enkele haak of knip met een tang twee
haken van de dreg af. De bewuste visser drukt
ook de weerhaken plat.
Om te voorkomen dat een een vis niet vals
gehaakt wordt, moet ervoor gezorgd worden,
dat de haken beweegbaar op het kunstaas
gemonteerd zitten.
Het vissen
Om succesvol met kunstaas te vissen probeert
menzoveel
mogelijk
zintuigen
van de roofvis
te prikkelen.
Al bij
de inworp
en het lan-
"anti-kink”
den op het
wateroppervlak van
het kunstaas wordt het
eerste zintuig (het
gehoor) van de vis aangesproken.
Het harde geluid
van het kunstaas dat op het
wateroppervlak landt, maakt
de meeste vissen aan het
schrikken en jaagt ze weg.
Het is daarom aan te raden om het
kunstaas over de visrijke stek (de
vangplaats) heen te werpen.
Met hun gehoororgaan oriënteren roofvissen
zich sterk op de aasgeluiden van de karperachtige
vissen. De geluiden worden door de
keelkiezen veroorzaakt. Deze geluiden van het
opeen klappen van de keelkiezen proberen we
bij kunstaas na te bootsen met behulp van
ratels die in of op het kunstaas verwerkt zijn.
Deze ratels vindt u vaak op de as van de spinner
alsook in de buik van de plug.
Door deze nagebootste aasgeluiden wekken
we de aandacht van de roofvis voor zijn vermeende
buit. Hij gebruikt zijn tweede zintuig -
zijn zijlijnorgaan -, om trillingen te voelen en
waar te nemen. Dit zijlijnorgaan maakt het alle
vissen mogelijk kleine waterbewegingen
respectievelijk verplaatsingen van het water
waar te nemen en te voelen.
Naast de enorm hoge gevoeligheid van het
orgaan zorgt de hoge dichtheid van het water er
voor (water heeft een dichtheid die ca. 300
maal groter is dan de dichtheid van lucht), dat
de roofvis zijn vermeende buit al op grote
afstand kan waarnemen. De drukgolf van de
spinnerbladen, het sterke uitslaan van de lepel,
de vibraties van de plug en de gummi vis prikkelen
dit "specifieke tastzintuig”.
Als de aasvis en de rover dichter bij elkaar
komen gaat het derde zintuig een rol spelen,
het reukzintuig.
Vissen hebben een uitzonderlijk goed ontwikkeld
reukorgaan en kunnen zelfs nog de aller-
kleinste reukdeeltjes waarnemen. De reuk van
een aasvis kan met behulp van reukstoff e n
nagebootst worden, die voor, op of in het aas
(kunststofaas ) bevestigd worden.
Nadat deze drie belangrijkste zintuigen van de
roofvissen geprikkeld zijn, ontbreekt als laatste
belangrijke prikkel om te bijten alleen nog het
zien van de buit. Als al deze vier belangrijke
prikkels - horen, voelen ruiken en zien - op
elkaar afgestemd zijn, zal er een aanbeet van
de roofvis volgen.
Bij een aanbeet komen de laatste twee zintuigen
– smaak en het lichamelijk voelen – tot hun
recht.
Plug met zwemschoep
(beweegbaar)
"Smaakt” de vermeende buit slecht en voelt
deze in de bek van de roofvis hard en onnatuurlijk
aan, dan wordt deze meteen weer losgelaten.
Hier helpt alleen de snelle reactie van de
v i s s e r, die de aanbeet meteen verzilvert met
een aanslag.
Als het zachte gummi kunstaas op de juiste
manier met aroma’s geprepareerd is, zal de
roofvis zijn fout minder snel ontdekken en kan
er ook met een vertraging aangeslagen worden.
Gummi kunstaas voor de roofvis
Montage voor water met obstakels
(haak in het aas) afbeelding onder
Om een water goed te bevissen zal eerst de
diepte van het water vastgesteld moeten worden.
Begin, nadat het kunstaas op het wateroppervlak
terecht is gekomen, meteen te tellen en wel
zo lang er lijn van de molen loopt. Onthoud na
hoeveel tellen de lijn van de molen is gelopen
(bijvoorbeeld acht tellen).
Als u in dit water het aas vlak over de bodem
wilt laten zwemmen, tel dan bij de nieuwe worp
tot zes en sluit hierna meteen de beugel van de
molen en begin meteen met het binnendraaien
van het kunstaas. Deze methode kan vanzelfsprekend
alleen met een zinkend kunstaas,
zoals lepel, spinner, gummi kunstaas of met
een zinkende plug uitgevoerd worden.
Er wordt ideaal gevist als de stand van de hengeltop
zich net boven het wateroppervlak
De zintuigen van de roofvis:
1. het gehoor
2. de tast
5
3
4
1 2
bevindt. Het binnenhalen van het kunstaas
dient onregelmatig te gebeuren zodat de roofvis
denkt dat dit een gemakkelijke buit is. Wie een
groter wateroppervlak wil bevisssen en een
extra prikkel op de roofvissen wil uitoefenen,
probeert de hengeltop tijdens het binnendraaien
van het kunstaas op en neer te bewegen. Zinkend
gummi kunstaas wordt binnengevist door
de hengeltop omhoog te halen en te laten zakken,
terwijl u tegelijkertijd de molen opwindt.
Het gummi kunstaas prikkelt de roofvis extra
sterk, het aantal aanbeten is bovengemiddeld
hoog. Omdat de grootste prikkel wordt veroorzaakt
door het achterste gedeelte van het
kunstaas, dat niet van een haak voorzien is, zullen
over het algemeen jonge ondermaatse roofvissen
in de staart bijten, met als gevolg dat er
vaak mis geslagen wordt.
Wie in een water met veel obstakels vist, kan
het gummi kunstaas zo prepareren, dat deze
niet vastloopt in de obstakels. Kijk op de tekening
hoe de haak in het gummi kunstaas wordt
bevestigd.
Het goed vissen met pluggen vereist meer ervaring.
Er is een veelvoud van verschillende soorten
pluggen. Zelfs professionele vissers kennen
ze niet allemaal.
Als vuistregel geldt bij alle drijvende pluggen
met duikschoep: hoe sneller u de plug binnen
vist of er mee sleept, des te dieper duikt deze
plug. Bij pluggen met een verstelbare duikschoep
geldt: hoe hoger de stand van de duikschoep,
des te dieper loopt hij, hoe dieper de
stand van de duikschoep, des te ondieper loopt
hij.
Bij te veel ”nazwemmers” tijdens het binnenvissen
van de plug is het aan te raden om voedselnijd
bij de rovers op te wekken. "Nazwemmers”
betekent dat de roofvis het kunstaas tot
de oever volgt, maar het kunstaas niet aanvalt.
Met het onderlijnensysteem van "Paladin” heeft
men het grootste succes.
De vijf tot zes stroken zilverfolie, die voor het
hoofdkunstaas gemonteerd zijn, stellen een
school aasvis voor, die voor een kleine roofvis
op de vlucht zijn. Naast de voedselnijd wordt
ook nog de
territorium-
drift van de
grote roofvis
opgewekt.
3. de reuk
4. het zicht (het zien en herkennen)
5. de smaak
PALADIN
onderlijnensysteem