Tonen van de oorlog

deze nieuwe ontwikkeling achter te blijven. Daarnaast zijn er soms particuliere redenen
waarom een bepaalde instelling hierin niet mee kan gaan. De website van Museum
Bronbeek valt onder het ministerie van Defensie, dat omwille van veiligheidsredenen
de inzet van interactieve diensten beperkt.
Gebruik van moderne technieken is misschien niet per se een must, maar lijkt een onontkoombaar
fenomeen. Sociale media zijn in toenemende mate van belang in het onderhouden
van contact – en daarmee van het gevoel van betrokkenheid – met bezoekers
en achterban. Om goed zichtbaar te zijn is een frequente stroom berichten over uiteenlopende
activiteiten en onderwerpen wenselijk. De betrokkenheid kan met name worden
vergroot door het scheppen van interactieve mogelijkheden, bijvoorbeeld het reageren op
beeldmateriaal zonder beschikbare toelichting, of door het collectief beschrijven van collectieonderdelen.
Voldoende menskracht is nodig om hier snel en adequaat op te kunnen
reageren en ongewenste reacties te modereren.
Het publiek dat op deze wijze wordt bereikt is niet per definitie beperkt tot de kring in
eigen regio of eigen land waaruit de reguliere bezoekers vaak in belangrijke mate voortkomen.
De inzet van nieuwe en sociale media attendeert musea daarom op de noodzaak
om goed na te denken over hun publiek en vooral ook over de vraag hoe de verschillende
deelpublieken zo goed mogelijk aan te spreken.
H6 • P 38
De inzet van nieuwe en sociale
media attendeert musea op de
noodzaak om goed na te denken
over hun publiek.
Hoewel de beantwoording van die vragen kan verschillen van museum tot museum, is de
virtuele aanwezigheid van musea welhaast een vanzelfsprekend gegeven – eenvoudigweg
omdat het publiek die verwachting heeft en het de zichtbaarheid en toegankelijkheid
van het oorlogserfgoed ten goede komt. Zonder website telt een museum niet meer
mee, terwijl de verwachtingen over wat bezoekers kunnen aantreffen op een site hoger
worden. Mede vanwege de kosten is het gezamenlijk ontwikkelen van bepaalde onderdelen
van virtuele presentaties aan te bevelen, ook al is de verwachting dat de ontwikkeling
en toepassing goedkoper zullen worden.
Maar het is meer dan alleen een kwestie van techniek. De ontwikkeling van nieuwe vormen
van presenteren gaat samen met reflectie op de inhoud van het verhaal, het publiek en
de onderlinge samenwerking tussen oorlogsmusea. Technisch kunnen oorlogsmusea qua
collecties en presentaties reeds op allerlei manieren met elkaar worden verbonden. Het
is de menselijke factor die soms op koudwatervrees wijst en die maakt dat oorlogsmusea
nog niet aan verdergaande samenwerking toekomen. Juist daarom is het raadzaam de
mogelijkheden van uiteenlopende nieuwe media, waaronder het aspect van interactiviteit,
te onderzoeken.