Ecologisch onderzoek vm vliegbasis Soesterberg ... - Provincie Utrecht

toegangen tot de shelters bestaan uit betonplaten. De verhardingen
van kleinere wegen, zoals de noordoostelijke ontsluitingsweg, en de
verharding rondom veel gebouwen bestaan uit klinkers.
De aanwezige verharding heeft op twee manieren invloed op de natuur
in het gebied. In de eerste plaats zorgt de kalk die oplost uit met name
de betonnen verhardingen ervoor dat zich in de eerste meters naast de
verhardingen een rijkere vegetatie kan ontwikkelen. In de tweede
plaats heeft de verharding invloed op het microklimaat. Dit was goed
te zien in het koude voorjaar van 2010. De eerste knolboterbloemen
bloeiden in een smalle strook pal langs de verhardingen. In de dagen
daarna verschoof de grens van bloeiende knolboterbloemen steeds
verder de graslanden in. De knolboterbloemen op de grootste afstand
van de verhardingen bloeiden zo’n tien dagen later.
In een smalle strook langs veel verhardingen heeft zich een rijke vegetatie kunnen
ontwikkelen, juli 2010 (HB)
36
2.4 Geomorfologie en bodem
2.4.1 Geomorfologie
Het gehele noordelijke deel van de vliegbasis ligt op de hoge stuwwal,
het eikenstrubbenbos ten westen van het Museumkwartier ligt op het
stuwwalplateau. In het uiterste noordwesten van het provincieterrein
komt parallel aan de spoorlijn een strook met lage landduinen met
bijbehorende vlakten en laagten voor. Ten zuidwesten hiervan ligt een
klein gebied met gordeldekzandwelvingen (Stiboka 1982).
Het zuidelijke en zuidwestelijke deel van de vliegbasis ligt op een
vlakte van smeltwaterafzettingen (sandr). Deze vlakte wordt van oost
naar west doorsneden door een droogdal (Stiboka 1982).
De geomorfologie van het gebied zal door de met de aanleg van
verhardingen en de bouw van gebouwen gepaard gaande vergraving
op verschillende plaatsen zijn aangetast.
Voor kaarten van de geomorfologie van het gebied wordt verwezen
naar Bakker (2011) en Programmabureau Hart van de Heuvelrug
(2007).
2.4.2 Bodem
De bodems in het overgrote deel van de vliegbasis worden gerekend
tot de haarpodzolbodems in grof zand met grind op minder dan 40
centimeter. De bodems in het uiterste noorden zijn gevarieerder van
opbouw. In het uiterste noordwesten liggen duinvaaggronden in
leemarm tot zwak lemig fijn zand. Ten oosten hiervan ligt parallel aan
de spoorlijn een strook met haarpodzolbodems in leemarm tot zwak
lemig fijn zand. Ten zuiden hiervan, ongeveer samenvallend met de
grenzen van het Munitiepark, ligt een gebied met holtpodzolen in grof
zand (Stiboka 1966).
De oorspronkelijke bodemopbouw zal door vergraving ten behoeve van
bouwwerkzaamheden op verschillende plaatsen meer of minder sterk
verstoord zijn. Daarnaast is er mogelijk ook verstoring van de bodem
opgetreden door de aanvoer van zand van elders.