Themanummer migratie - CELLO - Universiteit Antwerpen

haar kompas kwijt”
fout loopt, overlevert aan het dogma
van de vrije markt. En eigenlijk is dat
bijna anti-liberaal. Een vrij mens is voor
mij iemand die vorm kan geven aan de
samenleving en een antwoord zoekt en
vindt op de noden van de mensen.
Wat is dan de rol van de politiek
en de academische wereld?
En hoe kan een studentenmagazine
als Verrekijkers daartoe bijdragen?
Er moet hoe dan ook meer debat
komen. Studentenbladen kunnen daartoe
bijdragen door stemmen en ideeën
te laten horen. Vroeger gebeurde de
maatschappelijke discussie in politieke
partijen. Het waren sociale denktanken,
werkplaatsen voor de toekomst.
Helaas spelen ze die rol minder en
minder. Als de politiek het niet doet,
dan is het aan de samenleving en de
academische wereld, de studentenbladen
en de journalistiek. Maar ik merk
ook dat de academici hun verantwoordelijkheid
in de samenleving niet
opnemen. Dat komt grotendeels door
de manier waarop onze universiteiten
georganiseerd zijn. De academici worden
tegenwoordig beoordeeld op het
aantal publicaties en hun lesopdracht.
Hun maatschappelijke rol komt pas
op de derde plaats! Dus vluchten onze
academici steeds verder weg in gespecialiseerde
publicaties. De politiek en
de academische wereld, fundamentele
instellingen van een democratie, werken
niet naar behoren. Dat is nefast
voor onze maatschappij. De samenleving
is haar kompas kwijt.
In uw boeken heeft u het ook
over de radicale omslag naar
een sociaalecologische economie en de
belangrijke rol die de overheid daarin
speelt. Maar hebben grote multinationals
de overheid nodig om die verandering
door te voeren?
Multinationals vinden hun weg wel.
Dat is waar. Maar neem nu de windmolenindustrie.
In Denemarken is er al
een grootscheeps bouwplan voor windmolens
uitgevoerd, in Duitsland idem
dito. En de grootste windmolenbedrijven
in de wereld, waarom zijn die de
grootste? Omdat ze tot nu toe de helft
of meer dan de helft van hun windmolens
in eigen land hebben kunnen zetten.
Hun regeringen geloven daarin. En
omdat zij op hun thuismarkt zo groot
zijn geworden, zijn zij het die exporteren
naar Spanje, de Verenigde Staten,
India… Maar je hebt een overheid
nodig die de markt en de economie
aan het werk zet, die niet zelf ondernemingen
op de markt zet, maar wel verstandig
bijstuurt en economie maakt.
En dat gebeurt vandaag in België te
weinig…
Volop investeren in een groene
economie dus. Maar is het niet
normaal dat onze overheid op verschillende
paarden tegelijk wedt?
Maar het komt er nu op aan! Toen de
sociale bewegingen 120 jaar geleden
zeiden: ‘wij willen stemrecht’, dan
waren dat geen loze woorden. Nee,
dan was dat omdat ze dat werkelijk
wilden! Als het je ambitie is de economie
sociaalecologisch om te bouwen,
dan moet je durven doordenken naar
die samenleving in 2050 en dan terugdenken:
welke investering moet ik nu
doen? De tijd dringt. Als je 90% minder
CO 2 en 90% duurzame energie wilt,
dan heeft dat implicaties voor wat je nu
investeert.
Moeten we niet oppassen dat
we de rol lossen tegenover
groeilanden als China en India?
Hoe we nu met die groeilanden omgaan,
levert ook niets op. Nu, ik begrijp het
wel. China en India, de locomotieven
van de toekomstige wereldeconomie,
willen hun verdeelcentrum in Europa.
En wat is de beste locatie daarvoor? Aan
zee en zo centraal mogelijk, en dat zijn
Dirk Barrez aan het werk in Senegal
wij! Dus nodigen we deze landen graag
uit. Maar zo maken we ons zonder
boe of bah afhankelijk van de Indiase
en Chinese mondiale economie. Alle
landen, ook wij, hebben er belang bij
in grote mate greep te hebben op hun
eigen welvaartsmachine. Denk na: wil
je alleen de voetmat worden van Europa
of gaan je ambities iets verder dan dat?
Sorry, ik wil morgen geen voetmat zijn,
ik wil iets anders zijn.
Een uitdagende stelling!
Tekst: Dries Rombouts
Beeld: Dirk Barrez
Februari 2009 | 5