1 'Hier zit wel een stukje Artis - geschiedenis, hoor!' - Uitgeverij Boom

14 We zaten net in Huize Welgelegen. Portielje, de vorige bewoner, was
na zijn pensionering naar Heemstede vertrokken. Zo gaat dat als je
een dienstwoning hebt, dan moet je weg. Na een paar dagen kwam
ie een kijkje nemen in z’n oude huis. We hadden niet veel geld om
het in te richten. Portielje vond het maar een kale bedoening bij ons.
‘Jullie mogen wel wat aan de muur hebben’, zei hij, en hij kwam met
dit schilderij aanzetten.
Op het dressoir staat een aantal beeldjes, één daarvan is een springbok.
Ook hieraan kleeft een verhaal:
Mijn vrouw en ik waren vijftig jaar getrouwd en kregen van Artis een
rondleiding aangeboden voor familie en vrienden. Toen we langs
het giraffenperk liepen, was net een springbokkenvrouwtje aan het
bevallen. De verzorgers hadden een naam nodig. Ze zeiden: ‘Als het
een vrouwtje wordt, noemen we hem Narda,’ zo heet mijn vrouw,
‘en anders Jan.’ Het werd een mannetje. Het beeldje kregen we later
van Artis, als aandenken.
Naast de tastbare aandenkens zijn er ook de herinneringen aan die
vele bijzondere momenten uit zijn Artistijd. Hoewel hij tijdens ons
gesprek voortdurend blijft herhalen dat zijn geheugen hem danig in
de steek laat, blijven de anekdotes komen, zoals die ene over Murugan,
een van de beroemdste olifanten uit de geschiedenis van de dierentuin:
Murugan was nog een jonge olifant. Iedere ochtend wandelde hij,
samen met zijn verzorger, door het park. Dan kwam ie ook altijd bij
mijn vrouw aan het keukenraampje voor z’n dagelijkse snee brood.
Dan tikte ie met z’n slurf tegen het raam. Hij wist precies waar iets