De Steiff Zomer 2012 De nieuwtjes van het najaar!

eschikten de grotere chimpansees over een kin van wit mohair. Het nieuwe exemplaar werd in de tijd tussen 1909 en 1943 voortdurend
geproduceerd, waarbij het in totaal in 15 afmetingen verkrijgbaar was: van 10 tot 90 cm. Jocko behoorde tot de eerste artikelen die na de
tweede wereldoorlog weer in productie werden genomen en was van 1948 tot 1990 zonder onderbreking in het assortiment aanwezig.
Dankzij zijn populariteit werd het Jocko-ontwerp voor veel verschillende artikelen gebruikt, zoals bijvoorbeeld tussen 1909 en 1919
voor een mechanische koprol-chimpansee in de afmetingen 23, 26 en 36 cm, van 1910 tot 1918 voor de chimpansee Pantom die als een
marionet met touwtjes bewogen kon worden in de afmetingen 25, 28 en 35 cm, net als tussen 1911 en 1933 en later van 1949 tot 1978 voor de
handpop in de afmetingen 17 en 28 cm. Het ontwerp werd tussen 1927 en 1933 zelfs voor een schattig kinderhandtasje van 17 cm gebruikt.
De bekendste Jocko is misschien wel de “Rekord-Peter”. “Rekord”-dieren zijn Steiff artikelen op wielen waarbij de handen aan
een stang zijn bevestigd en bij het voorttrekken van het speelgoed de indruk ontstaat dat het dier zelf rijdt. De Rekord-Peter
werd voor het eerst in 1912 ter grootte van 25 cm voorgesteld en was meteen een doorslaand succes. In reclame-uitingen werd hij
als volgt beschreven: “Rekord-Peter van bruin glanzende pluche op een stabiel, vanzelf rijdend mechanisme met robuuste houten
wielen en automatisch stemgeluid. Geen breekbare mechanische onderdelen. Alleen aan een band te trekken!” Van 1913 tot 1917
is de Rekord-Peter ook uitgevoerd met een mohair halskraagje in de kleuren rood, blauw, geel, groen en zwart en in afmetingen
tussen 20 en 25 cm. Een 25 cm grote versie werd in 1949 in bruine pluchezijde en daarna tot 1970 in bruin mohair aangeboden.
De Jocko apen hebben diverse kenmerken die ze onder jong en oud tot extreem geliefde speelmaatjes en populaire stukken voor verzamelaars
maken. Ten eerste is dat hun absoluut onweerstaanbare, unieke gelaatsuitdrukking. Wie een stuk of tien of zelfs nog meer
Jocko’s met elkaar vergelijkt, ziet dat elke afzonderlijk zijn eigen, volledig individuele gezicht heeft dat hem van zijn kameraden onderscheidt.
Het tweede kenmerk is de kleur. Hoewel alle Jocko’s van hetzelfde mohair zijn vervaardigd, krijgt elke vacht niettemin in
de loop der jaren een unieke kleur die tussen licht- en donkerbruin ligt, soms zelfs met een bijna groene of koperkleurige toon. Ieder
aapje is op zijn eigen manier uniek en gewoon mooi geworden. En tenslotte zijn de Jocko’s bijzonder “menselijke” en vriendelijke
metgezellen. Dat verklaart waarom ze ook tegenwoordig nog voor verzamelaars tot de meest geliefde stukken van Steiff behoren!
Fotobijschrift pagina 24:
Vanaf het allereerste begin op succeskoers: de Record Peter uit het jaar 1912.
Fotobijschriften pagina 25:
Reclamefoto uit de jaren ’20
Jocko’s voorganger: de eerste Steiff aap van pluche uit het jaar 1903.
Pagina 26/27
De avonturen van Joey, de kangoeroe
Een verhaal voor jonge en jong gebleven fans van Steiff.
“Hop, hop!” Dat was kennelijk de absolute lievelingszin van mama kangoeroe. Haar zoontje Joey kreeg dat te horen als hij zijn
tanden moest poetsen, zijn kamer moest opruimen of moest komen eten zodra 's avonds de schemering inviel. Deze keer was het
weer eens tijd om naar bed te gaan en dus weerklonk de lievelingszin opnieuw. Eigenlijk klopte het wel: de buidel van mama was het
warmste en lekkerste plekje ter wereld om diep en vast te slapen en het zou snel genoeg zover zijn dat Joey te groot werd om er nog
in te passen. En dus sprong hij de trap op naar de slaapkamer om dan in haar buidel te springen en snel weg te dromen.
Maar Joey’s nachtrust was niet van lange duur. Hij werd wakker omdat er iets over de vloer van de slaapkamer schoot. Hij maakte
eerst één oog open en daarna het andere. Recht voor het stond Kareltje, de kleine huismuis die bij Joey en zijn familie woonde.
Kareltje kwam alleen 's nachts tevoorschijn. Hij riep: “Joey, kom mee! Het is hoogste tijd voor een beetje lol. Ik neem je mee op een
klein nachtelijk avontuurtje!” Dat kon Joey niet weerstaan en hij kroop langzaam en voorzichtig genoeg uit de buidel van zijn mama
om haar niet wakker te maken.
Op de punten van hun tenen slopen Joey en Kareltje de slaapkamer uit en de trap af naar de begane grond van het huis. Het was
pikdonker en Kareltje stelde voor om verstoppertje te spelen. Voordat Joey iets kon zeggen, giechelde Kareltje en riep: “Zoek me
dan, als je kan!” Joey hopte heen en weer, van hot naar her. Verstopte Kareltje zich onder de keukentafel? Nee. Achter de bank in de
woonkamer? Nee. Zat hij misschien op de schoorsteenmantel? Ook niet! Nadat Joey een eewigheid had gezocht, vond hij Kareltje
tenslotte in het breimandje van mama, doordat hij heel zacht gesnurk uit het nestje van bolletjes wol en breinaalden hoorde waarin
de muis intussen heerlijk knus lag te dromen. Omdat hij Kareltje niet wilde laten schrikken, tikte hij hem zachtjes op de schouder
om hem te wekken en zei glimlachend: “Oké slaapmuts, nu moet jij mij zoeken!” En meteen sprong hij er vandoor. Voordat Kareltje
begreep wat er gebeurde, was Joey al verdwenen in het donkere huis. Hij sprong dan weer hierheen en dan weer daarheen, door