Querido - Standaard Uitgeverij

8
Roundhay, tuinscène
Fragment
De scherpste herinneringen zijn de gênante, die in hem groeien als
een maagzweer. Hoe de opname op de brug in Leeds bijna letterlijk
in het water viel, omdat hij, snotjoch, vond dat de boten interessanter
waren om te filmen dan de koetsen. Hoe ze een hoogoplopende
ruzie hadden gekregen over het Dopplereffect, hoe hij het
bij het verkeerde eind had en dat niet had willen toegeven, maar
uit frustratie een glazen negatief aan gruzelementen had geslagen.
Geen wonder dat zijn vader verdween, dacht hij later. Die had voorlopig
wel genoeg gezien van zijn zoon. De roddels gingen ook rond
dat hij uit eigen beweging spoorloos was geworden. Dat hij een
nieuw leven was begonnen met een andere sweetheart, de Française
genaamd Pélagie Sans-Culotte. En dat hij vijf kinderen had. Vast
allemaal zonen, dacht hij dan, betere zonen dan ik toen was. De
drang om de laatste indruk recht te zetten die hij op zijn vader had
gemaakt, werd steeds groter. Om zijn vader terug te roepen uit het
niets waarin hij was vertrokken, begon hij met verzamelen. Foto’s
vond hij minder interessant dan voorwerpen. Liever legde hij een
arsenaal aan van dagelijkse attributen.
De pers over De Nederlandse maagd:
‘Haar natuurmetaforen hebben
dierlijke kracht, haar beschouwingen
zijn even intelligent als eigenzinnig,
en de manier waarop ze de zwoele
onweerssfeer aan de vooravond van
de Tweede Wereldoorlog oproept,
getuigt van een groot verteltalent.’
Frankfurter Allgemeine Zeitung
‘Terwijl de Nederlandse oorlogsroman
traditioneel gedomineerd
wordt door de Tweede Wereldoorlog
zet Marente de Moor in haar eentje
het neutrale Nederland uit de
Eerste Wereldoorlog op de kaart.’
Knack
‘De dreigende sfeer, morele dilemma’s
en woedende hartstochten
roept ze op in schitterend gebeeldhouwde
zinnen. Hermans revisited.’
nrc Handelsblad