Zoutpot nr. 23 - Stad Zoutleeuw

Coverfoto’s : Toon Willems (Zoutleeuwse Zomerdagen)
Inhoud
Een snuifje 2
Woord van de burgemeester 3
Nieuws uit de gemeenteraad 4
Mededelingen Stad & Overheid 5-7
Oproepen/Milieu 8-10
Bibliotheek 10
Politie 11
Toerisme 12
Cultuur 13
Bevolking 14
Sportactiviteiten in De Passant 15
Zijn lie(ë)fste plekje/Speelplein ‘Ruimte’ 16
Ongezouten/Sint-Leonardus 17
Advertenties 18
Stad Zoutleeuw leeft 19-20
Colofon
Redactiesecretariaat Zoutpot:
Carla Reynders 011. 78 91 76
carla.reynders@zoutleeuw.be
Redactie reclame:
Herman Coopmans 011. 78 91 70
Herman.Coopmans@zoutleeuw.be
Hoofd- en eindredactie:
Toon Willems - toon.willems@skynet.be
Schreven voor dit nummer:
De stadsdiensten, Jos Ceyssens, Bart Debbaut,
Ward Hendrickx, Boudewijn Herbots,
An Huybrichts, Monique Purnelle-Cleynen,
Toon Willems.
Ontwerp & lay-out:
Vierkant Grafisch - Roger Vande Wiele
011. 78 90 30 - rogervdw@pi.be
Druk: Drukkerij Peeters - jan@dpz.be
Verantwoordelijke uitgever:
College van Burgemeester en Schepenen,
Jos Ceyssens, Vincent Betsstraat 15,
3440 Zoutleeuw
Zoutpot nr.23/2004
2
23
Nu het aantal uren zonneschijn weer daalt en de herfst geniepig in de bomen sluipt
is het misschien de tijd om even wat te bomen over bomen.
Op je zomerse fiets- of wandeltochten ben je wellicht langs oude hoeven gekomen
waar midden op het erf een eik of een notenboom stond. Zoniet heb je toch al ooit
gevels (in Brugge!) gezien die in het raam boven de voordeur, het bovenlicht, een
versiering in de vorm van een boom hadden. Deze ‘levensboom’ is niet zomaar een
architecturale arabesk, maar een ver overblijfsel van het heidense geloof van onze
voorouders die de boom beschouwden als symbool van het leven en het doorgeven
van het leven. Daarom is het niet verwonderlijk dat we onze familieafstamming in
de vorm van een stamboom uittekenen.
De Germanen kenden en eerden hun heilige bomen. Daarom hadden belangrijke
vergaderingen en ook de rechtspraak plaats in de schaduw van machtige eiken, linden
of essen. Sommige van die oude reuzen bestaan daardoor nu nog en zijn vaak
meer dan duizend jaar oud. Die eeuwenoude bomen, diep verankerd in de bodem
en breeduit reikend naar de hemel, herbergden volgens onze voorouders een geest
die over mysterieuze krachten beschikte. Daarom keken de houthakkers wel goed uit
voordat ze hem velden. Vooraf waarschuwden ze de geest, zodat hij zijn intrek in
een andere boom kon nemen. In de christelijke tijd hakten ze met de bijl eerst 3 kruisen
in de stronk, zodat hij niet weg kon, maar in de wortels werd gevangen. Ze lieten
dus opzettelijk de boomgeest in het hout blijven, zodat hij later in een deur,
stoel of tafel de nieuwe eigenaar kon beschermen. Hieruit ontstond het bijgelovig
gebruik ‘afkloppen’ op ongeverfd hout, dat vandaag de dag nog bestaat, maar
waarvan geen mens meer weet waar het vandaan komt. In feite roepen we de
bescherming van de boomgeest af als we bij dubieuze dingen uitroepen: ‘laten we
maar hout vasthouden’.
In de geschiedenislessen leerden we wel van de Steen-, Brons en IJzertijd, maar in
feite nooit van de ‘Houttijd’. Toch hebben mensen van in de vroegste tijd van hun
bestaan, hout gebruikt om werktuigen en wapens te maken. Ze bouwden er primitieve
woningen mee, sjorden stammen aaneen tot vlotten om de rivieren over te steken
en zelfs om de zeeën te bevaren en nieuwe continenten te ontdekken.
Houthakkers, zagers, timmerlui, houtdraaiers, beeldsnijders, klompenmakers,
scheepsbouwers, mastenmakers, kuipers, wagenmakers en schrijnwerkers, fluitenmakers
en vioolbouwers verdienden dankzij het hout van de verschillende boomsoorten
hun dagelijks brood en maakten met hun handen niet alleen nuttige
gebruiksvoorwerpen, maar sommigen brachten ook heel kunstzinnige dingen tot
stand. In musea over de hele wereld liggen de vruchten van hun handen en bewonderen
we het vakmanschap waarmee ze het soms weerbarstige houten materiaal
omtoverden tot artistieke voorwerpen die wij met onze hightech machines nooit zullen
kunnen evenaren.
Toon Willems