Zoektocht naar de oorsprong van significante windschade ... - Nvbm

Figuur 5. De analyse van de Royal Charter storm door Fitz Roy in Bergeron (1959).
of influence [….] and in other combinations
such as magnetism and gravitation.
Het verband tussen electriciteit, magnetisme
en licht zou pas in 1873 door James
Clerk Maxwell worden beschreven. Met
Newton beschouwde Fitz Roy de natuurverschijnselen,
hoeveel kennis men er
ook over kan verwerven, als in wezen
onbegrijpelijk. Volgens Fitz Roy: incomprehensible
now to man, maar in ieder
geval agencies of the Almighty.
Het Meteorological Office
Na de dood van Fitz Roy werd door de
Royal Society een onderzoek naar de
toekomst van het Meteorological Department
ingesteld onder leiding van een van
de critici van Fitz Roy, de veelzijdige
geleerde Francis Galton, een neef van
Charles Darwin, die ook over meteorologische
onderwerpen publiceerde. Men
constateerde dat de beoefening van de
operationele meteorologie geleid had tot
verwaarlozing van de officiële taak van
het Department, de maritieme klimatologie,
precies wat Sabine had willen vermijden
door voor de functie van hoofd
van het Meteorological Department de
voorkeur te geven aan een marineofficier
boven een wetenschapper. De beoefening
van de operationele meteorologie op
het Department berustte volgens Galton
niet op een voldoende wetenschappelijke
basis. Dit is wel begrijpelijk daar
de verwachtingen grotendeels berustten
op de persoonlijke ervaringskennis
van Fitz Roy en zijn medewerker Thomas
Babington. Het resultaat was dat in
1866 werd besloten het uitgeven van de
verwachtingen te beëindigen, ook van
de stormwaarschuwingen, hoewel die
door de scheepvaart goed gewaardeerd
waren. Het Department bleef bestaan,
maar de supervisie ging over van de
Board of Trade naar de Royal Society,
nu onder de naam Meteorological Office,
waar de werkzaamheden op het gebied
van de maritieme klimatologie werden
voortgezet. Als opvolger van Fitz Roy
werd in 1866 R.H. Scott benoemd, de
leerling van Dove, die gedurende 33
jaar, tot 1899, aan het bewind zou blijven.
Reeds in 1867 werd de stormwaarschuwingsdienst
op aandringen van de
scheepvaartwereld hervat en in 1879 ook
de algemene weerberichtgeving. Volgens
Simpson (1955) was dat toen mogelijk
geworden omdat men was overgegaan
tot het introduceren van de isobaren in de
weerkaarten, bij het interpreteren waarvan
men steun ondervond van de wet van
Buys Ballot.
Wellicht onder invloed van de kritiek die
op het werk van Fitz Roy was uitgeoefend
heeft Scott geen gebruik gemaakt
van de ideeën van Dove en Fitz Roy,
hoewel hij daarmee wel op de hoogte
was. Dit blijkt uit zijn leerboek Elementary
Meteorology. Hij spreekt daarin met
waardering over de hoodstukken in het
Weather Book waarin Fitz Roy de klimatologie
van grote delen van de wereld
bespreekt, maar over de ideeën over de
operationele meteorologie van Fitz Roy
leest men bij Scott niets.
Fitz Roy had nooit van isobaren gebruik
gemaakt, het stromingspatroon volgde
bij hem uit de windgegevens, waarbij
het zo belangrijke verband tussen de
luchtdrukgradient en de wind niet tot
uiting komt. Bovendien werden door
Fitz Roy in de dagelijkse dienst de gegevens
waarschijnlijk vaak niet in kaart
gebracht, gezien de opmerking die hij
hierover maakt: “An outline chart, with
windmarkers, is useful [...] but a certain
Figuur 6. De luchtsoortenanalyse van de Royal Charter Storm door Fitz Roy in het Weather Book,
aangevuld met het stromingspatroon (uit windwaarnemingen afgeleide stroomlijnen).
Meteorologica 3 - 2011 11