1 - Historische Vereniging Heemstede-Bennebroek

DE SCHONE EN RIJKE "JUFFROUW VAN
BENNEBROEK" ANNA CHRISTINA PAUW
(1649-1719) ALS GEWILDE HUWELIJKS­
PARTNER
Het is vooral aan de bewaard gebleven privé-correspondentie van en
aan raadpensionaris Johan de Witt te danken dat we zijn geïnformeerd
over het feit dat Anna Christina Pauw tot haar huwelijk in 1671 in
Haagse patriciërkringen een door velen gewilde huwelijkspartner was.
Om twee redenen: 1. Zij was een bijzonder knappe en charmante
verschijning, 2. als erfdochter van Adriaan Pauw, Heer van Bennebroek,
wachtte haar een aanzienlijke erfenis.
Dit verhaal gaat vooral over drie jongemannen die verliefd werden op
Anna Christina, de latere ambachtsvrouw van Bennebroek, maar eerst
volgt enige beknopte informatie over haar voorfamilie. Met enige
tientallen andere koopmans- en regentenfamilies is de familie Pauw in
Amsterdam tot grote hoogte gestegen. Haar overgrootvader, Reinier
Pauw, was een van de oprichters van de V.O.C, en 8 keer gekozen tot
burgemeester van de Amstelstad. Haar grootvader Adriaan Pauw,
heer van Heemstede, was 2 termijnen raadpensionaris en zeer betrokken
bij de in 1648 gesloten Vrede van Munster. Zijn jongste zoon
Adriaan (jr.) werd in 1653 Heer van Bennebroek en heeft het van de
kinderen maatschappelijk het verst geschopt. Als lid van het hoogste
rechtscollege in ons land werd hij uiteindelijk in 1670 benoemd tot
president ofwel voorzitter van het Hof van Holland, Zeeland en West-
Friesland. Daarmee was hij feitelijk de hoogste rechter in ons land.
Aanvankelijk werkzaam en woonachtig in Amsterdam treft men sinds
het midden van de 17 e eeuw de meeste telgen uit het geslacht Pauw in
Den Haag aan. Tijdens de tijd van de Republiek was het een gewoonte
dat lucratieve en eervolle baantjes binnen de regentenfamilies onderling
verdeeld werden. Huwelijken hadden ook veelal binnen deze
families plaats. Adriaan Pauw, heer van Bennebroek, huwde met zijn
18-jarige nicht Cornelia Anna Pauw. Een dochter van zijn oom Reinier
Pauw, Heer van Ter Horst, Rijnenburg en Teylingerbosch. Volgens
tijdgenoten was ze beeldschoon. De kunstschilder Geeraarts portretteerde
haar. Dat was aanleiding voor een lofdicht door Jan Vos.
Daarin zegt hij dat het portret prachtig geschilderd is, maar...."Uw
aanzicht schoon van glans, moet noch veel schoonder zijn". De
156