Vred. Roeselare 23 augustus 2011 - LegalWorld

VREDEGERECHT
VAN HET KANTON
ROESELARE
Rolnummer.: 10A2415 Rep. R. nr. :
uitgifte afgeleverd | Aangeboden op
aan eisende/verwerende partij |
|
op: | Niet te registreren
Kost: euro | De e.a. Inspecteur
BUR: |
R.E.: |
V O N N I S
Op de openbare terechtzitting van dinsdag, drieëntwintig augustus tweeduizend en elf,
in de gerechtszaal van het Vredegerecht Roeselare, werd door, Jan NOLF , vrederechter
bijgestaan door Sorina SEGERS, griffier, het volgende vonnis uitgesproken :
INZAKE:
M.EX.T. BELGIUM NV, ingeschreven in de
Kruispuntbank van Ondernemingen onder het nummer
0449.035.071, met vennootschapszetel te 8800
ROESELARE, Industrieweg 1,
hebbende als raadsman mr Lodewijk WAES, advocaat
te 8000 Brugge, Filips De Goedelaan 10/3,
TEGEN:
AANLEGSTER;
HET WAALSE GEWEST (Waals Ministerie voor
Uitrusting en Vervoer), vertegenwoordigd door haar
regering, het kabinet van de President van de regering
5100 JAMBES, Rue Mazy 25-27,
hebbende als raadsman mr Denis PHILIPPE, advocaat
te 1050 Elsene, Louizalaan 240,
****
VERWEERSTER;
Gezien de dagvaarding van gerechtsdeurwaarder Philippe MASSART te Namur dd.23
november 2010.
Met inachtneming van de beschikkingen van de wet van 15 juni 1935 en de aanvullende
wetten op het gebruik der talen in gerechtszaken.
Gehoord partijen in hun middelen.
A. VOORWERP VAN HET GESCHIL.
1. Bij dagvaarding dd.23.11.2010 vordert aanlegster veroordeling van verweerster tot:

10A2415 Rep. nr. / 2
factuur nr.V10004305 dd.18.03.2010: 108,17 euro;
rente hierop à 12% vanaf 18.03.2010: 9,18 euro;
schadebeding: 50,00 euro;
totaal: 167,35 euro.
2. Ingevolge betaling dd.04.10.2010 à 108,17 euro herleidt aanlegster bij besluiten
van 27.04.2011 haar eis tot [167,35 – 108,17 – 25 (herleid schadebeding)=]34,18
euro, meer rente hierop à 12% vanaf 01.12.2010.
Nota van de rechtbank.
Op die manier includeert de herleide vordering nog de rente à 9,18 euro, berekend vanaf
18.03.2010 tot een niet nader bepaald moment omstreeks de dagvaarding.
3. Verweerster betwist de vordering als ontoelaatbaar (wegens nietigheid van de
dagvaarding), ondergeschikt ongegrond.
Ondergeschikt wordt de vermindering bepleit van het schadebeding.
B. VOORAFGAANDELIJKE TOETSING.
a. Materiële bevoegdheid.
Het contentieux behoort tot de algemene bevoegdheid van de vrederechter ex
artikel 590, lid 1 Ger.W..
b. Territoriale bevoegdheid.
Deze wordt door verweerster aanvaard.

10A2415 Rep. nr. / 3
c. Toelaatbaarheid.
(a) Exceptie verweerster.
(1) De dagvaarding is nietig ex artikel 40 van de wet van 15.06.1935 over het gebruik
van de talen in gerechtszaken.
De dagvaarding had inzake de vestiging van verweerster als naam van de stad
“Namen” dienen te vermelden in plaats van “Namur”.
Het gaat niet “over buitenlandse benamingen waarvoor niet steeds een vertaling
voorhanden is. Wallonië ligt in België en behoort tot het binnenland”.
Er bestaat wel degelijk een Nederlandse vertaling.
De akte dient geheel in de taal van de rechtspleging gesteld te worden, inclusief
ex artikel 730, lid 1.2° Ger.W. de woonplaats van partijen.
(2) De omstandigheid dat de dagvaarding verweerster niettemin heeft bereikt, haar
deelbetaling heeft uitgevoerd en zich heeft laten vertegenwoordigen belet dit niet,
nu het om een absolute nietigheid gaat die ambtshalve moet worden
voorgedragen en niet kan getemperd worden door de concepten
'belangenschade' of 'normdoel'.
De nietigheid leidt tot de onontvankelijkheid van de vordering.
(b) Repliek aanlegster.
Elke naam moet worden vermeld in zijn oorspronkelijke taal, zijnde de officiële
benaming, hetzij in het Nederlands, hetzij in het Frans, tenzij de gemeenten met
faciliteiten of deze in het tweetalig landsgedeelte, welke moeten vertaald worden
in de taal van de tekst waarin ze zijn vermeld.
Een vertaling in het Nederlands van ééntalige straatnamen is van geen enkele
waarde omdat die vertaling adressen doet ontstaan die wettelijk noch reglementair
bestaan.
Nota van de rechtbank.
Aanlegster verwijst naar rechtspraak verbatim geciteerd als “Liège, (sic) 31.01.2000, J.L.M.B.
2000, 1162”.

10A2415 Rep. nr. / 4
(c) Beoordeling.
(1) De wetgeving op het gebruik der talen in gerechtszaken wordt aanzien als “een
speciaal regime” (de Leval, 'Eléments de procédure civile', tweede editie, 59,
nr.38), hetgeen inhoudt dat artikel 40 ervan zich volledig substitueert aan de
theorie van de nietigheden, geregeld door de artikelen 860 tot 867 Ger.W. (ibidem,
71, nr.48 vgl. o.m. ook Vred. Wolvertem 7.3.1996, R.W. 96/97,17).
De regel dat men “geen vliegtuig neerschiet omwille van een navigatiefout” (DE
CORTE in 'Actori incumit probatio'), geldt hier dus niet.
Het kan niet ontkend worden dat niet voldaan is aan de voorwaarden tot dekking
van de “nietigheid” in de taalwet voorzien.
Er is geen betwisting over dat het in voorkomend geval een absolute nietigheid
betreft (Laenens, Broeckx & Scheers, 'Handboek Gerechtelijk Recht', eerste
editie, 319, nr.656, noot 1): in deze materie valt dan technisch terecht de term
“onverbiddellijk” (zie de bespreking van Cass. 07 06 2007 door E. Breways in De
Juristenkrant nr 158, p. 7 onder de enigszins misleidende titel: “Niet moeilijk doen
over taal van adres in akte”).
(2) Een akte wordt geacht geheel in de taal van de rechtspleging te zijn gesteld
wanneer alle essentiële vermeldingen, vereist voor de regelmatigheid van de akte,
in die taal zijn gesteld (Lindemans, A.P.R. 'Taalgebruik' 50, nr.76)
Een overtollige vermelding in een andere taal doet niets af aan de eentaligheid
van de akte in de zin van de wet van 15.06.1935, mits die vermelding tevens in de
taal van de rechtspleging is weergegeven (Cass. 24.05.1993, A.R. 9574).
(3) Verweerster bekritiseert enkel de benaming “Namur”, daar waar de volledige
plaatsbenaming in het origineel van de dagvaarding luidt: “ 5100 Jambes –
Namur”.
Dit lijkt wel het spiegelbeeld van een procedure waarbij het Vlaams
Gewest “gebelgd” was door de Nederlandstalige vermelding van haar adres in een
Franstalige procedure (zie Cass. 21 09 2007 eveneens in voormelde bespreking
van E. Breways). Deze rechtspraak is evenwel in casu niet nuttig, vermits de
tempering door het Hof van Cassatie toegepast, telkens enkel procedures betrof in
gemeenten met een bijzonder taalstatuut (zgn. faciliteitengemeenten, Voeren,
Moeskroen) of Brussel-Hoofdstad.
(4) Indien in huidige dagvaarding bij de zetel van verweerster enkel “5100 Namur”
vermeld ware, kon inderdaad gesteld worden dat niet de zogenaamd
Nederlandstalige versie van de benaming van de kwestieuze stad ware vermeld.

10A2415 Rep. nr. / 5
In casu werd echter de volledige benaming gebruikt van de fusie waarbij voor de
deelgemeente “ Jambes”
géén zogenaamd Nederlandstalige versie bestaat.
Gelet op het koppelteken is het dan ook logisch dat de gerechtsdeurwaarder
opteerde voor de volledige en oorspronkelijke Franstalige benaming “Jambes –
Namur” waarvoor een gedeeltelijk “vernederlandste” versie “Jambes – Namen” als
gekoppelde benaming taalkundig nonsens zou zijn.
Daarenboven stelt de rechtbank vast (zie Google Maps) dat de zetel van
verweerster in de Mazystraat zich situeert in de deelgemeente Jambes aan de
westelijke oever van de Maas (aan de overzijde van de Citadel van Namen).
Bijgevolg was enkel de vermelding “5100 Jambes” noodzakelijk voor de
regelmatige aanwijzing van de betreffende gemeente. De bijkomende vermelding
“-Namur” , was dan ook niet noodzakelijk, laat staan essentieel, en geeft dan ook
geen aanleiding tot nietigheid.
De rechtbank aanvaardt de exceptie, zoals door verweerster ontwikkeld, dan ook
niet.
(5) De rechtbank dient echter de naleving van de taalwet in gerechtszaken inderdaad
ook ambtshalve na te zien, dus buiten ieder bezwaar van enige partij om.
Bijgevolg past een nader onderzoek.
(6) Het origineel van de dagvaarding in de Nederlandse taal vermeldt, benevens de
benaming “5100 Jambes – Namur”, ook de straatnaam als “ Rue Mazy 25-27”
.
Evenwel maakt de term “rue” deel uit van de Franstalige straatnaam als dusdanig
en dient zij in één geheel gelezen te worden zoals zij administratief bestaat en
bekend is in dit eentalig Franstalige landsgedeelte. Een “Mazystraat” zou niet
zozeer een vertaling betreffen, doch een onbestaand adres.
De vergelijking kan illustratief gemaakt worden met zogenaamd vertaalbare
voornamen: een inwoner van 'Namur' met de voornaam “Jean”, kan moeilijk
verlangen dat hij in de Nederlandstalige rechtspleging als “Jan” gedagvaard zou
worden. De vermelding van dit adres “as such” is dus geen bezwaar.
(7) Tot slot merkt de rechtbank op dat in het origineel van de betreffende dagvaarding
de instrumenterende gerechtsdeurwaarder zijn 'verblijfplaats' vermeld heeft als “te
Namur, 13 avenue de Stassart”.

10A2415 Rep. nr. / 6
Overeenkomstig artikel 43.5 vermeldt een exploot van betekening, op straffe van
nietigheid, “de naam en de voornaam van de gerechtsdeurwaarder en het adres
van zijn kantoor”.
Hier gaat het wél om het postnummer 5000, en bijgevolg komt het bezwaar inzake
de vermelding van 'Namur' in plaats van 'Namen', door verweerster hoger al
aangehaald, aldus opnieuw aan de orde.
Het moet vooreerst erkend dat de stad Namur in de Nederlandstalige versie van
haar officiële web site www.namur.be inderdaad ook zelf de benaming 'Namen'
aanwendt – zie weliswaar op de balk van deze openingspagina de pijnlijke
zetduivel “Namen hoofstad” (sic).
Historisch werd de stadstitel weliswaar niet aan 'Namen' verleend, maar aan
'Namur': dit geschiedde laatst (opnieuw) onder het Verenigd Koninkrijk der
Nederlanden bij K.B. van Willem I op 30 05 1825.
De term (eerder dan 'naam') 'Namen' betreft een 'exoniem', name-lijk een
topografische naam in een andere taal dan de plaatselijke taal, terwijl 'Namur' het
endoniem betreft, met name …. de oorspronkelijke naam.
Geen haan kraait er over dat o.a. 'Charleroi' en 'Neufchateau' in het Vlaamse
landsgedeelte niet “vertaald” worden naar enig exoniem. Ook geen leeuw die
erover brult. Nochtans zijn 'Karelrooi' en 'Nieuwkasteel' als “vernederlandste
versie” eigenlijk niet ondenkbaar: 'Jezus-Eik' en 'Notre-Dame-au-Bois' liggen
taalkundig verder van elkaar.
Exoniemen lijken aldus culturele, eerder dan linguïstische relicten, die voor nietingewijden
vocabulaire wissels vergen volgens een Absurdistaanse willekeur en
onvoorspelbaarheid.
Anders dan in Nederland (voor het Fries, in Fryslân) bestaat in België immers
geen officiële lijst van “meertalige” stadsnamen toepasselijk voor de administratie,
laat staan justitie, terwijl voor endoniemen en exoniemen evenmin enige bindende
richtlijn voorhanden is van de Taalunie. Er bestaan hoogstens pogingen tot het
creëren van culturele “erfgoedstandaarden”.
Er lijkt ondertussen in de verkeersrealiteit slechts een twijfelachtige informatieve of
taalkundige meerwaarde aan een wegwijzer naar 'Namen' verbonden, voor de
reiziger die in iéder geval ter plaatse bij aankomst tot zijn verwondering of
opluchting slechts het kombord 'Namur' zal ontwaren.

10A2415 Rep. nr. / 7
Onze vele Zuiderburen die zich onder het bord 'Rijsel' te pletter zoeken naar hun
'Lille' kunnen van deze typisch Belgische ervaring meespreken.
Onafgezien voorgaande vaststelling dat 'Namen' niet zozeer de Nederlandse
“vertaling” betreft van 'Namur', maar een louter exoniem ervan, zou het echter ook
haaks op het gelijkheidsbeginsel staan dat inwoners – of diensten, zoals in casu –
een aanspraak zouden kunnen maken op een exoniem als oneigenlijke vertaling
van hun authentieke stadsnaam, indien dergelijke terminologie niet voor iedere
stad (of gemeente) voorhanden is, en geen wettelijk bepaald of verplicht wisselvocabularium
voorhanden (alvast niet als het ééntalige gemeenten betreft).
Dergelijke aanspraak voor de ene, én verplichting voor de àndere, zou
daarenboven in de richting gaan van – horresco referens – een virtuele
“tweetaligheid” die administratief alleszins te 'Namur' niet bestaat (evenmin als
bijvoorbeeld te 'Gent').
Bijgevolg besluit de rechtbank dat de vermelding 'Namur' in het adres van de
gerechtsdeurwaarder, zoals (ook) vermeld in het Nederlandstalig exploot, geen
exoniem behoeft, en de eigenlijke stadsnaam terecht behouden bleef.
Er is dus evenmin op dàt punt nietigheid voorhanden.
(8) Weliswaar stelt de rechtbank wel vast dat het Waalse Gewest, en in het bijzonder
het door aanlegster bedoelde Waalse Ministerie voor Uitrusting en Vervoer,
gevestigd is te 5000 Namur, Boulevard du Nord 8 (zie bijlage gehecht aan de
K.B.O. - gegevens 0344.890.428, gehecht aan de inleidende dagvaarding), doch
de regelmatigheid van de dagvaarding, ten titel van “vertegenwoordiging” via haar
regering, en in het bijzonder “het kabinet van de president van de regering” op het
sub (3) besproken adres te 5100 Jambes, wordt door verweerster niet betwist.
Minstens is er op dat punt van de vertegenwoordiging geen belangenschade en
werd het normdoel bereikt (minstens artikel 867 Ger.W.).
(9) Wat verweerster weliswaar evenmin excipiëert is dat het origineel van de
dagvaarding in de Nederlandse taal letterljk een dagvaarding vermeldt aan “het
Waalse Geweest (Waals Ministerie voor Uitrusting en Vervoer), vertegenwoordigd
dood haar regering, het kabinet van de president van de regering, rue Mazy 25-
27 te 5100 Jambes – Namur”. Voor alle duidelijkheid: het gaat om de termen
'Gewest' en 'door' die geruild werden voor een luguber 'Geweest' en 'dood''.
Taal- of typfouten geven geen aanleiding tot nietigheden: “felix peccator” (vgl.Vred.
Roeselare 29.10.1998, A.R. 96A35318, niet gepubliceerd).
Voor de consequentie, aan deze zetduivels verbonden, verwijst de rechtbank naar
het hoofdstuk kosten.
(10) De dagvaarding is bijgevolg niet door nietigheid aangetast.
(11) Aanlegster beschikt voor het overige in de termen der artikelen 17 & 18 Ger.W.
over hoedanigheid en belang om de vordering te stellen, die bij deze toelaatbaar

10A2415 Rep. nr. / 8
wordt verklaard.
C. CHRONOLOGISCHE SAMENVATTING VAN FEITELIJKE & CONTRACTUELE
GEGEVENS.
1. 16.03.2010:
bevestiging van de bestelling.
2. 18.03.2010:
litigieuze factuur voor een hoofdsom van 108,17 euro.
3. 26.04.2010:
herinnering aanlegster.
4. 19.05.2010:
aangetekende herinnering aanlegster.
5. 07.06.2010:
aangetekende herinnering aanlegster, meer aanrekening van 50 euro
verhogingsbeding en conventionele rente.
6. 29.09.2010:
aanmaning raadsman aanlegster met aanrekening van
verhogingsbeding en rente.
7. 04.10.2010:
betaling door verweerster van een bedrag gelijk aan het
factuurbedrag van 108,17 euro.
8. 23.11.2010:
litigieuze dagvaarding.
D. TOELICHTING VAN PARTIJEN TEN GRONDE.
a. Verweer .
1. De rente wordt door aanlegster gerekend vanaf 18.03.2010, daar waar de
vervaldatum van de factuur slechts 17.04.2010 betreft.
2. Het schadebeding is kennelijk overdreven, nu er slechts 5 maanden te laat
betaald werd.
b. Repliek aanlegster.
1. Verweerster had op datum van de dagvaarding haar schuld niet integraal voldaan,
gezien de betaling conform artikel 1254 B.W. in mindering wordt gebracht op de
totale schuld.
2. Het schadebeding wordt herleid tot 25 euro.
E. BEOORDELING TEN GRONDE.
a. Nopens de rente.
1. De factuurvoorwaarden, ook in de Franse taal aan verweerster ter kennis gebracht
ten tijde van de bevestiging van de bestelling, voorzien de verwijlrente aan de
conventionele rentevoet van 12% vanaf de vervaldatum.

10A2415 Rep. nr. / 9
Ten onrechte wordt de rente aldus in de inleidende dagvaarding gerekend vanaf
de factuurdatum van 18.03.2010.
2. Anderzijds wordt ex artikel 1254 B.W. de betaling eerst toegerekend op de aldus
gelopen rente, zodat het saldo rente blijft opbrengen.
3. Tot slot mag opgemerkt worden dat de rentevoet niet dient getoetst aan de
gebruikelijke commerciële rentevoeten, doch deze toepasselijk van niet-toegelaten
debetstanden: de leverancier is niet de bankier van zijn klant, laat staan –
horresco referens – als deze de overheid zelf betreft.
De eis wordt dan ook op dat punt ingewilligd zoals hierna bepaald.
b. Inzake het schadebeding.
Het schadebeding was in dezelfde factuurvoorwaarden voorzien bij gebreke van
betaling op de vervaldag, van rechtswege en zonder ingebrekestelling, welke
niettemin herhaaldelijk geschiedde.
Het schadebeding, minstens zoals herleid, stemt overeen met de vergoeding voor
reële schade zoals voorzienbaar ten tijde van de initiële contractsluiting voor het
gebeurlijke geval van wanbetaling.
Het herleide schadebeding à 25 euro wordt bijgevolg ingewilligd, meer
gerechtelijke rente daarop.

10A2415 Rep. nr. / 10
F. KOSTEN.
a. Dagvaardingskosten.
1. Zoals in fine sub B.c. (c)(8) aangestipt, vermeldt het origineel van de dagvaarding
in het Nederlands “Het Waalse Geweest (...), vertegenwoordigd dood haar
regering (...)”.
Eén en ander betreft een onaanvaardbaar amalgaam van zetduivels in een
luguber vocabulair samenspel: indien “dood haar regering” wel uit de context zou
gerukt worden als een oproep tot misdaad, is een “dode regering” er in ieder geval
“geweest”.
Waar de dagvaarding initieel betekend werd door een gerechtsdeurwaarder met
standplaats te “Namur” blijkt de kost van vertaling à 23,92 euro, er wezenlijk
eentje voor de vertaling van het Frans naar het Nederlands (en niet van het
Nederlands naar het Frans) te betreffen.
Gelet op de dubbele miskleun laat de rechtbank dit onderdeel van de
dagvaardingskosten ten laste van aanlegster.
2. Verweerster wordt veroordeeld tot de kosten van rolrecht à 25 euro, gezien deze
ook verschuldigd zouden geweest zijn bij een dagvaarding enkel voor rente en het
schadebeding.
3. Aanlegster betreft ook de deels in het ongelijk gestelde partij betreft, gezien zij ten
onrechte nog gedagvaard heeft voor het factuurbedrag, niettegenstaande de
betaling van een bedrag gelijk daaraan reeds meer dan een maand voor de
betekening.
Evenwel zouden de dagvaardingskosten even hoog geweest zijn, indien slechts
voor het per saldo verschuldigde verhogingsbeding alléén gedagvaard ware: de
vergissing van aanlegster heeft dus geen mathematisch gevolg voor de kosten.
Daarom worden worden de overige dagvaardingskosten à (116,46 – 23,92=)
92,54 euro volledig lastens verweerster gelegd.
b. Rechtsplegingsvergoeding.
Er is aan de zijde van verweerster geen (ondergeschikte) vraag tot vermindering
voorhanden.
Aanlegster betreft deels de in het ongelijk gestelde partij voor om en bij de helft
van de invordering, nu zij ten onrechte de factuur van 18.03.2010 nog in de
gerechtelijke invordering betrok.
Evenwel geldt ook voor de rechtsplegingsvergoeding dat de eerste schaal ook

10A2415 Rep. nr. / 11
bereikt gebleven zou zijn indien enkel voor het verhogingsbeding gedagvaard
ware.
Daarenboven heeft verweerster spijkers op laag water gezocht in de taalkwestie.
Een efficiënte rechtsbedeling is niet gebaat met een Calimero-cultuur: immers zit
“een kleine helft van ons juridisch personeel geblokkeerd met niet-betwiste
schuldvorderingen” (B. Schoenaerts, Een Kafkaiaanse nachtmerrie, p.271).
Overheidsdiensten (zoals verweerster) hebben terzake een voorbeeldfunctie, ook
tegenover Justitie: “Hier functioneert dus een overheidsdienst, waarvan de
gebruikers principieel verplicht zijn op een zuinige wijze gebruik te maken. Ook
daaruit kan lering gehaald worden voor het omgaan van de burger met
overheidslichamen (onderwijs, gezondheidszorg, vervoer en verkeer)” (Storme,
'Metabletica van het procesrecht – Afscheidscollege', p.6, nr.3).
Bijgevolg wordt verweerster veroordeeld tot de basis rechtsplegingsvergoeding
weze 165 euro.
OM DEZE REDENEN:
de vrederechter, rechtdoende op TEGENSPRAAK.
Veroordeelt de gedaagde partij om aan de eisende partij te betalen de hoofdsom van
vijfentwintig euro meer verwijlrente aan de conventionele rentevoet van 12% :
– op 108,17 euro vanaf 18.04.2010 tot en met 04.10.2010;
– op 25,00 euro vanaf 05.10.2010f
– de gerechtelijke rente aan dezelfde rentevoet op 25,00 euro;
Veroordeelt gedaagde partij tot de dagvaardingskosten à 92,94 euro, wijl het overige
aan aanlegster eigen blijft.
Veroordeelt gedaagde partij tot de rechtsplegingsvergoeding aan het basisbedrag à 165
euro
Verklaart het vonnis uitvoerbaar bij voorraad, niettegenstaande elk verhaal en zonder
borgstelling, en met uitsluiting van kantonnement.
De griffier, De vrederechter,
SORINA SEGERS JAN NOLF