Antwerpen 16 november 2009, P&B 2010, 116. - LegalWorld

2008/AR/2493
Gelet op de door de wet vereiste processtukken, in behoorlijke
vorm overgelegd, waaronder het bestreden vonnis, door de rechtbank
van eerste aanleg te Antwerpen op 9 mei 2008 op tegenspraak
uitgesproken, waarvan geen akte van betekening voorligt
en waartegen tijdig en geldig naar vorm hoger beroep werd ingesteld
bij verzoekschrift, neergelegd ter griffie van dit Hof op 24
september 2008.
Voorwerp van de vordering voor de eerste rechter
De vordering van appellant, ingesteld bij exploot van 5 juli 2007,
strekt ertoe:
- de sententie van de Arbitrale Kamer van de Federatie der
Belgische Diamantbeurzen v.z.w., zetelend in hoger beroep,
van 5 maart 2007 (of 27 maart 2007) op grond van
art. 1704 e.v. Ger.W. nietig te verklaren;
- dienvolgens te zeggen voor recht dat de vernietigde sententie
geen enkele uitwerking kan hebben en geïntimeerde
te veroordelen tot de kosten van het geding,
- de gerechtelijke beslissing uitvoerbaar te verklaren bij voorraad,
spijts welk rechtsmiddel ook, zonder zekerheidstelling
en met uitsluiting van elk vermogen tot kantonnement.
Beslissing van de eerste rechter
De eerste rechter heeft de vordering van appellant ongegrond
verklaard. Appellant werd tot de gerechtskosten veroordeeld
(rechtsplegingvergoeding 5.000 EUR).
Doelstellingen in hoger beroep
Appellant streeft de hervorming van het bestreden vonnis na en
concludeert tot de gegrondheid van zijn oorspronkelijke vordering
tot nietigverklaring van de arbitrale uitspraak in hoger beroep van
5 maart 2007 (of van 27 maart 2007) van de arbitrale kamer van
de Federatie der Belgische Diamantbeurzen v.z.w. Hij dringt aan

2008/AR/2493
033765
geïntimeerde te veroordelen tot de gerechtskosten van beide aanleggen
(rechtsplegingvergoeding 5.000 EUR per aanleg).
Geïntimeerde concludeert tot de ongegrondheid van het hoger
beroep en de bevestiging van het bestreden vonnis. Hij vraagt
appellant te veroordelen tot de kosten van het geding (rechtsplegingvergoeding
5.000 EUR).
De feiten
Beide partijen zijn diamanthandelaars en zijn lid van één van de
vier Antwerpse diamantbeurzen.
Geïntimeerde leende aan appellant geld. Appellant erkende de
schuld tot beloop van 256.677,80 USD. Geïntimeerde beweerde
dat er meer werd geleend en vorderde nog de betaling van
1.122.500 USD in hoofdsom.
Op 13 december 2004 ondertekenden partijen en de b.v.b.a. Impex
Diam (hier geen partij) een arbitrageovereenkomst, waarin zij
de beslechting van het geschil toevertrouwden aan de Algemene
Verzoenings- en Scheidsraad binnen de Federatie der Belgische
Diamantbeurzen v.z.w.
Op 8 juli 2005 volgde een scheidsrechtelijke uitspraak, waarbij
appellant werd veroordeeld tot betaling van 1.114.388,80 US D,
met aankleven.
Op 9 augustus 2005 tekende appellant tegen deze uitspraak hoger
beroep aan.
Op 5 maart (of 27 maart) 2007 werd het hoger beroep van appellant
door de Arbitrale kamer binnen de Federatie der Belgische
Diamantbeurzen v.z.w., zetelend in hoger beroep, ongegrond verklaard.
Deze beslissing werd per aangetekende brief van 17 april
2007 aan appellant ter kennis gesteld.
Daarop heeft appellant de dagvaarding tot nietigverklaring van de
arbitrale beslissing uitgebracht.

2008/AR/2493
Beoordeling
03378
Naar luid van zijn op 11 mei 2008 ter griffie van dit Hof neergelegde
"syntheseberoepsbesluiten" vordert appellant de nietigverklaring
van de arbitrale sententie in beroep van 5 maart 2007 of van
27 maart 2007 omdat het geschil niet vatbaar was voor arbitrage
(art. 1704.2.b Ger.W.) omdat het scheidsrecht zijn rechtsmacht of
zijn bevoegdheden heeft overschreden (art. 1704.2. d) Ger.W.),
omdat de uitspraak in strijd is met de openbare orde (art. 1704.2.
a) Ger.W.), omdat de uitspraak niet met redenen omkleed is (art.
1704. 2. i) Ger.W.) en omdat de uitspraak tegenstrijdige bepalingen
bevat (art. 1701. 2.j) Ger.W.).
Van zijn kant is geïntimeerde, daarin gevolgd door de eerste rechter,
van oordeel dat er helemaal geen aanleiding bestaat tot nietigverklaring
van de scheidsrechterlijke uitspraak in beroep van 5
maart 2007 of van 27 maart 2007.
De arbitrale uitspraak, waarover het hier gaat, is definitief. Ze kan
enkel door een vordering tot nietigverklaring worden aangevoch­
ten.
Bij art. 1704.1. Ger. W. wordt voorgeschreven:
"Een arbitrale uitspraak kan slechts worden bestreden voor de
rechtbank van eerste aanleg door een vordering tot vernietiging in
te stellen, en zij kan slechts worden vernietigd in de in dit artikel
genoemde gevallen".
De gevallen waarin tot nietigverklaring wordt besloten, worden op
limitatieve wijze opgesomd in art. 1704. 2. en 3. Ger.W. Andere
redenen kunnen niet tot nietigverklaring leiden.
Het Hof stelt vast dat appellant terzake de nietigverklaring vordert
van de betrokken scheidsrechterlijke uitspraak en redenen tot nietigverklaring
van deze uitspraak inroept die voorzien zijn in laatstbedoelde
wetsbepalingen, meer bepaald in:

2008/AR/2493
0337'
i. art. 1704.2. a) Ger. W.: de uitspraak is in strijd met de openbare
orde;
ii. art. 1704.2. b) Ger. W.: het geschil is niet vatbaar voor beslechting
door arbitrage;
iii. art. 1704.2. d) Ger. W.: het scheidsgerecht heeft zijn rechtsmacht
of zijn bevoegdheden overschreden;
iv. art. 1704. 2. i) Ger.W.: de uitspraak is niet met redenen omkleed;
v. art. 1704.2. j) Ger.W: de uitspraak bevat tegenstrijdige bepalingen.
De tijdigheid van de ingeroepen gronden wordt niet betwist.
Aangaande de strijdigheid van de uitspraak met de openbare orde
(art. 1704, 2. a) Ger.W.)
Een arbitrale uitspraak kan geen afbreuk doen aan de regels van
openbare orde.
Appellant beroept zich op art. 6 van het Europees Verdrag van de
Rechten van de Mens (afgekort E.V.R.M.), inhoudende de behandeling
van de zaak door een onafhankelijke en onpartijdige rechter.
De verzaking om het geschil aan een scheidsgerecht te onderwerpen,
zou, aldus appellant, onder dwang zijn gebeurd.
Geïntimeerde betwist dat appellant onder dwang afstand heeft
gedaan van zijn recht op een onpartijdige rechter, zoals voorzien
in art. 6 E.V.R.M..
Appellant bewijst niet dat hij onder dwang de arbitrageovereenkomst
heeft getekend. Overigens vordert appellant niet de nietigverklaring
van deze overeenkomst. Appellant heeft vrijwillig verzaakt
aan de waarborgen door art. 6 E.V.R.M. geboden.

2008/AR/2493
Aangaande de vatbaarheid van het geschil voor arbitrage (art.
17Q4.2.b)Ger.W.
Appellant houdt staande dat het onderhavige geschil niet vatbaar
was voor beslechting door arbitrage. Het geschil zou niet gerelateerd
zijn aan de diamanthandel maar louter een privé-geschil
betreffen tussen twee natuurlijke personen die toevallig allebei lid
waren van één der Antwerpse diamantbeurzen. Het zou gaan om
een privé-lening door geïntimeerde aan appellant. Appellant zou
zijn gedwongen om zich akkoord te verklaren met de behandeling
van het geschil door arbitrage, georganiseerd door de Federatie
der Belgische Diamantbeurzen.
Geïntimeerde is van oordeel dat over een geldlening een dading
kan worden aangegaan. Beide partijen zouden bekwaam zijn om
een dading te sluiten.
Bij art. 1676 Ger. W. wordt voorgeschreven:
"Elk geschil dat reeds is ontstaan of nog kan ontstaan uit een bepaalde
rechtsbetrekking, waarover een dading mag worden aangegaan,
kan bij overeenkomst aan arbitrage worden onderworpen.
leder die bekwaam of bevoegd is om een dading aan te gaan, kan
een overeenkomst tot arbitrage sluiten.
De publiekrechtelijke rechtspersonen kunnen, onverminderd het
bepaalde in de bijzondere wetten, slechts een overeenkomst tot
arbitrage sluiten indien de overeenkomst de beslechting van een
geschil betreffende de totstandkoming of de uitvoering van een
overeenkomst tot doel heeft. De voorwaarden die golden voor het
sluiten van het contract waarvan de uitvoering aan arbitrage wordt
onderworpen gelden eveneens voor het sluiten van de overeenkomst
tot arbitrage. Daarenboven mogen de publiekrechtelijke
rechtspersonen in alle aangelegenheden, bepaald bij wet of bij
een in Ministerraad overgelegd koninklijk besluit, overeenkomsten
tot arbitrage sluiten. Het besluit mag eveneens de voorwaarden
en de regels van totstandkoming van de overeenkomst bepalen".

2008/AR/2493
0337 1
Het geschil tussen de partijen is ontstaan uit een rechtsbetrekking
waarover een dading mag worden aangegaan. De partijen waren
bekwaam en bevoegd om een dading aan te gaan. Zij zijn geen
publiekrechtelijke rechtspersonen en derhalve niet onderworpen
aan de dienaangaande geldende beperkingen inzake arbitrage.
Bijgevolg waren en zijn de partijen ertoe gerechtigd hun geschil
aan arbitrage te onderwerpen.
Aangaande de overschrijding door Ihet schairisgerecht van zijn
rechtsmacht of hevoegdhédenfart 1704 7 d) Ger.W.
Appellant beweert dat het scheidsrecht zijn bevoegdheid heeft
overschreden door zich niet onbevoegd te verklaren en uitspraak
te doen over een niet-professioneel geschil waarop de arbitrageverplichting
van het Gelijkluidend Reglement voor de Antwerpse
Diamantbeurzen niet van toepassing zou zijn.
Geïntimeerde doet opmerken dat de aard van het geschil irrelevant
is om de bevoegdheid van het scheidsgerecht te beoordelen.
Het scheidsgerecht zou zijn bevoegdheid ontlenen aan de door
beide partijen zonder voorbehoud ondertekende arbitrageovereenkomst.
Het Hof stelt vast dat de arbiters zich in hun arbitrale beslissing
hebben gehouden aan de door beide partijen ondertekende arbitrageovereenkomst
van 13 december 2004. Appellant heeft door
deze overeenkomst zonder voorbehoud te ondertekenen de bevoegdheid
en de rechtsmacht van het arbitraal college aanvaard.
Voor zoveel als nodig herinnert het Hof eraan dat de hier besproken
argumentatie van de appellant door de Algemene Verzoenings-
en Scheidsraad bij de scheidsrechtelijke uitspraak terzijde
werd geschoven, en dat die Scheidsraad zich bevoegd heeft verklaard
om kennis te nemen van de vordering van geïntimeerde en
deze vordering ook ontvankelijk heeft verklaard. Overigens op
grond van art. 39 van het Gelijkluidend Reglement voor de Antwerpse
Diamantbeurzen was appellant ertoe verplicht alle geschillen
met andere leden van één van de diamantbeurzen aan arbitrage
te onderwerpen. In dat artikel is geen beperking voorzien

033770
met betrekking tot de aard van geschillen (privé dan wel in verband
met de beroepsuitoefening).
Van toepassing van art. 1704.2. d) Ger. W. kan dan ook geen
sprake zijn.
Aangaande het niet met redenen omkleed zijn van de arbitrale
beslissing (art, 17Q4.2.J) Ger.W)
Appellant voert aan dat de bestreden scheidsrechtelijke uitspraak
onvolledig en gebrekkig is en bijgevolg niet met redenen omkleed
is. Er zouden daarin gevolgtrekkingen zijn gemaakt in strijd met de
regels aangaande de bewijsvoering. Geïntimeerde zou in de arbitrale
procedure geen enkel bijkomend stuk hebben voorgelegd en
het bewijs van zijn vordering hebben beperkt tot een eenvoudig
kattebelletje, dat geenszins de hoedanigheid van een schuldbekentenis
zou hebben.
Geïntimeerde laat gelden dat bij de vordering tot nietigverklaring
van de arbitrale uitspraak de zaak niet opnieuw mag worden onderzocht.
Er zou enkel moeten worden nagegaan of er werd geantwoord
op alle door partijen in hun conclusie opgeworpen middelen.
Het scheidsgerecht zou in de arbitrale uitspraak in de beoordeling
van de grond van de zaak alle door de partijen geformuleerde
middelen hebben beantwoord.
Het Hof dient enkel na te gaan of de motiveringsplicht werd nageleefd
zonder in te gaan op inhoudelijke details of de relevantie van
de motieven. Over de toegepaste bewijsregels uitspraak doen,
houdt een beoordeling ten gronde in. Daarop mag er geen controle
worden uitgeoefend. De argumentatie van appellant in dit verband
is dan ook niet relevant. De arbitrale beslissing is voldoende
gemotiveerd. Het geschil werd op een duidelijke wijze beslecht.
Alle door partijen ontwikkelde middelen werden beantwoord.

0337^1
Aangaande het bevatten van tegenstrijdige bepalingen (art.
1704.2. j)Ger.W.)
Omdat de uitspraak op pag. 1 vermeldt dat de zaak op 5 maart
2007 werd uitgesproken, terwijl pag. 9 vermeldt "Antwerpen 27
maart 2007" zou volgens appellant de uitspraak behept zijn met
een tegenstrijdigheid.
Geïntimeerde is van oordeel dat de aangehaalde data geen deel
uitmaken van het overwegend of hét beschikkende gedeelte van
de uitspraak. De afwezigheid van een datum, laat staan de aanwezigheid
van twee onderscheiden data zou geen aanleiding kunnen
geven tot vernietiging van de uitspraak. Appellant zou gebruik
hebben moeten maken van art. 1702 bis Ger.W. om binnen de
dertig dagen na de kennisgeving van de uitspraak aan het
scheidsgerecht uitlegging en/of verbetering te vragen.
Uit de lezing van de arbitrale uitspraak in zijn geheel blijkt duidelijk
wat het oordeel van de arbiters is. De vermelding van de datum
van de uitspraak heeft geen enkele relevantie met betrekking tot
de beoordeling van de zaak ten gronde.
Aangaande de partijdigheid van het arbitraal college (art 1704?
f) Ger.W.)
Appellant is van mening dat het arbitraal college partijdig was nu
de Eerste voorzitter van de Federatie der Belgische Diamantbeurzen
v.z.w. in verband met de datum van de uitgesproken arbitrale
beslissing een aan hem door de raadslieden van geïntimeerde
toegezonden fax van 8 november 2007 bij fax van dezelfde datum
heeft beantwoord.
Geïntimeerde stelt dat het slechts gaat om een bewering, waarvan
geen bewijzen wordt bijgebracht.
Er is geen sprake van enige partijdigheid in hoofde van de arbiters.
De raadslieden van geïntimeerde hebben de fax van 8 november
2008 gericht aan de eerste voorzitter van de Federatie der
Belgische Diamantbeurzen en niet aan de arbiters die uitspraak

2008/AR/2493
0337?.
hebben gedaan. Op het ogenblik van de verzending van die fax
waren de debatten al gesloten. Appellant brengt geen enkel ander
element bij op grond waarvan zij zich steunt om het arbitraal college
van partijdigheid te verdenken.
Samenvattend is het Hof van oordeel dat in de gegeven omstandigheden
er geen reden is tot nietigverklaring van de aangevochten
arbitrale beslissing. Het bestreden vonnis wordt bevestigd.
De gerechtskosten
Het onderhavige geschil heeft betrekking op een niet in geld
waardeerbare vordering, waarvoor krachtens artikel 3 van het Koninklijk
Besluit van 26.10.2007 het basisbedrag van de rechtsplegingvergoeding
1.200 EUR bedraagt. Partijen zijn het erover eens
dat het hier gaat om een complexe zaak en dat een rechtsplegingvergoeding
van 5.000 EUR gerechtvaardigd is.
Bij toepassing van art. 1017, eerste lid Ger. W. wordt appellant als
de in het ongelijk gestelde partij veroordeeld tot betaling van de
rechtsplegingvergoeding in hoger beroep.
De hierboven bedoelde gedingkosten hebben enkel betrekking op
de kosten gevallen in hoger beroep. Over de gedingkosten gevallen
in eerste aanleg werd, bij het bestreden vonnis, reeds geoordeeld.
Het bestreden vonnis wordt ook in dat opzicht bevestigd.
OM DIE REDENEN;
Het Hof, beslissend op tegenspraak;
Gelet op art. 24 van de wet van 15 juni 1935;
Ontvangt het hoger beroep doch verklaart het ongegrond;
Bevestigt het bestreden vonnis.

2008/AR/2493 ,1 11
Veroordeelt appellant tot de kosten van het hoger beroep, aan de
zijde van geïntimeerde begroot op een rechtsplegingvergoeding
van 5.000,00 EUR.
Aldus gedaan en uitgesproken in openbare terechtzitting van ZESTIEN
NOVEMBER TWEEDUIZEND EN NEGEN,
waar aanwezig waren:
M.BAX
M. BLEYENBERGH
R. LYEN
C. DE WINTER
Voorzitter
Raadsheer
Raadsheer
Griffier
* -
M.BAX