Marcus 2, 1-17

Mijn zoon, je zonden zijn je vergeven
Marcus 2:1-17
Jezus’ gezag betwist
1 Toen hij enkele dagen later terugkwam in Kafarnaüm, werd bekend dat hij weer
thuis was. 2 Er stroomden zo veel mensen toe dat er zelfs voor de deur geen plaats meer
was, en hij verkondigde hun Gods boodschap. 3 Er werd ook een verlamde bij hem
gebracht, die door vier mensen gedragen werd. 4 Omdat ze zich niet door de menigte
konden wringen, haalden ze een stuk van het dak weg boven de plaats waar Jezus zat,
en toen ze een opening hadden gemaakt, lieten ze de verlamde op zijn draagbed naar
beneden zakken. 5 Bij het zien van hun geloof zei Jezus tegen de verlamde: ‘Vriend, uw
zonden worden u vergeven.’
6 Er zaten ook een paar schriftgeleerden tussen de mensen, en die dachten bij zichzelf:
7 Hoe durft hij dat te zeggen? Hij slaat godslasterlijke taal uit: alleen God kan immers
zonden vergeven! 8 Jezus had meteen door wat ze dachten en dus zei hij: ‘Waarom
denkt u zoiets? 9 Wat is gemakkelijker, tegen een verlamde zeggen: “Uw zonden
worden u vergeven” of: “Sta op, pak uw bed en loop”? 10 Ik zal u laten zien dat de
Mensenzoon volmacht heeft om op aarde zonden te vergeven.’ Toen zei hij tegen de
verlamde: 11 ‘Ik zeg u, sta op, pak uw bed en ga naar huis.’ 12 Meteen stond hij op, pakte
zijn bed en ging weg; allen die dit zagen, stonden versteld en loofden God. ‘Zoiets
hebben we nog nooit gezien,’ zeiden ze.
13 Jezus vertrok en ging weer naar het meer. Een grote mensenmenigte kwam naar
hem toe, en hij onderwees hen. 14 Toen hij verderging zag hij Levi, de zoon van Alfeüs,
bij het tolhuis zitten, en hij zei tegen hem: ‘Volg mij.’ Levi stond op en volgde hem. 15 Op
een keer was hij bij Levi thuis uitgenodigd voor een maaltijd, samen met zijn leerlingen
en een groot aantal tollenaars en zondaars, want velen van hen volgden hem. 16 Toen
de farizese schriftgeleerden zagen dat hij samen met zondaars en tollenaars at, zeiden
ze tegen zijn leerlingen: ‘Eet hij met tollenaars en zondaars?’ 17 Jezus hoorde dit en zei
tegen hen: ‘Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel; ik ben niet
gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.’
Dit verhaal toont aan dat de gemeenschap sterk betrokken was bij de zorg voor zieken
en gehandicapten. Vier mannen zijn vastberaden om alle hindernissen te overwinnen
die het contact in de weg staan tussen de verlamde en Jezus, en ze besluiten dan maar

om de man door een gat in het platte dak te laten zakken. De Schriftgeleerden staan
verstomd wanneer Jezus verklaart dat de zonden van de man vergeven zijn. Ziekte
werd toen vaak beschouwd als een goddelijke straf voor zonden – genezing van
lichaam en ziel stonden in nauw verband met elkaar. Ze beschuldigen Jezus ervan dat
hij zichzelf in Gods plaats stelt door zonden te vergeven. Zonder het met zoveel
woorden te zeggen beschouwen ze Jezus’ daad als een inbreuk op de functie van de
priesterdienst in de tempel. Priesters brengen offers om vergeving van zonden voor
het volk te bepleiten.
Tollenaars, belastingambtenaren werden niet graag gezien, aangezien ze
collaboreerden met de Romeinse overheden, en hun positie vaak misbruikten om
zichzelf te verrijken. Ook zij waren buitengesloten uit de ‘deftige’ maatschappij en vaak
bestempeld als zondaars. In deze betekenis is het woord zondaar niet enkel moreel
geladen, maar wijst het ook op maatschappelijke uitsluiting, ze waren ‘verworpenen’.
Het feit dat Jezus contact zocht met deze groepen en hen zelfs als vrienden
aanvaardde, was een onverteerbare provocatie voor de traditionele ‘weldenkende’
religieuze goegemeente.
* Hoe sta jij tegenover zieken en gehandicapten en tegenover de uitdaging die zij
vormen in een maatschappij waar de normen bepaald worden door schoonheid,
efficiëntie en productiviteit?
* Wat leert dit verhaal ons over onze houding tegenover hen die om welke reden ook
buitengesloten zijn uit onze maatschappij?
* In hoeverre ben je bereid om in te gaan op Jezus' oproep tot gebed en een radicale
mentaliteitsverandering tegenover hen die uitgesloten zijn en tegenover mensen
die het voor hen opnemen.