1617 november 2011 - Haags Straatnieuws

Wereldverbeteraars
Bezetten Malieveld
Daklozen CD
Koop die
Straatkrant!
noveMBer 2011 JAARGANG 16
UITERSTE VERKOOPDATUM: 07 DeC 2011
VASTE VERKOOPPRIJS:
€ 2,- (waarvan € 0,65 naar de verkoper)
#16
Ferry
Mingelen
Graaft
rond het
Binnenhof

Foto: Serge Ligtenberg
Advertentie
De mooiste
vrijwilligersbaan
van Den Haag!
Stichting Haags Straatnieuws zoekt een voorzitter.
Een betrokken vrouw of man die tijd heeft om zich in te
zetten. Niet alleen vergaderen, maar ook de mouwen opstropen.
Ervaring op het gebied van uitgeven en marketing
is een pre. Het bestuur van Stichting Haags Straatnieuws
bestaat uit vijf personen en is eindverantwoordelijk.
Het bestuur komt maandelijks bijeen, samen met de
hoofdredacteur.
Stichting Haags Straatnieuws is de uitgever van Haags
Straatnieuws, de daklozenkrant van Den Haag en omgeving
(verkoop 10.000 kranten per drie weken). En helpt dak- en
thuislozen zichzelf te helpen: niet stelen of bedelen, maar je
eigen broek ophouden. Haags Straatnieuws is een zelfstandige
stichting zonder winstoogmerk of subsidie. De productie
van de krant wordt volledig betaald uit de omzet.
Wij bieden
> Een dynamische organisatie;
> Met een bijzondere sociale doelstelling;
> Contact met een zeer diverse groep mensen (verkopers,
vrijwilligers, redacteuren, medewerkers, media, hulpverlening,
gemeente, bedrijfsleven en sponsors).
Wij vragen
> Affiniteit met de doelstellingen;
> Ervaring op het gebied van uitgeven en marketing;
> Praktische instelling;
> Enige bestuurlijke ervaring;
> Maandelijks ongeveer 6 uur van uw tijd.
Bestuursleden ontvangen geen vergoeding. Gezien de huidige
samenstelling bestaat enige voorkeur voor een vrouw.
Voor nadere informatie kunt u terecht bij hoofdredacteur
Floor de Booys: 070 318 16 61
Sollicitaties kunt u tot 1 januari 2012 richten aan Stichting
Haags Straatnieuws, t.a.v. Theo Wittkampf, penningmeester.
Stichting Haags Straatnieuws, postbus 63498, 2502 JL Den Haag of: hsnieuws@euronet.nl
Willem verdient een eerlijke boterham
In een vorig leven was hij verslaafd. En op een slechte
dag kreeg hij ruzie met z’n vriendin. “Nou laat maar!”,
riep Willem. “Ik ga weg!” En weg was hij. Maar
sindsdien leeft hij zonder dak boven z’n hoofd. “M’n
eigen schuld eigenlijk”, bekent hij eerlijk.
Inmiddels is Willem weer clean. Sinds de oprichting
van Haags Straatnieuws verkoopt hij de krant.
Vroeger bij het postkantoor aan het Kerkplein.
Maar sinds de opening van de Albert Heijn in de
Torenstraat aldaar voor de deur. Elke dag opnieuw.
Want gelukkig kan hij nog steeds dromen. “Van een
kamer of een huis.”
Haags Straatnieuws helpt dak- en thuislozen zichzelf
te helpen: niet stelen of bedelen maar je eigen broek
ophouden. Haags Straatnieuws is een zelfstandige
stichting zonder winstoogmerk of subsidie. De
productie van de krant wordt volledig betaald worden
uit de omzet. Donaties zijn dan ook welkom. Daarmee
kunnen we mensen als Willem immers blijven helpen.
Stichting Haags Straatnieuws,
Den Haag. Giro 7544612.
> van de redactie
> colofon
Haags Straatnieuws wordt verkocht en mede
gemaakt door dak- en thuislozen in Den Haag,
rijswijk, Leidschendam-voorburg, voorburg,
Westland, Delft, Gouda, Zoetermeer, Wassenaar
en de Bollenstreek.
De verkopers kopen de krant in voor
€ 1,35 en verkopen hem op straat voor
€ 2,-. Het verschil is een bijdrage in hun
levensonderhoud. U herkent de Haags
Straatnieuwsverkoper aan de witte pas.
Donaties Giro 7544612 t.n.v. Stichting Haags Straatnieuws,
Den Haag.
Oplage 12.000
Haags Straatnieuws
#162011 3
Madonna
De broer van Madonna is dakloos. Hij leeft al een jaar op
straat in Michigan. Mijn zoon zag het op schooltelevisie
en is ’s avonds aan tafel verontwaardigd. ‘En dat terwijl
Madonna zo rijk is. Je laat je familie toch niet stikken’, zegt
ie met volle mond.
Blijkbaar is dat in de familie Ciccone minder vanzelfsprekend.
‘Mijn familie heeft me laten zitten toen ik het
moeilijk had’, zegt Anthony Ciccone, de oudere broer van
Madonna in The Michigan Messenger. Tot een jaar geleden
werkte hij in het bedrijf van zijn vader, een wijngaard,
maar die ging op de fles. ‘Ik heb geen inkomen en verzamel
flessen en blikjes. Als je niet uitkijkt, verlies je ledematen
door de kou. Een vriend van mij is zijn tenen kwijtgeraakt
en anderen raakten onderkoeld. Wat eten betreft ben ik
afhankelijk van de kerken.’
Waarom zijn miljonairszuster nog nooit wat centen heeft
doorgespeeld? ‘Daar heb ik al een miljoen keer antwoord
op moeten geven, waarom mijn zus zoveel geld heeft
en ik op straat woon. Zeg nooit nooit, dit kan iedereen
overkomen.’
Dat weet Frederika maar al te goed. In december 2009
werd de Haagse haar huis uitgezet. Ze was haar baan in
de horeca kwijt en het duurde een eeuwigheid voordat
haar WW-uitkering geregeld was. Ze had een huurschuld
en kwam op straat te staan. Een jaar sliep ze in het
Passantenverblijf van de Kessler Stichting. Maar ze vocht
zich terug in de maatschappij. Nu heeft ze weer een eigen
dak boven haar hoofd, haar schulden zijn bijna afbetaald
en ze durft weer te dromen over een mooie toekomst.
Adres Postbus 63498, 2502 JL Den Haag
Telefoon 070 318 1661
Email hsnieuws@euronet.nl
Website www.haagsstraatnieuws.nl
Distributie 070 318 1661
Advertenties 070 318 1661
Coördinator verkopers Jasper van Buul, 06 1400 7082
Hoofdredacteur Floor de Booys
Redacteur Judith Eykelenboom
Medewerkers aan dit nummer:
Alf Berendse, Erik de Boer, Melle de Boer, Dagmar Bosma,
Charlotte Marres, Elke Swart, Henriëtte Guest, Justine
le Clercq, Judith Eykelenboom, Karine Versluis, Lamelos,
Margret, Willem Mingelen, Matthijs Termeer, Mariëtte Storm,
Bram Schinkelshoek,Trees Steeghs, Lex Veldhoen, Vera de
Jonckheere en Paul Waayers.
Coverfoto Willem Mingelen
Ontwerp en opmaak Marieke de Roo
Druk Wegener Nieuwsdruk Gelderland
Het volgende nummer verschijnt op 8 december 2011
Charlotte Marres (1978) fotografeert teksten die gedetineerden achterlaten op de muren van hun cel.
inhoud #16
04 INTERVIEW Ferry Mingelen
De nestor van de parlementaire journalistiek debuteert
met zijn boek ‘Graven rond het Binnenhof’. Tijdens de
Kamerrecessen schreef hij over de stad waar hij geboren en
getogen is: Den Haag.
06 COLUMN Justine le Clercq wil een boekenvilla
’T NIEUWS LIGT OP STRAAT
07 WIE HELPT WIE?
De opvang bestaat uit cliënten en hulpverleners. Haags
Straatnieuws vraagt zich af: wie helpt nou eigenlijk wie?
08 STRAATBEELD Nooit meer graffiti in Irenetunnel Delft
09 CULTUUR Een bijzondere uitgeverij in Buenos Aires
10 WISSELCOLUMN Bram Schinkelshoek heeft de blues
STRAATDICHTER zingt uit volle borst
11 WORDT VERVOLGD Simon ziet het niet meer zitten
12 REGISTRATIE bonen eten tegen de straling
14 REPORTAGE Occupy Wereldverbeteraars bezetten het Malieveld
17 HAAGSE HUIZEN Strak én doorleefd wonen in Scheveningen
18 MARGRET geeft voor de laatste keer raad
19 VERSLAG Making of de Daklozen CD
20 CRYPTO Puzzel en Win dat boek van Ferry Mingelen!
21 POËZIE TUSSEN DE REGELS Gedichten van Alexander Franken
COLUMN Paul Waayers brengt een ode aan de Nederlandse vrouw
22 AGENDA Theater Dakota opent met moed
24 KAASHELD EN POEPHOOFD
vrijplaats
04
07

4
Ferry
Mingelen
‘er zit iets
van een
schoolmeester
in mij’
Haags Straatnieuws
#162011
> Ferry wordt vaker door uitgevers
benaderd om een boek over politiek te
schrijven. “Ik houd dat af omdat ik er nog
middenin zit; je kunt alleen zinvol over
politiek schrijven met distantie. Waar
vind ik bovendien de tijd in mijn drukke
leven?”
Een jong gezin en een werkkring die alle
avonden van de week vult. De zonen van
Ferry en zijn vrouw Marike (actrice) zijn
vijftien en tien. Op het schoolplein is de
nestor van de parlementaire journalistiek
‘s ochtends vroeg te zien; op tv pas
na 22.00 uur in Nieuwsuur, het allround
actualiteitenprogramma van NOS en
NTR.
“Drie jaar geleden belde uitgeverij
Conserve mij met de vraag of ik wilde
schrijven niet over de politiek, maar
over de stad Den Haag en ik zou er alle
tijd voor krijgen. Als geboren en getogen
Hagenaar sprak mij dit aan en zo begon
ik tijdens Kamerrecessen aan mijn
ontdekkingsreis door heden en verleden
van onze rijk gevulde stad. De interesse
voor het hoe en waarom van je eigen tijd
is universeel, maar de discussie over het
uiteindelijk fysiek niet tot stand gekomen
Nationaal Historisch Museum blijkt
deze nog te hebben aangewakkerd. Bij de
afronding van mijn verhalen ontstond
toch nog de nodige tijdsdruk: tijdens het
afgelopen mooie voorjaar heb ik vooral
binnen gezeten achter mijn pc en de zomervakantie
moest worden uitgesteld.”
Maar dan heb je als lezer ook wat: verhalen
die een mix vormen van geschiedenis,
cultuur, politiek en autobiografie. In
‘Graven rond het Binnenhof’ biedt Ferry
een onthullende kijk achter de gevel van
de diverse sociëteiten, verenigingen en
cafés die kakstad Den Haag in alle soorten
en maten rijk is, hij brengt bezoeken
aan bunkers en grafkelders en verschaft
vermakelijke én macabere details over
historische moord- en lynchpartijen op
plekken waar nu louter wordt gewandeld
en gewinkeld.
Vierendelen
Zijn we er op vooruitgegaan?
“Tijdens het werken aan het boek heb
ik de spreekwoordelijke slinger door
de tijd zien bewegen. De discussie in
hoeverre hard straffen zinvol is, werd
eeuwen geleden in iets andere gradatie
ook gevoerd. Wel of niet vierendelen is
gelukkig een vraag waarover we ons het
hoofd niet langer hoeven breken, maar
resocialisatie – het, al of niet met zachte
hand, teruggeleiden van bestraften in
de maatschappij - werd destijds evengoed
in de overwegingen betrokken.
Een afgehakte neus, hand of een andere
in het oog springende verminking bemoeilijkt
dit proces voor de delinquent
aanmerkelijk, oordeelde men. Liberaal
voorman Thorbecke (1798-1872) wordt
door de PVV ten onrechte aangeroepen
in hun verregaande zucht naar bezuini-
Haags Straatnieuws
#162011 interview ferry mingelen 5
Politiek verslaggever Ferry Mingelen heeft in zijn boek ‘Graven rond het
Binnenhof’ onomstotelijk aangetoond dat Den Haag bruist. Al eeuwenlang.
Over de Nederlandse identiteit mag dan, met dank aan Máxima, discussie
bestaan: in de Haagse identiteit is het heerlijk graven. tekst Vera de Jonckheere foto Willem Mingelen
gen op cultuur. Met zijn uitspraak dat
de overheid zich niet met kunst moet
bemoeien, bedoelde Thorbecke evenwel
dat de overheid zich dient te onthouden
van waardeoordelen over mooi of
lelijk, want uitgerekend hij stelde geld
ter beschikking om cultureel erfgoed
als de Gevangenpoort te redden en te
restaureren.
Voor politici heb ik
geen bewondering’
Hopelijk ontdekken mensen door mijn
boekje net als ik nieuwe aspecten aan
hun stad. Bij voorbeeld hoe de Ridderzaal
zich van grafelijk bezit ontwikkelde
tot politiek partycentrum, waar ook de
koninklijke familie zich voor officiële
ontvangsten graag verpoost. Of dat
onder het gebouw van de Eerste Kamer
eeuwenoude grafkelders liggen met de
graven en gravinnen van Holland en
Johan van Oldenbarnevelt. En wist je dat
zowel Vincent van Gogh als Jan Cremer
hun schilderscarrière in Den Haag zijn
begonnen?”
Vanzelfsprekend ontbreekt de Ooievaart
niet. Ferry stapte in de boot bij een van
de initiatiefnemers van deze prachtige
tocht door de Haagse binnenstad: Peter
(broer van Adri) Duivesteijn, activist uit
de Schilderswijk.
“Deze raamvertelling behoort tot mijn
favorieten. Alles wat in Den Haag te
beleven is en was, passeert de revue aan
de hand van de karakteristiek Haagse
scheidslijn tussen zand en veen. In de
gouden eeuw was Den Haag een grachtenstad
waar filosofen woonden als
Spinoza – voorvechter van de nog altijd
veelbesproken vrijheid van meningsuiting
en godsdienst – en kunstenaars
als Paulus Potter, Jan Steen en Jan van
Goyen.”
Evenmin gaat het boek smeuïge verhalen
over de fameuze rosse buurt uit de
weg. Dominante tante Ria, ook wel de
Strik of Paashaas genoemd, leerde deftige
heren in hun blootje met harde hand
stofzuigen. Blonde Dolly (1927-1959)
beleefde haar spraakmakende einde in
haar bloeiende praktijk aan de Nieuwe
Haven. Wreed was het einde voor een
vuurpeloton in het Franse Vincennes
van de Friezin Margaretha Zelle - a.k.a.
Mata Hari - (1876-1917) nadat zij eerst
nog pikante avonturen beleefde aan de
chique Haagse Nieuwe Uitleg.
Iedere drie weken
In dakloosheid heeft hij zich voor zijn
boek niet verdiept. “Ik vind het belangrijker
dat politici zich kunnen inleven
in alle noden die er in de samenleving
bestaan. Ik koop iedere drie weken het
nieuwe Haags Straatnieuws, maar weet
soms niet goed hoe ik me gedurende de
rest van die periode tegenover de verkopers
moet opstellen. Het is moeilijk om
nee te zeggen, ik weet dat het niet de
bedoeling is alleen geld te geven zonder
de krant af te nemen, maar vind het ook
onnodig om steeds diezelfde krant mee
te nemen.”
Zo kan de omgang met daklozen ongemakkelijker
zijn dan die met politici.
Gelukkig gaat Ferry na zijn boek onverminderd
enthousiast door met zijn
politieke analyses en blijft hij regeringsleiders
aan de tand voelen, op de beleefdvasthoudende
wijze die het televisiepubliek
al sinds 1984 van hem kent.
“Den Haag is een van de weinige
plekken waar je als journalist direct
met je bronnen in contact staat.
Buitenlandverslaggevers schrijven
over mensen die ze nooit persoonlijk te
spreken krijgen. In Den Haag zien we
de premier, ministers en Kamerleden
vrijwel dagelijks tijdens interviews in
de wandelgangen, bij Kamerdebatten of
elders in dat beknopte politieke centrum
van de stad. De diversiteit aan onderwerpen
is ook nog eens sleur vermijdend
aantrekkelijk. Van Afghanistan tot
Euro, van persoonsgebonden budget
voor gehandicapten tot subsidies voor
kunstenaars: allemaal interessante
zaken die mensen rechtstreeks aangaan.
Bovendien vind ik het heerlijk om het
iedere avond te mogen uitleggen, er zit
iets van een schoolmeester in mij.”
Niet gehinderd door de Hilversumse
slangenkuil?
“Ik ben altijd in Den Haag bezig met
Haagse politiek en snap niets van de
Hilversumse omroepperikelen. Veel
ingewikkelder dan nationale politiek.”
Uiteraard ontkwam hij er niet aan enkele
hoofdstukken te wijden aan het politieke
bedrijf: Perscentrum Nieuwspoort,
Fortuyn, taartincident, moord en rumoe-
rige nadagen, met de daaropvolgende
verhoogde beveiliging van politici.
Over Hofstad Den Haag lezen hoe de
koningen Willem I, II en III tekeergingen
brengt republikeinen aan het jubelen
over het huidige vorstenhuis. Niettemin
vindt Mingelen het in alle objectiviteit
niet voor de hand liggen dat vader
Zorreguieta ooit de kroning van zijn
schoonzoon en dochter bijwoont.
“Hoogleraar Baud die destijds het onderzoek
leidde naar Jorge Zorreguieta’s rol
tijdens het dictatoriale Videla-bewind
heeft zich duidelijk uitgesproken.
Waarom bovendien de nieuwe koning
blootstellen aan heikele discussies
die schoonvaders aanwezigheid zou
oproepen?”
Terughoudend
Zo toeschietelijk als hij is voor de dame
die in Café 2005 koffie serveert, zo
terughoudend is Mingelen tegenover
iedere politicus. Hij bewaart professionele
afstand tot de komende en gaande
machthebbers. Voor hem geen joviale
biertjes in Nieuwspoort op jacht naar
nieuwtjes. Toch houden ministers en
Kamerleden bij zijn microfoon de pas in
om antwoord te geven. Hij heeft er een
bescheiden verklaring voor.
“Dat is dankzij het belangrijke medium
waarvoor ik werk. Misschien mis ik
wel eens een primeur doordat ik alleen
met collega’s eet in
Nieuwspoort, maar het is
mijn taak om politici vanuit
onafhankelijkheid te
beoordelen. Dat prefereer
ik boven mensen zó goed
te leren kennen dat het
moeilijk wordt kritisch te
blijven.”
Kan hij desondanks
politici noemen die hij
bewondert?
“Voor politici heb ik geen
bewondering. Dat grote
woord is voorbehouden
aan mensen die onder
moeilijke omstandigheden
iets bijzonders tot
stand brengen. Politici
moeten gewoon hun
vak verstaan. Ik houd
wel van een scherp debat
zoals Jolande Sap,
Alexander Pechtold,
Emiel Roemer, Mark
Rutte, Wouter Bos vroeger, en Geert
Wilders dat kunnen voeren. Ook Kees
van der Staaij weet met zijn strenge
SGP-principes geestig en to the point te
debatteren.”
Wie is de ‘Haagse historicus, werkzaam op
het Ministerie van Algemene Zaken’ die het
eerste exemplaar in ontvangst nam?
Ferry Mingelen grinnikt. “In ogenschijnlijke
tegenspraak met eerdere beweringen
was dat onze premier Mark Rutte.
Tijdens de research voor de hoofdstukken
over het Haagse verenigingsleven
kwam mij zijn lidmaatschap van De
Witte ter ore. Grootveld, voorzitter van
De Witte, weigerde daarover iets los te
laten. Rutte zelf beantwoordde mijn
sms direct: ‘Ja, ik ben lid maar heb er
weinig tijd voor. Hoezo?’ Nadat ik hem
vertelde over mijn historische Haagse
boekje reageerde hij zo enthousiast dat
hem niét vragen bijna onbeleefd zou zijn
geweest. Rutte is daarin gewoon een
aardige vent.”
Ferry Mingelen vragen wanneer hij stopt,
is even onbetamelijk als je verwonderen
over het feit dat de Earring nog altijd
bestaat …. maar hij wordt volgend jaar
toch 65?
De blik in zijn ogen spreekt boekdelen:
“Ik vrees dat ik er voor mijn zeventigste
mee op zal moeten houden.”

foto Eric Kampherbeek
6
Haags Straatnieuws
Haags Straatnieuws
column justine 't nieuws ligt op straat
#162011
#162011
wie helpt wie frederika 7
Boekenvilla
De euro, de banenmarkt, de jeugd, het gaat
allemaal naar de klote, en gelezen wordt er
ook al niet meer. De eerste drie zal mijn tijd
wel duren, maar die laatste, dat is natuurlijk
pas echt een ramp van formaat. Tenminste,
als ik de alarmerende berichten vanuit
boekenland moet geloven. Nog nooit in de
geschiedenis van het lezen waren er zoveel
mensen op aarde: zeven miljard. Van die
onvoorstelbare zeven miljard kunnen er een
heleboel ook echt lezen. Nog nooit waren
en zoveel tijdschriften, kranten, boeken
en studiemateriaal, maar toch schijnt het
leesverval op een afschuwelijke manier om
zich heen te grijpen. Mensen die het goed
menen met het geschreven woord schreeuwen
elkaar toe in columns, onderzoeken en
debatteren hoe het tij te keren, waarbij ze
elkaar en passant uitmaken voor tendentieus
of hopeloos ouderwets. In het oog van deze
orkaan, zonder geschreeuw, zonder ophef, is
daar plots iets heerlijks gebouwd, iets unieks
in boekenland. Een boekenvilla! Niet zomaar
een aftandse villa met ouwe meuk, welnee,
een villa met hoekjes en velours gordijnen
en elfjes en spoken. Een villa met muziek,
met film, met koptelefoons, en met boeken,
heerlijk veel boeken. Fristi erbij? Dat kan. En
het mooiste is, u kunt er gewoon naartoe.
Eigenlijk is de boekenvilla voor kinderen,
maar dat is leeftijdsdiscriminatie, en daarbij,
u bent in uw hoofd nooit boven de acht
uitgegroeid. Eenmaal binnen grijp je hebberig
het ene na het andere boek. Heeft u
kinderen? De villa is bij uitstek geschikt om
uw kinderen even ‘kwijt’ te raken. Waar dit
allemaal is? Gewoon bij ons in Den Haag, op
de Fred, bij Paagman: Villa Paagman. Veel
plezier!
(En wilt u dan ook nog even bij de klantenbalie
klagen dat er geen villa voor volwassenen
is? Dat wij in de boekenvilla het
spoorwegstation van Anna Karenina willen,
de cello van Tirza, en het zwembad van
Heleen van Royen)
Justine
Bekijkt ’t, met
Justine. De Haagse
schrijfster Justine
le Clercq geeft haar
eigenzinnige kijk op
het leven in Den Haag.
Zorgmijders terug bij af
Als psychiatrische patiënten straks mee moeten
betalen aan hun behandeling, is er een
grote kans dat ex-daklozen terugvallen in een
leven op straat. Dit voorspelt directeur van
Parnassia Ellen van Hummel. De groep waar
het om draait, bestaat uit mensen die zelf
denken dat er niets met ze aan de hand is.
Dat de wereld gek is en zij niet. De gemeente
en de zorginstellingen hebben de afgelopen
jaren veel moeten verzetten om deze ‘zorgmijders’
aan een behandeling te helpen.
Hoewel de eigen bijdrage niet hoog lijkt –
vijftien euro per maand plus tien euro voor
de dagbehandeling - , is dat voor mensen
met een uitkering, die maandelijks al tekort
komen, niet te betalen. Van Hummel: “Deze
mensen gaan uit de zorg en krijgen weer
heftige symptomen. Het deel dat dakloos was,
komt weer op straat. Dan begint de ellende
opnieuw. De stad gaat dit merken.”
Nieuwbouw Kessler
Eindelijk is het zover: het kleurrijke gebouw van de
Kessler Stichting aan de De La Reyweg wordt binnenkort
in gebruik genomen. Geen feestelijke opening, want de
verhuizingen van de diverse afdelingen vinden gefaseerd
plaats. Voor de kerst zit – als het goed is – iedereen
er warm en droog bij. Het gebouw dat tot en met eind
2009 op dezelfde plek stond, is immers gesloopt omdat
het niet meer voldeed aan de eisen van deze tijd. In dit
nieuwe gebouw –ontwerp Soeters van Eldonk – komen
wederom allerlei bewoners en activiteiten samen. Als
eerste van de cliënten verhuist het passantenverblijf.
Jongerennachtopvang
De werkgroep Jongeren van De Achterban houdt op dinsdag
29 november aanstaande, van 13.00 – 17.00 uur een bijeenkomst
in het teken van de jongerennachtopvang in Den
Haag. De bijeenkomst, die samen met het Straat Consulaat
en de Nationale Jongeren Raad (NJR) is georganiseerd, wordt
gehouden in Chizone, centum voor Body& Mind Lifestyle.
Dit centrum is gevestigd in de Lourdeskerk in Scheveningen
(Berkenboschblokstraat 9a, naast het Circus Theater). “Er
is geen aparte nachtopvang voor jongeren in Den Haag. We
willen die middag samen met de aanwezigen brainstormen
over de nachtopvang voor jongeren in Den Haag verbeterd kan
worden”, aldus Joy Falkena van het Straat Consulaat. Noël
de Bruin, van Chizone, stelt de prachtige voormalige kerkzaal
graag open voor deze bijeenkomst. “Wij willen in Chizone
graag verbindingen leggen tussen diverse doelgroepen in de
Haagse samenleving. We streven naar synergie, diversiteit,
dialogen en duurzaamheid. We willen graag het platform voor
maatschappelijke debatten en bijeenkomsten in Den Haag
worden.” In januari biedt Chizone Haagse daklozen een Nieuwjaarslunch
aan, verzorgd door Sababa Catering.
Later komen de verpleegafdeling Zorg en Wonen,
beschermd wonen en doorstroomvoorzieningen van
ouderen. Op de begane grond komen Pakkie Deftig
(tweedehands kleding), een restaurant waar kookcursussen
worden gegeven en een stomerij gerund door cliënten.
Ellen Rietveld van het directiesecretariaat: “Doordat
er straks weer één hoofdgebouw is, zijn we minder
verspreid. We kunnen dan makkelijker laten zien wat er
allemaal mogelijk is. Mensen van het passantenverblijf
zien dan bijvoorbeeld hoe het is om begeleid te wonen.”
Toen Frederika Tolksdorf dakloos werd, waren Pukkie, Buuman, Snoepie, Pumpkin
en Trippel haar grootste zorg. “Ik wilde niet dat mijn katten op straat belandden.”
tekst Elke Swart foto Henriëtte Guest
‘Ik, jij, iedereen kan
dakloos worden’
Wie
Frederika Tolksdorf (42)
Wat
Ex-dakloos, ex-thuisloos
Waar
Verbleef in 2010 een jaar in het
passantenverblijf van de Kessler
Stichting
Motto
Your faith is what you believe,
not what you know
Hoe diep is de goot?
“In december 2009 werd ik door deurwaarders
mijn woning uitgezet. Mijn contract - ik werkte
in de horeca - was afgelopen en er ging een
eeuwigheid voorbij voordat een WW-uitkering
geregeld was. Intussen liep mijn huurachterstand
op, uiteindelijk belandde ik op straat. Ik
heb vier nachten op mijn oude balkon doorgebracht.
Zittend op mijn tas - tegen de kou - en
leunend tegen het hek. Wakker, verloren en
alleen, ik voelde mij volkomen verdoofd.”
Zorgwekkende zorgmijder of falende
hulpverlener?
“Er zijn maar heel weinig daklozen die bewust
voor het straatleven kiezen. Ik heb een jaar in
het passantenverblijf van de Kessler Stichting
gezeten en heb goede ervaringen, maar ik hoor
wel veel klachten over hulpverleners. Sommige
mensen zijn teleurgesteld, ze hebben geen vertrouwen
meer in de hulpverlening. Vooral de
voorlichting, vanuit instellingen en gemeente,
moet verbeterd en hulpverleners moeten beter
luisteren. Maar ja, als iemand echt niet wil, kun
je ook niet helpen.”
Wanneer heb je voor het laatst gehuild?
“Ik zou het niet meer weten... Ik ben niet zo’n
huiler, en zeker niet in het openbaar. Mijn vriend
kan mij goed troosten. Ik heb hem ontmoet in
het passantenverblijf. Op 14 juni zoende hij mij
voor het eerst, al beweert hij nog steeds dat ik
het initiatief nam. Hij is eerlijk, recht door zee,
dat vind ik belangrijk. Bovendien is hij zeven
jaar jonger dan ik, haha, goed gedaan he?
We wonen samen op een kamertje van drie bij
vier in Delft, hij werkt ook. Het wachten is op
een grotere woning en, als het ons gegeven is,
willen we ook graag kinderen.”
Schaamte of trots?
“In het begin schaamde ik mij en wilde ik niemand
hulp vragen. Nu ben ik juist ontzettend
trots dat ik uit het dal geklommen ben. Iedereen
mag het weten. Mensen kijken op daklozen neer,
maar ik, jij, iedereen kan op straat belanden. Nu
ik zelf uit de problemen ben, wil ik graag iets
doen voor anderen. Daarom zit ik in de cliëntenraad
van de Kessler Stichting en de Achterban
(de Haagse belangenvereniging voor daklozen,
red.). Ik weet wat het is om dakloos te zijn.”
Hoeveel geld zit er in je portemonnee?
“Veertig euro! Ik kan gewoon boodschappen doen
en het eten kopen waar ik zin in heb! Met mijn
werk in de catering verdien ik zo’n 1100 euro
netto per maand. Ik had drieduizend euro schuld,
nu nog maar achthonderd euro. Stukje bij beetje
betaal ik alles af.”
En de katten?
“Ze logeren bij een mevrouw in Schipluiden, via
kattenhulp. Van de huisbaas mogen we geen
dieren hebben, maar zodra we ergens anders
wonen, haal ik ze weer op. Ik mis ze enorm. Mijn
katten horen bij mij.”

Haags Straatnieuws
Haags Straatnieuws
8 straatbeeld spoortunnel delft
#162011
#162011 cultuur eloisa cartonera 9
Typisch Nederlands: een ‘graffiti-gedoogzone’. Delft heeft er een. Maar niet lang
meer. De kleurrijke tunnel moet plaatsmaken voor de trein. tekst en foto’s Lex Veldhoen
‘Alleen over andermans werk
heen spuiten als je iets mooiers
kunt maken’
Nooit meer
graffiti
in de
Irenetunnel
> Op een zondagmiddag spuit Semtex
(33) een cartoonmannetje op een
zijwand van de Irenetunnel. Naast
hem staat een grote weekendtas vol
spuitbussen.
De tunnel is al jarenlang de legale
graffitiplek, waar wachtende automobilisten
voor het rode licht hun ogen
uitkijken naar het steeds veranderende
decor. En de tunnel is zo als ‘graffiti gedoogzone’
langzamerhand omgetoverd
tot wellicht de meest kleurrijke tunnel
van Nederland.
Semtex: “Ik ben hier heel vaak bezig;
de laatste tijd wat minder, omdat ze de
boel aan het verbouwen zijn. Ik werk
doordeweeks als huisschilder. Dan heb
je af en toe wat verf over en kun je wat
leuks maken. Voor iets heel moois ben
je een paar dagen zoet. Hier maak je
wat snelle dingetjes, die er leuk uitzien
voor mensen die voorbijfietsen.”
Desolaat
De Irenetunnel, die onder de spoorbaan
doorloopt, ligt vlakbij het oude stationsgebouw.
Dat staat er nu, met z’n
markante gewelfde torentjes, verloren
bij in een desolaat lege vlakte met diepe
bouwputten. Sinds een half jaar is de
Irenetunnel half ontmanteld. Delen
zijn al afgebroken, hekken staan voor
gevaarlijk, afgesloten gedeelten en
roestige damwanden ontsieren de tunnelbakken,
waarvan er al twee gesloten
zijn. Het fiets- en autoverkeer worden
ieder door één tunneldoogang geleid.
Daarmee is ook de ‘graffiti-gedoogzone’
sterk afgenomen: er mogen nog maar
langs één zijwand schilderingen aangebracht
worden.
Hoe moet het straks als de tunnel
wordt afgebroken? Semtex: “Ze beloven
dat er een vervangende plek komt,
maar ze zeggen wel vaker wat.”
Regel
Even verderop staat Bardo (24) te
spuiten: “Ik kom wekelijks. Meestal in
het weekend. Dan zijn we met een paar
mensen hier, of soms in Zoetermeer
of Den Haag, lekker bezig. Ik ben zelfs
mensen uit Mexico, Londen en de VS
hier tegengekomen.”
Naast hem staan nog een jonge man te
werken. Bardo: “We maken ieder de letters
van onze naam met een paar cartoons
ertussen in. Van tevoren hebben
we op de ondergrond een laag witte
latex gekwakt, zodat ons werk beter
uitkomt.” Onuitgesproken regel is, dat
je alleen over andermans werk heen
spuit, als je iets mooiers kunt maken.
“Ik werk in de beveiliging en doe dit als
hobby, maar ook wel in opdracht, zoals
bijvoorbeeld een wand met Winnie de
Pooh maken in een kinderkamer”, aldus
Bardo.
Afgelopen
Volgens hem is het volgend jaar afgelopen
met het graffiti spuiten in de
Irenetunnel. Een woordvoerder van de
gemeente beaamt dat en vertelt, dat
over een jaar een speciaal te bouwen
graffitimuur bij de skatebaan (hoek
Provinciale weg en Westlandseweg)
gereedkomt. Die ligt verder bij het
centrum vandaan, met auto- en fietsverkeer
op een ruimere afstand. Het
had Delft gesierd als bij de nieuw in te
richten spoorzone, op een vriendelijke,
publieksgerichte plek, ruimte was vrijgemaakt
voor het kleurrijke straatvolk
van skaters en graffiti kunstenaars.
Maar dat is niet zo. Het is de vraag
is of de vervangende graffitimuur, op
een nogal desolate plek, net zo vaak
kameleontisch zal verkleuren als de
Irenetunnel.
Liefde voor karton
tekst en foto Karine Versluis
> De meeste toeristen gaan naar
de wijk La Boca in Buenos Aires
(Argentinië) om door de straten te
lopen waar Maradonna zijn eerste bal
trapte. Ze komen niet verder dan het
folkloristische Caminito, waar je op de
foto kunt met een tango danser of bij
het Bombenera voetbal stadion. In de
Lonely Planet – de Bijbel voor backpackers
– staat zelfs een waarschuwing
dat La Boca een niet al te frisse wijk is
en dat er verder ook eigenlijk niets te
zien is en dat je er maar beter niet te
veel rond kunt hangen. Meestal kun je
de adviezen van de reisgids het beste
opvolgen. Maar dit keer zit de Lonely
Planet ernaast. Want de bijzondere
uitgeverij Eloisa Cartonera is zeker een
omweg waard.
Eloisa Cartonera zit vlak achter het
voetbal stadion en is gevestigd in een
hoekpand van een voormalige pizzeria.
Uit de radio klinkt vrolijke Latijns-
Amerikaanse muziek. Er hangen kleurige
posters en foto’s aan de muur en
het ruikt er naar verf. In de schappen
staan diverse boeken in vrolijke kleuren
die door de jaren heen zijn uitgegeven
door Eloisa Cartonera. De uitgeverij
koopt karton van de ‘Cartoneros’ – de
mensen die hun geld verdienen door
op straat karton te verzamelen - en
daarmee maken ze boekomslagen en
boeken met verhalen en literatuur van
lokale Zuid-Amerikaanse schrijvers. Zo
stimuleert de uitgeverij de literatuur en
het hergebruik van karton.
Liefde
De oprichters zijn Javier Barilaro en
Washington Cucurto, beide grafisch
ontwerper. Ze wilden iets doen waarbij
literatuur en samenleving bij elkaar
komen. Zo kwamen ze op het idee
om zelf een uitgeverij te beginnen.
Javier was in die tijd verliefd op een
charmante Boliviaanse chica genaamd
Eloisa. Als poging om haar te veroveren,
werd de uitgeverij naar Eloisa
vernoemd. Uiteindelijk is het nooit
iets geworden tussen Javier en Eloisa
maar in 2003 was de uitgeverij een
feit. Het eerste boek dat gepubliceerd
werd, was ‘Pendejo’ (idioot) met teksten
van Gabriëlla Bejerman, een Latijns-
Amerikaanse dichteres, zangeres en
performer. In het begin werden de
teksten geprint met een kopieerapparaat
maar sinds een aantal jaren
maken ze gebruik van een oude Duitse
Multilit 1250 printer, gedoneerd door de
Zwitserse ambassade. Het snijden, plakken,
knippen, alles wordt met de hand
gedaan. De boeken worden verkocht
in boekwinkels en boekenmarkten en
geprint in oplages van gemiddeld vijfhonderd
stuks. Er al bijna tweehonderd
publicaties gerealiseerd, variërend van
literatuur tot poëzie, korte verhalen,
theaterteksten en een enkel kinderboek.
Het project is uitgebreid naar andere
landen in Zuid-Amerika en de rest
van de wereld. Miriam vertelt dat er
zo’n zestig cartonero uitgeverijen zijn.
Afgelopen juni was de allereerste cartonero
boekenmarkt in Paraguay waar
uitsluitend Cartonero boeken verkocht
werden.
Yerba Mate
Miriam loopt even weg naar de buurtsuper
om wat yerba mate te halen, de
nationale drank in Argentinië die gedronken
– lees: geslurpt - wordt uit een
kalebas met een soort rietje van metaal
(bombilla). Dan vertelt ze dat ze vroeger
zelf Cartonero was. “Na jaren op
straat gewerkt te hebben, kwam ik een
paar jaar geleden in contact met Eloisa
Cartonera. In eerste instantie verkocht
ik mijn karton aan de uitgeverij.” Later
werd ze gevraagd om te helpen met het
produceren van de boeken. “Het eerste
half jaar was nogal zwaar omdat ik
netjes op de afgesproken tijdstippen
moest komen opdagen in de uitgeverij,
dat was ik na zoveel jaar op straat
wonen niet meer gewend.” Nu gaat het
goed met haar. Ze heeft het naar haar
zin bij de uitgeverij. “Ik heb weer toekomst.
We hebben een stuk land gekocht
in de provincie en willen een huis
bouwen en een organische groentetuin
beginnen en wie weet in de toekomst
een school bouwen.” Maar niet iedereen
houdt het regelmatige leven vol. Een
deel keert na een tijdje weer terug naar
de straat en het leven als Cartonero.
Miriam begrijpt dat: “Ze verkiezen de
vrijheid van het straatleven.”
‘Met Eloisa werd
het niets, maar de
uitgeverij was
een feit.’

10 column wissel
De Blues
In een flits zag ik zijn profiel voor het
raam van zijn kamer en besloot terug
te lopen. Met mijn hoofd om het hoekje
piepte ik naar binnen. “ Mag ik uw
kamer even bekijken?” Een magere man
stapte langs mij de kamer uit en zei “
Ja hoor.” We voerden op de drempel
een gesprek of een praatje (dat weet ik
nooit zo goed). “Bent u tevreden over
uw kamer?” vroeg ik terwijl ik de kleine
kloosterkamer in me opnam.
Op het groene bobbelige zeil stonden
enkele jaren’70 meubels in een keurige
opstelling. Bed strak opgemaakt en een
kastje met snuisterijen. Aan de muur een
gitaar, vol in het licht. Als een heiligbeeld
trok het de aandacht in de donkere
kamer. Alles op orde.
“Ja hoor, mijn wastafel is ook weer
gemaakt, ik ben tevreden.” Zijn ogen
hadden de mijne nog niet gekruist, zijn
lichaam bewoog heen en weer. De onrust
nam de orde over. “En die gitaar, die
daar hangt, speelt u daarop?” “Dat is
mijn hobby, ik speel er graag op maar
treed niet meer op. Vroeger wel, toen
was ik straatmuzikant. Een muzikant
met behoud van uitkering.” En glimlach
trok zijn vlakke gezicht in een plooi.
“Dat moet kunnen hoor, muziek maken
met behoud van uitkering.” Hij vervolgde:
“De Stones speel ik graag, vooral
hun vroege blues nummers.” “Was u al
jong muzikant?”, probeerde ik om de
aandacht vast te houden. “Ik heb allerhande
ongeschoold werk gedaan, ook in
een supermarkt. Daar werd ik chagrijnig
en besloot te gaan leven van muziek met
een groepje vrienden. We stopten, ieder
ging zijn eigen weg. Nu zit ik hier, het
is goed. “
De onrust werd hem te machtig, hij sloot
zijn kamer af en groette mij met de
ogen naar de grond. Can you hear the
music? (Stones, 1972).
Bram Schinkelshoek
directeur Kessler Stichting
poëzie de straatdichter
De straatdichter schrijft bij speciale gelegenheden, net als de dichter
des vaderlands, of laat zich inspireren door artikelen in Haags
Straatnieuws. Deze keer: Haags Straatnieuws produceert de cd ‘Het
Daklozenlied’, vanaf 8 december op straat te koop.
Daklozenlied
------------
We zingen erop los, uit volle borst met Ramses mee:
#71
Haags Straatnieuws
de wereld heeft ons failliet verklaard. Bankroet, we hebben
niets, we willen niets; we zijn de rafelrand van Nederland,
de onderkant. We hameren op gebroken pianotoetsen en
plukken aan valse snaren. Lichten schitteren niet meer en
onze dansvloer is verzakt. Kapotte voeten, knieën kraken,
maar laat ons onze eigen gang maar gaan. De weg is vrij,
de weg is open. We zingen, vechten, huilen, lachen. En
bewonderen. We bewonderen de straat, de stad, het leven.
We bewonderen u als u ons voorbij loopt. Wij, met de snel
vergeten namen, wij weten ons gehoord. We zingen hard,
de tegenmelodie. U zingt de harmonie, maar niet zonder ons.
Niet zonder ons.
Met dank aan Ramses Shaffy.
Haags Straatnieuws
#162011 11
#162011 wordt vervolgd
‘Wordt vervolgd’ is een serie over daklozen en (on)recht. Haags Straatnieuws-verslaggever Erik de Boer zet iedereen weer op het goede spoor.
> “Het gaat niet zo goed met u, hè”,
informeert de rechter belangstellend
als Simon plaats neemt in het beklaagdenbankje.
“Nee. Dat kan u wel zeggen”,
antwoord Simon vrolijk en haalt
enkele meterslange strips medicijnen
uit zijn jaszak om dat te illustreren.
Want vooral als er naar de gevolgen van
zijn drankverslaving wordt gevraagd
blijft Simon er voor de buitenwereld
de moed inhouden met bittere grappen.
Even voordat de zitting begon,
had zijn advocaat hem ook al op de
consequenties van zijn gedrag gewezen:
“Als je zo doorgaat als je nu doet, gaat
het helemaal mis met je. En ik zou toch
niet graag aan je graf staan.” “Nou”, had
Simon hem onmiddellijk van repliek
gediend. “Dan ga je er toch bij zitten.”
Ook vertelt Simon met veel elan hoe hij
laatst van de straat werd gehaald door
de politie. “Ik lag te slapen. Gewoon plat
op straat. Maakt de politie me ineens
zonder reden wakker. ‘Ik was net aan
het dromen van jullie’, zeg ik tegen ze.
‘Laat me nou toch lekker liggen.’”
Ontvreemden
Simon staat terecht voor het ontvreemden
van een kratje bier bij Albert Heijn
in de Theresiastraat. “Waarom hebt u
dat kratje bier meegenomen?”, vraagt de
rechter. Een beetje domme vraag. Want
waarom zou een aan de drank verslaafde
dakloze nou toch een kratje bier
stelen? “Ik kan het me werkelijk niet
meer herinneren, meneer de rechter”,
verklaart Simon met een stalen gezicht.
Het stelen van een kratje bier. Dat lijkt
een eenvoudige zaak. Maar in dit geval
is er meer aan de hand. Simon is namelijk
een jaar geleden wegens een vergelijkbaar
vergrijp veroordeeld tot een
voorwaardelijke gevangenisstraf van
twee weken met een proeftijd van twee
jaar. Met het wegnemen van dat kratje
bier heeft hij in zijn proeftijd dus opnieuw
gezondigd. Dat betekent, dat die
voorwaardelijke gevangenisstraf, nog
bovenop de straf die hij voor het stelen
van het kratje bier zou krijgen, ten uitvoer
zou moeten worden gebracht. Maar
zover is het nog niet. Simon verblijft nu
tijdelijk in Parnassia en zijn begeleider
aldaar is meegekomen naar de zitting
om de situatie van Simon te verhelderen.
Die begeleider legt als getuige de
gelofte af en verklaart, dat Simon tien
maanden geleden uit de opvang bij het
leger des Heils is gezet en sindsdien
dakloos is. Van zijn bewindvoerder krijgt
Simon vijftien euro per week waarvan
hij na de overnachtingen bij Parnassia
één euro overhoudt. En daar kun je
natuurlijk geen kratje bier voor kopen.
‘Laat me nou toch
lekker liggen’
Simon (40) is zwaar verslaafd aan de alcohol. Als gevolg
van depressies en een ernstige leverkwaal ziet hij het niet
meer zitten en overweegt een eind aan zijn leven te maken.
tekst Erik de Boer illustratie Melle de Boer
Hoop
Maar er is hoop. Simon staat als nummer
dertien op de wachtlijst voor een
alcoholdate bij de Detox in Parnassia
en is dus over een week of twee aan de
beurt. En daarna gaat hij voor een half,
of misschien wel een heel jaar naar
‘De Hoop’ in Dordrecht. Daar gaan ze
proberen de geestelijke gezondheid van
Simon weer op de rails te krijgen.
De officier van justitie zegt in te zien
dat Simon niet zomaar voor de lol dat
kratje bier heeft gestolen. En dat de tenuitvoerlegging
van de voorwaardelijke
gevangenisstraf de voorgenomen behandeling
wel eens lelijk zou kunnen door-
kruisen. Maar toch vindt hij dat Simon
de consequenties van zijn daad dient te
voelen en eist een onvoorwaardelijke
werkstraf van 20 uur. Maar niet nadat
hij zich er bij de begeleider van Simon
van heeft overtuigd dat zo’n werkstraf
ook uitvoerbaar is.
Dat vindt ook de raadsman van Simon
alleszins redelijk. Hij legt de rechter uit,
dat Simon moeilijk praat over de reden
van zijn depressies. Sinds het overlijden
van zijn vriendin, nu vier jaar geleden,
is Simon in de war en is gaan drinken.
Hulp in plaats van vrijheidsontneming
is daarom in dit geval geboden.
Daar is de rechter het mee eens. Twintig
uur werkstraf dus. Uit te voeren op een
geschikt moment. “Maar er moet dus
wel wat gebeuren met u”, richt hij zich
tot Simon.
“Ja”, zegt Simon. “Anders gaat het volgens
mij richting begrafenis”.
“Ik kan het me werkelijk
niet meer herinneren,
meneer de rechter”

12
registratie door Matthijs Termeer
Haags Straatnieuws
#162011
Haags Straatnieuws
#162011 13
52°02'37.68"N 4°17'59.67"O
Eens in de paar maanden mag het gewone publiek
ondergronds om de BB-bunkers in Rijswijk te bekijken.
In de Koude Oorlog liep de angst voor een atoomaanval
zo hoog op, dat de ‘Bescherming Bevolking’ in het leven
werd geroepen. Deze organisatie steunde op vrijwilligers,
die over de veiligheid van de burgerij waakten.
Dit gebeurde in ‘blokploegen’ van brandweerlieden,
gewondenverzorgers, administratief personeel en wat er
verder maar aan mensen nodig is voor een succesvolle
verdediging tegen kwade machten. Het BB-gebeuren
beleefde zijn hoogtepunt in de jaren vijftig en zestig,
waarna niemand er meer veel van vernam. Wat blijft
zijn anekdotes over de knulligheid waarmee de BB de
bevolking meende te kunnen beschermen: het advies bij
een nucleaire aanval jezelf zo klein mogelijk te maken en
bonen te eten, bijvoorbeeld. Al met al ligt er onder de
grond in het lieflijke park Overvoorde een indrukwekkende
commandopost, tot in detail in oude staat hersteld.
Prima stofje toch, mevrouw?

14
reportage occupy op malieveld
Tegenbeweging bezet het Malieveld
Wereldverbeteraars
Sinds half oktober bivakkeren ze al op het Malieveld, compleet met internet, voedselaanvoer
en energie. De Occupy-beweging lijkt vaste voet aan de grond te krijgen in
Den Haag. Maar waar gaat het nou eigenlijk allemaal over? tekst en foto’s Matthijs Termeer
> Het is diep in de nacht wanneer de
man met de rode baard de ‘huiskamer’
in de grote legertent verlaat. Openbaar
vervoer is niet meer beschikbaar en de
man met de rode baard is niet iemand
die een taxi neemt. Te voet keert hij
terug naar zijn flat in Rijswijk, op leren
pantoffels deze keer. Toch is hij de
volgende morgen weer present in het
Occupy-kampement. De ochtendkrant
heeft hij al uit. Schijnbaar tevreden
scharrelt de lange magere kerel tussen
de tenten, zonder veel te spreken met de
andere aanwezigen. De vergadering van
elf uur woont hij bij zonder een woord
te zeggen. Heel even strekt hij zich uit
op een bankje aan de rand van het veld,
zijn staken van benen in een merkwaardige
hoek in de lucht gestoken. Maar
de slaap blijft nog uit. De voorgaande
avond heeft de man met de rode baard
niet gegeten; de Occupy-voorraden
wilde hij niet aanspreken. Die zijn voor
de echte deelnemers, verklaarde hij
onverwacht fel.
Davey (31) is er zo eentje. Na een paar
weken kamperen gaat hij terug naar
Nijmegen. Deels uit heimwee, maar
voornamelijk gedreven door geldtekort.
De huur moet betaald en zijn moeder
kan ook wel wat steun gebruiken. Ze
werkt in de zorg en gaat vaak in haar
vrije tijd nog bij haar patiënten langs:
een van de misstanden waar Davey
tegen protesteert. Het gaat erom dat we
in vrijheid en gelijkheid kunnen leven,
stelt hij. “We zitten economisch gevangen
in een systeem waar we helemaal
niet blij mee zijn.” Volgens Davey worden
er oorlogen om benzine gevoerd en
voor een diamanten ring zijn handen
en armen afgehakt. “Als er ooit een
kans komt om dingen te veranderen,
dan is het nu, is het Occupy. Mensen
in Nederland zien nu de tekenen van
crisis en recessie.” Maar hij moet gaan.
Als Davey op straat geld heeft verdiend
met zijn gitaar, komt ‘ie weer naar Den
Haag.
Wehkamp
“Het mag lijken dat we hier een beetje
aan het kamperen zijn, maar wij staan
hier voor iedereen”, meldt Emma, een
vierentwintigjarige kraakster. Met haar
vriend Arjan (31) bewoont ze al geruime
tijd een forse Wehkamp-tent, die nog
maar net is afbetaald. Het stel komt
uit Tilburg, een reden waarom Arjan
in Den Haag nog wel eens in de maling
wordt genomen door de oorspronkelijke
bewoners. Maar daar gaat het nu niet
om. “Er moet verandering komen in
het bewustzijn van mensen over de
beperkingen die ze opgelegd worden”,
zegt Emma zonder haperen. Dan gaat
het om de 99 procent en de één procent,
percentages die vaker circuleren op het
Malieveld. Emma legt het nog eens uit.
“Er is één procent met alle echte rijkdom,
die de andere 99 procent uitbuit.”
Ze aarzelt geen moment. “Mensen
werken om schulden van de overheid
af te betalen. Zeventig procent van het
geld is digitaal. Dat zijn cijfertjes op
Haags Straatnieuws
#162011
computers.” Emma hield zich tijdens
haar studie bezig met computers,
maar stopte ermee. Arjan volgde een
opleiding tot winkelbediende, tot het
tot hem doordrong dat hij niet achter
de winstprincipes van dat beroep staat.
Geen van de twee werkt op het moment.
Door de crisis moeten de mensen
zo hard werken dat de sociale contacten
in de maatschappij verdwijnen, meent
Arjan. De bezuinigingen dragen hier
nog aan bij. Kijk maar naar Tilburg: van
de vijftien buurthuizen blijven er drie
open. Emma: “Wij zijn de 99 procent
waarvan misbruik gemaakt wordt. Er is
geen ruimte om anders te zijn.”
Haantjesgedrag
Voormalig kok Theo (52) uit Den Haag
windt er ook geen doekjes om. “Ze hadden
het allang terug moeten geven! Je
weet toch wel wat?” Theo woonde de
afgelopen zes jaar op Mallorca, maakte
daar onder meer jachten schoon en is
sinds kort terug in Nederland. Theo
Haags Straatnieuws
#162011 15
weet naar eigen zeggen niet wat hij hier
moet doen. “Overal haantjesgedrag.” Op
Mallorca hebben de mensen nog tijd
voor elkaar, ondervond hij. “De voordeur
staat open. Je gaat vijftig jaar terug
daar.” Maar zelfs op het Spaanse eiland
zit verandering in de lucht. “Daar rukt
de Californian Game ook op. De Money
Game.” Theo is wantrouwig. “Ik weet
zeker dat we bekeken worden.” En, met
luide stem weer: “De overheid wil niks
teruggeven, Beatrix zeker niet.”
Een kleine week later heeft een groepje
‘Occupiers’ zich verzameld rond het
standbeeld van Willem de Eerste op
het Plein. Twee,drie sprekers met megafoon
wisselen elkaar af. Af en toe
is er een flard van de redevoeringen
verstaanbaar. Vandaag gaat het over de
zorg. “Zakkenvullers!” klinkt het over
een zo goed als uitgestorven Plein. “De
gezondheidszorg wordt straks duurder.
Meer betalen, minder krijgen. Zo werkt
dat. De politiek is er niet voor de burger.
Zakkenvullers!” Reacties blijven uit
vanaf de bijna lege terrassen. Onder
de betogers bevindt zich Davey, teruggekeerd
uit Nijmegen. Hij heeft wat
geld verdiend met zijn muziek en enkele
lopende schulden geïnd bij vrienden. De
huur is betaald. Wel heeft Davey zwart
moeten rijden op de trein. Hij denkt dat
de terrasbezoekers aan struisvogelpolitiek
doen, hoewel de actiepunten ook
hun aangaan. “Dat weten ze.” Maar
ja, als je met elkaar op een terras zit,
wil je de sfeer niet bederven, dat begrijpt
Davey ook wel. Een anonieme
demonstrant uit Amsterdam, overgekomen
vanaf het Occupy-filiaal op het
Beursplein, ziet het positiever in. “Eén
tegelijk. Er zijn wel wat gesprekken
geweest met die mensen.”
Samenzwering
De man met de megafoon is na afloop
nog niet uitgedemonstreerd. Hij heeft
plaatsgenomen op een bankje langs
het Malieveld. Een eindje van het kampement
verwijderd, op verzoek van de
anderen. Ze hebben even genoeg van de
metalen stem uit de megafoon, die namens
de ‘Love Police’ uit Amerika pleit
voor meer onderlinge verbondenheid.
In zo’n apparaat hoef je tegenwoordig
alleen nog maar een geheugenkaart
met een programmaatje te stoppen.
“Een hele vooruitgang, anders sta je de
hele tijd te schreeuwen.” De man met de
megafoon, metaalbewerker van beroep,
had nog wel uren willen doorgaan. Op
eigen initiatief deed hij onderzoek naar
de overheid. Over zijn bronnen is hij een
beetje vaag, maar het internet is er één
van. Volgens de man met de megafoon
bereidt een internationale samenzwering
een nieuwe wereldorde voor. Deze
elitegroep, die achter de schermen de
macht in handen heeft en bestaat uit
de Vrijmetselaars, een groep miljonairs,
Bill Gates, het Vaticaan en noem ze
allemaal maar op, streeft naar een
fascistische staat. Het begin hiervan is
ook in Nederland al te bespeuren: de
vrijheid van meningsuiting wordt beetje
bij beetje afgeschaft, het politieoptreden
tegen burgers is niet altijd even vrien-
delijk, er is overal cameratoezicht en
democratie is een illusie.
De man met de megafoon is niet te
stuiten. Die elitegroep wil tien procent
van de wereldbevolking overhouden. De
rest moet opgeruimd met vergiftigde
tandpasta, door vaccinatie en medicatie.
“Het manipuleren van mensen door ze
dom, naïef en willig te houden. Verdeel
en heers. Brood en spelen.” Misschien
is het eenvoudiger gewoon aan kraker
Michel (21) uit Den Haag te vragen
waarom hij al wekenlang meedoet aan
‘Occupy Den Haag’. “Omdat ik het gewoon
zat ben. Het systeem. Iedereen die
ergens tegen is, staat hier.” Overigens
weet de man met de megafoon na
vandaag dat hij voortaan geen Philips-,
maar Duracell-batterijen moet gebruiken.
Dan vervormt het geluid niet zo.
Wereldverbeteraars
‘Peterselie’ (38) uit Alphen aan de Rijn is
later die dag onderweg naar het station.
Hij neemt de trein naar huis, na een
paar nachtjes kamperen. Thuis wachten
zijn vrouw en de ouderlijke zorg over
een ventje van anderhalf. “We moeten
naar een maatschappij die de zwakkeren
niet uitkotst”, vindt Peterselie, een
rustige kerel die niet aarzelt zichzelf
als anarchist en wereldverbeteraar
te omschrijven. Hij is werkzaam bij
een fietsenstalling in zijn woonplaats.
Twaalf jaar lang zwierf hij van hot naar
her, na door zijn moeder met een stuk
hout grootgebracht te zijn. Peterselie
sliep in een tent, bij goedmoedige medewereldverbeteraars,
in een tuinhuisje.
Daar verbouwde hij het een en ander.
Hij dankt er zijn bijnaam aan, maar ook
het inzicht dat het leven niet om geld
hoeft te draaien en eenvoudige middelen
soms volstaan. Zo reisde Peterselie
al een keer op de transportfiets naar
het Malieveld en heeft hij een koffiemolen
bij zich. Dat laatste was niet nodig,
er is een overvloed aan gemalen koffie
aanwezig. Peterselie komt af en toe een
paar dagen over, als zijn werk en gezin
het toelaten. Afgaande op het gemak
waarmee iedere maandag de gedoogsituatie
van het Occupy-kamp door de
gemeente verlengd wordt, kan hij nog
wel een paar keer langskomen.
Boompje
Terug naar de man met de rode baard.
Wat doet híj hier? Een grimas plooit
het tanige gezicht. De man met de rode
baard is een oude activist, verklaart hij.
Ooit zat hij in Voorburg een nachtje in
de cel, na een treffen met de politie. Het
actievoeren heeft hij onderhand wel
gezien. Maar steunt hij de tegenbeweging?
Schuchter: “Ik moet me er nog in
verdiepen.” En: “Ligt me dat nog, in die
groep?” Liever vertelt de man met de
rode baard hoe hij op zijn lange voettochten
door Haaglanden af en toe een
boompje uit de grond trekt, meestal in
het voorbijgaan. Die neiging heeft te
maken met een arbeidsverleden in de
groenvoorziening. Hij weet precies hoe
het moet en het is goed voor de grond.
En zijn schoenen, die poetst hij met
gras.

Advertentie
problemen met zelfstandig wonen?
landelijke instelling voor maatschappelijke ondersteuning en rehabilitatie
LIMOR helpt u met thuisbegeleiding of een (tijdelijke) woonplek.
hulp nodig?
Bel 0900 485 75 45
(lokaal tarief)
Werken bij limor?
Kijk op www.limor.nl
www.limor.nl
meer grip op uw leven?
Het huis op orde houden, met het huishoudgeld uitkomen, schulden vereffenen, met instanties
omgaan. Heeft u met één of meer van dit soort taken moeite? De thuisbegeleiding van LIMOR biedt
structuur en zorgt dat u weer grip op uw leven krijgt. En als het nodig is, bieden we u (tijdelijk)
een plek in één van onze woonvoorzieningen.
Wat doet limor?
LIMOR is een erkende instelling die zorg biedt in Zuid-Holland, Friesland, Groningen, Drenthe en
Overijssel. We bieden hulp op maat op basis van een persoonlijk begeleidingsplan. Ons doel is
dat mensen weer regie gaan voeren over hun eigen leven.
Wat biedt limor in Zuid-holland?
• Thuisbegeleiding in de hele regio
• Woonvoorzieningen in Den Haag en Zoetermeer
De Kessler Stichting exploiteert een aantal tweedehandskledingwinkels. In de winkels (Pakkie Deftig) is
een ruim assortiment van goede, schone en zeer betaalbare kleding te koop. Ook voor accessoires en
schoenen kunt u er terecht.
De winkels worden gerund door cliënten en vrijwilligers die met elkaar verkoopteams vormen.
Een uitstekende vorm van dagbesteding en voor cliënten vaak ook weer een eerste stap in het
maatschappelijk herstel.
De kleding wordt ingeleverd bij het inzamelpunt in de Zusterstraat, in kledingbakken die bij een aantal
kinderdagverblijven staan of worden bij u thuis opgehaald. De winkels vindt u op de Parallelweg 160,
de Regentesselaan 106 en de Zwarteweg 74f (dit is een Pakkie Deftig junior, speciaal voor baby- en
kinderkleding). Wilt u meer weten van het werk van de Kessler Stichting, zoekt u een geschikte baan,
wilt u een schenking doen of wilt u werken als vrijwilliger in een van de Pakkie Deftig fi lialen? Dan kunt u
terecht op de website van de Kessler Stichting.
Nieuwsgierig? Kom eens kijken in één van de winkels of bekijk het fi lmpje dat op de website staat.
www.pakkiedeftig.nl • www.kesslerstichting.nl • twitter @dakloos en @pakkiedeftig
Haags Straatnieuws
#162011 mooi muf haagse huizen 17
> Toen Mirjam (42) en Michel (47)
in 1997 hun huis op de rand van de
Scheveningse Visserijbuurt kochten,
zijn ze er meteen gaan wonen.”Ik was
hoogzwanger van Pelle. De eerste jaren
hebben we met z’n drietjes in een kleine
ruimte gewoond. Als keuken hadden we
een geïmproviseerde kitchenette. Dat
klinkt misschien Spartaans, maar ook
de tijdelijke ruimtes hebben we altijd
gezellig gemaakt.”
Met een verhaal
Na veertien jaar mag het eindresultaat
er zijn: het drielaags herenhuis lijkt de
bewoners als een op maat gemaakte
handschoen te passen. De woning
ademt de sfeer van de jaren vijftig en
zestig: door de opvallende meubels, de
kunst en vooral door de retrokleuren
bruin en groen. De ruimtes zien er strak
en doorleefd uit. Die combinatie geeft
het huis een heel persoonlijk karakter.
Mirjam: “De meubels, de schilderijen en
de beelden hebben allemaal een eigen
verhaal, een geschiedenis. Dat is wat
me zo aanspreekt in vintage, tweedehands
of hoe je deze stijl ook noemt.
Ikea is best leuk voor een accent, maar
niet te vergelijken met de meubels van
toen. Kasten, banken, tafels, alles werd
vroeger zo mooi gemaakt. Mensen
kochten een eethoek ook echt voor het
leven.”
Gescheiden werelden
We zitten aan de zeegroene eettafel
op de begane grond, een ontwerp van
Michel zelf. Om de tafel staan zeven
stoelen, ze zijn allemaal verschillend.
De eetkamer grenst aan de open keuken,
die pas een paar jaar geleden werd
geplaatst. Vlak naast de openslaande
deuren naar de kleine patio staat een
oud gymtoestel. “Ik ben dol op die bok.
Er was een tijd dat we er na het eten
allemaal overheen sprongen. De begane
grond vind ik de gezelligste ruimte. Pas
om een uur of negen ’s avonds gaan we
naar de woonkamer op de eerste etage
waar de luie bank en de televisie staan.
Die gescheiden werelden zorgen voor
een aparte route door het huis.”
Lange tijd was op de parterre een melkboer,
het echtpaar woonde boven de
zaak. “Wij kochten het van een stel dat
door de hectische verbouwing uit elkaar
is gegaan.” Michel heeft de verbouwing
vrijwel helemaal zelf gedaan en het
stel doorstond de renovatie moeiteloos.
“Michel heeft alles hier in zijn handen
gehad. Met part time werken en tussendoor
opknappen hebben we de ruimtes
stuk voor stuk aangepakt. Nu is het
hele huis benut. De gang is het allerlaatste
project.” Lachend: “En daarna
beginnen we opnieuw voor onderhond.”
Koeienpoefjes
De interieurwinkel van Michel – eerst
de Spullenwinkel aan de Weimarstraat,
nu Muf aan de Beeklaan – zorgt voor
een constante stroom van nieuwe
meubelstukken. “Door de langzame
verbouwing zijn we echt in ons huis
gegroeid. Het interieur past ook steeds
beter bij elkaar. Michel koopt wekelijks
spullen in, wij vissen zelf als eerste uit
de vijver.”
In de loop der jaren hebben ze heel wat
meubels het huis in gesleept. “Ja, we
veranderen heel gemakkelijk,” geeft
Mirjam toe. “Er is nu een basisassortiment
ontstaan dat altijd blijft en een
deel dat rouleert. Wat we niet meer leuk
vinden, zetten we in de winkel. Ik kan
me voorstellen dat we die grote bank
ooit wegdoen. Een aantal dingen gaat
altijd mee: de schilderijen, de beelden,
de opgezette dieren en de koeienpoefjes.
We hebben er nu nog zes, maar het
waren er meer. Op iedere kamer staat
er wel één. Door de neutrale bruin-witte
kleur combineren ze zo lekker. En ik
heb wel iets met koeien. Jammer dat
de dierenprints nu een trend zijn, dan
liggen er voor een paar euro weer kussensloopjes
bij de Blokker. Maar mode
of niet, die poefjes blijven.”
Kijk voor meer informatie op:
www.mooimuf.nl
Mirjam en Michel houden van veranderen.
In de veertien jaar dat ze bezig zijn met
het verbouwen en inrichten van hun huis
gingen al vele tientallen meubelstukken
over de drempel. Wat wil je als je zelf een
interieurzaak hebt. tekst Caroline Ludwig foto’s Henriëtte Guest
verliefd op vintage
‘Wij vissen als eerste
uit de vijver’.

18
rubriek margret weet wel raad
Mobiele telefoon tijdens het eten
Beste Margret,
Mijn kleinkinderen van 19 en 22 jaar
zijn erg actief bezig met hun mobiele
telefoon. Ik zeg hier niet zoveel van,
omdat ik ze al zo weinig zie en dan
niet te veel wil klagen. Daarbij hebben
ze nota bene de leeftijd van
volwassenheid bereikt. Laatst waren
ze bij mij onder het eten continu
berichtjes aan het sturen. Ik stoorde
mij daar aan, maar heb toen wel mijn
mond gehouden. Eigenlijk vind ik het
onbeleefd om tijdens het eten smsberichten
te sturen. Of ben ik soms
oud aan het worden en is dit tegenwoordig
normaal?
Hartelijke groeten van een oma in het
digitale tijdperk.
Ja lieve oma, mobiele telefoons zijn
erg in. Vooral bij jongere kinderen. Ze
kunnen tegenwoordig pingen (een soort
sms-en) met vrienden en vriendinnen.
Of elkaar leuke sms-jes sturen. Maar
om dat te doen onder het eten, bij je
oma die je al niet zo vaak ziet, ja, dat
vind ik ook respectloos. Nee hoor oma,
u bent heus niet ouderwets. Ik zou het
ook niet leuk vinden als mensen bij mij
“ Wie kan jullie
beter helpen? ”
komen eten en dan alleen maar met hun
telefoon bezig zijn. Vooral als je een hele
tijd in de keuken hebt gestaan om iets
lekkers op tafel te zetten. Het voelt dan
alsof het niet wordt gewaardeerd. Ik zou
er ook boos om worden als ze hun telefoon
op dat moment belangrijker vinden
dan gezellig bij hun oma eten.
Liefs Margret.
Geheime aanbidder
Beste Margret,
Sinds een aantal maanden heb ik een
geheime aanbidder. Het begon met af
en toe een lief briefje door de brievenbus
zonder afzender. Maar wel met
een telefoonnummer erbij. Een paar
weken geleden stond er ineens een
bos bloemen voor de deur. Aan de ene
kant vind ik het wel leuk, die aandacht,
maar aan de andere kant weet ik ook
totaal niet wat ik er mee aan moet. Als
het een echte kerel is, dan vertelt hij
toch gewoon wie hij is? Of moet ik nu
zelf het nummer gaan bellen waar ik
eigenlijk niet op zit te wachten? Ik kom
net uit een scheiding en heb wel wat
anders aan mijn hoofd.
Groeten van een ontvangster van
geheime liefdesbrieven.
Beste ontvanger van de geheime
liefdesbrief,
Het is natuurlijk erg leuk als je een
stille aanbidder hebt. Maar als je niet
op een relatie zit te wachten, kan je
beter meteen op de man af zeggen dat je
dat niet wilt. Een bosje bloemen krijgen
is altijd erg leuk. Maar als je zelf niet
verder wilt dan dat, ja, dan zou ik het
telefoonnummer dat er bij zit bellen. En
dan gelijk aan die persoon uitleggen dat
je net gescheiden bent en hij niets van
jou kan verwachten. Eerlijkheid duurt
het langst. Wees vanaf het begin heel
duidelijk tegen hem. Meer kun je ook niet
doen. Ik wens je heel veel sterkte ermee.
Veel liefs van Margret.
Haags Straatnieuws
#162011
Dit is de laatste van de serie
Margretweet wel raad. Vanaf het
volgende nummer op deze plek de
kookrubriek Godenspijs.
Foto van Margret en illustratie: Karine Versluis
Haags Straatnieuws
#162011 verslag het daklozenlied 19
Koop die straatkrant!
> Ze kenden elkaar niet: stadstroubadour
Dennis Wijmer (54) en
Rotterdamse liedjesschrijver Alex
Broekhart (60). Nu zijn ze door het lot
bij elkaar gebracht. Alex had jaren geleden
een nummer geschreven, “ik was
ergens door geraakt en dacht gelijk: ik
ga een liedje schrijven,” en kwam door
een advertentie in het AD op het idee
om Haags Straatnieuws te benaderen.
Hoofdredacteur Floor de Booys was
meteen enthousiast: dit nummer moest
worden opgenomen. Dat was belangrijk
voor Alex, want zoiets moet wel een
beetje vanzelf gaan. Fonds 1818 werd
aangeschreven en voor hij er erg in had,
werkte de ingetogen Alex samen met
de ras-Haagse Dennis. “Je blijft mekaar
verkennen,” grapt Dennis. “Maar uiteindelijk
is muziek wel iets dat je bindt.
Wij blijven jongens en meisjes met een
droom.”
Voor nop
Eigenlijk zingt stadstroubadour Dennis
Wijmer nooit liedjes van een ander. Dit
keer maakt hij een uitzondering. Naast
het feit dat hij ‘Koop die straatkrant’
een goed, commercieel nummer vindt,
“toen ik het hoorde dacht ik eerst: vind
ik het leuk of niet. Anders had ik het
niet gedaan”, wil hij ook iets voor de
daklozen in Den Haag doen. Als muzikant
heeft hij immers veel van zijn
vrienden dakloos of drugsverslaafd
zien worden. Bovendien heeft hij zelf
ook een tijdje geen huis gehad, dus hij
weet hoe het is. “Ik zing elk jaar met
kerst voor de Kesslerstichting. Ook voor
nop. Als ik dan die verhalen hoor, denk
ik: dat zou mij ook kunnen overkomen.
Een leven op straat is dichterbij dan je
denkt.”
Sfeer creëren
In de studio van Marcel de Boer (52),
vlak achter Hollands Spoor, leggen de
drie mannen de laatste hand aan het
nummer. Het kleine kamertje staat helemaal
vol met apparatuur: computers,
mengpanelen met honderden knoppen,
microfoons en een keyboard. Meer heb
je tegenwoordig niet nodig om een
nummer op te nemen. Alle instrumenten
zitten tenslotte op het keyboard.
Het enige ‘live’ instrument dat er aan te
pas komt, is de gitaar; Marcel heeft een
gitaarsolo in ‘Koop die straatkrant’.
Marcel, achter de computer, speelt nog
wat met de overgang van het couplet
naar het refrein. Alex: “Wij zijn kritisch.
Het moet misschien nog een akkoordje
hoger, of meer snaar. Dat hoort een leek
niet. Je hoort het pas als het er niet is.
Neem nu de bas: mensen vragen zich af
Tien jaar lag het nummer op de plank. Niet voor niets, blijkt
nu. ‘Koop die straatkrant’ wordt binnenkort geperst op een
paar duizend cd’s. Alle straatkantverkopers krijgen er met
de feestdagen tien om te verkopen. Dan hebben ze een
extra zakcentje in de donkere dagen. tekst Judith Eykelenboom foto Raymond van Houten
wat de bas nu eigenlijk doet, ze horen
het niet. Toen zei ik een keer: dan zal ik
eens niet meedoen. En toen hoorden ze
het verschil pas.”
‘Wij zijn rock ‘n roll’
Het fijne van al die apparatuur is, dat
je tegenwoordig geen heel koor meer
nodig hebt om veel stemmen te laten
horen. Dennis en Alex hebben samen
het refrein ingezongen en dat wordt
gewoon een paar keer gedubbeld. Alex:
“Het mag niet te dof zijn. Je moet wel
een beetje sfeer creëren. We roepen ook
allemaal dingen op de plaat, zoals ‘twee
bier!’, om de suggestie te wekken dat
het ergens in een kroeg is opgenomen.”
Opnieuw geboren
Nadat het nummer gefinetuned en gebrand
is, luisteren ze ‘Koop die straatkrant’
in de huiskamer over de boxen.
De muzikanten zijn tevreden. Er wordt
rosé ingeschonken en Dennis pakt een
gitaar. Ter plekke verzint hij een blues.
Marcel en Alex vallen in. Zonder erop
geoefend te hebben, vullen ze elkaar
aan en spelen nog uren liedjes. Dennis:
“Wij zijn rock ‘n roll. We zullen ons
nooit oud voelen. Muzikanten worden
eigenlijk telkens opnieuw geboren.”
Presentatie & verkoop
26 november om 15.00 wordt de cd
Het Daklozenlied gepresenteerd in
Koffie Florencia aan de Torenstraat
55. Naast ‘Koop die straatkrant’
staat er nog een ander nummer op de
cd: ‘De daklozenblues’.
Vanaf 8 december is de cd voor twee
euro te koop op straat. Dan komt ook
het feestnummer van Haags Straatnieuws
uit.

20
crypto 195 Haags Straatnieuws
#162011
Haags Straatnieuws
#162011 poëzie tussen de regels
21
door Mariëtte Storm
1951
2
17
3 4 5 6
7
9
8 9
12 13
10
Horizontaal
1 Hoort minder hoe dichter de krijtrotsen
naderen (5)
3 Is een huishoudelijke klus (geweest) (3)
8 en 22
Grensoverschrijdend vertier (8+6+8)
10 Limit (3)
11 Deetman, Willems en Van Krimpen komen
erachter (3)
12 en 20
Rubberen relaties voor de kou (12)
13 Ruimteschip op een stokje (5)
14 Geneeskrachtig leesvoer (3)
15 Dronken genoeg (3)
16 Zingt, vecht, huilt nu in de theaters (6)
17 Dan heb je goed verdiend in de
bouw(materialen) (8)
20 Ronde connecties (6)
21 Stoot in de pasta (8)
22 Zie 8
24 Dat spul is niet best meer (7)
25 De ruïne bij Monster is verdwenen, maar de
koningin is er nog steeds (de) vrouw van (7)
26 Stenen plaats(en) (7)
27 Vluchtheuvel (4)
29 Kloosterlingen die hun talen spreken (6)
32 Een café als een steiger in Naaldwijk (8)
34 Zonder reden verdwenen (9)
35 Straat voor rupsen in Benoordenhout? (8)
36 Mooi niet intact (4)
Verticaal
1 Deze wal beschermde onlangs nog het
Paard van Troje (2+3)
2 Naderende tijden voor Willem-Alexander
(13)
3 Uitroep van een politieagent (4)
4 Deze bouwer ging van Groningen via Den
Haag, naar Leiden (7)
5 Schuilplaats voor een aap (4)
6 Zo vreemd wordt niet bemind (8)
7 IJ om een doelpunt te maken voor ADO
Den Haag (7)
9 Was de koningin op dit eilandfeest? (4+7)
17 Vlug het gewicht bepalen rond het Prins
Clausplein (9)
18 ‘O, heideroosje ...’ (9)
19 Agrarisch bedrijf van de Oranjes in Wateringen
(11)
23 De man is van de baan (7)
27 Hoofdproef (4)
28 Probeert men nog steeds uit te vinden (4)
30 Stinkdier (5)
31 Geen (Duitse) homo? (5)
33 Brood om een hond mee te slaan (4)
34 Hieronder blijft het geheim (3)
195
11
12 13
23
2
4
14
19
15 16
7
18
17 18
30
19 20
10
15
1
21
28
22 23
14
24
8
11
25
27
26
24
3
27
20
28 29 30 31
22
31
16
32 33
29 21
34
26
25
35
6
5
36
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13
17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31
Uitgepuzzeld?
Dan vindt u in de gekleurde hokjes een periode waarin u uit kunt gaan
door binnen te zitten.
Stuur uw oplossing vóór 28 november 2011 naar: Haags Straatnieuws,
postbus 63498,2501 JL Den Haag of mail naar hsnieuws@euronet.nl
Haags Straatnieuws verloot onder de winnaars het boek ‘Graven rond het
Binnenhof’, verhalen over Den Haag van Ferry Mingelen.
ISBN 978 90 5429 318 7, is geïllustreerd
met tekeningen van Wil de Bie, telt 192
pagina’s en kost € 17,00.van Ferry Mingelen.
Uitgeverij Conserve.
De winnaar van crypto 194 is
mevrouw Paalvast uit Den Haag
Het boek van Ferry Mingelen wordt
toegestuurd.
OPLOSSING CRYPTOVILLE 194:
Golden Earring back Home
14 15 16
* * * * * * * * * * * * * * * * * J * *
* * * * * Z I E K E N * * * * * B A L *
* * * * * W * N * * E * * V * * * N * *
* * * H A A G S H I S T O R I S C H * *
* * * A * R * * O * T * * O * T * E * *
* * * L * T E E F * * K * U * E X I T *
* * * L * E * * V O G E L W Y K * N * *
* S L O F * V R Y * * U * E * * * * * *
* T * W * * * * V E I L I N G * * * * *
M U S E U M * * E * * S * R * S * * * *
* G * E * A * * R * * * R O U T E * * *
* * * N O D I G * * * L * N * A * * * *
* * * * * O * I * * * V A D E R * * * *
* * * H A N D E L * * M * D * * * * * *
* * * * * N * R * T * L * E R I C A * *
* * * * Z A N D M O T O R * O * A * * *
* * * * * * * E * K * O * * T * R * * *
* * * * * * * * P O E P H O O F D * * *
* * * * * * * * * * * * * * R * * * * *
Haags Straatnieuws geeft adresgegevens niet door aan derden,
maar gebruikt deze incidenteel voor eigen mailings.
TUSSen De reGeLS gedichten van mensen uit Den Haag en omgeving over
lief en leed. Gedichten kunnen worden opgestuurd naar Haags Straatnieuws:
Postbus 63498 2502 JL Den Haag, e-mail: hsnieuws@euronet.nl; of ingeleverd bij de redactie:
Parkstraat 32. Dit keer gedichten van de Haagse dichter, performer en zanger
Alexander Franken. www.Alexanderen.nl
Ik verliet de nacht
Ik verliet de nacht
en de kerel waarvan ik dacht
dat hij haar niets te bieden had
Ooit was hij een vriend geweest
die haar ladderzat met mij aanbad
Toen alle verhalen zichzelf
tot vervelens toe bleven herhalen
Toen er ruzies kwamen
toen had ik het op een nacht gehad
en dus koos ik een ander pad
De straatjes leidend naar het plein
ex-bezoekers van een bioscoop
Een zoenend paartje liet ik ongemoeid
De stad leek kleiner dan ik dacht
of was ik nu alweer gegroeid?
Een kerk en God
alweer die plek waar wij ooit
In het donker
zocht ik de lichtknop op de tast
terwijl ik bij mezelf dacht
Was de nacht met wie zij was
omdat ík haar niets meer te bieden had?
een typisch geval van liefde
op het eerste gezicht
Als ik haar aankijk
en ze lacht
zacht
als ik lach
dat zij dan
nog zachter
lacht
lachen met nico
De moppentappende straatkrantverkoper
Nico is terug van weggeweest
Wat is Sinterklaas
met een zaklantaarn?
Een Schijnheilige!
SPeCIAL
ALexAnDer
FrAnKen
Sport (haiku)
nooit meer disco
Ik heb een vriend
hij is drie
het verschil in leeftijd
deert ons niet
we hebben dezelfde interesses
voetbal
Proef de zomer
Kijkend hoe het sneeuwt
eet ik een mandarijntje
en proef de zomer
Was het geen voetbal?
sprak de spits die kort daarvoor
een bokser schopte
en vrouwen
hij heeft een eigen bal
daarom is hij mijn vriend
Terwijl hij naar een meid lonkt
zij is vijf
hij houdt van oud
zij ziet er ook wel toekomst in
mijmer ik met een vriendin
die ook nog eens
zijn moeder is
Over het kwartje
over Klein orkest
over Puch
over Zündapp
over nooit meer disco
over de volgebouwde stille heide
en over vroegere vrienden
die bijna ongemerkt
uit het zicht verdwijnen
column waayers
Hollandse vrouwen
aan de boerka
Een groot filosoof merkte ooit op: “Als een vrouw
een jongen gebaard heeft, zal de jongeling de rest
van zijn leven proberen in die vrouw te komen.”
Maar dankzij de Hollandse vrouw lijkt een kentering
gaande dat aan dit ziekelijke lemmingengedrag der
mannen een eind maakt.
Duidelijk wordt dat in het straatbeeld. Loop maar
eens op een willekeurige dag door het Haagse
Stadscentrum. Je haalt de Hollandse vrouw er zo
uit. Hunner groteske bilpartijen met doorgaans
de afmetingen van tractorbanden, zijn explosief
samengeperst in een heupbroek waarbij het rollend
vet over de broekriem puilt, gelijk een overstromende
schuimkraag op een te haastig getapt
biertje. En als je als mannelijke passant echt pech
hebt, dan koekeloert het
T-stuk hunner string daar ook nog bovenuit. Ooit
begon deze flosdraad der bilnaad zijn zegetocht als
sexy ‘kledingstuk’ in de porno-industrie. Hult een
Hollandse vrouw zich echter in deze bilnaadbretels,
dan bereikt zij een compleet tegenovergestelde
effect. Dan knapt er iets bij de man.
Maar behalve smakeloze kledij heeft de Hollandse
vrouw nog meer wapens om ons mannen van ons
lemmingengedrag af te helpen.
Bezie de Hollandse vrouw op haar rijwiel. Met een
gezicht waarbij het begrip chagrijn constant rechts
ingehaald wordt, spoedt zij zich door het verkeer
met kinderzitje en wapperende fietstas achterop.
In sommige gevallen verplaatsen zij zich op een
amechtig hijgend Tomos-brommertje dat als een
inlegkruisje verdwenen lijkt tussen het rijkelijk
bulpende vlees, ons mannen verbijsterend achterlatend
met de technische vraag: ‘Hoeveel kilo vrouwenvlees
kan een Tomosbrommertje eigenlijk aan?’
Mannen willen cohabiteren, vrouwen willen kinderen:
het ultieme misverstand tussen beide seksen.
En zo rond het dertigste levensjaar komt zoiets
zeer tijdelijk samen in de stofwolk dat verliefdheid
heet. En in jeugdige overmoed de bijbehorende
hypotheken. Maar is de barensbuit voor de vrouw
eenmaal binnen, dan wordt de verwekker vervangen
door spirituele cursusjes, waarin de Hollandse
vrouw ‘in haar kracht gaat staan’, een bezigheid
waarbij zij nog even tantrisch afgepaald worden
door een kosmische veelneuker tijdens een maanmenstruatiesessie
in een indiaanse zweethut.
Tja, de weg van huishoudschort naar vetschort.
Emancipatie dus. Verwoestend voor de uitstraling
van de Hollandse vrouw. Zou een boerka in deze
soelaas bieden?
Paul Waayers
foto FOTOFLEX Nederland

22
agenda november 2011
donderdag 17 november
12.00 Binnenstad Den Haag:
résidence de la Mode.
Winkelpanden in binnenstad van
Den Haag vormen het podium voor
opkomende Nederlandse ontwerpers.
Gratis.
www.residencedelamode.nl
12.15 Theater aan het Spui:
Crossing Border presenteert:
Wim de Bie.
Crossing Border is niet helemaal
zichzelf zonder Wim de Bie. Dit
keer geeft De Bie tijdens een
middagprogramma de lezing ‘De
beul van Den Haag’. Kaarten zijn
te koop via www.theateraanhetspui.nl
of 070 - 346 52 72. €7,50.
www.theateraanhetspui.nl
20.15 Dr Anton Philipszaal:
Meesters op de gitaar -
Argentijnse Musica.
Klanken uit de kroegen en
bordelen van Buenos Aires, de
pampa’s en de Altiplano. De gitaar
is in Argentinië het nationale
volksinstrument, de spil van een
grote rijkdom aan folklore en licht
klassieke meesterwerken die de
Argentijnse cultuur vertolken.
Gratis. www.philipszaal.nl
vrijdag 18 november
12.15 Haags Historisch
Museum: BorderKitchen met
Karl Marlantes.
Karl Marlantes draaide als jonge
Amerikaanse luitenant dertien
maanden mee in de waanzin van
de Vietnam-oorlog. Vijfendertig
jaar had hij daarna nodig om zijn
ervaringen te verwerken, in de
epische roman ‘Matterhorn’. Tot
13.15 uur. €7,50.
1
www.haagshistorischmuseum.nl
19.15 Paard van Troje:
Clash of the coverbands.
Al jaren de grootste bandcompetitie
en dé zoektocht naar de
beste en populairste coverband.
De zinderende halve finale. €10,-.
www.paard.nl
19.30 Culturalis Theater:
Culturalis Beat Jamm.
Breng je eigen instrument mee
en volg lessen van professionele
wereldmusici. Vanaf 21:00 uur
jamsessie. Geniet na de workshop
percussie van het miniconcert
met Kodjo Agbodjalou en Soeshiel
Sharma’s Sessieband en de jamsessie.
€7,50 (alleen jamsessie €
5,-).
www.culturalistheater.nl
zaterdag 19 november
12.00 JoHo World experience
Center: World experiencedag.
Kom langs en laat je inspireren,
deel je ervaringen met andere
reizigers en regel alle praktische
zaken voor jouw internationale
avontuur! Tot 17.00 uur. Gratis.
www.joho.nl
20.15 Theater Dakota: De Moed.
Opgebouwd uit fragmenten van
films die in het hoofd van acht
verschillende jonge vrouwen spelen,
over heldinnen, bazen, slaven,
mogelijke levens.
www.theaterdakota.nl
2
zondag 20 november
14.00 Culturalis Theater:
Culturalis Fashion Project
Kom naar de catwalk en Culturalis.
Gratis. www.culturalistheater.nl
14.30 Laaktheater: nasreddin
Hodja. Kunststichting Regenboog
De Turkse broer van Anansie
de Spin en Tijl Uilenspiegel.
Nasreddin Hodja is een van de
meest geliefde personen, niet
alleen in Turkije maar in het hele
Midden-Oosten. Al tijdens zijn
leven, in het 13e-eeuwse Anatolië,
was hij al een legende. €8,-.
www.laaktheater.nl
dinsdag 22 november
10.00 Koninklijk
Conservatorium: KC Liszt
festival.
Studenten van de afdeling
Klassieke Muziek. Concerten,
masterclasses en lezingen rondom
componist Liszt. 10.00-16.00
uur Masterclass Igor Roma (piano).
16.30 uur Film. 19.30 uur
Concert/lezing Geoffrey Madge.
20.30 uur Concert/lezing Reinbert
de Leeuw. Tot 22.00 uur. Gratis.
www.koncon.nl
woensdag 23 november
14.00 Theater de Tobbe: volver.
Ontroerende vertelling over de
volkse Raimunda, die fier overeind
probeert te blijven bij dood, ziekte
en zielenpijn. €6,-.
www.detobbe.nl
donderdag 24 november
14.00 Binnenstad Den Haag:
Stadswandelingen ‘t Gilde.
Wandeling o.l.v. een gids van
‘t Gilde startend bij ‘t Goude
Hooft, Dagelijkse Groenmarkt 13.
Residentiewandeling. €4,- (tevoren
reserveren noodzakelijk,
uiterlijk 2 dagen tevoren).
www.gildedenhaag.nl
21.30 Paard van Troje:
Paardcafé.
Live optredens in het café.
Regelmatig staan er weer nieuwe
bands op het podium van het
Paardcafe. Kom kennis maken
met aanstormend talent en lekker
dansen op de muziek van een
van de Dj’s! Of kom gewoon een
drankje drinken. Please. Gratis.
www.paard.nl
vrijdag 25 november
17.00 ‘t Syndicaat:
Interculturele gezelligheidsbijeenkomst.
Georganiseerd door Stichting
Rainbow Den Haag. DJ Jack &
entertainment . Tot 23.00 uur.
Gratis. www.syndicaat-denhaag.nl
19.00 Binnenstad Den Haag:
Hoogtij.
Route langs kunstenaarsinitiatieven,
galeries en kunstinstellingen.
Tot 23.00 uur. Gratis.
www.hoogtij.net
22.30 nutshuis: It’s like... zo
onwijs freaking fabuloos!
Het mode evenement waar jonge
Haute Couture en Pret a Porter de
catwalk veroveren. €10,-.
www.nutshuis.nl
zaterdag 26 november
20.00 Het Zeeheldentheater:
Het diner.
Toneelvoorstelling. €10,-.
www.zeeheldentheater.nl
20.30 Culturalis Theater:
niemand in het bijzonder.
Toneelgroep Spelegast
Zeven verschillende personages
ontmoeten elkaar rond een kale,
winderige vlakte, in de buurt van
de gele flats. €10,-.
www.culturalistheater.nl
zondag 27 november
10.00 Laaktheater:
Pietenboyband
De Boyband van live zingende
zwarte Pieten is razend populair
bij alle kinderen van Nederland!
Samen zingen zij de allerleukste
bekende Sinterklaasliedjes, maar
ook nieuwe Sinterklaashits! €10,-.
www.laaktheater.nl
11.00 nutshuis: Kamera Kultura
Wetenschappers, schrijvers,
filosofen en kunstenaars delen hun
persoonlijke drijfveren. Gezellig
ontbijten in de oude knusse
Commissarissenzaal van Het
Nutshuis met muziek, een column,
een interview en een sneaktheater-preview.
Onder leiding van
Jellie Brouwer. €5,-.
www.nutshuis.nl
14.00 Theater de veste:
Sinterklaas.
Sinterklaas en zijn zwarte Pieten
komen gelukkig weer naar Theater
de Veste. €9,50; jeugd €7,50.
www.theaterdeveste.nl
woensdag 30 november
14.30 Theater Camuz: Anubis &
Het pad der 7 zonden.
De bewoners van Het Huis Anubis
komen tijdens een schoolreisje
Haags Straatnieuws
#162011
in een spookdorp terecht waar
Nienke wordt ontvoerd. Ze moeten
haar zo snel mogelijk vinden en
het pad der zeven zonden bewandelen.
Maar kan iedereen zijn
zonden overwinnen? €5,-.
www.camuz.nl
20.30 SuperMarkt: ready to
Play.
Dé avond om het nieuwe muzikale
talent van Den Haag te bekijken
en beluisteren! Gratis.
www.supermarktdenhaag.nl
vrijdag 2 december
10.00 Kurhausplein: Cool event
Scheveningen.
Deze winter is Scheveningen
wederom ‘the place to be’ als het
gaat om het ultieme wintergevoel.
Acht weken lang is de badplaats
van Den Haag omgetoverd tot een
waar winterparadijs: Schaatsen
voor het Kurhaus hotel! Tot 22.00
uur. €4,50 schaatsverhuur €4,-.
www.cooleventscheveningen.nl
20.30 Aarde-Werktheater:
onderga een zonnige ondergang.
Muzikaal-poëtisch cabaretprogramma
van de twee bekende
Haagse dichter/zangers Maarten
Willems en Henk Dorrestijn en
elke keer een andere gast. Gast:
Jan-Willem Slotboom. €10,-.
www.zonnigeondergang.nl/
zaterdag 3 december
22.00 BInK36: Mutesounds
Muziekevenement voor doven,
slechthorenden en horenden. DJ’s,
VJ’s, een band, muziekgebarentolk,
interactieve media, expressieve
dansgroep en een verlichte
trilvloer. Vroege vogel actie €7,50;
VVK 10,-.
www.bink36.nl
zondag 4 december
14.15 Dr Anton Philipszaal:
residentie orkest olv Miguel
Harth-Bedoya - Sinterklaas
ontmoet het residentie orkest.
Ook dit jaar heeft Sint weer een
lange reis moeten maken door
Spanje, over zee en Hollandse
daken. Bij het Residentie Orkest
vertelt hij over zijn spannende
tocht en over de plekken en mensen
die hij bezocht. Voorafgaand
aan concert een inleiding. Jeugd
€10,-.
www.philipszaal.nl
Haags Straatnieuws
#162011 23
do 17 november > résidence de la Mode
Tot en met zondag 20 november
staat de binnenstad
van Den Haag helemaal in het
teken van de mode.
Modepublieksevenement
‘Résidence de la Mode’ vindt
dit jaar alweer voor de derde
maal plaats met als hoofddoel
een vrijblijvende en laagdrempelige
kennismaking van het
grote publiek met de mode.
Het evenement biedt zowel de
gevestigde als de opkomende
ontwerper een platform. “Cultuur,
mode en economie zijn met
elkaar verbonden. Zo vinden in
het Gemeentemuseum mode en
cultuur elkaar en mode draagt
bij aan economische groei en
werkgelegenheid. Den Haag de
internationale stad van recht &
vrede is een gastvrije stad voor
lokaal, nationaal en internationaal
creatief talent dat zich hier
wil vestigen.”
‘Le Magasin de la Mode’ vormt
dit jaar het epicentrum van de
Résidence de la Mode. Deze
Haags Straatnieuws
selecteerde uit de agenda
twee gratis of goedkope
uitjes voor u.
speciaal voor
het evenementopgerichte
gallery
store bevindt
zich in de
Passage,
het oudste
winkelcentrum
van
Nederland.
Hier worden
creaties van
onder andere
Avelon,
Eudia en
Mada van
Gaans
getoond en
verkocht.
Daarnaast is er een foto-expositie
te zien van fotograaf Wendelien
Daan en kunnen bezoekers er een
drankje drinken of gewoonweg
meer informatie verkrijgen over
het programma van Résidence de
la Mode.
Van hieruit start ook het
‘Parcours de la Mode’, een moderoute
door de stad die langs
tentoonstellingen, winkels en
pop-up exposities van allerlei
modeontwerpers leidt. Al wandelend
langs de route maken
bezoekers kennis met mode in al
haar facetten en met het gevarieerde
mode-aanbod van Den
Haag. Op verschillende punten
langs de route, zoals de Bijenkorf
en Maison de Bonneterie maar
ook de Albert Heijn bevinden
zich tijdelijke pop-up stores waar
diverse ontwerpers als Sjaak
Hullekes en de Dutch Fashion
Awards 2010 winnares Iris van
Herpen. Ook kan men een bezoekje
brengen aan een expositie
van Bas Kosters en Marc Deurloo
in de Haagsche Bluf of aan de
tentoonstelling ‘Mijn Den Haag
Winkelt’ in het Haags Historisch
Museum.
Naast het Parcours de la Mode
zijn er tijdens Résidence de la
Mode nog tal van andere activiteiten
ingepland waaronder een
Dutch Designers Sample Sale
en een intieme rondleiding met
modeconservator Madelief Hohé
en modeontwerper Bas Kosters
door de tentoonstelling ‘Mode
♥ Kunst: een affaire’ in het
Gemeentemuseum Den Haag. Als
kers op de taart bieden diverse
retailers tijdens Résidence de la
Mode een speciale korting aan
die je kunt herkennen aan de
Résidence de la Mode stickers die
her en der op etalages geplakt
zijn.
za 19 november > opening Theater Dakota: De Moed tip
Den Haag is weer een theater
rijker: na ruim twee jaar
voorbereiden en bouwen,
opent Theater Dakota,
hét theater van stadsdeel
escamp, begin november officieel
de deuren.
Om dit te vieren heeft Theater
Dakota ‘De Moed’ geproduceerd,
een bijzondere voorstelling
geregisseerd door Ine te
Rietstap.
In Theater Dakota kan publiek
uit Escamp en daarbuiten
genieten van voorstellingen
en concerten op hoog niveau,
vaak in samenwerking met
gerenommeerde Haagse theaters
als KORZO, Diligentia en
Theater aan het Spui. Tevens
is er veel ruimte voor amateurkunst
en projecten van
kunstenaars. Tot slot kan men
hier ouderwets gezellig een
filmpje pakken in de intieme
filmzaal die in samenwerking
met Filmhuis Den Haag is
gerealiseerd.
Voor ‘De Moed’ werden vijf
jonge vrouwen uit Escamp
geselecteerd. Er was tijdens
de repetities geen sprake van
tip 1
een vaste tekst of definitieve
verhaallijn, en als de spelers
vroegen waar de voorstelling
nou eigenlijk over ging,
kregen ze als antwoord: ‘over
jullie’. Er voegden zich ook nog
eens drie professionele actrices
bij het bonte gezelschap.
Deze mix van leeftijden,
achtergronden en gewoontes
werd de basis van ‘De Moed’.
De voorstelling is een afspiegeling
van wat Theater Dakota
wil zijn: verrassend, op professioneel
niveau en geworteld
in het energieke stadsdeel
Escamp.
Voor meer informatie:
www.theaterdakota.nl
2
Adressen
BODEGA DE POSTHOORN Lange
Voorhout 39a > CAFé DE LA RUE Hoek
Danckertsstr./Valeriusstr. > CAFé 'T
HOEKPANDJE Oude Molstraat 13B >
C.B.S. GEBOUW Ridder Snouckaertlaan
7, Voorburg > CENTRALE BIBLIOTHEEK
Spui 68 > CHRISTUS TRIUMFATORKERK
Juliana van Stolberglaan 154 > DE
DUINSLAG Stadhoudersplantsoen 26 >
DANSPLEK Hogezand 42 > DILIGENTIA
Lange Voorhout 5 > DR.ANTON
PHILIPSZAAL Spuiplein 152 > DRAF- EN
RENBAAN DUINDIGT Waalsdorperlaan >
DUITSE KERK Bleijenburg 3b > ENGELSE
KERK Ary van der Spuyweg 1
> EVENEMENTENHAL RIJSWIJK
Volmerlaan 12 > ‘T GOUDE HOOFT
Dagelijkse Groenmarkt 13 > GUNST,
WAT ‘N KUNST Raamweg 45 > HAAGSE
KUNSTKRING Denneweg 64 > HAAGS
POP CENTRUM Burg. Hovylaan 12 >
HAAGS UITBURO TICKETSHOP Hofweg
1 > HAVANA Buitenhof 19 > HOLLAND
CASINO SCHEVENINGEN Kurhausweg
1 > HET INDISCH HUIS Javastraat 2-b
> KLOOSTERKERK Lange Voorhout 2 >
KOORENHUIS Prinsegracht 27 > KORZO
Prinsestraat 42 > LOKAAL VREDEBREUK
Papestraat 38 > LUTHERSE KERK
Lutherse Burgwal 7 > MUZIEKCAFé DE
PAAP Papestraat 32 > MUZIEKCAFé
DE PATER Achterom 8 > NATIONAAL
TONEEL GEBOUW achter Koninklijke
Schouwburg > NIEUWE KERK Spui 175
> PAARD VAN TROJE Prinsegracht 12 >
RADIO DISCUS LIVE Joan Blasiusstraat
100 > ROOTZ Grote Marktstraat 10
> STADSWANDELINGEN ‘T GILDE 070
3561281 (Aanmelden min.1 dag tevoren)
> ‘T SyNDICAAT Nieuwe Molstraat
10 > THEATER CAMUZ Damlaan 44,
Leidschendam > THEATER DE VESTE
Vesteplein 1 Delft > THEATER ZWEMBAD
DE REGENTES Weimarstraat 63 > ZCALA
Hobbemastraat 120
Prijzen zijn exclusief kortingskaarten
zoals CJP, Ooievaarspas en 65-pluskaart.
Den Haag Marketing, voor de volledige
agenda en het toeristische en recreatieve
aanbod kijk op www.denhaag.com en
www.haagsuitburo.nl.
Tips voor de agenda kunt u mailen naar
Arja Kalhorn email: info@denhaag.com