1617 november 2011 - Haags Straatnieuws

foto Eric Kampherbeek
6
Haags Straatnieuws
Haags Straatnieuws
column justine 't nieuws ligt op straat
#162011
#162011
wie helpt wie frederika 7
Boekenvilla
De euro, de banenmarkt, de jeugd, het gaat
allemaal naar de klote, en gelezen wordt er
ook al niet meer. De eerste drie zal mijn tijd
wel duren, maar die laatste, dat is natuurlijk
pas echt een ramp van formaat. Tenminste,
als ik de alarmerende berichten vanuit
boekenland moet geloven. Nog nooit in de
geschiedenis van het lezen waren er zoveel
mensen op aarde: zeven miljard. Van die
onvoorstelbare zeven miljard kunnen er een
heleboel ook echt lezen. Nog nooit waren
en zoveel tijdschriften, kranten, boeken
en studiemateriaal, maar toch schijnt het
leesverval op een afschuwelijke manier om
zich heen te grijpen. Mensen die het goed
menen met het geschreven woord schreeuwen
elkaar toe in columns, onderzoeken en
debatteren hoe het tij te keren, waarbij ze
elkaar en passant uitmaken voor tendentieus
of hopeloos ouderwets. In het oog van deze
orkaan, zonder geschreeuw, zonder ophef, is
daar plots iets heerlijks gebouwd, iets unieks
in boekenland. Een boekenvilla! Niet zomaar
een aftandse villa met ouwe meuk, welnee,
een villa met hoekjes en velours gordijnen
en elfjes en spoken. Een villa met muziek,
met film, met koptelefoons, en met boeken,
heerlijk veel boeken. Fristi erbij? Dat kan. En
het mooiste is, u kunt er gewoon naartoe.
Eigenlijk is de boekenvilla voor kinderen,
maar dat is leeftijdsdiscriminatie, en daarbij,
u bent in uw hoofd nooit boven de acht
uitgegroeid. Eenmaal binnen grijp je hebberig
het ene na het andere boek. Heeft u
kinderen? De villa is bij uitstek geschikt om
uw kinderen even ‘kwijt’ te raken. Waar dit
allemaal is? Gewoon bij ons in Den Haag, op
de Fred, bij Paagman: Villa Paagman. Veel
plezier!
(En wilt u dan ook nog even bij de klantenbalie
klagen dat er geen villa voor volwassenen
is? Dat wij in de boekenvilla het
spoorwegstation van Anna Karenina willen,
de cello van Tirza, en het zwembad van
Heleen van Royen)
Justine
Bekijkt ’t, met
Justine. De Haagse
schrijfster Justine
le Clercq geeft haar
eigenzinnige kijk op
het leven in Den Haag.
Zorgmijders terug bij af
Als psychiatrische patiënten straks mee moeten
betalen aan hun behandeling, is er een
grote kans dat ex-daklozen terugvallen in een
leven op straat. Dit voorspelt directeur van
Parnassia Ellen van Hummel. De groep waar
het om draait, bestaat uit mensen die zelf
denken dat er niets met ze aan de hand is.
Dat de wereld gek is en zij niet. De gemeente
en de zorginstellingen hebben de afgelopen
jaren veel moeten verzetten om deze ‘zorgmijders’
aan een behandeling te helpen.
Hoewel de eigen bijdrage niet hoog lijkt –
vijftien euro per maand plus tien euro voor
de dagbehandeling - , is dat voor mensen
met een uitkering, die maandelijks al tekort
komen, niet te betalen. Van Hummel: “Deze
mensen gaan uit de zorg en krijgen weer
heftige symptomen. Het deel dat dakloos was,
komt weer op straat. Dan begint de ellende
opnieuw. De stad gaat dit merken.”
Nieuwbouw Kessler
Eindelijk is het zover: het kleurrijke gebouw van de
Kessler Stichting aan de De La Reyweg wordt binnenkort
in gebruik genomen. Geen feestelijke opening, want de
verhuizingen van de diverse afdelingen vinden gefaseerd
plaats. Voor de kerst zit – als het goed is – iedereen
er warm en droog bij. Het gebouw dat tot en met eind
2009 op dezelfde plek stond, is immers gesloopt omdat
het niet meer voldeed aan de eisen van deze tijd. In dit
nieuwe gebouw –ontwerp Soeters van Eldonk – komen
wederom allerlei bewoners en activiteiten samen. Als
eerste van de cliënten verhuist het passantenverblijf.
Jongerennachtopvang
De werkgroep Jongeren van De Achterban houdt op dinsdag
29 november aanstaande, van 13.00 – 17.00 uur een bijeenkomst
in het teken van de jongerennachtopvang in Den
Haag. De bijeenkomst, die samen met het Straat Consulaat
en de Nationale Jongeren Raad (NJR) is georganiseerd, wordt
gehouden in Chizone, centum voor Body& Mind Lifestyle.
Dit centrum is gevestigd in de Lourdeskerk in Scheveningen
(Berkenboschblokstraat 9a, naast het Circus Theater). “Er
is geen aparte nachtopvang voor jongeren in Den Haag. We
willen die middag samen met de aanwezigen brainstormen
over de nachtopvang voor jongeren in Den Haag verbeterd kan
worden”, aldus Joy Falkena van het Straat Consulaat. Noël
de Bruin, van Chizone, stelt de prachtige voormalige kerkzaal
graag open voor deze bijeenkomst. “Wij willen in Chizone
graag verbindingen leggen tussen diverse doelgroepen in de
Haagse samenleving. We streven naar synergie, diversiteit,
dialogen en duurzaamheid. We willen graag het platform voor
maatschappelijke debatten en bijeenkomsten in Den Haag
worden.” In januari biedt Chizone Haagse daklozen een Nieuwjaarslunch
aan, verzorgd door Sababa Catering.
Later komen de verpleegafdeling Zorg en Wonen,
beschermd wonen en doorstroomvoorzieningen van
ouderen. Op de begane grond komen Pakkie Deftig
(tweedehands kleding), een restaurant waar kookcursussen
worden gegeven en een stomerij gerund door cliënten.
Ellen Rietveld van het directiesecretariaat: “Doordat
er straks weer één hoofdgebouw is, zijn we minder
verspreid. We kunnen dan makkelijker laten zien wat er
allemaal mogelijk is. Mensen van het passantenverblijf
zien dan bijvoorbeeld hoe het is om begeleid te wonen.”
Toen Frederika Tolksdorf dakloos werd, waren Pukkie, Buuman, Snoepie, Pumpkin
en Trippel haar grootste zorg. “Ik wilde niet dat mijn katten op straat belandden.”
tekst Elke Swart foto Henriëtte Guest
‘Ik, jij, iedereen kan
dakloos worden’
Wie
Frederika Tolksdorf (42)
Wat
Ex-dakloos, ex-thuisloos
Waar
Verbleef in 2010 een jaar in het
passantenverblijf van de Kessler
Stichting
Motto
Your faith is what you believe,
not what you know
Hoe diep is de goot?
“In december 2009 werd ik door deurwaarders
mijn woning uitgezet. Mijn contract - ik werkte
in de horeca - was afgelopen en er ging een
eeuwigheid voorbij voordat een WW-uitkering
geregeld was. Intussen liep mijn huurachterstand
op, uiteindelijk belandde ik op straat. Ik
heb vier nachten op mijn oude balkon doorgebracht.
Zittend op mijn tas - tegen de kou - en
leunend tegen het hek. Wakker, verloren en
alleen, ik voelde mij volkomen verdoofd.”
Zorgwekkende zorgmijder of falende
hulpverlener?
“Er zijn maar heel weinig daklozen die bewust
voor het straatleven kiezen. Ik heb een jaar in
het passantenverblijf van de Kessler Stichting
gezeten en heb goede ervaringen, maar ik hoor
wel veel klachten over hulpverleners. Sommige
mensen zijn teleurgesteld, ze hebben geen vertrouwen
meer in de hulpverlening. Vooral de
voorlichting, vanuit instellingen en gemeente,
moet verbeterd en hulpverleners moeten beter
luisteren. Maar ja, als iemand echt niet wil, kun
je ook niet helpen.”
Wanneer heb je voor het laatst gehuild?
“Ik zou het niet meer weten... Ik ben niet zo’n
huiler, en zeker niet in het openbaar. Mijn vriend
kan mij goed troosten. Ik heb hem ontmoet in
het passantenverblijf. Op 14 juni zoende hij mij
voor het eerst, al beweert hij nog steeds dat ik
het initiatief nam. Hij is eerlijk, recht door zee,
dat vind ik belangrijk. Bovendien is hij zeven
jaar jonger dan ik, haha, goed gedaan he?
We wonen samen op een kamertje van drie bij
vier in Delft, hij werkt ook. Het wachten is op
een grotere woning en, als het ons gegeven is,
willen we ook graag kinderen.”
Schaamte of trots?
“In het begin schaamde ik mij en wilde ik niemand
hulp vragen. Nu ben ik juist ontzettend
trots dat ik uit het dal geklommen ben. Iedereen
mag het weten. Mensen kijken op daklozen neer,
maar ik, jij, iedereen kan op straat belanden. Nu
ik zelf uit de problemen ben, wil ik graag iets
doen voor anderen. Daarom zit ik in de cliëntenraad
van de Kessler Stichting en de Achterban
(de Haagse belangenvereniging voor daklozen,
red.). Ik weet wat het is om dakloos te zijn.”
Hoeveel geld zit er in je portemonnee?
“Veertig euro! Ik kan gewoon boodschappen doen
en het eten kopen waar ik zin in heb! Met mijn
werk in de catering verdien ik zo’n 1100 euro
netto per maand. Ik had drieduizend euro schuld,
nu nog maar achthonderd euro. Stukje bij beetje
betaal ik alles af.”
En de katten?
“Ze logeren bij een mevrouw in Schipluiden, via
kattenhulp. Van de huisbaas mogen we geen
dieren hebben, maar zodra we ergens anders
wonen, haal ik ze weer op. Ik mis ze enorm. Mijn
katten horen bij mij.”