Regio Nieuws Juni 2012 - Klimmen tegen MS

Lotgenoten contact in de regio
• RAYON Harderwijk: Buurthuis “De Tweeling”, de Ruyterlaan 19 te Harderwijk
De bijeenkomsten worden op elke derde donderdag van de maand gehouden op wisselende tijdstippen.
Voor 2012 zijn de volgende data gepland
Donderdag 20 september : 19.00 - 21.00 uur
Donderdag 18 oktober - 16 november : 15.00 - 17.00 uur
Contactpersoon is Cobie van Asselt. Telefoon : 0341-425167
• RAYON Zutphen: Rode Kruisgebouw, van Drinenstraat 4 te Zutphen
De bijeenkomsten worden op elke derde woensdag van de maand gehouden van 10.00 - 12.00 uur.
Contactpersoon is Harry Dijkhuis. Telefoon : 0575-530015
• RAYON Apeldoorn: Wijkcentrum “De Stolp”, Violierenplein 101 te Apeldoorn
Ook hier zijn er bijeenkomsten gepland, iedere 4e woensdag van de maand van 10.30 - 12.15 uur
Contact persoon is Rob Hartwich. Telefoon : 0578-620157
Lotgenoten contact apeLdoorn
een verkorte impressie van de
55e bijeenkomst op 25 apriL 2012
Alle andere verslagen zijn te lezen op onze website
Welkom, een hartelijk welkom aan de aanwezigen,
die op deze zonovergotene woensdag, de weg naar
de Stolp konden vinden. Een bijzonder woord van
welkom aan onze gast Thilly, die MS/Parkinson
verpleegkundige is. Bericht van verhindering werd
ontvangen van Bert (bezoek ziekenhuis), Gaby,
Gerrie (vakantie), Henny (drukke werkzaamheden
binnen haar Stichting Moed(t)) en Rita
Uitbreiding: Er volgt een geanimeerde discussie of
uitbreiding van de Praatgroep gewenst is en zo ja in
welke mate. Een ieder is het er over eens dat uitbreiding
gewenst is. De vraag is hoe en welke criteria
hieraan te stellen. Er passeren diverse voorstellen
de revue. Er wordt gekozen om bij de secretaresse
een ledenlijst op te vragen voor het (werk)gebied
rondom Apeldoorn. De groep maakt een wervende
brief met korte en bondige uitleg over de bedoelingen
van de Praatgroep. Deze te verzenden via de
e-mail. Verdere uitvoering door Gerrie en Rob.
De aanwezigen zijn het er volledig over eens dat er
geen, of vrijwel geen, naamsbekendheid is en willen
dit met deze actie veranderen. Wel zijn ze van mening
dat de groep niet groter mag worden dan maximaal
20 deelnemers om zo, en dit bij een opkomstpercentage
van 70%, tot een goede en open dialoog
te kunnen komen. Op dit moment lopen er contacten
met een MS verpleegkundige die, MS patiënten op de
mogelijkheid van deelname in de Praatgroep wijst.
Verder zal de groep de nieuwe deelnemers begeleiden
zodat ze zich snel thuis voelen.
Het bovenstaande werd in de vorige bijeenkomst
besproken. Echter vanuit het Regionale Bestuur
wordt hieraan geen medewerking verleend. Hiermee
wordt het onmogelijk om tot uitbreiding te komen.
Dit terwijl het “Lotgenotencontact” een kernactiviteit
is van de MSVN. De groep beraad zich over
2
verdere stappen en/of mogelijkheden.
Gezamenlijke lunch: Net als de voorgaande jaren
wordt besloten om een gezamenlijke lunch te
houden in de Cantharel. De voorkeur gaat uit naar
oktober 2012 en op een woensdag, waarbij de
reguliere bijeenkomst komt te vervallen. De kosten
zullen circa € 15,00 per persoon bedragen. Nancy
en Rob zullen dit verder uitwerken. Te rekenen op
maximaal 15 personen inclusief de beoogde hulp.
Aanhangwagen: Met de vakantie in het vooruitzicht
wordt nog eens aangegeven dat er binnen de
regio een tweetal aanhangers beschikbaar zijn voor
het transport
van een scootmobiel
en
meerdere
fietsen. Hiervoor
dient u te
beschikken
over een auto
met trekhaak
en minimaal
een w.a. verzekering voor de trekkende auto. Voor
het gebruik is geen huur verschuldigd Mogelijk wel
een kleine bijdrage in de exploitatie van de aanhangwagens.
Daarnaast dient de aanhanger in dezelfde
staat te worden ingeleverd als ontvangen. Voor meer
informatie zie de site of een telefoontje naar Harry
Dijkhuis, telefoon 0575-530015
Verlenging rijbewijs. Een interessante discussie
over de aanvraag/verlenging van het rijbewijs, met
eventuele aantekeningen en een beperkte geldigheidsduur.
Heel in het kort is de procedure als volgt:
Er wordt een brief ontvangen van de RDW dat het
rijbewijs verlengt moet worden. Na ontvangst
hiervan haalt u een zo genaamde ”eigen verklaring”
met geneeskundig verslag bij uw gemeente. U vult de
eigen verklaring in met uw persoonlijke gegevens en
burgerservicenummer. U beantwoord de 10 vragen
van de eigen verklaring met ja of nee. Zeventig jaar

of ouder en/of een handicap keuring door een
huisarts, zijnde niet uw eigen huisarts. Het verslag
van deze keuring dient u naarr het CBR te sturen.
Afhankelijk hiervan volgt er een keuring door een
specialist gevolgd door een eindoordeel. Indien u het
met het eindoordeel niet eens bent heeft u de
mogelijkheid hiertegen in beroep te gaan. Eventuele
aanpassingen worden op uw (nieuwe) rijbewijs
vermeld. Deze dient u door te geven aan uw verzekeringsmaatschappij
om problemen bij een eventuele
aanrijding te voorkomen. Onnodig te zeggen dat de
invulling van de eigen verklaring zorgvuldig en
waarheidsgetrouw dient te gebeuren.
Lotgenoten: definitie en huLpvraag.
• Allemaal dezelfde ziekte, MS.
Verkeren allemaal in een onomkeerbare situatie.
Een ieder zal dit op zijn eigen wijze verwerken, er mee leren omgaan, het te accepteren.
Dit geldt natuurlijk niet alleen voor de lotgenoten zelf maar zeker ook voor de directe
omgeving van de lotgenoten.
• Juist omdat de lotgenoten dit allemaal op hun eigen wijze ervaren, veelal in een andere fase zijn,
allen een andere medische behandeling krijgen en de ziekte in vele gradaties voorkomt, vormt
dit de basis van de bijeenkomsten.
Hierbij kan de vraag en uitwerking gesteld worden:
Waarin kunnen lotgenoten elkaar steunen?
Wat kunnen lotgenoten in positieve zin met elkaar delen?
Welke gegevens kunnen lotgenoten met elkaar uitwisselen?
Welke gevoelens kunnen lotgenoten met elkaar delen, enz.,….
• Tot slot, het zou fijn zijn als de groep uitgroeit tot een echte vriendengroep.
Een groep, waar lotgenoten naast de reguliere bijeenkomsten, ook een beroep op elkaar
kunnen doen om de fijne en minder fijne dingen met elkaar te delen.
Zoals goede vrienden dit met elkaar doen.
Op grond van de bovenstaande invalshoeken is meer dan
5 jaar geleden de “Praatgroep Apeldoorn” opgericht. Deze
groep komt één keer per maand bijeen en wel op de 4e
woensdag van de maand van ongeveer 10.30 uur tot
ongeveer 12.15 uur in het buurtcentrum “De Stolp” in
Apeldoorn. De huidige groep bestaat nu uit circa 12
deelnemers en wil verder uitbreiden.Als u interesse of
vragen heeft neem dan gerust contact op met:
Rob G. Hartwich,
Telefoon: 0578-620157
E-mail: r.hartwich7@upcmail.nl
Intermezzo: Halverwege de bijeenkomst komt er
onverwacht bezoek van het regionale bestuur die
een oorkonde en een draagspeld uitreiken aan een
van de deelnemers van de Praatgroep voor het
verleende vrijwilligerswerk in de afgelopen jaren.
Volgende bijeenkomst: woensdag 23 mei in de
Stolp met aandacht voor hulpmiddelen in de meest
brede zin van het woord door Nancy.
Rondvraag: Hiervan wordt gebruik gemaakt en
nog een aantal wetenswaardigheden uitgewisseld.
Sluiting: Om ongeveer 12.15 uur waarbij een ieder
terug kijkt op een geanimeerde bijeenkomst met
alle ruimte voor een open dialoog.
Lotgenotencontact is één van de kerntaken van de MS Vereniging. Er worden bijeenkomsten
georganiseerd voor mensen met MS. Zij delen ervaringen over omgaan met
MS, soms rondom een bepaald thema en krijgen zo tips en ideeën over de manier
waarop je met MS kunt omgaan. Lotgenotencontact rust op twee pijlers:
het uitwisselen van ervaringen en kennis én sociaal contact tussen lotgenoten.
De deelnemers van Praatgroep Apeldoorn doen hierbij een oproep aan lotgenoten
die maandelijks deel willen nemen aan deze groep :
3
“vriendschap eindigt nooit”

Lotgenoten contact Zutphen
Verslag lotgenotencontact 18 april 2012
Aanwezig: Sandra, Mireille, Chris, Annemiek, Harry
W., Janny, Johan Joke Geertman en andere Joke
(gasten) en Harry D. Afgemeld: Maatje
Begonnen wordt met het verhaal van Joke Geertman.
Hoe ze jaren MS had tot een nieuwe neuroloog
(drs. Jong) beweerde dat Joke geen MS heeft. Haar
wereld stortte in. De medicijnen waren niet meer
nodig, de invalidenkaart kon ingeleverd worden, het
spuiten hoefde niet meer, etc. Helaas bleef Joke wel
dezelfde klachten houden, vooral veel pijn. Wat het
dan wel was bleef onduidelijk. Een second opinion in
het Medisch Centrum van de Vrije Universiteit
Amsterdam bracht ook geen duidelijkheid. Volgens
Harry W. is het gewoon een bezuinigingsmaatregel
van de ziektekostenverzekeringen. Daarnaast is de
lat hoger gelegd. De witte plekken in de hersenen
moeten op de juiste plaats op de MRI-scan zitten
om de diagnose MS te krijgen. Chris stelde voor om
met de klachten naar een neuroloog te gaan zonder
aanwijsbare ziektegeschiedenis. Op eigen kosten is
Duitsland goedkoper.
Er wordt nog gezellig over de verschillen in parkeerkosten
in de verschillende steden en landen
gepraat. Het
pannenkoekenfestijn
is op
16 mei vanaf
12.00 uur.
Misschien is er
om 11.45 uur
al wel een
kopje koffie.
Johan komt Harry ophalen om op 25 april samen
naar Apeldoorn te reizen (verrassing!).
Harry Dijkhuis
ILse bedankt !!
Ilse Abendanon heeft haar functie neergelegd als secretarieel coördinator van de
MSVN Gelderland Noord. De leden van de werkgroep willen haar bedanken voor
haar inzet en alle tijd die ze in deze functie gestoken heeft. Sanne-Joan van Asperen zal
nu deze taken van Ilse gaan overnemen. Hieronder stelt Sanne-Joan zich aan u voor.
Beste allemaal,
Ik ben Sanne-Joan (Sanne) van Asperen geboren op 3 augustus 1951 in Amsterdam
en ik woon in Zeewolde samen met mijn partner.
Op 6 mei as. is het precies een jaar geleden dat ik op de afdeling neurologie van het St. Jansdal in Harderwijk belandde.
Aansluitend heb ik 3 maanden gerevalideerd in Vogellanden Zwolle. Van de ene op de andere dag kon ik vrijwel
niets anders dan in bed liggen. Twee MRI's en drie lumbaal puncties verder was de conclusie van de neuroloog; drie
ontstekingen in mijn rug en twee vlekjes in mijn hoofd. Het kon van alles zijn ... maar geen MS. De reden zou zijn dat
ik daar te oud voor was. De puncties leverden niet meer op dan een verhoogd eiwit concentraat. Tijdens een second
opinion (nieuwe MRI) in het VUmc MS centrum bij dokter van Oosten bleek het wel degelijk MS te zijn en mijn leeftijd
speelde geen rol. In februari is er opnieuw een MRI gemaakt in het VUmc, pal daarvoor kreeg ik een nieuwe schub.
Het mag nu dan ook formeel MS heten.
Ik behoor tot de 5% waarbij geen ontstekingsbronnen gevonden zijn. Momenteel gaat het weer de goede kant op met
me en kan ik de rolstoel (nog) in de schuur laten staan. Ik ben wel afhankelijk van een scootmobiel en huishoudelijke
hulp. Sinds begin maart spuit ik Copaxone en heb geen last van bijwerkingen, het resultaat is nog even afwachten.
De reden dat ik voor deze regio heb gekozen heeft o.a. te maken met de geografische ligging. Almere en Lelystad
zijn te ver, Harderwijk is lekker dichtbij. Hier komt bij dat ik Harderwijk goed ken omdat ik daar jaren in het voortgezet
onderwijs heb gewerkt, wat vanwege de MS nu niet meer mogelijk is.
In oktober 2011 ben ik lid geworden van de MS vereniging en ik loop al langer met de gedachte iets voor de vereniging
te gaan doen met de mogelijkheden die ik nu heb. Ik heb daarover vaak met Harry Dijkhuis gesproken en hem
het voorstel gedaan om “leuke dingen” te gaan organiseren. Dat blijkt lastiger dan ik had gedacht, mede door het
grote gebied van de regio Gelderland-Noord. Ik ben nog aan het broeden op wat ideetjes en ga binnenkort, via het
RegioNieuws, jullie hulp daarbij vragen, later meer hierover.
Harry heeft mij ook gevraagd om het secretariaat te gaan doen voor de regio, ik ben daarover nog in gesprek met
Harry, vooralsnog voel ik daar wel voor. Ik wil het hierbij graag laten, mocht je nog vragen hebben, mail me dan:
sannecarla@kpnmail.nl
Hartelijke groet,
Sanne van Asperen.
4

Muizen
Mijn vrouw hoorde ‘s nachts gerommel achter de muur. De gemeente gebeld, maar dat was inmiddels eigen
verantwoordelijkheid geworden. De ongediertebestrijdingsdienst gebeld, die hebben een muizenval gezet
waarvoor we vleesafval als aas moesten gebruiken. Als vegetariërs hadden we dat niet beschikbaar, maar
volgens een vriendin was pindakaas ook goed. Een stukje kaas wordt te snel van de val afgepikt zonder de
dodelijke klap uit te kunnen delen. In menselijke termen: eerst werd het mannetje gedood, de volgende dag
de weduwe, toen de inwonende zus of broer en toen werd het stil in onze slaapkamer. Er was blijkbaar
geen nageslacht verwekt in het muizenholletje. Gelukkig voor de muizen en voor ons.
Ik had de muizenval nog gezet om eventueel nog een muis te vangen. Mijn vrouw kwam
verschrikt melden dat er een kikker in de val zat. Of ik hem/haar eruit wilde halen.
We hebben de val maar in de schuur opgeruimd, dan kunnen er geen andere
schepselen dan muizen in de val trappen. Dat leek ons beter dan een
verbodsbordje op de val te zetten (alleen voor muizen!).
Harry Dijkhuis
MS en gedichten, ook dat kan!
Iedere dinsdag ga ik naar de dagbehandeling in
Dok Zuid, "de Botter" zoals dit officieel heet. Een
dag wat andere bezigheden en anderen om je
heen, meedoen aan activiteiten, kortom een dag
om je zinnen te verzetten.Zo kom je allerlei
mensen tegen, de vaste bewoners van het aldaar
gevestigde verpleeghuis "de Viermaster", onderdeel
van het Zonnehuis in Beekbergen, specifiek voor
jongeren, het verplegend personeel, de activiteitenbegeleiders/sters
en de vaste bezoekers van de
dagbehandeling. Dit zijn veelal mensen die zelfstandig
wonen en een dag of een aantal dagen per
week op "de Botter" komen, zo ook Bauke.
Bauke is 38 jaar, heeft MS en komt al enige jaren
op de Botter. Hij kreeg de eerste klachten in 1997.
De diagnose MS werd gesteld in 1999 en hij zit nu
noodgedwongen in een rolstoel. Hij heeft in 2004
een ernstige terugval gehad waarna hij na ziekenhuisopname
werd opgenomen in het Zonnehuis
voor een revalidatieperiode aldaar. De laatste jaren
woont hij zelfstandig in een woonzorgcomplex in
Epe. Hij heeft zijn zinnen gezet op wonen in Zwolle
maar loopt daar, figuurlijk, tegen een wachtlijst
aan. Maar zijn verwachting is om eerdaags in
Zwolle te gaan wonen.
Wederopstanding
Op een avond zal ik staan op deze tafel
om jullie te laten horen
van mijn wederopstanding.
Ver verwijderd van mijn bewustzijn
liep ik uren door de bossen
om op zoek te gaan naar mijn bestaan.
Mijn bestaan was vergaan
door factoren die bleken samen te gaan.
Diep moest ik tasten in mijn inspiratiebuidel;
uitzichtloos ging ik over richtingloze wegen.
Met weinig vertrouwen zag ik in de toekomst.
Wie ben ik en wat doe ik hier?
Deze twee vragen domineerden mijn gedachten.
Maandenlang moest ik wachten
op die twee belangrijke antwoorden.
Maar hier sta ik dan als rots in de branding,
die nog lang niet is vergaan, maar die juist is opgestaan.
5
Hij wordt niet geteisterd door zelfonderschatting
getuige het feit dat hij volgens eigen zeggen lijdt aan
positieve eigenwijsheid en zichzelf omschrijft als "de
rollende casanova".
In de jaren heeft hij zijn schrijvers- en dichtkwaliteiten
ontdekt. Hij heeft twee dichtbundels geschreven
en uit laten geven en hij krijgt hier veel respons op.
Wil je hier meer over weten, kijk dan eens op
Youtube. Daar vind je de presentatie van een van
zijn bundels.
Bauke, een opmerkelijk persoon, maar opnieuw een
bewijs dat je ondanks een handicap nog flink wat in
je mars kunt hebben.
John Harleman.
Bauke Liefers

Een indrukwekkend verslag van een
succesvolle 2e editie
Klimmen tegen MS - 18 mei 2012
Hoopvol stonden we aan de start, iets voor 7 uur
‘s ochtends in Malaucène. Achtendertig mannen en
vrouwen op fietsen, gekleed in het inmiddels bekende
oranje-wit-zwart tenue van de actie “Klimmen
tegen MS”. Wekenlang hadden we getraind, wekenlang
hadden we geld ingezameld voor het Nationaal
MS-fonds. En nu, op deze achttiende mei, een dag na
hemelvaart, was dan het moment aangebroken waarop
het zou gaan gebeuren. Vandaag gingen wij onze
eigen hemel bestormen: de Mont Ventoux. Sommigen
eenmaal, anderen
wilden twee
keer de berg op.
Maar de meesten
van ons zouden
de berg drie
keer gaan bestijgen.
Eénmaal
vanuit Malaucène,
eenmaal vanuit
Bédoin en
eenmaal vanuit
Sault. Een aantal
jaar geleden is een Fransman, Monsieur Pic, ons voorgegaan
in deze missie. Gek als hij was op de berg,
noemde hij zich “cinglé” dit woord duidt niet alleen
op een afwijkende geestesgesteldheid, maar ook op
de vele haarspeldbochten die je op de flanken aantreft.
Voor de grap richtte hij de “Club des Cinglés
du Ventoux” op. Iedereen die de berg driemaal op
één dag, vanuit de drie genoemde dorpen bedwong,
kon hiervan lid worden. Monsieur Pic werd lid nummer
één. Wij waren van plan ons bij de club aan te
sluiten vandaag. De 72 kilometer berg op die we
daarvoor moesten trotseren, zouden wat doorzettingsvermogen
vereisen. Maar wij werden geïnspireerd
door de vrienden, kennissen en familie in
Nederland, die getroffen zijn door de ziekte Multiple
Sclerose. Want wie van het leven dit wrange geschenk
heeft ontvangen, weet pas echt wat doorzetten
is. Dus gingen wij vol moed en zonder mededogen
in onszelf de Ventoux op, om aandacht te vragen
voor MS, om geld in te zamelen voor onderzoek en
facilitering van patiënten en om de machteloosheid
van ons weg te trappen. De Mont Ventoux ? Dat is
toch die 1912 meter hoge berg in de Provence, bekend
uit de Tour de France? Daar schijnt de zon toch
altijd en heerst in mei toch al een behaaglijk temperatuurtje
? Nou, euh ja, min of meer. Gedurende de
6
hele week dat we bivakkeerden in onze uitvalsbasis
Le Mas des Amarens hadden we dat weer. Op één
dagdeel na.
En dat was precies die 18 mei. Om 7 uur ’s ochtends
was het nog droog. Vandaar onze hoop. Toen dan ook
het startschot van Susanne, een meefietsende MS patiënte,
klonk, zijn we vol goede moed maar ook met
een brok in de keel op weg gegaan. Ieder in zijn of
haar eigen tempo. Malaucène: het wordt beschouwd
als een minder zware helling dan de legendarische
klim die vanuit Bédoin vertrekt. Maar de meeste vinden
hem minder prettig, omdat hele stukken een stijgingspercentage
hoger dan 10 % hebben. Gaandeweg
de beklimming ging het echter regenen. Hoe hoger
we kwamen, des te kouder werd het. Soms hield het
op met regenen, maar gezien de temperatuur was het
echt geen luxe. Een fiks bries blies ons tegemoet, toen
we door de witte stenenmassa van de top de laatste
2 kilometer aflegden. Na 1 uur en 50 minuten kwamen
de eerste boven. Een lichte ijsregen daalde over
onze hoofden neer, terwijl de thermometer -1° aangaf.
We werden opgewacht door Edwin en Jan Pieter van
de organisatie, die ons het allerbeste advies gaven,
weg van de top. Dus doken we de dieperik in, richting
Bédoin. Afdalen was geen pretje in dit weer, want de
kou ging over in regen. Bibberend en bevend kwam
we beneden, met kramp in de vingers van het remmen.
Bij de fietsenmaker, waar we een stempel voor
de Cinglé-kaart konden krijgen, was het een drukte
van belang. Steeds meer klimmers waren afgedaald en
stonden verkleumd te beven. Iedereen had het over
de helse tocht naar beneden, allen waren we een
beetje radeloos. Sommigen waren weer vertrokken,
in de wetenschap dat je weer opwarmt als je klimt.
Opnieuw vol hoop. De goede moed werd al snel weer
de bodem in geslagen. De lucht was diep en diep grijs.
Bij het verlaten van Bédoin begon het pas echt met
bakken naar beneden te komen. Ook van die kant
was er geen verbetering te verwachten. Dus: wat nu ?
Was dit een gewone fietstocht geweest, dan waren
we waarschijnlijk terug naar le Mas de Amarens gefietst,
hadden we een warme douche genomen. Onder
het motto: morgen is er weer een dag. Maar we
reden door, want dat deden de anderen ook. En ja: we
wilde ons niet laten kennen. Vandaag was de dag, vandaag
moest het gebeuren. Ik dacht aan Edwin, Cindy,
Raymond, Susan en al die mensen uit die bijzondere
vriendenkring die al maanden vol bezieling bezig waren
geweest om dit evenement voor te bereiden en
die erin geslaagd waren om ons een perfecte organisatie
voor te bereiden. En aan al die mensen met MS,
zij geven immers ook niet op, wie zijn wij dan ? Als we
wilden, konden we hier stoppen, maar zij konden hun

ziekte niet zomaar opgeven. Zelfs in hun allerslechtste
momenten moeten zij door. Moeten wij hier dan
afstappen omwille van een beetje kou en regen? Geen
sprake van. Er was afgesproken dat we vandaag zouden
fietsen. Duizenden mensen hadden geld gedoneerd
om ons te steunen, geïnspireerd door ons. We
moesten door. Vergeet de heroïsche verhalen, het
martelaarschap van Tommy Simpson, het gekoketteer
met snelle tijden: hier was een taak te volbrengen.
Het was zo vanzelfsprekend, dat we de uitkomst van
onze overweging al die tijd al wisten: we namen verantwoordelijkheid
voor de afspraak die we waren
aangegaan. Op zes kilometer van de top, bij Châlet
Reynard had de organisatie een permanence ingericht,
waar we konden eten, drinken, droge kleren
aantrekken en uitpuffen. Hier kregen we moed, ons
ingesproken door Janina en Ronald, die namens het
Nationaal MS-fonds onze verrichtingen kwamen aanschouwen.
Maar we konden er niet opwarmen. Sommigen
kozen voor de warme kachel in het restaurant,
en bleven er een uur zitten. Een aantal kozen ervoor
om verder te fietsen, de witte, kale berg op, waarvan
de top inmiddels in dichte mist gehuld was. In de dikke
grijze soep stonden Edwin en JP weer te wachten
met een gelukkig en ook bezorgd gezicht. Ze zijn er
en ze gaan door, ze gaan voor het maximale. Er werd
voedsel in ons gestopt, we kregen bemoedigende
woorden en gingen weer op weg. We wilde best even
kletsen, maar het was nog altijd te koud. Voor de
tweede keer ging het naar beneden, nu richting Sault.
De langste, maar meest geleidelijke afdaling. Maar het
wegdek was slecht, het regende nog altijd en we raakte
behoorlijk afgekoeld. Het leek alsof er geen einde
aan zo komen. Het viel niet mee het stuur recht te
houden, zo rilden we. Barmhartige Samaritaan Raymond
Bothof van de organisatie had er post gevat. En
zie, bij het uitrijden van Sault voltrok zich het wonder:
het hield op met regenen. We durfde het eigenlijk
niet te geloven. We hadden er aardig de sokken in op
de terugweg omhoog naar Châlet Reynard. In de
7
bossen zongen nachtegalen en hoorde we de koekkoek.
Ondertussen was het wolkendek opengebroken.
Toen we bij de Châlet kwam, scheen de zon volop.
We waren gelukkig, aangezien we de tocht nu in
het mooie “Klimmen tegen MS”-pakje konden beëindigen.
Weer gingen we de witte steenmassa op. Dit
keer konden we uitgebreid genieten van het uitzicht
over het Rhonedal en hadden we zelfs oog voor het
monument van Tommy Simpson. De laatste drie kilometers
waren lood- en loodzwaar. Per slot van rekening
hadden we er al zeventig kilometer bergop opzitten.
Eén voor één kwamen we binnen, met een
vermoeide, maar hemelse lach op onze gezichten.
Onder een uitbundig stralende zon die ons vertelde
dat het goed was, maakten we een zachte landing in
de armen van Edwin van Wijngaarden, op de top van
de Mont Ventoux. Gevoel van geluk, ja, tranen van geluk,
maanden van voorbereiding komen hier tot een
climax. In onze gedachten 17.000 MS patiënten, we
konden en hebben iets met elkaar teruggegeven. Alle
deelnemers hebben de weergoden weerstaan en hun
doel bereikt. Maar liefst 24 fietsers hebben op 18 mei
2012 de Ventoux driemaal bedwongen. Susanne was
drie uur na het door haar gegeven startschot boven
op de Ventoux, weer in tranen, wat een overwinning.
We hebben er ’s avonds in de Mas des Amarens een
lekker glaasje champagne op gedronken. En nog een.
Alle deelnemers hebben elkaar gefeliciteerd: ineens
stonden er 24 Cinglés du Ventoux in de Mas des Amarens.
Het echte hoogtepunt kwam nog:
Edwin van Wijngaarden mocht een cheque overhandigen
aan het MS-fonds, met daarop een bedrag van
61.272 euro. Wat een succes!
Nog nooit was er zo’n hoog bedrag in Nederland opgehaald
met een actie voor het MS-fonds.
Wordt vervolgd…
U kunt zich nu al opgeven voor Klimmen tegen MS
2013. 1, 2 of 3 keer Mont Ventoux, fietsend, lopend u
mag het zelf zeggen… www.klimmentegenms.nl.
Samen maken we het verschil.

Indien onbestelbaar retour: weerdslag 117, 7206 BW Zutphen
De foto’s in deze nieuwsbrief zijn van Rob Hartwich en Harry Dijkhuis
De foto’s van Bauke Liefers zijn van : Harold Makaske
Algemeen coördinator
Harry Dijkhuis
Weerdslag 117
7206 BW Zutphen
0575-530015
he.dijkhuis@chello.nl
www.editoo.nl
Samenstelling Regionale Werkgroep Gelderland-Noord:
Financieel coördinator
Wim Sueters
Karskamp 29
7232 BC Warnsveld
0575-523931
w.sueters1@chello.nl
Secretarieel coördinator
Sanne-Joan van Asperen
Vossebes 8
3892 ZV Zeewolde
sannecarla@kpnmail.nl