Bijdrage Joost Hontelez - Klimmen tegen MS

Joost klimt voor Thea - Nieuwsbrief 4
1.
Ik had nooit verwacht dat ik zo veel geld bij elkaar zou fietsen. Maar jullie hebben gegeven, en
met gulle hand…namens Thea, namens het Nationaal MS-fonds en namens mijzelf: dank, dank,
hartelijk dank!
2.
Vorige week vrijdag ben ik, samen met 38 anderen, de Mont Ventoux opgefietst. De Mont
Ventoux? Dat is toch die berg in de Provence, waar de zon altijd schijnt en waar in mei al een
behaaglijk temperatuurtje heerst? Nou, euh ja, min of meer. De hele week hadden we dat
weer, op één dagdeel na. En dat was precies op 18 mei. Toen we uit Malaucène vertrokken,
om 7 uur ’s ochtends, was het nog droog. Gaandeweg de beklimming ging het echter
regenen. Hoe hoger we kwamen, des te kouder werd het. Toen we na 1 uur 50 voor de eerste
keer bovenkwamen, daalde er een lichte ijsregen over onze hoofden neer. Genieten was er
op de top niet bij, tenzij je wilde afkoelen. Dus doken we de dieperik in, richting Bédoin. Al
dalend zag ik mijn benen steeds witter worden door de rijp die zich er op had afgezet. Afdalen
was geen pretje in dit weer, want de kou ging over in regen. Bibberend en bevend kwam ik
beneden. Gelukkig was daar het fenomeen Rémon, deelnemer van 68 lentes en bergop niet
bij te houden. Hij had zijn zoon meegenomen, en die zat dan weer in een auto waarin de
verwarming op volle toeren blies. Daar kon ik opwarmen. Maar omdat ik bleef rillen, ben ik
toch weer op weg gegaan. Want ik wist dat beweging de beste opwarmer was. Bij het verlaten
van Bédoin begon het pas echt met bakken naar beneden te komen. Leuk, zo’n fietsvakantie
in Zuid-Frankrijk! Bijna twee uur lang weer naar de top, zonder bril: in deze zondvloed viel er
door beslagen glazen niets te zien. Zo zwoegde ik door het beroemde bos, tien kilometer lang
aan tien procent, terwijl de weergoden onverbiddelijk bleven. Op zes kilometer van de top, bij
Châlet Reynard had de organisatie van Klimmen tegen MS een permanence ingericht, waar
de deelnemers konden eten, drinken, droge kleren aantrekken, maar niet opwarmen.
Daarvoor moesten we verder fietsen, de witte, kale berg op, waarvan de top nu in dichte mist
gehuld was. Edwin van Wijngaarden, le Grand Chef van Klimmen tegen MS, stond de hele
dag lang elke deelnemer op de top op te wachten, aan te moedigen en van eten en drinken te
voorzien. Gelukkig voor hem met een extra truitje aan.Voor de tweede keer ging het naar
beneden, nu richting Sault. De langste, maar meest geleidelijke afdaling. Maar het wegdek
was slecht, het regende nog altijd en ik raakte behoorlijk afgekoeld. Het viel niet mee het stuur
recht te houden, zo rilde ik. Door het bijremmen heb ik hier de helft van mijn remblokjes
achtergelaten. Jaja: het was heroïsch! Barmhartige samaritaan Raymond Bothof van de
organisatie had in Sault post gevat. Hij goot warme koffie in mijn koude lijf, propte er nog wat
voedsel bij en liet mij weer vertrekken voor de laatste klim. En daar voltrok zich het wonder:
het hield op met regenen. Ik durfde het eigenlijk niet te geloven. Ik had er aardig de sokken in
op de terugweg omhoog naar Châlet Reynard. Het werd ook weer gezellig, aangezien ik
onderweg de afdalende medeklimmers kruiste. We zwaaiden en riepen aanmoedigingen naar
elkaar. Toen ik bij de Châlet kwam, scheen de zon volop. Ik was gelukkig, aangezien ik de
tocht nu in mijn mooie oranje outfit kon beëindigen. Weer ging ik de witte steenmassa op. De
laatste drie kilometers waren lood- en loodzwaar. Per slot van rekening had ik er al zeventig
kilometer bergop opzitten. Harder dan 8 kilometer per uur heb ik geloof ik niet meer gereden
op het eind. Maar om tien over half vier stond ik voor de derde keer op de top van de Mont

3.
4.
Ventoux! Eén voor één kwamen de anderen binnen. Sommigen voor de tweede, anderen voor
de derde keer. Maar alle deelnemers bereikten hun doel. Maar liefst 24 fietsers hebben die
dag de Ventoux driemaal bedwongen!
We hebben er ’s avonds een lekker glaasje champagne op gedronken. En
nog een. En daarna nog een, geloof ik. Het echte hoogtepunt kwam nog: Edwin van
Wijngaarden mocht een cheque overhandigen aan de mensen van het MS-fonds, met daarop
een bedrag van euro. Wat een succes! Nog nooit was er zo’n hoog bedrag aan
het MS-fonds gedoneerd.
Wil je meer over de dag lezen? Kijk dan op http://www.nationaalmsfonds.nl/ en op
http://www.klimmentegenms.nl/
Dat kan nog steeds, je kunt dan:
1.rechtstreeks geld overmaken via de link die je vindt op de website
http://www.klimmentegenms.nl/
2. geld overmaken op mijn rekening 6108448 t.n.v. J.F.M. Hontelez
o.v.v. Klimmen tegen MS.
Alle donaties komen gegarandeerd en volledig terecht bij het Nationaal MS Fonds!
Mijn actie is afgesloten. Ik wil iedereen hartelijk danken voor het geld en de support, ook
namens Thea. Misschien mag ik jullie in de toekomst nog eens geld aftroggelen, voor het
goede doel. Verder wil ik de organisatie van Klimmen tegen MS bedanken voor het
fantastische werk dat ze hebben geleverd. Het evenement was tot in de puntjes verzorgd.
Ik ben ontzettend blij dat ik kennis heb mogen maken met deze bezielde vriendenclub. Hun
actie heb ik voor altijd in mijn hart gesloten!
Hartelijke groet, Joost