Veer 3: Decemberveer (Examenveer I) - VGK

Het Veer 

Het beste cadeau 

Tijdschrift van de Vlaamse 

Geschiedkundige Kring, 

27e jaargang, 2009 - 2010, 

Nummer 3: December

2 

27 e Jaargang, December 2009 

www.vgkgent.be Het Veer

Het Veer www.vgkgent.be 


Tijdschrift van de Vlaamse Geschiedkundige Kring 

Hoofdredactie/Lay-out: Willem Roels 

Eindredactie: Willem Roels 

Cover: Willem Roels 

Verantwoordelijke Uitgever: Willem Roels p/a Vlaamse Geschiedkundige 

Kring, Blandijnberg 2, 9000 Gent 

Website: www.vgkgent.be 

Rekeningnummer: 733-0015320-24 

Rekeningnummer Reis: 737-0164111-30 

27 e jaargang, nummer 3 December 

De Uitspraken van onze Glorieuze Leider 4 

Examens! 6 

Lady Jane 15 

Wouter P in Parijs 19 

Het Veer Ontmaskert 21 

Nina’s Plekje 23 

Metroseksualiteit in de geschiedenis 25 

Reis naar Marokko 28 

The Wim Identity 30 

Femke onderzoekt 33 

Dagboek van een eerste bach I 34 

Recensies 

Tess Gerritsen – Koud Hart 34 

C.S. Friedman – Het Zielenvuur 37 

Rechtzetting 38 

Vervolgverhaal 41 

Nachtboek van een Eerste Bach 45 

De KMF Fights Back 47 

Nigel Williams 51 

De Scriptor moest ook iets schrijven 52 

Colofon 54 

3

4 

Diktat 


De Uitspraken van Onze Glorieuze Leider 

Beste lezer van ons geroemde Veer, 

Het doet deugd dat ik door middel van dit doldrieste artikel jullie eens te meer 

mag toespreken. Wanneer dit boekje de geur van versgedrukte inkt in je 

neusgaten doet opwemelen, zijn er immers al heel wat activiteiten voorbij. Ons 

galabal, misschien het absolute hoogtepunt van het jaar, zal alweer de revue 

gepasseerd zijn, de cantussen en fuiven in het eerste semester liggen 

ondertussen alweer een tijdje achter ons. 

Maar, beste V.G.K.-liefhebbers en -geliefden, dat betekent niet dat alles voorbij 

is. Ook in december, wanneer de Sint ons in zijn kielzog verdwaasd achterlaat, 

en als een terugtrekkende zeespiegel een tsunami van examens aankondigt, 

hebben wij nog wat geschiedkundige actie voorzien. Zie ze niet als een 

uitbolling van een alvast fantastisch eerste semester, zie ze als de laatste kans 

om voor een vakantie vol hersenpijnigende studeeractiviteit nog eens van het 

leven te genieten. De hogerejaars weten dat dit uiterst wenselijk is, aan de 

eerstebachers kan ik slechts de goede raad geven. Alvast een update wat er 

nog op het programma staat. Feest gaat nog naar de massacantus, sport heeft 

nog enkele IFK matchen (supporters altijd gewenst!) en gaat schaatsen, cultuur 

plant nog een cinema-avond. 7 december staat alvast in ieders agenda 

genoteerd als een V.G.K.-dubbellezing: Marc Vermeersch en Ugo Janssens 

komen spreken over het ontstaan van liefde en religie in de prehistorie. 

Bovendien steunen de Blandijnkringen ook dit jaar Music for Life door in de 

week van 7 december een eetweek te organiseren. Kom zeker iets eten of 

drinken in de Blandijn, niet enkel omdat het zeer lekker is maar ook voor de 

strijd tegen malaria. 

Het pleziert mij dat ik alweer zo’n fantastisch programma kan voorstellen. Wat 

mij ook ten zeerste pleziert, is dat mijn voorwoord steevast in een 

kwaliteitsblad kan staan, een kwaliteitsblad zoals het Veer, dat geen weerga 

kent in de Blandijn. Als dergelijke media-aandachtshoer zal ik weliswaar geen 

president van de Europese Unie worden -bovendien zijn mijn haiku-skillz 

daarvoor te weinig ontwikkeld-, maar het is niettemin een pluspunt. Stel je 

voor dat dit een ander Blandijn-boekje was, of nog erger, één van de (bij gebrek 

aan een beter woord) haardvuuraanmaakpapierbundels die buiten de faculteit 

circuleren! 

Weinig geschiedenisstudenten weten dit, maar er zijn op onze faculteit nog een 

paar ‘boekjes’ die circuleren. Daarvan komt het Dilemma van de filologen, 




toegegeven, nog het meest in de buurt van het Veer. De naamkeuze komt 

uiteraard voort uit het toenmalige dilemma om de titel van het Germaniaboekje 

(Völkischer Beobachter) of het Romania-boekje (Aujourd'hui) te nemen, 

maar als we kijken naar de titels van de anderen, kunnen we het Filologica 

graag vergeven. Kalima van de Oosterse en Afrikaanse talen klinkt nog 

onschuldig, maar de rest van de Blandijn vertoont een diepgaande drang om 

hun fetisjisme aan hun leden op te dringen. De kunstwetenschappers en 

archeologen zien wel eens graag wat N.A.A.K.T. in hun boekjes, de mensen die 

slavistiek studeren kennen wat sadomasochistische trekjes met hun Slaaf. Maar 

wat mij stoort, wat mij schokt, beste geschiedenisadepten, is waar onze 

vrienden filosofen en moraalwetenschappers mee naar buiten durven komen. 

Cryptisch als ze zijn, proberen ze het nog in een afkorting te verstoppen, maar 

die laat weinig aan de verbeelding over. VSTN. Jawel, uitgesproken als 

“vuustn”, wat West-Vlaams is voor een zekere seksuele handeling waar ik liever 

geen tekeningetjes bij plaats. Zijn ze altijd zo in gedachten verzonken over Kant, 

of over hun zieke spelletjes? Is dit ook de reden waarom hun 

verwelkomingsboekje pas in november uitkwam? Zijn dit de mensen die ons 

moeten leren wat het betekent om ethisch te zijn? Mensen die dergelijke… 

dingen doen? 

Het moraal van het verhaal is uiteraard eenvoudigweg dat we van geluk mogen 

spreken dat we een kringblad als het Veer hebben en dat mijn diepe respect 

ervoor helemaal terecht is. Eens te meer daarom zeg ik jullie vooral: lees het 

van begin tot eind uit. Leve de redactie, leve het Veer en vooral lang leve de 

V.G.K.! 

Tot zover deze indoctrinatie. 

Ohja, en veel succes met de examens. 

Loonis Logghe 

Dominus et Deus 

5

6 

Studie 


Hij komt, hij komt, … DE EXAMENPERIODE 

Voor al wie nu met angstoogjes zijn Veer ietwat dichter bij de hand neemt, geen 

paniek, uw redding is nabij. Ok, redding is misschien wat overdreven, het 

studeerwerk zal nog steeds voor eigen rekening genomen moeten worden, 

maar met de tips van uw nobele dienaars, ook bekend als het studieteam, die 

onderstaand stukje literatuur vullen, dient deze taak al iets haalbaarder te zijn. 

EERSTE BACHELOR 

Inleiding tot de Wijsbegeerte (prof. Braeckman feat. Prof. De Mey) 

Al wie zich nog niet gebaad heeft in de rivier van Herakleitos, dient daar toch 

eerstdaags eens werk van te maken. In vergelijking met de doorsnee syllabus is 

deze turf vlot geschreven, maar dat betekent niet dat elkeen daar zomaar 

doorheen waadt. Zoals het een rechtgeaarde filosoof betaamt, draait dit 

examen niet om het reproduceren van droge stof, maar om het begrijpen van 

de diepere structuren van onze denkwereld. 

Deze hoogdravende zin impliceert dat je zal moeten verstaan wat je leert, niet 

altijd een evidentie bij dit vak. Maar als je hierin slaagt, moet de toekomst er al 

een pak rooskleuriger uitziet. Het meerkeuze-examen draait rond het zoeken 

van de juiste uit een reeks vaak niet bijeen horende stellingen, dus is het laten 

vallen van een hoofdstuk niet echt een optie. 

Tip van Jelka en Ronny: Zorg dat je alles al begrijpt in de blokperiode. Dit 

bespaart je wanhopige wikipediazoektochten de dag voor je examen. 

Historische Kritiek (prof. Boone) 

Bezorgen de priemende ogen van professor Boone de gemiddelde Blandijner 

de daver op het lijf, dan heeft de geschiedenisstudent toch een streepje voor. 

Al was het maar voor uw natuurlijke interesse in Historici en hun métier. 

Ontken het maar niet. 

Dat betekent dat u nu reeds met fijne kleurtjes/lijntjes uw handboek bewerkt. 

Indien niet, leg dit Veer aan de kant, en ga aan de slag. De termen zijn 

essentieel, en daarmee bedoelen we dus: alle termen. Zelfs al vind u ze 




overbodig, uw toekomst als kritisch historicus hangt ervan af of u weet welke 

orde Jean Maubillon in zijn rangen telt. 

Naast een volledige kennis van het boek zijn ook de casussen essentieel. Door 

het beeldmateriaal uit de les zijn ze soms makkelijker te onthouden, en kunnen 

ze bij grondige kennis puntenpakkers worden. Tot slot, vergeet ook niet dat je 

de verschillende casussen en delen van de cursus aan elkaar moet kunnen 

linken. 

Tip van Jelka en Ronny: Begin tijdig. U wenst het niet om de avond voor het 

examen nog de namen van hoofdstuk vier vanbuiten te moeten blokken. 

Inleiding tot de Literatuur (prof. Keunen) 

Een dot van een cursus, dat is een understatement voor de syllabus van 

professor Keunen. Laat dit u echter niet afleiden. Hoewel het examen een 

(terechte) reputatie heeft om niet overdonderend moeilijk te zijn, is een 

gedegen geheugen toch een pluspunt. Het pakket te kennen auteurs en titels is 

niet miniem, en niet iedereen onthoudt even vlotjes de diverse realistische 

kenmerken. 

Opnieuw is tijdig beginnen aan te raden, en vooral kennis van de structuur van 

de cursus moet reeds voor het echte blokwerk aanwezig zijn. Het examen zelf is 

meerkeuze, wat impliceert dat kennis van feiten en feitjes nodig is, maar toch 

stelt de prof ook het begrijpen van de cursus, als in: “de kenmerken zien in hun 

groter geheel”, voorop. Toch nog een opkikkertje: de teksten op Minerva zijn 

als ondersteuning, en niet te kennen. Vergeet wel sommige fragmenten en 

prentjes niet te bekijken! 

Tip van Jelka en Ronny: Als er één examen is waarvoor we je aanraden te 

beginnen met de inhoudstabel, dan is het wel Literatuur. Kennis hiervan zal je 

helpen om de rode draad van de cursus te vatten en het niet te zien als een 

hoopje namen en werken. 

Vroegmoderne Tijd (prof. Vermeir) 

Het enige vak uit het eerste semester dat draait rond een tijdsvak, en meteen 

een van de moeilijkere examens. Dat velen in problemen raken voor dit vak, 

vindt echter vaak zijn oorzaak in een te late start. De prof behandelde slechts 

een klein gedeelte van het boek in zijn lessen, maar dat betekent niet dat de 

rest niet gekend dient te zijn. 

Een volledige kennis is nodig voor de vragen. Dit zijn overzichtsvragen, dus is 

kennis van de structuur om je antwoord op te bouwen essentieel. Hierbij dien 

7

8 


je gelukkig niet hoofdstukoverschrijdend te werk te gaan. Data zijn niet zo 

belangrijk, termen des te meer. Tevens zijn ze nodig voor de termenvraag, die 

voor velen het verschil tussen een tien en een negen kan maken. 

Tip van Jelka en Ronny: Laat de socio-economische en godsdienstige thema’s 

niet liggen tot het einde. Velen leren liever de politieke evoluties, maar 

professor Vermeir schat de verschillende delen vaak gelijkwaardig. 

Ecologische Geschiedenis (prof. Thoen) 

Voor velen vormt dit vak een vraagteken, en ook deze jongeman wist niet altijd 

goed wat er nu weer gebeurde. De pak te kennen leerstof is gelukkig niet echt 

groot, maar moet wel volledig gekend te zijn. Dit betekent dus dat lesnotities 

vrij kritiek zijn, of anders dreig je het te mogen vergeten. 

Het concept van de reader is veranderd, maar dat toont slechts dat de prof er 

een pak waarde aan hecht. Spaar het lezen hiervan niet op tot het laatste 

moment. Vaak is dit nogal tijdrovend, en de dag voor je examen kan je je tijd 

wel beter gebruiken. Samenvattingen kunnen nuttig zijn, maar lees ze zeker 

nog eens zelf, al was het maar om hierdoor je kennis van de leerstof zelf te 

verbreden. 

Tip van Ronny en Jelka: Professor Thoen apprecieert het als je in je antwoord 

blijk geeft van vermogen tot linken. Durf dus verder kijken dan de paragraaf uit 

je cursus met het correcte antwoord. 

Historische Praktijk (prof. Vermeir returns) 

Als alles verloopt als de voorbije jaren vormt HP 1 opnieuw de afsluiter van een 

lange examenperiode. Laat dit echter vooral een teken zijn om nog een tandje 

bij te steken, want wie dit goed voorbereidt, zal vast en zeker slagen. De cursus 

is klein, misschien wel wat droog, maar wel volledig te kennen. Dit niet alleen 

voor het examen, maar ook voor je verder toekomst als historicus-in-spe. 

De Franse teksten vormen vaak een moeilijkheid om te leren, hoewel het 

nochtans vrij simpel is. Lezen en herlezen, tot je op het punt komt waarbij je de 

Franse tekst vlot kan begrijpen zonder hulp. Dit betekent dus dat het nutteloos 

is om het hele boeltje vanbuiten te blokken. Voor wie aandachtig aanwezig was 

bij de lessen en duidelijk noteerde, mag dit gedeelte echter geen al te groot 

obstakel vormen. 

Tip van Jelka en Ronny: Bekijk ook de context van de tekst. Vaak valt hieruit al 

heel wat nuttigs af te leiden. 


Pre- en Protohistorie (prof. Crombé en een beetje prof. Bourgeois) 



De grote angst van iedere eerstebacher kende dit jaar een wat ongewoon 

verloop, en dat zal de moeilijkheidsgraad niet verlagen. Op het moment dat dit 

Veer je onder de ogen komt, dient de eerste partim reeds geleerd te zijn. 

Indien dit niet het geval is, kan de blok nog soelaas brengen, maar besef dat de 

vele vindplaatsen uit de prehistorie blokken een tijdrovende bezigheid zijn. 

Bij velen leidt dit tot wanhoop, zeker als hierbij nog eens het deel protohistorie 

komt. Hoewel niet zo groot, doet ook hier de graad van detailkennis velen de 

das om. Nochtans wordt ieder jaar bewezen dat men voor dit vak kan slagen, 

maar besef dat dit een goede voorbereiding vraagt. Als er één vak is dat in het 

rood omcirkelt dient te worden tijdens de blokperiode, dan is het dit. Leer 

verstandig, dat wil zeggen, heb aandacht voor de structuur van de cursus, want 

wie het overzicht verliest, is even reddeloos verloren als een roeibootje op de 

Stille Oceaan. 

Na deze rij waarschuwingen, nog enkele adviezen. De details vormen een 

grondvest van de archeologie en dienen dus gekend te zijn, maar dat betekent 

niet dat je als een gek de grootte van ieder gat in de grond moet blokken. 

Dergelijke getallen mogen erbij, maar vindplaats/kenmerk/periode zijn een pak 

belangrijker. Verder is het belangrijk om de slides erbij te betrekken. Het 

meerkeuze gedeelte van de vragen wordt begeleidt met prentjes, dus bekijk ze 

op tijd. 

Tip van Jelka en Ronny: Eentje dat geldt voor elk examen, maar voor dit in het 

bijzonder. Plan. Plan. En nog eens, plan. Een goede indeling van de (sowieso te 

korte) studietijd is de sleutel tot succes. 

Heuristiek Nieuwste (K. Velle) 

TWEEDE BACHELOR 

Voor zij die nog steeds niet goed weten wat de bedoeling van dit vak is, geen 

paniek. Eens je eraan begint, wijst het zichzelf allemaal uit. Eerst en vooral is 

het geen slecht idee om de documenten op Minerva - dit zijn de PowerPoints 

en de Worddocumenten i.v.m. de instellingen van België e.d.m. - af te printen 

en eens door te nemen. Vervolgens kun je er elk bijpassend hoofdstuk in de 

groene bijbel bijnemen en (diagonaal) lezen. Je kan er fanatiek in bladeren, 

aanduiden, post-its in plakken, titeltjes onderlijnen, de indeling bestuderen en 

9

10 


dit voor elk hoofdstuk. Eens je de structuur van het boek doorhebt, wordt het 

makkelijker om alles terug te vinden in het boek (de index is zeer handig!) en 

om de oefeningen te maken. En dat is het belangrijkste, want daarop is het 

examen gebaseerd. 

Het examen bestaat uit 2 delen: het eerste deel bevat een tiental kleine vragen 

en het tweede deel bestaat uit een grote open vraag. Op het examen mag je 

zowel je groene als blauwe bijbel meenemen, maar ook je notities en 

allerhande andere documenten die je afgeprint hebt. Zorg dat je zeker niet te 

veel tijd verliest bij het oplossen van het eerste deel. Het is daarom handig 

goed je weg te vinden in de groene bijbel, zodat je vlug alles terugvindt. Het 

tweede deel vergt iets meer denkwerk en tijd, dus zorg dat je daar niet het 

laatste kwartier nog moet aan beginnen! Je krijgt een onderwerp en daarvoor 

moet je een overzicht geven van de actoren die bij dit thema betrokken zouden 

kunnen worden en de bronnen die je hiervoor zou kunnen raadplegen. Op 

Minerva zijn hiervan talloze voorbeelden te vinden. 

* kleine vragen: geef 3 informatiebronnen i.v.m. penitentiaire instellingen of 

i.v.m. transport over Belgische wegen van 1800 tot 1950, wat zijn nadere 

toegangen + 2 voorbeelden,… 

* grote vragen: Toerisme en vrijetijdsbesteding in de jaren '30, de vergrijzing in 

België, Belgisch landbouwbeleid 1900-1970,… 

 

Heuristiek Nieuwe (R. Vermeir) 

Het examen bestaat uit een open boek gedeelte en een gesloten boek 

gedeelte. Bij het eerste krijg je een tiental vragen waar je bepaalde informatie 

zou kunnen terugvinden. Dan ga jij op zoek in je cursus welke bron daarvoor 

het handigste zou zijn. Een voorbeeld is “In welk archiefbestand vind je iets 

over armenzorg?”. Om dit efficiënt te kunnen oplossen zorg je dat je alles goed 

weet staan in je cursus. 

Voor het gesloten boek gedeelte neem je het beste je lesnotities als leidraad, 

zij zijn een goede samenvatting van de cursus. Als je er geen hebt kun je er via 

een meer aandachtige notitienemer proberen aan te geraken of je kunt een 

schema opstellen aan de hand van de dia’s die op Minerva staan. Vaak wordt er 

gevraagd om zaken met elkaar te combineren en te vergelijken. De vele 

verschillende instellingen kunnen heel verwarrend zijn dus stel je best een 

overzicht op per periode zodat je goed het onderscheid kunt maken. Een 

voorbeeldvraag is “Bespreek de beperkingen van de vorstelijke macht in het 

Ancien Régime.” 




Het examen is geen echt struikelblok. Zolang je het overzicht niet verliest 

geraak je er vlotjes door. 

Gesloten boek: 

* Leg de betekenis uit van L.P. Gachard voor de Belgische geschiedschrijving. 

* Welke publicatie neem je ter hand als je een inleiding wilt over de 

institutionele geschiedenis van de stad Leuven. 

* Wat was de bevoegdheid van de Audiëncier 

Open boek: 

* Je wil voor je onderzoek weten wat de intresten op rekeningen waren in 

Antwerpen. In welk archief ga je zoeken en waarom? 

* Een Baljuw heeft zijn ambt misbruikt. In welk archief vind je hierover 

materiaal? 

Heuristiek Middeleeuwen (F. Buylaert) 

Opgelet: dit vak wordt dit jaar gegeven door een andere docent. Onderstaande 

bespreking is dan ook van toepassing op het vak zoals het vorig jaar werd 

gedoceerd. Dr. Buylaert heeft ons echter verzekerd dat de manier waarop dit 

vak geëxamineerd wordt gelijkaardig zal zijn aan vorig jaar. 

De volledige evaluatie van dit vak gebeurt op basis van een taak en van een 

examen. Voor het examen is het belangrijk dat je goed begrijpt hoe het 

verschriftelijkingsproces verliep, m.a.w. op welke momenten men het schrift 

begon te gebruiken, welke personen daarbij betrokken waren, welke bronnen 

zij voortbrachten, met welk doel zij die voortbrachten, etc. Verder moeten ook 

de typologie van de verschillende middeleeuwse bronnen en hun 

bewaringscontexten gekend zijn. Elke soort bron die in de les gezien is, werd 

aan de hand van een of meerdere voorbeelden geïllustreerd. Op het examen 

kan je je dan ook verwachten aan de bespreking van zo’n middeleeuws 

brontype dat je nader zal moeten toelichten. Er zijn een viertal vragen en elke 

vraag bestaat uit meerdere kleine vragen die peilen naar je kennis en inzicht in 

de leerstof. Er is sinds vorig jaar naast de bundel met bronvoorbeelden ook een 

cursus, dus een studentencursus is er niet meer. Naast grote vragen, die 

onderverdeeld zijn in kleinere vragen m.b.t. hetzelfde thema, zijn er ook nog de 

“quizvragen”. Dit kunnen persoonsnamen zijn, brontypes,… Deze vragen 

moeten bondig worden beantwoord. 

* Volkerenverhalen : Bespreek, plaats in tijd, methodologische problemen 

* Kan de oraliteit bestudeerd worden, hoe en hoe kan de verschriftelijking de 

studie van de oraliteit beïnvloeden 

* Begrippen : Gregorius van Tours, elevationes, haardtellingen. 

11

12 


Heuristiek Klassieke Oudheid (K. Verboven) 

Dat het vak Heuristiek van de Klassieke Oudheid van prof. dr. Verboven jullie de 

nodige werkskills geeft voor de Oudheid is ondertussen wel al duidelijk. Een 

niet onbelangrijk deel van jullie punten wordt behaald door middel van de 

taken, maar er is uiteraard ook nog een examen, dat vorig jaar tweedelig was. 

Eerst en vooral is er het schriftelijke gedeelte, in de vorm van een open boek 

examen, waarbij het compendium als werkinstrument gebruikt moet worden. 

De vragen die voorliggen zijn op te lossen aan de hand van het compendium. 

Zeer handig is het om te weten waar de werken over gaan en waar ze staan in 

het compendium om ervoor te zorgen dat je gauw weet voor welk topic je welk 

werk moet gebruiken. De vragen voor het schriftelijk deel kunnen bestaan uit 

onderzoeksthema's, waarop je duidelijk moet weergeven wat je werkwijze zal 

zijn en welke instrumenten je daarvoor moet gebruiken. Titels van buiten leren 

is hoegenaamd niet aan de orde! 

Het mondelinge gedeelte bestaat uit een evaluatie van de kennis van de 

theorie. De studie van de Klassieke Oudheid is verdeeld over verschillende 

subdisciplines en er zijn verschillende soorten bronnen. Zo zijn er de historische 

genres en rechtsbronnen als bron, en de studie van de Oudheid wordt door de 

subdisciplines epigrafie, numismatiek, papyrologie, etc. bestudeerd. Belangrijk 

is om te weten waaruit de verschillende disciplines bestaan, wat rechtsbronnen 

zijn en dergelijke meer. Praktisch alle informatie is te vinden op de slides uit de 

lessen en praktisch alles kan gevraagd worden. 

*Voor uitvoerige voorbeeldvragen: zie het studietopic op het V.G.K.forum 

Opmerking: Ook voor keuzevakken en minorvakken kan u terecht 

op het 

studieforum van de V.G.K. Ouderejaars die deze vakken reeds 

hebben 

gevolgd zullen uw vragen graag beantwoorden. 


DERDE BACHELOR 

Kwantitatieve methodes en hulpwetenschappen (K. Verboven) 



Aangezien het vak modulair is opgebouwd, is de manier van evalueren divers. 

De basismodule 'Kwantitatieve analyses en statistiek toegepast op de 

geschiedenis' is verplicht voor iedereen en weegt dubbel zo zwaar als de vrije 

modules, zowel in lesuren als in de eindevaluatie. De vrije modules kunnen aan 

de hand van een paper geëvalueerd worden, zoals dat geval is voor 

Numismatiek van de Oudheid en Prosopografie en Sociale Netwerkanalyse, of 

door middel van een examen, voor Demografie van de Oudheid, Metrologie en 

prijzengeschiedenis en Plattelandsgeschiedenis. Er is één buitenbeetje 

waarvoor zowel een examen en taak worden geëist, namelijk Historische 

kaarten aanmaken: kritiek en methode. 

Panikeer niet voor dit vak, hoewel historici erom bekend staan tilt te slaan bij 

alles wat ook maar enigszins wiskunde zou kunnen zijn. Neem je tijd om de 

theorie je eigen te maken en vertrouw op de V.G.K. om u bij te staan in uw 

moeilijkste momenten. 

*Voor een uitvoerige bespreking van het examen van vorig jaar: zie het 

studietopic op het V.G.K.-forum 

Economische Geschiedenis (M. Limberger) 

Wie voor dit vak nog geen vooruitzicht heeft op een samenvatting van de 

reader (eventueel eentje van vorig jaar, want de artikels zijn bijna hetzelfde), 

kan zich daar best zo snel mogelijk aan wijden. Voor de notities kan je terecht 

bij onze nieuwe studentencursus, want het examen wordt samengesteld aan 

de hand van lessen en reader. Met de slides van sommige proffen kom je 

echter ook al ver. Belangrijk voor dit soort vakken is dat je het grotere plaatje 

ziet: zo niet op niveau van heel het vak (want vorig jaar zat er niet bepaald een 

vaste lijn in de opbouw), dan toch op dat van de tijdsvakken. Vorig jaar bestond 

de vraag van prof. Thoen uit termen (zoals mezzadria, eergetouw, Enforced 

Commercialisation en Jethro Tull - niet de band), dus meer leren dan enkel de 

grote lijnen is ook aangewezen. Van alle derdejaars vakken, is dit toch 

misschien wel hetgeen met het laagste slaagpercentage, dus mispak je zeker 

niet aan de hoeveelheid leerstof. 

* Beschrijf de visie van Aristoteles op economie 

13

14 


* Bespreek de samenhang tussen bevolking, graanprijzen, producten in een A 

fase. 

* Een stelling van Hudson en Berg waarbij je moet aantonen wat men bedoelt 

met het feit dat er zich onder de oppervlakte zich transformaties (organen) 

vormden die het systeem (metabolisme) ondersteunden. 

Samenleving: politieke en sociale geschiedenis (J. Haemers) 

Voor samenleving geldt grotendeels hetzelfde als voor economische. Leer je 

notities, neem enkele keren de artikels/samenvatting van de reader (niet die 

van vorig jaar!) door en je zou er wel moeten geraken. Zeer belangrijk om te 

onthouden is dat het lastigste aan het examen vorig jaar de tijdsdruk was. 

Wanneer je 4 grote vragen in twee uur tijd moet oplossen, deel je best je tijd 

zeer strikt op. Maar ook hier geen paniek: aan de resultaten gezien, heeft men 

wel enigszins rekening gehouden met de algemene klachten over het 

prangende tijdsgebrek. Schrijf je polsen dus zo stram als je kan, want de 

ervaring wijst uit dat wie zich inzet voor de Annales-vakken, dat zeker aan zijn 

resultaten zal zien. 

Vorig jaar moest één vraag voor alle tijdsvakken apart opgelost worden. 

* "Ondanks het bestaan van democratisch ogende instituties werd de macht 

gedomineerd door (informele) elites". Wat vind je van deze stelling? 

Argumenteer. 

* Koenigsberger noemt de representatieve organen in de ME alles behalve 

democratisch (2001), Henri Pirenne sprak in 1917 over 'démocraties urbaines'. 

Licht deze twee stellingen toe en verklaar waarom ze alle twee opgaan voor de 

middeleeuwen. 

* "De Republiek was in theorie een confederatie, maar in de praktijk een 

federatie". Licht toe en schets bepaalde feiten in de historische context. 

* Schets de evolutie van de vertegenwoordiging vanaf het einde van de 19de 

eeuw tot het einde van de 20ste eeuw. Met nadruk op verschuivingen, hoe 

bepaalde instellingen gelegitimeerd werden, etc. 


Lady Jane, de Nine-Days Queen. 


27 e Geschiedenis 

Jaargang, December 2009 

‘’The crown is not my right, and pleaseth me not. The Lady Mary is the rightful heir’’ 

Na de dood van Henry VIII kwam de breekbare, ziekelijke 9-jarige Edward of 

Wales op de Engelse troon als Edward VI. Helemaal anders dan werd 

voorgeschreven in het politieke testament van Henry, werd zijn oom Edward 

Somerset aangeduid als Protector of the Realm. Een positie waarbij hij steeds 

meer de jonge koning aan de kant schoof en zichzelf tot machtigste man in het 

koninkrijk maakte. Maar zoals dat ging in een tijd van intrige, intimidatie en 

achterklap schoten Seymours vijanden als paddenstoelen uit de grond en 

tierde de achterkamertjespolitiek welig. 

In den beginne kon Edward Seymour zich nog relatief populair maken door in 

1547 de Schotten, de oeroude vijanden, een verpletterende nederlaag toe te 

dienen in The Battle of Pinkie Cleugh. Lang zou hij echter niet op zijn lauweren 

kunnen rusten. Zijn grootste en meest geduchte tegenstander was immers de 

geslepen John Dudley, die het schandaal van zijn broer, Thomas Seymour, 

gebruikte om hem ten val te brengen. 

Thomas Seymour was met Catherine Parr, de laatste vrouw van Henry VIII, 

gehuwd en werd vooraleerst berucht door de roddel van niet zo flatterende 

handelingen met de jonge Elizabeth en de wil om haar te huwen, wat dus het 

machtsevenwicht grondig zou verstoren. Thomas’ val werd ingezet nadat hij 

toegaf aan zijn eeuwige lust naar macht en diens carrière eindige in 1549 

wanneer hij om nog steeds onduidelijke motieven inbrak in de appartementen 

van Edward en daardoor wegens hoogverraad werd onthoofd. Tja, proberen 

gaat mee, zal hij gedacht hebben. 

Niet veel later was de politieke ster van Edward Seymour helemaal getaand en 

in oktober 1549 werd Somerset uit zijn functie ontzet en in gevangenschap 

geplaatst. John Dudley voelde zich uiteraard als een visje in het water en 

ontfermde zich met veel vaderlijke liefde over Edward VI als nieuwe Protector. 

Spoedig ontsproot echter het plan om zichzelf vader van een koning en 

schoonvader van een koningin te maken. Zijn twee marionetten, zijn zoon 

Guilford Dudley en de tiener Lady Jane Grey, achterkleindochter van Henry VII, 

verschenen nu ten tonele van het megalomane toneelstuk. 

Dudley bewerkstelligde eerst een panische angst bij de ultraprotestante 

Edward, door te stellen dat na zijn dood het koninkrijk in handen zou zijn van 

Lady Mary, ultrakatholiek en onder grote invloed van Karel V. Edward VI, die op 

15

16 


dat moment al stervende was liet in het voorjaar van 1553 een kladje van wat 

The Device of Succession zou worden opmaken, waarin hij zowel Elizabeth als 

Mary aan de kant schoof en Lady Jane tot enige en ware opvolger van de 

Engelse kroon benoemde. In mei 1553 huwde Jane met Guilford, terwijl 

Guilfords zus huwde met Henry Hastings, afstammeling van de Plantagenets. 

Inderdaad, a new dynasty was in the making! 

In juni 1553 werden hoge edellieden, bisschoppen en 

rechters dan min of meer subtiel verplicht The Device 

te ondertekenen onder het toeziende oog van een 

licht ontvlambare John Dudley. De rechtsgeldigheid 

van deze actie is zeker te betwisten daar Dudley 

bepaalde mensen ofwel bedreigde, ofwel overlaadde 

met landerijen allerhande. De corruptie kende 

immers hoogdagen onder Dudley. Puur wettelijk was 

deze Device in strijd met de Third Act of Succession 

die Henry VIII op het einde van z’n leven liet opstellen 

ten voordele van Mary én Elizabeth. Later verklaarden rechters dat niemand in 

durfde te gaan tegen Dudley. De balans der machten verloor het broze 

evenwicht, waardoor elke potentiële vijand van Dudley gevaar liep. 

Mary besloot naar het Noorden van Engeland te trekken om uit de klauwen van 

Dudley te blijven. Haar vermoeden dat Dudley haar in het oog wilde houden 

werd versterkt toen men haar opriep terug te keren naar London. Mary koos 

echter eieren voor haar geld en besloot intrek te nemen in Framlingham, een 

residentie dat zich op een respectabele afstand van London bevond. 

Ondertussen was Edward VI stervende en op 6 juli 1553 overleed hij ten 

gevolge van tuberculose. Beide partijen bereidden zich voor op een zware strijd 

met als enige inzet de kroon van Engeland. Let the Games begin! 

De ongelukkige Lady Jane werd opgehaald door een horde machtshongerige 

edellieden en naar the Tower gebracht alwaar ze volgens de ‘wil’ van Edward VI 

op 10 juli tot koningin van Engeland werd uitgeroepen. Zowel John Dudley als 

Henry Grey waren in hun opperste nopjes. In tegenstelling tot wat Dudley 

ambieerde benoemde ze haar man Guilford Dudley niet meteen tot koning, 

maar bedankte ze hem op dat moment enkel met de titel ‘Duke of Clarence’, 

wat enorme streep door de rekening van John Dudley was. De macht bleek 

echter breekbaar en hoewel Jane nooit echt de kroon wenste, was ze resoluut 

om haar regering tot een bloeiperiode te maken. 




John Dudley wist dat het moeilijk zou zijn Mary uit het beeld als erfopvolger 

weg te wissen en liet een ware lastercampagne op gang trekken waarin zowel 

haar geloof als haar sekse op de korrel werden genomen. Daaropvolgend 

stuurde hij Sir Robert Dudley op pad om Mary en haar volgelingen in het zand 

te doen bijten. Nadat Sir Robert hier in faalde, haalde John Dudley het grove 

geschut boven door niemand minder dan de befaamde William Parr, Markies 

van Northampton, aan het hoofd van enkele honderden ruiters naar het 

Noorden te sturen. Ook deze missie zou een mislukking van formaat worden en 

spoedig bleek dat Jane steeds minder aanvaard zou worden als koningin, dit 

zowel door de bevolking als door de adel. De Council van Jane werd steeds 

meer rusteloos en verschillende edellieden trokken naar King’s Lynn om er 

Mary hun steun te betuigen. Ondertussen staken verhalen de kop op dat John 

Dudley de jonge Edward VI liet vergiftigen om zo de macht naar zich toe te 

trekken, waardoor Dudleys autoriteit nogmaals een knauw kreeg. Het kwaad 

was geschied en Mary werd met de dag populairder. 

De steun van het misnoegde volk, dat 

zich het lot van de verstoten Mary 

aantrok en maar weinig ophad met het 

protestantse regime dat was heengegaan 

met de dood van Edward VI, zorgde 

ervoor dat Mary zich genoeg sterk voelde 

om op 19 juli 1553 London triomfantelijk 

binnen te rijden en zich in The Tower tot 

koningin te laten uitroepen via een 

officiële proclamatie. De Council voelde 

waarschijnlijk nattigheid en voelde 

terecht aan dat er niet enkel binnen de 

grenzen steeds meer gevaar was voor 

een burgeroorlog, maar dat ook Karel V 

zich niet zou neerleggen bij een koningin 

die een pro-Franse schoonvader had. Een 

Europese oorlog zat er dus aan te komen. Opportunisme was ook in het 

Engeland van de 16 de eeuw geen loos begrip. 

De arme Jane werd aangehouden en verdween van de Koninklijke loge naar 

een iets minder comfortabel kwartier in the Tower. John Dudley wist dat zijn 

spel verloren was en verklaarde in een laatste coup-de-theatre dat hij het 

slachtoffer was van een schimmig spel dat mede door de Council werd 

ondersteund. De arme man bewees zijn stelling door het feit dat op elk 

17

18 


document men The Great Seal kon vinden -nogal een zwak argumenten 

verklaarde daarop zijn steun aan Mary. De dag erna werd hij opgepakt en als 

verse buit naar the Tower geleid onder gejuich van de Londenaars. Op 22 

augustus verloor hij zijn hoofd wegens het steunen van een usurpator. Lady 

Jane -het arme schaap dat tegen wil en dank door een bende opportunisten tot 

koningin werd gebombardeerd- werd achter slot en grendel gestoken en moest 

nu rekenen op de goodwill van Mary. Hoewel ze in november 1553 door een 

speciale rechtbank ter dood werd veroordeeld, kreeg ze tot eenieders 

verrassing een minder dodelijke straf van Mary. Wie zegt nu nog dat 

‘Clemency’ niet in Mary’s woordenboek stond? 

Dit bleek echter uitstel van executie, want menig edelman zag in Jane een 

blijvende hypotheek op de stabiliteit binnen het koninkrijk. Haar lot was 

bezegeld toen in februari 1554 een opstand in roerige Kent uitbrak onder 

leiding van Sir Thomas Wyatt, die tegen het geplande huwelijk van Mary met 

Filips, zoon van Karel V, rebelleerde. De opstand kreeg gauw steun van Henry 

Grey, vader van Jane, maar werd spoedig de kop in gedrukt. Men was er zich nu 

van bewust dat Lady Jane een blijvend gevaar zou blijken voor de kroon van 

Mary en hoewel ze zelf niet deelnam aan de opstand, werd ze één uur na de 

onthoofding van haar man Guilford, op 12 februari 1554 op Tower Green 

onthoofd wegens hoogverraad. Het lugubere spektakel kreeg een wat 

onbeholpen sfeer nadat een panikerende Jane door haar biechtvader John 

Feckenham naar the block moest geleid worden. De legende van de 

onschuldige Jane die een politieke speelbal werd kreeg nog extra glans nadat 

men in de cel van Guilford in een vochtig hoekje de letters ‘IANE’ kon lezen. Zo 

eindigde het leven van Jane dan toch nog met een romantische noot. 

Vincenzo De Meulenaere 


De wijsheden van Wouter P(arijs) 


Wouter P 


“The greatest thing you’ll ever learn is just to love and to be loved in return.” 

Ik geef toe, ik moest er even aan denken toen ik door de straten van 

Montmartre kuierde, maar lang duurde dat niet. Hiervoor was ik uiteraard niet 

naar Parijs gekomen. Al dat sentiment was daarbij niet meer aan mij besteed. 

Sinds ik eerder die dag gemerkt had dat er maar liefst vier verschillende foto’s 

van mij in N.A.A.K.T. verschenen waren (ééntje van mijn respectievelijke voor-, 

achter-, zij- en onderkant; u kiest zelf maar welke u de mooiste vindt), zag ik 

alles al heel wat positiever in. Les jours tristes kon ik nu wel achter mij laten, 

zoveel was zeker! “Een nieuwe lente, een nieuw geluid!” zo schreef Herman 

Gorter in zijn Meizang. 

Maar we dwalen af. Ik zat op een bankje, helemaal aan de voet van de Sacre 

Coeur. Voor de kenners: daar aan de bekende carrousel uit Le fabuleux destin 

d’Amélie Poulain. De carrousel speelde 

toepasselijk de bijhorende filmmuziek van 

Yann Tiersen. Als zelfverklaard kenner 

moest ik daar toch even voor blijven zitten, 

hetgeen mij ineens de gelegenheid gaf om 

op mijn kaart te kijken hoe ik in godsnaam 

terug aan het Louvre kon geraken. Straatje 

recht voor mij naar beneden, op de 

Boulevard de Clichy naar rechts, aan het 

kruispunt naar links en dan altijd maar rechtdoor. Moeilijk kon dat niet zijn. Ver 

al evenmin. Dapper ging ik op weg. Straatje naar beneden, aan de Boulevard de 

Clichy naar rechts… 

Dat bleek al gauw een kapitale vergissing te zijn! De functie die Montmartre 

aan het einde van de 19 e eeuw vervulde, vervult ze blijkbaar nu nog steeds! Dat 

waren ze mij dan toch wel vergeten te vertellen… Over een afstand van 200m, 

die ik nota bene aflegde met mijn blik stevig op de grond gericht, werd ik vier 

keer door één of ander verlept oud wijf aangesproken om in zo één van die 

cabardouchkes naar binnen te gaan. “Ah, bonjour jeune homme…” - “Non, je 

ne suis pas interessé!” - “Mais jeune homme, ceci n’est pas un cabaret…” - 

“Non, pas interessé !” 

Het zal u verheugen te horen dat ik niet zwichtte! Zelfs niet toen men 

probeerde mij aan mijn arm naar binnen te loodsen. Fier, vol vroom 

vertrouwen en met nooit gebroken moed liep ik voort, vastbesloten om deze 

Calvarie te overwinnen. Ik mag dan wel wanhopig op zoek zijn naar een paar 

illusies, hiermee wilde ik me niet inlaten! 

19

20 


Oh, change and decay in all around I saw. Om mijn arme ziel iets van rust te 

gunnen, liep ik de eerste de beste cd-winkel binnen (het bleek een filiaal van 

fnac te zijn) en kocht er een cd van Dylan. Dat wil al wel eens meer helpen bij 

mij. Desire heet het pareltje. De ironie van de titel viel me pas op toen ik al 

betaald had. 

Maar de eigenlijke vertroosting vond ik uiteindelijk in een glas rode wijn. 

Normaal ben ik niet zo’n wijndrinker, maar dat glas redde mijn geestelijke 

onverstoorbaarheid. Ik prees mezelf gelukkig dat er dan toch nog zo’n 

zekerheden in mijn leven waren, zoals het Galabal van onze geliefde kring. Of 

de Get dirrty fuif van de Filologica. Al moet deze jeune homme toch nog eens 

goed nadenken of hij daar wel naartoe gaat. 

Wouter Peeters 


Het Veer Ontmaskert: 

De Grootschalige Europese Examenfraude! 


Satire 


Het eliteteam van Het Veer Ontmaskert bevindt zich nog steeds in zijn Noord- 

Zwitserse uitvalsbasis Bazel, waar het al een paar weken onrustig is na een 

schokkende onthulling van ondergetekende. Het hoofdgebouw van de 

universiteit wordt bezet door verstokte anarchisten die hun onvrede spuien 

tegen de mindere kanten van de Bologna-akkoorden, waar professoren van 

over heel Europa bij betrokken zijn. 

Het Veer Ontmaskert was door een anonieme student ingehuurd, die er 

rotsvast van overtuigd was dat hij zijn teleurstellende examenresultaten niet 

aan zichzelf te danken had, maar aan iets dat niet helemaal pluis kon zijn. 

Examenresultaten inkijken is al lang geen moeite meer voor ons eliteteam en er 

bleek inderdaad sprake van onregelmatigheden. Het vreemde was echter niet 

de verandering van bijvoorbeeld onderscheiding naar buis, als een soort verlate 

aprilgrap, maar een subtielere aanpassing, van een 8 naar een 6,5. Hier konden 

duidelijk veel vraagtekens bij geplaatst worden. 

Het Veer Ontmaskert ging vooreerst aan kloppen bij de professor in kwestie, 

J.d.V. (naam bij de redactie bekend), die echter in een nerveuze maar kordate 

monoloog onze avances afwimpelde, wat hem natuurlijk enkel verdachter 

maakte. Ondertussen toonde ons cijfermateriaal aan dat meer en meer 

studenten klaagden over onwaarschijnlijke resultaten, zelfs voor bijvoorbeeld 

pro forma ingediende examens, en wel op Europese schaal. Nader onderzoek 

maakte duidelijk dat er sprake kon zijn van een patroon, een zeer opmerkelijk 

patroon. 

Wat bleek was dat die universiteiten die de Bologna-hervormingen als eerste 

hadden doorgevoerd, en meer bepaald het puntensysteem op 20, kende een 

explosief aantal verdachte gevallen. Maar wat betekende deze fraude dan? 

Onze gouden tip kregen we van een hooggeplaatst Brits politicus, die anoniem 

wenste te blijven en de E.U. wil terugpakken nadat hem een hoge functie door 

de neus is geboord. Hij gaf ons een obscure weblink, die het plaatje zou doen 

kloppen. 

Wat we hier vonden was zo schokkend dat we het eerst niet wilden geloven. 

Op deze site werd massaal gegokt op examenuitslagen van studenten in een 

hele rits landen. De gokmaffia was doorgedrongen tot in de universitaire 

wereld. Maar daar hield onze verbazing niet op, want een tweede vaststelling 

maakte alles des te onwaarschijnlijker. Er werd een lijst bijgehouden van 

21

22 


universiteiten die het puntensysteem van Bologna hadden aangenomen en van 

diegene die op het punt stonden over te stappen. Bologna was gereduceerd tot 

een goedkoop middel om meerdere universiteiten in een goksysteem te 

integreren. 

Gewapend met deze informatie confronteerden we een internationale rist 

proffen, die allen een beschuldiging vanwege onregelmatigheden achter hun 

naam hebben staan, tot het geweten van enkelen het begaf en we te horen 

kregen wat we zochten. De macht van de gokmaffia was wat er achter de 

vervalste resultaten te zoeken was, proffen bleken massaal omgekocht om 

punten te beïnvloeden. Te vrezen viel direct daarmee verbonden een groei van 

de corruptie, samen met de uitbreiding van de Bologna-akkoorden. 

Het Veer Ontmaskert trok meteen aan de alarmbel en wekte daarmee ook de 

linkse krachten die zich in elke universiteit bevinden. De golf van protest trok 

door Europa en overal worden bij moment van schrijven universiteiten bezet. 

De protesten richten zich ondertussen niet meer tegen de corruptie, maar 

tegen de Bologna-akkoorden an sich, die van dit alles waarschijnlijk het 

grootste slachtoffer zijn. De modale, niet politiek actieve student kan enkel 

hopen op eerlijkheid, terwijl zijn examens langzaam dichterbij komen. 

Het Veer Ontmaskert, dat in Bazel grotendeels gespaard blijft van examens 

(authentiek) kan enkel hopen dat deze openbaring de studenten zal 

beschermen en dat het aanvechten van punten nog meer succes oplevert! 

Willem ‘die Muttenzerkurve steht immer hinter dir’ Migom 


Vandaag geen oranje, maar roze! 


Column 


Zondagavond, twee dagen na de deadline. Status: al 10 woorden! Dit komt 

natuurlijk wel omdat meneer de Scriptor mij de deadline niet heeft 

doorgegeven, maar dit ontkent hij stellig. En ik ontken hem gewoon. (Ik had 

gelijk, nvdr.) Gelukkig ben ik inmiddels van mijn überkater af en zelfs van 2,5 kg 

(waar een avondje tanken en een dag half werken, half boven de wc hangen al 

wel niet goed voor kunnen zijn). Ik heb lang na moeten denken over wat ik 

weer in een literair meesterwerk moet toveren en heb zelfs een beetje om 

advies gevraagd bij mijn medemens. Ik kwam zelfs met het voorstel om een 

ode aan kaas te schrijven maar blijkbaar delen niet zoveel mensen mijn mening 

over dit briljante stukje zuivel. 

Toen zei iemand dat ik een keer heel lief moest zijn in mijn column aangezien ik 

blijkbaar altijd een bitch ben. Voor mij is mijn column mijn dagelijkse dosis 

ranting, maar dan op papier. Maar als mensen mij niet lief genoeg vinden dan 

zal ik ze eens een overdosis aan rozige, kleffe, ondergekwijlde, fluffy 

poezeligheid geven met een snufje Nina! Misschien is het ook wel het moment 

aangezien de dagen donkerder worden, de mensen meer gaan stressen om die 

hoeveelheid blokmateriaal en de periode van de verhoogde zelfmoordcijfers er 

weer aankomt. 

Ik besef dat ik het hier moeilijker mee zal hebben dan ik dacht, aangezien ik al 

zeker een kwartier lang niets heb getypt. Maar goed, here goes!! 

Dit wordt een beetje te erg aangezien ik net gewoon uit pure procrastinatie 

m’n vaatwas heb gedaan en mijn servieskast heb gereorganiseerd. 

Ik zal dan maar eens beginnen met het opzetten van een mierzoet liedje. 

Resultaat: ‘Je cherche un homme’ van Eartha Kitt! Eerlijk gezegd moet ik er 

eigenlijk alleen maar van naar de wc…. Wat is dat nou toch, waar blijft mijn 

liefheidgehalte? Ok, The Supremes beginnen een beetje te werken. Ik krijg er in 

ieder geval al weer wat romantische en blijde dansgevoelens van. Maar ik denk 

dat het ook gewoon moeilijker is omdat ik nu op dit moment niemand specifiek 

heb om lief tegen te doen. En mijn computer doet GIGANTISCH ambetant. En 

verdomme!! Ik gebruik Vlaamse woorden!! Nu word ik dus weer opgefokt en 

boos! Dit is dus totaal niet de juiste kant die ik op wilde gaan met deze column. 

Het is ook nog eens een beetje een probleem dat als ik eens lief probeer te 

doen, iedereen me niet gelooft. Ze denken dat ik ziek ben, of dat er iemand 

anders achter mijn computer zit, of dat ik zelfs ontvoerd ben door aliens. 

Terwijl ik gewoon zoveel liefde had om te schenken. Dat gebeurt er dus met 

23

24 


mijn liefde: stank voor dank! Mijn eigenste vrienden geloven me gewoon niet 

als ik hen eens probeer te verwennen of te vertroetelen. Men zet mij gewoon 

in de rol van bitch. Ik word gedegradeerd tot gemene snol. Hoe moet ik dan 

ooit een Belgische vent aan de haak slaan? Hoe word ik ooit de lieve vriendin 

die iedereen alle geheimen toevertrouwt? Het is gewoon jullie schuld met jullie 

hokjesgeest! Maar vooruit dan, omdat ik toch een lief persoon ben zal ik 

proberen aan roze wolkjes en hartjes te denken. Want ik wil natuurlijk niet zo 

een mens worden die later helemaal geen vrienden meer zal hebben en dus 

maar sociaal contact gaat zoeken bij de kassajuffrouw in de GB. Laten we het 

dus niet zover komen… 

So fluffy thoughts… Fluffy thoughts… Fluitende vogeltjes, roze troetelbeertjes, 

kwijlende verliefde zielen, nee sorry, het helpt allemaal gewoon niet. Goed, na 

zes uur geef ik het gewoon op. Voor mij is het schrijven van een lieve column 

gewoon niet weggelegd. Van nature ben ik al een persoon die van een mug een 

olifant kan maken en sinds ik hier in België woon, heb ik gewoon nog veel meer 

frustraties erbij gekregen. Jullie kunnen soms gewoon een heel irritant volkje 

zijn. Jullie taaltje, jullie verkeersmanieren, zelfs jullie geur doet mij soms 

walgen. Dat laatste was maar een grapje hoor kids, of nou ja… Eigenlijk, neem 

eens diep adem door je neus op een late middag (of zelfs een vroege ochtend) 

als je een halfvoll auditorium E binnen stapt. De verkoopcijfers van deodorant 

liggen in jullie land niet bepaald hoog blijkbaar. Een douche kan trouwens ook 

deugd doen. 

Maar goed, het lukt me dus gewoon niet om lief te schrijven. Ik begrijp het zelf 

ook niet zo heel goed aangezien ik in het echt soms wel heel lief kan zijn. 

Cadeautjes geven vind ik heel leuk om te zien (zeker als ze het ook nog eens 

leuk vinden) en een keer een goede knuffel kan soms een lekker warm gevoel 

geven op een non-seksuele manier. Complimentjes krijgen van vrienden en 

zelfs minder bekende mensen geeft iedereen een goed gevoel en ik ben niet de 

persoon om iemand dat plezier te ontnemen. Maar helaas, me and my big 

mouth kunnen het ook niet laten om mensen te plagen en eens goed met ze te 

lachen. En om eens goed mijn mening te geven als ik het ergens niet mee eens 

ben. Maar wie kan mij ongelijk geven? In mijn tijd ben ik ook vaak genoeg in 

het ootje genomen en nu ik hier ben (in een land wat gewoon lager op de 

evolutionaire rangorde staat) is het gewoon tijd voor een beetje payback. Zie 

het zo: ik hou jullie scherp! 

Nina Oosting 



Geschiedenis 


Hoe metroseksualiteit eigenlijk niet zo nieuw is 

Over het lichamelijk verschil tussen vrouwen en mannen in de middeleeuwen 

Je kan niet meer om de David Beckhams heen. Mannen vinden het 

tegenwoordig done om wenkbrauwen te epileren, nachtcrèmes te smeren, 

borsthaar te verwijderen en het kapsel in de perfecte plooi te leggen. Maar is 

dit fenomeen van mannen met vrouwelijke trekjes wel zo nieuw? In de 

middeleeuwen was metroseksualiteit al langer een hype. Laten we daarom 

eerst die mannelijkheid en vrouwelijkheid maar even van naderbij bekijken. 

Natte, maar koude vrouwen 

Ook al zit menig mannelijk 

student al te watertanden bij 

gedachte aan borsten als 

typisch vrouwelijk element, 

de middeleeuwer zag er 

blijkbaar niet echt een 

sekseverschil in. Dat vertelt 

misschien veel over de afwezigheid van mooie joekels bij de dames of de 

aanwezigheid van balkons bij de middeleeuwse man in de traktaten en 

afbeeldingen uit die tijd. 

Een eerste belangrijke verschil tussen mannen en vrouwen werd bepaald door 

de humeuren: warm vs. koud en nat vs. droog. Algemeen werd aangenomen 

dat vrouwen natter zijn dan mannen. Het vlees van vrouwelijke dieren was dan 

ook slapper en minder vast dan dat van mannelijke dieren. Toch was het nog 

veel meer de warmte die bepalend was. De grotere heetheid van mannen 

zorgde voor de wellustige haar- en baardgroei en zorgde er voor dat mannen 

zich tot veel complexere en perfectere wezens konden ontwikkelen dan de 

vrouwen. Zelfs de koudste man was nog steeds warmer dan de warmste 

vrouw. William of Conches stelde wel dat vrouwen vlugger rijp werden dan 

mannen. Maar dat was logisch te verklaren: als je iets koud verbrandt, is het 

veel heter en veel lastiger te blussen … zoals deze meeste vrouwen vandaag 

zelfs nog. 

Bloedserieuze kutproblemen 

Een tweede belangrijke verschil zat hem in de menstruatie, wat een natuurlijk 

gevolg was geweest van de zondeval. In het aardse paradijs was er nog geen 

Koude Oorlog. Adam had dus niet om de 4 weken de pech dat hij de zevende 

dag moest rusten en kon er lekker op losvrijen. Dat was dan ook een noodzaak, 

want Adam en Eva hadden veel meer kinderen dan die rekelse Kaïn en Abel. 

25

26 


Volgens het boek der Jubileeën hadden ze er negen. De menstruatie was, 

ondanks een teken van onvolmaaktheid, geen zonde. En hier kwam de 

maagdelijkheid van Maria handig van pas. Er kon toch moeilijk gesteld worden 

dat Maria al even onrein was als alle andere vrouwen. De menstruatie zette 

letterlijk een schaduw op vrouwen. 

Penis en baarmoeder 

De meest visuele verschillen zitten hem 

natuurlijk in het hebben van een penis of een 

baarmoeder. Waar de penis extern en actief 

is, is de baarmoeder intern en passief. Volgens 

Hildegard von Bingenen was er een logische 

reden waarom mannen wel en vrouwen niet 

moesten worden besneden. De vrouw heeft 

de vrouwelijke tempel in haar lijf en ze is – 

natuurlijk – ondergeschikt aan de macht van 

de man. Ondanks dat borsten en teelballen 

niet vermeld worden als kenmerken van 

geslachtsverschillen, zijn de nieren dit wel. De 

nieren waren de oorsprong van het mannelijk, 

seksueel plezier en de penis was erin 

geworteld. Bij de vrouwen lag dit in de navel. 

Over haar 

Ten slotte speelde haar ook een belangrijke rol, hoe meer lichaamsbeharing 

hoe mannelijker men was. Dat bepaalde meer 

dan alleen het verschil tussen mannen en 

vrouwen, maar net zo goed tussen mannen en 

kinderen, castrati en eunuchs. De 

lichaamsbeharing werd direct geassocieerd met 

de viriliteit en het libido. De hoeveelheid haar en 

waar het zich op het lichaam bevond, bepaalde 

het temperament van de man. Zo heerste er 

sterk het beeld van de wilde man, overgoten 

door weelderige wildgroei van lichaamshaar en 

een ongelooflijke overvloed aan sensualiteit en 

lust. De naakte man, met zijn blote vel, werd 

geassocieerd met verfijnd en geciviliseerd, wat 

we vandaag met andere woorden verwijfd zouden bestempelen. De 




vergelijkingen met de harige Johannes de Doper én de harige Maria Magdalena 

werden dan ook vlug gemaakt. 

Manwijven en jeanetten 

En daar hoor je het al, de kuise Maria Magdalena werd 

een wulpse hoer in de middeleeuwen dankzij het krijgen 

van meer haar. De idee van twee geslachten is dan ook 

niet typisch middeleeuws. Er bestond een heel scala van 

mannelijke mannen tot vrouwelijke mannen en van 

vrouwelijke vrouwen tot mannelijke vrouwen, een scala 

dat bepaald werd door de combinatie van de sterke 

mannelijkheid of vrouwelijkheid van de beide ouders. Het 

was wel zo dat er een groter respect was voor de 

mannelijke vrouwen (want dat waren vrouwen die zich 

wisten op te krikken), dan voor de vrouwelijke mannen. 

En daar hebben metroseksuelen vandaag de dag net iets 

meer geluk. De kans dat je als manwijf een hoge 

waardering krijgt, is eerder gering. Maar mannen zonder 

borsthaar en de nodige make-up kunnen vandaag hoge 

toppen scheren. 

Hans Van Hulle 

Zoals je kan zien, werden de foto’s in dit artikel zwaar gecensureerd. In feite 

stonden er zelfs nog enkele ergere foto’s bij, maar die zijn volledig verwijderd! 

Het is zo erg, in feite, dat mijn hele censuur-budget op is. Inderdaad, het geld 

om de zwarte kadertjes en de andere tools of the trade te financieren is op. 

Vandaar dat het artikel zelf hier nog in z’n volle glorie staat. Indien dit u 

schoffeert, misschien zou u dan een kleine bijdrage willen leveren aan het Veer? 

Als iedereen een kleine som geld aan de Scriptor komt geven, kan ik u 

verzekeren dat de censuur weer volledig aanwezig zal zijn in het volgende Veer. 

Het geld kan afgegeven worden in de Kelder. Denk eraan: 

Uw bijdrage kan het verschil maken. 

nvdr. 

27

28 



De Reis naar Marokko 


Reis 


Haast je, rep je, spoed je naar de Kelder! De V.G.K. neemt jullie mee naar de 

zon! 

Jacques en Matthias kunnen amper wachten om jullie de mooie kanten van 

Marokko te tonen, waar jullie onder andere Marrakech, Fes, Volubilis, Meknes 

en de watervallen van Ouzout zullen bezoeken. Van 31 januari tot 7 februari 

nemen ze jullie mee en dompelen ze jullie onder in de Marokkaanse cultuur. 

Is er een betere manier om de examens, en mogelijks de resultaten, te 

vergeten, dan een prachtige reis naar een prachtig land? Dat denk ik niet, nee! 

HET PROGRAMMA: 

Dag 1, 31/01 : BRUSSEL-->MARRAKECH 

Dag 2, 1/02 : MARRAKECH/ BENI MELLAL / FES 

Dag 3, 2/02 : FES hele dag bezoek aan de stad 

Dag 4, 3/02 : FES/ MEKNES / VOLUBILIS MY DRISS / FES 

Dag 5, 4/02 : FES/ WATERVALLEN VAN OUZOUD / MARRAKECH 

Dag 6, 5/02 : MARRAKECH 

Dag 7, 6/02 : MARRAKECH 

Dag 8, 7/02 : MARRAKECH-->BRUSSEL 

Voor een luttele €649 kunnen jullie mee! Waar wachten jullie op? Kom op 10 

december, tussen 15 en 18 uur naar de infovergadering in café de Amber, 

tegenover de hoofdingang van de Blandijn. 

Inschrijven kan in de Kelder, zoals steeds. Haast je, want tijdens de inhaalweek 

is er geen permanentie meer! 

We hopen je alvast te zien op onze reis! 

29

30 

Satire 


The Wim Identity 

Trouwe V.G.K.-leden! 

Onze eigenste kring is in groot gevaar! Donkere onweerswolken verzamelen 

zich immers boven onze eigenste, goedlachse knuffelbeer-praeses Loonis. 

Onlangs vernam de PR-veiligheidsdienst (want wat is een PR-functie zonder een 

eigen geheime politie?) dat er een complot op touwen gezet werd om Loonis 

en zijn knuffelregime omver te werpen. Verscheidene mensen van andere 

Blandijnkringen zouden hierin betrokken zijn, maar blijkbaar zijn er ook V.G.K.leden 

en zelfs praesidiumleden betrokken in dit complot! Dit allemaal kwam 

ons ter ore na onze (hardhandige) ondervraging van J.D., een (nu ex-) 

praesidiumlid, die jammer genoeg overleed aan de gevolgen van de 

ondervraging voordat hij ons namen kon geven. 

Het was me direct duidelijk wat gedaan moest worden. De PR-veiligheidsdienst 

(de -tot nu toe geheime- Dubbele Falanx) kon zich immers geen directe 

confrontatie permitteren, aangezien alle info, buiten het bestaan van het 

complot, onbekend bleef. De tekst die nu zal volgen, beschrijft het verloop van 

mijn episch en heroïsch onderzoek. 

Gefrustreerd door de dood van J.D., die een waardevolle bron van informatie 

had kunnen zijn, besloot ik mijn informanten in de andere Blandijnkringen 

(want wat is een PR-functie zonder een eigen spionagedienst?) te contacteren. 

De ondergang van Loonis zijn regime zou immers zo’n chaos creëren dat dit het 

einde zou betekenen van alle Blandijnkringen, waarna het 

samenzweringsgezelschap gemakkelijk hun eigen regime zou kunnen 

installeren in de Blandijn! Aangezien het perfect mogelijk was dat het 

samenzweringsgezelschap al in de Dubbele Falanx geïnfiltreerd was, maakten 

enkel ik en een dozijn getrouwen het dus tot ons doel om de Blandijnkringen 

met ons leven te beschermen. Het onderzoek naar de identiteit van het 

complot was begonnen! 

Een onderzoek beginnen naar een complot dat onbekend was, bleek al direct 

heel moeilijk. We hielden de Blandijn 24/7 in de gaten in de hoop dat we 

verdachte activiteiten zouden opmerken, maar niets speciaals viel ons op 

(behalve die twee mensen die nachtelijke seks op de Trabla blijkbaar kinky 

vinden). Maar toen kreeg ik een idee, en ik vervloekte mijzelf omdat ik het niet 

eerder doorhad. Op een grijze maandagochtend stormde de Dubbele Falanx 

onder mijn leiding de Kelder binnen en arresteerden we W.L., de 

permanentiepartner van J.D. (bij deze wil ik mijn diepe spijt betuigen aan alle 




mensen die maandagochtend enkel door een in het rond waaiende stofbal 

werden begroet in de kelder). Permanentiepartners delen immers altijd een 

innige band van vertrouwen, dus leek het logisch dat W.L. meer wist. 

De ondervraging van W.L. duurde lang. Uiteindelijk bleek dat W.L. de waarheid 

sprak en niets afwist van het complot. Een doodlopend straatje, vreesde ik. 

Maar opeens dacht ik aan G.M. De Dubbele Falanx schaduwde hem immers al 

lang aangezien hij altijd W.L. haar knuffels weigert, hoewel ze een koppel zijn. 

Wat dus uiterst verdacht was onder Loonis zijn knuffelregime. Het kon perfect 

zijn dat G.M. W.L. gebruikte om als tussenpersoon te fungeren met J.D., zonder 

dat W.L. het wist! Hem arresteren bleek moeilijker dan verwacht. De Dubbele 

Falanx, die ik vlug had bijeen geroepen onder mijn leiding, volgde hem naar zijn 

huis; na vijf minuten vielen we binnen. Maar blijkbaar stond er toen een 

vergadering van het complot op het punt te beginnen in zijn kelder! De 

confrontatie draaide uit op een bloedbad. De Dubbele Falanx wist uiteindelijk 

alle weerstand de kop in te drukken, maar G.M. wist te ontsnappen door zijn 

kelderraam. Toen we de lijken begonnen te identificeren, werd het ons 

duidelijk waar het complot mee bezig was. De geïdentificeerde lijken waren 

immers allemaal dode eerstebachelors. G.M. was dus de persoon die zich 

bezighield met rekruteren voor het complot. Plots hoorden we gekerm: er 

leefde nog een eerstebachelor! Het was verdorie nog S.V.P. ook! S.V.P. 

(codenaam: Sylvie) was één van onze eigen Dubbele Falanx-agenten die we nog 

maar net gerekruteerd hadden. Blijkbaar werkte hij dus voor de vijand… We 

namen hem mee naar ons geheime hoofdkwartier achter de Kelderkast (het is 

spectaculairder dan het klinkt). 

Een uurtje later begon onze ondervraging van Sylvie. Hij vertelde ons dat het 

complot informanten had zitten tot in de hoogste regionen van de Dubbele 

Falanx. We vroegen hem om namen, maar hij zei dat ze hem zouden 

vermoorden indien hij te veel zou zeggen. We wilden hem verder uitvragen, 

maar plots weerklonken er schoten: het hoofdkwartier werd aangevallen! Zo 

vlug als we konden, haastten mijn getrouwen en ik ons naar buiten. Daar 

aangekomen, zagen we dat de security een schaap had doodgeschoten. Het 

was blijkbaar recht op hen afgekomen en beginnen bijten. Opgelucht gingen 

we terug naar binnen om onze ondervraging af te ronden. Maar toen we terug 

waren, werden we met verstomming geslagen. G.M. had er de hulp van 

Limburgia bijgehaald, en was ons hoofdkwartier binnengeslopen samen met 

een klein legertje schapen (zowat de enige paramilitaire organisatie die ze daar 

hebben… de amateurs). Voordat we iets konden doen, gingen de schapen over 

tot de aanval. Het was gruwelijk. Bloed, wol (de wolligste schapen zijn vaak de 

31

32 


gevaarlijkste) en blikkerende schapentanden waren overal rondom ons. We 

zouden allen uitgemoord geweest zijn, ware het niet voor de koelbloedigheid 

van mijn luitenant die G.M. wist uit te schakelen door een schaap op hem te 

gooien. De schapen werden plots weer mak en tam, waarna ons Dubbele 

Falanx-keukenteam zich over hen ontfermde. Helaas, Sylvie bleek niet meer in 

staat om te praten. Een schaap had blijkbaar zijn hoofd opgegeten. 

Ik zou graag verder willen schrijven over hoe ons avontuur verder liep, maar de 

scriptor zijn regeltjes dwingen mij tot het creëren van een trilogie. Dit verhaal 

zal dus voortgaan in het volgende Veer (als ik nog goesting heb)! (En enkel als 

de Scriptor in een vriendelijke bui is, nvdr.) 

Wim “Wiman” Bekaert 


Femke onderzoekt 


Research 


Rrrauwtsh, de vonken springen eraf vandaag lieve lezertjes, want we gaan 

grieten versieren (of stoere binken). Sta je al zo lang droog dat je bijna een 

onderwerp voor de lessen van Erik Thoen bent geworden of lonk je wanhopig 

naar iedere voorbijganger? Ik zal je proberen wat bij te brengen van mijn 

grondige ervaring met de Gentse Overpoort en de wereld in het algemeen (we 

houden het hier deftig, want mijn lieve mammie leest mee, hartjes). 

Als een long-term-relationship niet echt is wat je zoekt is er voor de Gentse 

student eigenlijk maar één danscafé met bijna honderd procent garantie op 

versierd worden/gemakkelijk te versieren slachtoffers … U hoort het al: de πnuts. 

Trek je topje wat lager of steek een paar sokken in je broek en voor je het 

weet is je bedje vannacht niet zo koud. Wil je een ietwat snobberige dansplaats 

is er De Vagant. Je kan ook nog naar een willekeurige filologica-activiteit gaan 

maar draag dan bovenop de rest liefst ook bescherming tegen mondherpes. 

Heb je echter al je oogje op iemand laten vallen maar hem/haar je boon nog 

niet gegeven? Doe het beter rustig aan met wat brugdates en hier een daar bv. 

een bloemetje uit de winkel van je papa. Zo lang je gewassen bent (zie het 

vorige veer voor mogelijke badplaatsen) hoef je je geen zorgen te maken om je 

uiterlijk, zelfs de lelijkste (verliefde) koppels vinden elkaar mooi. 

Als je nog niet verliefd bent maar wel een lief wilt of mist heb ik een beetje 

slecht nieuws voor je. Je kan jezelf wel verliefd maken maar zo’n dingen gaan 

over en op het einde bijna altijd mis. Het is afgezaagd maar er is eigenlijk 

weinig anders aan te doen dan wachten en naar V.G.K.-activiteiten gaan. Je kan 

natuurlijk niemand tegenkomen als je niet buiten komt. Ook is er een bijna 

statistische zekerheid dat je verliefd zult worden op een andere V.G.K.-er. 

De laatste tip die ik meegeef is er niet te veel mee in te zitten. Aan de blandijn 

zijn zelfs in de hogere jaren de meeste niet-filologen immers onbevlekt of aan 

hun eerste ontluikende romances toe. 

Met kusjes en knuffels vol lust neem ik afscheid van jullie, 

Foefelende Femke 

33

34 

Column 


Dagboek van een eerste bach 

U kent dat gevoel: een witte pagina, waar u het schrijfsel van uw leven wil 

neerpennen. Een briljant stukje literatuur, dat wil men allen schrijven. 

Sommigen slagen er ook in. Hun virtuositeit wordt ten toon gespreid over de 

algehele wereld, het uitgestrekte continent of de ingetogen woonkamer. 

Vanavond lukt het me even niet (even geduld). Have pity on the studying class. 

En neen. Neen, lieve buur. Uw snerpende elektrische gitaar en brommende 

stofzuiger helpen ook niet echt. M’n inspiratie heeft stilte nodig. Het moet 

kunnen uitschreeuwen ‘it’s all so quite’, alleen dan kan ik van deze column nog 

enigszins werk maken. Ik stuur m’n lieve papa nog eens op u af. En dat, 

jongeman, wil u niet geweten hebben. Hij sprak laatst nog de gevleugelde 

woorden: ‘Geloof mij, ik ben in staat die gitaar met de grond gelijk te maken’. 

Dus lieve buur, beware! 

En neen. Deze internetverbinding helpt ook niet echt. Hoe zal ik er door uw 

gebrek aan welwillendheid ooit in slagen m’n column op tijd in te geven. Lieve 

modem, we zijn reeds vier uur voor de deadline. U kan nu een preek beginnen 

afsteken over hoe er op een schrijfsel moet gewerkt worden, hoe het moet 

gelezen en herlezen worden. Dat je daar de tijd voor moet nemen. Zwijg stil, 

alsof ik dat niet weet. U kan het luiheid noemen, maar ik verkies eerder ‘writing 

on the edge’. Ik laat tussen beide wat de waarheid dan wel mag zijn. Dus lieve 

modem, ik maan u aan, om te werken. Nu, als het even kan. 

Misschien helpt het om een krachtiger middel in te zetten, in mijn labiel geval, 

muziek. Zoals het cliché u misschien al verteld heeft, werkt muziek op uw 

systeem. Uit de bol gaan, uw lijf eruit bleiten of terugdenken aan betere tijden 

zijn enkele voorbeelden. En het werkt op de inspiratie. Maar alweer, lieve 

iTunes, welk nummer laat ik door m’n boxen galmen (extra luid, 

vanzelfsprekend lieve buur). Een melancholisch nummer, dat m’n lieve vriendin 

Tine me zo frequent doorstuurt? The Rolling Stones, Neil Young of de 

soundtrack van Forrest Gump? Gelukkig bestaat er voor besluitloze zielen zoals 

ik zoiets als shuffle. Het wordt One van Three Dog Night. En ja, dat moet u later 

even opzoeken van mij. Even een randfeit: dit nummer werd gebruikt bij de 

allereerste aflevering van House MD. En als u dat niet kent, ook dat moet u 

later even opzoeken van mij. Als u bereid bent een feestmaal te bereiden voor 

m’n opkomende verjaardag, dan stel ik me welwillend genoeg op om m’n 

teerbeminde dvd’s even uit te lenen aan jullie cultuurbarbaren. 




Cynthia, je wijkt af. Concentreer u voor één minuut, zet u aan uw column en 

schrijf. Schrijf! Wat gaan de mensen wel niet denken. Dat ik ongemotiveerd 

ben, of erger nog, dat ik Het Veer niet voldoende respecteer. Meisje, als je 

verregaande gevolgen en sancties op de volgende glorieuze 

redactievergadering wil vermijden, zal je u moeten focussen. 

M’n modem schiet weer in gang. 

Nu nog een onderwerp bedenken. Ik kan u niet blijven vervelen met m’n 

aanhoudende miserie. Birgit, uw medestudente geschiedenis die liever niet te 

bekend wordt (bij deze te laat), had mij de goede raad gegeven om de zin ‘en 

het schaap zei: geef mij maar pannenkoeken met stroop’ te gebruiken in m’n 

column. Als u op dit moment de wenkbrauwen fronst, bent u niet alleen. Sorry 

Birgit, het zal voor de volgende keer zijn. Suggesties van onze geliefde 

Veerlezers zijn altijd welkom. 

We zijn nu reeds een uurtje later, en nog steeds geen volwaardige column. Een 

equivalent aan een witte pagina, zo u wil. Sorry, lieve lezers. Het zal voor een 

volgende keer zijn. Ik ben ervan overtuigd dat de fantastische Nikita deze 

leegte wel invult met haar ongetwijfeld superieure column van een bachelor II. 

Dus gaan Nikita, gaan! Behoed onze lezers van culturele verloedering. 

Die ene daar, 

Cynthia 

35

36 

Recensies 


Het Veer Dicteert Uw Smaak! 

Tess Gerritsen – Koud hart 

Koud hart bestaat uit twee verhaallijnen, één in het heden, een andere in 1830. 

In het heden maak je kennis met Julia Hamill, een recent gescheiden dame die 

alle geloof in de liefde verloren heeft en in een vlaag van zinsverbijstering een 

huis gekocht heeft. Julia doet een macabere ontdekking in haar tuin: een 

menselijke schedel van een vrouw die volgen dr. Petrie niet ouder dan 35 kan 

zijn en voor 1840 begraven moet zijn. 

In 1830 maken we kennis met Rose Connolly, waar ze in het armenziekenhuis 

bij haar zus Aurnia, die in barensnood is, de wacht houdt. Dokter Crouch maakt 

net zijn ronde met 4 studenten. Norris is de enige van de vier die het op eigen 

kracht zover geschopt heeft, een boerenzoon die al zijn kennis uit geleende 

boeken heeft gehaald en nu specimina moet gaan roven met de chagrijnige 

oplichter Jack Burke om zijn studie te kunnen betalen. 

Wanneer Margaret wordt geboren en Aurnia er nadien het leven bij laat, zet dit 

een kettingreactie in gang. De Ripper van West End komt in actie en blijkt het 

op iedereen gemunt te hebben die bij Margarets geboorte aanwezig was, waar 

Aurnia de ware identiteit van Margarets vader onthulde. Rose vindt het eerste 

slachtoffer en beschrijft de moordenaar als ‘de man met de zeis’. Wanneer 

Norris het tweede slachtoffer ontdekt en hij een soortgelijke beschrijving van 

de moordenaar geeft, valt alle verdenking op hem. De moorden stoppen niet. 

Norris zoekt toenadering tot Rose omdat zij de enige andere ooggetuige is. 

Samen proberen ze baby Margaret te beschermen, want de moordenaar heeft 

het ook op haar gemunt. 

Dit boek leest als een trein, in beide verhaallijnen ontwikkelt zich een 

liefdesverhaal. Julia wordt bezeten van het lijk en wil er alles over weten, ze 

doet onderzoek naar de geschiedenis van het huis dat Margaret Tate Page er in 

1880 heeft laten bouwen en dat eeuwenlang in de familie is gebleven. Julia 

krijgt een telefoontje van een zekere Henry Page, een afstammeling van 

Margaret die door de papieren van zijn nicht aan het snuffelen was en een 

interessante ontdekking gedaan heeft. Langzamerhand ontdekken ze wat er in 

1830 heeft plaatsgevonden. Julia ontmoet Tom Page, de achterneef van Henry, 

het lijkt alsof ze elkaar al eens eerder hebben ontmoet … 

Wie van een spannend boek met een mysterie houdt, moet dit boek gewoon 

lezen. Waarom heeft een moordenaar het op een weerloze baby gemunt en 

wie is het skelet, dat is wat het verhaal tot een echte pageturner maakt. Wie 




wil weten of Rose en Norris hun liefdesverhaal een goed einde kent en waarom 

het voor Julia en Tom lijkt alsof ze elkaar al eens eerder hebben ontmoet, zal 

zalig wegdromen bij dit romantische element van deze thriller. 

Voor wie wat wil bijleren over de geschiedenis en de evolutie van de 

geneeskunde is dit boek een echte aanrader, want de historische Oliver 

Wendell Holmes schittert hier als sleutelpersonage die de vele puzzelstukjes 

die op het einde op magische wijze in elkaar laat vallen. Ook de discriminatie 

van de Ierse ‘paupers’ wordt op magistrale wijze in het boek opgenomen. 

Al deze dingen maken dit boek een echte aanrader, net zoals de vlotte 

schrijfstijl van de auteur die je als geen ander weet te boeien. Ze laat heden en 

verleden zonder veel moeite samenvallen. Met precisie beschrijft ze de 

hoorcolleges van de medici in spe en laat ze je in de straatjes van Boston, 

samen met Rose en Norris, ronddolen. 

Karolien Meskens 

Het Zielenvuur van C.S. Friedman 

Hey Boekenwurmen, leesbeesten en fantasyfans. 

Ik was eigenlijk van plan om deze keer een thriller te bespreken, maar toen las 

ik een boek dat zo fantastisch was – letterlijk en figuurlijk – dat ik het niet kon 

overslaan. Het zielenvuur van C.S. Friedman is één van de best geschreven, 

meest doordachte en meeslepende fantasyromans die ik ooit heb gelezen. 

Sinds Harry Potter op de markt is, droomt iedereen er wel eens van om met 

een stokje te zwaaien en alle problemen de wereld uit te toveren. Zo simpel 

zijn de zaken echter niet in de wereld van dit boek: elke magische handeling 

heeft een prijs. Ook iets simpel als een kaars aansteken, put bij de heksen uit 

hun bron van levensenergie – het zielenvuur – en kost hen zo een paar minuten 

van hun leven. Er zijn wel mannen – magisters – die een andere manier van 

magie bedrijven hebben ontdekt die henzelf schijnbaar geen enkele schade 

toebrengt. Waar zij de kracht voor hun toverkunsten vandaan halen? Niemand 

weet het… 

Het hoofdpersonage van dit boek, Kamala, ontdekt al vroeg dat ze magische 

talenten heeft, maar ze durft die niet te gebruiken omdat ze weet dat haar dat 

het leven zal kosten. In plaats daarvan besluit ze magister te worden. Wanneer 

ze oud genoeg is, vertrekt ze naar een oude, teruggetrokken magister om bij 

hem in de leer te gaan. Er is maar één probleem; nog nooit is een vrouw 

magister geworden, ze worden allemaal krankzinnig tijdens de transformatie. 

37

38 


(De magisters, een stel mannen die jong van lichaam zijn en oud van geest, 

hebben hier allerlei nogal vrouwonvriendelijke theorieën over – ach ja, dat zit 

volgens mij gewoon in de mannelijke natuur, meisjes!). Ze besluit toch door te 

zetten en op het moment van de transformatie, ontdekt ze het verschrikkelijke 

geheim van de magisters. Ook zij putten hun magie uit zielenvuur, maar niet 

dat van zichzelf. Elke keer als een magister zijn toverkunsten aanwendt, moet 

er ergens iemand vele maanden of jaren van zijn leven afstaan, tot hij 

uiteindelijk sterft. 

Kamala moet op dat ogenblik kiezen tussen haar eigen leven en dat van een 

gezichtloze vreemdeling en kiest voor zichzelf (always look out for number 

one…). Ze wordt de eerste vrouwelijke magister die zich moet zien te redden in 

een mannenwereld en maakt de ene fout na de andere. Zo raakt ze in de clinch 

met de andere magisters en met de Koninklijke Familie (als je iets doet, moet je 

het goed doen!). Ze moet bovendien niet alleen anderen, maar ook zichzelf 

overwinnen want voor een magister kan de minste twijfel fataal zijn. 

Uiteraard zijn dit voor een echt fantasyboek nog bij lange na niet genoeg 

problemen en komen er nog wat monsters bij kijken – die zich overigens ook 

voeden met het zielenvuur van de mensen (Iedereen achter hetzelfde aan, dat 

moet wel mislopen!). Deze monsters worden tegen het einde van het boek 

overigens niet overwonnen, noch worden al haar andere problemen opgelost. 

Je ziet het dus al aankomen; er zijn nog veel meer boeken op komst! Voor 

degenen die beginnen te denken dat ik expres onvolledige reeksen uitkies: ik 

vind dit net zo erg als jullie! Fantasyreeksen zijn nu eenmaal ontzettend lang en 

bijna nooit afgewerkt als je ze begint te lezen. Vandaar mijn motto: het leven is 

hard… 

Nog een laatste tip misschien: begin dit boek pas te lezen na de examens, 

anders zouden jullie leerboeken wel eens in de vergetelheid kunnen raken. 

Veel leesplezier! 

Elisabeth Haerens 


Rechtzetting 



Satire 

De universiteit van Gent haalt af en toe op een spectaculaire manier haar eigen 

media, bijvoorbeeld met het aankopen van een supercomputer, het ontwerpen 

van een robot die de weg onthoudt en onderzoek naar genetische 

gemanipuleerde… dingen. Desalniettemin worden de producten van het 

historische onderzoek hierbij maar al te vaak over het hoofd gezien. Ten 

onrechte, zo bleek onlangs nogmaals, toen de verschillende vakgroepen hun 

krachten bundelden en erin slaagden om één van de hardnekkigste mythes van 

onze geschiedenis te ontmantelen. Het gaat hier over de figuur van Sinterklaas. 

Het proffenkorps van de geschiedenis is formeel. De persoon die wij tot op de 

dag van vandaag kennen als Sint Nicolaas blijkt een falsificatie van jewelste te 

zijn. “Wanneer de Sint op televisie komt, stelt hij steevast dat hij reeds 800 jaar 

lang cadeautjes aan de kinderen uitdeelt,” zo getuigt de woordvoerder van de 

geschiedenisopleiding, “bovendien wordt hij bijgestaan door tal van zwarte 

pieten, een paard dat op daken kan lopen en verblijft de goedheilige man 

doorheen de zomer in het warme Spanje.” Recent onderzoek heeft echter 

aangetoond dat er een aantal facetten van dit verhaal weinig coherent zijn. 

Sint-Nicolaas van Myra, zoals deze heilige volgens zijn paspoort zou moeten 

heten, werd rond 280 na Christus geboren in Patara en stierf in 342 of 352 na 

Christus in het Turkse Myra. Reeds hier stellen zich enkele problemen. Zo 

beweert de man die wij allen kennen als Sinterklaas steevast dat hij zo’n 800 

jaar oud is. Bovendien blijkt uit deze gegevens ook dat de Sint van Turkse 

origine was. Een historicus licht toe: “De Sint beweert van Turkije te komen, 

maar heeft een witte baard en haargroei, alsook een blanke huidskleur. Dit is 

bijzonder atypisch voor mensen uit deze streek.” Eventuele critici krijgen ook 

nog andere argumenten op hun boterham: “Bovendien hebben wij ook contact 

opgenomen met onze collega’s van de exacte wetenschappen en deze wisten 

ons met een bijzonder grote zekerheid te vertellen dat 800 jaar een 

uitzonderlijke, zo niet onmogelijke levensduur is. 

Het interdisciplinair onderzoek ging nog verder dan dat. Onze historici deden 

ook beroep op de archeologie, en meer bepaald op professor Bourgeois. De 

hele maand november heeft deze zich bezig gehouden met de zoektocht naar 

het lijk van deze Sint-Nicolaas van Myra. Zo getuigt hij zelf: “Als er een lijk is, 

dan is er een dode, en een dode leeft niet, en kan al zeker geen cadeautjes 

rond brengen.” Na lang zoeken vond professor Bourgeois ook effectief het 

stoffelijk overschot van de Sint terug. “Ik heb geen seconden getwijfeld toen 

39

40 


mij werd gevraagd om dit speurwerk te doen. Op zo’n moment kan een cursus 

protohistorie, alsook bijbehorende lessen wel wachten tot na november. Het 

was immers van cruciaal belang dat we voor 6 december deze rechtzetting 

konden doorvoeren. Sterker nog, onze studenten kunnen er zeker van zijn dat 

ik hierover nog een nieuw hoofdstuk maak in mijn cursus. En dat krijgen ze 

minstens drie dagen voor het examen. Ze kunnen genieten van een ware 

luxesituatie.” 

De euforie op de Blandijn en het UfO is natuurlijk groot, maar hoe komt het dat 

zo’n falsificatie zo lang heeft kunnen overleven? Verder onderzoek bracht zo 

mogelijk nog schokkender feiten aan het licht. Er was in het verleden reeds 

onderzoek gedaan naar de figuur naar Sint Nicolaas, en wel door niemand 

minder dan Peter Vandermeersch. Deze hoofdredacteur van De Standaard was 

in een ver verleden historicus aan onze Alma Mater en kreeg zelfs nog de kans 

om te doctoreren. Bij de keuze van een onderwerp koos Vandermeersch voor 

Sinterklaas, een figuur die naadloos aansloot bij zijn eigen kinderlijke naïviteit. 

Eenmaal de marketeer van het jaar echter zijn onderzoek aanvatte, merkte hij 

al gauw dat er heel wat samenhang ontbrak in het verhaal van Sint Nicolaas. Op 

dat moment werd het Vandermeersch te heet onder de voeten en koos hij het 

hazenpad. Uit ‘s mans intieme kring horen we daarvoor nu de uitleg: “Dit soort 

ontdekkingen zou bijzonder ingrijpend geweest zijn voor onze samenleving en 

getuigen van gedegen onderzoek. Dat paste totaal niet binnen het denkkader 

van Peter. Iedereen weet dat je hem met onbenullige sociale drama’s in 

Vlaanderen een groot cadeau doet, daar vult hij dezer dagen voortdurend 

kranten mee, maar een onderbouwde theorie zonder drogredenering, nee, 

daar heeft onze Peter schrik voor.” 

Vandermeersch vond er dus niet beter op dan het hele geval in de doofpot te 

steken, ergens aan een prutsuniversiteit in de VS te gaan studeren om 

uiteindelijk hoofdredacteur te worden van een gazetje op haar retour, dat hij 

het liefst verdedigt door weerloze studenten persoonlijk aan te vallen op het 

Dies Natalisdebat van de Vlaamse Geschiedkundige Kring. Indien de 

goedheilige man niet was ontmaskerd, meneer Vandermeersch had zeker in 

zijn boek vol stoute kinderen gestaan. Nu krijgt de man… enkel de zwarte piet 

doorgeschoven. HAHAHAHAHAHA. 

Ruben –weerloze student- Cassiman. 



Verhaal 


Een stad zonder naam in een verhaal zonder 

naam – deel 2 

Arnd stond op de wallen tussen de andere mannen die door de noodklok 

waren opgeroepen. Hij tuurde door het donker. Maar er was niets te zien. 

Behalve de vuren van het legerkamp die nog steeds brandden in de verte. Er 

leek niets aan de hand. Maar hij voelde dat dit slechts een illusie was. Wat 

waren ze van plan? Ze hadden eerder al aanvallen gehad midden in de nacht, 

maar dit was uitermate vreemd. Er was niemand. 

“Daar!” riep een man die net als Arnd op de wallen stond. 

Hij wees naar beneden. Het duurde een paar tellen voor Arnd het kon zien. Er 

liep een man. Hij had een strijdbijl in zijn hand en hij ging met een vastberaden 

tred in de richting van het kleine deurtje dat zich onder hen in de muur bevond. 

Boogschutters speelden er zo snel mogelijk op in, maar het was al te laat. Hij 

was al te dicht bij de muur om hem nog te kunnen raken. Nu zag Arnd dat er 

meer waren. Allemaal liepen ze alleen en stil richting de stad. Het was duidelijk 

dat ze de grote poort negeerden. Ze hadden het op de kleinere en 

kwetsbaardere toegangen gemunt. Plots merkte Arnd de boogschutters op. 

Maar vooraleer hij de mannen kon waarschuwen, floten de pijlen al langs hun 

hoofd. De paniek brak uit. Mannen doken weg achter de wallen of liepen 

kriskras door elkaar naar de plaatsen waar de soldaten van het vijandelijke 

leger binnen probeerden te raken. Arnd liep erachter aan. 

Fye zat angstig rechtop in het bed. Ze had het al gevoeld, maar nu wist ze het 

zeker. Ze had weeën. Van zodra Arnd vertrokken was, was het erger geworden. 

Misschien had ze het versneld door de paniek. En die werd alleen maar erger. 

Het was midden in de nacht, ze was helemaal alleen en ze had geen idee wie er 

allemaal door de stad doolde. Ze wist niet of ze naar de vroedvrouw moest 

gaan. Het was gevaarlijk. Ondanks de stilte wist ze dat ze de noodklok niet voor 

niets gehoord had, want Arnd was nog steeds niet terug. Fye probeerde recht 

te staan. Ze moest naar de vroedvrouw, ze kon dit niet alleen. Maar door de 

volgende wee zakte ze terug op de lakens. Ze was niet sterk genoeg. En het was 

een heel eind naar het huis van de vroedvrouw. Wanneer ze alle risico’s bij 

elkaar optelde, besefte ze dat het veiliger was om binnen te blijven en zelf te 

proberen om het tot een goed einde te brengen. Tussen twee weeën door 

sleepte ze zichzelf naar de kan met water die ze daar niet toevallig had laten 

staan. Ze scharrelde enkele oude lompen bijeen en probeerde alles klaar te 

41

42 


leggen dat ze nodig zou hebben. Er had zich een vastberadenheid van haar 

meester gemaakt die haar verstand op nul zette en haar moederinstincten 

aanwakkerde. Het kind was het enige dat nog telde. 

Steyuelt genoot. Het legerkamp lag intussen ver achter hen en in de stad 

wisten ze duidelijk niet wat er aan de hand was. Het plan was schitterend. De 

adviseurs van de graaf hadden het bedacht. Het was het laatste dat ze konden 

doen. De legerleiding had er de beste mannen voor uitgekozen. Het grootste 

deel van de soldaten bleef in het kamp. Enkel wanneer het plan dreigde te 

mislukken, zouden ze een laatste massale aanval proberen. Maar het zou niet 

mislukken. De grootste sterkte was dat de stad dit helemaal niet verwacht had. 

Ze waren niet gewaarschuwd door het trompetgeschal en de aanmoedigende 

bevelen die doorgaans naar de troepen geschreeuwd werden. Want dat was er 

niet geweest. Ze konden ook geen grote massa soldaten dichterbij zien 

marcheren, want die was er ook niet. Iedereen wist precies wat hij moest doen. 

Ze waren er in geslaagd om dichterbij te sluipen. Niet ongemerkt natuurlijk. 

Maar ze hebben kostbare tijd kunnen winnen door verwarring te zaaien. Het 

leek volledig willekeurig en ongeorganiseerd waardoor het voor hen heel 

moeilijk was om er doortastend op te reageren. In feite was het de bedoeling 

zoveel mogelijk schade toe te brengen. Steyuelt hield wel van dat soort 

tactieken. Ze zouden moeten opgeven. Door paniek te zaaien alleen al zou dat 

geen probleem zijn. 

Hij was nu vlak bij een poortje dat hem de stad in zou brengen. Hij wist perfect 

hoe hij het moest aanpakken. Hij had vaak genoeg deze sluipweg genomen. Hij 

kende de stad nog als zijn broekzak. Steyuelt keek naar boven. Op de wallen 

kon hij de verwarring zo van de gezichten aflezen. Iemand had hem gezien, 

maar werd afgeleid en liep de andere richting uit. Het heuglijke moment was 

aangebroken. De deur was niet eens terug gesloten nadat iemand voor hem 

langs daar naar binnen was geraakt. Hij bleef even in een pikdonkere hoek 

staan om de situatie in zich op te nemen. Niemand merkte hem op. Ze waren 

te druk bezig met panikeren en soldaten aanvallen die al lang binnen waren. Ze 

deden niet eens meer moeite om ze te beletten binnen te komen. Steyuelt 

sloop langzaam verder. Hij was niet van plan om zich met die mannen bezig te 

houden. Hij zou zijn eigen interpretatie geven aan het plan om zoveel mogelijk 

schade aan te richten. Door de huizen binnen te vallen en onschuldige 

slachtoffers te maken. Het was oorlog. En in een oorlog vielen er nu eenmaal 

slachtoffers. Ze hadden zo graag gewild dat hij een moordenaar was toen ze 

hem beschuldigden van moorden die hij niet begaan had. Ze zouden hun zin 

krijgen. En hij zou beginnen in het hart van de stad, daar waar hij het meeste 




pijn in zijn eigen hart gevoeld had. Ze zouden het snel opgeven als ze merkten 

dat de stad van binnenuit opgevreten werd. Overrompeld door enkele dozijnen 

soldaten die door niets of niemand konden tegengehouden worden. Steyuelt 

grijnsde bij de gedachte. 

Fye had moeite met ademhalen. In haar armen hield ze haar zoon vast. Zo goed 

en zo kwaad als ze kon had ze hem gewassen en in oude lompen gewikkeld. Ze 

wou hem aan de borst leggen, maar hij hield niet op met huilen. Ze was 

uitgeput. Ze had alles alleen kunnen doen. En haar zoon zag er gezond uit. Voor 

zover haar ogen aan het donker gewend waren. De kaars had ze zo snel 

mogelijk terug gedoofd. Dat zou enkel nieuwsgierige soldaten aantrekken. Fye 

wist amper wat ze moest doen en ze voelde een enorme dreiging. Het was 

onheilspellend stil ondanks het feit dat ze vlak bij de wallen woonde. Arnd 

moest al een paar uur weg zijn. Het leek een eeuwigheid. Maar ze glimlachte 

toen ze een samentrekking in haar klieren voelde toen haar zoon begon te 

drinken. 

Steyuelt ondervond weinig tegenstand. Mensen die wakker waren, waren te 

overdonderd om zich te kunnen verdedigen. Hij gaf ze ook geen kans. Zijn 

zwaard was vlijmscherp. Daar had hij wel voor gezorgd. Het was zijn moment 

om wraak te nemen voor wat er door deze stad gebeurd was met Nyesken. Hij 

kon de dood van zijn zwangere vrouw niet zomaar aan zich voorbij laten gaan. 

Het was hun eigen schuld. Hij ging weer meer naar de wallen toe. Er waren nog 

steeds schermutselingen tussen de stedelingen en de soldaten. Nog steeds 

kwamen de soldaten in bosjes de stad binnen. Maar het was aan het keren. Het 

zou niet lang meer duren. Steyuelt liep een steegje in dat via trappen naar 

boven leidde. Kleine huisjes stonden er tegen elkaar aangedrumd. Het was 

duidelijk een arme buurt. Hij viel het eerste het beste huis binnen. Een jonge 

vrouw keek verschrikt op. Ze begon hysterisch te krijsen en omklemde iets in 

haar armen dat hij niet direct kon thuiswijzen. Het kind voelde de doodsangst 

van zijn moeder en begon te huilen. 

Arnd wist dat het verloren was. Het had geen zin meer. De stad was 

overwonnen. Er heerste verslagenheid onder de mannen die begonnen af te 

druipen. De stad was ingenomen door het leger van de graaf en ze zouden zich 

moeten schikken naar zijn wensen. Bij de opkomende zon zag de stad er terug 

realistisch uit. Het was alsof de nacht een soort onwerkelijke verschijning was 

43

44 


geweest. Maar niets was minder waar. Arnd hoorde een vreemde combinatie 

van geluiden. Mensen die huilden en schreeuwden van pijn en miserie. Maar 

ook fluitende vogeltjes en een huilende zuigeling. Arnd keek om en zag een 

soldaat met een grimmig gezicht langskomen met de zuigeling in zijn armen. 

Het beeld klopte niet. Hij wilde naar Fye. Ze had hem nodig. En hij had haar 

nodig. Hoe dichter hij bij haar kwam, hoe groter de chaos werd. Mensen waren 

radeloos. Een soldaat was in de huizen binnengedrongen en had iedereen 

vermoord die zijn pad kruiste. Arnd rende zonder dat hij het besefte. De deur 

stond open. Fye lag op de grond. Overal was bloed. 

Wordt vervolgd… 

Elien Vernackt 


Nachtboek van een eerste bach 


Column 


Dat ‘studeren in Gent’ waar we maanden trots mee pronkten leek ons 

stilzwijgend een belofte te maken. Dat er dingen te gebeuren stonden, dat die 

ingrijpend zouden zijn voor ons verdere bestaan en dat het gedaan zou zijn met 

spijt en twijfel en andere noties van dat soort. Dus trokken we met geveinsde 

onschendbaarheid de straat op, het café in en uit, flikflooiden zelfs met jongens 

op brommers. Maar de spijt bleef niet uit. En wat wil je ook: flikflooien met 

jongens op brommers! 

Oktober kwam en draalde voorbij en zonder enige moeite gaf auditorium E zijn 

geheimen aan ons prijs. We zien onszelve inmiddels niet meer genoodzaakt 

muren na te bootsen of sjaals te draperen met nauwlettende perfectie en zelfs 

Dennis maakte de grote stap gedwee. Met kortgewiekte haren en een nieuwe 

fleecetrui is hij nog steeds onze vragensteller van dienst. Verder zijn we het 

plechtige voornemen geen enkele les te missen altegader kwijtgespeeld op een 

avond in de Amber. Dat is echter weinig uitzonderlijk, heb ik me laten vertellen. 

Simpelweg: het leven in Gent is mooi voor het flamboyante stelletje 1 ste 

bach’ers in de geschiedenis. 

Hetzij tot op een bepaald niveau. Er zijn natuurlijk de kleine kotproblemen: de 

vuilzakken die wel buitengezet, maar niet opgehaald worden, de immer 

groeiende afwas en de vuile was die zichzelf lijkt te creëren. Die zijn weliswaar 

verwaarloosbaar. Het zijn andere kleinoden die het leven van de beginnende 

UGent student tergen. Of beter nog: het is het gebrek er aan. 

Het liefhebbende gebaar van ontbijt op bed, of zelfs het ietwat minder 

romantische equivalent: een koffiezetapparaat dat reeds rommelt en tikketakkend 

koffie produceert nog voor je je eerste voet uit bed zet. Een gedane 

afwas terugvinden op het afdruiprekje. Je immer koude voeten ’s nachts, in 

bed, warmen aan die van een metgezel. Het is de eenzaamheid die de Gentse 

student af en toe parten speelt. 

De goedgespijsde kassa’s van cafés na een donderdagnacht en ook de grote 

omzet van de chocoladebar getuigen er van. 

Eerlijkheid brengt me er toe te bekennen dat ik daar zeker mijn partje aan 

bijdraag. Ook voor mijn voeten worden met de nachten gestaag kouder en het 

select met dewelke ik mijn verwarmingselementen selecteer werkt niet 

bevorderlijk – noch voor de temperatuur onder mijn donsbed, noch voor mijn 

45

46 


humeur als ik wederom een gelukkig stelletje zie dat elkaar gretig de tong 

tracht af te kauwen. 

In meer ideale omstandigheden zou ik reeds eeuwige liefde hebben gezworen 

aan ‘Historici en hun métier’ en me ’s nachts in slaap laten wiegen door 

sussende woorden over de Lachmann-methode. Maar de omstandigheden zijn 

niet dusdanig. Het blokverlof nadert gestaag en nu reeds steekt de nood aan 

stress release het hoofd op. Daarbij is de nacht ergens halverwege november 

van inborst veranderd en hijgt die sindsdien als een oud pervers mannetje een 

klamme koelte in mijn nek. Het Gent dat altijd zo gastvrij leek, hing zich niet ter 

compensatie als een warme bontjas om mijn schouders. 

De wintermaanden boycotten het weemoedige bestaan van de single studente 

en manen aan de straat op te trekken, de Amber op te zoeken en zich de 

vergetelheid aan te meten. Dus doe ik dat ook. Die queeste naar een 

nachtelijke compagnon om de voeten aan te warmen brengt me op plaatsen 

waar ik nooit gedacht had te komen: de

KMF REAGEERT 

Onthullingen vanuit de boezem van de kring 


Bittere Ernst 


In het novembernummer van het Veer namen satiristen de Kring Moraal en 

Filosofie onder handen. Met enkele welgemikte schertsen werd onze bevriende 

kring belachelijk(er) gemaakt. Sinds dat nummer zijn enkele ontriefde KMF’ers 

al naar de redactie gestapt. Het Veer geeft nu het woord aan het KMF om te 

reageren, en interviewde twee van hun bestuursleden. In het begin van het 

gesprek werd ons gevraagd of de eindredactie hun namen kon weglaten, wat 

natuurlijk toegestaan werd. We geven de trouwe lezers van het Veer nu de kans 

om het gesprek, dat we met deze twee anonieme cultuurpraesessen hadden, te 

volgen. 

Het Veer: Jullie wilden graag reageren op het satireartikel in het vorige 

nummer? Wat was daar volgens jullie mis mee? 

Egon: Wel, ja. We vinden dat het KMF als kring geviseerd werd en is aangepakt 

op een laffe manier. Tegen een dergelijk nietsontziend wapengeweld konden 

wij ons onmogelijk verweren! 

Kobe: Vandaar dat wij nu in het Veer deze lolbroeken van wederwoord willen 

dienen. 

Het Veer: Jullie begrijpen uiteraard dat we de auteur van het artikel niet 

kunnen uitleveren. 

Kobe: Belachelijk natuurlijk. Alsof het hier gaat om een afrekening! Neen, daar 

willen wij ons nadrukkelijk van distantiëren. We zouden ons willen beroepen op 

hetzelfde recht van vrije meningsuiting als die spotvogel om een beschaafde 

reactie te schrijven in dit tijdschrift. 

Egon: (geagiteerd) Dat stuk crapuul! De smerige cultuurrelativist! We eisen zijn 

hoofd op een dienblad! 

Het Veer: Het kan ook spreken in de verdediging van de auteurs dat het hen 

in het omstreden artikel ging om een komisch stukje. Het was nooit de 

bedoeling iemand te beledigen. We gingen er zelfs van uit dat onze KMFcollega’s 

het wel grappig zouden vinden. 

47

48 


Egon: Grappig, ja, enigszins! Onze sportpraesessen hebben al zelfmoord 

gepleegd en van de studiepraeses is al een week niets meer gehoord sinds zijn 

laatste activiteit geflopt is (“Ga naar de les met het KMF”, nvdr). 

Kobe: Dàt heeft het Veer op zijn geweten. 

Het Veer: Hoe voelen jullie je sinds de laatste cultuuractiviteit? Naar het 

schijnt werd de Blandijntuinwandeling afgelast door de decaan? 

Anoniempje Vlerick 

Kobe: Dat klopt. Prof. Mortier werd verwittigd toen een 

vakgroepassistent vanop de tweede verdieping een 

handjevol verlopen charlatans met lange jassen en 

koffertjes Keunen, een van de blandijnkonijnen, zag 

najagen. Dat het om een toegelaten FK-kringactiviteit ging, 

dat wilden ze natuurlijk niet horen. 

Egon: Na onze schorsing door de faculteit ging het van 

kwaad naar erger met de kring. De enige reden waarom 

wij nog niet door het DB geëxecuteerd zijn, is dat het 

sluitstuk voor Cultuur nog moet komen: de Camp-avond en 

het Zwarte Gal-abal. 

Het Veer: Alles filosofisch ondersteund, neem ik aan. Maar indien jullie zo 

bezig zijn met dergelijke activiteiten, waar gaat het dan mis? 

Kobe: (fluisterend) Dat onze kring met wat “probleempjes” kampt, is geweten. 

Maar welke de oorzaken zijn, daar hebben weinigen hoogte van. 

Egon: Het gaat verder dan men vermoedt. 

Het Veer: Ik hang geboeid aan jullie lippen. 

Kobe: We gaan hier nu serieus niet met modder smijten naar onze collega’s van 

het bestuur. Maar het is zo dat onze kring eigenlijk een cover-up is voor een 

satanistische cultus. (stilte) 

Het Veer: Dat is een buitengewoon ernstige claim die jullie daar maken. Weet 

het Faculteiten Konvent hiervan? 

Egon: Wel, de laatste onderzoeker die zij stuurden om onze interne 

administratie te inspecteren zit nu in een isolatiecel in de Faculteit 

Psychologische en Pedagogische Wetenschappen. Onze praeses, Seth, heeft 

bijna volledig vrij spel. 




Kobe: Je begrijpt waarom het voor ons zo belangrijk is om anoniem te 

verschijnen indien we vrijuit willen spreken. 

Het Veer: Jullie kunnen op je twee oren slapen, Kobe en Egon. Een volgende 

vraag echter: hoe ver gaat dit… gedoe? 

Kobe: Het KMF is sinds zijn oprichting in de 19 e eeuw niets meer geweest dan 

een schijn, een façade voor een verstrekkend complot. Er zijn geen leden, er 

zijn geen activiteiten. (Deze laatste twee feiten zijn op 

zich niet zo schokkend, nvdr.) 

Egon: 80% van de eerstejaars filosofen valt af? Offers, ik 

heb ze gezien. Het KMF doet geen cantussen? Niet in het 

openbaar toch. Bloedorgieën zijn er iedere maand, onze 

vorige bloedorgie had als thema “Irish”. 

Kobe: De Geneeskunde en de Rechten zijn watjes 

vergeleken met onze studentenkring. Ik bedoel, voor het 

mondeling examen van Overzicht van de Middeleeuwse 

Filosofie werden baby’s verslonden en naar noorse Black 

Metal geluisterd. Kun je iets meer evil bedenken? 

Het Veer: Dat is vreselijk! En jullie zijn de enige die er 

wat aan doen? 

Egon: Onze hoop op een voorzichtig uitgewerkt plan viel natuurlijk in duigen 

toen we het artikel in het Veer lazen. 

Kobe: Inderdaad: beeld je in wat er zou gebeuren indien de V.G.K. of een 

andere studentenkring onze activiteiten té aandachtig zou bekijken. De 

hiërarchen van onze kring schrikken van niets terug en ze hebben de absolute, 

absolute macht. 

Egon: Het zou niet de eerste keer zijn dat een kring verdwijnt of schijnbaar in 

de onbelangrijkheid verglijdt… 

Het Veer: Bedoel je dat… Toch niet de OAK? 

Egon: (knikt, droevig) Toch wel. 

Kobe: Het spijt ons. (stilte) 

Het Veer: Waarom kwamen jullie naar ons? 

Anoniempje 

Dejonckheere 

Kobe: De vakgroep geschiedenis en de V.G.K. zijn onze enige redding. Ondanks 

de acties van jullie satirist hebben we ons bestuur kunnen wijsmaken dat het 

49

50 


inderdaad enkel om een scherts gaat. De dodentol was betrekkelijk licht in 

vergelijking met onze verwachtingen. Dat er veel meer op het spel staat, dat is 

de cultus gelukkig ontgaan. Egon: Jullie zijn de enige kring die net niet doet wat 

de KMF van ‘buitenstaanders’ verwacht: in plaats van ons te negeren bekeken 

jullie ons van naderbij en kwamen jullie tot de conclusie dat onze activiteiten 

inderdaad op niets trokken. 

Het Veer: Dus het is jullie stelling dat er achter dit alles meer zit dan we tot nu 

dachten? 

Egon: De mythe van de beweerde incompetentie van filosofen heeft lang 

genoeg geduurd. Iedereen die wat kritisch nadenkt en doorheen het evidente 

en het clichématige probeert te breken zal dit inzien. 

Kobe: (glimlacht bitter) De ironie is dat enkel filosofen dit doen—en die worden 

gemakkelijk geneutraliseerd. 

Het Veer: Kunnen jullie nog aan de lezers van het Veer meegeven hoe ze zich 

kunnen beschermen tegen het KMF? Of zelfs hoe geschiedenisstudenten 

kunnen helpen? 

Egon: Moesten er ooit aankondigingen voor het KMF plaatsvinden in een 

college waar ook geschiedenisstudenten zitten, zoals die van Prof. Braeckman 

ofzo, stop dan je oren zo vlug mogelijk vol was. 

Kobe: Vroeger was dat dramatischer, KMF was toen populairder (Sic, nvdr.), 

maar nu zijn de aankondigingen vaak zo warrig en close-by dat niemand nog 

interesse heeft. Zo was het ook bij het boekje van het KMF: Van Stof Tot 

Nadenken—VSTN—hoewel daar de problemen ook wat geminimaliseerd zijn, 

dankzij onze collega’s scriptores (VSTN is berucht onleesbaar, door zijn 

afwezigheid, inhoudsloosheid of warrigheid, nvdr.). 

Egon: Deze schilden zouden eerstejaars op zoek naar eerlijke en studentikoze 

vrije tijd of geschiedenismensen op zoek naar interessante gesprekspartners 

toch al wat moeten beschermen tegen het KMF. 

Kobe: Mocht nog iemand twijfelen of ondanks alles toch geïntrigeerd zijn, nog 

deze stelregel: Blijf weg van de KMF indien je ziel je wat waard is. 

Het Veer: Bedankt voor de waarschuwing. 


Veel beterschap, Nigel Williams! 



51

52 

Onzin 


De Scriptor brabbelt 

Beste, liefste, opperste Veerleeskindjes, 

Ziedaar, aan de horizon, de examens. Ze staan daar, nog steeds in de mist der 

Blandijnse onbekwaamheid gehuld. We hebben ons examenrooster nog steeds 

niet, maar zelfs het beste rooster kan ons niet geruststellen. De hogerejaars 

weten wat hen te wachten staat, de eerstebachers kunnen zich wel iets 

verschrikkelijks inbeelden. 

Het worden weer een aantal lange, lange weken. Maar zo ver zijn we nog niet. 

Immers, er moet eerst nog een berg beklommen worden. Welke berg, vraag je 

me? Geen echte berg, uiteraard, en ook geen spirituele berg, die ik zou moeten 

beklimmen om m’n ware zelf op de top te vinden. Nee, het gaat hier om de 

takenberg. Een waar monster, dat dit jaar de Mount Everest zelf lijkt te 

overstijgen. 

Ik beeld me in dat alle hogerejaars nu al instemmend aan het knikken zijn, alsof 

dit artikel eigenlijk een metalband is en zij m’n trouwe fans. De eerstejaars, 

weners one and all, proberen vast hun claim op ons collectieve medelijden te 

herwinnen door te klagen over hoe moeilijk Historische Kritiek wel niet is en 

wat voor een gedrocht Protogeschiedenis wel niet geworden is. Maar, aha, dat 

hebben wij ook allemaal wel in één of andere vorm meegemaakt. En in onze 

tijd, ja, toen, toen… Welja, ik denk er eigenlijk liever niet aan terug. De 

verminkte lijken in Auditorium E na het examen Pre –en Proto zie ik nog steeds 

in m’n nachtmerries. Telkens word ik schreeuwend wakker: ‘Nee, Professor 

Bourgeois, nee! Het is een Australopeticus! Een Australopeticus!’. 

Hou je sterk, Willem, je dwaalt af. Niemand zal ontkennen dat het eerste jaar 

zwaar kan zijn voor de gemiddelde student. Maar het verleden zal altijd beter 

zijn dan het heden, al is het maar omdat het al voorbij is. En de toekomst, die 

zal wel meevallen. Dus door deze redenering kan ik met honderd procent 

zekerheid zeggen dat het tweede jaar het zwaarste jaar in de 

geschiedenisopleiding is. 

Die taken, dus. Het valt natuurlijk te zien hoe je ze telt (en het feit dat er hier 

een keuze is, mag je al iets laten vermoeden over hoeveel het er zijn), maar een 

conservatieve gok zou het aantal in het eerste semester op een 7-9 taken 

leggen. Dat is toch pijnlijk, niet? Toen ik het had over een berg, meende ik het 

ook. Je dacht misschien ‘Goh, het is waarschijnlijk maar een takenheuveltje, 

hoogstens een laag takenplateau.’, maar ziehier. 




Twee van die taken moet ik maken voor het vak Geschiedenis van Afrika. Om 

m’n bergmetafoor toch even verder te gebruiken: Een groot deel van de 

takenberg bestaat uit de Afrika-helling. Het is eerder een Afrika-klif, om eerlijk 

te zijn. Nu goed. Eén van die taken is het voorstellen van een hoofdstuk uit een 

reader. Dit is een groepswerk. 

Dit is op zich niet zo moeilijk, we verdelen de artikels en stellen een powerpoint 

op. Dan komt de dag, de noodlottige dag, waarop we onze presentatie moeten 

geven. Ik sta op (7.30h in de ochtend, waarom besta je?) en haast me naar de 

Blandijn. Eenmaal ik daar aankom, merk ik iets. Van onze groep, vier personen, 

ben ik de enige die aanwezig is. Uh-oh! Professor Smis, of zoals ik hem (in m’n 

hoofd) noem: Stefaan, lijkt wat geagiteerd te zijn door het feit dat er maar één 

vierde van de groep aanwezig is, maar lijkt toch enige sympathie voor me te 

koesteren. 

Zeer verwonderlijk is dit niet. Ik ben in de steek gelaten. Uiteindelijk moest ik 

toch mijn stuk van de presentatie voordragen: een droevig verhaal over hoe 

Somalië in de steek gelaten wordt door de Sovjet-Unie en in aanvaring komt 

met de omliggende landen. 

Toen snapte ik het. Het was zo duidelijk. 

Ik ben Somalië. M’n groepsgenoten zijn de Sovjet-Unie. 

Nu maar hopen dat ik geen uitvalsbasis word voor piraterij. 

Willem 

53

54 


Colofon 

Zoals gewoonlijk zou dit Veer niet mogelijk geweest zijn zonder de volgende 

mensen: 

Wouter P., Ruben & Ruben, Jelka, Nikita, Cynthia, Elien, Elisabeth, Karolien, 

Hans, Guillaume, Goedele, Femke, Wim, Nina, Vincenzo, Loonis, Nigel Williams, 

de KMF, Bassie, de arme vrouwelijke eendenbevolking, Peter Vandenmeersch 

en de media omdat ze ons beschermen tegen pedofielen, Somalië, Het 

Internet, een paar liter Coca Cola, geen Pepsi Cola, uren vrije tijd die ik eigenlijk 

wel beter kon spenderen, procrastineren, mensen die spellingsfouten eigenlijk 

wel charmant vinden, regelafstand 1, de liefde, de fysieke liefde, je mama, 

flauwe humor, schaamte, suikerwafels, Sinterklaas, de Kerstman in mindere 

mate, de Hanukkah-zombie, bloemen, vogeltjes, kittens en Noorse Death 

Metal, het Veerleespubliek, het succesvolle Galabal, mijn kostuum, 

paginavulling, meer paginavulling, merk trouwens op dat dit niet met 

regelafstand 1 geschreven werd, YouTube als radio, ik geef het op en zet 

hieronder gewoon nog een prentje ofzo. 


Professoren 

Prof. Dr. Boone Marc 

Prof. Dr. Bourgeois Jean 

Prof. Dr. de Hemptinne 

Thérèse 

Prof. Dr. Deneckere Gita 

Prof. Dr. De Wever Bruno 

Prof. Dr. Deploige Jeroen 

Prof. Dr. Michael 

Limberger 

Prof. Dr. Martyn Georges 

Prof. Dr. Em. Milis Ludo 

(’59-’60) 

Prof. Dr. Van Bruane 

Anne-Laure 

Prof. Em. Van Melkebeek 

Monique 

Prof. Dr. Velle Karel 

Prof. Dr. Verboven Koen 

Prof. Dr. Vermeir René 

Prof. Dr. Zuiderhoek 

Andries Johan 

Assistenten & 

Medewerkers 



Ereleden Vlaamse Geschiedkundige Kring 

Colyn Claudine 

Broekaert Wim 

De Bondt Annelies 

Froeyman Anton 

Lowagie Hannes 

Van Acker Wouter 

Dr. Wijnendaele Jeroen 

Bevriende Kringen 

Filologica 

Kring voor Moraal en 

Filosofie 

Kunsthistorische Kring 

2009 - 2010 

Oosterse Afrikaanse Kring 

Slavia 

Sympathisanten 

Amber (Kurt & Tim) 

Deschaepmeester Steven 

Destercke Erika 

Van Overschée Jan- 

Frederik 

Pro-senioren 

Vanheuverbeke Karl (’95- 

’96) 

Beelaert Wim (’96-’97) 

Debaenst Bruno (’97-’98) 

Burm Raf (’98-’99) 

Van Malderen Hilde (’99- 

’00) 

Corné Tom (’00-’01) 

Missinne Ruben (’02-’03) 

Danniau Fien (’03-’04) 

Annemans Freija (’05-’06) 

Vermeulen Bregt (’06-’07) 

Werbrouck Emmelien 

(’07-’08) 

Deryckere Joeri (’08-’09) 

Pro-praesidium 

Bauters Jasper 

Billiet Wouter 

Boonen Christiaan 

Brunet Bo 

Buylen Binou 

Cassiman Pieter 

Castryck Geert 

Colpaert Koen 

De Bruyne Laila 

De Buck Laurens 

De Clercq Ewoud 

De Schuyteneer Jeroen 

De Sutter Bart 

De Vos Frederik 

Descamps Frederik 

Dewaele Sarah 

Fockedey Stijn 

Germonprez Dagmar 

Kerckhaert Christophe 

Ketelslegers Judith 

Lampe Jürgen 

Lasoen Kenneth 

Lerno Emmanuel 

Maes Thibaut 

Millet Klaas 

Paeye Koen 

Pittoors Jeroen 

Reygaert Jeroen 

Roose Hanne 

Rousseaux Stephanie 

Schatteman Kirsten 

Schoutteten Koen 

Van Belle Wouter 

Vanbelleghem Dries 

Van Belleghem Kim 

Van De Kauter Gerd 

Van De Velde Tieneke 

Van Den Ende Elke 

Van Der Herten Greet 

Van de Sompele Leen 

Van Ermen Tom 

Van Goethem Jelle 

Van Raemdonck Timothy 

Vandevoorde Lindsey 

Verfaillie Amélie 

Vlaemynck Sigrid 

Voorspoels Jolien 

55

Veer 3: Decemberveer (Examenveer I) - VGK

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?