Veer 3: Examenveer I - VGK

Het Veer 

De enige échte groene bijbel 

Tijdschrift van de Vlaamse 

Geschiedkundige Kring, 

Exclusief: V.G.K. stuurt troepenmacht 

naar Oost-Congo. Het Veer ontmaskert! 

Het Veer 

Sprak met: 

Balthazar 

en 

Balthazar 

26e jaargang, 2008 - 2009, 

Nummer 3: december 

En verder: Jossen met Jos, Leren met 

Loonis, Sehnsucht met Sigrid, 

Praagperikelen, Ninaneuterij, verslagen 

met de V.G.K. en altesaam allitereren.

26° jaargang, December 2008-2009 

2 www.vgkgent.be Het Veer

26° jaargang, September-Oktober 2008 

Tijdschrift van de Vlaamse Geschiedkundige Kring 

Hoofdredactie/Lay-out: Ruben Cassiman 

Eindredactie: Ruben Cassiman 

Cover: Ruben Cassiman 

Verantwoordelijke Uitgever: Ruben Cassiman p/a Vlaamse Geschiedkundige Kring, Blandijnberg 2, 

9000 Gent 

Website: www.vgkgent.be 

Rekeningnummer: 733-0015320-24 

Rekeningnummer Reis: 737-0164111-30 

26° jaargang, nummer 3 December 

Cover 1 

De inhoudstafel, zijnde wat u nu leest 3 

De pr(a)eses (s)preekt! 4 

Interview: Balthazar, the band 6 

Column uit de noorderstreken 11 

Dies Natalisdebat 13 

Reisverslag: Praag 14 

IFK-voetbal: verslag 20 

Dagboek van een eerste bach 22 

Het Veer ontmaskert 25 

Bezinnen met Sigrid 28 

Examineer, met Het Veer 29 

Studeren… met Loonis 40 

Interview: Herman Balthazar 43 

Erasmusperikelen 48 

Fotopagina’s 50 

S&T 52 

Jossen met Jos 54 

Literatuur 56 

Muziek 57 

Web 59 

Horoscoop 61 

De scriptor schrijft voor 64 

Noot: bij de productie van dit Veer, werd de deadline zo’n zevental keer 

overschreden. Het hart van uw scriptor sloeg daarbij gemiddeld zo’n vijftal 

keer om. Een uitgebreid verslag hiervan, kon helaas niet meer verschijnen, 

wegens het veelvuldig overschrijden van deadlines. Dank voor uw begrip. 

Het Veer www.vgk.gent.be 3


De pr(a)eses (s)preekt! 

Beste vrienden van de geschiedenis, 

De winter brengt allerlei leuke randverschijnselen mee. De ijzige koude die over 

de straten hangt, staat in schril contrast met de gezellige warmte die 

binnensluipt in menig huis en studentenkot. Kerstmarktjes, -verlichting en - 

bomen schieten als paddenstoelen uit de Vlaamse grond, de jenever en 

glühwein vloeit rijkelijk en de mensen in de straat krijgen kleur; rode wangetjes 

van de kou en blauwe knietjes van de schaatspiste. 

Uiteraard weet menig student dat deze idyllische schets voor hen niet opgaat. 

En voor zij die nog in de waan leefden: this is your wake-up call. Winter 

betekent kerstvakantie, en kerstvakantie betekent keihard blokken. Liters 

cola/koffie/Red Bull, weinig slaap, opeengepakt zitten in de Boekentoren en die 

laatste dag voor het examen constateren dat die casussen van Historische 

Kritiek toch niet van de poes zijn. We moeten er allemaal door, en geef toe, het 

heeft ook wel zijn charme. 

De V.G.K. zou uiteraard de V.G.K. niet zijn als ze jullie ook door deze lastige 

periode heen wil loodsen. We sluiten het semester af met enkele spetterende 

activiteiten, en niet in het minst met de grote “Blandijn For Life”-actie, 

waarmee we jullie willen oproepen om allemaal jullie goed hart te tonen en ‘s 

ochtends een koffietje te komen drinken, ‘s middags iets te komen eten en ‘s 

avonds te genieten van een glaasje jenever of glühwein aan de hoofdingang 

van de Blandijn. Om de kerstsfeer toch een beetje naar de Blandijn te brengen 

slaan V.G.K., Filologica, de Klassieke Kring, de KHK, Slavia, de OAK en de KMF de 

handen in elkaar om onder de naam “Blandinia” zoveel mogelijk geld in te 

zamelen voor Music For Life. Studenten die op de hoogte willen blijven van wat 

er allemaal gebeurt in Gent, neem gerust een kijkje op www.studentsforlife.be! 

Naast dit altruïstisch stukje goedheid biedt de V.G.K. uiteraard in deze editie 

van het Veer ook een sneak peek in de komende examens. Geen kopietjes van 

de examenvragen, helaas, maar wel voldoende info over wat jullie kunnen 

verwachten voor de verschillende vakken uit de verschillende jaren. Als 

reminder zou ik jullie uiteraard ook willen wijzen op het studiegedeelte van 

onze website (www.vgkgent.be/studie) waar jullie samenvattingen en tijdlijnen 

allerhande kunnen vinden. Ook het studieforum op www.forum.vgkgent.be is 



een ideale digitale plek om vragen te stellen, antwoorden te vinden/geven en 

occasioneel uit te blazen van het zware studiewerk. 

Bij deze rest mij enkel nog jullie te danken voor het geslaagde eerste semester, 

jullie veel succes toe te wensen in de komende blokperiode en mijn hoop uit te 

drukken dat we jullie allemaal terug mogen verwachten voor een spetterend 

tweede semester! 

Ut vivat, crescat, floreat, 

Joeri Deryckere 

Preses 2008-2009 



Interview 

Culturele injecties met de V.G.K. Het Veer 

sprak met Balthazar 

In het Vooruitkaffee in Gent ontmoeten we om drie uur in de namiddag 

Balthazar, de band! Je kent ze ongetwijfeld van hun singles ‘This is a flirt’ en 

‘Bathroom lovin’: situations’. We spreken met Maarten en Jinte, twee founders 

van de vijfkoppige groep, die beiden veel haar hebben, maar vooral goede 

muziek maken. Een frisse Maarten drinkt cola en Jinte – die ik net heb wakker 

gebeld – drinkt een koffie om er door te komen. Na wat ellende met een 

microfoon kunnen we eindelijk beginnen. Hallo Balthazar! 

Veer: Een simpele vraag om er in te 

komen. Hoe zag Balthazar het 

levenslicht? 

MAARTEN: In 2004 ben ik een paar 

liedjes beginnen schrijven, 

waaronder ‘Lost & Found’. Daarna 

ben ik samengekomen met Patricia 

en Jinte en hebben we in 2005 

Kunstbende gewonnen. Jinte 

speelde toen ook nog bij een ander 

groepje. 

JINTE: Na het winnen van Westtalent 

op het einde van 2005 ben ik 

gestopt met mijn andere groep om 

alle aandacht op Balthazar te 

kunnen richten. 

Veer: In de zomer van 2007 was er 

jullie doorbraak met de single ‘This 

is a flirt’. Welk gevoel geeft het om 

een eigen nummer op Radio één en 

Studio Brussel te horen? 

JINTE: Voor mij was het een 

verrassing. In het begin stond ik een 

paar keer paraat bij de radio, maar 

telkens werd ons nummer toch niet 

gespeeld. Toen ik het uiteindelijk 

wel hoorde was het een euforisch 

moment. 

MAARTEN: De eerste keer zorgen 

voor een grote smile op je gezicht, 

maar het wende snel. 

Veer: Ik zag op jullie site dat jullie 

recent een paar optredens gegeven 

hebben in Nederland. Worden jullie 

daar gesmaakt? 

JINTE: Ja, eigenlijk hebben we dat zelf 

geregeld (lacht). We hebben daar al 

een paar keer in een 

voorprogramma gespeeld. 

MAARTEN: Er is daar binnenkort een 

showcasefestival, Eurosonic 

genaamd, waar veel opkomende 

Europese groepjes spelen en ook 

veel Europese bookingagencies 

komen. Het is interessant om er 

contacten te leggen en om er op te 

treden. 



Veer: Jullie stonden op Dour in 

2007 en deze zomer op Marktrock 

en Dranouter. Was dit een droom 

die uitkwam? 

JINTE: Als je als puber naar een 

festival gaat, droom je er uiteraard 

van om er zelf ook eens op te 

treden. Ik ga graag naar festivals en 

zelf op een podium staan was voor 

mij een grote ervaring. Ik ga elk jaar 

met mijn scouts en uiteraard slapen 

we dan weinig, zien we af van de 

hitte… Je kent dat wel, hé. Dit jaar 

heb ik er de eerste dag ferm gefeest 

om dan de volgende dag doodleuk 

backstage te kunnen 

lopen, mij te kunnen 

douchen en ook gratis 

te kunnen eten en 

drinken. 

MAARTEN: Dranouter 

vond ik het beste 

optreden. Het 

regende, dus iedereen 

stond binnen en het 

publiek genoot van 

onze muziek. Het was 

ook ons grootste optreden, denk ik. 

Op Dour speelden we in de 

namiddag en waren we eigenlijk een 

vroeg opwarmertje. 

Veer: Jullie zijn nu bezig aan jullie 

eerste CD. Wanneer mogen we die 

verwachten? 

JINTE: We zijn in feite nog bezig met 

de blauwdruk. Het is vooral 

belangrijk dat we iets goeds maken 

met de juiste mensen. We willen 

uiteraard dat ons debuutalbum 

knalt en goed ontvangen wordt. 

Maar we hebben nog geen producer 

dus de CD zal er nog niet direct zijn. 

MAARTEN: We hebben al wat liedjes 

geschreven, maar er moeten er nog 

bijkomen. We denken ook nog na 

over onze sound en zijn nog niet 

bezig in de studio. 

Veer: Sinds ‘This is a flirt’ hebben 

jullie een andere sound dan jullie 

EP, vanwaar deze ommekeer? 

JINTE: Na onze EP hebben we een 

nieuwe bassist en drummer moeten 

zoeken en sinds begin 2007 zijn we 

eigenlijk aan een 

nieuwe start 

begonnen. Als 

beginnende band 

dachten we minder 

na over wat we 

deden en maakten. 

Zolang we ons maar 

amuseerden. Nu zijn 

we onze voeling 

met de EP wat kwijt 

en herkennen we er 

onszelf niet meer in. We zijn op zoek 

geweest naar iets nieuws en er 

diende zich een perfecte 

gelegenheid aan met onze nieuwe 

band. Ons debuutalbum zal meer 

aansluiten bij onze persoonlijke 

muzieksmaak. 

MAARTEN: Je muzieksmaak en 

interesses veranderen ook 

voortdurend. Als je achttien jaar 

bent, staat je favoriete muziek niet 

vast. We zijn allemaal veranderd op 

dat vlak. Balthazar zal waarschijnlijk 



nog veel veranderen en zo hoort het 

ook. 

Veer: Jullie worden soms 

vergeleken met Absynthe Minded 

en Sioen. Vinden jullie dit eerder 

een compliment of willen jullie een 

unieke eigen sound profileren? 

JINTE: Dat gebeurde vroeger meer 

dan nu en dat komt ook door onze 

EP. De liedjes die er op staan zijn 

totaal niet meer wat we nu willen 

doen. Mensen 

hebben steeds een 

vergelijkingspunt 

nodig en als onze CD 

uitkomt zullen we 

waarschijnlijk 

opnieuw met andere 

bands vergeleken 

worden. 

MAARTEN: Sowieso wil ik er naar 

streven om een eigen sound te 

creëren. We zijn onze eerste liedjes 

wat ontgroeid. Wat niet betekent 

dat we meer volwassen zijn 

geworden. Ik denk eerder dat onze 

muzieksmaak jonger wordt. We 

hebben nu meer een eigen smoel 

dan toen onze EP uitkwam. 

Veer: Iets anders dan. Wie schrijft 

de songs en de teksten? 

MAARTEN: Jinte en ik. 

JINTE: We kunnen goed 

samenwerken, maar zijn enorm 

kritisch voor elkaar. Het feit dat we 

beiden schrijven is een goede zaak 

voor de creatie van nummers en dat 

maakt het eigenlijk dubbele winst. 

Mijn vader luisterde vroeger 

wel al naar Kraftwerk, maar als 

kleine snotter vond ik dat 

hoesje toch te eng. 

Samen zitten en iets op papier 

zetten lukt evenwel niet. We 

werken eerder aanvullend. Als 

Maarten een paar ideeën heeft dan 

stuurt hij ze door naar mij en vice 

versa. Op onze repetities worden 

die dan verder uitgewerkt met 

Patricia, Simon en Christophe. 

MAARTEN: Ik ben het meest creatief 

als ik alleen ben. Ook wanneer ik het 

enorm druk heb, zoals tijdens de 

examens, heb ik goede ideeën. 

Tijdens de 

zomervakantie lukt 

het minder, dan 

hebben we te veel 

tijd om te feesten, 

zijn er veel 

optredens, gaan we 

naar festivals… de 

sfeer is iets te laks om creatief te 

zijn. 

JINTE: Je moet vooral voortdurend 

met je muziek bezig zijn. Voor mij 

komen de goede ideeën voor een 

song pas door heel veel te schrijven 

en eraan te werken. 

Veer: Een eerste tv-optreden 

hebben jullie al gehad in Debby & 

Nancy’s happy hour op één. Daar 

kwam waarschijnlijk wel wat stress 

bij kijken? 

JINTE: Het was ook de eerste 

uitzending van de show en we 

wisten niet goed wat we konden 

verwachten. Het zag er allemaal 

fout uit dus het was goed dat we er 

niet te lang zaten (lacht). Het was 

daar echt een circus. 



MAARTEN: In het begin had ik veel 

zenuwen voor een optreden, maar 

dat went snel. Ons optreden op 

Kunstbende was wel enorm 

stressen. Ik had toen na één dag al 

een koortsblaas door te weinig 

slaap. De zenuwen duiken wel weer 

op als je de eerste keer een groter 

optreden doet of op een 

festivalpodium staat. 

JINTE: We peppen elkaar altijd een 

beetje op voor een optreden. Zo 

ontstaat er een 

toffe sfeer. 

Veer: In een 

recensie van De 

Morgen las ik 

dat Patricia het 

testosteronpeil 

van de jongens 

in het rood stuurt. Is het goed een 

meisje te hebben in jullie midden 

zodat alles niet te decadent wordt? 

JINTE: De sfeer zou misschien anders 

zijn met allemaal venten, maar ik 

vind dat er niet alleen aandacht 

moet gaan naar het feit dat Patricia 

een meisje is. Het is geen trutje, hé. 

MAARTEN: Patricia is er altijd geweest 

en het is aangenaam om een meisje 

erbij te hebben. Het is ook schoon 

om naar te kijken, hé. 

Velen denken dat we maar 

weinig tijd hebben, maar 

eigenlijk zijn we gewone 

studenten die graag uitgaan. 

Veer: Ik neem aan dat jullie passie 

voor muziek vroeg begonnen is? 

Hadden jullie vroege helden? 

MAARTEN: Ik ben pas op mijn 12 de 

begonnen met gitaar, onder impuls 

van mijn broer. Ik werd er wel snel 

fanatiek in. Ik keek op naar The 

Doors, Lou Reed, Bob Dylan en 

vooral Roxette. Ik probeerde dan 

hun liedjes na te spelen. Het 

intrigeerde me dat iedereen 

geïnteresseerd was in wat ze te 

vertellen hadden. 

JINTE: Ik zat wel vroeg op de 

muziekschool en speelde viool. 

Vanaf mijn 13 de ben ik dan 

begonnen met gitaar. Ik keek 

uiteraard op naar Nirvana en 

spaarde al snel voor een elektrische 

gitaar, maar de passie 

voor muziek is pas 

begonnen toen ik zelf 

liedjes begon te maken. 

Mijn ouders waren niet 

zo geïnteresseerd in 

muziek en omdat ik 

weinig kende, had ik ook 

geen helden. Rond mijn 19 de ben ik 

pas mijn echte helden beginnen 

ontdekken. Mijn vader luisterde 

vroeger wel naar Kraftwerk, maar 

als kleine snotter vond ik dat hoesje 

te eng. 

Veer: Jullie nemen een CD op, 

studeren aan de muziekacademie… 

is er nog tijd voor hobby’s? 

MAARTEN: Velen denken dat we 

weinig tijd hebben, maar we zijn 

gewone studenten die graag 

uitgaan. 

Veer: Vooral muziek maken, 

uitgaan en lang slapen dus? 

MAARTEN: ehm, ja (glimlacht). Maar 

ik ga ook graag naar de film en boks 

geregeld met een vriend in Kortrijk. 



Dat verwachten er weinig van mij, 

maar let op hé. (lacht) 

JINTE: Ik vind alles samen één hobby 

op zich. Ik amuseer mij met 

Balthazar, muziek maken, uitgaan 

en door simpelweg te luisteren naar 

wat mijn huisgenoten en vrienden 

te vertellen hebben. Veel vrienden 

van mij schilderen of studeren 

fotografie. Ik vind het interessant 

om te horen aan welke projecten ze 

bezig zijn en welke ideeën ze 

hebben. 

Veer: Is er iets wat jullie absoluut 

nog willen bereiken met Balthazar? 

MAARTEN: Ambities veranderen 

voortdurend. Eerst ben je blij dat je 

in een jeugdhuis mag spelen op drie 

uur van je thuisstad waar dan vijf 

vrienden van je staan en enkele 

mensen van de Chiro. Daarna wil je 

een groter optreden, daarna een 

festival,… er komen altijd nieuwe 

doelen en ik denk niet dat er een 

bepaald eindpunt is wat we écht 

willen bereiken. 

JINTE: Ik vind al dat we iets bereikt 

hebben doordat we student zijnde 

bezig kunnen zijn met muziek 

maken en veel optredens kunnen 

doen. 

MAARTEN: Misschien is één van mijn 

doelen dat ik na mijn studies kan 

bezig zijn met mijn muziek, zonder 

dat ik moet denken dat er elke dag 

brood op de plank moet komen. 

JINTE: Maar we zijn ambitieus, hoor. 

(lacht) 

Veer: Om af te sluiten nog eentje 

voor onze geschiedkundige lezers. 

Zijn er bepaalde historische figuren 

die jullie interessant vinden? Of 

hebben jullie een favoriete 

gebeurtenis? 

(denken diep na) 

JINTE: Mijn geschiedeniskennis komt 

vooral van films. Geromantiseerde 

figuren vind ik wel boeiend. En het 

verhaal van de drie musketiers 

natuurlijk! 

MAARTEN: Ik vond Asterix en Obelix 

leuk om te lezen. Ongelooflijk dat 

die Romeinen alles veroveren, maar 

dan zoveel miserie hebben met die 

Galliërs. 

Veer: Bedankt, Balthazar. Het ga 

jullie goed en wij zijn in blijde 

verwachting van jullie 

debuutalbum! 

Vicky – born groupie – Coussens 



Tijdingen uit het dichte noorden… 

Dag lieve geschiedenisnerds en sympathisanten… 

Column 

Het Veer is er weer, dus ik mag me hier uitleven op papier. Jaja, Sinterklaas is 

coming en ik oefen mijn rijmpjes een beetje. Niet dat ik echt wat aan 

Sinterklaas doe, maar fuck it, de pepernoten en chocoladeletters maken het 

toch weer een speciale tijd van het jaar. Maar oh, wacht, jullie hebben dat hier 

eigenlijk niet (niet meegerekend de NEDERLANDSE Hema). In plaats daarvan 

hebben jullie saaie niknakjes met de smaak van “over datum” en jullie minst 

lekkere chocolade-Sintjes. Terwijl jullie de beste chocolade in de wereld maken. 

Ziehier, ik geef jullie zowaar een compliment, Nederlanders zijn niet gierig! 

Maar goed, genoeg over die shit. Ik had namelijk een heel 

ander onderwerp in gedachten. Ik had zelfs een titel! “De 

seksloze Blandijn and the reason why…” Er is namelijk iets 

waar ik me de laatste tijd echt grandioos aan erger op de 

Blandijn. Wij Nederlandse studenten houden ons daar niet 

zo zeer mee bezig. Behalve als het dan daadwerkelijk echt 

belangrijk is en in het nieuws is. Maar nee, jullie kunnen er 

geen genoeg van krijgen. Jullie kunnen je muilen niet 

dichthouden. In een stad met zo veel moois, zo veel 

gebeurtenissen en zo veel spannends kunnen jullie er 

maar niet over ophouden. Ik snap eigenlijk niet eens waar jullie de tijd vandaan 

halen naast het drinken van al die pintjes. 

Inmiddels denken jullie ‘waar heeft dat gekke Hollandse wijf het toch over?’. Ik 

ben geen Hollandse, ik kom uit Utrecht a.k.a. het Sticht en heb Groningse roots 

en ik heb het over jullie saaie, irriterende, slaapverwekkende, herhaalde, 

kuttige, KLOTE politieke discussies! 

Echt, hebben jullie niets anders om over te discussiëren? Het weer? De laatste 

mode? Waarom de conducteurs van de NMBS het leuk vinden om nazi’s te 

spelen? Het grootste priemgetal? Einstein’s relativiteitstheorie? De kleur van 

de blaadjes aan de bomen? Of witte sokken echt zo verschrikkelijk fout zijn? 

Gewoon IETS anders??? En het ironische is nog dat ondanks dat jullie zo veel 

lullen over politiek, jullie echte politiek non existing is. (Er ontsnapt me een 

bulderlach.) Ik weet dat Gent een socialistisch bolwerk is in Vlaanderen en ik 

weet dat de Blandijn een socialistisch bolwerk is in Gent. Maar er is meer in 

Vlaanderen en er is meer in Gent. 



Maar goed, jullie Blandijners kakelen dus heel wat over politiek. Maar wat jullie 

weinig doen is daten en de romantische liefde bedrijven of wippen. Het lef van 

de gemiddelde Blandijn-jongen om op een meisje af te stappen is gelijk aan de 

kans dat ik ooit op een K3 concert uit volle borst zal mee blèren met die drie 

domme geiten. En dan is er nog een ander probleem. De meeste meisjes hier 

zijn nogal conservatief dus die wachten weer af en als de jongen niet durft af te 

stappen op het meisje dan kunnen die meisjes heel heel heel heel heel heel 

heel lang wachten… Omdat mij dit zo frustreerde dacht ik ‘dan zal ik het maar 

doen! Luie Belgen…’ 

Oftewel, ik heb een nieuwe carrièrerichting gekozen: 

koppelmadam. Ik zal er voor zorgen dat de Blandijners 

meer gaan daten, meer liefjes gaan krijgen en uiteindelijk 

seks gaan hebben! Wel met condoom natuurlijk, want ik 

hou niet zo van schreeuwende baby’s in kinderwagens die 

mijn weg blokkeren als ik ergens naar toe wil. En als 

referentie: ik heb mijn eerste succes al binnen, de vonken 

vliegen er vanaf bij die twee. Dus… ben je op zoek naar 

een date/nieuwe vriendschap/one night 

stand/diepzinnige relatie/Russian mailorder bride? Vraag naar Madam Nina! Ik 

regel het allemaal, inclusief advies over de do’s and don’ts in dating. Voor 

fashionadvies kan ik je zelfs doorverwijzen naar Sissy en Trutannah maar dat zal 

je wel extra kosten. En nog even een oproepje aan alle leuke single ladies out 

there: ik heb een hele leuke krullenbol in de aanbieding. Promotie geldt tot het 

begin van de kerstvakantie (moet natuurlijk iemand leuks hebben voor de 

feestdag). 

Ik zal jullie alvast wel één advies geven, gratis, on the house: praat NIET over 

politiek!!! Alsjeblieft! Bitte! Please! Per favore! S'il vous plaît! (Hell yeah this 

Dutch chick can speak French! Four whole words!) Echt, er zijn toch wel 

meerdere dingen die een persoon leuk vindt of niet? En persoonlijk vind ik 

politiek nou niet echt een hete turn on. En ik denk toch dat er meer mensen 

zijn die tijdens (of zelfs nog voor) voorspel het niet hebben over de splitsing van 

Brussel-Halle-Vilvoorde of de huidige staat van het zeikerige communisme in 

West-Europa. Tenzij dat een bepaalde fetish is, dan hou ik mijn mond. Maar 

voorlopig heeft niemand me dat bewezen dus zwijg over politiek! En wie weet 

zullen jullie toch ooit eens die gratis condoom uit het welkomstpakket 

gebruiken. Is dat geen mooi vooruitzicht? 

Happy humping! Nina – S(a/e)ksen – Oosting 



Dies Natalisdebat : ‘België, een parcours van 

herinneringen’ 

Debat 

Lieux de mémoire, parcours van herinneringen, narrativisme, structuralisme, … 

Het zijn woorden die een eerstejaars niet dagelijks in de mond neemt. Oké, 

behalve tijdens de lessen Historische Kritiek uiteraard. Maar de V.G.K. zou 

immers de V.G.K. niet zijn als er niet aan de alarmbel getrokken werd om dit 

intellectuele vacuüm bij de schachtjes op te vullen. Niet minder dan vier 

professoren en een gewezen commentator uit ‘De slimste mens ter wereld’ 

waren daarvoor nodig. 

Punt van twist was een lijvig boek; en dat dit beschrijvend adjectief wel degelijk 

terecht is, kon ondergetekende bevestigen toen hij onlangs vertoefde in een 

betere boekenhandel. Het werk zelf en zijn methodologische achtergrond moet 

ik u waarschijnlijk niet meer voorstellen, dat kent u immers al langer dan 

vandaag. En dat het werk omwille van die methodologische achtergrond wat 

omstreden is, zal ook wel niet inslaan als een bom. Anders was er immers geen 

reden tot debat. 

Het debat zelf kon best bekoren. Een immer schalkse drs. Rien Emery 

modereerde de Hooggeleerde heren en dame (en Marc Reynebeau) en gaf zo 

af en toe wat richting aan het debat. Maar onthoudt u van hem toch vooral zijn 

guitigheid. Verder werd er wat geschermd met ronkende principes over de zin 

en onzin van klassieke geschiedschrijving, iets waar vooral de heren Tollebeek 

(hoofdredacteur) en Reynebeau in gedreven waren. Want was het niet 

diezelfde prof. Tollebeek die in zijn werk ‘De vreugden van Houssaye’ stelde dat 

geschiedenis nutteloos is, maar door het narratieve element ervan toch een 

behoefte aan historisch inzicht bevredigt? 

Groot punt van kritiek was de vrijblijvendheid, dat geschiedenis iets wordt om 

op een regenachtige zondagnamiddag in te grasduinen. Zo stelde Marc 

Reynebeau al in een recensie in De Morgen. Maar zoals Bruno De Wever 

meermaals opmerkte: “Laat duizend bloemen bloeien”. En dat was, mijns 

inziens, ook de moraal die ik meegenomen heb uit het debat. Dit werk is zeker 

geen verloren werk en kan mooi naast de grote standaardwerken staan, voor 

elk van beiden zal er wel een publiek te vinden zijn. 

O ja, zei er daar iemand nog iets over Egmond en Hoorn? 

Wouter -from the double U to the P- Peeters 



Reis 

Confessions of a Belgian Absinthe drinker. 

Dag 1, ergens onderweg (17u32) 

Twee kilometer van de Duits-Tsjechische grens 

en ik sla mijn notitieboekje open. Een halve zak 

goedkope M&M’s (met nootjes!) achter de 

kiezen en de roadtrip-klassieker Kashmir van 

Led Zeppelin op de mp3-speler. Het leven kan 

mooi zijn. Naast mij zit een schone deerne 

achterstevoren op haar zetel Japanse 

grammatica te oefenen, voor mij een 

webmeester die Vlaand’rens betere vulgariserende pers leest (iets met 

gamereviews, de vakidioot). De verveling slaat toe bij menig Vlaams 

Geschiedkundig (Kultureel) avonturier en iedereen heeft zich teruggetrokken 

tot zijn eigen bezigheidstherapie. Min of meer achthonderd kilometer 

verwijderd van mijn bed, waar ik exact elf uur en twintig minuten geleden 

uitgerold ben. En ik voel me opperbest. Praag, stad van cultuur, geschiedenis 

en esoterie, wacht op ons. Oh ja, en iets met Absint. 

Avond/Nacht 1, Fat Joe’s Pub (23u16) 

Zonderlinge mensen, die Tsjechen. De ironie ontgaat mij niet als ik mij, heel 

even maar, mentaal afsluit van mijn gezelschap om dit neer te pennen en een 

slok van mijn pils neem. Tsjechisch bier, godzijdank. Ik mag dan misschien in 

een Australische pub in Praag zitten, maar zelfs het zinken van mijn cultuurcredibility 

heeft zijn grenzen. Bovendien is Australisch bier niet te zuipen. Die 

Tsjechen – en ik blijf erbij, wat een vreemd volkje – kunnen er wel iets van. Als 

zelfverklaarde uitvinders van het goudblonde goedje zijn ze het, uiteraard, aan 

zichzelf verplicht die reputatie hoog te houden, wanneer die andere kenners, 

dat minstens even eigenaardige Belgenvolkje, op visite komt. Wat die 

Australiërs daar nu precies mee te maken hebben is ook mij nog niet volledig 

duidelijk, maar Praag is een mysterieuze stad. De Pilsner-Urquell mag er best 

zijn, de te-kort-gerokte brunette achter de toog wat minder. 

Mijn gedachten dwalen duidelijk af, misschien door de jetlag, of de 

cultuurschok. Ons onthaal had dan ook wel iets weg van een dropping. 

Voorgesorteerd worden in de bus, paracommando-gewijs in sneltempo 

geëjecteerd worden, bagage oppikken en in colonne de stad door, op zoek naar 

de jeugdherberg die zich (op dat moment althans) niet op het correcte plein 

bevond. De chaos, de paniek, de angst... Wondermooie emoties allemaal, maar 



niets voor de ervaren citytripper. Die blijft kalm, houdt de groep samen en gaat 

op onderzoek. Triomfantelijk keert hij weder met de theatrale mededeling dat 

zijn zoektocht niet vruchteloos is gebleven. Onze kamers, warme maaltijd en 

bowlingbaan wachten ons om de hoek. De kamerverdeling was a work of art. 

Koppels in tweepersoonskamers, meisjes in meisjeskamer 1, jongens in de 

jongenskamer en de overige meisjes in meisjeskamer 2, eigenlijk een 

zijvertrekje van de jongenskamer en bijgevolg enkel bereikbaar door de 

binnendeur. Rejoice! De warme maaltijd kan samengevat worden met de 

eenvoudige stelling: “Tsjechische eetcultuur is functioneel”. Wat ik hiermee 

probeer duidelijk te maken is dat voor Tsjechen eten voornamelijk “het 

doelgericht opnemen van energie” is. De keuken is simpel, niet slecht. Ook de 

tafelindeling is logisch: mensen die Borsch eten aan tafel 1, mensen die het 

rundsvlees prefereren aan tafel 2, de liefhebbers van varkensvlees aan tafel 3 

etc. Tot aan tafel 7: categorie andere. Elk systeem heeft zo zijn zwakte. Maar 

we komen ten minste het gure herfstweer in Praag door. Oh ja, de bowling 

baan was off-limits, helaas, tot groot plezier van de mensen die in de andere 

jeugdherberg logeerden. 

Hoe ik dan in hemelsnaam in een Australische pub terechtgekomen ben, is 

weer een andere zaak. Na een stevig avondmaal besluit de cultureel avonturier 

in elk van ons een stapje in de wereld te zetten. De overgrote meerderheid 

verkiest een stadswandelinkje by night boven het minstens even degelijke 

tegenvoorstel om een underground jazz-bar op te gaan zoeken. Nonconformist 

als ik ben (en misschien ook wel een heel klein beetje omdat dit niet 

mijn eerste bezoek aan Praag is, verre van zelfs, en ik bijgevolg best wel weet 

hoe het centrum eruit ziet) kies ik voor de jazzbar. Een avontuur zou geen 

avontuur zijn, indien er niets spannends zou gebeuren, in dit geval het 

ontdekken van de kleine lettertjes op de flyer die ons een half uur eerder vol 

anticipatie, maar zonder resultaat naar het obscure etablissement op zoek 

deed gaan. “You call us at the number xxx xxxx xx xx, and we come and pick you 

up anywhere in the city of Prague” Een vriendelijk aanbod, maar sommigen 

onder ons vonden het absoluut noodzakelijk om de dag erop wakker te worden 

in hun jeugdherberg-bed, bij voorkeur in het bezit van hun nieren, allebei. De 

lafaards. Bijgevolg zit ik nu dus Tsjechisch bier te zuipen, naar een flauwe 

rugby-match te kijken tussen wat halve gare Tsjechen die hun uiterste best 

doen Engels te spreken met een ozzy-accent en een leren hoed op hun kop. Het 

Engels gaat hen niet zo goed af. Over de hoed zwijg ik liever. 



Dag 2, Het betere (Italiaanse) koffie-huis op het Wencesclas plein (14u30) 

De eerste volle dag in Praag zit er voor de helft op. Deze voormiddag stond het 

Mucha-museum op het programma. Eén van de pareltjes die ik bij mijn vorig 

bezoek aan Praag over het hoofd gezien had. Een schande eigenlijk, nu ik eraan 

denk. Art déco, cabaret, absint, halfnaakte vrouwen (of Nymphen, zoals 

Alphonse zelf prefereerde, alsof dat woord het geheel een minder erotische 

context geeft), een vleugje Weltschmerz, intrigerende mengelingen van 

realisme en fantasie, een goeie drukker en puur talent. Daarbij komt dat de 

mens het grootste deel van zijn leven in Parijs gesleten heeft (die andere stad 

waar ik een zwak voor heb) 

Wat mij zonet opviel is de verregaande 

amerikanisering in Praag. Toen ik hier 7 

jaar geleden voor het eerst kwam, was er 

welgeteld 1 McDonalds en een Starbucks 

(of iets aanverwants). Deze morgen ben ik 

6 Starbucks, 5 McDonalds en 3 Kentucky 

Fried Chicken tegengekomen. En dealers 

willen dollars, geen kronen. Can’t blame 

them though. Globalisering is een vreemd 

ding. Radicaal tegen Amerikaanse fastfoodketens, maar tegelijkertijd prijs ik de 

lokale Italiaanse koffie de hemel in (Segafredo for the win!). 

Ook privacy is wat vreemd hier. Toiletten worden steevast gesloten als er 

niemand op zit. De sleutel is af te halen aan de bar/kassa. De kans dat je de 

deur langs binnen kunt sluiten is echter bijzonder klein. 

Daarnet ben ik ook de eerste absint winkel tegengekomen. Hoewel slechts een 

beperkt deel van de groep mijn enthousiasme voor de groene fee deelt, staat 

mijn besluit nu al vast: de rest van de reis zal (gedeeltelijk dan toch) in het 

teken staan van mijn zoektocht naar de fles die het best bij mijn persoon past. 

Deze avond is er een facultatief bezoek aan de Spaanse synagoge, waar een 

concert bijgewoond kan worden. Ikzelf zal niet van de partij zijn. De synagoge 

heb ik reeds gezien en wat de muziek betreft heb ik een voorkeur aan volledige 

stukken, niet een collage van verknipte 15 minuten. Het doet mij te veel aan 

een “best of” compilatie denken. 



Avond/Nacht 2, Irish Pub (een gat in de nacht, ik durf niet op mijn horloge 

kijken) 

Een vreemde gewaarwording. Multiculturaliteit in Praag: nog geen enkel 

typisch Praags café gevonden. Ik vraag me af of ze überhaupt wel bestaan (en 

daarbij aansluitend of ik niet een lichtelijk verkeerd beeld heb van een Praags 

café). Diepe gesprekken en cider, meer heeft een mens niet nodig, behalve 

misschien lieftallig gezelschap. 

Naar goede gewoonte doet de alcohol mij ook nu lichtjes wegdromen, als mijn 

mede-pubgangers een gespreksonderwerp aansnijden waar ik mij niet in thuis 

voel. Bestemming van deze dagdroom: Obcecni Dum , ofte de municipal hall. 

Een kruising tussen wat wij het stadhuis en het cultureel centrum zouden 

noemen. Geheel in Art Nouveau stijl, met veel bladgoud, houten ramen, 

felgekleurd vensterglas, indoor-fonteinen, dames-salons, heren-rook-kamers, 

een pooltafel om u tegen te zeggen en een wereldbefaamde concertzaal de 

“Smetana Hall”. En dan zwijg ik nog over de parketvloer. 

Dag 3, bus van Melnik terug naar Praag (vroege avond) 

Een busreisje vandaag. Eerste halte: kasteel van Benatky nad Jizerou, waar 

helaas bitter weinig te zien was. De gevel was de moeite waard, het museum 

was voornamelijk gesloten. Het park was groen en vochtig, maar bijzonder 

uitnodigend tot een spelletje “imiteer eens een bekend (stand)beeld”. 

Volgende halte: Mlada Boleslav, een klein stadje, niet direct een pittoresk 

geval. Ondanks de aanwezigheid van een kasteeltje (ook al gesloten, Kerkelijke 

feestdagen zijn opvallend hip in Tsjechië), deed het mij wat “industrieel” aan. 

Het doel van deze stop was de lunchpauze, die sommigen onder ons naar 

goede gewoonte bijzonder multicultureel ingevuld hebben, door een chinees 

restaurant binnen te stappen, met lekkere 

noedels en het beste Engels dat ik in vijf 

dagen gehoord heb als resultaat. Het 

unanieme besluit om het dessert dan toch 

op een andere, iets Tsjechischer aandoende 

locatie te consumeren leidde ons naar een 

tea-room op grootmoeders wijze, inclusief 

verse chocoladetaart, een afgrijselijk lelijk 

porseleinen vaasje met een opzichte gele 

bloem op een tafeltje met een even afgrijselijk roze gebloemd tafelkleedje. 

Maar de koffie was goed. Om nog maar eens de bevreemde logica van het 



Tsjechische volk te benadrukken, een kleine anekdote: naast de tea-room 

bevond zich een tuinattributen-winkel. U kent het soort winkel vast wel: zaden 

allerhande, tuinkabouters, tuinstoelen, een spade of vier en volgens de lokale 

gewoonte, pal in het midden van de winkel, een rek met seksspeeltjes. Hoe wij 

dat opgemerkt hebben, vraagt u zich af? Het gigantische paar valse borsten 

was moeilijk te missen. Bijzonder moeilijk, geloof mij, ik heb het geprobeerd. 

De bus bracht ons verder naar de city-in-a-city van de Skoda-fabriek. Volgens 

velen één van de minder geslaagde uitstappen op de reis. Persoonlijk, vond ik 

het hoogst interessant. Wat ik heb bijgeleerd in het museum: de SS had 

verdomd goeie smaak en als er een bordje met “niet aanraken” naast een auto 

staat, kruip je er best niet in. Hoe dat laatste pijnlijk duidelijk is geworden laat 

ik aan jullie fantasie over (but it involves a very angry Czech). 

Laatste halte van de dag: Melnik. Het kasteel van de familie Lobkowicz. Onze 

maan was in de wolken. Niet geheel tot mijn grote verbazing werd hier Duits 

gesproken, een lange traditie onder Tsjechische landadel. De prachtige collectie 

kaarten en interessante verzameling wapens compenseerden het ietwat 

opzichtige interieur van de eerste paar kamers ruimschoots. Ook het diner (wat 

een wijnglazen!) was geraffineerd, zoals men wel eens placht te verwachten 

van die adellijke bedoeningen. 

Avond/Nacht 3, de gang voor de jongenskamer (iets na middernacht) 

Praag is een intrigerende stad. Het straalt een sfeer 

uit die ik lange tijd verloren waande. Tevergeefs 

heb ik die wereld gezocht in Parijs en Londen. 

Opium, cabaret en absint; de mystiek rond de 

duistere delen van een stad. Het gothic-horror 

gevoel van Poe en aanverwanten. Hier heb ik het 

teruggevonden, onder de astronomische klok en 

nauwe steegjes van de binnenstad. Ik wacht rustig 

mijn beurt af om te douchen (ik denk dat de 

persoon die momenteel in de badkamer zit een 

Duitser is. Al moet ik toegeven dat empirisch 

onderzoek gebaseerd op liedjeskeuze tijdens het 

zingen onder de douche niet mijn sterkste punt is) en mijmer nog wat over 

deze avond. Een gezellig, doch ietwat duur uitgevallen café was onze setting. 

Denk donkerhouten antieke boekenkasten, obers in kostuum en Aberlour 

Single Malt (16yr old Oak Reserve) en je komt wat in de buurt. 



Nacht 4, the end of the trip 

Net mijn kleren in mijn valies proberen proppen. Het is op een ramp 

uitgedraaid. De laatste dag zit erop. Ik heb alles gezien wat ik wou zien. Deze 

voormiddag stond de Strahov bibliotheek op het programma. Helaas geen 

fotovergunning, wel een walvispenisbot (which brings back memories), een 

narwaltand, een prachtig plafond, gigantisch veel boeken waar ik helaas niet in 

mocht kijken (verdorie toch) en een miniatuur planetarium. Een bibliotheek 

had in de 18 e eeuw blijkbaar meer weg van een rariteitenkabinet. Niet dat ik 

klaag, uiteraard. Daarna kon iedereen de bovenstad op eigen tempo bezoeken 

(het kasteel, de kathedraal, het gouden straatje etc). In mijn geval betekent dat 

wat rondslenteren. Seen it before, very nice. Maar tegenwoordig moet je overal 

voor betalen (iets wat in mijnen tijd geen waar was). Als extraatje heeft het 

reis-team een boottochtje voorzien (Jazz-boat tours, zonder Jazz helaas). 

Charming. 

Mijn buit van vandaag: een fles absint (halve liter, 72°, 34mg thujon/kg), een 

speciale absintlepel en een glas. Mijn queeste is tot een goed einde gebracht, I 

am a happy man. Om ons bezoek aan de prachtige stad Praag af te sluiten zijn 

“we” nog even gaan doorzakken in de Zanzibar, een lokale cocktailbar. Niet te 

duur, (de dames dronken aan de helft van de prijs, discriminatie zeg ik u! Ik zou 

er zowaar mijn baardje voor afscheren), goeie cocktails en een politie-razzia. 

Dag 5, de bus, tegen de avond 

Ah, het leven kan mooi zijn. MP3 in de oren (Deine Lakaien om in het gotische 

sfeertje te blijven), de voorbije dagen nog vers in het geheugen. Praag blijft één 

van mijn favoriete steden, over vijf jaar sta ik er terug. (Waarschijnlijk wat 

eerder, als mijn absint voortijdig op raakt). De schone deerne steekt haar 

grammatica boek weg, draait zich weer normaal op haar zetel en nestelt zich 

onder mijn rechterarm. Misschien is absint niet mijn enige verslaving die ik 

naar België heb meegebracht. Maar dit schrijft wel bijzonder moeilijk... 

Kobe Wuyts 



Sport 

De V.G.K. vs. IFK: Dubbele falanx vooruit! 

De duisternis van de nacht had reeds beslag gelegd op de Gentse binnenstad 

en slechts een eenzame fietser op weg naar warmere oorden doorbrak de 

poëtische stilte. Maar dan, uit de sluimerende duisternis kwam een groenwitte 

meute, de blik op oneindig en de short op kort. Mannen met een missie: het 

GUSB innemen voor de Dubbele Falanx. Talrijk waren ze opgekomen, de 

sportievelingen, met als doel het verpulveren van de vijand, het vernietigen van 

iedere tegenstand en dat allemaal in het kader van het IFK minivoetbal. Maar 

liefst drie ploegen had uw favoriete Kring ingeschreven, waarin de eerstejaars, 

ouderejaars en praesidiumleden elk hun plaats vonden. 

Om zeven uur moesten deze eerste twee ploegen al aan de bak. De groentjes, 

onder de kundige leiding van Thibaut, kregen de VPPK voorgeschoteld. Zoete 

herinneringen aan de indrukwekkende vierde plaats en de bijhorende 

afstraffing tegen deze oranjezwart gekleurde psychologen op het IFT-voetbal 

kwamen terug bovendrijven. Helaas, voor deze zaalvariant konden zij uit een 

ander vaatje tappen. Hun techniek over de grond was een harde dobber voor 

het werkvoetbal van onze jongens. De 3-0 stand bij de rust kwam als een 

donderslag bij heldere hemel. Na een verdiende donderpreek gingen de V.G.K.junioren 

er weer met volle moed tegenaan, maar moesten zij de genomen 

risico’s cash betalen. In een zinderend slotoffensief werd de eer nog gered door 

Guillaume ‘Gigi’ Maebe en Jan “De Kop”. 7-3 was de eindstand. 

Een ontnuchterende uitslag, maar algauw werden de 

onderdrukte snikken overstemd door de juichkreten 

uit de dichtstbijzijnde zaal. Inderdaad, de fanionploeg 

had haar opponent op ravissante wijze in het (rijkelijk 

aanwezige) stof doen bijten. Was de start nog wat 

aarzelend, dan gingen zij, vooral na de rust, op een 

denderende manier over de biologen van de V.B.K. 

Deze blauwe rakkers werden door toedoen van Tim, 

Stefaan en hun kornuiten algauw blauwe stakkers en 

konden met 12-8 worden uitgezwaaid. Tot slot mocht 

ook ons geliefde praesidium, versterkt met enkele 

vrijwilligers zoals sluitstuk Steven, het heilige parket 

betreden. Een ware interland stond hun te wachten 

Koen Colpaert 

a.k.a. De Beul uit 

Avelgem 

daar een groepje Spanjaarden, vermomd onder de naam Home Boudewijn, 



voor de tegenstand moest zorgen. En dat deden zij. Hun technische bagage 

stond buiten kijf, hun losse interpretatie van de spelregels echter niet. Maar de 

scheidsrechter gaf deze Iberiërs gelijk in de Grote Slidingdiscussie. Toen echter 

een magnifieke treffer van uw teerbeminde scriptor werd afgekeurd was het 

hek van de dam. Onze dappere krijgers vochten voor wat ze waard waren maar 

dit alles mocht niet baten. Dit betekende niet dat deze moderne helden geen 

doelpunt meer tegen de netten konden prikken. Hun vechtlust vond hun 

exponent in een tackle van internationaal allure door Koen Colpaert die de 

lokale Torres door het luchtruim deed zweven (en daarvoor ondanks de 

afwezigheid van kaarten bij de ref, netjes van het veld werd gestuurd) maar het 

leed was toen reeds geleden. 9-4, een uitslag die de waardeverhoudingen toch 

niet perfect weergaf. En zo kon de Dubbele Falanx terug naar huis, na een strijd 

met een teleurstellend resultaat maar waarin op de inzet en het 

spelamusement niets viel aan te merken. Bezweet en moe waren ze wel, deze 

mannen van de nacht, maar toch voldaan omdat de groenwitte eer hoog werd 

gehouden. En voor de doorgestoten ploeg: op naar de finale! 

Ruben – Ronny – Vandeputte 



Column 

Dagboek van een eerste bach… 

Wist je, beste lezer, dat toen ik vorige maand om 23:59h op de dag van de 

deadline mijn column naar onze coole Scriptor mailde, ik een beetje 

zenuwachtig was? Ik had nog nooit iets geschreven dat door meer dan drie 

mensen gelezen was, laat staan iets voor een prestigieus blad als Het Veer. Dit 

was gewoon te veel! Er zouden letterlijk tientallen mensen mijn column lezen. 

Tientallen! Zouden ze het slecht vinden? Zouden ze me haten omdat ik prof 

Crombé beledigd heb? Zou het Vlaams Belang haar knokploeg op me afsturen? 

Zou ik de volgende keer nog in Het Veer mogen schrijven? 

Met een angstig hart kroop ik in mijn bed. De hele nacht werd ik geplaagd door 

nachtmerries waarin ik achterna gezeten word door een horde Rubens. Heel 

wat minder leuk dan mijn normale dromen over dinosaurussen, dus. Hoewel de 

hoofd-Ruben op een Tyrannosaurus reed. Maar ik dwaal af. 

Ik was dus zo bang als iemand die ontdekt dat er een Velociraptor in zijn huis 

zit. Toch wel redelijk bang. De dagen kropen voorbij als een kreupele puppy tot 

het op een dag aangekondigd werd: het Veer was verkrijgbaar in de kelder. Het 

moment van de waarheid was aangebroken. Ik verzamelde al mijn moed, sloop 

de kelder binnen en vroeg Ruben om een Veer. Ik stond juist op het punt om 

wenend weg te lopen, toen hij me zei dat er positieve reacties waren geweest 

op mijn column. 

Wat vriendelijk van hem, dacht ik, hij probeert mijn gevoelens te sparen. Doe 

geen moeite, ik weet wel dat het eigenlijk verschrikkeli-Wacht, zei er nu 

iemand anders ook dat het grappig was? Wat? 

Ze vonden het goed! Ongelooflijk! Iets dat ik geschreven heb! De volgende 

dagen hebben toch wel verschillende mensen me gefeliciteerd met mijn 

column. 

Hoe kon dat? Was het mogelijk dat ik toch goed kon schrijven? Ja...Ja, het kon 

niet anders! Ik moest wel een goede schrijver zijn! Nee, wat zeg ik, een 

geweldige schrijver! Shakespeare? Engelse strandjanet! Homeros? Griekse 

nicht! Pieter Aspe? Zo'n Brugse marginaal! Ik schreef ze allemaal onder de tafel. 

Ik was zo druk bezig met het mentaal uitschelden van schrijvers, dat ik niet 

doorhad dat ik ondertussen al terug in het auditorium zat. Sterker nog, ik was 

intensief aan het staren naar twee bevallige dames die naast me zaten. Ze 



keken beiden boos. Waarschijnlijk waren ze boos op zichzelf omdat ze 

aanvoelden dat ik belangrijk was, maar niet wisten wie ik was. Ik besloot ze uit 

hun lijden te verlossen en zei: “Hello ladies, Ik ben Willem. Maar hou dat stil, of 

het hele auditorium bestormt me.”Ze wisselden een blik en één van hen zei: 

“Wie?” Playing hard to get, dat vond ik wel tof. Het was duidelijk dat deze 

deernes groupies waren. Ik glimlachte naar hen, maar merkte dat ze 

ondertussen enkele stoelen verder zaten. Het werd hen allemaal te veel, 

waarschijnlijk. 

Jaja, ik vond het leven van een celebrity/internationaal sekssymbool wel leuk 

en besloot er ten volle van te genieten. Het duurde niet lang voor ik aan de 

drugs zat. Eerst softdrugs, geleverd door anonieme Nederlandse 

medestudenten, maar ik had al vlug nood aan iets zwaarders. In Gent aan drugs 

geen tekort en spoedig had ik een vaste leverancier van cocaïne en meth, 

namelijk de Filologica-kring. We hadden een regeling waarbij ik hun 

kringtijdschrift, Dilemma, schreef, bij wijze van betaling in natura. Mijn 

ondertussen gigantische drugsverslaving werd gevoed en hun blaadje werd 

eindelijk leesbaar. 

Toch ging het niet goed met me. Ik dronk sloten whisky en snoof kilo's cocaïne. 

Ik sliep hele dagen en bracht mijn nachten in de donkerste Gentse kroegen 

door. Het excessief drugsgebruik begon mijn persoonlijkheid te veranderen. 

Hoogmoed en paranoia staken hun lelijke hoofden op. 

Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik tijdens de redactievergadering van het 

Veer, het blad dat mij groot had gemaakt, ladderzat en zo stoned als de 

gemiddelde student filosofie was. Ik herinner me eerlijk gezegd niet veel, maar 

ik ben zeker dat ik op een bepaald moment op de tafel stond te roepen dat ik 

ze allemaal niet nodig had, dat ze mijn groei als schrijver tegenhielden, uit 

jaloezie. Daarna werd alles zwart. Ik herinner me niks meer tot ik de volgende 

ochtend wakker werd in de goot. 

Daar lag ik dan, de grote schrijver. In de regen, met een drilboor in m'n hoofd. 

Ik keek rond me en besefte dat ik onder een dekentje lag. Pas toen besefte ik 

dat ik niet alleen was. Naast me zat immers niemand minder dan Zakman 1 . 

Mijn krampachtige bewegingen hadden hem attent gemaakt op het feit dat ik 

wakker was. “Wat doe je met je leven, Willem?”, zei hij, met een hemelse, bijna 

onverstaanbare stem. “W-wat? Waar ben ik? En waar is mijn broek?” Mijn 

1 Voor degenen die hem nog niet tegengekomen zijn, Zakman is een man die door het Gentse wandelt 

en altijd een grote hoeveelheid zakken bij zich heeft. Vandaar, Zakman. Wat zit er in die zakken? Sommigen 

zeggen de Heilige Graal, anderen zeggen de resten van de mensen die hij vermoord heeft. Nog anderen zeggen 

een andere dimensie. Wat er ook in zit, we zullen het nooit weten. Het blijft één van de grote mysteriën. 



broek was verdwenen. “Je ligt in de goot, zoals ik je gevonden heb. En ik weet 

niet waar je broek is. Hij was al weg toen ik je vond.” “Wat wil je van me, 

Zakman?” “Ik wil dat je je leven betert. Stop met drugs nemen en stop met 

drinken.” “Hoe durf je zo tegen mij te spreken! Ik ben de grootste schrijver 

ooit!” “Oh ja? Wat heb je onlangs nog geschreven?” Ik haalde mijn 

notitieboekje uit en bladerde naar de recente pagina's, om getroffen te worden 

door een afschuwelijk beeld. Hele pagina’s, vol met liedjesteksten van Nicole 

en Hugo. Ik had niks anders geschreven dan de liedjesteksten van Nicole en 

Hugo. Woord voor woord. 

Ik kroop naar Zakman toe en smeekte 

hem me te helpen. Hij knikte traagjes en 

gebood me in één van zijn zakken te 

kijken. Daarin zag ik een tiental dode 

puppies.“Oh,” zei Zakman, “dat is de 

verkeerde zak. Vergeet dat je dat gezien 

hebt.”Hij rommelde wat door z'n zakken 

en toverde er één van de ALDI 

tevoorschijn. Ik keek erin en wat erin 

zat, veranderde mijn leven. 

Het was een tekst, geschreven op een 

massief gouden kaartje. Ik las: “Willem, 

stop met dom doen, jij klootzak. Je column was nu ook niet zo goed. Beter dan 

Pieter Aspe, misschien, maar niet overdrijven. En nu ook niet beginnen 

panikeren dat het niet goed genoeg is. Wat je ook schrijft, ze steken het wel in 

Het Veer. PS: Dino's zijn cool.” 

Ik keek op en Zakman en ik deelden een blik van wederzijds begrip en respect. 

Hij had gelijk. Ik mag nog de meest debiele tekst ooit schrijven, het zal toch in 

het Veer komen. 

Bij deze. 

Veel liefs, 

Willem -zakman-in-spe- Roels 



Satire 

Het Veer Ontmaskert: Humanitaire actie 

V.G.K. wel zuiver op de graat? 

Eind oktober roerde er iets bij de V.G.K.. Er werd 

een wervingscampagne op poten gezet, geleid 

door het gehaaide PR-duo Jolien Voorspoels-Sigrid 

Vlaemynck. De V.G.K.-top had duidelijk grootste 

plannen, getuige het strikte regime dat werd 

opgelegd. Permanenties werden verdubbeld, een 

militaire sfeer nam de kelder over. 

Van onze dossiervreter 

Er werden een heleboel wenkbrauwen gefronst toen huidig V.G.K.-praeses 

Joeri Deryckere uiteindelijk de aankondiging maakte dat de V.G.K. een 

troepenmacht naar Congo zou sturen. Het gebied, waar de VN maar geen grip 

op krijgt, is een humanitair rampgebied, wat de praeses uiteraard niet ontgaan 

was. Onder de hoge concentratie van verschillende volkeren en stammen vond 

dhr. Deryckere de humanitaire missie waar hij zijn kring voor klaarstoomde. 

"Het is al langer duidelijk dat er ingegrepen moet worden. De V.G.K. ziet zich 

moreel verplicht om de bescherming van de plaatselijke Straight Edgers te 

verzekeren. Wij voelen ons als studentenkring persoonlijk verbonden met dit 

volk, dat vreselijk lijdt onder de huidige oorlog." 

Tot zover het officiële persbericht. Het Veer kreeg als eerste de kans om dhr. 

Deryckere zijn statement te laten maken. Enkele vragen leken adequaat 

beantwoord te worden, zoals: waarom denkt de V.G.K. een verschil te kunnen 

maken in een gebied geteisterd door de grootste Afrikaanse warlords en 

rebellenlegers? Voor Deryckere is het duidelijk: "Wij van de V.G.K. hebben een 

niet te onderschatten oorlogservaring. Onderzoek heeft uitgewezen dat onze 

kring de grootste concentratie gamers bevat op heel de Blandijn. De ervaring 

die we te danken hebben aan menige first person shooter of real time strategy 

spel maakt dat we een perfect voorbereide strijdmacht kunnen inzetten." Dit 

alles werd, niet zonder de nodige trots en zelfverzekerdheid, duidelijk gemaakt 

aan onze collega die het statement afnam. De praeses gaf zelfs nog meer prijs: 

"Het laat geen twijfel dat ik als ex-webpraeses over de nodige game-ervaring 

beschik, de leiding over de manschappen ligt vanzelfsprekend bij mij. Onze 



Enkele V.G.K-praesidiumleden in 

verband gebracht met een louche, 

negroïde figuur 

kring beschikt echter over een paar 

troeven, die elk hun eigen compagnie 

kunnen leiden. Huidig webpraeses 

Thibaut Maes bijvoorbeeld kan als 

onderbevelhebber terugvallen op een 

zeer rijke ervaring van historische 

veldslagen en modernere guerilla 

strijd. Dit maakt hem in staat volledig 

los van mij te opereren, wat voor een 

hoge flexibiliteit zorgt. Vergelijkbare 

voorbeelden zijn Loonis Logghe, die 

een dodelijk efficiënte tandem vormt 

met Simon Vandeputte, en Sander De Rijcke. Deze luitenanten kunnen elk met 

hun eigen cohort ervaringsdeskundigen de verschillende concentraties Straight 

Edgers beveiligen en groeperen." Want daar bleef de praeses duidelijk over, dit 

is een humanitaire missie, politieke verklaringen zijn deze pluralistische kring 

vreemd. "Het lijden van onze broeders moet ophouden, wij kunnen niet blijven 

toezien, ons gigantisch potentieel aan militaire slagkracht moet ingezet 

worden! Duidelijke woorden van een groot praeses dus, het statement leek 

zeer overtuigend. Het Veer Ontmaskert nam echter geen genoegen met deze 

uitleg. Het statement was te duidelijk een georchestreerde PR-oefening, 

foutloos uitgevoerd door de PR-machine die het duo Jolien Voorspoels-Sigrid 

Vlaemynck vormt. 

Het Veer Ontmaskert liet zich echter niet ontmoedigen en boog zich over de 

vraag waarom zo'n groot potentiëel aan gespecialiseerde troepen ingezet zou 

worden voor een 'humanitaire missie' van zo'n beperkte omvang. Zit er meer 

achter? Hoe gespleten is de tong van de momenteel bijna zaligverklaarde 

praeses? Het Veer Ontmaskert zocht het voor u uit. Eén van onze insiders, een 

ex-V.G.K. lid, dat om begrijpelijke redenen anoniem wenst te blijven, bleek ons 

vanuit het buitenland een spoor te kunnen bezorgen. "Na de schade die 

Werbrouck en Depoortere hadden aangericht met V.G.K. investeringen (zie het 

vorige Veer), zat de nieuwe kopman Deryckere met een lege kas. Al wat ik kan 

zeggen is dat andere investeringen kost wat kost beschermd moesten worden." 

Ondanks de vaagheid was één ding voor onze redeactie duidelijk: van een 

humanitaire missie was al veel minder sprake. Zoals zo vaak leek het om geld te 



gaan, maar waarom in Congo? De investeringen van de V.G.K. op het spoor 

komen bleek geen makkelijke opgave. Ons netwerk van intriganten werd 

ingeschakeld, op zoek naar dat ene allesbepalende lek. De charmes van een 

jonge historica bleken echter te groot voor huidig penningmeester Jelle van 

Goethem. Hij stond met de glimlach een blik in het V.G.K.-archief toe aan onze 

infiltrante, die echter meer van plan was dan het schrijven van een paper. 

Het PR-team: een onschuldig 

lachende tandem des doods? 

Algauw had ze wat we zochten, en de 

puzzelstukken vielen op hun plaats. De 

V.G.K. blijkt een zware investering op 

hun naam te hebben staan in Congo. De 

Union Minière du Haut Katanga (UMHK) 

is een vitale factor in het post-Werbrouck 

tijdperk. Zonder het geld dat de 

Congolese bodem de V.G.K. oplevert, zijn 

de dagen van de kring en zijn praeses 

geteld. Maar de huidige oorlog in het 

gebied lijkt een steeds grotere bedreiging te zullen vormen voor deze cruciale 

investering. Het kan dan ook geen toeval heten dat de plaatsen die Deryckere 

als Straight Edge-gebied omschreef, zich in de dichte nabijheid van belangrijke 

exploitaties bevinden. 

Heel humanitair kan dit alles niet meer genoemd worden, de mooie taal van de 

praeses ten spijt. De vraag is hoe de publieke opinie zal reageren nu het bekend 

raakt dat de V.G.K. zijn volle, elite troepenmacht inzet, niet omwille van het 

mooie ideaal, maar vanwege puur monetaire redenen. Het Veer Ontmaskert 

zwijgt echter niet, de waarheid boven alles is ons motto, een ideaal waar wij 

niet aan zullen verzaken! 

Willem –havik uit ’t stad- Migom 



Spiritualitei 

Bezinnen met Sigrid: drempelvrees 

De kotbewoners van de straten ten noorden van de Blandijn werden er reeds 

allen mee geconfronteerd. Wat normaliter een rustig tripje door een 

uitgebluste Overpoort is, wordt dezer dagen grondig verstoord. De fietser kan 

niet meer onbezorgd de laatste sporen van het avondlijke verderf 

aanschouwen; een gebroken glas in de bloembak, kots met een javelgeurtje 

aan of een laatste verloren ziel die zelf door z'n kompanen werd verlaten. 

Neen, de blik wordt als een metrajon gezogen naar enkele meters verder waar 

een grijsgeel gestreept object het straatbeeld verstoort. De drempel, hét 

struikelblok van de Overpoortstraat. 

De bus staat stil, hijst het ene wiel erover, vervolgens het tweede en na een 

zuchtende pauze moeten ook de achterwielen nog over het obstakel. Als fietser 

is het mogelijkerwijs nog erger. Wanneer je al op het tweewielige vehikel raakt 

om op tijd een auditorium te bereiken wordt het goede elan dat zojuist 

bekomen is, danig verstoord door de drempel. Weg snelheid, weg souplesse, 

weg elegantie. Mountainbikeverhuur net voor het ding in kwestie zou geen 

overbodige luxe zijn. De drempel teistert haar slachtoffers op alle mogelijke 

manieren: flaporen worden meedogenloos onthuld en 's mens voelt elk 

lichaamskwabje meeschudden. Ook voor de fiets zelf is het geen pretje, 

grijnzende observatoren hebben reeds meerdere fietskettingen ervan zien 

vallen. Na enkele maanden heeft de drempel weliswaar al ietwat in haar 

kaarten laten kijken en zo duiken ook technieken op om het minst toegetakeld 

de andere zijde te bereiken. Niet remmen op de drempel, niet gewoon 

doorrijden (tenzij u graag uw ontbijt nog eens herkauwt) maar net voor 

bovengenoemde wegversperring remmen op de achterrem. Met de nadruk op 

de achterrem. Niet de voorrem, niet beide remmen, enkel de achterrem. 

Vervolgens wordt u als het ware op een prinsessenkussentje over de drempel 

geheven. 

Desalniettemin, men kan het toch een donderwolk noemen, een bezoedeling 

op wat een dartelend fietstochtje zou moeten wezen. Het blijft wachten op de 

dag waarop het streepje asfalt bevrijd wordt en daarbij eveneens iedere fietser 

richting Blandijn. 

Sincerely yours, 

Sigrid Vlaemynck 



Examineer, met Het Veer! 

Studiegenot 

Terwijl de sint hem of haar verblindt met pakjes en de Kerstman tevergeefs 

sneeuwballen in onze ogen gooit, concentreert de ijverige student zich in 

december steevast op het spook der examens dat in zijn agenda gevaarlijk dicht 

ronddoolt. Maar hoe overbrug je deze hindernis zonder al te veel kleerscheuren. 

Het Veer geeft u alvast een overzicht van de vakken, de vraagwijze en de 

valkuilen. En voor de rest: Let the beast go! 

Eerste Bachelor 

• Historische Kritiek (M. Boone) 

Professor Boone, de profeet van de historische kritiek, houdt de dingen graag 

simpel. Daarom deelt hij zijn examen in 3 delen in, namelijk 20 

meerkeuzevragen, een casusvraag en een open vraag. Dat professor Boone 

echter ook een profeet is die zijn bijbel als een letterlijk, ontegensprekelijk 

woord van de geschiedenis beschouwt, ondervindt iedere student die zijn 

examen aflegt. Het feit dat het eerste deel meerkeuzevragen omvat, wil zeker 

niet zeggen dat dit een eitje wordt. Het is immers zeer belangrijk om alle 

zinnen te ontleden en op fouten te controleren. Zo is het voor het slagen van 

dit examen bijvoorbeeld nogal cruciaal of Jean Mabillon nu een benedictijner of 

een dominicaner monnik was. Hierdoor is het boek ‘Historici en hun métier’ 

samenvatten absoluut af te raden, zorg dat je eruit kan citeren zoals de paus uit 

de bijbel. Pas op voor valkuilen, want als een goede mediëvist weet prof. 

Boone ze zeer goed te verstoppen. Bij de casusvraag wordt een geziene casus 

uit de les gevraagd. Maak dus dat je goede lesnotities hebt, deze kan lenen van 

vrienden, of deze kan vinden op het V.G.K. forum. Bij de open vraag wordt een 

krantenartikel, citaat, of dergelijke gevraagd. Die moet geparafraseerd worden 

en in verband met de les gebracht worden. Vergeet zeker niet te parafraseren, 

die punten zijn cadeautjes. Voor het tweede deel van de vraag dien je de 

leerstof goed te begrijpen en inzicht te tonen. Het boek moet dus zowel 

letterlijk onthouden als fundamenteel begrepen worden. Verder: 

namedroppen, namedroppen en namedroppen. Begin op tijd en heb niet 

teveel stress. Dit buisvak is immer overkomelijk. 

*Voorbeeldcasi: Lumumba, Chemin des Dames, Zapruderfilm, Jeanne 

D’Arc/Darc 



• Geschiedenis van de Wijsbegeerte (J. Braeckman) 

Net zoals de rivier van Herakleitos kun je geen 2 maal 

in precies hetzelfde examen stappen. Maar dat de 

contreien van de rivier heel lang hetzelfde blijven, 

wordt ook weerspiegeld in het examen van professor 

Braeckman. Net zoals de vorige jaren bestaat het 

examen uit 60 meerkeuzevragen, die je uiteraard zo 

goed mogelijk moet oplossen. 40 vragen zullen peilen 

naar je kennis van het ‘nieuwe’ boek. Lees de vragen 

eens opnieuw zodat je ze goed begrijpt, filosofen zijn 

immers nogal happig om hun gelijk te halen door een jargon uit te vinden en 

hun tegenstanders te verwarren. 10 vragen handelen over de termen- en 

begrippenlijst, waarvoor je een stucu kon kopen bij de V.G.K. Wanneer je deze 

goed geleerd hebt, krijg je hier gewoon punten op je bord geschoteld. De 

laatste 10 meerkeuzevragen zijn citaten waarbij je moet aanduiden wie ze 

waarschijnlijk geschreven heeft. Een goede kennis van leerstellingen van 

filosofen is dus meegenomen. Dit vak is niet zo verschrikkelijk moeilijk wanneer 

je enig inzicht aan boord kunt leggen, hoewel de theorie leren zeer belangrijk 

blijft. Redeneren en de kern van bijzaak scheiden bij het blokken van het boek 

is zeer belangrijk. De meerkeuzevragen zijn ook altijd wat moeilijker dan ze 

voorgeschoteld worden als er voorbeelden gegeven worden. Hier geldt de 

leuze: ik denk, dus ik ga slagen. 

*“Zowel bij Hegel als bij Feuerbach speelt de geschiedenis van de godsdienst 

een belangrijke rol bij het begrijpen van de mensengeschiedenis in het 

algemeen.” 

*“Volgens Kant is het zekerheidskarakter van de wiskunde enkel te danken aan 

de a priori vormen; de zekerheid van de empirische wetenschappen enkel aan 

het feit dat ze op zintuiglijk materiaal gebaseerd zijn.” 

*“Het is verkeerd te beweren dat er in het Christendom onuitgesproken 

dogma's bestaan.” 

• Geschiedenis van de Voornaamste Moderne Literaturen (B. Keunen) 

Er zijn een paar redenen waarom je goed aan dit examen moet blokken. Ten 

eerste zijn er, wanneer je alles zeer goed kent, hoge punten te scoren. Ten 

tweede kun je je eruditie achteraf showen door je kennis van literaire werken 

aan inferieure hogeschoolvrienden door te steken. Een goede werkwijze bij dit 

vak bestaat in het inprenten van de algemene structuren en het daarop hangen 



van alle informatie uit de slides en de reader. Hoewel het niet direct het 

populairste studeermiddel is bij de modale student, komt een mindmap hier 

zeer goed bij te pas. Het examen bestaat uit zeer gedetailleerde 

meerkeuzevragen en een grote open vraag. Hoewel de voorbeeldvragen 

verschrikkelijk simpel lijken, zijn ze niet te onderschatten op het examen zelf. 

Een grondige kennis van de cursus is nodig, maar wordt zeker beloond. Leer 

aan de hand van slides en reader. 

*Bespreek Baudelaire in relatie tot het Symbolisme 

*Bespreek de postmoderne roman. 

*Bespreek de invloed van de Verlichting op de literatuur in Engeland. 

• Ecologische Geschiedenis (E. Thoen) 

Wanneer u telkens de lessen van prof. Thoen aandachtig hebt bijgewoond en 

evenveel notitienemend talent hebt als de vrouwelijke studiepraeses, mag u 

zichzelf gelukkig prijzen. In het andere geval –u staat graag op uw 

maandagavonddutje en hebt evenveel notitienemend talent als de mannelijke 

studiepraeses –rept u zich best eens naar uw ondertussen teerbeminde 

collega-eerstejaars om uw korting bij copyland eens goed aan te wenden. De 

reader en slides volstaan immers niet. Het examen bestaat zoals vanouds uit 2 

open vragen, een reeks termen en een artikelvraag. Voor de eerste twee is het 

handig om veel namen uit de cursus te onthouden en ze van tijd tot tijd te laten 

vallen. Wanneer ze in de context passen, dat spreekt. Voor de readervraag 

moet je alle, ik herhaal alle, artikels liefst meerdere keren gelezen hebben en 

de opgegeven bladzijden extra aandachtig. Vergeet ook niet de grafieken op 

die pagina’s te leren, misschien krijg je er één voorgeschoteld. Onderschat dit 

examen niet, hoewel het niet te moeilijk lijkt, zijn er velen die elk jaar in deze 

valkuil trappen. 

*Wat is het het Zollikofer- de Vigneplan (waar, wat) en plaats het in de evolutie 

van de milieugeschiedenis. 

*Begrippen: dregveen; Garret Hayden; J. Diamond; Timber Famine; holoceen 

maximum 

*Duits artikel: verklaar wat volgens het artikel de wortels van de ecologische 

crisis zijn en ook welke 2 christelijke auteurs een uitzondering waren op het 

antropocentrisme 

*Wat is bocage. Hoe en wanneer ontstond het? Waar (Vlaanderen?)? Is het 

verdwenen? Wanneer? 



• Pre- & Protohistorie (P. Crombé & J. Bourgeois) 

Dit examen is niet moeilijk. Toch niet wanneer je een archeologisch wonder 

bent die zich al heel zijn/haar leven bezighoudt met obscure Châtelperroniaanspitsen 

analyseren en gouden torques opgraven. Alle anderen zullen dan wel 

weer enigszins moeite hebben. Dat praeses Joeri dit jaar weer vrolijk meedoet 

terwijl hij met een IQ van 192 dat van Bourgeois & Crombé samen verslaat, wil 

al heel wat zeggen. Het examen bestaat uit 2 

grote vragen (één per ‘deel’), een deel kleinere 

vragen op te lossen met meerkeuze, en 

afbeeldingen. Dit is het enige examen waarbij de 

professoren een giscorrectie gebruiken, let 

hierop. Zorg dat u zeer veel tijd hebt om dit 

buisvak te leren, zorg dat u het systematisch doet en weet de belangrijke van 

de minder belangrijke sites te onderscheiden. Houdt zeker de grote lijnen in 

het achterhoofd, anders verdwaal je gegarandeerd. Wanneer u niet in de 

lessen van prof. Bourgeois aanwezig was en niet aan notities kunt geraken: 

alvast tot in 2 de zit. Heel handig zijn de samenvattingen en tijdslijnen op de 

V.G.K.-site. 

*Megalithisme in Europa. Genese, chronologie, evolutie, kenmerken. 

*Culturele geografie van Europa tijdens de bronstijd, en het belang van ertsen 

daarbij. 

*Een kolom waarbij je de verschillende Australopitheci en Paranthropi 

chronologisch en per windstreek in Afrika moet schikken 

*Termen: Manching, situla, Rudna Glava, woonstalhuizen, Mont Bego 

• Vroegmoderne Tijden (R. Vermeir) 

Dit enige ‘echte’ historische vak in het 1 ste semester geeft al direct een 

voorproefje voor wat er komen zal in dat andere stuk van het academiejaar. 

Dat de politieke, economische en sociale ontwikkelingen zich niet met een 

hersenactiviteit waarmee men naar een doorsnee VTM-programma kijkt weten 

te doorgronden, moet ik niemand meer vertellen. Wanneer men een goed 

doorzicht heeft in dergelijke zaken en de lessen heeft bijgewoond, moet dit 

examen met de nodige inzet haalbaar zijn. De vroegmoderne tijden zijn een 

periode van dubbelhuwelijken, nichtentrouwerij en het daaruit ontspringende 

mongolisme. Met andere woorden, iedereen is familie van elkaar en dit maakt 

het er niet makkelijker op. De bestandjes op de V.G.K.-site zijn eens te meer 

handig om hierin een lijn te trekken. Weet alle oorlogen, verdragen en 



gebeurtenissen uit elkaar te houden en liefst de datum erbij te onthouden. Ook 

de algemene ontwikkelingen van de landen zijn goed te blokken. Het examen 

kan van vorm variëren, maar er zijn nooit meerkeuzevragen. Hou tenslotte in je 

uiteenzettingen hoofdzaak van bijzaak uiteen, en kijk prof. Vermeir bij het 

indienen eens zeer diep in de ogen. Je weet maar nooit of het werkt. 

*deïsme, sola scriptura, muscoy adventureres 

*Kan de demografische stagnatie in het pre - industriële europa verklaard 

worden door de demografische structuur zelf? waarom wel, waarom niet? 

*Komt de evolutie van Polen - Litouwen overeen met die van het meest 

overwegende Europese model? waarom wel, waarom niet? 

*Leg uit hoe geld een rol speelde in de opwaartse/neerwaartse bewegingen in 

de sociale maatschappij in de Vroegmoderne tijd. 

• Historische Praktijk I (R. Vermeir) 

Voor dit vak was –het spijt ons als het 

voor je te laat komt –aanwezigheid in de 

les cruciaal. De franse teksten die gezien 

zijn maken namelijk het grootste deel van 

het examen uit, hoewel er ook wel vragen 

gesteld worden over het bronnendeel. Dit 

examen is één van de gemakkelijkste van 

de 1 ste bachelor, wanneer je het goed 

aanpakt. Die aanpak is zeker niet 

vertalingen vanbuiten leren, maar dit kon je normaal al horen wanneer je in de 

les aanwezig was. Ga slimmer tewerk en gebruik de notities die je bij de teksten 

hebt gemaakt om de teksten te doorgronden. Op het examen worden vragen 

gesteld in de trend van ‘naar waar verwijst y in de volgende zin’. Lees ze enkele 

keren tot de teksten geen geheimen meer verbergen, totdat je elk zinnetje kan 

ontleden. Wanneer dit gebeurd is, leer je eventjes het bronnengedeelte. Als je 

deze methode nog een beetje aanpast aan je eigen inzichten (die moeten 

natuurlijk goed zijn), goed luistert naar wat prof. Vermeir zegt, je geen panische 

spasmeaanvallen krijgt bij het zicht van fransachtige woorden en je er je tijd en 

redeneringvermogen insteekt, ligt een onderscheiding voor dit vak zeker in het 

verschiet. 





Tweede Bachelor 

• Heuristiek Nieuwste (K. Velle) 

Voor zij die nog steeds niet goed weten wat de bedoeling van dit vak is, geen 

paniek. Eens je eraan begint, wijst het zichzelf allemaal uit. Eerst en vooral is 

het geen slecht idee om de documenten op Minerva - dit zijn de PowerPoints 

en de Worddocumenten i.v.m. de instellingen van België e.d.m. - af te printen 

en eens door te nemen. Vervolgens kun je er elk bijpassend hoofdstuk in de 

groene bijbel bijnemen en (diagonaal) lezen. Je kan er fanatiek in bladeren, 

aanduiden, post-its in plakken, titeltjes onderlijnen, de indeling bestuderen en 

dit voor elk hoofdstuk. Eens je de structuur van het boek doorhebt, wordt het 

makkelijker om alles terug te vinden in het boek (de index is zeer handig!) en 

om de oefeningen te maken. En dat is het belangrijkste, want daarop is het 

examen gebaseerd. 

Het examen bestaat uit 2 delen: het eerste deel bevat een tiental kleine vragen 

en het tweede deel bestaat uit een grote open vraag. Op het examen mag je 

zowel je groene als blauwe bijbel meenemen, maar ook je notities en 

allerhande andere documenten die je afgeprint hebt. Zorg dat je zeker niet te 

veel tijd verliest bij het oplossen van het eerste deel. Het is daarom handig 

goed je weg te vinden in de groene bijbel, zodat je vlug alles terugvindt. Het 

tweede deel vergt iets meer denkwerk en tijd, dus zorg dat je daar niet het 

laatste kwartier nog moet aan beginnen! Je krijgt een onderwerp en daarvoor 

moet je een overzicht geven van de actoren die bij dit thema betrokken zouden 

kunnen worden en de bronnen die je hiervoor zou kunnen raadplegen. Op 

Minerva zijn hiervan talloze voorbeelden te vinden. 

*kleine vragen: geef 3 informatiebronnen i.v.m. penitentiaire instellingen of 

i.v.m. transport over Belgische wegen van 1800 tot 1950, wat zijn nadere 

toegangen + 2 voorbeelden,… 

*grote vragen: de vergrijzing in België, Belgisch landbouwbeleid 1900-1970,… 

• Heuristiek Nieuwe (R. Vermeir) 

Het examen bestaat uit een open boek gedeelte en een gesloten boek 

gedeelte. Bij het eerste krijg je een tiental vragen waar je bepaalde informatie 

zou kunnen terugvinden. Dan ga jij op zoek in je cursus welke bron daarvoor 

het handigste zou zijn. Een voorbeeld is “In welk archiefbestand vind je iets 

over armenzorg?”. Om dit efficiënt op te kunnen lossen zorg je dat je alles goed 

weet staan in je cursus. 



Voor het gesloten boek gedeelte neem je het beste je lesnotities als leidraad, 

zij zijn een goede samenvatting van de cursus. Als je er geen hebt kun je er via 

een meer aandachtige noteerder proberen aan te geraken of je kunt een 

schema opstellen aan de hand van de dia’s die op Minerva staan. Vaak wordt er 

gevraagd om zaken met elkaar te combineren en te vergelijken. De vele 

verschillende instellingen kunnen heel verwarrend zijn dus stel je best een 

overzicht op per periode zodat je goed het onderscheid kunt maken. Een 

voorbeeldvraag is “Bespreek de beperkingen van de vorstelijke macht in het 

Ancien Régime.” 

Het examen is geen echt struikelblok, zeker niet als je je taak naar behoren 

gemaakt hebt. Zolang je het overzicht niet verliest geraak je er vlotjes door. 

Gesloten boek: 

*Bespreek kort 5 manieren waarop de vorst tijdens de Vroegmoderne tijd de 

landvoogd in de Spaanse en Oostenrijkse Nederlanden trachtte te weerhouden 

van een al te autonoom beleid. 

*Bevoegdheden Raad van Financiën in de 18de eeuw. 

Open boek: 

*Welke bronnen kunnen een duidelijk beeld geven van de festiviteiten 

gehouden in Aalst naar aanleiding van de geboorte van Karel V? 

*Archiefbestand dat kan verifiëren of een bepaalde moordenaar een verzoek 

tot gratie heeft ingediend. 

• Heuristiek Middeleeuwen (S. Vanderputten) 

De volledige evaluatie van dit vak gebeurt op basis 

van een taak en van een examen. Voor het examen is 

het belangrijk dat je goed begrijpt hoe het 

verschriftelijkingsproces verliep, m.a.w. op welke 

momenten men het schrift begon te gebruiken, 

welke personen daarbij betrokken waren, welke 

bronnen zij voortbrachten, met welk doel zij die voortbrachten, etc. Verder 

moeten ook de typologie van de verschillende middeleeuwse bronnen en hun 

bewaringscontexten gekend zijn. Elke soort bron die in de les gezien is, werd 

aan de hand van een of meerdere voorbeelden geïllustreerd. Op het examen 

kan je je dan ook verwachten aan de bespreking van zo’n middeleeuws 

brontype dat je nader zal moeten toelichten. Er zijn een viertal vragen en elke 

vraag bestaat uit meerdere kleine vragen die peilen naar je kennis en inzicht in 

de leerstof. Er is sinds dit jaar naast de bundel met bronvoorbeelden ook een 



cursus, dus een studentencursus is er niet meer. Naast grote vragen, die 

onderverdeeld zijn in kleinere vragen m.b.t. hetzelfde thema, zijn er ook nog de 

“quizvragen”. Dit kunnen persoonsnamen zijn, brontypes,… Deze vragen 

moeten bondig worden beantwoord. 

*Typologie: bespreek hagiografieën (Wat? Inhoud? Etc.). 

*Schriftcultuur in de eerste helft van de middeleeuwen (tot ca. 1050). Bespreek. 

Wie schreef er en wat werd er geschreven? 

*Beda Venerabilis. 

• Heuristiek Klassieke Oudheid (K. Verboven) 

Dat het vak Heuristiek van de Klassieke Oudheid van prof. dr. Verboven jullie de 

nodige werkskills geeft voor de Oudheid is ondertussen wel al duidelijk. Een 

niet onbelangrijk deel van jullie punten wordt behaald door middel van de 

taken, maar er is uiteraard ook nog een examen, dat vorig jaar tweedelig was. 

Eerst en vooral is er het schriftelijke gedeelte, in de vorm van een open boek 

examen, waarbij het compendium als werkinstrument gebruikt moet worden. 

De vragen die voorliggen zijn op te lossen aan de hand van het compendium. 

Zeer handig is het om te weten waar de werken over gaan en waar ze staan in 

het compendium om ervoor te zorgen dat je gauw weet voor welk topic je welk 

werk moet gebruiken. De vragen voor het schriftelijk deel kunnen bestaan uit 

onderzoeksthema's, waarop je duidelijk moet weergeven wat je werkwijze zal 

zijn en welke instrumenten je daarvoor moet gebruiken. Titels van buiten leren 

is hoegenaamd niet aan de orde! 

Het mondelinge gedeelte bestaat uit een evaluatie van de kennis van de 

theorie. De studie van de Klassieke Oudheid is verdeeld over verschillende 

subdisciplines en er zijn verschillende soorten bronnen. Zo zijn er de historische 

genres en rechtsbronnen als bron, en de studie van de Oudheid wordt door de 

subdisciplines epigrafie, numismatiek, papyrologie, etc. bestudeerd. Belangrijk 

is om te weten waaruit de verschillende disciplines bestaan, wat rechtsbronnen 

zijn en dergelijke meer. Praktisch alle informatie is te vinden op de slides uit de 

lessen en praktisch alles kan gevraagd worden. 

*Voor uitvoerige voorbeeldvragen: zie het studietopic op het V.G.K.-forum 

Opmerking: Ook voor keuzevakken en minorvakken kan u terecht op het 

studieforum van de V.G.K. Ouderejaars die deze vakken reeds hebben 

gevolgd zullen uw vragen graag beantwoorden. 



Derde Bachelor 

• Kwantitatieve methodes en hulpwetenschappen 

Aangezien het vak modulair is opgebouwd, is de manier van evalueren divers. 

De basismodule 'Kwantitatieve analyses en statistiek toegepast op de 

geschiedenis' is verplicht voor iedereen en weegt dubbel zo zwaar als de vrije 

modules, zowel in lesuren als in de eindevaluatie. De vrije modules kunnen aan 

de hand van een paper geëvalueerd worden, zoals dat geval is voor 

Numismatiek Oudheid en Prosopografie, of door middel van een examen, voor 

Demografie van de Oudheid, Metrologie en prijzengeschiedenis en 

Plattelandsgeschiedenis. Er is één buitenbeetje waarvoor zowel een examen en 

taak worden geëist, namelijk Historische kaarten aanmaken: kritiek en 

methode. 

Panikeer niet voor dit vak, hoewel historici erom bekend staan tilt slaan bij alles 

wat ook maar enigszins wiskunde zou kunnen zijn. Neem je tijd om de theorie 

je eigen te maken en vertrouw op de V.G.K. om u bij te staan in uw moeilijkste 

momenten. Op de site vind je een samenvatting van het handboek: 

http://vgkgent.be/node/221 (Studie --> Derde Bachelor). 

*Bespreek een boxplot, doe uitspraken over de informatie die af te leiden valt 

uit de interkwartielafstand, de spreiding van de gegevens 

*Wie of wat is? ceteris paribus, Gini-coëfficient, Index van Laspeyres, Pearson 

*Voor – en nadelen van indexcijfers en jaarlijkse procentuele groei? 

*Bespreek een grafiek 

• Economische Geschiedenis 

Wie voor dit vak nog geen vooruitzicht heeft op een samenvatting van de 

reader (eventueel eentje van vorig jaar, want de artikels zijn krak hetzelfde), 

kan zich daar best zo snel mogelijk aan wijden. Hetzelfde geldt voor notities, 

want het examen wordt samengesteld aan de hand van lessen en reader. Met 

de slides van sommige proffen kom je echter ook al ver. Belangrijk voor dit 

soort vakken is dat je het grotere plaatje ziet: zo niet op niveau van heel het 

vak (want vorig jaar zat er niet bepaald een vaste lijn in de opbouw), dan toch 

op dat van de tijdsvakken. Vorig jaar bestond de vraag van prof. Thoen uit 

termen(zoals mezzadria, eergetouw, Enforced Commercialisation en Jethro Tull 

- niet de band), dus meer leren dan enkel de grote lijnen is ook aangewezen. 

Panikeer vooral niet bij de omvang van de reader, want als hij recto verso 



geprint was, was hij de helft dunner. De verbetering is bovendien erg billijk, 

met meer dan redelijke slaagpercentages als gevolg. 

*Wat is de these van Weber over economische ontwikkeling en wat is de 

invloed ervan op de studie van de antieke economie? 

*Geef het ontstaan van het Europees handelsnetwerk vanaf de late 

middeleeuwen weer. Geef ook de ruimere betekenis hiervan. 

• Samenleving 

Voor samenleving geldt grotendeels hetzelfde als voor economische. Leer je 

notities, neem enkele keren de samenvatting van de reader (niet die van vorig 

jaar!) door en je zou er wel moeten geraken. Zeer belangrijk om te onthouden 

is dat het lastigste aan het examen vorig jaar de tijdsdruk was. Wanneer je 8 

vragen in twee uur tijd moet oplossen, deel je best je tijd zeer strikt op. Maar 

ook hier geen paniek: aan de resultaten gezien, heeft men wel enigszins 

rekening gehouden met de algemene klachten over het prangende tijdsgebrek. 

Schrijf je polsen dus zo stram als je kan, want de ervaring wijst uit dat wie zich 

inzet voor de Annales-vakken, dat zeker aan zijn resultaten zal zien. 

Vorig jaar moest één vraag voor alle tijdsvakken apart opgelost worden. Twee 

vragen gingen ook over twee tijdsvakken. 

*Wat was de bijdrage van de verschillende sociale groepen tot het budget van 

de staat? Weerspiegelde de onderscheiden belastingslast van de sociale 

groepen hun inbreng in het politieke systeem? 

Ook Pikachu kampt met pre-examenstress… 



Studiegenot 

Een waardig alternatief voor al het 

bovenstaande: Studeren… met Loonis! 

Het kan verkeren. De ene dag ben je een simpele kerel, op zoek naar het 

eeuwige leven zoals iedereen, het volgende moment word je tot BV (bekende 

Veerenaar) uitverkozen. De eenvoudige studiepraeses met niet onaanzienlijk 

kooktalent is niet meer, breng nu allen eer aan een icoon! Met een gevoel alsof 

ik Wilhelm I zelve was, betrad ik op een mooie donderdag het Versailles dat de 

kelder heet. Groot was echter mijn verbijstering, want luttele momenten nadat 

mijn meesterwerk voor eeuwig in de geesten van 

de Veerlezers zou branden als een door Vestaalse 

maagden onderhouden vlam, werd ik 

onomwonden uitgelachen. Smaad, laster en hoon 

aan mijn persoon! Het zij zo, dacht ik, terwijl 

kleine radertjes uiteindelijk de schuld bij de 

burgermaatschappij legden. Ze vroegen om een 

Revolutie! En een revolutie krijgen jullie! Het Veer wordt dra door 

ondertekende platgeschreven met serieuze, niet-grappige studietips! Studietips 

waar voorwaar geen prijskaartje aan vast hangt! Eet mijn dieprode stront, 

bende burgerschurken! 

Studeren begint uiteraard met een methode. Een methode die absoluut geen 

verband mag houden met de normen en waarden die ons worden opgelegd 

door de elites. De studiemethodes aangeleerd door A. Vierstraete en M. De 

Wael zijn immers enkel een constructie, die leidt tot de uitbuiting van de 

student en waarmee al het intellectueel kapitaal door de professoren, met de 

joden voorop, wordt gestolen. Voor zij die hieraan twijfelen, zeg ik dit: waarom 

geven de professoren ons anders hun visie op wat er geschreven is, en geven ze 

ons niet het volledige bronnenmateriaal? Waarom anders splitsen ze het 

leerproces op in verschillende onderdelen, verschillende tijdvakken, als het niet 

is om de student van zijn afgewerkte product, zijnde Geschiedenis, los te 

maken? Ik zal u het zeggen: de academici willen ons van de kennis die we 

opdoen vervreemden, om het zo in artikels te gieten onder hun eigen naam, en 

zo opnieuw studenten te laten voortredeneren, een vicieuze cirkel creërend 

voor hun eigen ego! Om ons te sussen gebruiken ze examens, het opium voor 

de student, om hen die het meest in hun geile spelletje om steeds meer kennis 

meegaan, te bedaren. Het overschot, zij die door hun lage klasse minder 



middelen hebben, wordt gevangen in een spiraal van almaar verloederende 

mogelijkheden om kennis op te doen. 

Zo worden er steeds meer 

verschillende klassen onderscheiden. 

De bovenste toplaag vormt het 

professorenkorps, diegenen die in een 

almaar bitsere strijd om subsidies 

verwikkeld zijn. Daaronder komen de 

studenten die mogen proeven van een 

beetje kennis, de grote- en gewone 

onderscheiders. Ze zijn de ergsten, 

want zij hebben de mogelijkheden om 

iets te doen, maar blijven tevreden met de weinige broodkruimels, die 

diploma’s heten, die de academici hen toewerpen. Hetgeen eronder valt, 

maakt u zich geen illusies, zal nooit echte kennis genieten en vormt dat ook het 

Readertariaat, diegenen die enkel readers bezitten. 

Maar goed, nu ik stuk voor stuk uw aller harten klaar heb gestoomd voor de 

nakende revolutie in het studeren, komen de praktische tips. Want hoe 

coherent en waarheidsgetrouw mijn theorie ook is, zonder praxis door jullie, 

het onderdrukte kennisplebs, is die waardeloos. 

- Studeer verstandig. Kennis naar binnen rammen alsof 

uw hoofd een blonde Duitse pornoster is, is geen 

kennis opdoen, maar je onderwerpen aan de slaafse 

houding die de elites van ons verwachten. 

- Het tot in het holst van de nacht zitten discussiëren 

over de ware betekenis van een bepaalde theorie is 

veel productiever dan herhalen en samenvattingen 

maken. De waarheid moet immers aan het licht 

komen, niet de conventies van de academici. 

- Bekommer u niet teveel om uw punten, maar om het bewerkstelligen van de 

revolutie. Het slaafse schoolsysteem van punten behalen is een inherent 

machtsmiddel van Het Systeem. 

- Wees solidair met uw medestudenten. Wanneer iemand iets niet begrijpt, 

wanneer hem/haar dus kennis wordt ontzegd door de misvormde tradities van 

de academische wereld, faal dan samen met hem/haar en maak een 

statement! 

- Het is geen toeval dat veel van de pioniers van de academische wereld joden 

zijn. Spinoza, Ricardo, Durkheim, Wittgenstein, Popper, Derrida, Pirenne, … Dit 



komt doordat joden het meest ervaren zijn in de uitbuiting van andere mensen, 

omdat de hele filosofie van uitbuiting in hun cultuur zit! Ook A. Vierstraete en 

M. De Wael hebben hun zoons geofferd voor “JHWH”. Wanneer je in de 

blokperiode een jood tegenkomt, weet dan wat je plicht is aan de revolutie! 

- Dien indien mogelijk pro forma in. Het is een duidelijk signaal dat de revolutie 

op handen is, en zal menig student in het auditorium inspireren. Steek wanneer 

u ingediend hebt uw vuist zeker omhoog, roep ‘Viva la Revolución!’ en herleid 

met uw AK-47 de academische machtsdemon aan wie u het symbool van 

verdrukking overhandigde tot een niet-meer-levend symbool van wat er 

gebeurt wanneer men de revolutie in de weg staat. 

- Toon altijd dat kennis waarlijk de jouwe is. Zoals onze grote profeet van 

progressie en de toekomstige tijden, Johnny Devreker, ons leerde, zijn er 

bepaalde handelingen die altijd indruk maken op academici. Als u 

geconfronteerd wordt met een stuk kennisusurperend universiteitsführer, wijs 

hem erop dat er een tekst van Seneca bestaat die zegt dat hij een kapitalistisch 

zwijn is. 

Wees gewapend met deze kennis. Studeer, maar studeer verstandig. Studeer 

met de revolutie in uw achterhoofd. Studeer voor een betere toekomst! 

Marcheer nu vooruit, o verworpenen der aarde, gij studenten, naar een 

klasseloze universiteit, waar iedereen samen de kennis maakt en beheert. 

Macht aan het volk, macht aan het Readertariaat! Vrees het nuttigen van bier 

niet tijdens de blok, want nuchter zijn is een onderdrukking van onze vrijheden! 

Studenten aller faculteiten, verenigt u! 

Loonis ‘had een buis voor ecologische vorig jaar’ Logghe 



Interview 

Het Veer sprak met: H. Balthazar (bis) 

Herman Balthazar promoveerde in 1970 tot doctor in de geschiedenis, werd 

gewoon en later buitengewoon hoogleraar (professor, zoals wij zeggen) in de 

geschiedenis, telt prof. Deneckere en prof. Dewever onder zijn leerlingen en was 

bijna 20 jaar lang, van 1985 tot 2004, gouverneur van Oost-Vlaanderen. Reden 

genoeg om hem te interviewen over de staat van de geschiedenis: welke 

evoluties hebben we de laatste jaren gekend en wat brengt de toekomst? 

Tendensen in de geschiedenis 

Het Veer: Sinds het begin van uw academische carrière hebben zich allerlei 

nieuwe tendensen in de geschiedenis aangediend: welke positieve evoluties 

heeft u gezien? 

BALTHAZAR: Een eerste evolutie is natuurlijk de 

mondiale dimensie: het bijna vanzelfsprekende 

uitgangspunt dat je geschiedenis schrijft via een 

chronologie die enkel door de West-Europese 

geschiedenis bepaald wordt, wordt gerelativeerd. Je 

schakelt deze “oude” invalshoek echter nooit 

helemaal uit, want al je ervaringen met geschiedenis 

vertrekken vanuit de eigen omgeving: al van in de 

kleuterklas is dit zo, en nu als historicus in Gent is dat 

niet anders. Ten tweede is het verhalende in de 

geschiedenis duidelijk belangrijker geworden. Mijn 

hele opleiding was gebaseerd op zoveel mogelijk 

afstand te nemen van het verhaal en uitsluitend een feitelijke, bijna wiskunde 

geschiedenis te schrijven. Nu zie je het narratief terugkomen, wat een positieve 

tendens is zolang je je verhaal maar ernstig neemt: onderbouwd met een 

stevige structuur en context, zodat het verhaal geen “ding” op zich is, maar 

kadert binnen de geschiedenis. 

Ook is er in historische analyses heel duidelijk een vergrote aandacht voor 

menselijke factoren. Een goed voorbeeld hiervan is de mondelinge 

geschiedenis, die ontstaan is in de jaren 1980, maar ook in mijn eigen cursus 

kwam deze tendens naar voor. Bij de vraag “wie bouwde Thebe met de zeven 

torens?” sprak ik vroeger over welke koningen de rotsblokken hadden 

aangesleept. Neen! Als je het verhaal van de bouw van Thebe vertelt, moet je 

ook kijken naar in welke arbeidsomstandigheden deze bouw heeft 



plaatsgevonden, en wie dat alles heeft mogelijk gemaakt. Betrek dus ook het 

onderste deel van de menselijke piramide daarin! 

Ten slotte bemerk ik ook de terugkeer van thematische geschiedenis. Op een 

gegeven ogenblik hadden we ons hiervan afgekeerd, omdat in het middelbaar 

onderwijs je énkel nog maar thematische geschiedenis mocht geven: “de 

geschiedenis van het kostuum door de eeuwen heen” bijvoorbeeld. 

Vanzelfsprekend is dit een beetje mager, want je verliest de context, maar we 

hebben dit gecorrigeerd door een meer mondiale en sociale uitdieping daarbij 

te voegen. Hieruit hebben we dan ook geleerd dat sommige thema’s wel 

interessant kunnen zijn, zoals voeding. Voeding kan je mondiaal benaderen - 

waarom eten wij paardenvlees en gaan Amerikanen daarvan kotsen – maar het 

is dus ook een stuk mentaliteitsgeschiedenis, en tegelijkertijd thematisch. 

Het Veer: Welke negatieve evoluties heeft u gezien? 

De grootste negatieve tendens die we hebben gezien – en hoe jonger de 

collega, hoe sterker hij dat negatieve ervaart – is dat je voor je curriculum op te 

smukken, je dient te publiceren in een héél beperkte groep tijdschriften die 

door een héél beperkte groep mensen gelezen wordt, maar die nu eenmaal tot 

het canon behoren van wetenschappelijkheid (= de zgn. “outputfinanciering”). 

Doordat je hier al je tijd moet insteken, en echt moet vechten om in die 

tijdschriften te geraken, verlies je een groot stuk van de mogelijkheden om de 

gemeenschap iets aan te bieden. En dat dien je te compenseren. In Gent is 

hiervoor een goed jaar geleden het Instituut voor Publiekgeschiedenis (IPG) 

opgericht, wat me een goede tegenzet lijkt. Je moet er natuurlijk ook tijd voor 

kunnen vrijmaken… 

Een nieuwe spanning is hoe de universiteit aan meer middelen kan geraken, en 

tegelijkertijd meer bekendheid kan verwerven – ook op het internationale 

toneel. Dit speelt een opvallend grote rol in de humane wetenschappen. 

Historici vandaag 

Het Veer: Wat mij onlangs opviel, is dat hier in Gent de studentenraad van de 

Politieke & Sociale Wetenschappen (StuRa) sterk tegen dit systeem heeft 

geageerd: enerzijds moet je als politoloog, maar ook als historicus, een rol 

hebben in het maatschappelijke debat – dat wordt ook van je verwacht, maar 

als je hier anderzijds geen tijd meer kan in steken, wordt het natuurlijk 

moeilijk. 

Deze nieuwe accenten en vormen van financiering hebben dan ook een grotere 

impact op de politologen dan op historici: historici zijn immers gewoon om 

geen bestsellers te hebben in de literatuur. 



Als je de radio opzet en je hoort prof. Carl Devos commentaar geven, kan dat 

heel interessant zijn maar hij is daar niets mee voor zijn curriculum, wat heel 

spijtig is. 

Ook in de geschiedenis zijn er zo’n professoren: ik denk hierbij aan prof. 

Bruno De Wever en prof. Deneckere, die zich ook buiten de universitaire 

wereld inzetten en voor een originele insteek zorgen. 

Dat hoeft u mij niet te vertellen, ze hebben beiden bij mij gedoctoreerd. Ze 

vechten dagelijks in het afmeten van waar ze prioriteit moeten aan geven. Het 

voorbeeld van het IPG wordt ook elders gevolgd, wat erop wijst dat die 

spanning er effectief is. Ik denk dat Europa er belang bij heeft om in de 

Europese dimensie ook dit terrein aandacht te geven, en de onderlinge 

concurrentie in het hoger onderwijs op een andere manier te gaan meten. 

Dit is dan een van de minder positieve gevolgen van de Bologna-hervormingen 

voor het hoger onderwijs. De Bologna-hervormingen hebben ook hun goede 

kanten, omdat men ons verplicht op een correctere manier te meten en 

internationaler te zijn. Het kind mag echter niet met het badwater weggegooid 

worden. 

Is er ondanks deze negatieve invloed op de manier waarop geschiedenis 

wordt bedreven, nog een rol weggelegd voor historici in het maatschappelijk 

debat? 

Ik hoop toch van wel. Historici komen wel minder snel aan het woord, omdat in 

de commentaren van de media de historische dimensie niet de eerste vraag is 

die gesteld wordt. Indien ze dan toch gesteld wordt, is het antwoord niet kort 

en duidelijk, zoals men zou willen, maar complex en met meerdere lagen. Dit is 

dan ook de grootste handicap van de geschiedschrijving: je moet met zodanig 

veel factoren rekening houden. Het mag ons er echter niet van weerhouden 

aanwezig te zijn in het maatschappelijk debat. 

Kunnen historici iets toevoegen aan het politieke debat van de afgelopen 

maanden – de zaken in historisch perspectief plaatsen bijvoorbeeld? 

Dat spreekt vanzelf. Hoe ouder je wordt als historicus, hoe meer je verliefd 

wordt op je eigen vak. Geen enkele vorm van menswetenschap doet je immers 

zo diep graven als het historisch proberen bekijken van bepaalde processen. Je 

hoeft hiervoor geen pretentie te krijgen, of denken dat dat je een betere 

verklaring zal geven van wat morgen te gebeuren staat, je moet ook niet 

denken dat je hierdoor de grote lessen trekt – maar het geeft je wel een veel 

grotere basis om maatschappelijke processen te situeren. Het is dus een 

absoluut noodzakelijk iets. 



Iets als het Instituut voor Publieksgeschiedenis is 

daarom zo belangrijk: een uitgever gaat niet altijd 

het interessantste historische werk laten 

drukken, maar wel wat het beste verkoopt. 

Historici zouden moeten proberen om een soort 

waakhond te zijn voor de publieke opinie, en 

mensen te sturen naar relevante uitgaven. 

Het is trouwens opvallend dat je als oudere 

historicus met een oudere economist of 

ingenieur gaat praten, die mensen je bijna 8 keer 

op 10 zeggen hoe geschiedenis hen meer en 

meer gaat interesseren. Het is dan ook onze 

opdracht om die mensen het beste materiaal aan 

te reiken. Een van de grootste problemen 

waarmee we kampen, is namelijk hoe je 

geschiedenis “verkoopt”. 

Iemand als Geert Mak, die geen historicus is, 

slaagt er wél in om geschiedenis in de kijker te 

plaatsen. 

Ik denk dat we hiervoor enkel maar bewondering 

moeten hebben. Een vraag die we ons vaak 

stellen, is waarom we het zelf niet eerder hebben 

gedaan. Geert Mak gaat er misschien wel snel 

over, maar het is dan ook een andere vorm van 

geschiedenis bekijken. Net zoals de boeken van 

“Lieux de mémoire” die nu overal verschijnen, is 

het een gefractioneerde geschiedenis: het 

Geschiedenis 

verkopen: Bedrijven 

binnenkort op de fles? 

geschiedenisbeeld wordt opgebouwd vanuit gedeeltelijke verhalen die je op 

een bepaalde plaats in een bepaalde tijd zet, en de samenhang moet je dan 

maar zelf gaan zoeken. Dat laatste is natuurlijk niet zo positief. 

Er is nu ook een Belgische versie van de “Lieux de mémoire” – het Dies 

Natalisdebat van de V.G.K. ging hier trouwens over – en de kritiek van Marc 

Reynebeau en anderen, dat het geen “echte” vorm van geschiedenis is, 

neemt natuurlijk niet weg dat deze vorm geschiedenis wel dichter bij de 

mensen brengt… 

Wanneer mensen hierdoor in veel grotere getale geschiedenis gaan lezen, kan 

je alleen maar hopen dat die mensen de grote context die ontbreekt zelf gaan 



opzoeken. Wat ben je namelijk met een heel moeilijke context die niet gelezen 

wordt? Dat is het eeuwige probleem. 

Geert Mak heeft inderdaad een merkwaardig gat in de markt gevonden. Zo’n 

dingen gebeuren wel vaker: in de jaren ’70 - voor jullie een voorhistorische tijd, 

jullie waren zelfs nog niet geboren - zijn er een aantal Franse mediëvisten in 

staat geweest om plots onwaarschijnlijk goed in de markt te komen liggen. 

Onder andere Le Roy Ladurie met “Montaillou”: op basis van één bron uit de 

middeleeuwen, het proces van een ketter, vertelt hij het verhaal van het 

volledige dorp. Dit is een bestseller geworden! 

Historische pop-poll 

Om af te sluiten: een “pop-poll” van voor u de grootste historici. 

(Stilte) Dit zijn moeilijke vragen, kiezen is zo verminkend. Historici als “helden” 

naar voor brengen in een pop-poll zou ik overigens niet doen. Ik ga zeker mijn 

eigen patroon vernoemen waarbij ik mijn opleiding heb genoten: Jan D’Hondt 

heeft een onwaarschijnlijk grote invloed op mij gehad. Buiten de deur, in 

Frankrijk, hangt het af van bepaalde periodes: waarom heb ik in m’n jonge 

vorserstijd enorm opgekeken naar Ernest Larousse? Toen was dat een baken 

van inspiratie, maar als ik die nu lees denk ik dat hij interessant is, maar ook 

niet meer dan dat. Henri Pirenne blijft ook een onwaarschijnlijk groot 

historicus. Je leest daarom zijn werk niet meer vandaag, maar áls je hem leest, 

zal je verbaasd staan met wat voor een kracht dat hij schreef! 

De jongste generatie begint volgens mij wel te beseffen dat er voor het 

verleden een rol is weggelegd: gaat het nu over de politieke iconen, of 

mensen die hun stamboom maken, of de geschiedenis van hun straat, dorp of 

stad willen kennen - ze komen allemaal in aanraking met geschiedenis en het 

zal hen bijblijven. Studenten zijn zich wel degelijk bewust over waar we 

vandaan komen, en wat de uitdagingen van de tijd zijn en de rol die zij daarin 

kunnen spelen. 

Ik mag het hopen. De handicap die een jong onderzoeker nu immers heeft, 

hebben studenten ook: wat er allemaal op hun nek wordt geladen, geeft nog 

weinig tijd om als student een maatschappelijke rol te gaan spelen. Hoe ouder 

je wordt, hoe meer je je bewust wordt van hoe makkelijk je het vroeger had om 

te studeren! Langs de andere kant: er zijn enorm veel kansen bijgekomen om je 

als student te engageren - het is onwaarschijnlijk. 

Sander –Spa.nder- Van der Maelen 



Erasmus 

Het Veer serveert: Tieneke Bolognese 

Salve! Aanvankelijk was ik van plan om, conform de overheersende inheemse 

cultuur, geen column te schrijven wegens stakingsmotieven. Maar mijn 

penverslaving heeft dezer dagen zo aanzienlijke hoogtes bereikt en mijn 

schrijfhonger is zo onstilbaar, dat zelfs methadon en een kingsize pizza geen 

soelaas brachten. Bovendien teer ik de afgelopen dagen ook op een rist 

onvergetelijke ervaringen en belevenissen die ik jullie niet kan onthouden. 

Vooreerst wil ik u, dierbare lezer, verhalen over mijn uitje naar Verona en 

Mantova vertellen. De eerste openlijke confrontatie met het Erasmus Student 

Network (kortweg ESN). Helaas, kan ik u meedelen dat alle vooroordelen en 

clichés die u zich hierbij kan indenken, kloppen. Te beginnen met de voorzitter. 

Een zonnebankbruine gladde Italiaanse macho die de woorden ‘multiculturele 

uitwisseling’ (vanzelfsprekend) nogal letterlijk neemt. De voorzitter zelf is de 

ietwat alternatieve tegenpool, die echter dezelfde ‘nobele’ doelen nastreeft. 

De hele busrit lang (twee uurtjes en een half) waren hij en de micro een 

onafscheidelijk duo. U kan zich ongetwijfeld wel voorstellen hoe boeiend zijn 

discours was… 

Het bezoekje aan de steden was echter wel meer dan de moeite waard. Eén 

dagje genieten in het zonovergoten, doch frisse, Mantova, alwaar we onder 

andere het (uit de lessen van kunst) bekende Palazzo di Té hebben bezocht. 

Mantova is een kleinschalig stadje dat toch de nodige charme in zich heeft 

(lees: een openlucht kerker op twintig meter hoogte, waarin men 

delinquenten, nog niet zo heel veel eeuwen geleden, liet creperen). ’s Avonds 

trokken we reeds richting Verona om er te proeven van de Italiaanse 

kruisbestuiving tussen kroegentocht en cantus, zijnde een hele avond van 

osteria naar osteria trekken om er op diverse, speelse manieren, zowel rode als 

witte wijn te nuttigen. Dit alles, uiteraard, gepaard gaand met het luidkeels 

kwelen van schunnige Italiaanse liedjes. In de vroege uurtjes trachtte iedereen 

voor zonsopgang de lange (en juiste!) weg naar het hotel terug te vinden… 

(Hetgeen voor de ene al beter lukte dan voor de andere!) Het tweede luik van 

deze trip bestond uit een gegidste rondleiding doorheen deze romantische 

plaats: een bezoekje aan het casa di Giulietta, het anfiteatro, de Piazza 

dell’Erbe, de luisterrijke mausolea van de Scaligeri, en meer van dat fraais. Echt 

een aanrader, deze derde rijkste stad van Italië! De terugtocht verliep in stilte 

(Andrea de voorzitter, had immers zijn stem in Verona achtergelaten na de 

“wijnkroegentocht” en dus moest de microfoon het stellen zonder zijn vaste 

maatje). 



Over mijn Bolognese leven kan ik ondertussen geen roman, maar reeds een 

encyclopedie schrijven! Ik frequenteer al nieuwe cursussen (aangezien het 

academiejaar hier opgesplitst is in 4 lesperiodes van elk 5 weken) en heb dus 

ook nieuwe professoren. Het zijn stuk voor stuk op zijn minst “interessante” 

individuen te noemen. De ene lijdt aan insomnia, gezien de recordgrootte van 

de wallen onder zijn ogen en verhaalt elke les 2 uur lang honderduit over Crispi, 

terwijl ik aanvankelijk dacht toch een cursus Italiaanse hedendaagse 

geschiedenis te hebben gekozen… Vreemd! Bovendien slaagt hij er, ondanks 

zijn persoonlijke slapeloosheid, wonderwel in om elke les iemand zo te 

capteren dat die spontaan indommelt! 

Mijn andere keuze viel op Storia delle donne, dat zowaar wordt gegeven door 

Olympe de Gouges zelf! Iedere les beschouwt ze als een persoonlijke kruistocht 

tegen de mannelijke studenten. Gezeten op haar strijdvaardig ros (lees: het 

bureaublad) trekt ze vurig, en met haar puntige wijsvinger als lans, ten strijde 

tegen deze vermaledijde speciën van de mannelijke soort die het wagen haar 

lessen bij te wonen. Bij deze wil ik u dus lichtjes aansporen om 

God/Allah/Boeddha/Ganesh/… op uw beide knietjes te danken voor de gepaste 

gedrevenheid en het interessante discours van de doorsnee Gentse professor! 

Eens u in het buitenland zit, gaat u ze nog harder missen dan uw eigen familie! 

Over mijn huiselijke leven, Nicola en Stefano, kan ik kort zijn. Ze zijn galanter 

dan ooit en maken er een erezaak van om mij van alle typische Italiaanse en 

regionale gerechten te laten smullen! In ruil zorg ik voor Belgisch divertiment, 

door bij een manco in mijn vocabularium over te schakelen op een spelletje 

“hints”. Ambiance verzekerd! Ik heb bovendien plechtig beloofd om bij mijn 

terugkeer uit België eveneens artisanale streekproducten mee te brengen. De 

praktische verwezenlijking zorgt momenteel nog voor wat moeilijkheden, maar 

inventief als we zijn, vinden we daar wel iets op! 

Tot slot wijd ik nog een woordje aan het algemene politieke klimaat dat hier 

woedt. Er wordt nog steeds, met de regelmaat van de klok, gestaakt in alle 

mogelijke dienstensectoren, maar de luide proteststormen tegen de Gelminihervormingen 

zijn wat gaan liggen. De economische crisis beheerst evenwel 

het denken van de doorsnee Gianni met de pet en is dus het uitverkoren 

gespreksonderwerp bij de lokale bevolking, al probeert Berlusconi de 

gemoederen te bedaren, door groteske (en moeilijk te realiseren) beloftes te 

doen. Totnogtoe eet niemand er echter een bordje minder pasta om… 

Tieneke Van de Velde voor het Veer-nieuws, in Bologna. 



De V.G.K. in beeld: een bloemlezing 

Plezier op de 

superheldenfuif, 

ontdaan van elke 

commentaar 



De IFT veldvoetbalploeg, 

haar supporters, 

praesides op de trap, een 

pro-bachelor met drie 

vrouwen op de trap en 

het V.G.K-praesidium 

minus scriptor 



Mode 

Sissy & Trutannah know what to wear... 

On your first date ! 

Beste lezer, economische crisis of niet, de mode-industrie draait nog steeds op 

volle toeren. Op deze kleurrijke merkencarrousel zitten ook steevast Sissy en 

Trutannah geposteerd. Voor Het Veer hen echter aan het woord laat, wil uw 

scriptor echter nog zeggen dat dit niet ‘de enige moderubriek in de 

kringbladencyclus’ is. Dit gezegd zijnde en de filologen gepaaid zijnde, gaat uw 

dienaar wederom een pintje drinken, zich voorstellend hoe Sissy en Trutannah 

er op een ronddraaiende carrousel dan wel uit zouden zien. Aan alle 

oestrogeentjes onder ons, veel plezier met onze moderubriek… 

Het is zover ! Je vele uitslovingen, subtiele hints, vette knipogen en een stiekem 

blauw pilletje hebben eindelijk hun effectiviteit bewezen. Jullie hebben een 

eerste afspraakje vastgelegd. De datum is alvast in het rood omcirkeld in je 

agenda en je doet euforisch een vreugdedansje. En dan... BOEM ! Je struikelt 

Thibaut-like over je voeten en belandt pardoes op de grond. Mopje ! Alhoewel, 

de realiteit is de facto nog veel erger want je beseft dat je eerste indruk jullie 

date kan maken of kraken. Don’t worry (dat zorgt voor lelijke rimpels en zelfs 

een versneld verouderingsproces), Sissy & Trutannah snellen je ter hulp in ruil 

voor een spontane knuffel in de gangen van de Blandijn. 

Aangezien meisjes het meeste tijd nodig 

hebben in de badkamer, starten we bij 

jullie, girls. Vuistregel één : kleed je 

volgens de setting. Als je gaat 

lasershooten, draag je geen hakken om 

een wel zeer evidente reden. Tenzij je 

Olympisch kampioene hardlopen op 

stiletto’s bent, natuurlijk (indien effectief 

zo, R E S P E C T !). Weet je niet wat je De modecarrousel 

future lover’s plannen zijn, dan heb je twee mogelijkheden. Uno, ga voor de 

gulden middenweg en kies voor niet al te hoge hakken. Duo, hoge hakken aan 

je voeten, ballerina’s in je tas. Vuistregel twee : ga niet verder dan wat fond de 



teint en mascara. Je date wil je immers zien zoals je bent. Believe it or not ! Zet 

ook een glimlach op en vermijd dat een gesprek uitloopt op een klaagzang 

waarin je je ex(en) vervloekt. Vuistregel drie : het is niet nodig jezelf in een 

bling-bling-barbiedoll om te toveren. De kans is groot dat je hem verblindt, hij 

enkel geïnteresseerd raakt in je rijke ouders of het vermoeden krijgt dat je op 

een tweede paard wedt. Voor verdere vragen, richt je je tot de blonde adonis 

vol ervaring, Ruben scriptor Cassiman (nvdr.). 

Nu de meisjes/vrouwen niet langer hartkloppingen moeten doorstaan, zullen 

we de jongens/mannen onder handen nemen. Stap één : ga onder de douche. 

Stap twee : Kom van onder de douche. Stap drie : veel meer dan dit hoef je niet 

te doen want het is de bedoeling dat je er uit ziet alsof je net van onder de 

douche komt ! Onontbeerlijk is overigens een scheerbeurt op de meest 

strategische plekken. Niet alle meisjes houden immers van kriebelende 

baardstoppels (babyfaces, skip de vorige zin en speel maar mooi verder met 

jullie lego-blokjes). Face it, jongens zijn de taal van vrouwen niet altijd even 

machtig en de kans is dus groot dat zelfs de vorige simpele uitleg niet zal 

doordringen. Vandaar een tweede poging. Casual kledij betekent niet dat je 

een trainingspak en sportschoenen aantrekt (en al zeker geen witte 

sportsokken). Ga voor de Axe-sensation en smeer GEEN, we herhalen GEEN, 

kilo’s gel/wax in je haar. Voor de rest klopt het echt wel dat meisjes (van enige 

klasse weliswaar) op je persoonlijkheid zullen vallen, en niet op je looks. Easy, 

ain’t it ? Alhoewel de juiste jeans wonderen kan verrichten voor je behind. 

Praise your heroes en leef chillekes naar het grote moment toe. Geen date? 

Zelfs geen potentieel slachtoffer ? We verwijzen je graag door naar Nina’s 

column en de date-topic op het VGK-forum. 

Lieve groetjes, 

Sissy & Trutannah 

PS: We danken de Amber en Côte d’or chocolade voor het tot stand komen van 

dit artikel. 



Column 

Op algemene aanvraag: Jossen met Jos! 

De scriptor is kwaad op mij. Een boude stelling, doch een terechte vermoed ik. 

De deadline voor deze column is namelijk al een tijdje verstreken (drie dagen 

om precies te zijn) en terwijl hij de afgelopen dagen ongetwijfeld naarstig heeft 

doorgewerkt aan wat evenzeer zonder twijfel weer een spectaculair Veer zal 

worden, heb ik mijn tijd grotendeels doorgebracht met niksen. Luilekkeren 

zoals we dat bij ons thuis plegen te zeggen. Rondhangen, - zitten en –liggen. 

Mijn actieradius hiervoor beperkt zich traditioneel grotendeels tot de Kelder, 

hoewel ik dit onheilsoord de laatste tijd zoveel mogelijk heb proberen te 

mijden. Mijn productiviteit is er immers nagenoeg nul, nada, niks, noppes, 

terwijl mijn schuldgevoel met elk moment dat ik er doorbreng met enkele 

procentpunten stijgt. Zeker als je beseft dat de boekentoren op nog geen twee 

minuten stappen ligt, en mijn kot eigenlijk op nog minder, en ik mijn dierbare 

tijd dus op veel nuttigere manieren zou kunnen spenderen dan een hele (voor 

en na)middag propjes te schieten, mandarijntjes te eten en seksuele allusies op 

onvoorbereide voorbijgangers af te vuren. 

Maar deze poel des verderfs heeft langs de andere kant ook een uitgesproken 

caritatieve en beschermende functie. Naast de hierboven reeds vernoemde 

mandarijntjes die zowel de honger stillen als de dorst laven, doel ik op het feit 

dat de straten van de grootstad Gent steeds meer verworden tot heuse 

Highways to Hell. En niet alleen de straten, beste lezers, ook de rest van deze 

op het eerst zicht zo vreedzame provinciestad herbergt onnoembaar onheil. De 

criminaliteit rijst ten top, en vooral de recente diefstallenplaag waarmee ik 

persoonlijk af te rekenen kreeg, is daar een niet mis te verstaan bewijs van. Zijn 

in chronologische volgorde de afgelopen anderhalve maand van mij 

ontvreemd: een fiets, een jas, een pull en een zonnebril (aviators, voor de 

kenners onder u). Niet min dus, wat mijn moeder de uitspraak “Je was beter 

naar de VUB geweest. Je broer zit daar al vier jaar op kot en van hem is nog 

nooit iets gestolen. In Brussel nota bene”, heeft ontlokt. Best ironisch toch, die 

moeder van mij. 

Maar het moet gezegd, ook the other side of the law heeft me de afgelopen 

weken niet ongemoeid gelaten. Driemaal tegengehouden door mijn vrienden 

van de stedelijke politie, weliswaar geen enkele keer beboet. Openbaar 

dronkenschap, vandalisme en openbare zedenschennis, het ware drie mooie 

titels op mijn tot nu toe nog vlekkeloze palmares geweest. 



En zo voel ik me dus relatief veilig in onze Kelder, waar nooit flikken en slechts 

occasioneel criminelen over de vloer komen. De gloed van de Wereldbrand 

reikt natuurlijk wel tot in de krochten van de Blandijn, maar van de 

verzengende hitte zijn we tot nu toe grotendeels gespaard gebleven. Zolang de 

Filologica vuilniszakken blijft tevoorschijn toveren en wij ze af en toe blijven 

ledigen kan er ons, weggestopt in onze betonnen bunker, weinig raken (of het 

moest zijn dat de fascisten en anarchisten ook op de benedenverdieping een 

robbertje zouden komen uitvechten). 

Maar ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat ik zelfs hier niet veilig ben 

voor amoureuze perikelen (Meer info hierover te verkrijgen bij de redactie 

nvdr.), monetaire impasses en – veruit de grootste bedreiging voor ons aller 

mentale gezondheid – naderende academische zorgen. Het eerste semester 

loopt op zijn laatste benen en ik zie me tot mijn grote angst steeds vaker 

verplicht om te navigeren doorheen de troebele wateren van de talrijke 

vakgroepbibliotheken die dit faculteitsgebouw rijk is. Binnen enkele jaren zou 

dit historisch gegroeide euvel verholpen moeten zijn, informeren allerhande 

universitaire propagandamachines ons, maar toch knaagt ook dit idee aan mijn 

zo al rusteloze ziel. Stel dat we verhuizen, waar ga ik dan nog mijn 

mandarijntjes kunnen savoureren of mijn frustraties kunnen ventileren door 

middel van misplaatste mopjes en schunnige schabouwelijkheden? 

Hoe dan ook, alvorens ik me terugtrek voor mijn welverdiende winterslaap zal 

ik het niet laten nog eens het onderste uit de studentikoze kan te halen. Ik raad 

jullie – en dan richt ik me vooral tot de eerstejaars – aan hetzelfde te doen, 

want de eerste winter en dus examenperiode aan de universiteit is maar grijs 

en somber, en vooral lang, zeer lang. Maar dat mogen jullie zelf ontdekken, 

waarna jullie vanaf februari ongetwijfeld weer allemaal goedgemutst naar de 

V.G.K. en de Kelder terug zullen huppelen, waar zorgen je niet raken en er altijd 

wel een zetel vrij zal zijn. 

Ik wens jullie allen een vruchtbare feesten examenperiode toe, en moge het 

de Goden (want we moeten neutraal blijven) behagen massa’s cadeautjes en 

credits in jullie richting te laten komen. 

Aljosja “The Procrastinating Poet” Van der Straeten 



Literatuur 

“Godverdomse dagen op een godverdomse 

bol” - Dimitri Verhulst 

Na prijswinnende boeken als “Mevrouw Verona daalt de 

heuvel af” en “De helaasheid der dingen” hoopt Dimitri 

Verhulst met zijn nieuwe roman “Godverdomse dagen op 

een godverdomse bol” opnieuw menige hartjes te 

veroveren. De hoofdrol in dit verhaal is weggelegd voor ‘t’: 

de mens. De mens heeft honger, honger naar vlees. “Vlees 

om te eten en vlees om te penetreren”. Heel het verhaal 

door zien we de mens evolueren. Van aapachtige, geile 

voedselzoeker tot ‘gesofisticeerde’, doch nog steeds geile 

heerser. De evoluties worden in het boek niet opgesomd zoals je dan zou 

denken. De lezer wordt eerder in verwarring gebracht doordat Verhulst soms 

wel eens plots sprongen durft maken en de lezer in het ongewisse laat. De 

enige aanwijzing die er eventueel is, zijn de wederkerende vragen/zinnen in de 

evolutie (” ‘t heeft honger”, “Hoe laat is het?”), die het einde van een periode 

aankondigen. Maar als historici die we zijn, hebben we natuurlijk steevast in de 

smiezen over welke periode Verhulst telkens praat. Qua stijl liet Verhulst zich 

volledig gaan. Liefhebbers van cynisme kunnen alvast hun hartje ophalen met 

dit boek, het zit er namelijk vol van. Het cynisme kenmerkt het besef van de 

mens dat hij inderdaad doelloos op de wereld rondloopt en niets anders 

doet/wil dan neuken, vreten, macht hebben en de ander vermoorden. Het 

directe taalgebruik dat Verhulst hanteert, past volledig in de sfeer van het 

boek. Het toont de woede en de onmacht van ‘t’. Ook de kinderlijke rijmpjes 

die men geregeld tegenkomt, versterken alleen maar de cynische ondertoon. 

Kortom, als u de sarcastische opmerkingen die uw buurman over de heg strooit 

als het hoogtepunt van uw dag beschouwt, zal zijn geestigheid vervagen als 

scheurkalendermopjes bij de humor van dit boek. 

Guillaume –literaire player- Maebe 



Exclusief in het Veer: een Joericensie! 

All Shall Perish – Awaken the Dreamers (2008) 

Muziek 

In het drukbebouwde landschap dat het genre death metal is, proberen de 

talloze bands zichzelf te onderscheiden van de rest met verschillende -core en 

andere varianten. Weinigen proberen zich echter op muzikaal vlak te 

profileren, waardoor het voor de gewone death metaller vaak moeilijk is om 

tussen het vele schroot toch dat ene pareltje te vinden. 

Afkomstig uit de legendarische Bay Area bouwde All 

Shall Perish gestaag aan haar weg naar de top. Het 

in 2003 bij het Japanse Amputated Vein 

uitgebrachte Hate.Malice.Revenge werd in 2004 

heruitgebracht door Nuclear Blast, en het 

onophoudelijke toeren van de band in navolging 

van dat album vestigde haar reputatie als een van 

de beste jonge, extreme acts in de toenmalige 

scene. In 2006 katapulteerde het album The Price of Existence hen naar de 

absolute death metal top. Velen vroegen zich af of All Shall Perish ooit wel nog 

het niveau zou kunnen halen van The Price of Existence. 

Awaken the Dreamers begint alvast met een stevige wake-up call in de vorm 

van “When Life Meant More..”. Hoewel All Shall Perish niets van haar 

brutaliteit heeft verloren, is het geluid wel een pak scherper en experimenteler 

geworden. “Black Gold Reign” bevestigt die nieuwgevonden maturiteit met een 

magistraal nummer dat alle extremen van death metal aftast. Brute grunts, 

ijzingwekkende screams, fijn gitaarwerk, de logge breakdown en een 

adempauze maken het lied tot een van de beste nummers die All Shall Perish 

tot nu toe heeft voortgebracht. Het stevige “Never..Again” wordt opgevolgd 

door het instrumentele intermezzo “The Ones We Left Behind”, waarmee de 

band aantoont dat het meer kan dan op hun gitaren rammen. Het titelnummer 



“Awaken the Dreamers” haalt ook een hoog niveau en balanceert tussen hard 

en zacht en “Memories of a Glass Sanctuary” doet haar naam alle eer aan en 

toont verfijnd gitaarwerk in een uiterst fragiele setting. “Stabbing to Purge 

Dissimulation” slaat die Sanctuary aan diggelen en zoekt weer de grindkant op 

met uiterst brutale grunts, logge breakdowns en snel drumwerk. “Gagged, 

Bound, Shelved and Forgotten” gaat verder op dat elan en toont dat All Shall 

Perish niet vies is van wat experimenteler geweld. Samen met het nummer 

“Until the End” opent All Shall Perish een all-out offensief op de 

trommelvliezen van de luisteraar. “From so Far Away” is een magistrale solo 

van meer dan twee minuten. Het instrumentele “Misery's Introduction” zorgt 

voor een mooie aanloop naar “Songs of the Damned”, de afsluiter van de CD, 

waarin de zanger ook durft af te wijken van zijn traditionele grunts. 

Opmerkelijk is dat de band met dit album echt een 

ijzersterke plaat heeft neergezet. De band is 

volwassen geworden, veelzijdiger, durft 

experimenteren met verschillende stem- en 

gitaargeluiden, wat een uiterst gebalanceerd, maar 

zeer samenhangend album voortbrengt. All Shall 

Perish breekt in zekere mate met de traditionele 

blastbeats en technische riffs, en durft ook eens iets 

anders doen. De bandleden beheersen hun 

instrumenten duidelijk volledig. Uiteraard blijft het 

brutale, het technische en het logge van de 

Een groezelige 

metalfiguur 

voorgaande platen hangen. All Shall Perish is er in ieder geval in geslaagd om 

een nieuw, origineel album neer te zetten. Of het met Awaken The Dreamers 

een betere plaat neerzet dan Hate.Malice.Revenge hangt af wat je zoekt in een 

plaat. Awaken The Dreamers is zonder twijfel veelzijdiger en soms ook iets 

moeilijker. Voor velen zal een eerste luisterbeurt iets moeilijker bevallen, maar 

het is een meer dan geslaagd extreem album dat moet groeien na enkele 

keren. 

Joeri –for president- Deryckere 



You tubet toch ook? 

Web 

Bij het steeds dichterbij komen van de Kerst- 

“vakantie”, wanneer bijna alle bladeren van de 

bomen zijn gevallen, het einde van het eerste 

semester in het verschiet ligt, de proffen hun 

laatste lessen hebben gegeven, de V.G.K. zijn 

jenever- en pannenkoekennamiddag heeft 

gehouden en het examenveer is verschenen, is 

er nog maar één gedachte die het grootste deel van de dag in het gemiddelde 

studentenbrein ronddwaalt…: “Wat ga ik in hemelsnaam toch maar doen met 

Nieuwjaar?” 

Spijtig genoeg begint het dan ook – bij de meesten toch – te dagen dat de 

andere dertien dagen van het verlof moeten worden opgevuld met het uit het 

hoofd leren van archeologische vindplaatsen met exotisch klinkende namen als 

Ulkestrup, Lepenski Vir, Catal Hüyük en Rekem, met het doorgronden van de 

moeilijkste filosofische vraagstukken en met het bloeden, zweten en tranen 

over de cursus Historische Kritiek. Dus om jullie niet te lang van jullie boeken 

te houden, hou ik het deze keer wat korter. 

Naast al dat zwoegen is er immers ook ontspanning nodig en hier is Youtube 

een ware zegen voor de blokkende student. Youtube- filmpjes hebben immers 

een gemiddelde tijdspanne van 3 minuten, en een paar pauzes van 3 minuten 

zijn nog altijd beter dan onmiddellijk een heel seizoen van pakweg ‘Lost’ of 

‘Prison Break’ bekijken. Ergo, een paar voorstellen om de blokperiode te 

verlichten en je pauzes op te fleuren: 

Wat zou jij antwoorden als de volgende 

vraag op één van je examens werd 

gesteld: “Stel: een enorme walvis spoelt 

aan op de kust. Het arme dier sterft en het 

kadaver begint te stinken; hoe zou jij te 

werk gaan om de overblijfselen op te 

ruimen? A) je kapt het in hapklare brokken, 

die later verwerkt kunnen worden door 

gespecialiseerde bedrijven, B) je laat het liggen: de natuur lost het wel op, of C) 



je maakt er eerst een toeristische attractie van, stopt het beest vol met 

dynamiet en laat het dan ontploffen, terwijl slechts enkele meters verder de 

mensen geamuseerd staan toe te kijken.” Zoals deze hilarische reportage uit 

1970 laat zien, zouden de bewoners uit Florence, Oregan, flagrant gebuisd zijn 

voor deze vraag (‘the exploding whale’). 

Ben je ’s morgens ooit al eens opgestaan, om voor een overvolle kast te gaan 

staan en je af te vragen: “Wat ga ik in hemelsnaam toch maar aandoen?” Wel, 

het wordt er in de toekomst niet gemakkelijker op: het draait immers niet meer 

zozeer om wát je aandoet, maar vooral om hoe je het aandoet. Tenminste 

volgens deze jonge kerels, die duidelijk zo veel tijd om handen hadden, dat ze 

op een dag een tiental nieuwe manieren hebben uitgevonden om je jeansbroek 

aan te krijgen (‘guy backflips into jeans’). Ik kijk al uit naar welke innovatieve 

manieren zij weten te bedenken om pakweg hun zwembroeken aan te doen. 

Misschien is dat iets voor het volgende examenveer. 

En als uitsmijter, een filmpje dat mij warm is 

aanbevolen door derden: ‘Welcome to hell’, 

een sketch van de immer grappige Rowan 

Atkinson. Velen kennen hem alleen als de 

egocentrische Mister Bean, maar ook live kan 

hij zijn mannetje staan. In deze sketch speelt 

hij Tobey, de Duivel die de moordenaars, 

verkrachters, dieven, advocaten, Fransen en 

Christenen verwelkomt in de hel, met een gevoel voor humor waar Jehova een 

puntje aan kan zuigen. Verdere aanraders zijn ‘Amazing Jesus’, waarbij 

Atkinson vertelt over het verhaal van het huwelijk in Kanaän, waar een zekere 

Jezus Christus en zijn assistente Sharon iedereen verwonderden met hun 

goocheltrucs en ‘elementary dating’, een handleiding voor het versieren van 

meisjes. 

Dan rest er mij niets meer dan jullie allemaal heel veel succes te wensen met 

de examens en jullie voor één keer niet aan te moedigen om te blijven You 

Tuben. Of toch niet teveel. 

Re ‘Queen of the Ghetto’ Becca 



Astrologie voor historici 

Steenbok : 22 december – 20 januari 

De volgende weken loopt alles op wieltjes. Beperk 

echter je overmoed op financieel vlak ; het is niet 

het juiste moment voor grote uitgaven, noch om 

je Fortis-aandelen te verkopen. Niemand is nog 

veilig in je buurt. Vrouwelijke steenbokken 

worden overstelpt met complimenten omwille 

van hun knappe rondingen terwijl de sexy tongval 

van mannelijke steenbokken menig meisjesharten 

op hol doet slaan. Laat je kinderwens echter geen 

obsessie worden en focus op je prioriteiten, 

paleografie of een bachelorpaper bijvoorbeeld. 

Vissen : 20 februari – 20 maart 

Ook al stapelt het werk zich op, beslissingen stel 

je liever uit. Vergeet niet : er is licht op het 

einde van de tunnel en dat einde is in zicht. Get 

yourself together, hak die knopen door. Het 

belooft alvast een liefdevolle winter te worden. 

Overal zullen deuren opengaan die eerder 

gesloten leken. Andere mensen mogen gerust 

weten hoeveel je van hem/haar houdt. Single 

vissen worden mee uitgevraagd door hun crush 

en Nederlandse vrouwelijke vissen die in België 

wonen krijgen een niet te versmaden aanbod 

van een leuke Belg. Knoflooksap op een wrat 

kan deze soms laten verdwijnen. Vraag echter 

raad aan de dokter als iets te pijnlijk wordt. 

Waterman : 21 januari – 19 

februari 

Je kan rekenen op een 

steunende en begripvolle 

omgeving. Je huidige partner 

is het allerliefste en leukste 

wezen op aarde. Buit dit 

echter niet uit : geduld heeft 

bij iedereen zijn grenzen. 

Watermannen hebben 

bovendien een vlotte pen. 

Doe er wat mee! Enkel op 

vlak van kapsels zou je je 

creativiteit moeten 

inperken. Alleenstaande 

watermannen voelen 

nattigheid. Neem de tijd. Als 

het gevoel juist is, speelt tijd 

geen enkele rol. Het is het 

gepaste tijdstip om op je 

voeding te beginnen letten. 

Discipline is de komende 

weken het sleutelwoord. 

Vergeet trouwens op koude 

dagen niet een -Sissy & 

Trutannah approved- 

hoofddeksel te dragen ! 

Ram : 21 maart – 20 april 

Je vrienden vinden je prachtig en wie ben jij om hen tegen te spreken? Op 

studiegebied staat een vruchtbare periode op het programma. Verschillende 

werkjes dringen zich op. Je slaagt er echter in om via overleg de helft van de tijd 

uit te sparen. Je geeft te veel geld uit aan je liefhebberijen. Vrijgezel-rammen 

kunnen een verrassing verwachten. Relatie-rammen kunnen zich de komende 

weken niet alles permitteren. Wees voorzichtig met al te acrobatische toeren; je 

zou je wel eens lelijk kunnen kwetsen ! De weergoden zijn je welgezind en je 

krijgt het weer waarop je hoopte. Je dromen zijn heel actief. Daarom houden ze 

je overdag ook nog bezig. Ga naar iemand die een zus heeft met een boek dat 

dromen verklaart en analyseer je dromen. Maak je verder niet te veel zorgen. 



Stier : 21 april – 20 mei 

Maak wat meer tijd voor je goede vrienden in plaats van je vast te pinnen op 

die ene persoon. Bovendien is het het geschikte moment om je weegschaal te 

vriend te houden en je gezondheid een boost te geven. Hou je grillen in 

bedwang, je bent immers de paus niet. Bovendien is het nodig je nagels beter 

te verzorgen. Sommige stieren willen seks als machtsmiddel gebruiken maar 

het niet of wel willen doen in ruil voor iets anders zit echt niet goed ! 

Alleenstaande stieren krijgen hartkloppingen bij het zien van een (oude) vlam. 

Helaas wordt dat gevoel nog niet beantwoord. 

Tweelingen : 21 mei – 20 juni 

Je leeft voor je familie. Dat hoeven 

niet altijd bloedverwanten te zijn 

want huisdieren of meerdere boy- 

/girlfriends kunnen die plaats 

innemen. Mannelijke tweelingen 

stoppen beter met hun kamer vol 

te plakken met halfnaakt 

vrouwelijk schoon. Er komt immers 

onverwacht bezoek dat zo’n 

verwelkoming niet zal kunnen 

plaatsen. Een slecht humeur doet 

je partner schrikken maar achteraf 

maak je het weer goed in de 

chocoladebar. Loop dus niet te rap 

van stapel en wees rustig. Je 

stressniveau is veel te hoog. Let 

bovendien op bij het toelikken van 

enveloppen. Het heeft ook geen 

zin nu nog zomerkleren te kopen, 

laat staan aan te doen. Iemand die 

er iets van kent heeft je trouwens 

al overladen met complimenten 

over je enkellaarsjes. 

Kreeft : 21 juni – 22 juli 

Soms ben je een lief poesje, maar soms 

ook een wilde kat. Je balanceert de 

volgende weken van het ene naar het 

andere uiterste. Als je ruzie dreigt te 

krijgen kunnen babyfoto’s misschien een 

uitweg bieden en de gemoederen 

bedaren. Je krijgt buitenkansjes 

aangeboden maar controleer dat aanbod 

alvorens je toehapt. Vrijgezelle kreeften 

worden aangetrokken door zo goed als 

getrouwde vrouwen/mannen. Voor je 

gemak laat je je best niet verleiden. 

Wees kritisch in alles wat je doet en kies 

voor de gulden middenweg. Ga af en toe 

eens wandelen, dat zal je goed doen. En 

niet alleen in de Overpoort of beruchte 

parken. 

Leeuw : 23 juli – 22 augustus 

Dit kan een spannende periode worden. 

Maar met een goede afloop. Het 

spannende zit immers in de 

mogelijkheden die je geboden worden. 

Een onverwachte vlinder fladdert aan je 

voorbij. Besteed er voldoende aandacht aan. Je hebt nood aan een nieuw en 

groter bed en niet alleen om in te slapen. Helaas zal je de eerste week ‘s 

morgens helemaal alleen in de douche staan en ga je alleen richting de Blandijn 

Uiteindelijk zal je je moed bijeenrapen en al je troeven op tafel gooien. 

Resultaat : de positieve spanning laait ten top. Je hoeft niet al je geld te sparen 

voor later. Geniet voldoende, want je hebt het nodig. Je draagt te veel de 

verantwoordelijkheid voor de daden van anderen want je kan echt niet voor 

alles opdraaien. 



Maagd : 23 augustus – 22 september 

Je hebt een goede intuïtie en kan als 

het ware gedachten lezen. Enkel je 

vrienden schijn je niet te 

doorgbonden. Ze zijn nochtans 

duidelijk om je te laten merken dat ze 

niet akkoord gaan met de gang van 

zaken. Kies voor de gulden 

middenweg. Je verwachtingen staan 

trouwens veel te hoog gespannen en 

je kan wel eens enkele deksels tegen 

je neus krijgen. Zeker als je al te 

persbonlijke dingen vertelt aan de 

verkeerde persbon. In de liefde zijn 

maagden gelukkig. Daardoor verliezen 

ze wel eens de voeling met de 

werkelijkheid. Het is belangrijk je niet 

af te sluiten. Maagden hebbon 

dringend nieuwe sloefen nodig. Leeg 

trouwens eens je kasten en gooi al het 

rotte voedsel weg in plaats van het op 

te eten. Zo voorkom je 

voedselvergiftigingen. 

Schorpioen : 23 oktober – 22 

november 

Schorpioenen moeten het nauw 

nemen met de waarheid want liegen 

zal je duur komen te staan. Hetzelfde 

geldt voor je impulsiviteit. Hou je 

hoofd koel en wees niet te gretig bij 

het eerste contact. V.G.K.’ers worden 

niet graag betast bij de eerste 

ontmoeting. Bij een bevriende kring 

zal je echter meer succes kennen. 

Jouw enthousiasme houdt hun vuur 

brandende. Hou nauwkeurig je agenda 

bij, anders vergeet je gegarandeerd 

deadlines en belangrijke afspraken. 

Train je geheugen door alle 

telefoonnummers in je gsm uit het 

hoofd te leren. 

Weegschaal : 23 september – 22 

oktober 

Je denkt tegenwoordig enkel nog 

aan geld. Je loopt een beetje stressy 

rond want er staat je een passionele 

avond te wachten. Een investering 

kan je feestvreugde een beetje 

temperen maar laat het je koude 

kleren niet raden. Je legt je bij geen 

enkele nederlaag neer. Je wilskracht 

en zelfvertrouwen stralen als nooit 

te voren. Als je een lint draagt bij 

sommige activiteiten zijn sommigen 

daardoor gebiologeerd, maar ze zijn 

enkel geïnteresseerd in je status. Om 

fit te blijven moet je een inspanning 

leveren, zeker nu je zo goed als 

ongeslagen bent in je discipline. Als 

je tennist of een andere individuele 

sport beoefent, zul je deze week 

elke wedstrijd winnen. 

Boogschutter : 23 november – 21 

december 

De komende weken zullen vele 

mysteries en misverstanden 

opgelost worden. Je zal ook 

onvoorwaardelijk voor je partner 

kiezen. Je had er dus alle belang bij 

mogelijke conflicten uit de weg te 

ruimen. Je krijgt een hernieuwd 

plezier in je studies want je zal op 

enkele eigenaardigheden stoten die 

je interesse wekken. Mannelijke 

boogschutters zullen erop gewezen 

worden dat te roze polo’s bepaalde 

stereotiepen naar voor brengen. 

Desondanks kunnen ze niet klagen 

over aandacht bij the opposite sex. 

Vrouwelijke boogschutters mogen 

hun grenzen verleggen bij het 

aankopen van ondergoed. 



De scriptor schrijft voor 

Met lede ogen en een lauwe kop koffie in mijn hand staarde ik naar mijn 

computerscherm. Terwijl ik een slok nam, aanschouwde ik hoe de ene e-mail 

na de andere mijn inbox overstelpte. Alsof ik me sinds gisteren op 

www.enlargeyourpenisforreal.com had geabonneerd. Niet dat ik veel spam 

binnen kreeg. Mijn digitale brievenbus werd gestaag gevuld met elektronische 

dreigbrieven. Ik opende er één die de gevleugelde titel ‘Dood aan de scriptor’ 

had meegekregen. Erg beleefd vond ik dat niet. 

Het bericht zelf was gevuld met de meest exquis poëtische scheldwoorden die 

ik kende. Ik haalde het novemberveer uit mijn lade en opende het op de 

inmiddels verdoemde pagina tweeëntwintig. ‘Dilemma doet zichzelf de das om’ 

stond daar in het grijze kader gedrukt. Glimlachend hadden collega-historici het 

kleine plaagstootje onthaald. Op filologengrondgebied was ik nu echter 

vogelvrij verklaard. 

De wederplagerijen waren natuurlijk niet uitgebleven. Een bescheiden artikel in 

het Dilemmanummer met de naam ‘De Pluim’ werd in mijn richting gelanceerd, 

ondervragende schouderklopjes werden uitgedeeld en ik trachtte gemoedelijk 

te glimlachen. Na een tijd begonnen de schouderklopjes echter steeds harder 

aan te komen en toen ik op een keer in kelder langskwam meende ik twee in 

bordeaux-wit lint getooide figuren nog net een blad te zien weghalen van de 

muur waarop stond geschreven ‘de scriptor van de V.G.K. is niet goed wijs’, 

vergezeld van een denigrerende tekening. Toen ik het eerste stuk rot fruit naast 

mijn schoenen zag neerzijgen, begon ik me zorgen te maken. Die schoenen had 

ik nog van mijn opa gekregen en kalfsleer verdroeg geen desintegrerende 

banaan. 

Lichtjes paniekerig had ik toen naar studiepraeses, partner in crime en 

corrector Loonis gebeld. Ik kreeg een ongeruste moeder aan de lijn. “Bent u de 

persoon waarvoor Loonis tekstjes moet schrijven?” vroeg de vrouw. “Nou, 

moeten…,” had ik vergoelijkend geantwoord. “Loonis,” stamelde de vrouw, 

“Loonis is naar onze familie in Bangladesh vertrokken. Een lokale sultan die 

daar banden heeft met de filologica heeft hem echter gevat. Waarschijnlijk 

staat hem een leven als eunuch te wachten.” De vrouw barstte in tranen uit en 

alsof de hoorn van mijn telefoon elk moment in een douchekop kon 



veranderen legde ik deze snel neer. “Eunuch,” zuchtte ik tegen mezelf. De 

taalkundigen hadden duidelijk geen gras laten groeien over hun represailles. 

Terwijl ik me afvroeg of de sint ooit in een voetbalploeg zou gespeeld hebben 

en of hij daarbij al dan niet zijn staf zou gebruikt hebben als hulpmiddel, 

vertrok ik naar de dichtstbijzijnde doe-het-zelfzaak, waar ik een aantal OSBplaten 

kocht. Eenmaal ik deze op mijn bagagerek had gebonden, fietste ik 

ermee naar het Blandijngebouw. In de lucht hing nog een ochtenddauw en het 

vroege uur had ervoor gezorgd dat ik als eerste de kelder binnen kon gaan, 

waar onze beider kringen resideerden. Mijn koffiekop, die ik ondanks mijn 

haast ook had mee gegrist, zette ik op de groen-witte kast. De OSB-platen die ik 

had meegezeuld, stelde ik nu rechtop tussen de tafels van de geschiedenis en 

talenkring. De eventuele gaten in mijn verdedigingswerk vulde ik op met een 

doos vol overgebleven dilemma’s. Die zouden ze toch niet aan stukken 

scheuren, zo stelde ik mezelf gerust. 

De tijd verstreek, het werd elf uur, en de eerste filologen druppelden binnen. 

Met argusogen hielden ze me in de gaten, terwijl ik afwisselend door twee 

kijkgaten tuurde. Zo hadden we daar enige tijd gestaan, elkaar in het oog 

houdend, toen plots het scriptorenduo van de taalkundige kring de kelder 

betrad. Zij gaven enkele aanwijzingen en plots voelde ik hoe mijn ommuring 

beefde. Mijn nauwkeurig geplaatste OSB-platen werden vakkundig geramd 

door een uit de kluiten gewassen exemplaar van Shakespeare’s complete 

works. Bij de derde stomp viel door de schok mijn koffiemok de kast af. In vier 

grote stukken viel hij op de grond uit elkaar. De vezels van de panelen kraakten 

en een gat verscheen in mijn verdedigingswerk. Doorheen de holte zag ik nu de 

twee gezichten van Dilemma, die grijnsden als tijgers, klaar om hun prooi te 

verscheuren. Een tweede OSB-plaat sloeg te pletter op de keldervloer en mijn 

koffiemok werd nu in nog kleinere stukjes verpletterd. “Toe nou,” zei ik 

vergoelijkend, “die koffiemok had al genoeg geleden.” Mijn rijk was uit. Mijn 

corrector indachtig nam ik een Veer en hield het voor mijn kruis, waarop ik mijn 

zieligste gezicht boven haalde. “Je boekje zal je nu niet helpen, historisch 

gebroed,” riep een filoloog uit. “Jij mag een bezoekje gaan brengen aan de 

sultan,” voegde hij eraan toe. “Niet de sultan!” bracht ik uit. Daarop dacht ik 

even na en zei: “Maar, is sultan dan met een hoofdletter of niet?” De filologen 

keken elkaar vragend aan. “Natuurlijk niet,” zei er één. Iemand anders keek 



hem echter bedenkelijk aan. “Is dat geen koninklijk meervoud?” vroeg die. 

“Welnee, dat heeft daar niets mee te maken, en trouwens, jij studeert Engels- 

Spaans.” 

De filologen raakten het niet eens met elkaar en vervielen in een warrige 

discussie, waarbij termen als ‘linguïstisch discours’ en ‘dialectische negatie’ niet 

uit den boze waren. Wat de uiteindelijke uitkomst van de ruzie was, heb ik 

nooit geweten. Als een hazewind was ik de kelder uitgelopen en naar de 

Overpoortstraat gevlucht. Daar zag ik een ietwat dronken, verdwaalde 

Sinterklaas voetballend doorheen de straat trekken. Daarbij gebruikte hij zijn 

staf als hulpmiddel. “Valsspeler!” had ik in zijn richting geroepen, waarna ik me 

slinks achter een telefooncel verstopte. Ik kon op zes december wel een 

nieuwe koffiemok gebruiken. 

Colofon 

Het veer en haar scriptor zeggen zeer graag danku aan: Rebecca Castermans, 

Loonis Lohhhe, Joeri Deryckere, Intel Processors (zo met een dual core), Sigrid 

Vlaemynck, Willem Roels, Willem Migom, Rubonny, het volledige 

correctorenteam, Toshiba laptops, Thom Yorke, Sander Van Der Maelen, Kobe 

Wuyts, Wim Vansevenant, Het zijn en de dingen, Aljosja Van Der Straeten, 

Guillaume Maebe, Balthazar en Balthazar, JVD X 2, Elke Van den Ende, 

superlindsey, Amelie Verfaillie, Jolien en Sigrid, de componist achter de ‘rubenis-cool’melodie, 

Tieneke Van De Velde, alle mensen die het de scriptor niet 

kwalijk nemen dat hij hun naam fout schrijft in deze rubriek, de ereleden van 

de V.G.K., de uitvinder van de muismat, eenieder die de Beatles boven de 

Stones verkiest, liefhebbers van niet-drachtige nijlpaarden, Zottegem, Wouter 

Peeters, Culturosander, de triceratops, mensen die die dwarsbalk bij een 

kapstok invoegden, zodat er ook een broek aan kan hangen, Man bijt Hond, de 

bezielers van de DVD, die al bij al een veel hogere opslagcapaciteit heeft dan de 

cd-rom, de KBC, de amber, de story, Jezus, Zakman, alle mensen die de orde in 

ondergetekende zijn leven bewaren, goeddoeners, mensen die de intentie 

hebben om goed te doen, maar soms eens mislukken, de man die als eerste 

een sponsje gebruikte om een envelop dicht te likken in plaats van zijn tong, 

bier, lieve meisjes, waterzuiveringsinstallaties en mijn moeke. 



Professoren 

Prof. Dr. Boone Marc 

Prof. Dr. de Hemptinne Thérèse 

Prof. Dr. De Wever Bruno 

Prof. Dr. François Luc 

Prof. Dr. Em. Milis Ludo (’59-’60) 

Prof. Dr. Em. Symoens Hildegarde 

Prof. Dr. Van Melkebeek Monique 

Prof. Dr. Velle Karel 

Prof. Dr. Verboven Koen 

Prof. Dr. Vermeir René 

Prof. Dr. Em. Vermeulen Urbain (’60-’61) 

Assistenten & Medewerkers 

Colyn Claudine 

Wijnendaele Jeroen 

Bevriende Kringen 

Filologica 

Kunsthistorische Kring 

Oosterse Afrikaanse Kring 

Slavia 

Sympathisanten 

Adriaanssens Annick 

Amber (Kurt & Tim) 

Destercke Erika 

Franck Gwen 

Van Overschée Jan-Frederik 

Pro-senioren 

Vanheuverbeke Karl (’95-’96) 

Beelaert Wim (’96-’97) 

Debaenst Bruno (’97-’98) 

Burm Raf (’98-’99) 

Decaluwé Michiel (’98-’99) 

Van Malderen Hilde (’99-’00) 

Corné Tom (’00-’01) 

Missinne Ruben (’02-’03) 

Danniau Fien (’03-’04) 

Verplancke Joachim (’04-’05) 

Annemans Freija (’05-’06) 

Vermeulen Bregt (’06-’07) 

Werbrouck Emmelien (’07-’08) 

Ereleden Vlaamse Geschiedkundige Kring 

2008 - 2009 

Pro-praesidium 

Alen An 

Bauters Jasper 

Billiet Wouter 

Bombeek Bram 

Brunet Bo 

Buylen Binou 

Castryck Geert 

De Clercq Ewoud 

De Dobbeleer Willem 

de Meyer Michael 

Depauw Bruno 

De Sutter Bart 

De Vos Frederik 

Descamps Frederik 

De Waele Sarah 

Fockedey Stijn 

Froeyman Anton 

Germonprez Dagmar 

Kerckhaert Christophe 

Lampe Jürgen 

Lasoen Kenneth 

Lerno Emmanuel 

Paeye Koen 

Pittoors Jeroen 

Reygaert Jeroen 

Ronsse Stijn 

Rousseaux Stephanie 

Schatteman Kirsten 

Schoutteten Koen 

Urmel Ralph 

Van Belle Wouter 

Van Belleghem Dries 

Van Belleghem Kim 

Van De Kauter Gerd 

Van den Driessche Hélène 

Van Der Herten Greet 

Van de Sompele Leen 

Van Ermen Tom 

Van Raemdonck Timothy 

Vanslembrouck Nele 

Velle Elizabeth

Veer 3: Examenveer I - VGK

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?