Veer 3: Examenveer I - VGK

26° jaargang, December 2008-2009
Iets als het Instituut voor Publieksgeschiedenis is
daarom zo belangrijk: een uitgever gaat niet altijd
het interessantste historische werk laten
drukken, maar wel wat het beste verkoopt.
Historici zouden moeten proberen om een soort
waakhond te zijn voor de publieke opinie, en
mensen te sturen naar relevante uitgaven.
Het is trouwens opvallend dat je als oudere
historicus met een oudere economist of
ingenieur gaat praten, die mensen je bijna 8 keer
op 10 zeggen hoe geschiedenis hen meer en
meer gaat interesseren. Het is dan ook onze
opdracht om die mensen het beste materiaal aan
te reiken. Een van de grootste problemen
waarmee we kampen, is namelijk hoe je
geschiedenis “verkoopt”.
Iemand als Geert Mak, die geen historicus is,
slaagt er wél in om geschiedenis in de kijker te
plaatsen.
Ik denk dat we hiervoor enkel maar bewondering
moeten hebben. Een vraag die we ons vaak
stellen, is waarom we het zelf niet eerder hebben
gedaan. Geert Mak gaat er misschien wel snel
over, maar het is dan ook een andere vorm van
geschiedenis bekijken. Net zoals de boeken van
“Lieux de mémoire” die nu overal verschijnen, is
het een gefractioneerde geschiedenis: het
Geschiedenis
verkopen: Bedrijven
binnenkort op de fles?
geschiedenisbeeld wordt opgebouwd vanuit gedeeltelijke verhalen die je op
een bepaalde plaats in een bepaalde tijd zet, en de samenhang moet je dan
maar zelf gaan zoeken. Dat laatste is natuurlijk niet zo positief.
Er is nu ook een Belgische versie van de “Lieux de mémoire” – het Dies
Natalisdebat van de V.G.K. ging hier trouwens over – en de kritiek van Marc
Reynebeau en anderen, dat het geen “echte” vorm van geschiedenis is,
neemt natuurlijk niet weg dat deze vorm geschiedenis wel dichter bij de
mensen brengt…
Wanneer mensen hierdoor in veel grotere getale geschiedenis gaan lezen, kan
je alleen maar hopen dat die mensen de grote context die ontbreekt zelf gaan
46 www.vgkgent.be Het Veer