Veer 3: Examenveer I - VGK

26° jaargang, December 2008-2009
Column
Dagboek van een eerste bach…
Wist je, beste lezer, dat toen ik vorige maand om 23:59h op de dag van de
deadline mijn column naar onze coole Scriptor mailde, ik een beetje
zenuwachtig was? Ik had nog nooit iets geschreven dat door meer dan drie
mensen gelezen was, laat staan iets voor een prestigieus blad als Het Veer. Dit
was gewoon te veel! Er zouden letterlijk tientallen mensen mijn column lezen.
Tientallen! Zouden ze het slecht vinden? Zouden ze me haten omdat ik prof
Crombé beledigd heb? Zou het Vlaams Belang haar knokploeg op me afsturen?
Zou ik de volgende keer nog in Het Veer mogen schrijven?
Met een angstig hart kroop ik in mijn bed. De hele nacht werd ik geplaagd door
nachtmerries waarin ik achterna gezeten word door een horde Rubens. Heel
wat minder leuk dan mijn normale dromen over dinosaurussen, dus. Hoewel de
hoofd-Ruben op een Tyrannosaurus reed. Maar ik dwaal af.
Ik was dus zo bang als iemand die ontdekt dat er een Velociraptor in zijn huis
zit. Toch wel redelijk bang. De dagen kropen voorbij als een kreupele puppy tot
het op een dag aangekondigd werd: het Veer was verkrijgbaar in de kelder. Het
moment van de waarheid was aangebroken. Ik verzamelde al mijn moed, sloop
de kelder binnen en vroeg Ruben om een Veer. Ik stond juist op het punt om
wenend weg te lopen, toen hij me zei dat er positieve reacties waren geweest
op mijn column.
Wat vriendelijk van hem, dacht ik, hij probeert mijn gevoelens te sparen. Doe
geen moeite, ik weet wel dat het eigenlijk verschrikkeli-Wacht, zei er nu
iemand anders ook dat het grappig was? Wat?
Ze vonden het goed! Ongelooflijk! Iets dat ik geschreven heb! De volgende
dagen hebben toch wel verschillende mensen me gefeliciteerd met mijn
column.
Hoe kon dat? Was het mogelijk dat ik toch goed kon schrijven? Ja...Ja, het kon
niet anders! Ik moest wel een goede schrijver zijn! Nee, wat zeg ik, een
geweldige schrijver! Shakespeare? Engelse strandjanet! Homeros? Griekse
nicht! Pieter Aspe? Zo'n Brugse marginaal! Ik schreef ze allemaal onder de tafel.
Ik was zo druk bezig met het mentaal uitschelden van schrijvers, dat ik niet
doorhad dat ik ondertussen al terug in het auditorium zat. Sterker nog, ik was
intensief aan het staren naar twee bevallige dames die naast me zaten. Ze
22 www.vgkgent.be Het Veer