Terug van weg geweest - van Renssen Journalistiek
Terug van weg geweest - van Renssen Journalistiek
Terug van weg geweest - van Renssen Journalistiek
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
willen corrigeren, want ik weet de dingen niet altijd<br />
even gelukkig aan te pakken.<br />
Langzamerhand kreeg ik inzicht in wat mijn talenten<br />
zijn en wat ik graag doe. Daarom ben ik<br />
Alpha-cursussen en catechisatie gaan geven en<br />
gaan schrijven voor De Wegwijzer. Dat maakt me<br />
dankbaar en geeft me meer zelfvertrouwen.<br />
> vertrouWen herstellen<br />
Het moeilijkste te verteren was de tol die ons gezin<br />
moest betalen. Wat zijn mijn man en kinderen<br />
aan mij tekort gekomen! We hadden de kinderen<br />
op school zien vastlopen en moesten aanzien dat<br />
ze met dezelfde problemen kregen te kampen als<br />
ik had gehad. Ze verdroegen mijn steun en zorg<br />
niet zomaar en reageerden met een houding <strong>van</strong>:<br />
het hoeft allemaal niet meer. Met elk kind moest<br />
ik opnieuw een relatie opbouwen. Daarbij hadden<br />
ze veel ruimte nodig om mij kritiek te geven. Ze<br />
hadden het vertrouwen in mij verloren en dat was<br />
niet zo gemakkelijk terug te winnen.<br />
Lange tijd heb ik gedacht dat ik ze gewoon kwijt<br />
was en twijfelde ik eraan of dit ooit nog goed zou<br />
komen. Ik kwam er achter dat ze er mee zaten dat<br />
ik bepaalde beloften aan hen niet had uitgevoerd.<br />
Toen ben ik me er op gaan toeleggen om hen te<br />
vragen wat ze <strong>van</strong> mij nodig hadden en om elke<br />
afspraak met hen zorgvuldig na te komen. Langzamerhand<br />
begon ik te begrijpen dat ze ook informatie<br />
misten over wat er met me aan de hand was<br />
<strong>geweest</strong>. Het duurde lang voordat de onbekommerde<br />
gezelligheid in het gezin weer een beetje<br />
terug was. Gelukkig is de relatie met elk <strong>van</strong> hen<br />
weer open en kijken ze me weer recht aan.<br />
> breDe rug<br />
Ook was het moeilijk om de eerste keer weer naar<br />
de kerk gaan. Mijn man is een gelovige sologanger<br />
en de kinderen kreeg ik niet meer mee. Zeven<br />
jaar lang heb ik de kerk <strong>van</strong> binnen niet gezien.<br />
Toen ben ik geholpen door een jonge man met<br />
een lichte verstandelijke handicap. Die belde me<br />
vaak op en vroeg regelmatig waarom ik niet in de<br />
kerk kwam. “Dat moet je wel doen; heel belangrijk.<br />
Dat wil de Here.” Dan vertelde ik dat ik er zo<br />
tegen op zag om de mensen weer te zien, omdat<br />
ik al zo lang niet was <strong>geweest</strong>. “Snap ik”, zei hij,<br />
“heb ik ook gehad. Weet je wat? Als je nu zondag<br />
gaat dan wacht ik je bij de ingang op en ga ik naast<br />
je zitten. Zit je niet alleen.” Dat hebben we beiden<br />
toen gedaan en zat ik aan de zijkant veilig achter<br />
zijn brede rug. Zo is dat ook goed gekomen.<br />
Al met al geloof ik dat ik mij gelukkig mag prijzen<br />
dat het allemaal zo goed gekomen is. Niet iedereen<br />
is het gegeven om zo volledig te herstellen. Dat er<br />
steeds toch enkele mensen waren die vertrouwen<br />
in mij bleven houden en oprechte belangstelling<br />
bleven tonen, dat waren belangrijke sleutels tot<br />
herstel. Zij waren voor mij gaven <strong>van</strong> God. Mede<br />
door hen kwam ik tot de conclusie dat toen mijn<br />
geloof in de Here verdween, Hij de bodem onder<br />
mijn bestaan bleek en mij inderdaad niet had begeven,<br />
noch mij had verlaten.<br />
DE WEGWIJZER DECEMBER 2008 | 2
Change language