Terug van weg geweest - van Renssen Journalistiek

heel spannend om de regie over hun eigen leven
zelf in handen te hebben. Trouwens, ook voor ‘gewone’
mensen is dat soms erg moeilijk. Ik leg het
dan weer bij hen terug en vraag ze bijvoorbeeld:
‘Waar ben je nou bang voor? Welke stappen kun
je nemen?’. Laatst was ik bij iemand die er zó tegenop
zag om een afspraak te maken bij de huisarts
en ernaar toe te gaan. Toen hebben we dat
samen geoefend met een rollenspel. En we hebben
alles op een papier geschreven wat ze tegen
de dokter wilde zeggen, zodat ze niets vergeten
zou en niet zo zou hakkelen.”
Dan praat je zeker veel met ze...?
“Ja, dat ook, maar ik ga ook heel vaak praktisch
met ze bezig. In het begin deden we als ambulant
begeleiders ook het huishoudelijk werk. Dat
houdt ook in dat je soms gewoon samen aan de
slag gaat en het huis poetst. Maar als begeleider
probeer je vooral om er structuur in te krijgen,
want dat geeft overzicht en vermindert spanning.
2 | DE WEGWIJZER DECEMBER 2008
We hebben binnen onze afdeling nu iemand die
zich alleen met het werk op huishoudelijk gebied
bezighoudt. De reden voor die keuze is dat dit
vaak zo veel tijd in beslag neemt dat we aan het
achterliggende probleem niet toekomen: Hoe
kómt het nou dat het zo’n troep in huis is? Nu
hebben we dus tijd om andere dingen te doen.
Stel: er liggen drie rekeningen. Daar zit bij de
cliënt soms zo’n spanning achter: welke moet ik
het eerst betalen? Wat moet ik hier eigenlijk invullen?
Vaak zien ze door de bomen het bos niet
meer, zodat ze er niet meer mee bezig durven
gaan. Dan gaan we samen dat papier invullen.
In het begin ben je meestal vooral sturend bezig;
later geef je dat steeds meer aan de persoon zelf
over. Ik laat dan wel de consequenties zien van de
keuzes die ze maken, bijvoorbeeld: ‘Als je er voor
kiest om je niet te laten onderzoeken, dan loop
je steeds weer tegen deze dingen aan.” Ik laat ze
oorzaak en gevolg zien, maar ze moeten zelf een
keuze maken. Soms maken we een afsprakenlijstje