“In gesprek met…” - Maetis

kers oppervlakkiger wordt?
‘Dat is maar net hoe je het doet.
Ik kan ’s ochtends op spreekuur
een heel filosofisch gesprek
voeren. Omdat mensen die op
mijn spreekuur komen vaak op
een kruispunt in hun leven
staan. Als jij meer dan drie
weken ziek bent dan is er wat
aan de hand, dan moet je keuzes
gaan maken. Dat zijn keuzes op
het privé -dan wel op het werk
vlak. Dan is het heel interessant
om te kijken hoe je die persoon
kan helpen oversteken.
Je bent nu Regionaal Coordinerend
Bedrijfsarts. Wat ga jij
in de rol voor de organisatie
betekenen?
‘We zijn solisten aan het worden
die met allerlei dingen geconfronteerd
worden zonder direct
iemand naast ons hebben. Fysiek
verspreid op allerlei locaties
waardoor we de samenhang
dreigen te verliezen. Het is
daarom volgens mij belangrijk
dat vanuit de organisatie meer
steun en aandacht wordt gegeven
aan de artsen.
De RCB kan daarin helpen. Als
collega begrijp je waar over
wordt gepraat. Je hebt een
andere ingang om met mensen
te praten dan als je manager
bent.’
Af en toe moet je als RCB ook
kaders stellen. Bijvoorbeeld
in de te declareren uren. Dat
lijkt me een lastige rol.
‘Dat vind ik niet lastig. We zijn
toch een urenfabriek: een
organisatie waar wordt betaald
voor de inzet van hoog opgeleide
professionals. En dat is op
urenbasis. Ik denk dat als je
werk met plezier doet en als jij
je meerwaarde naar het bedrijf
kunt laten zien, je helemaal
niet hoe te trekken aan de
declarabiliteit. Dat komt dan als
vanzelf. Ik heb nooit het
probleem gehad te weinig te
declareren. ‘
Welke trends zie jij in je
vakgebied de komende jaren?
‘Ik denk dat wij een combinatie
moeten gaan maken tussen het
dokter zijn en de organisatieadviseur.
Dat betekent: actief
met de klanten meedenken en
een sparringpartner zijn.
Momenteel beseffen wij ons
onvoldoende hoeveel kennis en
mogelijkheden wij hebben om
de organisatie mee van dienst te
zijn.’
Dan kom je wel aan de
grenzen van je vakgebied.
‘Ja, dat denk ik wel. Die grenzen
zijn dan ook aan het veranderen.
Van het medische naar veel
meer het bedrijfsmatige. Dat is
niet helemaal nieuw. Dat
hebben we ook behandeld
tijdens de Nijenrode opleiding.
Deze werd aangeboden toen
bleek dat we met alleen doktertje
spelen er niet meer komen.
Het is niet meer verzuim alleen.
Zo denk ik ook dat een ziekte
iemand niet voor niets overkomt,
daar zit een boodschap in.’
Dat is wel een boute stelling.
‘Ik denk dat als er dingen in
jouw leven gebeuren die niet fijn
of wenselijk zijn, het heel goed is
om eens na te denken of daar
een boodschap in zit.
Het is mijn ervaring dat mensen
die naar de fysiotherapeut gaan
of pillen slikken vergeten dat er
nog een achterliggende boodschap
kan zijn.’
Voor een deel raak je hiermee
wel af van de traditionele
medische wereld.
‘Nou, ik geloof dat er meer is
tussen hemel en aarde. Ik ben
blij dat ik klassiek geschoold
ben zodat ik wel weet waar de
grenzen zijn. Geen koker visie,
gewoon breder kijken dan wat
ik toevallig heb geleerd.’
Hoever ben je bereid te
gaan?
‘De klassieke geneeskunst is
voor mij de basis. Ik denk wel
dat er een verruiming of
aanvulling kan zijn met andere
mogelijkheden.’
We hoeven je niet aan te
melden bij de vereniging
tegen kwakzalverij?
‘Nee. Ik vind wel dat mensen
zonder kennis van zaken
andere mensen die in een
kwetsbare positie zijn niet
zomaar op een weg moeten
zetten. Daar ben ik echt tegen.
In het reguliere circuit mag je
best kijken naar een