Die dissipline van stilte - Business Prayer Watch

Die dissipline van
stilte
Uit ‘Doelgerigte Gebed’ deur Bennie Mostert, CUM uitgewers
Opdrag: Maak 'n keuse om in hierdie week wat kom
minstens 5 dae te neem om 15-30 minute per dag te
gebruik om die geestelike dissipline van stilte te
beoefen. Vind vir jou 'n plek wat so stil as
moontlik is en waar jy alleen kan wees.
Kontroleer Kontroleer Kontroleer jou jou besluit:
besluit:
Dag 1 Dag 2 Dag 3 Dag 4 Dag 5
Praktiese lewenstoepassing
1. Watter praktiese toepassing is daar van dinge wat in my
daaglikse lewe moet verander a.g.v. die toepassing van die
dissipline van stilte in my lewe? Watter praktiese daad kan ek
gaan doen om uitdrukking te gee aan dit wat ek gebid het?
2. Watter spesifieke verandering moet ek in my lewe en gedrag
aanbring vanuit my tyd van gebed hierdie week?
3. Met watter twee persone kan ek gaan deel wat ek oor hierdie
saak geleer het?
4. Skryf enige vrae wat jy oor hierdie onderwerp het, in jou

gebedsjoernaal neer. Bid daaroor en vra die Heilige Gees vir
leiding en openbaring.
Praktiese riglyne
1. Dissiplineer jouself om die volle halfuur stil te wees. Maak
jou hart en gedagtes stil. Sit net in stilte voor God. Laat God
toe om jou hele wese te vul.
2. Hou 'n notaboek byderhand sodat jy wanneer dinge wat jy
skielik onthou gedoen moet word, dit kan neerskryf. Na 'n
rukkie sal jy vind dat al hierdie "dringende" dinge wat gedoen
moet word, ophou en jou hart begin stil raak.
3. Gee al jou begeertes, bekommernisse en laste een-een vir die
Here totdat jou hart onbesorg stil is voor die Here. Spandeer
enkele minute daaraan.
4. Moenie skryf, uit die Bybel lees of musiek luister nie. Sit in
stilte by die Here. Moenie die fokus daarop plaas om te
probeer om te luister wat God vir jou wil sê nie. Indien jy
ervaar dat die Here wel met jou praat, skryf dit neer en raak
weer stil.
5. Na hierdie 30 minute van stilte, kan jy jou joernaal uithaal en
jou belewenis, emosies, frustrasies en gedagtes oor hierdie
tyd neerskryf. Oor die loop van 'n week sal jy sien hoe jou
gedagtes en emosies groei en verander.
6. Stilte het normaalweg die effek dat dit jou tot stilstand bring,
wat tot gevolg het dat dit stres se invloed op jou lewe breek
en dit jou tot besinning bring om weer mooi te dink waarmee
jy besig is. Daarom sal dit goed wees om die volgende vraag
vir jouself te antwoord: Wat was die effek van die stilte op
my lewe en wat behoort ek in my lewe te verander noudat ek
die krag van stilte ervaar het?
2

Studiestuk oor die dissipline van stilte
Daar is 'n tyd om te praat en 'n tyd om stil te bly. (Pred.3:7). In die
moderne wêreld met sy voortdurende geraas, moet die dissipels van
die Here Jesus weer opnuut die dissipline van stilte herontdek.
Sonder gereelde en verlengde tye van stilte waar ons in stilte op God
wag en waar ons stilte toelaat om sy werk in ons te doen, sal ons nie
krag hê om staande te bly teen die vloed van woorde wat elke dag
teen ons aanspoel, die menings van mense, die suigkrag van die
wêreld en die aanslae van die Bose nie.
Die stilte is nodig om al die menslike stemme uit te doof sodat ons
God se stem kan hoor: koerante, tydskrifte, TV, radio,
advertensieborde, plakkate, e-posse en die internet, mense se
menings, gesagsfigure in ons lewe, predikers, boeke wat ons lees of
gelees het, ons eie ambisies en drome, begeertes en drange. Daar is
die stemme uit die verlede: my pa se woorde wat in my ore dreun
wanneer ek iets wil doen, 'n onderwyser se vermaning, die voorbeeld
van 'n vriend. Daar is die stemme van kultuur, tradisies en die
gemeenskap rondom ons wat wil voorskryf en bepaal hoe ons moet
lewe. In die stilte leer ons die Herder se stem ken. Jesus sê: My
skape ken My stem. Hoeveel van ons ken Sy stem? Kan ons dit
onderskei van al die ander stemme in die wêreld?
Stilte kan vreesaanjaend wees. Dit is in die stilte dat ek skielik kan
besef dat dit net ek en God alleen is. In die stilte word ek met my eie
leegheid, niksheid en eindigheid gekonfronteer...en met God.
En God kan kies om in die stilte te praat of nie te praat nie. Daar is
'n plek waar ons die Onsienlike God "in stil wees en vertroue"
ontmoet. (Jes.30:15) Daar in God se teenwoordigheid kan ons tot
bedaring kom: "Bedaar en erken dat Ek God is." Hierdie
Skrifgedeelte kan ook vertaal word met: "Laat staan / wees stil en
weet dat Ek God is." (Ps.46:10) In die stiltes leer ons dat om stil by
God te wees, genoeg is. Daar leer ons dat dit nie altyd vir God nodig
3

is om met ons te praat nie, dat dit nie nodig is dat God Homself hoef
te openbaar nie en dit nie vir God nodig is om in drome en visioene
aan my te verskyn, tekens en wonders te doen en my gebede te
antwoord voordat ek in Hom sal glo nie.
Ons lees van die Egiptiese woestynvaders in die derde en vierde eeu
dat hulle nie 'n verwagting van God gehad het dat Hy Homself aan
hulle sou openbaar nie. Hulle het hulleself maar net daar alleen in
die woestyn aan Hom toegewy en daarna gestreef om heilig voor
Hom te leef. Hulle het hulleself nie waardig geag dat God Homself
aan hulle hoef te openbaar nie, want per slot van rekening was hulle
net eenvoudige, sondige monnike wat uit genade gered was. Ten
spyte daarvan het hulle God "gesien" en die krag van God gesien,
maar hulle het dit nie van Hom gevra of geëis nie. By geleentheid
het 'n duiwel hom as 'n engel van die lig voorgedoen en na een van
die monnike gekom en gesê: "God het my na jou gestuur." Die
monnik het geantwoord: "Kyk of daar nie iewers 'n fout is nie. Jy is
verseker na iemand anders gestuur. Ek het niks gedoen dat God 'n
engel na my sal stuur nie." Daarmee het die duiwel moed opgegee
en die monnik verlaat.
Ons het stilte nodig waar alle aktiwiteit en al ons "doen" stop, waar
daar geen planne is nie, geen ambisie, geen drome en geen
verwagtinge nie - waar alles in ons van onsself af gedesentraliseer
word totdat alles op God fokus en in Christus Jesus sentraliseer.
Stilte vernietig hoogmoed, want stilte reageer nie op al ons woorde,
prestasies, dade, geleerdheid, titels en aanstellings nie. Ons kan stilte
nie met onsself imponeer nie. Stilte stroop ons van onsself en
openbaar al ons pretensie, voorgee en valse verwagtinge. Stilte maak
al ons "groot" werke baie klein. Wat gebeur met iemand wat angstig
en vol blydskap huis toe hardloop om sy ouers te vertel van iets
"groots" wat met hom gebeur het en wanneer hy dit vertel, word sy
woorde met stilte begroet? Wat word skielik van hierdie "groot"
4

ding wat gebeur het? Dit word baie klein. Stilte verklein ons groot
dade tot min of meer hoe groot en belangrik dit werklik is.
Stilte is so dikwels ongemaklik omdat ons so graag wil presteer,
beïndruk en aan ander se verwagtinge wil voldoen. Stilte openbaar
ons eie onsekerheid, ons onvermoë en dwing ons om met onsself
eerlik te wees. Dit help ons om te sien wat of wie dit werklik is wat
ons dryf om die dinge te doen wat ons doen.
Ons het nodig om stil te word tot by die punt waar alles in ons deur
God alleen bevredig word, tot by die punt waar ons soos 'n klein
kindjie stil, tevrede, sonder enige kwelling en aksieplanne en sonder
enige ander begeertes - volkome vergenoegd.
Stilte bevorder kreatiwiteit. Dit is in die stilte wat nuwe beelde
opduik, vars idees, nuwe planne. Stilte en rus verbreek ou patrone,
ou gewoontes, ou idees en konsepte. Ons kan nie sinvol met ander
omgaan as ons nie tye het waar ons stilte het om te besin, te evalueer,
te reflekteer, te beoordeel en te bevraagteken nie. Dit bring
vernuwing, nuwe krag, nuwe insig, nuwe moed, nuwe oortuiging.
Stilte is selde moontlik sonder afsondering. Soms is dit nodig om
letterlik weg te gaan na 'n plek waar niemand anders by jou is nie.
Dit is nodig, dat ons nou, meer as ooit van tevore, weer moet begin
om die dissipline van afsondering te beoefen. Daar is 'n verskil
tussen eensaamheid en afsondering. Jesus wil ons telkens weglei van
eensaamheid na afsondering. Aan die eindpunt van die pad van
afsondering, in die stilte, wag die Here Jesus vir ons.
Min ander dinge konfronteer diepste motiewe en dimensies van die
self, ons goddeloosheid en god-loosheid soos stilte en afsondering.
‘Self’ in sy rou, onverwerkte, onbeskermde en onverbloemde, naakte
vorm, is afstootlik en 'n verskrikking. Daarom bedek ons ‘self’ met
mooi klere, filosofieë, swierige huise, mooi motors, etiket, baie
5

geraas en woon ons partytjies, konferensies en allerlei byeenkomste
by.
Stilte leer ons weer die waarde van woorde. Winston Churchill het
by geleentheid by 'n skool opgetree en sy toespraak het net drie sinne
gehad. Hy het op die verhoog gestap en gesê: "Never give up. Never
give up. Never give up." Dit was een van die kragtigste toesprake
ooit in die geskiedenis. Indien hy vir 'n uur gepraat het en o.a.
hierdie drie sinne deel van sy toespraak gemaak het, sou niemand dit
onthou het nie. Min woorde en die regte woorde het groot krag.
6