Seizoen 2010-2011 - FC Berghuizen

moesten stroken. (Een ICD zou ook betekenen
dat ik niet meer mag keepen i.v.m. met het
gevaar dat ik daar op zou vallen). Twee
december zou het zover zijn. Het wachten
duurde lang vooral omdat ik me goed voelde,
was niet ziek, ik voelde me prima. In deze
periode werden we ontzettend goed opgevangen
door alle lieve familieleden vrienden, vrienden
van vrienden en bekenden. Samen hielden ze de
zaak draaiende en hielden ze Marijke, mij en de
kids op de been. Ik kan je vertellen dat zo‟n rot-
periode ook hele mooie dingen met zich mee
brengt. Het heeft ons zo veel steun gegeven en
het ons zo veel makkelijker gemaakt om gewoon
weer door te gaan met het leven.
ICD Operatie
Twee december is de operatie helaas niet
doorgegaan, er kwam een spoedgeval tussen.
Dat viel even flink tegen vooral voor Marijke en
de kinderen. De volgende morgen was ik al
vroeg aan de beurt, een voorspoedige operatie.
Marijke was er toen ik op de kamer kwam. Ik
was euforistisch, kon de hele wereld aan was
prima te pas! Helaas werd ik onwel toen ik naar
de wc moest. Het voelde of alles uit mijn lichaam
spoelde aan de kant waar mijn ICD was
geplaatst. Toen kwam de slecht nieuwsarts weer
om te vertellen dat ik dus de volgende morgen
niet naar huis mocht! Toen knapte er voor het
eerst iets in mij!!! Ik had zo ontzettend graag
Sinterklaas thuis met de kinderen gevierd!! Op
zich was het ook zo verklaarbaar waarom ik
onwel was geworden. Ik had deze dag en de dag
er voor zo ontzettend weinig gegeten aangezien
ik nuchter moest blijven voor de operatie!
Gelukkig voelde ik me „s avonds al weer een stuk
beter, was al weer alleen naar de wc geweest en
ook zaterdag ging het goed. De zuster van de
zaterdagavond vertelde me een goed woordje te
doen voor me bij de arts. Ondertussen had een
vriend van ons geregeld dat er zondagmorgen
een cadeau voor onze kinderen achter mijn
nachtkastje lag. Sinterklaas thuis zou aan mijn
neus voorbij gaan maar op deze manier maakte
ik toch iets van Sinterklaas met de kinderen
mee. Het was erg emotioneel die
zondagochtend. De kinderen hadden een
prachtig gedicht aan hun cadeau en op de gang
hebben we het spel gespeeld. Toen kwam de
zuster er aan om te kijken wat de kinderen voor
moois hadden gekregen van de Sint. Ze vertelde
dat zij een nog veel mooier cadeau had en dat ik
met mijn gezin mee mocht naar huis, een beter
Sinterklaascadeau hadden ze mij niet kunnen
geven.
De vele bezoekjes van mijn Helden /
teamgenoten hebben mij en Marijke goed
gedaan, hun verhalen steeds opnieuw aanhoren
en hun beleving zien en voelen, het maakt je
plaatje compleet. Op deze manier heeft alles een
plek gekregen. Ik hoop dat dat ook bij hun het
geval is.
Hoe is het nu met me?
Op zich mag ik alles weer doen, met dien
verstande dat ik goed naar mijn lichaam moet
luisteren, zodat ik niet teveel doe. En dat is voor
mij nogal moeilijk. Je voelt je geestelijk prima,
maar je lichaam wil nog niet alles wat je geest
wel wil. En natuurlijk heb ik nu medicijnen.
Ja, het verandert je leven, denkt anders over
dingen. Je weet weer hoe druk en hectisch je
normaal deed. Nu waardeer je nog veel meer de
kleinere dingen. Klinkt als een cliché, maar zo is
het wel! Ook laat ik me niet zo snel meer
beïnvloeden, zo van dat doe ik wel even. Verder
heeft mijn gezondheid afgelopen weken weer
een kleine terugval gehad. En dan weet je dat je
met je geest verder bent dan met je lichaam.
Betekent dat je ook daarmee aan het werk moet.
Het zal zeker een jaar duren totdat ik weer ben
zoals voor mijn hartstilstand.
Impact op Marijke en de kinderen?
Marijke vertelt: “Natuurlijk heeft zo‟n gebeurtenis
veel impact op je. Veel mensen zeiden ook: wat
zul je geschrokken zijn, maar dat was bij mij niet
het geval. Het leek wel een goed
georganiseerde, slechte film. Ik werd opgehaald
van huis. Ondertussen was er al oppas geregeld
voor de kinderen (zij zijn daar ook erg goed
opgevangen) en kon ik bij mijn moeder in de
auto stappen en in Berghuizen overstappen en
de ambulance in gaan. Toen ik die aangeslagen
gezichten rondom het veld zag wist ik dat het
goed mis was maar al die tijd had ik er
vertrouwen in dat het goed kwam! De mensen
die geschrokken zijn stonden op en aan het
voetbalveld! Dat zeg ik steeds, en die mensen
die het hebben van horen zeggen. Ik kon alleen
maar blij zijn dat iedereen zo ontzettend goed
had gereageerd en dat Marc zo snel opknapte.
Dat heeft alleen maar bijgedragen aan een snel
en positief herstel van ons allen.
Clubblad FC Berghuizen - seizoen 2010-2011 - 2 e uitgave
Pagina - 8 -