Seizoen 2010-2011 - FC Berghuizen

SSOOMMSS IISS DDEE BBAALL RROONNDD,, SSOOMMSS NNIIEETT
De tweede goal van Theo Janssen tegen PSV is
Cantona-achtig, zeg ik. Nu zal het Janssen
vermoedelijk worst wezen wat ik van hem en zijn
stift vind. Dat interesseert mij dan weer niets. Ik
behoud mij het recht voor om Janssen en
Cantona in een adem te noemen. Dat had
trouwens al veel eerder moeten gebeuren.
Roberto Rosales staat aan de basis van het
kunststukje van Janssen. De Venezolaanse
verdediger levert de bal in bij zijn teamgenoot en
stormt vervolgens als een op hol geslagen
kariboe naar voren. Hier! Ik sta vrij! Dit horen
wij Rosales, de verdwaalde back, luid en
duidelijk roepen.
Gelukkig zijn geluidsfragmenten hiervan bewaard
gebleven. Ik heb grote bewondering voor
Rosales en zijn niet aflatende ijver om zich
met de aanval te
bemoeien.
Toch kwam
het achteraf
gezien niet
geheel
ongelukkig uit
dat hij de bal
niet terugkreeg
van de latere
doelpuntenmaker
Janssen. Anders was de
stift van het jaar mooi aan
onze neus voorbij gegaan.
We spoelen terug en zoomen
in op het moment dat Janssen
ontvangt. De bal gaat de lucht
in, via knie en borst. Dan vleit
hij zich nederig aan de
linkerwreef van de maestro, waar
hij hoort. Janssen vindt dat het nu
tijd wordt voor een sprint. Een volstrekt logische
beslissing in deze fase van de strijd.
Hij zet het voltallige PSV-elftal, lamgeslagen door
een nieuwe op handen zijde nederlaag tegen
Twente, op een ronde achterstand. Met
terugwerkende kracht denk ik dat het niet de
stift was waarmee Janssen het laatste restje
Stop het geluk in een dwangbuis
hoop op de titel dat gloorde bij PSV de grond in
boorde. Het was de sprint.
Als Janssen - of all people - ons looples geeft,
dan zijn we niet meer te redden, moeten de
spelers van de wanhopig meeschrijvende trainer
Rutten hebben gedacht. De stift die volgde was
een toegift. We zijn beland bij het pièce de
résistance, de paukenslag. Janssen heeft de bal
ter voorbereiding zes keer geraakt, knie en borst
meegerekend. Hij steekt driekwart van het veld
over en maakt zich gereed voor zijn finest hour
in de eredivisie.
Theo Janssen is een oude voetballer, in een oud
lichaam, met een oude ziel. Als een Metusalem
strompelt hij over de velden. Het geeft niet. Hij
stift. Daar gaat-ie al. De bal maakt een vlucht
van drie seconden
voordat hij de grond
raakt. Hij lijkt de
verkeerde kant op te
willen, richting paal,
maar het meegegeven
effect en de lucht
sturen bij.
Na de chip stuitert de bal
na en bolt uit. Daarop
steekt Janssen zijn twee
armen schuin de lucht in.
Zijn ogen zijn gericht op het
publiek. Urenlang blijft hij
roerloos staan. Het kunnen
ook minuten zijn, of seconden.
Tijd bestaat niet meer nu. Zijn
team omhelst. Janssen sloft
loom terug naar de speelhelft
van Twente. Hij heeft zijn werk
gedaan, de wedstrijd is beslist.
Daar staat hij. Mond open,
grijnzend. Hij schudt zijn hoofd. Alsof hij niet kan
geloven wat hij zojuist deed. Geloof het maar
Theo. Jij was het die stiftte. Het is jouw
moment, jouw seizoen. Grijp het geluk vast, stop
het in een dwangbuis, laat het niet ontsnappen.
Mooier dan dit wordt het nooit meer.
Tim Nijhof
Clubblad FC Berghuizen - seizoen 2010-2011 - 2 e uitgave
Pagina - 14 -