cursus vervoerswezen 1983 - 1985 - Tijdschrift Vervoerswetenschap

236
en een belastingtarief van 40% betalen de IB-ers netto 15 cent per auto-kilometer
voor hun privé-gebruik. De regeling verlaagt zo dus de variabele autokosten.
Enkele gevolgen van de fiscale regeling met betrekking tot de kilometervergoeding voor
het zakelijk verkeer
Een vergoeding door de werkgever op basis van de integrale (vaste + variabele)
kosten van de zakelijk gereden kilometers met particuliere auto's wordt door de fiscus
redelijk geacht en is niet belast. Van alle autokilometers (60 miljard) wordt 10,2%
door particuliere auto's voor zakelijke doeleinden gereden (zie de tabel). Veronderstellend
dat de gemiddelde vaste kosten van deze auto's ƒ 4.200 per jaar, het gebruik
14.000 kilometers per jaar en de variabele kosten 25 cent per kilometer zijn, bedragen
de integrale kosten 55 cent per autokilometer. Als alle zakelijke kilometers van nietzakenauto's
tegen deze integrale kosten door de werkgevers worden vergoed dan
betalen de werkgevers:
0,102 x 60.000.000.000 x ƒ 0,55 = ƒ 3.366 miljoen.
Verondersteld wordt dat vooral IB-ers een kilometervergoeding ontvangen omdat
de regeling niet leidt tot een bijtelling bij het belastbaar inkomen.
Bij deze fiscale regeling is het eveneens interessant om na te gaan wat de gevolgen
zijn van een situatie waarin de werkgever slechts de variabele kosten van 25 cent per
autokilometer belastingvrij mag vergoeden.
A.ls de werkgevers de overipe 30 rent npr niifokürym^fpr nis vist inarliïVs HeHr^cr
toevoegt aan het inkomen en als over dat extra inkomen gemiddeld 40% loon- en
inkomstenbelasting moet worden betaald zijn die extra belastingbedragen in totaal:
0,4 x 0,102 x 60.000.000.000 x ƒ 0,30 = ƒ 734,4 miljoen.
Voor de fiscale regeling met betrekking tot de autokostenvergoeding geldt evenals
voor de zaken-auto-regeling dat een belastingvrije vergoeding die beperkt blijft tot de
variabele kosten tegenwoordig de extra uitgaven dekt die moeten worden gedaan om
inkomen te verwerven. Met andere woorden: omdat de auto m de laatste decennia
ook een gebruikelijk middel voor privé-verplaatsingen is geworden leiden de bestaande
fiscale regelingen met betrekking tot het zakelijk autoverkeer tot bovenmatige
belastingvrije vergoedingen.
De bestaande kilometervergoedingsregeling heeft bovendien als merkwaardig gevolg
dat de variabele kosten van zakelijke verplaatsingen voor de gebruiker negatief
zijn. [2]
Elke kilometer 'voor de zaak' levert immers gemiddeld een bijdrage van 30 cent
voor de vaste kosten op. Een groot deel van het zakelijk personenvervoer is mede
door deze vergoedingsregeling een voor het openbaar vervoer ontoegankelijke
markt: zelfs in het geval van nultarieven ('gratis' openbaar vervoer) zullen de automobilisten
die een vergoeding op basis van de integrale kosten krijgen niet van vervoerwijze
veranderen. In de recente discussies over de mogelijkheid tot variabilisatie van
de autokosten (bijvoorbeeld: motorrijtuigenbelasting omlaag benzine-accijns omhoog)
is de bijzondere kostenstructuur van het zakelijk verkeer tot nu toe niet aan de
orde geweest.
Enkele gevolgen van de fiscale regeling met betrekking tot het woon-werkverkeer
Voor het regelmatig reizen tussen woning en arbeidsplaats kan gemiddeld globaal 15
cent per afgelegde kilometer van het belastbaar inkomen worden afgetrokken. Dit