Modefotografie in Nederland - Galerie Pennings

een thema publiceren. Veelal werden deze reportages ‘op
locatie’ gemaakt. Zo werd voor het fotograferen van zeilkleding
een jachthaven als locatie gezocht. In de jaren
vijftig specialiseren in Nederland voor het eerst enkele fotografen
zich in modefotografie, onder wie Lood van Bennekom
en Hans Dukkers. 14
Dynamiek
In de ‘Swinging Sixties’
stond Londen –
hét centrum van popmuziek
en Pop Art –
in het middelpunt
van de belangstelling.
De emancipatie
van de jeugd stond
centraal. Mary Quant
was de eerste couturier
die mode ontwierp
speciaal voor
jongeren. Haar creaties
verkocht ze via
boutiques, die veel
laagdrempeliger
waren dan de officiële
salons.
De modefotograaf
David Bailey, legendarisch
geworden
door de op hem gebaseerde
film Blow-Up
uit 1966, van de Italiaanse
regisseur
Michelangelo Antonioni, stond model voor de modefotograaf-nieuwe-stijl
met een dynamische werkwijze. Hij,
maar bijvoorbeeld ook de Amerikaanse modefotograaf Richard
Avedon, schoot in hoog tempo foto’s met een spiegelreflex
camera ‘vanuit de hand’ en met behulp van een
motordrive. Vaak werd gekozen voor een extreem hoog of
laag camerastandpunt, wat leidde tot vertekening van de
voorstelling. Ook met tele- en groothoeklenzen konden
verschillende, deformerende effecten worden bereikt. Nu
het door meer lichtgevoelige lenzen en lichtgevoeliger film
mogelijk was zonder statief te werken, werd de stijl als
vanzelf dynamischer. Wat goed pastte bij de mode voor
jonge mensen. Deze dynamische stijl werd in Nederland
geïntroduceerd door Paul Huf. 15
afb. 5 Fotograaf onbekend. Mode Max Heymans. De Vrouw en haar
Huis 1956, 506. Collectie Koninklijke Bibliotheek, Den Haag.
afb. 6 Paul Huf. Avenue februari 1967. Collectie Maria Austria
Instituut, Amsterdam.
Paul Huf
Paul Huf was via de reclamefotografie in de modefotografie
terecht gekomen. In 1947 was hij op aanraden van
Erwin Blumenfeld enkele maanden naar Parijs geweest.
Blumenfeld meende dat Nederland te klein was voor zo’n
getalenteerd fotograaf. Tien jaar later, in 1957, verbleef
Huf ook enkele maanden in de Verenigde Staten, maar hij
besloot uiteindelijk toch om in Nederland zijn carrière
voort te zetten. Immers, in de VS zou hij
een van de velen zijn, in Nederland een van
de weinigen.
Paul Huf introduceerde in Nederland niet alleen
een spontane, dynamische stijl maar
ook een professionele werkwijze. Als eerste
in Nederland werkte hij met professionele
fotomodellen. Al in 1954 huurde hij het Engelse
model Ann Pickford, niet eens voor
een modereportage, maar voor een reclameopdracht
voor hoezen van grammofoonplaten.
Later werkte hij samen met het in 1964
gestarte modellenbureau van Corine Rottschäfer.
Huf fotografeerde zowel buiten op straat als
binnen in een studio. In de studio werd
tegen neutraal achtergrondpapier gefotografeerd
dat van de wand overliep over de
vloer. Dat had als voordeel dat er geen storende
overgang tussen muur en vloer zichtbaar
was. Een uitgebalanceerde belichting
zorgde ervoor dat er geen hinderlijke schaduwen
ontstonden. De compositie werd vaak
alleen bepaald door de houding van het
afb. 5 model, zodat alle aandacht op haar was gericht.
Door het gebruik van de motordrive
konden snapshot-achtige foto’s worden gemaakt. Maar,
hoewel de foto’s van Huf er spontaan uitzien, waren ze in
72 KOSTUUM 2012 MODEFOTOGRAFIE IN NEDERLAND
afb. 6