wat kost dat nou, zo'n wereldreis? - Duende

More documents

Recommendations

Info

Vorige pagina’s: Ook al is de ankerplek nog zo comfortabel, we willen niet de dure marina in. “De helft van al mijn geld geef ik uit aan boodschappen”, meldt een solozeiler. Het antwoord is lastig in een koel cijfer te vangen, afhankelijk als het is van vele factoren. Bootlengte, uitrusting, levensstijl, vaargebied, onverwachte pech... Logisch, maar ook wij wilden tijdens onze voorbereidingen jaren geleden gewoon eens wat getallen horen. Uit verhalen van vergelijkbare voorgangers destilleerde ik een optimistisch richtbudget van duizend euro per maand. Geen idee of dat zou lukken. Vanaf ons vertrek houd ik uit pure nieuwsgierigheid onze eigen ‘harde cijfers’ tot op de euro bij. Na twaalf maanden kan ik een balans opmaken, met als conclusie dat onze uitgaven per maand sterk uiteen lopen. Om een evenwichtiger beeld te krijgen van wat een reis nou kost, moeten we die ongepaste vraag ook aan anderen stellen. Met een kleine enquête trek ik de stoute schoenen aan en vraag Nederlandse collega-vertrekkers naar hun ervaringen van afgelopen jaar. Het is een gevarieerde groep voor wat betreft boten, leeftijden en vaargebieden. Velen hebben een (half) rondje Atlantic gezeild. Anderen zijn naar Zuid-Amerika overgestoken, zeilden de Middellandse Zee in of zwierven door de Pacific. Bemanningen van solo tot vijf personen trokken rond de wereld met zeilboten van 26 tot 60 voet. Ik vraag ze onder meer hoe hun budget verdeeld was over de volgende categorieën: verzekeren, havengeld en douane, boot (onderhoud, uitrusting en brandstof), boodschappen, horeca, uitjes/vervoer en diversen (o.a. gezondheid, was, souvenirs, communicatie). Verzekeren of niet? Een enkeling verzekert zijn boot niet onder het motto: wij zorgen goed voor de boot, dus de boot zorgt goed voor ons. Bram en ik zijn niet van die helden. Duende omvat alles wat we hebben en een goede verzekering ontspant de zenuwen enigszins. Daarbij komt dat sommige havens of jachtwerven een bewijs van verzekering eisen. We nemen ook een ziektekostenverzekering voor wereldreizigers. Ondanks een hoog eigen risico vind ik deze laatste best duur. Voor ziektekosten, WA en een reisverzekering zijn we al 150 euro per maand kwijt. Een interessant alternatief hoor ik van een zeiler die al 25 jaar onderweg is: “Ziektekostenverzekeringen hebben we snel opgezegd toen we nog jong en gezond waren. Het uitgespaarde geld hielden we apart voor noodgevallen. Daarnaast zijn ziektekosten in het buitenland vaak goedkoper. Zo heb ik net in Maleisië een gebroken voet laten gipsen: alles erop en eraan voor vijftig euro” Een ander zegt: “Het kon wel eens goedkoper zijn om tussendoor naar Nederland terug te vliegen en zo je ziektekostenverzekering te houden, dan om een aanvullende verzekering te moeten nemen.” Een opvallende conclusie is dat de relatieve kosten voor verzekeren voor bijna iedereen in dit onderzoek gelijk blijken te zijn. Onafhankelijk of het budget nu 35.000 euro is of slechts 3.500 euro, besteden de vertrekkers vijftien tot twintig procent aan verzekeringen. HaVens of ankeren Wat betreft havengelden begint het al meteen fout: Europa is een dure start. Een ervaringsdeskundige mailt: “In de beginmaanden tot aan de Atlantische oversteek hebben we continu in een haven gelegen, stom! Daar zijn we zeker drieduizend euro aan kwijt geweest.” In Europa ligt Duende zoveel mogelijk voor anker. Maar toch zijn havens soms onvermijdelijk. Niet gehinderd door een woeste branding gaat de bevoorrading per winkelwagen een stuk soepeler. Ongelimiteerd water, stroom en internet verbruiken is soms reuze handig. En als bonus heb je de vrijheid om even van de boot af te kunnen. Het is een luxe die gevaarlijk gemakkelijk inslijt. “We hebben meer in havens gelegen dan we verwacht hadden”, is een veel gehoorde uitspraak. In Zuid-Amerika kunnen we vaker van havenluxe genieten. Doordat er veel gewerkt wordt met gratis dagen of gastenkortingen, blijven onze havenkosten onder ons gemiddelde van 125 euro per maand. Van andere zeilers horen we dat de havens in de Middellandse Zee minder budgetvriendelijk zijn: “Je kunt in de Med gelukkig veel ankeren in beschutte baaien, want havens kunnen erg duur zijn.” Ook in het rondje Atlantic worden de havens er niet goedkoper op. Zo zegt de schipper van een 31-voets boot: “Vergeleken met Nederland vond ik de Canarische Eilanden al duur en in Amerika zijn de havens echt onbetaalbaar.” Havengeld varieert van vier tot 28 procent van het budget, waarbij de meesten rond het gemiddelde blijven van ruim tien procent. Het grootste geVaar De meest verraderlijke bedreiging voor ons budget is De Boot. Op Duende proberen we de kosten zoveel mogelijk in eigen hand te houden onder het motto: wat er niet is, kan niet kapot. We hebben gelukkig niet eens de ruimte voor een watermaker of generator. Een krap bootje heeft meer voordelen: verzekering, havengeld, zeilen en onderdelen zijn goedkoper en onze kleine achttien pk verbruikt weinig brandstof. Hoewel we de motor meer gebruiken dan verwacht (zoals veel zeilers beamen), blijven onze kosten voor brandstof daardoor gemiddeld onder de honderd euro per maand. Voor grotere boten drukt windstilte zwaarder op het budget. De 150 paardenkrachten van een 47-voeter slurpten zomaar 784 euro op in een dure maand. Toch slokt die kleine Duende het grootste deel van ons budget op. Gemiddeld wordt er door de vertrekkers vijftien tot twintig procent uitgegeven aan brandstof, onderhoud en uitrusting. Wij vormen een uitzondering: maar liefst 29 procent van ons budget gaat naar ons troetelkind. Door een werfbeurt in Tenerife geven we zomaar het dubbele maandbudget uit. Zwetend noteer ik in mijn kasboek de uitgaven van weer een watersportwinkel. Ondanks de lading klusspullen en gereedschap aan boord, besteden we veel aan verbeteringen en extra uitrusting. We horen van meer zeilers dat ze daar last van hebben: “Ons budget is 18.000 euro en daar gaan we meestal ietwat overheen. Vaak door speelgoed voor de boot.” PecH “Pats!” Binnen een seconde zijn we vijfhonderd euro armer door een kapot zonnepaneel. Toch mogen we niet klagen. Bij andere zeilers lijkt de rampspoed geen einde te kennen: “In Frankrijk moesten we de saildrive vervangen, op Martinique de verstaging en op Curaçao bleken we een probleem te hebben Vertrekkers 1 2 Veel gereedschap aan boord is handig om veel zelf te doen. 3 Door een verfbeurt op de Canarische Eilanden geven we het dubbele van ons maandbudget uit. de relatieVe kosten Voor Verzekeren blijken Voor iedereen gelijk 54 feBruarI 2010 www.zeilen.nl www.zeilen.nl feBruarI 2010 55 1 2 3 FINANCIËN
Vertrekkers FINANCIËN 1 Binnen een seconde zijn we 500 euro armer. 2 Op de markt geef je gemakkelijk je geld uit. 3 Als er niets is, kun je ook niets uitgeven. 4 lokaal geproduceerd voedsel is vaak nog goedkoper op de markt. “ik denk dat een financiËle buffer belangrijk is” met de kielaanhechting. Hierdoor hadden we veel onverwachte kosten.” Een solozeiler vertelt over zijn tegenslag: “Mijn mast werd overboord getrokken door een aanvaring met een Braziliaanse visser. Op mijn jaarbudget van vijfduizend euro kon ik opeens 2.500 euro extra optellen.” Om ons heen horen we spookverhalen over compleet nieuwe generatoren, modems en marifoons die uit Nederland worden ingevlogen. ‘Onze generator ging kapot en daarbovenop kwam de diefstal van onze rubberboot met buitenboordmotor’, schrijft een pechvogel. Naast diefstal zijn er andere onverwachte kosten, vertelt een ander: “Wij werden in Tenerife aan de ketting gelegd wegens fout ankeren. We moesten een waarborgsom van duizend euro betalen om weer vrij te komen. Hier hebben we nooit meer een euro van teruggezien. Ik denk dat het belangrijk is om een financiële buffer te hebben voor dit soort grappen.” leVensonderHoud “De helft van al mijn geld geef ik uit aan boodschappen”, meldt een solozeiler. Gemiddeld kost de supermarkt een kwart van het budget; voor de meesten is dat daarmee de grootste uitgavenpost. Wij brengen driehonderd euro per maand naar de plaatselijke kruidenier en honderd euro naar de SpAArpOt klEINEr DAN DE plANNEN We zitten aan boord van een comfortabele Hallberg-rassy 43, op de borrel bij een stel gepensioneerde zeilers. Na een paar wijntjes komt de vraag dan toch weer boven: “Ik durf het bijna niet te vragen, maar hoe kunnen jullie dit op deze leeftijd doen? Jullie kunnen toch niet nu al met pensioen zijn?” Dat klopt, op je 33ste ga je niet met pensioen en we bouwen het ook niet op met deze levensstijl. We hebben een andere keuze gemaakt dan de meeste leeftijdsgenoten: geen huis kopen, maar een kleine boot. Op een paar dozen dierbare boeken en fotoalbums na, bevrijdden we ons van alles wat niet in die minimale woonruimte past. Door hard te werken en drie jaar voor vertrek al naar het water te verhuizen, hebben we wat kunnen sparen. toch was dit spaarpotje bij vertrek nog steeds te klein voor onze plannen. twaalf maanden kunnen we het uitzingen, dus om verder te komen, hebben we een inkomen nodig. Elke maand knabbelen we weer een deel van ons spaargeld op en langzaam worden we steeds zenuwachtiger. Zullen we na een jaar echt moeten stoppen? Of boten moeten gaan schilderen en achter de bar gaan staan? Maar na enkele maanden onderweg blijkt dat we via email en skype voor Nederlandse opdrachtgevers ons oude werk – grafisch ontwerpen en websites bouwen – op freelancebasis kunnen blijven doen. “Vind je het dan niet vervelend dat je steeds moet werken?” Ja, soms is het onhandig of schiet een leuke excursie er weleens bij in. Een goede internetverbinding is voor ons mobiele kantoor een reden om nog even te blijven liggen. We reizen langzamer, doordat we tijd moeten uittrekken om te werken. Maar al verdienen we maar een fractie van ons vroegere loon, het werk is voor ons een prettige afwisseling met het varen en genieten. Het is niet gemakkelijk, en zeker spannend, maar het geeft ons de mogelijkheid dit op deze leeftijd te kunnen doen en dat geeft een enorme vrijheid. horeca. Daarbij letten we op de prijzen, maar een beetje luxe in de vorm van een goedkoop etentje of een koud biertje ontzeggen we onszelf niet. Per vaargebied zijn er grote verschillen. Zo is Brazilië met zijn gigantische achterland goedkoop, maar op kleine, afgelegen eilanden is het anders. Zo mailt iemand uit de Carieb: ‘Veel eilanden zijn duur, op de British Virgin Islands tot aan het belachelijke toe. Voor een pak melk betalen we vijf dollar. Achteraf hadden we meer moeten inslaan waar het goedkoop was.’ Een ander zegt na een rondje Atlantic: “Geen supermarkt is zo ruim voorzien en voordelig als de Nederlandse!” Ook het eilandenparadijs van de Stille Zuidzee is niet goedkoop, schrijft een zeiler die in twee jaar de wereld rondging: ‘Je hoort altijd dat Polynesië ontzettend duur is, maar volgens mij zijn het gewoon Nederlandse prijzen die je even niet meer gewend bent. Je gaat voor tachtig euro uit eten. Tja, dat deden we thuis ook. Daarnaast zijn de kosten opgelopen door onze strakke reisplanning. We vonden het tempo niet erg, maar daardoor vonden we vaak dat we het verdiend hadden om iets leuks te doen, zoals uit eten gaan of veel lekkere dingen kopen.’ uitjes en VerVoer Uitjes maken het leven tijdens de reis leuk. Zonder uitjes hadden we net zo goed op de Oosterschelde voor anker kunnen gaan liggen. Zodra we de boot achter durven te laten, maken we ook grotere excursies. Met de bus vier, vijf dagen het binnenland in. Nu ons dagelijks leven zich op de boot afspeelt, zijn dat onze vakanties. Toch zijn uitjes en vervoer maar vijf procent van ons budget. Openbaar vervoer is buiten Nederland verrassend voordelig en met behulp van internet kun je betaalbare hostels vinden. Naarmate het vertrekkersbudget ruimer is, zien we dat uitstapjes en vervoer een steeds groter deel van de kosten uitmaken. “Omdat we dit jaar vaak terug naar Nederland moesten, is vervoer twintig procent van onze uitgaven geweest”, aldus een vertrekker voor onbepaalde tijd. Zeilers die langer dan een jaar wegblijven, vliegen vaak eens per jaar terug naar Nederland. Sommige vertrekkers, die bijvoorbeeld een half rondje Atlantic varen tot Amerika, vliegen naar huis en laten de boot naar Nederland brengen. Om een eerlijke vergelijking mogelijk te maken, vallen deze vliegreizen en boottransporten buiten dit onderzoek. de Harde cijfers Uit de enquête blijkt dat er enorme verschillen zijn. Het is interessant om bepaalde vergelijkingen te trekken. Zo gaf een 47-voeter met drie kinderen aan boord exact het dubbele uit vergeleken met een 31-voeter met twee kinderen, op een identieke vaarroute. Daarentegen is het budget van een 43-voeter in Zuidoost-Azië gelijk aan dat van een 36-voeter in de Middellandse Zee. De uitein- 56 feBruarI 2010 www.zeilen.nl www.zeilen.nl feBruarI 2010 57 1 2 3 4
Page 1: Vertrekkers FINANCIËN Iedere vertr

wat kost dat nou, zo'n wereldreis? - Duende

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?