SOCQUET&ZOON - Cursiefje

Loepzuiver ...
“Ik ben besmet met de watermicrobe
en ik wil er nooit vanaf’’
Zin om tijdens mooie zomerdagen met de fiets
of te voet de rand en Brussel te verkennen? ’t
Cursiefje ging op de Vaartdijk in Kapelle-op-den-
Bos aan boord van de Ibis en ontmoette er de
vriendelijke Nederlandse schipper Marten De
Vries (44) en zijn gezin. Al zes jaar lang maken ze
voor Rivertours elke vaart tot een aangename
belevenis. Wij scheepten mee in en spraken met
Marten over zijn liefde voor het water.
CUR: Hoelang ben je al actief als schipper?
Ik ben opgegroeid in het schippersmilieu. Heel
mijn familie leeft van het vrachtvervoer. Mijn
ouders, opa en oma, broers… Iedereen kreeg
de voorliefde voor het water met de paplepel
mee. Het was dus een logische stap om ook
voor dit leven te kiezen. Ik ken niks anders en
aard ook nergens anders. Op het land komen
de muren op me af na enkele dagen. Het gevoel
van vrijheid dat je op een schip ervaart is niet
te evenaren.
CUR: Je woont ook op een boot?
Ja, ik woon op de Vivaldi, de boot waar we
normaal de kanaaltochten mee ondernemen.
Door een technische panne is hij echter buiten
gebruik, maar normaal komt alles snel in orde.
We wonen op en varen met de boot. Dat is
iets anders dan een woonboot, die enkel aan
de oever vastligt. Wij nemen ons huisje gewoon
overal mee.
CUR: Wat moet ik me bij zo’n huis voorstellen?
We hebben eigenlijk alles wat we nodig hebben,
maar dan in een compactere vorm. Je kan
het vergelijken met een caravan. Ik leef erin met
mijn vrouw en zes kinderen. Lijkt krap, maar het
is best gezellig. Met wat creativiteit kan je de
beschikbare ruimte optimaal indelen.
CUR: Geeft dat geen spanningen?
Nee. Tijdens het schooljaar zitten de kinderen
op een internaat voor schipperskinderen. Het
verschil met een gewoon internaat is dat hier
enkel kinderen van schippers naartoe komen.
In het weekend kunnen ze er ook blijven, als
de ouders ver weg zijn. Dat gebeurt de laatste
jaren wel minder. Tegenwoordig vind je op de
vrachtschepen ook een auto aan boord. Dat
maakt het veel eenvoudiger om de kinderen af
te halen. Vroeger zag ik soms tot drie maanden
mijn ouders niet. In de tussentijd verbleef ik op
internaat of bij oma en opa.
CUR: Je maakte zes jaar geleden de overstap
van vracht- naar passagiersvervoer. Waarom?
Ik had mijn boot verkocht en zocht naar een
nieuwe uitdaging. In België zag ik een vacature
voor schipper bij Rivertours. Het voordeel
was dat ik samen met mijn gezin de uitdaging
kon aangaan. Dat zie je nu ook aan boord. Ikzelf
hanteer het stuur, terwijl mijn vrouw zich
bezighoudt met de gasten. Een vrachtschip is
zeer eenzaam. Je zit alleen in je stuurhut en hebt
weinig sociaal contact. Hier komen de kinderen
vragen of ze even aan het stuur mogen draaien
of komen mensen spontaan een babbeltje slaan.
CUR: Heb je soms geen heimwee naar vroeger?
Toch wel. Ik mis het vooral om het ruime sop
• 6 •
te kiezen richting buitenland. Dankzij het vrachtvervoer
heb ik een mooi stukje van de wereld
gezien.
CUR: Plekjes ontdekt die in jouw herinnering
gebrand staan?
Zeker. Zo voer ik soms richting het Zuiden
van Frankrijk doorheen kleine sluisjes die je nog
zelf open en dicht moest draaien. Heel mooi
en gezellig. Bij het aanmeren kwam ik ook altijd
in contact met de andere schippers. We sloegen
een babbeltje en barbecueden samen. Tegenwoordig
komt dat niet zo vaak meer voor.
Haast en geld zijn twee begrippen die de bovenhand
genomen hebben. Spijtig.
CUR: Zijn jouw kinderen net zo bezeten door
de scheepvaart als jij?
Absoluut. Het is een microbe die je niet meer
loslaat. Er is niemand die eraan denkt om een
leven op het land uit te bouwen. Iedereen wil
blijven varen. Mijn zonen zitten trouwens al op
de schippersschool. Ze leren de knepen van het
vak op het schoolschip in Hoei. In een viertal jaren
evolueren ze van matroos naar volmatroos,
stuurman en schipper. Eén van mijn zonen is
momenteel aan het stage lopen op een groot
schip. Ook mijn huidige vrouw is verknocht. Zij
komt niet uit het schippersmilieu, maar wou de
overstap toch proberen maken. Eén maand op
proef, zo zei ze. Wel, ze is nooit meer weggegaan.
CUR: Wat moet een goeie schipper allemaal
kunnen?
Goh, je moet vooral oplettend zijn en correct
weten te reageren op wind, stroming… Daarnaast
is het belangrijk om op alle markten thuis
te zijn. Ik sta aan boord zowel in voor reparaties
aan de elektriciteit, het laswerk, de loodgieterij
als mede de ontvangst van de gasten. Vooral
bij passagiersvervoer is ook klantvriendelijkheid
een belangrijke peiler, maar dat spreekt voor
zich.
CUR: Zijn jullie het volledige jaar actief?
Eigenlijk loopt het passagiersseizoen van april
tot eind oktober. We zijn dan zeven dagen op
zeven aan het werk. Maar daarbuiten verhuren
we de boot ook voor feestjes enzo. Dat
maakt dat we tegenwoordig 365 dagen actief
zijn. Maar je hoort ons niet klagen. We doen
dat graag.
CUR: Is de job afwisselend?
Zeker en vast. Ik ben schipper voor de Brabantse
kanaalbus, wat betekent dat ik vaarten doe
waarbij wandelaars en fietsers naar believen
kunnen op- en afstappen. Maar ook gewone
rondvaarten op de Schelde enzo horen erbij.