Het Opleidingsfonds - LVAG

GENEESHEER
Burrill Bernard Crohn
Bij de naam Crohn denken we allemaal aan de gelijknamige chronische inflammatoire darmziekte, maar
wie weet dat we dit aan het alfabet te danken hebben?
“Op dertienjarige leeftijd werd Burrill
toegelaten tot de City University.”
Burrill Bernard Crohn werd in 1884 in New York City
geboren. Zijn vader had zich in die stad als beurshandelaar
gevestigd. Burrill was een van de twaalf kinderen
van deze Duits-Joodse immigrant.
Op dertienjarige leeftijd werd Burrill toegelaten tot de
City University in New York [verzameling high schools
en universiteiten - red.], waar hij op achttienjarige
leeftijd zijn diploma haalde. De vier jaar durende
geneeskundestudie volgde hij aan de Columbia University
College of Physicians and Surgeons.
Na het afronden van deze opleiding kon Crohn beginnen
aan een internship en fellowship aan het Mount
Sinai Hospital in New York. In dit ziekenhuis bleef hij
de rest van zijn carrière werken.
Hét artikel
In 1928 verscheen een boek van zijn hand getiteld
Affections of the Stomach. Hierin werd uitgebreid de
anatomie en pathologie van aandoeningen aan de
maag beschreven.
22 AIOS 4 - 19e jaargang december 2008
Dit lijvige boek verscheen vier jaar eerder dan het artikel
dat Burrill Crohn wereldberoemd maakte: Regional Ileitis,
a Pathological and Clinical Entity in de Journal of the
American Medical Association. Hij schreef het samen
met Leon Ginzburg en Gordon Oppenheimer. Burrill was
de minst ervaren van de drie, maar in die tijd werden
auteurs op alfabetische volgorde weergegeven. Burrill B.
Crohn werd de eerste auteur en ging als ontdekker van
deze darmziekte de geschiedenisboeken in.
Het artikel doet verslag van de presentatie die Crohn,
Gitzburg en Oppenheimer gaven op het jaarlijkse Gastro-enterologie
en Proktologie Congres van de American
Medical Association op 13 mei 1932. Ze beschreven
veertien patiënten met een necrotiserende en verlittekende
ontsteking van het terminale ileum.
“Dankzij het alfabet ging Crohn als
ontdekker de geschiedenisboeken in.”
De ziekte
Crohn, Ginzburg en Oppenheimer waren niet de eersten
die dit ziektebeeld beschreven. Giovanni Battista Morgagni
(1682-1771) beschreef als eerste een geval van
granulomateuze enterocolitis. In 1898 verscheen een
ziektebeschrijving van John Berg in Zweden en in 1904
verscheen er een van Lesniowsky uit Polen. In 1913
beschreef Kennedy Dalziel op de vergadering van de
British Medical Association negen casussen van verdikking
van met name het distale deel van de dunne darm,
maar soms ook van de rechter colonhelft.
In 1923 beschreven twee andere artsen, Eli Moschowitz
en A.O. Wilensky, uit het Mount Sinai Ziekenhuis al een
patiënt met granulomen in de darmen, verdikking van