Gezondheidszorg en diversiteit: het voorbeeld van de ... - Pigmentzorg

44
medisch en paramedisch personeel van de dienst Gynaecologie en Bevallingen is
gemengd. Wij kunnen u geenszins garanderen dat u tijdens uw zwangerschap
alleen door vrouwen zult worden behandeld. Indien u weigert om in voorkomend
geval door een man te worden behandeld, spijt het ons dat wij u niet kunnen
inschrijven voor een bevalling.” In andere ziekenhuizen heeft men ervoor gekozen
om problemen te vermijden door de regel van de scheiding van de seksen te veralgemenen:
alle patiënten met een naam die ‘Arabisch’ klinkt, komen bij vrouwelijke
dokters terecht, ook als ze daar niet om hebben verzocht.
7.3.1. Het doel: de kwaliteit van de zorg
Het Avicenna-ziekenhuis in Bobigny (Parijse regio) koos voor de gematigde weg. In
het kader van een Europees programma voor de behandeling van migranten in ziekenhuizen
vindt er een voorbeeldproject plaats om het personeel voor dit onderwerp
te sensibiliseren. Dat gebeurt aan de hand van een specifieke vorming die het
hele personeel jaarlijks krijgt over het onthaal en de opvolging van moslimpatiënten.
“We moeten rekening houden met de culturele eigenheid van elke patiënt. Dat
is noodzakelijk voor het goed functioneren van het verbond dat dokters en patiënten
met elkaar aangaan,” onderstreept professor Olivier Bouchaud van de afdeling
Besmettelijke en Tropische Aandoeningen en verantwoordelijk van de groep voor
de behandeling van migrantenpatiënten. “Als de zorgverlener aan de patiënt duidelijk
maakt dat hij zich diens specificiteit eigen heeft gemaakt, komt de relatie veel
gemakkelijker tot stand. Dat geldt trouwens voor alle patiënten, migrant of niet.
Deze voluntaristische houding is het resultaat van een vanzelfsprekende intellectuele
belangstelling, maar het is ook een vertaling van ons professioneel geweten:
onze deontologie zet ons ertoe aan om ons werk zo goed mogelijk te doen.”
Dialoog is dus aan de orde, wat niet betekent dat elke eis eenzijdig wordt aangenomen.
Als bijvoorbeeld een moslimpatiënt de zorgen weigert die een hulpverpleegster
hem toedient, moet er worden onderhandeld. “Er zijn in zulke gevallen
twee oplossingen: ofwel is er een mannelijke zorgverlener beschikbaar, ofwel
maakt men de patiënt duidelijk dat de zorgen noodzakelijk zijn voor zijn genezing,
ook als ze door een vrouw worden toegediend. In de meeste gevallen neemt de
patiënt dat aan.”
Parallel met het debat over het onthaal van patiënten in het ziekenhuis maakt ook
het wetenschappelijk debat vorderingen; dat gebeurt op een meer serene wijze. Zo
werd in oktober 2003 een symposium georganiseerd op initiatief van een cardioloog
van het universitair ziekenhuis van Kremlin Bicêtre, met als thema ‘Dokters en
moslimpatiënten tijdens de ramadan’. Een ziekenhuis als het Institut de Médecine
de la Reproduction in Marseille, een belangrijk centrum voor kunstmatige bevruchting,
wijdt op zijn website een pagina aan de relatie tussen godsdiensten en medische
hulp bij de voorplanting. Daarin worden de stellingen van katholieken, protestanten,
joden en moslims toegelicht. En reeds in 1999 wijdde de Revue du praticien
– Médecine générale een dossier aan het thema ‘artsen en de ramadan’
(www.samu-de-france.com/default_zone/documents/ramadan.pdf) 21.
Gezondheidszorg en diversiteit: het voorbeeld van de moslimpatiënten
21 Deel 13. Nr. 480 van 6 december 1999.
22 Deel 13. 70