Kijksleutel - KVS

Braem was bijzonder onder de indruk van de poëtische visie en de conceptuele
vormkracht van le Corbusier. Braem, die door le Corbusier werd geïntroduceerd
in het CIAM, de toenmalige internationale vereniging van moderne architecten,
zou levenslang een overtuigd verdediger blijven van diens stedenbouwkundige en
architectonische opvattingen.
In zekere zin heeft Braem in vlaanderen een plaats ingenomen vergelijkbaar met
die van le Corbusier in Frankrijk. net als le Corbusier heeft Braem zijn leven
lang de aandacht van de publieke opinie gevestigd op de afwezigheid van een
stedenbouwkundig bewustzijn in zijn land. net als hij heeft hij in woord en daad
geijverd voor een doorbraak van het modernisme.
> het lelIjkste lAnd ter wereld
Braems kritiek op het gebrek aan ruimtelijke ordening in België bereikte in 1968
een hoogtepunt, toen hij zijn vaderland in een opzienbarend pamflet brandmerkte
als “het lelijkste land ter wereld”.
‘Vanuit het vliegtuig beschouwd komt het over als een door een krankzinnige
bijeengenaaide lappendeken, met daarop door een woest geworden reus, de inhoud
van hele bazars blokkendozen rondgestrooid, met verachting neergesmeten’, zo
schreef hij.
Aanleiding voor dit pamflet waren de evoluties na de tweede wereldoorlog die
vlaanderen onherkenbaar van aanzien deden veranderen. De steden implodeerden
en zowat overal op het platteland rezen woonverkavelingen uit de grond. Deze
ontstonden schijnbaar willekeurig en gaven aanleiding tot een ruimtelijk
gebruik dat als ongewenst wordt ervaren want grondverspillend, versplinterend,
immobiliserend, weinig harmonieus en duur voor openbare nutsvoorzieningen.
> vrIje hooGBouw Als oplossInG
5
Sinds het tweede kwart van de twintigste eeuw onderging het hele Belgische
grondgebied een versneld verstedelijkingsproces. Dit fenomeen uitte zich na de
Tweede Wereldoorlog, in volle wederopbouw, in een wildgroei van verkavelingen
met uniforme eengezinswoningen en in de bouw van residentiële wijken, heel
dikwijls in traditionele stijl. De steden breidden zich definitief uit over de periferie,
dit ten koste van de stadskernen waar steeds meer bewoners wegtrokken. Het
platteland moderniseerde en verloor voorgoed haar idyllische uitzicht. Hier deden
op grote schaal het straatdorp, de lintbebouwing en de verkaveling hun intrede.
Geconfronteerd met de dwingende woningnood en gealarmeerd door de
rampzalige gevolgen van de ongecontroleerde verstedelijking, ging Renaat Braem