'Mijn moeder had alleen mijn stomste jurken ingepakt ' - De Oud ...

More documents

Recommendations

Info

pagina 2 Dinsdag 9 juli 2013 VLOEREn - VLOEREn - VLOEREn HOUTEN VLOER Gratis gelegd, Inclusief ondervloer en plinten vanaf € 39,00 m 2 EIKEN LAMELPARKET Gratis gelegd, inclusief ondervloer en plinten vanaf € 45,00 m 2 TAPIJT In moderne Kleurstellingen vanaf € 12,50 m 2 BOEDELMAKELAAR Uw partner voor een zorgeloze inboedelafwikkeling Boedelmakelaar • Ontzorgt u als executeur, eigenaar of erfgenaam • Taxeert en ontruimt inboedels • Verzilvert waardevolle stukken voor u • Assisteert bij verdeling inboedel • Verkoopt ook de auto, boot, caravan tot motor • Schenkt aan goede doelen • Levert woningen verkoop- of verhuurklaar op Belt u gerust voor een persoonlijke kennismaking of een vrijblijvende offerte. 088 - 000 9 222 www.boedelmakelaar.nl - info@boedelmakelaar.nl Ontdek het gemak van de showroom aan huis U bent op zoek naar een nieuwe vloer voor uw nieuwbouwwoning of bestaande (recreatie)woning, maar heeft net als ieder ander een druk bezette agenda, dus hoe komt u er nu achter waar u de vloer vindt die het beste past bij uw nieuwe of bestaande interieur? Alle showrooms aflopen is geen optie. BLIJF LEKKER THUIS! Neem contact op met VLOEROFFERTEaanhuis en nodig de mobiele showroom bij u thuis uit! U kunt op uw gemak vrijblijvend alle soorten vloeren bekijken, vergelijken en beoordelen! En u bent ook nog eens voordelig uit ook!! Telefoonnummer: 035-7111337 en 06-57546169.
Een eigen Tour de France door Fons Kuiper Tijdens de Tour de France liepen we de deur plat van sigarenzaak Hulscher in de Pijnackerstraat. In een klein kastje aan de buitenmuur konden we lezen hoe de etappe van die dag van de Tour de France was afgelopen. Een etappeoverwinning van een Nederlander was aanleiding tot een groot feest. En een eigen initiatief: een buurt-Tour de France. Fietsen deden we al. Rondjes om de Vredeskerk. Auto’s stonden toen nog óf in een garage, óf voor de deur onder een zeildoek. Gratis. We hadden alle ruimte voor onze wedstrijdjes. Ergens in de jaren zestig moet iemand het idee hebben gelanceerd om een eigen Tour de France te organiseren. Zo’n 15 vriendjes voelden er wel wat voor. Je had twee lange etap- De Rustenburgerstraat was de finishplaats. In het zomerseizoen heb ik een paar keer gewerkt in de Veronica discotheek van Jan Bakker op Mallorca. Zondagavond heen, daar dan direct ‘s nachts om twee uur optreden, dinsdagnacht nog een keer en woensdagavond weer terug. Voor die paar dagen nam ik een paar vrienden mee, te weten Hans G. als off-the-roadmanager, George T., manager buitenland, Bertus W., humorbeveiliging en Paul D., persnichtfotograaf. Eigenlijk gewoon een stelletje ondeugende jongens bij mekaar. Naast de beide optredens hadden we dus de tijd aan onszelf om leuke dingen te doen, zoals een busje huren en het eiland verkennen. Mallorca is meer dan El Arenal waar iedereen rechtstreeks vanuit het vliegtuig op het strand neerploft. Wij wilden genieten van al het moois dat het eiland te bieden had en de heerlijke restaurants met TL-verlichting in de achterafstraatjes waar alleen de plaatselijke bevolking kwam. pes (naar Bussum en Ouderkerk aan de Amstel), een tijdrit (rond de Bosbaan) en een bergetappe (het Kopje van Bloemendaal). De route werd in onderling overleg gemaakt. Niet met een wegenkaart, maar gewoon in de trant van ‘we rijden eerst over de Hobbemakade, bij het Rijks linksaf over de Stadhouderskade en Nassaukade, de Kinkerstraat in, Admiraal de Ruyterweg op en dan linksaf naar de Haarlemmerweg’. Hoe je bij het Kopje van Bloemendaal moest komen, ach, er was altijd wel iemand die dat wist. Daar fietste je gewoon achteraan. Was ‘de berg’ bedwongen, dan speerde je terug naar de Rustenburgerstraat. Iedereen had zo zijn eigen route om dat via de kortste weg te doen. Van een peloton was geen sprake meer. Niemand klaagde. De winnaar was gewoon de slimste geweest. En had alle stoplichten op groen zien staan. Echt waar. Bosbaan De tijdrit rond de Bosbaan was een makkelijke route. Je kon maar één kant op. Tenzij je een boswachter tegenkwam die vond dat dit geen plek was voor wedstrijdjes. Je fietste gewoon om hem heen, niks aan de hand. Plus het ruisen van de golven en het schuimen van het bier, want we waren er maar kort en geen heiligen. Nu ben ik geen strandmens, maar omdat de anderen ook graag een beetje in de zon wilden bakken ging ik met hen mee. Dan lees ik onder een parasol wel een boek. Als je dan zo’n uurtje op het strand ligt begin- Dinsdag 9 juli 2013 De tijdrit rond de Bosbaan was makkelijk: je kon maar één richting op. Ook de rit langs de Amstel leverde nooit problemen op. Je kon alleen pech hebben als je aan de stille kant van de Amstel moest wachten op een boer die zijn koeien aan het verweiden was. Met zijn trekker op de weg fungeerde hij als een safety-car avant la lettre: iedereen moest wachten en de meute was weer compleet. Daarna sprintte je verder. Over de Utrechtsebrug, over de Amsteldijk, linksaf de Ceintuurbaan op, linksaf de Ferdinand Bolstraat in en dan rechtsaf naar de Rustenburgerstraat. Het was de spannendste etappe omdat je goed in de gaten kon houden of iemand de route kon afsnijden. Soms leverde het zowaar een eindsprint op. nen je hersenen bijna in je pan te koken. Dus zei Bertus: ‘Jongens, wie gaat er mee de zee in?’ Dus wij hard hollend over het bloedhete zand die pislauwe zee in. Pas daar waar je met je koppie nog net boven het water uitkwam was het water iets koeler. Bertus ging nog wat verder, maar plotseling zwom hij snel terug. ‘Gatverdamme, ik ga eruit! Ze lozen hier de riolering nog steeds op zee. Daar verderop drijven drollen deze kant op.’ We waren meteen voldoende afgekoeld en gingen achter hem aan snel terug. Vlak voordat hij op zijn bedje ging liggen vroeg ik: ‘Hé Bertus, heb jij soms last van trogus?’ ‘Hoezo?’ ‘Nou, je hebt een bruine streep boven je togus!’ Bertus wierp zich acuut in het zand, begon zijn rug te schuren en vluchtte de zee in om zich af te spoelen. Wij lachen natuurlijk. Bertus was op zee bevallen, maar niemand heeft ooit een bruine streep gezien. Hard fietsen Vier avondjes hard fietsen, dat was ónze tour. Wie als eerste nummer 415 passeerde was de winnaar. Het horloge van een van de ouders deed dienst als officiële tijdwaarneming. Dat leverde nooit veel discussie op, het was altijd wel helder Boedelmakelaar Waar blijft de tijd? Als er iets in ons leven niet is stil te zetten, dan is dat wel de tijd. De tijd laat ons weten hoe laat we leven of hoeveel tijd we nog hebben voordat we ergens moeten zijn. Hoe ouder we worden, hoe minder we rekening houden met de tijd. Dat komt omdat we ons steeds meer realiseren hoe betrekkelijk die is, want er is al zo veel tijd voorbij. Zo was ik op een zonnige voorjaarsochtend in het centrum van Haarlem bij een grachtenpand. Ik werd ontvangen door een dame van in de 60. Klassiek gekleed en wellicht idem geschoold, want de etiquette werd toegepast. Een mooi porseleinen Wedgwood pagina 3 wie de snelste fietser was. Die kreeg aan het eind een medaille. Zonder inscriptie. Dat was te duur. Ik heb zelf één keer zo’n medaille gewonnen. Met een schaar heb ik er toen maar zelf het jaartal en ‘1e prijs’ in gekrast. Het kastje van Hulscher heeft mijn prestatie nooit de moeite van het vermelden waard gevonden. Meneer Hulscher had het veel te druk met het noteren van namen als Daan de Groot, Wim van Est, Ab Geldermans en Wout Wagtmans. Die laatste heb ik nog zien fietsen in het Olympisch Stadion. Met een grote sigaar in zijn mond. Dat was een weddenschap, geloof ik. Item Tegenwoordig zijn alle etappes live te volgen. Mooi. Maar ik mis toch wel het commentaar van de deskundigen, bij het uitslagenkastje van Hulscher. Gauw nog even kijken naar de etappe van morgen. Want ook die was te zien in de etalage. ‘Een zware bergetappe, morgen. Hoe laat zullen we afspreken hier?’ Andere Tijden Sport, het is een item waard... Eric Branger, eigenaar/oprichter van Boedelmakelaar, maakt in zijn werk veel mee. Op deze plek schrijft hij erover. kop en schotel voor de thee en een bijpassend schoteltje voor het koekje. “Dit was het huis van papa en mama, mijn ouderlijk huis”, vertelde ze. Haar ouders waren a llang geleden overleden en zelf woonde ze in Frankrijk. Natuurlijk rees bij mij de vraag: “Waarom nu pas de inboedel laten taxeren en veilen?” Na een korte pauze, om de tranen weg te slikken, vervolgde ze: “Ik wilde dat vasthouden wat er eigenlijk niet meer is en daarmee ook proberen de tijd stil te zetten. Maar dat kan helaas niet.” Na enkele uren verliet ik het grachtenpand en dacht: ‘Tijd? Wat een mooi en dierbaar werk heb ik toch!!’
Page 1: Een weekje buitenlucht voor de blee
Page 5 and 6: Scharrebiersluis en Kattenburgerbru
Page 7 and 8: De Oud-Amsterdammer is meer een pod
Page 9 and 10: door Jan Wiebenga In de vorige edit
Page 11 and 12: Uit de schatkamer van Ajax De succe

'Mijn moeder had alleen mijn stomste jurken ingepakt ' - De Oud ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?