21 februari 2012 - De Oud-Amsterdammer

Van ‘Elsevier lagwerken’ tot ‘Elsevier asla werken’
Het oude Casa 400 is goed te zien
vanaf de Gooiseweg. Vanuit de
richting Amersfoort was dit jarenlang
dé verkeersader naar het
centrum van Amsterdam en het
is dan ook niet zo gek dat grote
bedrijven graag op het dak van
Dinsdag 21 februari 2012
In Casa 400 kwam van
studeren weinig terecht
Na afloop van het huidige studiejaar gaat
het oude Casa 400 onder de sloophamers
en dan resteert het nieuwe Casa 400 dat
in 2010 is geopend. Hier, aan de James
Wattstraat, hebben – even over de duim gerekend
– rond 20.000 studenten gewoond
en gefeest. Dat levert een rijke geschiedenis
op.
Een tekort aan studentenhuisvesting is in
Amsterdam zo oud als dat er studenten in
de hoofdstad zijn. In de jaren vijftig steeg
het tekort naar grote hoogten en er werd
naarstig gezocht naar ideeën om de nood
te lenigen. Gabbe Scheltema, president van
studentenreisbureau NBBS, en Nol van Zuiden,
oprichter van verzekeringsbedrijf Pro
Civibus dat zich richtte op academici, ontdekken
tijdens een werkbezoek aan Scandinavië
een wel heel creatieve oplossing: een
hotel dat in de zomer een hotel was en dat
tijdens het studiejaar werd verhuurd aan
studenten. Bij terugkomst leggen ze het idee
voor aan Frits Bolkestein (inderdaad, die van
de VVD), die dan voorzitter is van studentenvereniging
ASVA. Hij vindt het een werelds
idee en ook Ruud Klokgieters, voorzitter van
de Stichting Amsterdams Studentenhotel,
wordt bij de verdere plannen betrokken.
Maar niet voordat op 18 april 1957 de
Stichting Casa Academica wordt opgericht.
Nadat er voldoende fondsen zijn gevonden,
wordt op 12 november 1959 de eerste paal
geslagen voor Casa 400. Op 18 april 1962
wordt het gebouw in gebruik genomen en
deze ‘landmark’ reclame maakten.
KLM, Heineken en Valma waren
vanaf ver te zien. En Elsevier Naslagwerken
en hier was het nodige
over te doen. Zag je deze tekst
vanuit een bepaalde positie, dan
las je ‘Elsevier lagwerken’. Daar
op 31 oktober dat jaar opent Minister Cals
van Onderwijs, Kultuur en Wetenschappen
Casa 400 officieel.
Het grote ontdekken
Daarna begint vooral het grote ontdekken,
want niemand had ervaring met dit concept.
Er waren dan ook zat uitdagingen. Zoals?
Bijvoorbeeld: studenten voor 31 mei eruit
is makkelijk gezegd, maar niet makkelijk
gedaan. In de eerste jaren werd daarom in
eerste instantie alleen de tiende verdieping
volledig ontruimd voor toeristen. Een ander
uitgangspunt was dat de ene verdieping alleen
voor vrouwen en een andere alleen voor
mannen was, maar ja, dat werkt met studenten
natuurlijk niet. Daarom werd besloten,
bij wijze van proef, dat de zesde verdieping
een gemengde etage zou zijn. Dat werd dus
een gezellige boel. En nog zoiets: je kunt wel
verlangen dat studenten hun kamer netjes
houden (er waren zelfs controleurs die te
pas en te onpas binnen vielen, iets waar de
studenten ook niet blij van werden), maar in
de ‘roaring sixties’ plakken veel studenten
allerlei leuzen op de ramen. Op 12 maart
1968 gaat dat fout.
In Trouw van die dag staat: “De bewoners
van het studentenhotel Casa 400 zijn in
opstand gekomen tegen het beleid van de
directie die hen verbiedt affiches met het
opschrift ‘Johnson oorlogsmisdadiger’ in
hun kamers op te hangen.”
Lees verder op pagina 7.
Casa 400 in aanbouw, in een omgeving die verder nog vrijwel onbebouwd is. Foto’s Casa 400
Adverteren in De Oud-Amsterdammer?
Neem contact op via 020-716 39 79 of kijk op www.deoudamsterdammer.nl.
verscheen zelfs een foto van in
Het Parool en daar was Elsevier
niet blij mee. Daarom werd de
tekst veranderd in ‘Elsevier nasla
werken’. Maar ook dat was geen
succes, want nu las men ‘Elsevier
asla werken.’
Dit mocht dus beslist niet, maar het gebeurde natuurlijk toch. (Foto uit 1982)
Lever uw (oude) gouden/zilveren
sieraden of munten NU in!!
NU extra aantrekkelijk.
Al jaren uw
VERTROUWDE adres!
Winkelcentrum Diemerplein
Diemen 020-6903727
www.puttmann.nl
Deze week onder meer:
• Suikerklontjes
met LSD voor de
politiepaarden
pagina 3
• Amsterdam is
mijn muzikale
muziekbron
pagina 9
• Een ‘gelukkige
tweede’ in de
Smaragdstraat
pagina 13
• Glippen om
Johan Cruijff te
kunnen zien
pagina 15
www.deoudamsterdammer.nl
Volgende editie
dinsdag 6 maart
Vondelstraat
Krakersrellen. Daarvan zijn er in
Amsterdam veel geweest. Vaak
heftig, vanwege ontruimingen en
de agressie van krakers en politie.
Op 29 februari 1980 wordt in de
Vondelstraat een pand gekraakt en
de Mobiele Eenheid gaat tot ontruiming
over. Dat gaat met zwaar
geschut, waarbij zelfs tanks en
scherpschutters worden ingezet.
In de volgende editie staan we stil
bij deze rellen, die de hele stad
ontwrichtten. Was u hier op de een
of andere manier bij betrokken (als
kraker, ME’er of toeschouwer bijvoorbeeld)
en wilt u deze kennis
delen met de lezers van De Oud-
Amsterdammer? Mail, schrijf of
bel ons dan.

pagina 2 dinsdag 21 februari 2012 dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer
Wij onderscheiden ons door onze volledige manier van werken. U ervaart zo min
mogelijk van uw verhuizing; uw plantjes weer op de vensterbank, de kasten nagenoeg
identiek ingericht, schilderijen aan de muur en uw televisie geïnstalleerd.
Bij ontruimingen werken we met een garantie:
de woning wordt gegarandeerd geaccepteerd door de
woningbouwmaatschappij of makelaar.
Bruikbare goederen krijgen een nieuwe bestemming
via diverse stichtingen
Seniorenverhuizingen |Woningontruimingen
www.seniorenhulp.com | info@seniorenhulp.com
Bel voor een
brochure
of meer
informatie
010 888 22 15
Vakantie in het van Brabant
De Oud-Amsterdammer,
Stichting 20ste-eeuwse Lied i.s.m. Stichting KAM
Kerstarrangement Arrangement
Vakantie in 24 het
speciaal december voor
van Brabant
Senioren tot 01 januari
De prijs voor dit arrangement 8 is tot € 700,00 15 juni incl. / 13 busretour, tot 4 20 middagtochtjes juli en toeristenbelasting. ‘liederen van vrouwelijke componisten’
gratis krant vol nostalgie
Kerstarrangement U wordt opgehaald en teruggebracht 24 december met onze luxe touringcar tot opstapplaats 01 januari
Zuidplein/Alexander/Vlaardingen/hoogvliet/dordrecht . Wat krijgt u nog meer aangeboden!
De prijs voor 7 dagen dit arrangement v.a. is € 700,00 € 650,00 incl. busretour, 4 middagtochtjes en p.p.
toeristenbelasting.
Een geheel verzorgde U wordt vakantie opgehaald temidden en teruggebracht met te, onze koelkast, luxe touringcar telefoon opstapplaats met nachtbel en TV.
van de vennen en bossen incl. van busretour/ Oisterwijk, in 4 De bustochtjes kamers zijn op de en
Zuidplein/Alexander/Vlaardingen/hoogvliet/dordrecht . Wat krijgt u nog meer
begane
aangeboden!
grond en goed
Hotel de Paddestoel.
toegankelijk (ook voor rolstoelen), u kijkt
De Oud-Amsterdammer is om meerdere redenen een unieke krant voor
toeristenbelasting, met gezellige avonden.
Dit Senioren-hotel biedt u een geheel uit op een prachtige tuin en / of bos, met
Een geheel Alle verzorgde kamers vakantie begane temidden grond te, koelkast, telefoon met nachtbel en TV.
de Amsterdamse 50-plusser. In deze krant staat geen nieuws (dat is verzorgde op vakantie op basis van volpension eigen terras met buiten meubeltjes. Dus u
incl.koffie/ van de en vennen met of thee. eigen en bossen terras, van Oisterwijk, douche, in hoeft De kamers geen zijn trap op of de lift begane te nemen. grond en goed
zich al nieuws), maar er staan alleen verhalen over het Amsterdam van Leuke Hotel uitstapjes, de toilet, Paddestoel. muziekavond tv, telefoon, met Marie u hoeft Heeft toegankelijk u dieetwensen? (ook voor rolstoelen), Ook daar u houden kijkt wij
Christien, Dit Senioren-hotel bingo geen en spelletjes. trap biedt te u een lopen geheel en kunt rekening uit op een prachtige mee. Daarnaast tuin en / of kunt bos, u met ook bij ons
vroeger. Waarbij vroeger niet te ver terug is, want u moet erbij zijn ge- De comfortabele, verzorgde
zo
vakantie
naar ruime op
buiten, kamers basis van zijn heerlijk
volpension alle- toch! terecht eigen terras voor met bridge buiten en meubeltjes. familie weekendjes Dus u
weest. De Oud-Amsterdammer gaat u raken omdat we terugkijken naar maal voorzien van douche, toilet, kitchenet- en als u iets te vieren hebt.
incl.koffie/ en of thee. Voor 2 pers. op hoeft één geen kamer trap of lift te nemen.
uw jeugd, naar het Amsterdam van toen het nog Amsterdam was. Een Leuke Voor uitstapjes, meer informatie, geldt muziekavond een en/of met korting Marie folder kunt van Heeft u e bellen dieetwensen? 30,00 met p.p. % Ook 013-5282555
daar houden wij
Christien, bingo of en bezoek spelletjes. onze website:www.hoteldepaddestoel.nl
paar feiten over De Oud-Amsterdammer:
rekening mee. Daarnaast kunt u ook bij ons
De comfortabele, Hotel ruime De kamers Paddestoel,
Opstapplaats
zijn alle- Scheibaan terecht 5, 5062TM voor bridge Oisterwijk.
Amstelstation zuid oost toerbushalte om en 13.30 familie weekendjes uur,
maal voorzien van Gaasterplas douche, toilet, kitchenet- AC Restaurant en als u iets om te 13.45 vieren hebt. uur.
• De Oud-Amsterdammer is gratis.
• De Oud-Amsterdammer wordt in een oplage van 120.000 verspreid
via ruim vierhonderd verspreidingsadressen waaronder
verzorgingshuizen en diverse winkels.
• De Oud-Amsterdammer wordt ook uitgegeven in onder andere
Almere en Purmerend, want ook hier wonen veel echte
Amsterdammers.
• De doelgroep is iedere 50-plusser bij wie Amsterdam in de
genen zit.
• De Oud-Amsterdammer is er voor en door lezers.
Verhalen en foto’s van Amsterdammers over hun geliefde
stad zijn meer dan welkom. Sterker nog: daar drijven we op.
Uitgever:
De Oud-Amsterdammer
Postbus 5003
1380 GA Weesp
Tel: 020 – 716 39 79
www.deoudamsterdammer.nl
info@deoudamsterdammer.nl
Voor meer informatie, en/of folder kunt u bellen met % 013-5282555
of bezoek onze website:www.hoteldepaddestoel.nl
Hotel De Paddestoel, Scheibaan 5, 5062TM Oisterwijk.
VrouwenmuzIekMARAthon
www.20ste-eeuwselied.nl
muzIekMARAthon
Karin Strobos
mezzosopraan
Roberta Alexander
sopraan
Irene Maessen
sopraan
tania Kross
mezzosopraan
Reinild Mees
piano
Maartje van Weegen
presentatie
Internationale Vrouwendag
Donderdag 8 maart 2012
Concertgebouw Amsterdam
Kleine Zaal • 19.00 uur

De Oud-Amsterdammer - dé gratis krant voor de echte Amsterdammer dinsdag 21 februari 2012 pagina 3
Nog 1 x de brand bij C&A
Dat De Oud-Amsterdammer wordt gelezen en wordt gewaardeerd, wisten
we al. We krijgen bijvoorbeeld elke keer tientallen reacties op de
puzzel en veel oud-Amsterdammers sturen spontaan verhalen over
vroeger in. Maar nog niet eerder in het nog jonge bestaan van De Oud-
Amsterdammer waren er zoveel reacties als op de brand van C&A in de
winter van 1963. Langzamerhand ontstaat het beeld dat heel Amsterdam
iets heeft met die grote brand. We kregen ook een aantal unieke
foto’s waarvan we een aantal u niet willen onthouden. Alle foto’s (het
zijn er inmiddels 52!) staan op een diashow op www.deoudamsterdammer.nl.
Foto’s: Joop niJman en Henk van der tuin
Machtig Mooi
Mokum
Tien kilo drop per persoon
Per jaar eten wij gemiddeld twee
kilo drop per persoon. Of laat ik zeggen:
mijn vrouw om precies te zijn,
want dat zwarte goedje is aan mij
minder besteed. Na de tweede klas
van de lagere school verhuisden wij
naar de Nicolaas Beetsstraat, hoek
Kanaalstraat. Op nummer 112 zat
de drogisterij van meneer Steenbergen,
een goede kennis van mijn
vader. Hij had een Gaper boven de
deur, u weet wel, zo’n kop die altijd
zijn tong uitstak. Meneer Steenbergen
was getrouwd met tante Annie,
die in het onderwijs zat. Aangezien
ik nogal moeite had met rekenen
en taal wilde zij mij na schooltijd wel
helpen. Na afloop bleef ik al gauw
tot etenstijd in de winkel hangen en
Column Harry Slinger
mocht ik meneer Steenbergen helpen.
Mijn eerste klusje was met de hand
petroleum tappen. Pas later besefte ik
hoe gek zij met mij waren.
Tante Annie nam mij zelfs mee naar
Determeijer waar ik een echte witte
drogistenjas kreeg. Ik hoorde er echt
bij. In die tijd werden veel artikelen nog
los verkocht, zoals groene zeep, soda,
wasbenzine en niet te vergeten drop.
Ik mocht het in van die bruine zakken
of flessen doen. Nu zegt het speekwoord
‘wie appelen vaart, die appelen
eet’, maar in mijn geval was het meer
‘wie drop weegt, die drop eet’. Bij elke
dropbestelling nam ik er ook wel een.
Of twee... Dat mocht wel, maar ging
ook ten koste van de winst. Toen kwam
Suikerklontjes met LSD
voor de politiepaarden
Van alle ‘bewegingen’ die Amsterdam heeft
gekend, is Provo een van de bekendste. In
een miniserie besteden we aandacht aan
provo. Dit keer de verloving en het huwelijk
van prinses Beatrix en prins Claus die aanleiding
waren voor heftige rellen.
In mei 1965 verschenen in De Telegraaf
de eerste foto’s van prinses Beatrix die in
de tuinen van kasteel Drakensteyn handin-hand
liep met een onbekende man.
Vrij snel werd bekend dat het Claus von
Amsberg betrof. Claus was een Duitser en
dat viel niet geweldig in Nederland, dat
nog druk bezig was met de wederopbouw
van het land. Voor Provo was het aanleiding
om zich hier fel tegen te verzetten en
een groot deel van de bevolking kon zich
wel vinden in de protesten en acties. De
sympathie nam toe toen een groepje van
ongeveer twintig Provo’s door de politie
werd afgeranseld toen zij margrietjes
op de Dam hadden neergelegd om te
protesteren tegen een eerdere aanhouding
van andere Provo’s. Hier was veel pers
bij en toen de beelden ’s avonds het NTS
Journaal haalden, was de verontwaardi-
ging Peter groot. Bronkhorst.
het moment dat meneer Steenbergen
een speciale opdracht voor mij
had. Hij gaf mij een blik met tien kilo
dubbelzoute jujubes, die door vocht
aaneengeklonterd was. Of ik die
met een plamuurmes wou loswrikken
om ze daarna af te wegen en in
te pakken. Na vijf kilo wrikken had
ik al een pond op. Mijn bloeddruk
steeg en mijn maag protesteerde.
Het kwam mij m’n neus uit. Ik hing
boven de pot met achter mij twee
lachende mensen. Als mijn vrouw
zich wel eens met de droppot op
schoot beklaagt dat er wel weer
een paar pondjes afmogen, kunt
u zich voorstellen dat ik overweeg
haar tien kilo dubbelzoute jujubes
cadeau te doen.
Rookbommen
Op 28 juni 1965 maakten prinses Beatrix
en Claus von Amsberg bekend dat ze op 10
maart 1966 in het huwelijk zouden treden
en naarmate de huwelijksdag naderde
verschenen de vreemdste berichten in de
pers. Zoals het bericht dat Provo van plan
was om suikerklontjes met LSD aan de politiepaarden
te voeren. Na de huwelijksvoltrekking
op 10 maart reed de trouwstoet
door de Raadhuisstraat en daar kwamen
de protesten tot een hoogtepunt. Er werd
een kip losgelaten en voetzoekers en
rookbommen ontploften. Een van de rookbommen
ontbrandde vlak voor de Gouden
Koets en dat was het sein voor veel meer
rellen die tot ’s avonds laat duurden en
waarmee de politie zich geen raad wist.
Dat bleek vooral toen er een felle charge
werd uitgevoerd in een portiek bij hotel
Krasnapolsky. Het toeval wilde dat in dit
portiek ook veel journalisten stonden en
daags erna verschenen dan ook de meest
wilde artikelen in de media over het veel
te harde politieoptreden.
De Provo’s Peter Bronkhorst en Hans
Tuynman laten trots de rookbommen
zien die ze tijdens de huwelijksvoltrekking
naar onder andere de Gouden
Koets zouden gooien. Foto’s: kpn.nl\provo
De Oud-Amsterdammer is een uitgave van
De Oud-Amsterdammer BV. Verschijning is
elke twee weken. Distributie vindt plaats
via ruim 400 verspreidpunten in Amsterdam
en regio.
Hoofdredacteur: Hans Peijs
De Oud-Amsterdammer BV
Postbus 5003, 1380 GA Weesp
T 020 – 716 39 79
Colofon
Grote Amsterdammers
Maup Caransa
Maurits (Maup) Caransa (1916
–2009) kwam uit een arm Portugees-joods
gezin. Als kleine jongen
en tiener moest hij al hard werken
om zijn vader, die aan de Rapenburgerstraat
een kolen- en oliehandel
dreef, te helpen. Zelf had hij later allerlei
baantjes in onder andere een
wasserette en bij een autsloperij.
In de Tweede Wereldoorlog was hij
onder andere dertien weken geïnterneerd
in kamp Westerbork. Maar
omdat hij getrouwd was en ook omdat
hij er met zijn blauwe ogen niet
echt joods uitzag, kwam hij vrij. Zijn
ouders en drie broers overleefden
de oorlog niet; alleen zijn zus Femma
en hij kwamen vrij.
Na de oorlog startte hij een handel
in oude legergoederen (dump) en
auto-onderdelen. Hier legde hij de
basis voor zijn fortuin. Het geld dat
hij verdiende, stak hij namelijk in onroerend
goed in en rond de Kalverstraat
en het Rembrandtplein. Ook
werd hij eigenaar van het Doelen
Hotel (zijn grote droom) , het Schiller
Hotel, Hotel Américain, het Amstel
Hotel en het Lido. Hij was lange
tijd de Koning van het Rembrandtplein,
want hier vestigde hij het Caransa
Hotel en meerdere uitgaansgelegenheden.
In de jaren zestig had hij innige banden
met Ajax of beter is: met Ajaxvoorzitter
Jaap van Praag. En met
Dé Stoop smeedde hij in 1969 plannen
om te investeren in een nieuw
stadion voor DWS. 28 oktober 1977
was zijn zwartste dag, want toen
werd hij na een avondje bridgen
ontvoerd. Na het betalen van tien
miljoen gulden losgeld werd hij op
2 november vrijgelaten. Het is nooit
bekend geworden wie er achter de
ontvoering zat, ook al werd deze opgeëist
door de Rote Armee Fraktion.
Na zijn ontvoering meed Caransa
de spotlights, waar hij voordien zo
van genoot. “Al die publiciteit heeft
me tien miljoen gekost”, was een
van zijn laatste uitspraken die de
media haalde. Op 6 augustus 2009
overleed Caransa in Vinkeveen.
E info@deoudamsterdammer.nl
I www.deoudamsterdammer.nl
Copyright
Op de teksten, foto’s en het ontwerp van
De Oud-Amsterdammer rust copyright.
Niets mag op welke wijze dan ook worden
overgenomen, verveelvoudigd en/of openbaar
gemaakt zonder toestemming van de
uitgever.

pagina 4 dinsdag 21 februari 2012 dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer
De Oud-Amsterdammer is
krant voor 50-plusser
Zet twee 50-plussers bij elkaar en binnen vijf minuten
gaat het over vroeger. Weet je nog, toen en toen? Ken
je die en die nog? Heb jij daar óók gewoond? Hoe vaak
zeggen we het niet tegen elkaar en vertellen we elkaar
de verhalen uit onze jeugd? Dat zijn vaak prachtige verhalen,
waarbij we allemaal onze eigen herinneringen
hebben. In de Oud-Amsterdammer kunt u uw hart ophalen,
want de nostalgie staat in deze krant centraal.
De Oud-Amsterdammer vindt namelijk dat deze nostalgische
verhalen een veel breder podium verdienen. Want
er zijn zoveel meer mensen die hiervan kunnen genieten
en er hun eigen herinneringen bij kunnen plaatsen. Dat
podium willen wij bieden. Even heerlijk wegdromen naar
vroeger en het eigen geheugen weer wat opfrissen. Met
uw eigen verhalen en die van andere lezers. Maar zonder
oorlogen, economische malaise, politiek gekonkel en
andere narigheid die dagelijks over ons wordt uitgestort.
De Oud-Amsterdammer verschijnt eenmaal per veertien
dagen en wordt via 400 adressen verspreid.
50-plussers kunnen de krant onder meer vinden in winkelcentra
en supermarkten in de regio Amsterdam en gratis
meenemen. En als u wilt reageren op artikelen in de
krant, bent u uiteraard ook van harte welkom. Wij staan
open voor uw verhalen, foto’s, suggesties, of wat dan ook.
De Oud-Amsterdammer is namelijk een krant voor u, maar
ook door u.
Dus kom maar op!
De nieuwe Hyundai i10
1.1i i-Drive Cool
Nu vanaf €7.895,- *
€1.600,- voordeel
Voorzien van o.a.:
Airconditioning
Krachtige 4-cilindermotor
ABS met EBD
Radio/cd-/mp3-speler met AUX-/USB-aansluiting
Wegenbelastingvrij
BPM-vrij
AUTOBEDRIJF BIESHEUVEL
HEEFT TIJDELIJK WEL IETS
HEEL BIJZONDERS VOOR U!
Let op! Slechts 19 stuks direct uit voorraad leverbaar.
pagina 12 dinsdag 21 februari 2012 dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer
Van ‘Elsevier lagwerken’ tot ‘Elsevier asla werken’
Het oude Casa 400 is goed te zien
vanaf de Gooiseweg. Vanuit de
richting Amersfoort was dit jarenlang
dé verkeersader naar het
centrum van Amsterdam en het
is dan ook niet zo gek dat grote
bedrijven graag op het dak van
deze ‘landmark’ reclame maakten.
KLM, Heineken en Valma waren
vanaf ver te zien. En Elsevier Naslagwerken
en hier was het nodige
over te doen. Zag je deze tekst
vanuit een bepaalde positie, dan
las je ‘Elsevier lagwerken.’ Daar
Gecombineerd brandstofverbruik: 4,6 - 5,5 (l/100 km) / 21,7 - 18,2 (km/l); CO 2 - emissie: 108 - 129 (g/km).
Uitstoot- en brandstof ver bruik gegevens zijn gebaseerd op tests die zijn uitgevoerd volgens Europese Verordening 715/2007/EEG.
GENOEMDE PRIJZEN ZIJN INCL. BTW EN BPM EN EXCL. KOSTEN RIJKLAAR MAKEN, LAKTOESLAG EN VERWIJDERINGSBIJDRAGE. AFGEBEELD MODEL KAN AFWIJKEN VAN STANDAARDUITVOERING. ENERGIELABEL IS AFHANKELIJK VAN DE
VERKRIJGBARE UITVOERING. *GENOEMDE ACTIES ZIJN ALLEEN GELDIG OP AUTO’S UIT ONZE BEDRIJFSVOORRAAD. DRUK- EN ZETFOUTEN VOORBEHOUDEN.
BIESHEUVEL AMSTERDAM B.V. SPAKLERWEG 89, AMSTERDAM, TELEFOON 020-6936925, WWW.HYUNDAI.NL/BIESHEUVEL
De Oud-Amsterdammer - dé gratis krant voor de echte Amsterdammer dinsdag 21 februari 2012 pagina 13
Mijn straat: Westlandgracht
Een ‘gelukkige tweede’ in
de nette Smaragdstraat
De Oud-Amsterdammer - dé gratis krant voor de echte Amsterdammer dinsdag 21 februari 2012 pagina 3
Dinsdag 21 februari 2012
In Casa 400 kwam van
studeren weinig terecht
Na afloop van het huidige studiejaar gaat
het oude Casa 400 onder de sloophamers
en dan resteert het nieuwe Casa 400 dat
in 2010 is geopend. Hier, aan de James
Wattstraat, hebben – even over de duim
gerekend - rond 20.000 studenten gewoond
en gefeest. Dat levert een rijke geschiedenis
op.
Een tekort aan studentenhuisvesting is in
Amsterdam zo oud als dat er studenten in
de hoofdstad zijn. In de jaren vijftig steeg
het tekort naar grote hoogten en er werd
naarstig gezocht naar ideeën om de nood
te lenigen. Gabbe Scheltema, president van
studentenreisbureau NBBS, en Nol van Zuiden,
oprichter van verzekeringsbedrijf Pro
Civibus dat zich richtte op academici, ontdekken
tijdens een werkbezoek aan Scandinavië
een wel heel creatieve oplossing: een
hotel dat in de zomer een hotel was en dat
tijdens het studiejaar werd verhuurd aan
studenten. Bij terugkomst leggen ze het idee
voor aan Frits Bolkestein (inderdaad, die van
de VVD), die dan voorzitter is van studentenvereniging
ASVA. Hij vindt het een werelds
idee en ook Ruud Klokgieters, voorzitter van
de Stichting Amsterdams Studentenhotel,
wordt bij de verdere plannen betrokken.
Maar niet voordat op 18 april 1957 de
Stichting Casa Academica wordt opgericht.
Nadat er voldoende fondsen zijn gevonden,
wordt op 12 november 1959 de eerste paal
geslagen voor Casa 400. Op 18 april 1962
wordt het gebouw in gebruik genomen en
op 31 oktober dat jaar opent Minister Cals
van Onderwijs, Kultuur en Wetenschappen
Casa 400 officieel.
Het grote ontdekken
Daarna begint vooral het grote ontdekken,
want niemand had ervaring met dit concept.
Er waren dan ook zat uitdagingen. Zoals?
Bijvoorbeeld: studentenvoor 31 mei eruit
is makkelijk gezegd, maar niet makkelijk
gedaan. In de eerste jaren werd daarom in
eerste instantie alleen de tiende verdieping
volledig ontruimd voor toeristen. Een ander
uitgangspunt was dat de ene verdieping alleen
voor vrouwen en een andere alleen voor
mannen was, maar ja, dat werkt met studenten
natuurlijk niet. Daarom werd besloten,
bij wijze van proef, dat de zesde verdieping
een gemengde etage zou zijn. Dat werd dus
een gezellige boel. En nog zoiets: je kunt wel
verlangen dat studenten hun kamer netjes
houden (er waren zelfs controleurs die te
pas en te onpas binnen vielen, iets waar de
studenten ook niet blij van werden), maar in
de ‘roaring sixties’ plakken veel studenten
allerlei leuzen op de ramen. Op 12 maart
1968 gaat dat fout.
In Trouw van die dag staat: “De bewoners
van het studentenhotel Casa 400 zijn in
opstand gekomen tegen het beleid van de
directie die hen verbiedt affiches met het
opschrift ‘Johnson oorlogsmisdadiger’ in
hun kamers op te hangen.”
Lees verder op pagina 7.
Casa 400 in aanbouw, in een omgeving die verder nog vrijwel onbebouwd is. Foto’s Casa 400
Adverteren in De Oud-Amsterdammer?
Neem contact op via 020-716 39 79 of kijk op www.deoudamsterdammer.nl.
Suikerklontjes met LSD
voor de politiepaarden
Van alle ‘bewegingen’ die Amsterdam heeft
gekend, is Provo een van de bekendste. In
een miniserie besteden we aandacht aan
provo. Dit keer de verloving en het huwelijk
van Prinses Beatrix en Claus die aanleiding
Maup Caransa
waren voor heftige rellen.
Maurits (Maup) Caransa (1916
In mei 1965 verschenen in De Telegraaf de
–2009) kwam uit een arm Portugees-Joods
gezin. Als kleine jongen
eerste foto’s van prinses Beatrix die in
en tiener moest hij al hard werken
de tuinen van kasteel Drakensteyn hand-
om zijn vader, die aan de Rapenbur-
Nog 1 x de brand bij C&A
in-hand liep met een onbekende man.
Vrij snel werd bekend dat het Claus von
gerstraat een kolen- en oliehandel
dreef, te helpen. Zelf had hij later al-
Dat De Oud-Amsterdammer wordt gelezen en wordt gewaardeerd, wis- Amsberg betrof. Claus was een Duitser en
lerlei baantjes in onder andere een
ten we al. We krijgen bijvoorbeeld elke keer tientallen reacties op de dat viel niet geweldig in Nederland, dat
wasserette en bij een autsloperij.
puzzel en veel oud-Amsterdammers sturen spontaan verhalen over nog druk bezig was met de wederopbouw
In de Tweede Wereldoorlog was hij
vroeger in. Maar nog niet eerder in het nog jonge bestaan van De Oud- van het land. Voor Provo was het aanlei-
onder ander dertien weken geïn-
Amsterdammer waren er zoveel reacties als op de brand van C&A in de ding om zich hier fel tegen te verzetten en
terneerd in kamp Westerbork. Maar
winter van 1963. Langzamerhand ontstaat het beeld dat heel Amster- een groot deel van de bevolking kon zich Rookbommen
omdat hij getrouwd was en ook omdam
iets heeft met die grote brand. We kregen ook een aantal unieke wel vinden in de protesten en acties. De Op 28 juni 1965 maakten Prinses Beatrix dat hij er met zijn blauwe ogen niet
foto’s waarvan we een aantal u niet willen onthouden. Alle foto’s (het sympathie nam toe toen een groepje van en Claus von Amsberg bekend dat ze op 10 echt Joods uitzag, kwam hij vrij. Zijn
zijn er inmiddels 52!) staan op een diashow op www.deoudamsterdam- ongeveer twintig Provo’s door de politie maart 1966 in het huwelijk zouden treden ouders en drie broers overleefden
mer.nl. FOTO’S: JOOP NIJMAN EN HENK VAN DER TUIN
werd afgeranseld toen zij margrietjes op en naarmate de huwelijksdag naderde, de oorlog niet; alleen zijn zus Fem-
de Dam hadden neergelegd om te protes- verschenen de vreemdste berichten in de ma en hij kwamen vrij.
teren tegen een eerdere aanhouding van pers. Zoals het bericht dat Provo van plan
andere Provo’s. Hier was veel pers bij en was om suikerklontjes met lsd aan de po- Na de oorlog startte hij een handel
toen de belden ’s avonds het NTS Journaal litiepaarden te voeren. Na de huwelijksvol- in oude legergoederen (dump) en
haalden, was de verontwaardiging groot. trekking op 10 maart, reed de trouwstoet auto-onderdelen. Hier legde hij de
door de Raadhuisstraat en daar kwamen basis voor zijn fortuin. Het geld dat
de protesten tot een hoogtepunt. Er werd hij verdiende, stak hij namelijk in on-
een kip losgelaten en voetzoekers en roerend goed in en rond de Kalver-
rookbommen ontploften. Een van de rookstraat en het Rembrandtplein. Ook
bommen ontbrandde vlak voor de Gouden werd hij eigenaar van het Doelen
Koets en dat was het sein voor veel meer Hotel (zijn grote droom) , het Schil-
rellen die tot ’s avonds laat duurden en ler Hotel, Hotel Américain, het Am-
waarmee de politie geen raad wist. Dat stel Hotel en het Lido. Hij was lange
bleek vooral toen er een felle charge tijd de Koning van het Rembrandt-
werd uitgevoerd in een portiek bij hotel plein, want hier vestigde hij het Ca-
Krasnapolsky. Het toeval wilde dat in dit ransa Hotel en meerdere uitgaans-
portiek ook veel journalisten stonden en gelegenheden.
daags erna verschenen dan ook de meest In de jaren zestig had hij innige ban-
wilde artikelen in de media over het veel den met Ajax of beter is: met Ajax-
te harde politieoptreden.
voorzitter Jaap van Praag. En met
Peter Bronkhorst.
Dé Stoop smeedde hij in 1969 plan-
Machtig Mooi
Column Harry Slinger
Mokum
nen om te investeren in een nieuw
stadion voor DWS. 28 oktober 1977
was zijn zwartste dag, want toen
werd hij na een avondje bridgen
ontvoerd. Na het betalen van tien
miljoen gulden losgeld, werd hij op
2 november vrijgelaten. Het is nooit
bekend geworden wie er achter de
ontvoering zat, ook al werd deze opgeëist
door de Rote Armee Fraktion.
Na zijn ontvoering meed Caransa
Tien kilo drop per persoon
de spotlights, waar hij voordien zo
van genoot. “Al die publiciteit heeft
Per jaar eten wij gemiddeld twee tot etenstijd in de winkel hangen en wel, maar ging ook ten koste van De Provo’s Peter Bronkhorst en Hans me tien miljoen gekost”, was een
kilo drop per persoon. Of laat ik mocht ik meneer Steenbergen hel- de winst. Toen kwam het moment Tuynman laten trots de rookbommen van zijn laatste uitspraken die de
zeggen: mijn vrouw om precies pen. Mijn eerste klusje was met de dat meneer Steenbergen een spe- zien die ze tijdens de huwelijksvoltrek- media haalde. Op 6 augustus 2009
te zijn, want dat zwarte goedje hand petroleumtappen. Pas later beciale opdracht voor mij had. Hij gaf king naar onder andere de Gouden overleed Caransa in Vinkeveen.
is aan mij minder besteed. Na de sefte ik hoe gek zij met mij waren. mij een blik met tien kilo dubbel- Koets zouden gooien. FOTO’S: KPN.NL\PROVO
tweede klas van de lagere school
zoute jujubes, die door vocht aan-
verhuisden wij naar de Nicolaas Tante Annie nam mij zelfs mee naar eengeklonterd was. Of ik die met
Beetsstraat, hoek Kanaalstraat. Determeijer waar ik een echte witte een plamuurmes wou loswrikken
Op nummer 112 zat de drogiste- drogistenjas kreeg. Ik hoorde er echt om ze daarna af te wegen en in
Colofon
rij van meneer Steenbergen, een bij. In die tijd werden veel artikelen te pakken. Na vijf kilo wrikken had De Oud-Amsterdammer is een uitgave van E info@deoudamsterdammer.nl
goede kennis van mijn vader. Hij nog los verkocht, zoals groene zeep, ik al een pond op. Mijn bloeddruk De Oud-Amsterdammer BV. Verschijning is I www.deoudamsterdammer.nl
had een Gaper boven de deur, u soda, wasbenzine en niet te verge- steeg en mijn maag protesteerde. elke twee weken. Distributie vindt plaats
weet wel, zo’n kop die altijd zijn ten drop. Ik mocht het in van die brui- Het kwam mij m’n neus uit. Ik hing via ruim 400 verspreidpunten in Amster- Copyright
tong uitstak. Meneer Steenbergen ne zakken of flessen doen. Nu zegt boven de pot met achter mij twee dam en regio.
Op de teksten, foto’s en het ontwerp van
was getrouwd met tante Annie, die het speekwoord ‘wie appelen vaart, lachende mensen. Als mijn vrouw
De Oud-Amsterdammer rust copyright.
in het onderwijs zat. Aangezien ik die appelen eet’, maar in mijn geval zich wel eens met de droppot op Hoofdredacteur: Hans Peijs
Niets mag op welke wijze dan ook worden
nogal moeite had met rekenen en was het meer ‘wie drop weegt, die schoot beklaagd dat er wel weer
overgenomen, verveelvoudigd en/of open-
taal wilde zij mij na schooltijd wel drop eet’. Bij elke dropbestelling nam een paar pondjes afmogen kunt u De Oud-Amsterdammer BV
baar gemaakt zonder toestemming van de
helpen. Na afloop bleef ik al gauw ik ook wel een. Of twee... Dat mocht zich voorstellen dat ik overweeg Postbus 5003, 1380 GA Weesp
uitgever.
haar tien kilo dubbelzoute jujubes T 020 – 716 39 79
verscheen zelfs een foto van in
Het Parool en daar was Elsevier
niet blij mee. Daarom werd de
tekst veranderd in ‘Elsevier nasla
werken’. Maar ook dat was geen
succes, want nu las men ‘Elsevier
asla werken.’
Dit mocht dus beslist niet, maar het gebeurde natuurlijk toch.(Foto uit 1982)
Lever uw (oude) gouden/zilveren
sieraden of munten NU in!!
NU extra aantrekkelijk.
Al jaren uw
VERTROUWDE adres!
Winkelcentrum Diemerplein
Diemen 020-6903727
www.puttmann.nl
door Douwe Zeilmaker
wel besefte dat er dan nog heel wat jaren wel in de gaten en ze kwam ertoe om Er kwam een korte periode waarin de avond nog wat langer op straat blijven (of
voorbij zouden moeten gaan voordat wij nummers te geven aan haar bewonderaars jongens, om in het gevlei te komen, pre- ze waren me gewoon vergeten binnen te
Vanaf mijn geboorte in 1946 woonde daar überhaupt aan toe zouden zijn; jaren in volgorde van haar genegenheid voor sentjes aan haar gingen geven. Tijdens een roepen). In ieder geval bevond ik me nog
ik in de Smaragdstraat in de toen nette waarin nog heel wat zou kunnen gebeu- hen. Al snel werd duidelijk dat een van de grote schoonmaakperiode nam dat zelfs op straat terwijl de rest van de groep al
Diamantbuurt. Halverwege de jaren vijftig ren en veranderen.
jongens, Kees genaamd, bij haar op de eer- groteske vormen aan. Zoals altijd waren binnen was. Op die lenteavond ontdekte
maakte ik deel uit van een groepje
ste plaats stond, terwijl ik een gelukkige er weer spullen boven water gekomen die ik toen vanuit het schemerdonker van de
buurjongens en meisjes die elke dag met Er ontstond een soort competitiestrijd, tweede was. Een andere jongen, Tonnie, weggegooid zouden worden, zoals een straat, tot m’n vreugde ineens Marian,
elkaar speelden. Onder hen bevond zich wie van de jongens het meest in de gunst nam de derde positie in, terwijl ene Arie oud vaasje of andere ‘snuisterijen’. Maar staande in de verlichte erker van de
een meisje met lange blonde vlechten, stond bij Marian. Natuurlijk had zij dat als hekkensluiter fungeerde.
nu waren die bestemd voor Marian en zij huiskamer op de eerste etage. Ik klom
Marian genaamd. Ze bezat een natuurlijk
nam ze welwillend in ontvangst. Ze had er direct in de lantaarnpaal die vlak voor de
overwicht en we aanvaardden haar zonder
op een gegeven moment zelfs een tafeltje woning stond om als het ware nog even
meer als de spil van de groep, zonder dat
voor gereserveerd naast haar bed, waarop contact met haar te hebben. Marian bleef
ze die overigens voor zichzelf opeiste. Als
ze de spullen tentoonstelde; haar ‘pronk- daarop welwillend bij het raam staan.
zij er niet bij was dan hing alles als los
tafeltje’ zoals ze het zelf noemde. We Of haar moeder de situatie begreep weet
zand aan elkaar.
mochten af en toe zelf komen kijken of ze ik niet, maar het kwam er van dat deze
Als zij op de zomeravonden op een gege-
alles echt bewaarde. Zo mocht ik een keer het haar van haar dochter begon uit te
ven moment werd binnengeroepen door
komen kijken dat een vaasje dat ze van kammen voor het raam. Toen dat klaar
haar moeder omdat het tijd was om naar
mij had gekregen keurig op dat tafeltje was kreeg ik van Marian zomaar ineens
bed te gaan, dan ging de hele groep naar
stond; alleen al het feit dat ik zomaar even ten afscheid een kushandje, voor ze zich
huis. Kortom, Marian was duidelijk de bin-
in haar kamertje mocht zijn!
van het raam afwendde. Ik was, hoe jong
dende factor. Maar er was meer, Marian
nog, daar werkelijk ondersteboven van en
bezat een zekere charme en alle jongens
Bijzonder moment
met een volslagen geluksgevoel ging ik
raakten meer of minder verliefd op haar;
Het is me nooit gelukt om Kees van de daarop naar huis. Ik had het gevoel dat ik
bij mij was dat zeker het geval. Als tien- of
eerste plaats te verdrijven. Wel kwam haar even voor mezelf had gehad. Natuur-
elfjarig jongetje raakte ik werkelijk tot
er even een heel bijzonder moment in lijk hoopte ik dat er na dat moment in
over mijn oren verliefd op haar. Ik stelde
diezelfde periode van de jaarlijkse grote de rangorde van de jongens nu iets zou
me daarbij voor dat ik later misschien
schoonmaak. Doordat m’n ouders het veranderen, maar tevergeefs. Ik behield
wel met haar zou trouwen, ofschoon ik
daar druk mee hadden, mocht ik op een onveranderlijk de tweede plaats.
Deze week onder meer:
• Suikerklontjes
met LSD voor de
politiepaarden
pagina 3
• Amsterdam is
mijn muzikale
muziekbron
pagina 9
• Een ‘gelukkige
tweede’ in de
Smaragdstraat
pagina 13
• Glippen om
Johan Cruijff te
kunnen zien
pagina 15
www.deoudamsterdammer.nl
Dit is het gedeelte van de Smaragdstraat waar Marian en Douwe woonden.
Marian woonde helemaal rechts van de inham in het huis met een erker (die is net
verscholen achter de boom) op de eerste etage. FOTO: STADSARCHIEF AMSTERDAM
Het Mokumgevoel van Jaap van Zweden
‘Als ik door de straten rijd, bloedt mijn hart en klein beetje’
Volgende editie
dinsdag 6 maart
Ook de begenadigd violist en diri- een klein boefie.’ Er waren wel flesjes Exota kochten. Exota was wordt niet onderhouden zoals het ben ik lid geworden van AFC. Ik
gent Jaap van Zweden (van 1960) meer mensen die mij een brutaal in die tijd erg populair.”
volgens mij zou moeten en het lijkt kwam vrij gemakkelijk door de
was een Amsterdamse doerak, zij gastje vonden, maar volgens mij
alsof de ziel uit de buurt is wegge- ballotagecommissie. Meestal
het dat hij op zijn elfde naar Uit- waren wij dat allemaal.”
Viool
trokken. Als ik door de straten rijd, speelde ik midmid. Een snelle
hoorn verhuisde. Zijn kinderjaren
“Toen ik zes jaar was, kwam mijn bloedt mijn hart een klein beetje.” sprinter was ik niet, maar ik had
liggen in West.
Exota
vader op een goede dag thuis
een goede pass in mijn benen en
“Mij moeder had een kapperszaak met een koffergrammofoon. Een AFC
ik kon aardig pingelen.”
Speeltuin
een straat verderop in de Woest- van de eerste platen die onder “Toen ik terugkwam uit Amerika
“Op mijn elfde zijn we met ons duinstraat 12. Het sigarenman- de pick-upnaald kwam, was Max
gezin naar Uithoorn verhuisd. Ik netje zat schuin achter ons, het Bruchs Vioolconcert. Dat maakte
ben geboren in de Theophille de bakkertje er vlak naast en bij de diepe indruk op mij. Nadat ik de
Bockstraat 47 1 hoog in Amster- snackbar van Ome Chris een paar plaat had gehoord, wilde ik maar
dam West. Tegenover ons kleine meter verder haalden wij allemaal één ding: viool leren spelen. Mijn
en knusse huisje was de speeltuin. een kroketje. De sigarenman waar vriendjes vonden het een beetje
Daar voetbalden we op een gras- mijn vader zijn sigaretten haalde, raar dat ik zoveel viool speelde.
veld waar twee grote doelen ston- heette meneer Van der Schaaf. Hij Ik studeerde meestal achter in de
den. Elke zaterdagmiddag werd had een enorm grote herdershond kapperszaak bij mijn moeder.”
om 3 uur een film op een groot om dieven af te schrikken. Er is
scherm vertoond. We voetbalden een keer ingebroken in zijn winkel School
niet alleen in de speeltuin, maar en het enige dat die hond deed, “Ik zat op de Zevende Montesso-
we ‘boomden’ ook bij de kerk. Als was met zijn staart kwispelen en rischool aan het Surinameplein.
je een boom had geraakt, kreeg je de dieven likken. Verder was er Er zitten veel voordelen aan een
een punt.”
een Simon de Wit-achtig super- montessorischool, zoals het zelf-
“Ome Jan was speeltuinopzichter. marktje waar wij als jonge jongens standig werken in eigen tempo en
Hij organiseerde elk jaar zomer-
zelf verantwoordelijkheid nemen.
kampen. Met drie volle bussen
Wat mij opviel was dat ik erna op
vertrokken we naar Drouwer Zand
de middelbare school een achter-
in Drenthe. Het liep elk jaar uit op
stand had ten opzichte van de rest
vechtpartijtjes, want in Drouwen
van de leerlingen. Blijkbaar had
vonden ze ons lastige en bru-
die montessorischool mij iets te
tale Amsterdammertjes. Van mijn
veel vrije momenten gegeven.”
zesde tot mijn twaalfde waren die
speeltuinreisjes voor mij de zo-
Veranderd
mervakantie.”
“Heel af en toe rijd ik langs de
“Ome Jan van de speeltuin liep
plekken waar ik ben opgegroeid.
wel eens de kapperszaak van mijn
En dan zie ik dat er heel veel ver-
moeder binnen. Dan zei hij tegen
anderd is. Helaas niet positief. De
haar: ‘Japie is weer bezig, hij is
buurt is verpauperd. De speeltuin
Vondelstraat
Krakersrellen. Daarvan zijn er in
Amsterdam veel geweest. Vaak
heftig, vanwege ontruimingen en
de agressie van krakers en politie.
Op 29 februari 1980 wordt in de
Vondelstraat een pand gekraakt en
de Mobiele Eenheid gaat tot ontruiming
over. Dat gaat met zwaar
geschut, waarbij zelfs tanks en
scherpschutters, worden ingezet.
In de volgende editie staan we stil
bij deze rellen, die de hele stad
ontwrichtten. Was u hier op de een
of andere manier bij betrokken (als
kraker,ME’er of toeschouwer bijvoorbeeld)
en wilt u deze kennis
delen met de lezers van De Oud-
Amsterdammer? Mail, schrijf of
bel ons dan.
Jaap van Zweden
Grote Amsterdammers
BRON: AMSTERDAM BEVALT!
Lezersactie De Oud-Amsterdammer
Amsterdam Bevalt! is een uitgave van Uitgeverij
Kapstok en bevat verhalen van een groot aantal
bekende Amsterdammers die vertellen waarom
Amsterdam hen zo lief is.
Onder anderen John Kraaijkamp, Ed van Thijn,
Hans Wiegel, Frits Barend, Matthijs van Nieuwkerk,
René Froger, Jaap van Zweden en Danny de Munk
vertellen over hun leven in de hoofdstad.
In de winkel kost Amsterdam Bevalt! 22,50 euro.
Lezers Lezers van van De De Oud-Amsterdammer Oud-Amsterdammer kunnen kunnen het het boek boek kopen kopen voor voor 5 5 of of 8 8 euro*. euro*. *5 *5 euro euro
als het boek tegen inlevering van deze bon wordt opgehaald bij Uitgever Kapstok, Van
Bossestraat 28-huis, 1051 JZ Amsterdam. Wel even bellen van tevoren naar 020-427 82
39. Het boek kost 8 euro als het wordt opgestuurd. Stuur dan onderstaande gegevens
naar bovenstaand adres.
Naam
Adres
Woonplaats
wil … exemplaren bestellen van het boek Amsterdam Bevalt!
Deze gegevens mailen naar martijn@uitgeverijkapstok.nl is ook een mogelijkheid. Bij
het boek (of de boeken) zit een factuur van 8 euro.
www.hyundai.nl
TM

De Oud-Amsterdammer - dé gratis krant voor de echte Amsterdammer dinsdag 21 februari 2012 pagina 5
Onverwoestbare winkels
Er zijn van die winkels waar hele generaties Amsterdammers voor omrijden.
De Oud-Amsterdammer portretteert in deze rubriek iconen uit de winkelstraat.
De eerste en bekendste toko in Amsterdam
Toko Dun Yong, Chinees Warenhuis, Stormsteeg 9, sinds 1959
Afgelopen jaar vierde de Chinese
gemeenschap dat een eeuw geleden
de eerste Chinezen zich in de hoofdstad
vestigden. Ze gingen wonen in de
Amsterdamse variant van Chinatown:
in de rosse buurt rond de Geldersekade
en de Zeedijk. Inmiddels wonen er naar
schatting rond vierduizend Chinezen in
Amsterdam, van wie een groot aantal
hier geboren en getogen is en nog nooit
China heeft gezien. De oudste Chinese
winkel (toko) is Dun Yong op de hoek van
de Geldersekade en de Stormsteeg. De
toko begon als een piepklein winkeltje,
maar inmiddels zijn er vier etages met
kookgerei, serviesgoed, meubilair en
Aziatische specerijen en ingrediënten,
en dat allemaal van Chinese makelij. En,
o ja, laten we de diepvriesafdeling niet
vergeten. Hier worden onder heel veel
meer varkensbaarmoeder en kwalsalade
Sinds maart 2011 is Eetsalon Van Dobben
ook gevestigd aan de Eerste Van der Helststraat
en er wordt gedacht over meer
vestigingen in Amsterdam en omstreken.
Hier wordt vanzelfsprekend dezelfde
kwaliteit geleverd als in de oer-vestiging
aan de Korte Reguliersdwarsstraat. Pal
verkocht, want dat zijn Chinese delicatessen.
Hengko Dun en zijn zoon Kin
Ping Dun bestieren de winkel nu.
Tang Yong
De toko is opgericht in 1959 door
Hengko’s vader Dun Yong. Dun Yong
heet trouwens officieel Tang Yong, maar
bij zijn binnenkomst in ons land na de
Eerste Wereldoorlog werd zijn naam
verkeerd gespeld. Hij heeft het maar zo
gelaten. Dun Yong begon als stoker op
een van de vele vrachtschepen, maar
hij verloor zijn werk waarna hij met
een trommeltje op zijn buik pinda’s
ging verkopen. Daarna werd hij kok.
Dat werk deed hij nog steeds toen hij
in 1945 trouwde hij met Stientje van
Gaans met wie hij op de Amsterdamse
Recht Boomssloot ging wonen. In 1959
begon hij voor zichzelf met een toko in
na de afloop van de Tweede Wereldoorlog,
op 28 juni 1945, begon Aat van
Dobben samen met zijn latere echtgenote
Eugenie Laaper een broodjeszaak met de
welluidende naam ‘Eetsalon Van Dobben’.
Vanaf het begin stond de croquet
op het menu, waarvan de bereiding
Toko Dun Yong is sinds 1959 niet weg te denken uit het straatbeeld in de rosse
buurt. Foto: www.opnieuw.nu/dyn yong
plaatsvond in de Kerkstraat. Bestellingen
werden doorgegeven via de telefoon van
de fietsenmakerij (zo ongeveer de enige
telefoon in de buurt), waarna de vers gemaakte
croquetten richting broodjeszaak
werden vervoerd. Om ze warm te houden,
werd er een vuurtje van houtskool
onder gestookt. De Van Dobben-croquet
onderscheidt zich van soortgenoten
door de receptuur, maar ook vanwege de
vorm: ze zijn kort, dik, stevig en een tikje
onregelmatig.
Tweede en derde zaak
Het ging Aat en Eugenie ‘via den vleze,
naar den vleze’, want begin 1950 openden
ze in het naastgelegen pand een
tweede broodjeszaak. Groot voordeel:
hierboven was een keuken, waar vanaf
toen de croquetten met ragout volgens
een geheim recept werden vervaardigd.
In 1958 openden zij nog een winkel, op
nummer 9. Drie aparte zaken in één
straat waren natuurlijk niet handig, dat
wisten zij ook wel, en er werd allicht
gedacht aan uitbreiding, maar dan
moest de winkel een tijdje worden
gesloten en dat was lange tijd geen
optie. Maar in de jaren tachtig was
er geen houden meer aan en in ’86
werden de drie panden verbouwd
tot één vestiging, zoals het nu nog
steeds is. De croquetten van Van
Dobben waren inmiddels een fenomeen
in Amsterdam en omstreken,
niet in de laatste plaats omdat bekende
artiesten en voetballers graag
hun tanden zetten in een croquet
van Van Dobben. In 1992 werd Van
Dobben benaderd door snackfabrikant
Laan Snacks met de vraag of er
belangstelling was om de croquetten
in geheel Nederland te verkopen.
Eind 1992 kreeg Laan Snacks toestemming
om de receptuur van de
Van Dobben croquet te gebruiken.
Vervolgens veroverde deze croquet
in sneltreinvaart Nederland.
het voormalige ‘Magazijn van Heren- en
Kinderkleding’ van Bernard Wöstmann.
De oppervlakte van de winkel was slechts
15 m 2 die compleet werd volgepropt.
Dun Yong importeerde zijn koopwaar
uit China. Tante Stien werkte ook mee
in de winkel. In 1972 namen Hengko
en zijn vrouw Wai Ming de zaak over.
Onder zowel hun leiding als die van
Dun Yong breidde de winkel zich steeds
verder uit. Vooral in 2002 werd een klapper
gemaakt, want na een ingrijpende
verbouwing loopt sindsdien de begane
grond door tot aan de Zeedijk.
In datzelfde jaar startte de familie een
Chinees Winkelcentrum, iets verderop
aan de Geldersekade. Inmiddels zijn er
veel meer toko’s in Amsterdam, maar
Toko Dun Yong zal altijd de eerste blijven
en ook de bekendste.
Bij Van Dobben heet een kroket nog een croquet
Eetsalon Van Dobben, Korte Regulierdwarsstraat 5/Eerste van der Helststraat 72, sinds 1945
Rijen dik met klanten zijn sinds de oprichting in 1945 heel gewoon bij Van Dobben.
Dit komt nooit meer terug: de blauwe girobus
Er zijn van die dingen die nooit meer
terugkomen, maar in deze rubriek laten
we ze voortleven. Deel 2: de blauwe brievenbus
van de Gemeentegiro.
De Gemeentegiro Amsterdam werd in
1917 opgericht en was daarmee het eerste
zogenoemde girale betalingssysteem in
Nederland. Pas in 1918 volgde de Postcheque-
en Girodienst. Een kenmerk van de
Gemeentegiro was de blauwe brievenbus,
waar alleen overschrijfformulieren in
mochten. Vooral in de jaren vijftig groeide
de Gemeentegiro snel, want toen kregen
steeds minder mensen hun salaris elke
week in handen. In plaats daarvan werd
het geld gestort. In 1979 werd de Gemeentegiro
– met rekeningnummers die
begonnen met een G, logisch – ingelijfd
door de Postgiro/Rijkspostspaarbank, dat
in 1986 de geprivatiseerde Postbank werd
om in 2009 (bent u er nog?) over te gaan
in ING Bank. In 1976 had de gemeentegiro
nog een belangrijke mijlpaal: als eerste
nam ze een geldautomaat in gebruik. Dat
gebeurde, voor zover te achterhalen valt,
in de Kinkerstraat. Op het hoogtepunt had
de gemeentegiro een kleine 400.000 reke-
ninghouders. Voor de liefhebbers: er zijn
minimaal nog twee blauwe brievenbussen
te bewonderen bij Museum Het Schip in
de Spaarndammerbuurt in Amsterdam-
West. In het wild zijn ze er niet meer.
Heeft u ook informatie plus beeld over
een ‘verdwenen iets’ uit het Amsterdamse
straatbeeld? Meld het ons via info@
deoudamsterdammer.nl of schrijf ons (het
adres staat rechtsonder op pagina 3).
Aat van Dobben achter de toonbank.

pagina 6 dinsdag 21 februari 2012 dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer
Puzzel mee en win een reistrolley
‘Reisenthel Faltroll’ (5 stuks!) van Fonq.nl
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14
12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27
22 23 24 25 26 27
28 29 30 31 32
28 29 30 31 32
33 34 35 36 37
33 34 35 36 37
38 39 40 41 42 43
38 39 40 41 42 43
44 45 46
44 45 46
47 48 49
47 48 49
50 51 52 53
50 51 52 53
54 55 56 57 58 59 60
54 55 56 57 58 59 60
61 62 63 64
61 62 63 64
65 66 67 68 69 70 71
65 66 67 68 69 70 71
72 73 74 75 76
72 73 74 75 76
77 78 79 80 81
77 78 79 80 81
82 83 84 85
82 83 84 85
86 87
86 87
29 45 24 63 43 31 57 84 54 39 7
29 45 24 63 43 31 57 84 54 39 7
50 3 49 71 83 87 26 65 15 32 34 19 47 75
50 3 49 71 83 87 26 65 15 32 34 19 47 75
Horizontaal
1. afgunstig; 7. hoofd van de politie in een stad of streek in de Verenigde Staten; 12. dierenhoofd;
13. gebak; 14. ambacht (stiel); 15. naamloze vennootschap (afk.); 17. deel van schip;
19. faam (eer); 21. militaire rang (afk.); 22. boomsoort; 24. mannelijk beroep; 27. woud; 28.
Nederlandse omroepvereniging; 30. Engelse titel; 31. kledingstuk; 32. balsport te paard;
33. familielid; 35. pilaar (ante); 37. Spaanse uitroep; 38. plooi of groef in de huid; 41. schil
(bast); 42. tillen (ondersteunen); 44. om het genoemde of bedoelde; 46. ledemaat; 47. pronkzuchtig;
48. silhouet (zijaanzicht); 49. zwaardwalvis; 50. indruksel; 52. koppel (paar); 54.
sappige vrucht; 56. rood (Engels); 58. de zoon van Zeus; 61. roem; 62. aardappel(gerecht);
64. herkauwend zoogdier; 65. aarsopening; 67. grote bondgekleurde papegaai; 68. ongebonden;
70. herkauwend dier; 72. deel van hals; 73. voertuig op twee wielen; 76. voor (in
samenstelling); 77. inhoudsmaat (afk.); 78. strook; 79. magnesiumsilicaat; 81. ante christum
(afk.); 82. belofte; 83. kleine groep van voorname mensen; 84. voorzetsel; 86. iemand
die artiesten en toneelspelers opmaakt; 87. nog ongeoefend soldaat.
‘Aan de voet van de oude Wester.’ Het is niet alleen de titel van een echt Amsterdams volkslied,
maar is ook de oplossing van de vorige puzzel.
Ook dit keer weer tientallen inzendingen die meedongen naar de prijs: een cadeaubon van Intratuin
Amsterdam.
De winnaars zijn: A.M. Raukema, Bea Rooseboom, E. Steenmeijer en Narda Koevoet.
Verticaal
1. sterke alcoholische drank; 2. maanstand (afk.); 3. gehoororgaan; 4. heldendicht; 5.
houtachtig gewas; 6. vulkanisch product; 7. beek (kanaal); 8. wild zwijn; 9. mannelijk
schaap; 10. persoonlijk voornaamwoord; 11. beleefdheid (manieren); 16. over (langs); 18.
wandversiering; 20. bovendien; 21. plezier; 23. gebogen; 25. halsgezwel; 26. uitwerpsel; 27.
voorste gedeelte van de romp van een schip; 29. moes van gekookte appelen; 32. vakman op
het gebied der planologie; 34. algemene energie raad (afk.); 36. net waarin men de gevangen
vis bewaard; 37. Scandinavische muntsoort; 39. voormalige Nederlandse kolonie; 40.
wandelen; 42. de vierde letter van het Griekse alfabet; 43. deel van de voet; 45. lentemaand
(afk.); 46. kleine vrucht; 51. sterk ijzerhoudende grondsoort; 53. effectieve paardenkracht
(afk.); 54. deel van week; 55. amusant (aardig); 56. venster; 57. Spaanse schilder; 59. listig
(slim); 60. stoet die langs een bepaalde route optrekt; 62. schoon (netjes); 63. claxon; 66.
troefkaart; 67. vlaktemaat; 69. uitroep van schildwacht; 71. Irish Republican Army (afk.);
73. verzoekschrift; 74. tamelijk koel; 75. buikpotig weekdier; 78. belemmering (vertraging);
80. voertuig; 82. kippenproduct; 85. heden.
Deze editie hebben we weer een nieuwe puzzel, waarmee vijf reistrolleys van het merk ‘Reisenthel
Faltroll’ (beschikbaar gesteld door Fonq.nl) ter waarde van 19.95 euro te winnen zijn. Deze trolley
is uiterst handig voor het doen van veel of grote boodschappen. Zonder de rug te belasten kun je
meenemen wat je maar wilt. De trolley staat niet in de weg wanneer deze niet gebruikt wordt, want
ze is geheel opvouwbaar tot een klein pakketje. Zelfs de wielen kunnen ingeklapt worden!
Stuur uw oplossing met uw naam en adres naar (e-mail) oplossing@deoudamsterdammer.nl of naar:
De Oud-Amsterdammer, Postbus 5003, 1380 GA Weesp.
2
2

De Oud-Amsterdammer - dé gratis krant voor de echte Amsterdammer dinsdag 21 februari 2012 pagina 7
In Casa 400 worden de meest wilde feesten gevierd
Gezamenlijk eten was een gewoonte in Casa 400.
Oprichters Casa 400 lappen
25 gulden voor startkapitaal
Het beginkapitaal van Stichting Casa Academica is honderd gulden. Dit bedrag
is eenvoudig tot stand gekomen: de vier oprichters lapten ieder 25 gulden.
Het was zelfs voor die tijd geen waanzinnig hoog bedrag, maar gek genoeg
opende dit deuren die anders gesloten zouden blijven. Bij zijn afscheid
in 1992 zei toenmalig directeur Gradus van Nieuwkuyk: “Op grond van deze
honderd gulden – het is eigenlijk een lachertje – gaf de overheid garanties
voor aflossing en rente voor een bedrag van 10 miljoen gulden.”
Bij het slaan van de eerste paal kijken onder anderen Nol van Zuiden (man met
hand omhoog), Frits Bolkestein (op voorgrond met sigaar) en Gabbe Scheltema
(achter Bolkestein) toe.
Toen en nu: Diemen, Weespertrekvaart
Vervolg van de voorpagina.
Zelfs de politie wordt ingeschakeld,
maar die kan weinig uitrichten want de
studenten zijn niet gek: ze hebben op elk
raam een letter geplakt en daar is niets
tegen te doen.
Nixon moordenaar
De studenten pakken trouwens elke
mogelijkheid aan om te protesteren tegen
‘moordenaars’, want in 1971 hangen velen
van hen de tekst ‘Nixon moordenaar’
achter de ramen. En protesteren doen ze
ook maar al te graag tegen het bestuur.
Over bijvoorbeeld de huurverhoging van
110 naar 115 gulden per maand in 1971.
En ook willen ze liever geen toeristen over
de vloer, hetgeen ze aan het begin van de
jaren zeventig duidelijk maken met posters
met de tekst ‘Tourists not welcome,
this is a student house!’ die her en der
verschijnen. Casa 400 is in die periode
ook een soort Sodom en Gomorra, want
er vinden de meest wilde feesten plaats.
Sterker: feesten komt in de eerste plaats,
daarna protesteren en o ja, ver daarna, is
er studeren.
Bezetting
De jaren tachtig beginnen ook wel lekker,
want op 11 en 12 februari 1980 bezetten
de bewoners Casa 400 omdat het bestuur
de kamerhuur wil verhogen van 260 naar
300 gulden per maand. De studentenvereniging
ASVA trekt fel van leer en roept
studenten op om er helemaal voor te gaan.
“Het gaat om de publiciteit: kranten en
radio worden gewaarschuwd. Trek desnoods
je kleren uit voor zo’n fotograaf om
te laten zien hoe we worden uitgekleed!’
Helpen doet het trouwens niet, want de
huurverhoging komt er. In 1984 wordt
de eerste Casa kroeg georganiseerd. “Een
aantal tafels bij elkaar zetten, kaars in een
wijnfles, nootjes erbij en drinken maar”
De lobby van het hotel in de jaren zestig. Foto’s Casa 400
,omschrijft voorzitter van de bewonerscommissie
Sjaak Smit de simpele filosofie.
In alle jaren blijft Casa 400 vooral heel
erg Casa 400: een unieke combinatie van
hotel en studentenkamers waar het acht
maanden goed en gezellig toeven is.
‘Meest memorabel is het contact’
Catelijne Schoots laat op Geheugenvanoost.nl
weten: “Wat ik het meest
memorabel van Casa vind, is eigenlijk het
contact met de mensen dat nog steeds
bestaat. De band tussen medebewoners
die hier hebben gewoond, gestudeerd en
gewerkt. Om een heel bijzonder voorbeeld
te noemen; er heeft eens een oud-bewoner
vastgezeten in Griekenland. Hij was een
vliegtuigspotter, dat is toen ook uitgebreid
in het nieuws geweest. Vanuit Casa werd
er toen direct iets georganiseerd om hem
te steunen.”
“Meest bijzonder blijft de relatie die ik
nog steeds heb met Casa. Dat komt mede,
denk ik, omdat ik hier ook een aantal
jaren in de zomermaanden heb gewerkt.
Ik deed het werk ook omdat ik anders een
alternatieve woonruimte moest zoeken.
Op deze manier overbrugde ik de zomer.
Wel moest ik intern verhuizen. De zomerperiode
met de toeristen was heel leuk.
Je bleef met een klein groepje studenten
over, een stuk of tien (…). Ik had als taak
de ontbijtdienst. Dan stond ik om zes uur
in de ochtend in het restaurant. Zo ben ik
echt ontelbare keren met de ogen dicht
soms door de hal naar beneden gelopen,
tussen keuken en ontbijtzaal. Want ’s
avonds was het leuke dingen doen, samen
stappen bijvoorbeeld, om vervolgens de
volgende ochtend in alle vroegte het
ontbijt te verzorgen. Ik ben
een enkele keer ook
zonder slaap de
ontbijtzaal binnen
gestapt.”
Rooie oortjes
in Casa 400
door Peter J.M. Visser
In de tweede helft van de jaren
‘60 bij Casa 400 vakantiewerk gedaan
als piccolo (koffers sjouwen).
Later heb ik een paar maanden
stage gelopen bij huisschilder Richard
Camelot. Dat vakantiewerk
was een luxe baantje en dat kwam
voornamelijk door de bussen met
Amerikanen en hun fooien. De dollar
stond toen rond 3,60 gulden,
dat was dus goed verdienen. De
piccolo’s hadden blauw-wit gestreepte
jasjes en de huishouding
en kamermeisjes droegen rood-wit
gestreepte jasjes. Als jongere van
ongeveer 16, 17 jaar was het ook
spannend met al die mooie kamermeisjes.
De hotelkamers waren
een heerlijk speelterrein, ook al
heb ik dat niet echt ervaren, maar
ik hoorde wel de verhalen erover.
De stage bij de huisschilder bleek
een stagejaar dat ik moest overdoen
omdat ik me niet helemaal
hield aan de eisen. Richard Camelot
was dan ook een gezellige
‘baas’, die wel wist wat relaxt werken
was. In de zomer met mooi
weer eerst de lunch halen in het
restaurant en dan op naar het dak
voor een zonnige, luie lunch. Op
andere dagen strekten we ons na
de lunch in een of andere kamer.
Een soort siësta bestond voor ons
toen al.
In veel kamers was behang
Een Mokums weetje
van suwide (textielbehang
Het zou zo maar een van 140 cm breed) en de
vraag voor een prijsvraag keldervloer bestond uit
kunnen zijn: wat kostte een kleurige chips en blan-
tweepersoonskamer in 1962, ke lak. Deze ‘vloerbe-
het eerste jaar dat Casa 400
dekking’ heb ik ook
was geopend?
liggen in mijn huidige
Het antwoord is
27,50 gulden.
bedrijfspand en dat komt
door de vloer in Casa 400
van toen. Beneden was ook
de timmerwerkplaats en de timmerman
(heette die Veldhuizen?) met
Antilliaanse of Surinaamse roots
had stiekem het boek ‘Ik, Jan Cremer’
ergens op de plank liggen voor
de rooie oortjes.
Deze keer een uitstapje naar Diemen, want
ook daar wordt De Oud-Amsterdammer
goed gelezen. Dit is de Weespertrekvaart,
gezien vanaf de Diemerbrug, ergens halverwege
de jaren zestig. Links zaten een paar
winkels (onder andere een kapper), Autogas
Hennis, het voormalige politiebureau
en Gestetner (kopieerapparaten). Daarnaast
– met de luchtbrug – zat de Boerenbond.
Rechts de Prins Hendrikkade met woningen
en ondernemingen, waaronder de timmerfabriek
van Westland en de naai-, garen- en
breiwinkel van Woorts.

pagina 8 dinsdag 21 29 februari november 2012 2011 dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer
Eropuit! Kalender...
‘In Memoriam, de gedeporteerde en vermoorde joodse, Roma en Sinti kinderen 1942-1945’
Elisabeth (Liesje) Tertaas (met grote pop), geboren 9 juni 1928. Ze stierf op 4 juni 1943 in de gaskamers van
Sobibor. Foto: dHr. H. oort
Silvia Juliette Basch (links), geboren 16 september 1933 in Amsterdam, met haar vriendin Liesje Baarda. Ze stierf
op 17 september 1943 in de gaskamers van Auschwitz. Foto: mevr. e. raterink
Jubileum van Amsterdams Smartlappen Koor
Het Amsterdams Smartlappen Koor bestaat in maart
twintig jaar. Dat wordt gevierd met een speciaal optreden
op zaterdag 10 maart 2012 in de aula van Het Amsterdams
Lyceum aan het Valeriusplein. De soms vierstemmig
zingende zangers en zangeressen (het koor bestaat
uit 25 zangeressen en evenveel zangers) vertolken ruim
honderd levensliederen. Wanneer het Smartlappenkoor
losbarst, gaat de adrenaline stromen, wordt er meegezongen,
meegedeind, gelachen en gehuild. Stilletjes
luisteren en huiveren bij ‘Het bedelmeisje’, ‘De schooier
en zijn hond’, ‘De dievenwagen’ en ‘Een vrouw die niet
deugt’. Van harte en uit volle borst meezingen met ’De
afgekeurde woning’, ‘Ach vaderlief toe drink niet meer’,
‘De smokkelaar’ en ‘Geef mij maar Amsterdam’. Enzovoort,
enzovoort.
Het Amsterdams Smartlappen Koor.
Kitty Hes (links), geboren 12 september 1935 in Amsterdam, en Henriëtte (Jetty) Hes (rechts), geboren 19 maart
1937 in Amsterdam, met hun nichtje Yvonne (midden) in het Jan van Galenpark in Amsterdam, juli 1939. Beiden
stierven op 2 juli 1943 in de gaskamers van Sobibor. (Foto: mevr. Y.van der Smagt-Hes)
In het Stadsarchief Amsterdam (in gebouw Bazel aan de Vijzelstraat 32) is nog tot en met
20 mei de tentoonstelling ‘In Memoriam, de gedeporteerde en vermoorde Joodse, Roma
en Sinti kinderen 1942-1945’ te zien. De expositie is gebaseerd op de publicatie van Guus
Luijters met dezelfde titel en bestaat uit drie delen. Op de glazen wanden van de tentoonstellingsruimte
worden de namen aangebracht van alle 18.000 uit Nederland gedeporteerde
en vermoorde kinderen, van wie een groot aantal is weggevoerd uit Amsterdam.
Tevens wordt in de grote hal van
het Stadsarchief een zeventig meter
lange tafel in vier delen opgesteld
met daarop de teruggevonden foto’s
van 2.900 kinderen, gerangschikt
per transport. Derde onderdeel is
dat in de tentoonstellingsruimte
de verhalen van vijftien kinderen
worden verteld. Hier zijn de documenten
te zien waarop de kinderen
worden vermeld, de transportlijsten
en de kaarten van de Joodse Raad,
alsook documenten uit het Stadsarchief,
bijvoorbeeld de gezinskaarten
of een aangifte van een gestolen
fiets. Van sommige kinderen worden
ook persoonlijke bezittingen
getoond. Een extra vitrine is gereserveerd
voor foto’s en documenten
die na de voltooiing van boek en
tentoonstelling worden ingezonden.
De zoektocht naar nieuw materiaal
is met deze expositie namelijk niet
afgesloten. Het idee is zoveel mogelijk
kinderen weer een gezicht te
geven om zo iets van hun identiteit
te herstellen.
Karien Eliza Sajet, geboren 6 oktober 1939 in Amsterdam, met
haar moeder Maria Celina Sajet Drukker. Ze stierf op 11 februari
1944 in de gaskamers van Auschwitz. Foto: mevr. d. saJet
Na dit optreden wordt het podium vrijgemaakt voor Dick
Hout en de Planken, een Amsterdamse rockband die in
1981 werd opgericht en sindsdien in ongewijzigde samenstelling
optreedt. Dick Hout en de Planken spelen rock ‘n
roll, Nederlandstalige nummers, blues en zelfs een enkel
ska-nummer. Dansbare beats, daar gaat het om! Deze
band is gegarandeerd goed voor een heel gezellige (dans)
avond.
De jubileumavond begint om 20.00 uur en de aula is open
om 19.45 uur. Kaarten zijn voor acht euro te koop aan de
zaal, maar kunnen ook worden gereserveerd via de link
‘inlichtingen en boekingen’ op de website www.smartlappenkoor.nu.

De Oud-Amsterdammer - dé gratis krant voor de echte Amsterdammer dinsdag 21 februari 2012 pagina 9
Amsterdam is mijn
muzikale muziekbron
door Martin Maas
Mijn naam is Martin Maas. Ik ben geen
Amsterdammer van geboorte en heb er
ook nooit gewoond. Wel heb ik ruim 43
jaar in Amsterdam gewerkt. Dus daarom
voel ik mij toch wel een ‘halve’ Amsterdammer.
Omdat ik in 2012 50 jaar muziek verzamel
op allerlei geluids- en beelddragers,
ben ik eens nagegaan welke rol Amsterdam
voor mijn hobby heeft gespeeld. En
dat is nogal wat!
De eerste keer dat ik met Amsterdam
als stad in aanraking kwam was toen
ik een jaar of 10 oud was. Ik mocht met
de man van een nicht van mij mee naar
Amsterdam. En dat vond ik toen een
geweldige happening! In mijn geboorteplaats
Naarden, waar ik in 1948 voor het
eerst verbaasd de wereld inkeek, viel niet
veel te beleven. Ook hadden wij nog geen
televisie thuis. Dus Amsterdam was voor
mij ‘de grote Stad’ en had iets magisch of
mysterieus. Wat zou daar allemaal te zien
en te beleven zijn vroeg ik mij toen af.
Johnny & his Cellar Rockers
Tijdens mijn lagereschoolperiode in de
jaren vijftig hoorde ik op de radio de
Amsterdamse hits van Johnny Jordaan
(‘Bij ons in de Jordaan’ en ‘Geef mij maar
Amsterdam), Tante Leen (‘Oh Johnny’),
Herman Emmink (‘Tulpen uit Amsterdam’),
diverse uitvoeringen van ‘Aan de
Amsterdamse grachten’ en Willy Alberti
met zijn Italiaanse nummers ‘Marina’,
‘Piove (Ciao ciao bambina)’, en ‘Nel blu
dipinto di blue (Volare)’. Al die Amsterdamse
klanken drongen diep door in
mijn nog jonge kinderziel. Maar er stond
nog iets groters te gebeuren, wat voor
mij de doorslag zou geven om muziek als
hobby te kiezen.
Dat gebeurde toen de Amsterdamse
band Johnny & his Cellar Rockers, met
Jan Akkerman als leider op sologitaar,
een aantal keren in Naarden en Bussum
kwam optreden. Het was begin
zestiger jaren, en de muziekstijl van The
Shadows, de begeleidingsgroep van Cliff
Richard, werd in Nederland ook door
allerlei bands gekopieerd. Jan Akkerman
en zijn Cellar Rockers waren daarbij
een van de eersten. Hun optredens, die
meestal op de hoek van de straat waar
ik woonde (!), plaatsvonden, maakten
op mij grote indruk. Bij hun optreden
in Concordia in Bussum, waar ik nog
steeds de poster van heb, kreeg ik een
mooie foto met ehandtekening van Jan
Akkerman. Amsterdam als inspiratiebron
voor mijn muziekhobby was geboren! Ik
wilde ook gitaarspelen in een band, en
een grammofoon met platen! Niet al te
lang erna overleed mijn oma, en kocht ik
van de erfenis die zij mij achterliet een
platenspeler en mijn eerste grammofoonplaten.
Dat was in 1962.
In 1966 ging ik in Amsterdam werken
op het kantoor van een groothandel in
gereedschappen. Vijf en een half jaar
later verruilde ik deze baan voor een
interessantere baan bij een bank in Amsterdam,
waar ik 38 jaar in het buitenlands
effectenverkeer heb gewerkt. Daar
zag ik voor mijn ogen de overval op het
girokantoor (nu postkantoor) gebeuren,
waarbij door de overvallers op de ramen
waarachter mijn collega’s en ik stonden
te kijken, werd geschoten. ’s Avonds was
het op televisie. De overvallers vluchtten
met een boot door de grachten en zijn
nooit gepakt...
Een schoolvriend van mij, waarmee ik
samen zong en gitaar speelde, kwam in
1966 met een langspeelplaat van Cuby &
The Blizzards aanzetten. In eerste instantie
was ik er niet weg van, maar nadat hij
mij had meegenomen naar een concert
van deze band in de Oude Rai, was ik
‘verkocht’. Zij werden ‘vrienden voor het
leven’. De band blijft tot vandaag de dag
een van mijn favoriete bands, waarbij
ik speciaal noem hun sologitarist Eelco
Gelling. De formatie met Eelco Gelling
en Herman Brood blijft voor mij de beste
band die ik live heb zien optreden. Voor
hun optredens ging ik met mijn schoolvriend
regelmatig naar Fantasio aan de
Prins Hendrikkade. Daar zagen wij ook
o.a. Livin’ Blues en de Oscar Benton Blues
Volgens Martin Maas is dit de beste bezetting van Cuby & The Blizzards met Harry
Muskee (tweede van links), Eelco Gelling (rechts naast Muskee) en Herman Brood
(geheel rechts). Verder maakten Jaap van Eik (links) en Dick Beekman deel uit van
deze legendarische formatie.
Band. Met mijn schoolvriend ging ik in
1967 ook naar een optreden van de Outsiders
(met Wally Tax) in de Rhythm Club
‘66, in de Amstelstraat in Amsterdam.
Concertgebouw
Nu ik het toch over popconcerten heb,
vermeld ik maar meteen dat ik ook
hele goeie herinneringen heb aan het
Concertgebouw. Ik zag er onder andere
Fleetwood Mac (de oude bluesformatie
met Peter Green) en Melanie (zelfs twee
keer). Na één of twee nummers
schoof Melanie de microfoon aan de kant
en nodigde mensen uit de zaal uit op het
podium om haar heen te komen zitten.
Hoewel zij in haar eentje met gitaar op
dat grote podium stond te zingen, was
zij door haar ongelofelijke stemvolume
tot achter in de zaal te horen. Hele gedenkwaardig
concerten), Leonard Cohen,
Ry Cooder (met Flaco Jimenez met zijn
indrukwekkende ‘French accordeon’),
Jerry Lee Lewis (hier ging ik naartoe
samen met een bekende rocker die bij
De Telegraaf werkte. Deze vriend had in
de zak van zijn colbertje een fles whisky
meegenomen, en verdween na enkele
nummers naar het podium waar hij tussen
de bandleden ging dansen!), Johnny
Cash (ik ging speciaal voor Carl Perkins,
de man van ‘Blue suede shoes’ omdat
zijn gitaarsolo’s mij een kick gaven. Later
‘ontdekte’ ik ook de charme van Johnny
Cash, en werd ik een groot fan van Mother
Maybelle & The Carter Sisters, die
in zijn voorprogramma stonden), Cliff
Richard & The Shadows (Marvin, Welch
& Farrar in die tijd), en in latere jaren
Trijntje Oosterhuis.
Het hoogtepunt van de Concertgebouwoptredens
was voor mij evenwel het concert
van mijn all-time favoriete artiesten
The Everly Brothers. Op zaterdagavond
zat ik samen met een mede-Everlyfan in
het Concertgebouw. De volgende ochtend
reisden wij al vroeg af naar Engeland,
Johnny & his Cellar Rockers. Jan Akkerman, afkomstig uit de Jordaan en opgegroeid
in Amsterdam-Oost, is de tweede van links. Het kleine mannetje met gitaar op de voorgrond
is Cocky Akkerman, het kleine broertje van Jan. Links op de achtergrond staat
een accordeon van Jan, want dat instrument leerde hij als eerste bespelen. Een handtekening van Johnny oftewel Jan Akkerman.
Johnny & his Cellar Rockers tijdens een optreden in België.
om zeven (!) dagen achter elkaar in de
grootste theaterclub van Europa, de
Batley Variety Club, in Batley, vlak bij
York in Engeland onze idolen nog eens
uitgebreid te gaan bewonderen. Wij zaten
zeven avonden op de eerste rij, doken
op een avond de kleedkamer in waar
wij op de foto gingen met de beroemde
broers, en met hen en hun vader, die ook
aanwezig was en optrad, praatten.
Concerten
Vijftig jaar platen verzamelen, en wat
er allemaal uit voortvloeit, daar valt
natuurlijk veel over te vertellen, maar
dat kan helaas niet allemaal binnen de
ruimte van dit artikel. Dus houd ik het,
wat concerten betreft, verder kort. Favoriete
artiesten uit binnen- en buitenland
heb ik ook nog gezien in de Nieuwe Rai
(Fats Domino), Melkweg (o.a. Kathleen Edwards),
Paradiso (o.a. Dave Edmunds en
Hope Sandoval & The Warm Inventions.
Hope Sandoval is de zangeres van de
groep Mazzy Star), Uitmarkt, De Meervaart,
Bimhuis, Tropentheater (Souad
Massi) en in het Openlucht theater van
het Vondelpark. Verder vond ik mijn weg
hiervoor ook naar kleine theaters zoals
Cristofori (diverse keren Fay Claassen) en
festivals zoals het Kwakoefestival en het
Roots Festival in het Oosterpark.
Concerto
Vanaf het moment dat ik in 1966 in
Amsterdam ging werken, ben ik (nu al
zo’n 46 jaar) zeer regelmatig bij Concerto
in de Utrechtsestraat geweest. In deze
platenzaak en ook bij o.a. Boudisque, Raf,
Fame en Brutus heb ik heel wat geluids- en
beelddragers aangeschaft. Eind jaren zestig/begin
jaren zeventig had ik een lijstje
van platenzaken (ook met tweedehands
platen) die in het centrum van Amsterdam
zaten, en die ik in mijn lunchpauze
van mijn werk met een bezoek vereerde.
Ik zou niet weten hoe mijn arbeidzaam
leven eruit zou hebben gezien als ik niet
elke lunchpauze de platenzaken, kiosken
en boekenzaken had kunnen afstropen
voor nieuwe platen en muziekboeken.
Als ik naar de film wilde, ging ik naar
Amsterdam. Muziekfilms, zoals die van
Elvis Presley, Cliff Richard en The Beatles,
heb ik daar ook allemaal gezien.

pagina pagina 10 dinsdag 21 29 februari november 2012 2011 dé gratis gratis krant voor de echte echte Amsterdammer Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer
Oud-Amsterdammer
Eropuit! Kalender... donderdag 8 maart 2012
Eenmalig concert tijdens Internationale Vrouwendag
Tijdens Internationale Vrouwendag op 8 maart vindt in de kleine zaal van het Concertgebouw
een eenmalige Vrouwenmuziekmarathon plaats met vier vrouwelijke kopstukken
uit de Nederlandse vocale muziek. Het zijn Roberta Alexander (sopraan), Irene
Maessen (sopraan), Tania Kross (mezzosopraan) en Karin Strobos (mezzosopraan), die
worden begeleid door pianiste Reinild Mees.
De vier zijn gerenommeerde zangeressen die zich sterk maken voor het werk van vrouwelijke
componisten en die garant staan voor een muziekmarathon op hoog niveau.
Het avondvullende programma (aanvang 19.00 uur) bestaat uit meerdere blokken en
wordt gepresenteerd door Maartje van Weegen. Na afloop is er een gratis toegankelijke
meet & greet met de artiesten. De zangeressen nemen allen een aantal composities
voor hun rekening: Tania Kross zal liederen vertolken van Hildegard von Bingen, Sofia
Goebaidoelina en Henriëtte Bosmans, afgewisseld met songs van Judith Weir en
Cathy Berberian. Mezzosopraan Karin Strobos vertolkt liederen van Fanny Mendelssohn,
Alma Mahler en Alba Rosa Viëtor. Sopraan Irene Maessen zingt werken van Clara
Schumann, Elisabeth Kuyper, Cécile Chaminade en Lili Boulanger en vedette Roberta
Alexander vertolkt onder andere liederen van de Amerikaanse componiste Amy Beach
en enkele negro spirituals. Duetten van Pauline Viardot en kwartetten van Catharina
van Rennes vormen het sluitstuk van de avond.
vlnr. Irene Maessen, Tania Kross, Roberta Alexander, Reinild Mees, Karin Strobos. Foto: Janica Draisma.
Klik op de foto voor een hoge resolutieversie.
Operette ‘The Dessert Song’ door
Eerste Diemer Operette Gezelschap
Het Eerste Diemer Operette Gezelschap
(kortweg EDOG) voert op 23 en 24 maart
vanaf 20.00 uur de show-operette ‘The
Desert Song’ op. Net als voorgaande
voorstellingen vindt deze plaats in de
Prins Bernhardhal in Diemen en het belooftweer
een spektakel te worden.
EDOG is in Diemen al dertig jaar een
fenomeen. Het gezelschap bestaat uit
circa 45 enthousiaste amateur-zangers
en -zangeressen uit de regio Amsterdam
en is een hechte club. Elk jaar wordt de
sporthal omgebouwd tot een theater
zodat op donderdagavond een generale
gespeeld kan worden en er op vrijdag-
en zaterdagavond een voorstelling kan
worden gegeven.
Kaarten zijn te koop bij boekhandel Bruna
in winkelcentrum Diemen. Tevens is er voorverkoop in het winkelcentrum op 10
maart van 10:00 uur tot 15:00 uur en op 14 maart van 12.00 uur tot 15.00 uur.
vrouwen
muziek
marathon
Geachte heer/mevrouw,
Laatste marionettenvoorstelling
‘De Toverfluit’
In het Amsterdams Marionetten
Theater (Nieuwe Jonkerstraat
8, vlak bij de Nieuwmarkt)
worden in maart de
laatste twee voorstellingen
gegeven van Mozarts sprookjesopera
De Toverfluit (Die
Zauberflöte).
De voorstelling is een klassiek
sprookje over de strijd tussen
goed en kwaad. De voorstelling
wordt uitgevoerd met
een eigen opname in het Nederlands
met solisten en het
Instrumentaal Ensemble van
het Amsterdams Marionetten
Theater.
De laatste twee voorstellingen
zijn op 4 en 18 maart, beide keren
om 14.00 uur.
IJsbaan Museumplein
langer open
Stichting 20ste-eeuwse Lied en Stichting KAM nodigen u van harte uit voor de eenmalige
Vrouwenmuziekmarathon op donderdag 8 maart in het Concertgebouw Amsterdam.
8 Maart is Internationale Vrouwendag, een goede dag dus om vrouwelijke componisten
door de eeuwen heen in het zonnetje te zetten!
De ijsbaan op het Museumplein blijft
twee weken langer open dan eerder gepland.
Nu kan er tot zondag 4 maart – dus
Vier gerenommeerde zangeressen vertolken die avond liederen van uitsluitend vrouwelijke
ook in de voorjaarsvakantie – worden
geschaatst op deze bijzondere locatie.
1 van 2 De ijsbaan is elke dag tussen 10.00 en
20.00 uur geopend. Kinderen tot en met
11 jaar kunnen gratis op de ijsbaan terecht.
16-02-12
Vanaf 12 jaar is de dagprijs drie euro.
Schaatsen kunnen voor vijf euro worden
gehuurd.

De Oud-Amsterdammer - dé gratis krant voor de echte Amsterdammer dinsdag 21 februari 2012 pagina 11
Schrijvende lezers
De Oud-Amsterdammer is meer een podium voor echte Amsterdamse 50-plussers dan een krant. Wij stimuleren lezers hun eigen verhalen in te zenden. Hieronder verhalen die recht uit het
hart van de lezer geschreven zijn. Heeft u ook een bijzonder verhaal dat u met de lezer wilt delen? Mailen kan naar info@deoudamsterdammer.nl en sturen naar De Oud-Amsterdammer,
Postbus 5003, 1380 GA Weesp.
De ‘grote brandweerlieden’ tijdens het blussen van de brand van C&A maakten grote indruk. Foto: Joop niJman
‘Ik was onder de indruk van
die grote brandweermannen’
door F. E. Willenbrog
Heel toevallig heb ik de krant gelezen met
daarin de oproep om te verhalen over de
brand van C&A. Nu ben ik waarschijnlijk te
laat, maar ik wil alsnog het volgende aan u
laten weten.
Ik ben geboren op de Nieuwendijk nr 189.
Dit was direct naast de passage en dus naast
C&A. In de nacht dat die brand uitbrak,
werden wij uit ons bed gehaald door de
brandweer. Wij woonden toen daar met
mijn ouders en vijf kinderen en u kunt zich
voorstellen dat dit op mij een grote indruk
heeft gemaakt: voor mijn gevoel midden in
de nacht, met mijn kleine broertje op de
Nieuwendijk. Ik was toen acht en hij vier.
Waar mijn ouders en mijn andere broers
en zus waren, weet ik zo snel niet meer,
maar ik zal daar niet lang alleen hebben
‘Op deze pony zaten wel
honderden Amsterdammers’
door Frans van Emmerik
Honderden Amsterdamse kinderen hebben
op deze pony gezeten in de jaren
vijftig. De bekende Paul Rollman was
een rasechte originele Jordanees, die op
allerlei manieren geld verdiende. Op enig
moment kreeg hij het idee om met een
pony langs kinderrijke buurten te gaan
en te vragen aan de kinderen of zij op de
pony wilden zitten. Natuurlijk wilden zij
dat dolgraag; hij zette de kinderen een
cowboyhoed op, een nep-pistool in de
holster, waarna hij de pony op een fotogenieke
plek posteerde en een foto nam.
Uiteraard vroeg hij jouw adres en een paar
weken later stond hij met de foto aan onze
voordeur en vroeg aan mijn moeder of zij
deze foto wilde kopen.
Misschien kunnen jullie een oproep plaatsen
om te kijken of nog meer mensen zo’n
foto hebben (bij deze gedaan-red.). Het is
een leuk idee als de krant een fotocollage
zou maken (doen we-red.). Het is een feest
der herkenning van een onbezorgde tijd
van ons leven toentertijd.
gestaan. Wel weet ik nog dat ik erg onder de
indruk was van die grote brandweermannen
en die enorme vlammenzee. Sindsdien
ben ik altijd bang geweest voor brand. Na
de brand zijn wij nooit meer teruggegaan
naar ons woonhuis op de Nieuwendijk. Dit
had overigens niets met de brand te maken,
want ons toenmalige woonhuis werd uiteindelijk
door inspanningen van de brandweer
gespaard.
Tientallen Amsterdamse kinderen moeten op deze manier zijn gefotografeerd op de
pony van Paul Rollman. Foto: Frans van emmerik
IJspret, en van
de dood gered
door Guillaume Knies
In de winter van 1952 was ik ongeveer
14 jaar. Het ijs was prima en ik besloot
om met een vriendje over de Haarlemmertrekvaart
naar Halfweg te schaatsen
vanaf Sloterdijk waar we in de buurt
woonden. Dat was in de Kijkduinstraat,
een nieuwbouwwijk van eind jaren dertig.
Warm stromend water, douches, bestemd
voor de geschoolde arbeiders, ambtenaren
en politie (met hond), kortom: een saaie
buurt. Alleen de kapper hing zich op.
Onze schaatstocht verliep goed. Het werd
al snel donker en er was niemand meer te
bekennen. Bij de molen besloten we even
te pauzeren, er passeerde ons een snelle
schaatser op Noren. Wij hadden nog Friese
doorlopers. Plotseling begon het ijs te
breken en we zakten er allebei doorheen,
mijn vriend aan de molenkant en ik in het
midden. Later bleek dat de watermolen
af en toe nog werkte waardoor het ijs
daar veel dunner was. Mijn vriend kon
op de kant klimmen en ging hulp halen.
Ik lag in het wak en het lukte me niet
eruit te klimmen. Ik herinner me nog de
rust die ik onderging, terwijl ik leunde
op de ijsrand en uitkeek over de eenzame
gladde ijsvlakte. Het had wel iets poëtisch
eigenlijk, de eindeloze stilte met al die
rietkragen om me heen. Later hoorde ik
wel dat dit bij onderkoeling een gevaarlijk
moment is.
Slotermeer
In die tijd werd Slotermeer gebouwd. De
bouw begon in 1951 en eind 1952 werden
de eerste woningen in gebruik genomen.
Mijn vriend kwam een bouwwacht tegen
die onmiddellijk in actie kwam en een
lange ladder meenam. Zo werd ik op een
oeroude manier uit het ijs getrokken. Later
zaten we in de bouwkeet bij het houtkacheltje
bij te trekken en daar begon ik
pas echt te trillen. De ‘Indischman’, zoals
we toen zeiden, had me gered! Veel later
werd ik door de politie naar huis gebracht.
Nog steeds rillend kreeg ik daar van mijn
ouders verschrikkelijk op m’n donder.
Later ben ik, bij daglicht natuurlijk, weer
gaan schaatsen in de krioelende massa op
het kanaal. Ditmaal werd ik omver gereden
en kwam op mijn hoofd terecht. Dat
herinner ik me niet meer, maar wel dat ik
wakker werd, thuis voor de kolenkachel.
Daarna ben ik niet meer gaan schaatsen.
De lol was eraf.
In de tijd dat Guillaume Knies een opgeschoten jongen was, werd Slotermeer aangelegd.
Foto: stadsarCHieF amsterdam
‘Wat C&A deed met zijn jurken,
deed Luycks met zijn augurken’
door mevr. J.S. de Leeuw
Laatst zag ik voor het eerst De Oud-Amsterdammer en dat was raar
voor me. Mijn jeugd vond plaats op de Marnixstraat en mijn school was
de Dr. Rijk Kramerschool op de Nassaukade. Wij woonden op de Marnixstraat
met vier personen op een halve woning. Pas toen ik 18 jaar
was, kreeg ik een eigen kamertje (en dan zeuren ze tegenwoordig wel
eens). Ik werkte bij de behangzaak van Wees, bekend van ‘Wees wijs
koop bij Wees.
Om nog even op het verhaal over de brand bij C&A terug te komen: er luidde
toen het gezegde ‘Wat C&A deed met zijn jurken, deed Luycks met zijn augurken’,
want bij Luycks in Diemen was in die winter ook brand geweest. Na
mijn huwelijk zijn we in Zwanenburg gaan wonen want daar kwam mijn man
vandaan. Sinds 1970 wonen we in Moordrecht, maar we komen nog wel
eens in Amsterdam. Dan gaan we nog naar een vriendin van vroeger.

pagina 12 dinsdag 21 februari 2012 dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer
Dé gratis krant voor de echte Amsterdammer Dinsdag 5 oktober 2010 - Jaargang 2, nr. 9
Ja, ik wil een jaarabonnement op De Oud-Amsterdammer
e 49,90 (in Nederland) e 75,00 (buitenland)
Oplage: 120.000 ex.
Dhr./Mevr. ......................................... Voorletters .....................Tussenvoegsel ...............Achternaam
Adres ...........................................................................................................................................
Postcode ....................... Plaats ...................................................................................................
Telefoon ......................................................................................................................................
E-mail ..........................................................................................................................................
Ingangsdatum...........................................................................................................................
Wilt u dit abonnement cadeau geven? Vul dan hieronder de gegevens in van de ontvanger.
Dhr./Mevr. ......................................... Voorletters .....................Tussenvoegsel ...............Achternaam
Adres ...........................................................................................................................................
Postcode ....................... Plaats ...................................................................................................
Deze bon kunt u opsturen naar:
De Oud-Amsterdammer, Postbus 5003, 1380 GA Weesp of ga naar www.deoudamsterdammer.nl en
vul de bon digitaal in.
Hierbij machtig ik De Oud-Amsterdammer om jaarlijks een bedrag van € 49,90 van onderstaand bank- of
girorekening af te schrijven t.n.v. Enter Media Weesp:
Handtekening ...........................................
Oplage: 105.000 ex.
Ontvang voortaan
De Oud-Amsterdammer
in uw brievenbus
Van ‘Elsevier lagwerken’ tot ‘Elsevier asla werken’
Het oude Casa 400 is goed te zien
vanaf de Gooiseweg. Vanuit de
richting Amersfoort was dit jarenlang
dé verkeersader naar het
centrum van Amsterdam en het
is dan ook niet zo gek dat grote
bedrijven graag op het dak van
deze ‘landmark’ reclame maakten.
KLM, Heineken en Valma waren
vanaf ver te zien. En Elsevier Naslagwerken
en hier was het nodige
over te doen. Zag je deze tekst
vanuit een bepaalde positie, dan
las je ‘Elsevier lagwerken.’ Daar
U
verscheen zelfs een foto van in
Het Parool en daar was Elsevier
niet blij mee. Daarom werd de
tekst veranderd in ‘Elsevier nasla
werken’. Maar ook dat was geen
succes, want nu las men ‘Elsevier
asla werken.’
Dinsdag 21 februari 2012
In Casa 400 kwam van
studeren weinig terecht
Na afloop van het huidige studiejaar gaat op 31 oktober dat jaar opent Minister Cals
het oude Casa 400 onder de sloophamers van Onderwijs, Kultuur en Wetenschappen
en dan resteert het nieuwe Casa 400 dat Casa 400 officieel.
in 2010 is geopend. Hier, aan de James
Wattstraat, hebben – even over de duim Het grote ontdekken
gerekend - rond 20.000 studenten gewoond
en gefeest. Dat levert een rijke geschiedenis
op.
Een tekort aan studentenhuisvesting is in
Amsterdam zo oud als dat er studenten in
de hoofdstad zijn. In de jaren vijftig steeg
het tekort naar grote hoogten en er werd
naarstig gezocht naar ideeën om de nood
te lenigen. Gabbe Scheltema, president van
studentenreisbureau NBBS, en Nol van Zuiden,
oprichter van verzekeringsbedrijf Pro
Civibus dat zich richtte op academici, ontdekken
tijdens een werkbezoek aan Scandinavië
een wel heel creatieve oplossing: een
hotel dat in de zomer een hotel was en dat
tijdens het studiejaar werd verhuurd aan
studenten. Bij terugkomst leggen ze het idee
voor aan Frits Bolkestein (inderdaad, die van
houden (er waren zelfs controleurs die te
pas en te onpas binnen vielen, iets waar de
studenten ook niet blij van werden), maar in
de VVD), die dan voorzitter is van studenten- de ‘roaring sixties’ plakken veel studenten
vereniging ASVA. Hij vindt het een werelds allerlei leuzen op de ramen. Op 12 maart
idee en ook Ruud Klokgieters, voorzitter van 1968 gaat dat fout.
de Stichting Amsterdams Studentenhotel, In Trouw van die dag staat: “De bewoners
wordt bij de verdere plannen betrokken. van het studentenhotel Casa 400 zijn in
Maar niet voordat op 18 april 1957 de opstand gekomen tegen het beleid van de
Stichting Casa Academica wordt opgericht. directie die hen verbiedt affiches met het
Nadat er voldoende fondsen zijn gevonden, opschrift ‘Johnson oorlogsmisdadiger’ in
wordt op 12 november 1959 de eerste paal hun kamers op te hangen.”
geslagen voor Casa 400. Op 18 april 1962
wordt het gebouw in gebruik genomen en Lees verder op pagina 7.
Adverteren in De Oud-Amsterdammer?
Daarna begint vooral het grote ontdekken,
want niemand had ervaring met dit concept.
Er waren dan ook zat uitdagingen. Zoals?
Bijvoorbeeld: studentenvoor 31 mei eruit
is makkelijk gezegd, maar niet makkelijk
gedaan. In de eerste jaren werd daarom in
eerste instantie alleen de tiende verdieping
volledig ontruimd voor toeristen. Een ander
uitgangspunt was dat de ene verdieping alleen
voor vrouwen en een andere alleen voor
mannen was, maar ja, dat werkt met studenten
natuurlijk niet. Daarom werd besloten,
bij wijze van proef, dat de zesde verdieping
een gemengde etage zou zijn. Dat werd dus
een gezellige boel. En nog zoiets: je kunt wel
verlangen dat studenten hun kamer netjes
Casa 400 in aanbouw, in een omgeving die verder nog vrijwel onbebouwd is. Foto’s Casa 400
Neem contact op via 020-716 39 79 of kijk op www.deoudamsterdammer.nl.
Dit mocht dus beslist niet, maar het gebeurde natuurlijk toch.(Foto uit 1982)
Lever uw (oude) gouden/zilveren
sieraden of munten NU in!!
NU extra aantrekkelijk.
Al jaren uw
VERTROUWDE adres!
Winkelcentrum Diemerplein
Diemen 020-6903727
www.puttmann.nl
Deze week onder meer:
• Suikerklontjes
met LSD voor de
politiepaarden
pagina 3
• Amsterdam is
mijn muzikale
muziekbron
pagina 9
• Een ‘gelukkige
tweede’ in de
Smaragdstraat
pagina 13
• Glippen om
Johan Cruijff te
kunnen zien
pagina 15
www.deoudamsterdammer.nl
Volgende editie
dinsdag 6 maart
Vondelstraat
Krakersrellen. Daarvan zijn er in
Amsterdam veel geweest. Vaak
heftig, vanwege ontruimingen en
de agressie van krakers en politie.
Op 29 februari 1980 wordt in de
Vondelstraat een pand gekraakt en
de Mobiele Eenheid gaat tot ontruiming
over. Dat gaat met zwaar
geschut, waarbij zelfs tanks en
scherpschutters, worden ingezet.
In de volgende editie staan we stil
bij deze rellen, die de hele stad
ontwrichtten. Was u hier op de een
of andere manier bij betrokken (als
kraker,ME’er of toeschouwer bijvoorbeeld)
en wilt u deze kennis
delen met de lezers van De Oud-
Amsterdammer? Mail, schrijf of
bel ons dan.
De Oud-Amsterdammer
is een uitgave van:
De Oud-Amsterdammer bv
Adres:
Postbus 5003, 1380 GA Weesp
Telefoon: (020) 7163979
Redactie:
Hans Peijs, André Verheul
Advertenties:
Irene Venneker, Myrna Bos
Productie:
Enter Media BV

De Oud-Amsterdammer - dé gratis krant voor de echte Amsterdammer dinsdag 21 februari 2012 pagina 13
Mijn straat: Westlandgracht
Een ‘gelukkige tweede’ in
de nette Smaragdstraat
door Douwe Zeilmaker
Vanaf mijn geboorte in 1946 woonde
ik in de Smaragdstraat in de toen nette
Diamantbuurt. Halverwege de jaren vijftig
maakte ik deel uit van een groepje
buurjongens en meisjes die elke dag met
elkaar speelden. Onder hen bevond zich
een meisje met lange blonde vlechten,
Marian genaamd. Ze bezat een natuurlijk
overwicht en we aanvaardden haar zonder
meer als de spil van de groep, zonder dat
ze die overigens voor zichzelf opeiste. Als
zij er niet bij was dan hing alles als los
zand aan elkaar.
Als zij op de zomeravonden op een gegeven
moment werd binnengeroepen door
haar moeder omdat het tijd was om naar
bed te gaan, dan ging de hele groep naar
huis. Kortom, Marian was duidelijk de bindende
factor. Maar er was meer, Marian
bezat een zekere charme en alle jongens
raakten meer of minder verliefd op haar;
bij mij was dat zeker het geval. Als tien- of
elfjarig jongetje raakte ik werkelijk tot
over mijn oren verliefd op haar. Ik stelde
me daarbij voor dat ik later misschien
wel met haar zou trouwen, ofschoon ik
Het Mokumgevoel van Jaap van Zweden
‘Als ik door de straten rijd, bloedt mijn hart en klein beetje’
Ook de begenadigd violist en dirigent
Jaap van Zweden (van 1960)
was een Amsterdamse doerak, zij
het dat hij op zijn elfde naar Uithoorn
verhuisde. Zijn kinderjaren
liggen in West.
Speeltuin
“Op mijn elfde zijn we met ons
gezin naar Uithoorn verhuisd. Ik
ben geboren in de Theophille de
Bockstraat 47 1 hoog in Amsterdam
West. Tegenover ons kleine
en knusse huisje was de speeltuin.
Daar voetbalden we op een grasveld
waar twee grote doelen stonden.
Elke zaterdagmiddag werd
om 3 uur een film op een groot
scherm vertoond. We voetbalden
niet alleen in de speeltuin, maar
we ‘boomden’ ook bij de kerk. Als
je een boom had geraakt, kreeg je
een punt.”
“Ome Jan was speeltuinopzichter.
Hij organiseerde elk jaar zomerkampen.
Met drie volle bussen
vertrokken we naar Drouwer Zand
in Drenthe. Het liep elk jaar uit op
vechtpartijtjes, want in Drouwen
vonden ze ons lastige en brutale
Amsterdammertjes. Van mijn
zesde tot mijn twaalfde waren die
speeltuinreisjes voor mij de zomervakantie.”
“Ome Jan van de speeltuin liep
wel eens de kapperszaak van mijn
moeder binnen. Dan zei hij tegen
haar: ‘Japie is weer bezig, hij is
wel besefte dat er dan nog heel wat jaren
voorbij zouden moeten gaan voordat wij
daar überhaupt aan toe zouden zijn; jaren
waarin nog heel wat zou kunnen gebeuren
en veranderen.
Er ontstond een soort competitiestrijd,
wie van de jongens het meest in de gunst
stond bij Marian. Natuurlijk had zij dat
een klein boefie.’ Er waren wel
meer mensen die mij een brutaal
gastje vonden, maar volgens mij
waren wij dat allemaal.”
Exota
“Mij moeder had een kapperszaak
een straat verderop in de Woestduinstraat
12. Het sigarenmannetje
zat schuin achter ons, het
bakkertje er vlak naast en bij de
snackbar van Ome Chris een paar
meter verder haalden wij allemaal
een kroketje. De sigarenman waar
mijn vader zijn sigaretten haalde,
heette meneer Van der Schaaf. Hij
had een enorm grote herdershond
om dieven af te schrikken. Er is
een keer ingebroken in zijn winkel
en het enige dat die hond deed,
was met zijn staart kwispelen en
de dieven likken. Verder was er
een Simon de Wit-achtig supermarktje
waar wij als jonge jongens
wel in de gaten en ze kwam ertoe om
nummers te geven aan haar bewonderaars
in volgorde van haar genegenheid voor
hen. Al snel werd duidelijk dat een van de
jongens, Kees genaamd, bij haar op de eerste
plaats stond, terwijl ik een gelukkige
tweede was. Een andere jongen, Tonnie,
nam de derde positie in, terwijl ene Arie
als hekkensluiter fungeerde.
Dit is het gedeelte van de Smaragdstraat waar Marian en Douwe woonden.
Marian woonde helemaal rechts van de inham in het huis met een erker (die is net
verscholen achter de boom) op de eerste etage. Foto: stadsarCHieF amsterdam
Jaap van Zweden
flesjes Exota kochten. Exota was
in die tijd erg populair.”
Viool
“Toen ik zes jaar was, kwam mijn
vader op een goede dag thuis
met een koffergrammofoon. Een
van de eerste platen die onder
de pick-upnaald kwam, was Max
Bruchs Vioolconcert. Dat maakte
diepe indruk op mij. Nadat ik de
plaat had gehoord, wilde ik maar
één ding: viool leren spelen. Mijn
vriendjes vonden het een beetje
raar dat ik zoveel viool speelde.
Ik studeerde meestal achter in de
kapperszaak bij mijn moeder.”
School
“Ik zat op de Zevende Montessorischool
aan het Surinameplein.
Er zitten veel voordelen aan een
montessorischool, zoals het zelfstandig
werken in eigen tempo en
zelf verantwoordelijkheid nemen.
Wat mij opviel was dat ik erna op
de middelbare school een achterstand
had ten opzichte van de rest
van de leerlingen. Blijkbaar had
die montessorischool mij iets te
veel vrije momenten gegeven.”
Veranderd
“Heel af en toe rijd ik langs de
plekken waar ik ben opgegroeid.
En dan zie ik dat er heel veel veranderd
is. Helaas niet positief. De
buurt is verpauperd. De speeltuin
Er kwam een korte periode waarin de
jongens, om in het gevlei te komen, presentjes
aan haar gingen geven. Tijdens een
grote schoonmaakperiode nam dat zelfs
groteske vormen aan. Zoals altijd waren
er weer spullen boven water gekomen die
weggegooid zouden worden, zoals een
oud vaasje of andere ‘snuisterijen’. Maar
nu waren die bestemd voor Marian en zij
nam ze welwillend in ontvangst. Ze had er
op een gegeven moment zelfs een tafeltje
voor gereserveerd naast haar bed, waarop
ze de spullen tentoonstelde; haar ‘pronktafeltje’
zoals ze het zelf noemde. We
mochten af en toe zelf komen kijken of ze
alles echt bewaarde. Zo mocht ik een keer
komen kijken dat een vaasje dat ze van
mij had gekregen keurig op dat tafeltje
stond; alleen al het feit dat ik zomaar even
in haar kamertje mocht zijn!
Bijzonder moment
Het is me nooit gelukt om Kees van de
eerste plaats te verdrijven. Wel kwam
er even een heel bijzonder moment in
diezelfde periode van de jaarlijkse grote
schoonmaak. Doordat m’n ouders het
daar druk mee hadden, mocht ik op een
wordt niet onderhouden zoals het
volgens mij zou moeten en het lijkt
alsof de ziel uit de buurt is weggetrokken.
Als ik door de straten rijd,
bloedt mijn hart een klein beetje.”
AFC
“Toen ik terugkwam uit Amerika
ben ik lid geworden van AFC. Ik
kwam vrij gemakkelijk door de
ballotagecommissie. Meestal
speelde ik midmid. Een snelle
sprinter was ik niet, maar ik had
een goede pass in mijn benen en
ik kon aardig pingelen.”
Bron: amsterdam Bevalt!
Lezersactie De Oud-Amsterdammer
Amsterdam Bevalt! is een uitgave van Uitgeverij
Kapstok en bevat verhalen van een groot aantal
bekende Amsterdammers die vertellen waarom
Amsterdam hen zo lief is.
Onder anderen John Kraaijkamp, Ed van Thijn,
Hans Wiegel, Frits Barend, Matthijs van Nieuwkerk,
René Froger, Jaap van Zweden en Danny de Munk
vertellen over hun leven in de hoofdstad.
In de winkel kost Amsterdam Bevalt! 22,50 euro.
Lezers van De Oud-Amsterdammer kunnen het boek kopen voor 5 of 8 euro*. *5 euro
als het boek tegen inlevering van deze bon wordt opgehaald bij Uitgever Kapstok, Van
Bossestraat 28-huis, 1051 JZ Amsterdam. Wel even bellen van tevoren naar 020-427 82
39. Het boek kost 8 euro als het wordt opgestuurd. Stuur dan onderstaande gegevens
naar bovenstaand adres.
Naam
Adres
Woonplaats
wil … exemplaren bestellen van het boek Amsterdam Bevalt!
avond nog wat langer op straat blijven (of
ze waren me gewoon vergeten binnen te
roepen). In ieder geval bevond ik me nog
op straat terwijl de rest van de groep al
binnen was. Op die lenteavond ontdekte
ik toen vanuit het schemerdonker van de
straat, tot m’n vreugde ineens Marian,
staande in de verlichte erker van de
huiskamer op de eerste etage. Ik klom
direct in de lantaarnpaal die vlak voor de
woning stond om als het ware nog even
contact met haar te hebben. Marian bleef
daarop welwillend bij het raam staan.
Of haar moeder de situatie begreep weet
ik niet, maar het kwam er van dat deze
het haar van haar dochter begon uit te
kammen voor het raam. Toen dat klaar
was kreeg ik van Marian zomaar ineens
ten afscheid een kushandje, voor ze zich
van het raam afwendde. Ik was, hoe jong
nog, daar werkelijk ondersteboven van en
met een volslagen geluksgevoel ging ik
daarop naar huis. Ik had het gevoel dat ik
haar even voor mezelf had gehad. Natuurlijk
hoopte ik dat er na dat moment in
de rangorde van de jongens nu iets zou
veranderen, maar tevergeefs. Ik behield
onveranderlijk de tweede plaats.
Deze gegevens mailen naar martijn@uitgeverijkapstok.nl is ook een mogelijkheid. Bij
het boek (of de boeken) zit een factuur van 8 euro.

pagina 14 dinsdag 21 februari 2012 dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer
Ik sta op voor
de beste vriendin
van Esmé
Zoë van Zelst (12)
verkoopt koekjes
En wat doe jij?
Kijk wat jij kunt doen op
staoptegenkanker.nl/inactie

De Oud-Amsterdammer - dé gratis krant voor de echte Amsterdammer dinsdag 21 februari 2012 pagina 15
Sport: Herinneringen aan Ajax
Glippen om Johan Cruijff
(bijna 65!) te kunnen zien
door Henk Zonderland
Johan Cruijff is als Amsterdams straatboefje
geboren op 25 april 1947. Dat betekent
dat Cruijff dit jaar 65 jaar wordt en voor
het eerst AOW ontvangt.
Toen Cruijff vijftig jaar werd, pakten
vrijwel alle media groots uit. Er kwamen
specials en speciale tv-programma’s.
Natuurlijk om Cruijff te eren, maar vooral
ook om de eigen zak te spekken. Want
specials van Cruijff verkopen. Ik ben benieuwd
of dat in april ook gaat gebeuren.
Diemenzijde was één van
de korte zijden van stadion
De Meer. Journalist Oscar
Borghardt schrijft over zijn
warme herinneringen.
Ajax-Manchester United
Ajax en Manchester United
hebben veel met elkaar gemeen:
een imposante historie,
een riant gevulde prijzenkast
en iconen die in het binnen- en
buitenland tot de verbeelding
spreken. Bovendien zijn beide
clubs zowel geliefd als gehaat.
In het seizoen 1973-1974 ontmoetten
de clubs elkaar in het
stadion Old Trafford in Manchester.
De Mancunians boden
Denis Law een ere-wedstrijd
aan en hadden Ajax uitgenodigd
om als tegenstander te
fungeren. Het was opmerkelijk
dat Law die eer gegund werd,
want de immens populaire
aanvaller was enkele maanden
eerder overgestapt van Manchester
United naar Manchester
City. Zijn beste dagen lagen
immers achter hem.
De in 2006 overleden Gerrie
Kleton attendeerde mij ooit
Mij valt op dat tot nu toe nog geen medium
aandacht aan dit feit heeft besteed,
maar misschien komt dat allemaal nog
en worden in vergaderzaaltjes de mooiste
dingen voorbereid. En alle media waar dit
een wake up call voor is willen we alleen
maar zeggen: het is nog niet te laat.
Ach ja, Johan Cruijff. Volgens sommigen
de grootste voetballer aller tijden, maar
dat is arbitrair. Maradona (51) en Pelé (die
al 71 is, is het iemand wel eens opgevallen
dat deze twee spelers op drie dagen
na 20 jaar schelen?) waren minstens zo
goed en hebben op Cruijff voor dat zij hun
land wereldkampioen hebben gemaakt.
Maar dat is geschiedenis. Mijn herinneringen
aan Cruijff gaan terug naar een
wedstrijd van Ajax ergens in 1970. Ik ben
toen samen met een vriendje voor het
eerst geglipt in De Meer, nadat ik twee
jaar daarvoor al eens met mijn vader op
een normale manier naar een wedstrijd
was geweest (daar schreef ik in de vorige
editie over).
Glippen
Glippen. Mooi woord. En mooi verschijnsel
ook. Glippen is ergens stiekem naar
binnen gaan. Rond De Meer scharrelden
tijdens elke wedstrijd van Ajax hele hordes
eens op die wedstrijd. Hij was
toen trainer van SV Diemen.
Kleton behoorde tot de selectie
van het Gouden Ajax van
het begin van jaren ‘70 en was
de protegé van Piet Keizer.
Hij brak echter nooit door bij
Ajax. Kleton speelde die avond
mee in Manchester en kon het
zich nog levendig herinneren.
Johan Cruijff was er niet meer
bij, want die was kort daarvoor
naar Barcelona vetrokken en
als De Verlosser binnengehaald.
Denis Law zou dat seizoen nog
een inktzwarte stempel op de
geschiedenis van Manchester
United drukken. De club
die in 1968 de Europa Cup I
had gewonnen had het zeer
moeilijk. Bobby Charlton was
vertrokken en George Best was
tijdelijk met voetballen gestopt
om zich te concentreren op
jongens rond die probeerden te glippen.
De beste mogelijkheden waren aan de
korte kanten van het stadion; bij een
tuincentrum aan de kant van de stad
en bij Lijn 9 aan Diemenzijde. Rond
het stadion waren slootjes met een
paar bruggetjes en echte waaghalzen
durfden daar over te klimmen, maar
natuurlijk alleen als er geen suppoosten
keken. Ik was daar niet lenig genoeg voor,
waardoor het mijn lot was om zowat de
hele wedstrijd rond het stadion te scharrelen.
Tot ongeveer een kwartier voor de
wedstrijd. De aandacht van de suppoosten
verslapte gaandeweg de wedstrijd
(bewust, vraag ik me nu af?) en daardoor
kwam je opeens moeiteloos binnen. Of
binnen. Je was weliswaar de sloot over,
maar stond nog steeds buiten het stadion.
De volgende etappe was het stadion binnenkomen.
Daarvoor moest je een van de
zestien vakken in en boven aan elke trap
zag je de suppoosten achter de toeschouwers
staan; daar was dus geen doorkomen
aan. Gek genoeg lukte dat de allereerste
keer wel: toen konden mijn gabber en ik
zo doorlopen op vak F, dat toen nog geen
F-side was. Vervolgens wurmden we ons
door de toeschouwers heen naar beneden,
richting hek. Toen we daar waren, zag ik
voor het eerst Johan Cruijff vlak voor mijn
een leven als playboy en
drankorgel. Manchester United
was in acuut degradatiegevaar
en in een onderlinge confrontatie
met Manchester City viel
het doek. De beslissende treffer
werd gemaakt door Denis
Law. Op het moment dat hij de
bal per ongeluk met de hak in
het doel van zijn grote liefde
uit Manchester schoof was de
walging op zijn gezicht te zien.
Het was zeker niet de bedoeling
van de Schotse aanvaller
om zijn voormalige club te
laten degraderen.
De familie Bergkamp was
groot fan van de charismatische
Law. Zij wilde een van hun
zonen naar de Schot vernoemen.
Het verhaal gaat dat de
ambtenaar in het stadhuis niet
akkoord ging met de naam
Denis met één n. Pa en ma
Bergkamp maakten er toen
maar Dennis van.
neus. Als ik
het goed heb, speelde Ajax toen in een
blauw tenue en de tegenstander weet ik
niet meer, maar dat magische moment zal
ik nooit vergeten.
In de jaren erna herinner ik me Cruijff
vooral van mijn vader. Mijn vader was
overtuigd aanhanger van de PvdA en had
daarom helemaal niets op met Cruijff bij
wie het altijd om geld leek te gaan. Mijn
vader kon heel slecht tegen het ophemelen
van iemand die alleen maar op geld
uit was. Als tiener begreep ik dat niet
helemaal. Cruijff, dat was mijn held, de
Johan Cruijff en een schare Japanse fans.
Verdwenen sportclubs
allergrootste voetballer van Nederland,
minstens zo goed als Pelé en Eusebio. Nu
kijk ik daar met terugwerkende kracht
anders tegenaan. Mijn held uit die tijd
was mijn vader, met Cruijff als goede
tweede, dat wel.
Als de redactie het toestaat, wil ik de volgende
keer iets schrijven over het ophalen
van de kussentjes na een voetbalwedstrijd.
Als u daar ook nog herinneringen aan bewaart,
dan kunt u die natuurlijk mailen
of opsturen. Graag zelfs.
Madjoe. DJK. De Zwarte Schapen. Animo. OVVO. Rood Wit A. Het zijn
verdwenen voetbalclubs en de lijst is verre van compleet, want door
de jaren heen zijn veel clubs verdwenen. Niet alleen voetbalclubs zijn
verdwenen, maar in elke sport heeft een enorme kaalslag plaatsgevonden.
De Oud-Amsterdammer wil deze verenigingen weer even tot leven
wekken, in de speciale rubriek ‘Verdwenen sportclubs’ waarmee we in
de volgende editie willen starten. Daar hebben we uw hulp bij nodig.
Heeft u uniek materiaal (teksten, programmaboekjes, foto’s en noem
maar op) van de club waar u dierbare herinneringen aan bewaart of die
misschien zelfs uw hele ‘hebben en houwen’ was? Schrijf of mail het
ons en wij maken er een fraai eerbetoon van.
De kantine van Madjoe op sportpark Voorland. Foto: geheugenvanoost.nl

pagina 16 dinsdag 21 februari 2012 dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer
pagina 16 dinsdag 7 februari 2012 dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer
Voordelig bricken, makkelijk parkeren