Theorie wondzorg

Theorie wondzorg:
Anatomie fysiologie van bloedvaten, lymfe en huid
Soorten wonden, wondgenezing, wonden beoordelen en wondproducten
Necrose kan op verschillende manieren verwijderd worden.
De keuze van de methode is afhankelijk van een aantal factoren zoals:
• De conditie van de patient,
• Onderliggend lijden, zoals diabetes
• Pijn
De volgende methodieken zijn mogelijk:
-chirurgisch met mes en of schaar: de snelste manier om necrose te verwijderen.
Hierbij is het noodzakelijk om te controleren op bloedingen en immunosuppressie (kunstmatige
onderdrukking van het afweersysteem tegen lichaamsvreemde stoffen)
-autolytisch: door het lichaam zelf opruimen van de debris (dode cellen). Gebeurt eigenlijk in iedere
wond. Fagocyten(soort witte bloedcellen) en enzymen maken het necrotisch weefsel vloeibaar. Dit
gebeurt het beste in een vochtig wondmilieu. Dit creëer je met de moderne verbandmiddelen, die
zorgen voor een vochtig wondmilieu. (zie paragraaf verbandmiddelen)
-enzymistisch: door aan producten enzymen toe te voegen en deze op of in de wond aan te brengen
wordt de necrose afgebroken. Je laat eigenlijk de eigen enzymen met toegevoegde enzymen samen
het werk doen.
-biologisch: mbv maden de necrose oplossen. Maden scheiden een necroseoplossend enzym af dat
het gezonde weefsel intact laat . De maden die hiervoor gebruikt worden, zijn steriel gekweekt.
-mechanisch: bv wondirrigatie: met hoge drukspuit de wond uitbruisen, hierdoor kun je ook de wond
beschadigen en de behandeling kan pijnlijk zijn.
Het meest bekend is de nat-droog methode.
Het nat verband wordt in de wond gelegd, in laten drogen en vervolgens het verband eruit trekken.
2.6.2.2 Infection
In iedere wond zijn micro-organismen aanwezig (huidflora). Normaal gesproken richten deze geen
schade aan. Infecties kunnen we indelen in 4 stadia:
• Contaminatie:
er zijn niet-delende micro-organismen in de wond aanwezig
• Kolonisatie:
Er zijn delende micro-organismen in de wond aanwezig die geen schade toebrengen aan de wond.
Normaal gesproken komt het eigen immuunsysteem van de patiënt hiertegen in actie.
• Kritieke kolonistie:
Er zijn zoveel micro-organismen aanwezig dat de wondgenezing stagneert, de wond scheidt veel
vocht af, granulatieweefsel bloedt snel, er is sprake van meer pijn bij de
wondverzorging.
• Lokale infectie:
Er zijn zoveel micro-organismen in de wond dat er schade wordt
toegebracht aan de wond/wondomgeving/patiënt.
Symptomen van infectie zijn roodheid, warmte, zwelling,
functieverlies, pijn, vieze geur en etter (wondvocht wordt
troebel)
Deze infectie kan zich gemakkelijk uitbreiden naar
onderliggend weefsel zoals spieren en of botten en of leiden
tot een totale bloedvergiftiging (sepsis).
Bij decubitus graad 4, sterft 50% van de patiënten door sepsis.
Of de patiënt een uitgebreide infectie krijgt hangt veelal af van de schadelijkheid van de microorganismen
en de algehele conditie van de patiënt
• Behandeling: lokaal gebruik van anti-septica zoals povidonjood, azijnzuur, zilververbanden en
honingverbanden. Deze verbanden mogen slechts voor een korte periode gebruikt worden. Met
antibiotica is men terughoudend gezien de kans op resistentie.
30-8-2012
13