Gratis - De Commeere

44
> KANTCENTRUM > ZEGHETEKI
musea, op verschillende vlakken. De familie-eigenaar
investeert alvast ruim een half miljoen euro
in de restauratie van het gebouw” het is duidelijk,
het Kantcentrum heeft een nieuwe en frisse adem
gevonden. “We zijn er nog lang niet, maar hebben
gesaneerd, we hebben gesnoeid in het aantal werknemers
– en dat was niet altijd even leuk – en nu
bouwen we weer op. Iets als het Kantcentrum, met
werkelijk naam en faam in heel de wereld, mag niet
> ZEGHETEKI
Een groepje leraars zit na de lesuren lol te trappen
in een hoekje van café De Verloren Hoek. Ze weten
wellicht alles over sinussen en co, tussen-n en
dt-fouten, maar of ze ook nog een beetje de oude
Brugse streektaal kennen? Ze worden als eerste aan
ons examen onderworpen. Eigenlijk is het halvelings
een soort groepswerk, Dominique kan met veel
verloren gaan. Dat willen we ten allen prijze voorkomen.
en bij deze nodig ik iedereen uit (nvdr Bruggelingen
mogen er nu trouwens gràtis binnen, eindelijk!)
om eens een kijkje te komen nemen. onze
jeugdwerking draait volop, we werken mee aan verschillende
culturele projecten, noem maar op. en
we halen de komende maanden de banden aan met
iedereen die in de Brugse kantwereld actief is. Kom
gerust eens langs”, nodigt nico iedereen uit. Doen!
Met de B van bescheejten kommissie
| de Commeere |
wikken, wegen en toegeeflijkheid van onze kant 7
punten strikken, wat lang niet slecht is maar meestal
zit hij er toch niet echt op, zit hij er een klein beetje
naast. De rest van de groep grinnikt, dat is in andere
gevallen ook zo, poneert er eentje, tot algemene
hilariteit. Bekwanselen, bijvoorbeeld, is volgens
hem verbrodden. Eigenlijk is het meer bekladden,
vuil maken, en dat is het inderdaad verbrod. Half
puntje? Benitteld dan. Dat is volgens Dominique
iemand die aan ADHD lijdt. Volgens ons woordenboek
is het eerder iets als getikketakt, een beetje zoals
je vingers jeuken als je ergens wil aan beginnen.
Alweer een half puntje? Zo gaat het eigenlijk bij
iedere uitdrukking. Dus stellen we Mike, de uitbater,
op proef. Eigenlijk moet dat zijn: de nieuwe uitbater,
want hij zit hier pas sedert september. Waarom begint
iemand vandaag de dag eigenlijk nog een café? Hij
heeft altijd al in de horeca gewerkt, vertelt hij, maar
dan als bijverdienste. Hij is afkomstig van Veldegem
maar daar kwam niets vrij. Zijn oom die de Lokkedizze
open houdt gaf hem dan de tip dat De Verloren Hoek
over te laten was. Hij wist meteen dat het zijn ding
was. Ze waren er reeds gekend voor hun Vlaamse
keuken: Stovers, hutsepot, balletjes in tomatensaus
… een eerlijke ouderwetse keuken. Zijn voorgangers
wilden er meer een soort restaurant van maken maar
Mike vindt het leuk om dat te combineren met een
gewoon café. Omdat hij niet alles alleen kan doen
heeft hij een kok in dienst. Die bereidt alles dagelijks
vers. De stovers bijvoorbeeld zijn gemaakt met
Brugse zot. Dat is wat anders dan sommige collega’s
die alles uit potjes halen. Of lasagne uit de Aldi, dat is
ook zoiets. Die lasagne is lang niet slecht, daar niet
van, maar dan moet je er geen winstmarge van 400
procent willen aan overhouden. Ook toeristen zijn
zot van zijn keuken en er komen er hier veel over de
vloer, het hele jaar door. De Verloren Hoek is immers
ideaal aan de molens gelegen, een prima stop voor zij
die een fiets huurden en de omgeving van Brugge en
Damme verkennen. Dat is eigenlijk een nieuwe rage,
steeds meer toeristen doen dat. Wat ook leuk is dat is
dat hij met Veronique van de overkant, de uitbaatster
van De Windmolen, een leuke verstandhouding heeft,
dat maakt het nog prettiger werken. Om zijn klanten
nog beter te kunnen bedienen gaat hij na de zomer
naar Spermalie om voor kok te leren, 5 dagen op 7,
faut le faire. Een cursus Brugse streektaal, ideaal te
combineren met zijn volkskeuken, zou hij eigenlijk
ook wel mogen volgen want hij haalt slechts een
povere vijf op tien. Een bèkkeneel kent hij wel, dat is
een aangezicht, een “tote” zoals hij het omschrijft.
Een “bidong” zou dan weer een vijfliter jerrycan
zijn voor “nafte”. Dat is het ook zo’n beetje, maar
het is ook een vat en zelfs een drinkbus, een woord
dat uit het wielrennerstaaltje komt. Kathy wil ook
| de Commeere |
graag deelnemen. Ze woont in de Peterseliestraat
maar is geboren in de Carmerstraat. Dat schept
zelfvertrouwen maar helaas brengt ze het ook niet
verder dan Mike. Het rare is wel dat ze de minder
bekende uitdrukkingen dan weer wel weet te duiden.
Dat bèkscheeren roddelen is bijvoorbeeld en dat een
bèndigoard een ruziemaker is. Yves haast zich dan
weer met zich op voorhand in te dekken dat hij van
West Brugge afkomstig is, en daar zouden ze een
heel ander dialect praten. Toch haalt hij een meer
dan behoorlijke zeven. Bekieks is bekijks, dat is
ongeveer juist maar eigenlijk een letterlijke vertaling
en dat een “beuze” een portemonnee is klopt ook,
geldbeugel is eigenlijk beter. Dan vallen Rony en
zijn vrouwtje binnen. Hij woont om de hoek, in de
Snaggaardstraat, is hier geboren en heeft er school
gelopen: echt iemand van de wijk “De Verloren Hoek”.
Hij heeft lange tijd in de hier gevestigde brouwerij van
de Aigle Belgica gewerkt, eerst in de bottelarij, later
als chauffeur. Hij moest zowel cafés als particulieren
bezoeken en heeft ook op Eeklo gereden, naar de
Krüger omdat ze in Brugge onvoldoende capaciteit
hadden om te bottelen. Het zaakje werd dan
overgenomen door Jupiler en zo was Brugge weer
een brouwerij armer. En een bescheetjen kommissie
is een boodschap met een verkeerde afloop? Iedereen
kent die uitdrukking wel, maar het is moeilijk om dat
naar ’t schoon Vlaams te vertalen. Hoger vernoemde
Yves voegde er aan toe dat je een verkeerd resultaat
behaald maar dat je daar eigenlijk niets aan kon doen,
nog een ander weet dan weer dat verkeerde afloop
eigenlijk al op voorhand vast stond. Bijna juist, ook
ons woordenboek geeft niet echt een bevredigend
antwoord. Hoe dan ook, Rony wint deze test met zeven
en een half punt en houdt het vaandel van deze wijk
hoog. Of hij ook weet hoelang café De Verloren Hoek
al bestaat? Daarop moet hij het antwoord schuldig
blijven. In ieder geval al heel lang weet hij. André die
aan de toog staat valt hem bij: ik ben er zevenenvijftig
en heb het altijd gekend. Wat ons betreft mag het in
ieder geval nog lang overeind staan.
45