Legitiem nieuwsbrief maart 2011

nieuwsbrief maart 2011
14
e rechter spreekt
de reCHter spreekt
De Rechtbank Alkmaar deed op 25 november 2010 een opzienbarende
uitspraak inzake de Hoornse reclamebelasting (LJN BO8171)
door die verordening onverbindend te verklaren. De rechtbank stelde
vast dat de inbreng van de gemeente op de besteding van de belastinginkomsten
praktisch nihil is en wees daarbij naar het convenant, waarin
was overeengekomen dat de gemeente schadeplichtig is bij het wijzigen
of afschaffen van de reclamebelasting. Dit staat volgens de rechtbank op
gespannen voet met de primaire functie van het instrument reclamebelasting
als een algemene gemeentelijke belasting.
SITuATIE In AnDErE GEMEEnTEn
Hoe verhoudt de situatie in Hoorn zich nu tot de situatie in andere
Nederlandse gemeenten die reclamebelasting heffen?
In Hoorn wordt de opbrengst van de reclamebelasting in een gemeentelijke
voorziening gestort, waarna vervolgens een stichting op factuurbasis
voor haar werkzaamheden vergoedingen ontvangt uit deze voorziening.
Er is dus in Hoorn geen sprake van het honoreren van een
subsidieverzoek.
De rechtbank heeft in de uitspraak daaromtrent opgemerkt dat in Hoorn
“de rol van de gemeente op het gebied van de reclamebelasting feitelijk is
beperkt – anders dan bij subsidies als bedoeld in titel 4.2. van hoofdstuk 4
van de Algemene wet bestuursrecht – tot die van doorgeefluik”.
In de meeste gemeenten worden de opbrengsten van de reclamebelasting
in de vorm van subsidie toegekend aan een Stichting
Ondernemersfonds.
onjuIST oorDEEL
Onjuiste oordelen Verder bevat de uitspraak van Rechtbank Alkmaar ook
een aantal onjuiste oordelen. Een aantal zullen we hier kort bespreken.
Zo oordeelde de rechtbank dat de gemeente Hoorn zelf niet financieel
beter wordt van de heffing, hetgeen als misbruik van bevoegdheid wordt
gezien.
Uit wetgeving, of jurisprudentie blijkt nergens dat gemeenten verplicht
zijn om zelf financieel beter te worden van een belastingheffing.
Belastingheffing is een middel om de taken die de gemeente uitvoert
te kunnen bekostigen. Het is geen doel op zich, geen doel om er beter
van te worden, of om er geld aan over te houden. Indien een
gemeente besluit om meer belastinggeld te heffen dan direct nodig is,
dan is dat om een buffer op te bouwen om later taken en activiteiten
mee te kunnen bekostigen. Daarnaast is de versterking van het
centrum natuurlijk wel degelijk ook in het belang van de gemeente.
Van den Bosch & Partners beschouwt
in deze nieuwe rubriek geven de adviseurs van Van den bosch & partners hun mening over opvallende
jurisprudentie uit het vakgebied. deze keer twee uitspraken over de reclamebelasting.
Hoornse reclamebelasting onverbindend
BESTEDInG opBrEnGST
Een ander, naar onze mening, fout oordeel is dat de rechtbank kijkt naar
de besteding van de opbrengst.
De reclamebelasting is een algemeen dekkingsmiddel en de besteding
van de opbrengst is dus vrij. Als de belasting in de gehele gemeente
wordt geheven, dan is er geen enkele belemmering voor een gemeente
om de opbrengst te besteden aan een zwembad, een bibliotheek, een
sportaccommodatie, lantaarnpalen, of een ondernemersfonds. Slechts als
de reclamebelasting wordt geheven in een beperkt gebied, bijv. een
centrum, dan is het nodig om de opbrengst van die belasting ook te
besteden in het gebied, zoals de Hoge Raad in de Hellendoornse
hondenbelasting heeft beslist.
De rechtbank heeft miskend dat de reclamebelasting in Hoorn in de
gehele gemeente wordt geheven, zodat er geen enkele aanleiding is om
te toetsen waaraan de opbrengst wordt besteed.
Voldoende aanknopingspunten voor een hoger beroep dus. De
gemeente Hoorn is dan ook met onze hulp in hoger beroep gegaan
tegen deze op vele fronten onjuiste uitspraak. Uit de uitspraak blijkt ook
wel dat de gemeente Hoorn op een aantal gebieden niet de gevraagde
gegevens heeft verstrekt aan de rechtbank. Nu de volledige informatie
wel bij het gerechtshof voorligt, hebben wij er vertrouwen in dat het hof
de uitspraak zal terugdraaien.
Foto; Jan van IJken