Op de Bok - augustus/september 2011 - Vnv

2
evident
Evert van Zwol, president
Een zwarte dag voor
de wereld
Wat lijkt het alweer lang geleden, die
vreselijke gebeurtenissen in New
York, Washington en Pennsylvania.
Zelden heeft een gebeurtenis
de wereld zo veranderd en helaas is ook de
luchtvaart daarop geen uitzondering geweest.
Een flinke groep vliegers die sindsdien hun
carrière begonnen zijn kennen geen wereld
met een gezellig openstaande cockpitdeur,
passagiersbezoek in de cockpit en securityprocedures
die de crew niet als potentiële
terroristen benaderden.
Wat blijf je die torens op de zuidpunt van Manhattan
missen als je van JFK naar de stad rijdt
en wat heerste er in New York een onwezenlijke
sfeer na die fatale dag nu inmiddels tien
jaar geleden. En dan te bedenken dat ik graag
op mooie heldere dagen het WTC opging om
van het geweldige uitzicht te genieten. Helaas
hebben we die dag allemaal onze onschuld
verloren en werden we gedwongen om mee
te gaan met de nieuwe realiteit. We kunnen
inmiddels constateren dat het is gelukt om ons
aan te passen. Het is er niet leuker op geworden
maar de luchtvaart heeft ook die crisis
overwonnen.
De uitdaging om een herhaling in wat voor
vorm dan ook van 9/11 te voorkomen blijft
groot. Naast het inzetten van veilige en
slimme technologie die de overlast voor de
passagier tot het minimum beperkt is er
een zeer belangrijke rol weggelegd voor de
inlichtingendiensten. Het vroegtijdig opsporen
van problemen en een minder voorspelbare
screening van passagiers en personeel is wat
de VNV betreft essentieel om de luchtvaart
veilig, efficiënt en zelfs ook nog een beetje
leuk te houden.
De Nederlandse verkeersvliegers eren onze
omgekomen collega’s en uiteraard ook alle
andere mensen die door toedoen van terrorisme
het leven lieten. Deze editie van Op de Bok
is geheel gewijd aan de gebeurtenissen van 11
september 2001 en wat dat voor personen en
organisaties heeft betekend.
11 september special
voorwoord
Francis van Haaff, hoofdredacteur
Ground zero is eigenlijk de
naam die de Amerikanen gaven
aan het punt waarop de bom op
Hiroshima explodeerde. Nog
steeds is het vreemd dat niemand
dezelfde benaming wrang
of oneigenlijk vond toen die
binnen een paar uur door CNBC
en CNN ook aan de smeulende
resten van de Twin Towers werd
gegeven. Reddingswerkers in
New York noemden het veel
toepasselijker ‘The Pile’. Dit
woord geeft ondertussen goed
de figuurlijke puinhopen weer
die zijn ontstaan na de aanslagen:
oorlog, financiële crises,
ongekende staatsschulden,
nationale en internationale
politieke strubbelingen en de
terreurdreiging die bovenaan
elke politieke agenda kwam te
staan.
Iedereen weet nog precies waar
hij was, tien jaar geleden. Zelf
moest ik naar Londen. Op een
televisiescherm in de D-pier
van Schiphol zag ik de tweede
toren instorten. Mijn vlucht
had uiteindelijk een slot van
vijf uur. Enkele namen van mijn
passagiers herinner ik me nog.
We mochten niet over Londen
vliegen.
Een duizend voet visual direct
base approach maak je toch
niet vaak op Heathrow. Op het
vliegveld kon je een speld horen
vallen.
Het idee van Eelco Wiemans om
een special te maken over 9/11
was voor de redactie een uitdaging
die we enthousiast aangingen.
Ook met onze beperkte
journalistieke vermogens
moesten we toch een bijzonder
themanummer kunnen brengen.
Hoe meer we ons echter
in de materie inlazen, des te
minder bos we door de bomen
zagen. Er is veel geschreven
over terrorisme, over Al Qaeda,
over de Amerikaanse buitenlandse
politiek en complotten.
Het laatste was overigens relatief
vermakelijke kost. Vragen
zijn gesteld in het Congres. Hoe
lang bleef George Bush in die
schoolklas? Waar waren general
Myers en Donald Rumsfeld?
Wanneer zijn de militairen
gewaarschuwd over vlucht 11,
175, 77 en 93? Hoe wist Rudy
Giuliani vooraf al zo zeker dat
de Twin Towers zouden instorten?
Geen antwoord. Ooit zal Op
de Bok hier de nodige opheldering
over brengen.
Het onheilspellende van terrorisme
waarvan 9/11 het ultieme
symbool is geworden, is verre
van lichte kost.
Op de dag dat Osama Bin
Laden werd gedood was ik in
Washington. Uit journalistieke
nieuwsgierigheid bezocht ik de
herdenkingsplek van het Pentagon.
Inderdaad stond er pers.
Er werden bloemen gelegd.
Waarschijnlijk niet eens meer
dan gebruikelijk.
Op de gedenksteen las ik de
namen van de vliegers van
American Airlines 77,
Burlingame en Charlebois. En
bijvoorbeeld de vier namen van
het echtpaar Falkenberg die
deze dag met hun twee dochters
naar Australië zouden emigreren.
De steen verbergt een
tragiek waar we lang niet alles
van hebben meegekregen.
De bedoeling van deze speciale
uitgave is om zowel de herinnering
boven te halen, een
bescheiden reconstructie te
maken van deze dag voor KLM
en de ramp van 9/11 pogen te
duiden nu deze een duidelijker
plek heeft in de geschiedenis.
3