PDF Fryslân aan Zee - Atelier Fryslân

30
( 4 ) Conclusies / werelderfgoed opent zijn deuren
Noord Friesland is nu nog letterlijk het einde van de wereld. Wegen en waterlopen
lopen dood voor of op de zeedijk, de dijk zelf is een geasfalteerd cultuurtechnisch
element, die Friesland losgeknipt heeft van de zee en van waar de dynamische
Waddenzee slecht beleefbaar is. Noord Friesland is daardoor een doorvoergebied
voor wie de sprong naar de eilanden wil maken, geen bestemming. Het prachtige
landschap met bijzondere terpdorpen, voormalige kustplaatsen, kerken, molens,
boerderijen raakt zodoende in verval, veel staat te koop en voorzieningen
verdwijnen. Dit bijzondere landschap is tevens een enorme groentetuin.
Kraamkamer van de pootaardappel en voedselbank van tal van andere groenten.
Ook het buitendijkse gebied moet niet vergeten worden. De culinaire rijkdom die
hier letterlijk voor het oprapen ligt wordt nu vooral nog geëxporteerd, maar met
de andere ‘trage kwaliteiten’ van dit gebied - de rust, weidsheid, dynamiek van de
natuur - vormen ze een aanbod waar juist zoveel vraag naar is.
Atelier Fryslân, werkplaats voor ruimtelijke kwaliteit
Door dit ontwerp wordt een bestemming toegevoegd aan het Noorden: een
groot, weids kwelderlandschap, dat nu ook ontsloten en beleefbaar gemaakt
wordt. Waar die unieke kwaliteiten gevoeld en geproefd kunnen worden. Door dit
kwelderlandschap en de Waddenzee ook nog op het onvolprezen waternetwerk
van Friesland aan te takken loopt Friesland niet langer dood, maar ontstaat een
kustgebied als intermediair tussen meren en Waddenzee. In plaats van een dijk
krijgt Friesland weer een kustgebied, die volwaardig onderdeel van werelderfgoed
de Waddenzee is. Friesland ligt weer aan zee.