Untitled - Aquaria HS

Slakken in het aquarium
hoeveelheid eiwit uit de eiwitklier en een schaal uit de kalkklier mee en
worden, afzonderlijk of in groepjes van losse eieren, of bij enige
tegelijk in een gelatineus kapsel gelegd of in een kapsel van een
hoornachtige stof. Immers, na de paring gaan de slakken uit elkaar en
een van beide -of elk individu?- legt verscheidene eierpakketjes op het
afzetsubstraat.
Het aantal eieren varieert sterk naargelang de soort, leeftijd en verloop
van het seizoen.
Elke soort heeft een eigen typische vorm van legsel en de
rangschikking van de eieren in het kapsel zijn ook soortgebonden. De
grootte en vorm van het kapsel is o.a. afhankelijk van de temperatuur
en de ouderdom van de slak.
De posthoorn zet meestal af aan planten, stenen en glaswand, maar
onder water. De eipakketjes zijn gelatineus, klein en plat. De appelslak
daarentegen zet boven het water af, tegen de glaswand. Zijn produkt
lijkt op een kleine maiskolf (hoornachtig kapsel).
6.7.3 De ontwikkeling.
De levenscyclus bevat diverse larvale stadia. De bevruchte eitjes
ontwikkelen zich -na enkele weken- tot larven met een dunne schelp
die d.m.v. trilharen vrij kunnen rondzwemmen.
In het volgende larvale stadium wordt de schelp groter, de voet
ontwikkelt zich en de inwendige organen worden volledig gevormd. In
het laatste stadium tenslotte, hecht de jonge slak zich vast aan de
ondergrond.
6.8 De schelpkleur.
Bij de Planorbis corneus bestaat er een totaal albinisme. Het dier en de
schelp zijn nagenoeg kleurloos, pigmentloos, hetgeen tot gevolg heeft
dat het rode bloed van het dier door de huid en schelp heen schemert,
wat een verrassend effect heeft in het aquarium, vooral bij een goede
verlichting.
De meest voorkomende schelpkleur bij de Ampullarius scalaris is geel
of bruin.
7.De relatie tot:
6