Mijn reis naar het Caminul Phillip house in Boekarest Roemenië

Mijn reis naar het Caminul Phillip house in Boekarest Roemenië
Maandag 13 augustus,
Dit is de dag waarop we zijn vetrokken.
We hadden om 4.00 uur 's ochtends afgesproken bij de kerk in Rhenen.
Toen iedereen er was hebben we afscheid genomen van de familie en zijn we met 4 auto's achter elkaar naar schiphol gereden.
Op schiphol aangekomen moesten we natuurlijk eerst inchecken, met 16 man gaat dat sowieso al niet snel maar doordat de
ticketprinter kapot ging duurde het nog langer.
Ongeveer 6.30 uur waren we ingecheckt en om 7.30 uur gingen we de lucht in.
We moesten een tussenstop maken in Zürich en we kwamen er om 8.30 uur aan.
Om 9.50 uur moesten we weer in het volgende vliegtuig zitten die ons naar Boekarest zou brengen.
Na twee uur vliegen kwamen we aan in Boekarest op mijn horloge was dat 12.05
uur , wat in Roemeense tijd 13. was en waar ik een uur later pas achter kwam.
We hadden in Boekarest afgesproken met Ovidiu die de bussen zou regelen waar
we deze 10 dagen in zouden toeren.
We maakte ook gelijk kennis met de Roemeense gewoontes namelijk dat je
overal minstens een kwartier te laat bent.
Uiteindelijk kwam Ovidiu aanlopen waar we gelijk kennis mee gingen maken.
We zijn daarna met Ovidiu naar de hostel gegaan waar we 10 dagen zouden
doorbrengen.
Daar hebben we de rest van de dag niet veel meer gedaan.
Iedereen ging ook vroeg naar bed omdat we heel vroeg waren opgestaan.
Dinsdag 14 augustus,
Vandaag was onze eerste kennismaking met het Phillip house Ovidiu zou ons om 9.30 uur ophalen wat werd verschoven naar
9.45 uur.
Toen we erheen reden zat ik verstijfd in de auto.
De manier van auto rijden in Roemenie is heel anders dan hier het gaat veel agressiever aan toe dan hier in Nederland zoals,
om de minuut werd er wel door iemand getoeterd, (alsof het een rage is.) als er ingevoegd moest worden dan drongen ze zich
er gewoon tussen door al de halve weg in beslag te nemen terwijl de auto's gewoon doorrijden.
De wegen zijn ook aardig hobbelig en de huizen en flats aan de kant van de weg waren grijs en grauw en naar mate je in de
buurt van het Phillip house kwam werden de raampjes in de flats ook steeds kleiner.
hoofdlijnen wel heb begrepen.
Toen we bij het Phillip house aankwamen dacht ik als eerst : WOW! Wat een
groot gebouw.
Het was ook wel een groot gebouw maar ze hadden alleen een deel van de onder
verdieping.
We kregen eerst een rondleiding door het huis wat bestond uit een keukentje een
eetzaaltje, 1 lokaal, 4 wc's, 1 douche waar alle kinderen elke ochtend mochten
douchen en een soort medisch centrum van 3 kamertjes.
Ovidiu heeft ons dingen uitgelegd over het schoolprogramma, het land, de
achtergrond van sommige kinderen en de medische verzorging die toegepast
werd.
Alles ging in het engels en ik verstond niet alles maar ik denk dat ik alle
Hierna gingen we eindelijk naar buiten waar de kinderen al op ons stonden te
wachten.
We werden eerst aan elkaar voor gesteld en daarna wilden de kinderen heel
graag een liedje zingen voor ons en daarna bleek dat zij wilden dat wij ook een
liedje voor hen zongen, dus wij hebben hoofd, schouders, knie en teen voor hen
gedaan.
Daarna zongen zij weer een liedje en daarna wij weer en zo ging het een tijdje
door.
Toen iedereen was uitgezongen konden we eindelijk met de kinderen spelen,
we deden spelletjes zoals voetbal, (wat wij Nederlanders zo ongeveer 15 min.
volhielden in de volle hete zon) duimpje drukken en tennissen. (met plastik rackets en een plastik balletje.)
Rond 13.30 uur gingen we lunchen.
We kregen lunch in het Phillip house waar ik en nog sommigen andere zich best schuldig over voelden, want we kregen eerst
soep met brood dus dat heb ik gegeten met de gedachte: hier moet ik de hele dag mee doen, maar dat hoefde niet want het was
een voorgerecht.

Hierna kregen we kip met erwten en daarna nog een stukje appelgebak als
toetje.
Naast ons in het klas lokaal
wisten we dat de kinderen
voornamelijk brood aten, maar
dat is de cultuur daar, want we
mochten ook absoluut niet helpen
afwassen omdat we gasten waren.
Na het eten gingen we weer spelen.
We hadden elastiekjes en borstels meegenomen uit
Nederland om met de meiden te gaan tutten.
Uiteindelijk waren niet alleen de meiden waar elastiekjes in de haren zaten maar ook de
jongens liepen met kleine staartjes rond op het voetbalveld.
Om 16.45 uur was de dag voorbij en gingen de kinderen weer naar huis en wij weer naar
de jeugd herberg.
Woensdag 15 Augustus,
Vandaag zouden we weer om 9.30 uur opgehaald door Ovidiu die dit keer een half uur te laat aan kwam.
We werden weer naar het Phillip house gebracht waar we weer met de kinderen gingen spelen.
Vandaag werd ook twister uit de kast gehaald waar de kinderen echt uren achter elkaar mee kunnen spelen.
Om 13.30 uur kregen we weer uitgebreid eten en als toetje hebben we de kinderen op
watermeloen getrakteerd.
Ze vonden ze heel lekker en ze mochten zoveel ze wilden maar de meesten hadden
aan twee stukken genoeg.
Na het eten hebben we de kralen tevoorschijn
gehaald, zodat we armbandjes, kettinkjes en
ringetjes met ze konden maken.
Ze vonden het heel leuk en er werden hele leuke
dingen gemaakt.
Om 16.30 uur ging iedereen weer naar huis.
Onze groep werd in twee groepen gedeeld de ene groep ging naar de winkels om
speelgoed te halen voor de kinderen en de andere groep ging eten kopen.
Die avond hebben we er een gezellige avond van gemaakt.
Biertje erbij, chips erbij, rosé’ tje erbij... We zaten rond de tafel te kaarten.
De laatsten gingen om kwart 00.15 uur naar bed.
Donderdag 16 augustus,
Vanmorgen kwam Ovidiu weer om 10.00 uur.
Deze morgen verliep voor een groot deel hetzelfde als gister.
Vandaag hadden we voetballen en volleyballen meegebracht voor de kinderen.
Bij het Phillip House aangekomen, leerden we de kinderen trefbal spelen.
Ze vonden het geweldig, en waren heel fanatiek.
We waren een lange tijd van de morgen bezig met trefbal.
Aan het eind van de morgen
zaten we langs de trap te
puffen van de warmte.
Om een uur of half 2 zaten we half laveloos langs de trap, hongerig te wachten
op Ovidiu en Jan Willem.
Die kwamen eindelijk om 13.45 uur.
Toen duurde het nog weer een tijd voor we konden gaan eten, maar
uiteindelijk konden we toch genieten van het (koud geworden) eten.
Na het eten gingen we met de kinderen T-shirts beschilderen.
We deelden de shirts uit.

De stiften hadden we al klaargelegd.
Er waren heel mooie resultaten.
We hadden zelf ook shirts waar we aan het eind alle namen van de kinderen op
verzamelde.
De kinderen vonden het zo'n leuk idee dat ze het gelijk overnamen.
Vrijdag 17 augustus,
Om 16.45 uur gingen de kinderen terug
naar huis en werd onze groep weer in
tweeën gedeeld.
De ene helft ging naar de jeugdherberg
om te koken en de andere helft ging naar de office waar gebeld en ge- msn' t kon
worden.
Ik zat bij de 2 de groep die naar de office ging om het thuisfront te bellen.
Toen we terug kwamen in de herberg was het eten al klaar en konden we gelijk
aanschuiven.
Ovidiu was er om 9.45 uur weer.
Vandaag was er een 6kamp georganiseerd en zou er een maaltijd voorbereid worden voor de kinderen door ons.
Ik hielp bij het 6kamp en moest een groepje begeleiden.
Ondertussen was het in de keuken wachten op de pannen, want die waren er
niet.
Tijdens de verbouwing van het Phillip Huis is nl. alle keukengerei gestolen
uit de tent waarin het werd bewaard.
Dat hadden ze ons nog niet verteld.
Van het geld dat de diaconie ons heeft meegegeven hebben we wat pannen en
messen e.d. gekocht.
Wat gedaan kon worden was gedaan: snijden, wassen, schrapen, kloppen en
zelfs de custard was klaargemaakt, gekookt in kleine potjes.
Behalve de pannen moesten er ook nog fruit en broden gekocht worden.
Rond 14.00 uur kwamen de pannen binnen en konden ze aan de slag met de maaltijd klaarmaken.
Om 15.15 uur konden we eindelijk eten.
Het diner bestond uit spinazieschotel, rösti, groentesalade en als toetje
fruitsalade.
We hebben eerst heel erg gelachen om de gezichten van de kinderen die in
eerste instantie vonden dat het er niet smakelijk uitzag maar ze hebben er
daarna heerlijk van gesmuld.
Na het eten werd er gezongen en daarna werden de prijzen van het 6kamp
uitgedeeld.(2 halve stikkervelletjes
voor de winaars en 1 half velletje
voor de rest.) En mijn groepje heeft
gewonnen!
Toen alles klaar was was het al 16.30 uur en gingen de kinderen naar huis.
Er moest nog wel even opgeruimd worden en we konden niet met z'n 16en in het
keukentje gaan staan dus bleven we op de trap wachten.
In de schaduw was het 35˚C en in de zon was het 48˚C dus het was echt ontzettend
heet.
Hierna gingen we terug naar de herberg, waar we als avond eten de restjes van die
middag hebben gegeten.
Zaterdag 18 augustus,
Vandaag hoefde we niet zo vroeg op want Ovidiu zou pas om 10.00 uur
komen wat natuurlijk 10.30 uur werd.
We gingen eindelijk met z’n allen shoppen deze morgen.
We gingen naar een groot winkelcentrum en er waren hele leuke dingen te
koop.
Hoe veder je het winkelcentrum inliep hoe duurder de spullen werden dus
we hebben ons op een gegeven moment maar omgedraaid omdat alles veel te
duur werd.
Na het shoppen zijn we naar het parlementsgebouw gegaan waar we een
rondleiding hebben gekregen.

Het parlementsgebouw is het op 1 na grootste gebouw van de wereld en dat straalde er ook van af.
Het was van binnen echt enorm.
Maar ondanks ik mijn droombalzaal
he b gezien waar ik als klein kind
mezelf als prinsesje met een prins zag
dansen, bedacht ik me steeds dat als
Roemenie dit gebouw niet gebouwd
had of zou verkopen alle roma's
geholpen zouden zijn.
Hierna zijn we terug naar de herberg
gegaan en hebben we de rest van de
dag eigenlijk niks meer gedaan.
Zondag 19 augustus,
's Ochtends werden we om 10.30 uur door Ovidiu opgehaald om naar de kerk te gaan.
Het was een normaal klein kerkje niet heel veel bijzonders.
De liedjes waren echt heel mooi en het zingen was ook niet ingehouden maar kwam echt uit het hart.
Er stonden 2 mensen voor in de kerk te zingen met microfoon maar die heb ik er niet bovenuit gehoord.
Ook werd er hard op gebeden in groepjes wat wel een heel aparte sfeer gaf want er steeg een zacht gemompel op in de kerk.
Na de kerk zouden we eigenlijk nog naar een openlucht museum gaan maar iedereen was zo uitgeput dat we dat toch maar niet
hebben gedaan.
We zijn gewoon in de herberg gebleven en hebben lekker uitgerust.
Maandag 20 augustus,
Het eerste wat ik dacht toen ik
opstond was dat het alweer bijna
voor bij was en dat alles echt heel
snel was gegaan.
Vandaag moesten we ook wel erg
vroeg opstaan want we werden om
6.45 uur opgehaald door Ovidiu.
(We hadden om 6.30 uur
afgesproken.)
Toen we bij het Phillip house
waren aangekomen stond er al een bus te wachten die ons en de kinderen mee
zou nemen naar de bergen.
De kinderen waren in de bus echt in jubel stemming want zo vaak gaan ze niet een dagje weg.
Er stonden voor we gingen ook echt een paar moeders die de kinderen uit gingen zwaaien, maar dat waren ook maar 4 moeders
van de 24 kinderen.
Na 3 uur rijden waren we eindelijk bij de bergen.
We gingen eerst in het gras lunchen en daarna gingen we de berg
beklimmen.
Het eerste stuk was heel steil en toen we bovenaan het steile stuk
stonden zei Ovidiu dat het nu een stuk vlakker zou zijn.
En inderdaad het was niet zo steil maar het was ook bij lange na niet
vlak.
Halverwege begon het te druppen.
Eerst dachten we alleen nog: wat lekker verfrissend, want het was zoals
elke dag tot nu toe hartstikke heet.
Naarmate we hoger kwamen begon het steeds harder te regenen.
Boven op de berg stond een restaurantje waar we hijgend van de hele
klim en nat van de regen aankwamen.
In het restaurantje drong het tot ons door dat Ovidiu niet helemaal de
waarheid had gezegd, dus wij vroegen hem ernaar.
Hij zei dat als hij had gezegd dat het alleen maar steil was dat dan meer dan de helft niet mee gegaan zou zijn, en daar had hij
natuurlijk wel gelijk in.
We moesten na een tijdje toch echt weer naar beneden ondanks dat het regende
en niemand er aan gedacht had om zijn regenjas mee te nemen.
Maar gelukkig had 1 van onze reizigers een rol vuilniszakken meegenomen waar
we gaten in hadden gemaakt om onze hoofd en armen door te steken, en zo zijn
we al glijdend en lachend naar beneden gegaan.
Beneden aangekomen hadden we het best koud want we hadden ook gewoon
korte broeken aan en shirtjes zonder mouwen.

Wat me wel is opgevallen is dat de kinderen elkaar heel goed hielpen zoals: voor ons liepen een jongetje en meisje die elkaar
heel goed vast hielden en elkaar hielpen om de steile stukken af te komen.
Op enig moment werd ook mijn hand vast gepakt door een meisje dat in mijn buurt liep en dat was niet omdat zij zo graag
geholpen wilde worden maar om mij te helpen.
Op de terug weg was het een heel stuk rustiger in de bus dan op de heen weg.
Iedereen was helemaal uitgeput en moe.
Toen we uiteindelijk rond 22.30 uur bij het Phillip house kwamen stonden een
paar moeders de kinderen op te wachten.
1 moeder viel meteen op ze was dus 1 van haar kinderen aan het ophalen, ze had
ook nog een kindje naast haar staan, 1 op haar arm en ze was zwanger en ze was
echt nog geen 30, dus dat was wel een kleine shock.
Toen wij om 23.00 uur bij de jeugdherberg aankwamen hebben we wat soep
gegeten en zijn daarna gelijk weer naar bed gegaan.
Dinsdag 21 augustus,
Vandaag was de laatste dag.
We werden om 10.00 uur opgehaald door Ovidiu.
We hadden eerst het idee gehad om naar het park te gaan maar omdat we eigenlijk allemaal de
laatste dag wilden doorbrengen op het Phillip house hadden we dat van onze programma geschrapt.
Aan het begin van de ochtend is het het koelst van de hele dag dus begonnen we met een aantal
gelijk fanatiek te voetballen.
We wilden de kinderen ook nog 1 keer een lunch
bezorgen en hebben wentel teefjes gemaakt voor
de kinderen.
Er hadden een paar mensen vouwblaadjes uit de
kast gehaald om er een spelletje mee te vouwen.
Ik ging aan het tafeltje zitten waar de
vouwblaadjes op lagen en ging er eigenlijk bijna
automatisch mee aan het werk ik maakte 2 kroontjes, een puntmuts en een
hoge hoed voor de jongens.
Een paar andere vonden het een leuk idee dus hebben we de kinderen naar
binnen gehaald om dit soort dingen te maken.
De puntmuts wat eigenlijk was bedoeld voor prinsesjes vielen bij de
jongens ook erg in de smaak en net voor we gingen lunchen liepen bijna alle jongens als meisjes met zo'n muts rond.
Tijdens de lunch hebben de kinderen heerlijk gesmuld van de wentelteefjes.
Na de lunch hebben we met z'n alle nog wat liedjes gezongen en toen zijn we naar buiten gegaan.
We hadden uit Nederland ook nog wat schmink meegenomen en hebben we de kinderen geschminkt.
Opeens kwamen een aantal reizigers naar buiten stormen en spoten met water pistooltjes iedereen nat. (voor zover je nat kan
worden door van die kleine waterpistooltjes.)
Daarna werden de pistooltjes omgeruild voor waterballonnen.
Ik was zo druk bezig met schminken dat ik tot dan toe nog amper nat was
geworden.
Uiteindelijk werd de tuinslang ook nog uit gerold en hebben ze iedereen die ook
nog maar een beetje droog waren onder de tuinslang gezet waaronder ik
uiteindelijk dus ook behoorde.
Toen iedereen uiteindelijk helemaal doorweekt was werd de tuinslang weer
ingerold.
Het was onderhand ook 17.25 uur.
Toen kwam het afscheid van de kinderen.
Sommige hebben toen de kinderen weg waren nog wel even gehuild want je
gaat je na 10 dagen je toch wel hechten aan die kinderen.
We zijn die avond nog met Ovidiu en zijn vrouw Viorica uit eten geweest als
afscheid.
Woensdag 22 augustus,
Vandaag gingen we naar huis.
Het was natuurlijk niet leuk om afscheid te nemen van Ovidiu en Viorica maar
om je familie weer terug te zien 's avonds is natuurlijk ook wel heel fijn.
Saskia Scherpenzeel