Notitie zegening door handopleiding - Protestantse Gemeente ...
Notitie zegening door handopleiding - Protestantse Gemeente ...
Notitie zegening door handopleiding - Protestantse Gemeente ...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Oktober 1998<br />
NOTITIE ‘ZEGENING DOOR HANDOPLEGGING’<br />
1
INHOUDSOPGAVE<br />
1. Inleiding<br />
2. Begripsomschrijving<br />
3. Handoplegging bij huwelijk, doop, belijdenis en bevestiging ambtsdragers<br />
4. Handoplegging op andere momenten<br />
-handoplegging bij zieken, stervenden en nabestaanden<br />
-handoplegging voor alleengaanden<br />
-handoplegging voor mensen die scheiden<br />
-handoplegging op een kruispunt van het leven<br />
-handoplegging om kinderen te zegenen<br />
5. Handoplegging bij alternatieve relaties<br />
6. Samenvatting<br />
1. INLEIDING<br />
Onder gemeenteleden kan de behoefte bestaan om op bepaalde momenten een zegen te ontvangen<br />
vanuit de kerk. Bijvoorbeeld een zegen over hun relatie, bij ziekte of op een kruispunt van het leven.<br />
Het is dan meestal de bedoeling om deze <strong>zegening</strong> middels handoplegging zichtbaar en tastbaar te<br />
maken, naast de (bijbel)woorden die hierbij gesproken kunnen worden.<br />
Daarbij gaat het niet om een plotselinge, modieuze, vraag of behoefte. De bijbel laat namelijk al een<br />
praktijk zien waarin <strong>zegening</strong> en handoplegging zowel in het dagelijkse leven als in de kring van de<br />
gemeente veel ruimer een plaats krijgen toebedeeld dan in deze tijd het geval is.<br />
Op dit moment is er duidelijk een herontdekking gaande van andere dan verbale elementen die<br />
onze geloofsbeleving kunnen voeden en versterken. Het symbool en het gebaar ondergaan een<br />
herwaardering.<br />
In deze regeling pleiten wij voor een ruimere praktijk van het begrip 'handoplegging' . Hierbij onder<br />
andere geïnspireerd <strong>door</strong> de visie van Rootmensen (Oases in de Woestijn, Zoetermeer 1993). Wij<br />
delen zijn visie dat mensen al zegenend ruim baan maken voor alle goedheid van het leven, <strong>door</strong> dit<br />
te benoemen en te bevestigen. Daarmee nemen zij een voorschot op de <strong>door</strong> God beoogde en<br />
beloofde heelheid van het bestaan, die in het hier en nu alleen nog maar fragmentarisch is. Al<br />
zegenend grijpen we vooruit op Zijn komende Rijk.<br />
NOTITIE ‘ZEGENING DOOR HANDOPLEGGING’<br />
2
2. BEGRIPSOMSCHRIJVING<br />
Zegenen gebeurt in de bijbel in verschillende richtingen. God wil mensen zegenen, zo lezen we vele<br />
keren. Bijzonder aansprekend is in dit verband de zegen die Jacob ontvangt, na zijn worsteling bij<br />
Pniël(Gen.32), voordat hij zijn levensweg vervolgt. Maar het omgekeerde, mensen die op hun beurt<br />
God zegenen, vindt evenzeer plaats. Zij loven en zegenen de grote Naam des Heren (Ps.103). Zij<br />
spreken uit wie de Betrouwbare en Algoede in hun leven is. Het Nieuwtestamentische woord voor<br />
zegenen (eu-logein) betekent dan ook letterlijk 'goed-spreken'. Tenslotte vertelt de bijbel ook hoe<br />
mensen elkaar zegenen. Daarin bevestigen zij bij elkaar wat waardevol in hun leven is, en Wiens<br />
nabijheid onmisbaar blijft. In de zegen worden mensen gesterkt in en bepaald bij dat wat goed en<br />
heilzaam is.<br />
Een zichtbare handoplegging symboliseert in de bijbel onder andere wiens eigendom je bent. Als<br />
God Zijn hand op ons legt, dan laat dit zien dat wij Hem volledig toebehoren. En dit gebaar bezegelt<br />
Zijn belofte van trouw. Ook duidt de zichtbare hand erop, dat wij mogen leven in Zijn hoede en<br />
onder de leiding van Zijn Geest. Dat betekent niet dat ons leven geen lijfelijk gevaar zou lopen.<br />
Maar wel dat Hij ons wil beschermen tegen de macht van de zonde en uiteindelijk de dood. Zo is de<br />
handoplegging een teken van onze geborgenheid in God en de nabijheid van Zijn Geest, wat een<br />
mens ook overkomt.<br />
Als mensen elkaar zegenen en in de naam van de Heer de handen opleggen, dan spelen daarin twee<br />
momenten of bewegingen een rol van betekenis; die van ontvangen en aanbieden, van toewending<br />
en toewijding.<br />
ontvangen (de toewending van God naar een mens)<br />
- het mogen delen in de heilzame nabijheid van de Schepper;<br />
- het mogen leven uit de gemeenschap met Christus;<br />
- het mogen ontvangen van de gaven van de Geest.<br />
aanbieden (de toewijding van een mens aan God)<br />
- een moment van persoonlijk belijden van je geloof;<br />
- het je beschikbaar stellen voor een taak in de gemeente;<br />
- op welke andere wijze dan ook in je leven gericht willen<br />
zijn op wat God voor ogen staat in Zijn komende<br />
Koninkrijk.<br />
Voor een verdere bijbelse en historische bezinning op <strong>zegening</strong>en kunnen we verwijzen naar het<br />
artikel van G. van de Kamp in 'De weg van de liturgie; Tradities, achtergronden, praktijk'<br />
(Zoetermeer, 1998).<br />
3. HANDOPLEGGING BIJ HUWELIJK, DOOP, BELIJDENIS EN<br />
BEVESTIGING AMBTSDRAGERS<br />
Het huidige beleid, zoals is vastgesteld in de vergadering van de wijkkerkenraad van 21/11/1994 , is<br />
erop gericht dat bij huwelijk, doop, belijdenis en bevestiging van ambtsdragers de handoplegging<br />
plaatsvindt. Wel met de aantekening dat vooraf een gesprek met de betrokkene(n) plaatsheeft.<br />
NOTITIE ‘ZEGENING DOOR HANDOPLEGGING’<br />
3
4. HANDOPLEGGING OP ANDERE MOMENTEN<br />
Een volgende vraag is of er in de gemeente niet meer ruimte gemaakt moet worden om op andere<br />
momenten mensen een zegen, middels handoplegging, mee te geven. Of, als die ruimte er in de<br />
praktijk al blijkt te zijn, om deze mogelijkheid vaker openlijk te noemen en aan te bieden aan<br />
mensen. Onderstaand noemen wij enkele van deze momenten waarop handoplegging kan<br />
plaatsvinden.<br />
Handoplegging bij zieken, stervenden en nabestaanden<br />
In het Nieuwe Testament zijn meerdere voorbeelden van handoplegging bij zieken of stervenden te<br />
vinden. Bij ons kan het ontbreken van een ziekenzalving, zoals de Rooms Katholieke kerk die kent,<br />
als een gemis ervaren worden. Ook binnen onze kerk moet het mogelijk zijn om, na overleg met de<br />
betrokkene(n), de zieke of stervende de handen op te leggen. Daarbij wordt niet een genezing langs<br />
occulte weg beoogd, maar ontvangt een mens de verzekering dat Christus lichamelijk en geestelijk<br />
met hem is. Gedacht kan worden aan een huisliturgie, ingebed in zorgvuldig pastoraat, waarbinnen<br />
de <strong>zegening</strong> haar plek krijgt. Ook kan aan de nabestaanden Gods zegen meegegeven worden.<br />
Handoplegging voor alleengaanden<br />
Mensen die geen levenspartner vinden, kunnen het op een gegeven moment als hun levenstaak zien<br />
om alleen <strong>door</strong> het leven te gaan. Over die vaak niet gewenste en moeilijke levensweg kunnen zij<br />
Gods zegen vragen, zoals anderen dat over hun gezamenlijke weg doen.<br />
Handoplegging voor mensen die scheiden<br />
Het lijkt zacht gezegd schrijnend dat mensen bij de vreugde over hun huwelijk de kerk wel weten te<br />
betrekken, maar dat een scheiding zich vaak geruisloos buiten diezelfde kerk om voltrekt. Het zou<br />
een goede zaak zijn, daar waar dit nog mogelijk is in een stukgelopen relatie, dat mensen het<br />
verbreken van hun belofte ook bij God willen brengen. Vervolgens kunnen zij of één van beiden een<br />
zegen vragen over de weg die ze alleen of met kinderen verder gaan. Het gaat dus niet om het<br />
zegenen van een scheiding,die suggestie mag nergens worden gewekt, maar mensen ontvangen na<br />
deze crisis in hun leven opnieuw een zegen van de Heer.<br />
Handoplegging op een kruispunt van het leven<br />
Er kunnen momenten in het leven zijn waarop mensen vragen om een zegen of om de vernieuwing<br />
van een eerder ontvangen zegen. Te denken valt aan een bijzondere maatschappelijke taak, een<br />
nieuwe levensfase, vertrek naar het buitenland of een huwelijksjubileum. Ook kunnen we denken<br />
aan een situatie waarin mensen, na een donkere periode in hun leven, een nieuwe start willen maken.<br />
Gezegend willen zij de toekomst tegemoet.<br />
Handoplegging om kinderen te zegenen<br />
In de kerk groeit het aantal ouders dat aarzelt bij de kinderdoop. Daaraan liggen heel verschillende<br />
redenen ten grondslag. Sommigen vinden bijvoorbeeld dat hun kind deze beslissing zelf, op latere<br />
leeftijd, moet kunnen nemen. Zij zijn principiële voorstanders van de volwassendoop. Dikwijls leeft<br />
bij hen wel de behoefte om in het openbaar God dank te brengen en het kind een teken van Zijn<br />
nabijheid mee te geven, in de vorm van een <strong>zegening</strong> met handoplegging. In onze visie is het een<br />
goede zaak dat een kerk, terwijl zij de visie van deze ouders niet tot de hare maakt, hiervoor wel<br />
ruimte biedt.<br />
Moeilijk is de vraag wat te doen met ouders die zichzelf te weinig kerkelijk in het geloof vinden, om<br />
voor de doop van hun kind te kunnen kiezen. Op zich is het eerlijk wanneer ze dit melden en niet<br />
NOTITIE ‘ZEGENING DOOR HANDOPLEGGING’<br />
4
willen huichelen. Maar moet je ingaan op hun eventuele verzoek tot <strong>zegening</strong>? Graag verwijzen we<br />
naar het standpunt van het Samenwerkingsorgaan voor de Eredienst van de SOW-kerken.<br />
Dit orgaan pleit op ruime wijze voor de mogelijkheid van kinder<strong>zegening</strong>, namelijk wanneer ouders<br />
hier zelf om vragen. Tegelijk plaatst zij deze tegen de achtergrond van een toeleven naar de doop,<br />
waarbij ouders zich verplicht weten tot het ter hand nemen van de geloofsopvoeding. Hun motivatie<br />
hiertoe, ook reeds het sleutelwoord bij onze doopbediening , wordt vooraf serieus besproken. Voor<br />
deze laatste groep ouders kan dit betekenen dat hun kind, na een vroege <strong>zegening</strong>, later op nog<br />
jonge leeftijd alsnog de doop ontvangt.<br />
Bij dit alles mag meespelen dat in het kerkelijk leven toch al vragen bij de kinderdoop bestaan,<br />
zeker nu de beaming <strong>door</strong> de dopeling in de persoonlijke belijdenis steeds vaker uitblijft. Trouwens,<br />
de volwassendoop (beter: de doop op persoonlijk belijden) is <strong>door</strong> de calvinistische kerken ook<br />
altijd erkend en gepraktizeerd. Je kunt zeggen dat beide wegen meer en meer als 'gelijkwaardig'<br />
erkend gaan worden: die van de volwassendoop naast die van de kinderdoop met de beoogde latere<br />
belijdenis. Zie daarvoor bijvoorbeeld ook de nieuwe Kerkorde…:'De doop wordt bediend aan<br />
hen voor wie of <strong>door</strong> wie de doop begeerd wordt.'<br />
Het is goed om de kinder<strong>zegening</strong> niet als alternatief voor de doop te presenteren, maar-zoals deze<br />
notitie suggereert-op te nemen in het verlengde van de kruispunten in een mensenleven. Het gaat<br />
hierin dan om 'geboorte vieren' en om de markering van Gods' nabijheid aan het begin van de<br />
levensweg. Noties die typerend zijn voor de doop (verbond, genade, gemeente) blijven op de<br />
achtergrond.<br />
Bij de liturgische vormgeving moet de <strong>zegening</strong> ook duidelijk onderscheiden worden van de<br />
doopbediening. Beide mogen niet in dezelfde dienst plaatsvinden. Verder worden geen doopliederen<br />
gezongen of kaarsen uitgedeeld en kan bijvoorbeeld van een doopjurk geen sprake zijn. De<br />
beloofde toewijding van ouders aan de geloofsopvoeding mag genoemd worden, maar de belofte<br />
zelf kan beter achterwege blijven.<br />
Eenvoudigweg kan de volgende opzet gelden:<br />
- ouders met hun kind worden naar voren geroepen;<br />
- dankzegging en voorbede worden uitgesproken;<br />
- het kind ontvangt de zegen met handoplegging;<br />
- de gemeente zingt een lied.<br />
Het is ons inziens een goede zaak wanneer we in "De Goede Reede" op deze wijze, vanuit<br />
bovenbetoogde achtergrond, de mogelijkheid bieden aan ouders om hun kind te laten zegenen. Dit<br />
zegenen is zowel liturgisch als pastoraal gezien een verrijking van ons kerkelijk leven. Bovendien<br />
sluit het aan bij de eerder uitgezette lijn rond belijdenis en doop in "De Goede Reede", om<br />
helderheid aan mensen te geven en tegelijk de doop 'zuiver' te houden.<br />
Daarbij realiseren wij ons dat de doop zo verankerd is in de structuur van de kerkorde dat je ervoor<br />
moet waken dat deze niet wordt ontkracht. Uitgangspunt zal altijd in eerste instantie de doop zijn. In<br />
onze Samen op Weg wijkgemeente stellen wij deze doop centraal wanneer wij een bezoek<br />
brengen aan ouders en hun pasgeboren kindje. De doop is inzet van gesprek en voor ons het zegel<br />
waarin wij het bewijsstuk ontvangen dat God ons als Zijn kinderen wil aannemen (zie ook Mattheus<br />
28:16-20 :Het zendingsbevel).<br />
NOTITIE ‘ZEGENING DOOR HANDOPLEGGING’<br />
5
We hoeven echter niet te vrezen dat gezegende kinderen kerkelijk dakloos worden, In de<br />
Hervormde gemeente worden ze geboortelid, in de Gereformeerde Kerk kunnen ze gastlid worden<br />
en de nieuwe SoW-kerkorde biedt de ruimte hen te rekenen tot 'de gemeente in bredere zin'.<br />
Bijbels gezien kan er nauwelijks bezwaar zijn tegen het zegenen van een kind. Jezus zelf omarmde<br />
de kinderen, legde hun de handen op en zegende hen (Marcus 10: 13-16).<br />
Tenslotte is het goed om af te spreken dat een verzoek tot kinder<strong>zegening</strong> eerst in het moderamen<br />
wordt behandeld. Daar wordt ook het meest geschikte moment vastgesteld.<br />
5. HANDOPLEGGING BIJ ALTERNATIEVE RELATIES<br />
Een moeilijke vraag tenslotte is die naar handoplegging bij andere dan huwelijkse relatievormen. In<br />
het bijzonder denken we dan aan het meegeven van de zegen aan twee homoseksuele mensen die<br />
samenwonen in liefde en trouw. Mogen we dat doen als kerkelijke gemeente? Of andersom: mogen<br />
we dat wel weigeren als het verzoek naar ons toekomt? Meteen beseffen we dat , welke keuze je<br />
ook maakt, dit altijd bij een deel van de gemeente tot problemen zal leiden. In de acceptatie van<br />
homofilie is wel veel veranderd in de afgelopen jaren, maar dit betekent niet dat alle neuzen dezelfde<br />
richting op wijzen.<br />
Nu is het niet de bedoeling om hier het hele gesprek over de homofiele naaste, dat in de jaren '70 en<br />
'80 uitgebreid in de kerken gevoerd is, over te doen. Wel is het goed om te benadrukken dat er<br />
meer zicht is gekomen op wat de bijbel wel en niet zegt. Enerzijds valt moeilijk te ontkennen dat de<br />
bijbel een boek van zijn tijd is, een tijd waarin men weinig wist van de achtergronden van<br />
homoseksualiteit,en met huiver en afkeer hierover kon spreken. Anderzijds valt op dat de bijbel met<br />
name homoseksuele ontsporingen veroordeelt, zoals ze dat ook bij heteroseksuele uitspattingen<br />
doet.<br />
Paulus bijvoorbeeld ( Romeinen 1) spreekt over getrouwde hetero-mannen die zich vergrijpen aan<br />
jonge knapen. En voor het vaak geciteerde verhaal over Sodom en Gomorra (Genesis 19) geldt<br />
evenzeer dat het hier om een wellustig vergrijp jegens de vreemdelingen gaat, dat trouwens allereerst<br />
geduid moet worden als een ernstige schending van de gastvrijheid (Ezech. 16:49, Luc.10:10).<br />
Velen zoeken in deze tijd aansluiting bij de grondhouding van liefdevolle acceptatie die Jezus in<br />
woord en daad uitdroeg. Juist ook in de richting van mensen die lange tijd werden uitgestoten en<br />
veroordeeld. Deze evangelische grondhouding zouden we graag willen onderstrepen.<br />
De vraag waar we als gemeente van 'De Goede Reede' op dit moment voor staan is deze: 'Willen<br />
wij verder gaan dan een vrij breed levende tolerantie ten aanzien van homofilie en durven wij het<br />
samenleven van twee homoseksuele mensen, naar de bijbelse richtlijnen van liefde en trouw, ook<br />
inderdaad 'goed' te noemen?' Als je uitspreekt dat het goed is wanneer twee mensen elkaar<br />
gevonden hebben en samen <strong>door</strong> het leven gaan dan moet je hen ook Gods zegen durven<br />
meegeven. Dienen wij als wijkkerkenraad dan ook niet deze beslissing te nemen? Eerder al gaven<br />
we er blijk van dat homoseksuelen van harte welkom zijn aan het Avondmaal en dat het ambt voor<br />
hen openstaat. Ook spreekt in de pastorale omgang met elkaar een houding van meer dan tolerantie.<br />
Een zegen over hun relatie mogen we hen desgevraagd dan ook niet onthouden.<br />
Dit geldt evenzeer voor twee heteromensen die samenwonen, maar niet wensen te trouwen. Daarbij<br />
zal het met name gaan om mensen die al eerder getrouwd waren. Te denken valt hierbij aan mensen<br />
die nu gescheiden zijn, een weduwe of een weduwnaar. Zij hebben vaak iets van: trouwen doe je<br />
maar één keer. Wel kunnen ze een zegen over hun nieuwe relatie verlangen, nu ze weer in liefde en<br />
trouw willen samenleven.<br />
In de Bijbel staat het monogame huwelijk zeker hoog aangeschreven, maar het is daar niet de enige<br />
en normatieve relatievorm en het kan dan ook moeilijk als scheppingsordening of sacrament geduid<br />
worden. Het lijkt een goede zaak in de kerk aan verschillende relatievormen ruimte te bieden en die<br />
NOTITIE ‘ZEGENING DOOR HANDOPLEGGING’<br />
6
in een zegen te betrekken, waarbij het elkaar 'in liefde trouw zijn' het criterium vormt. In zijn studie<br />
'Zegen vieren' voegt C.F.G.E. Hallewas daaraan de vraag toe of we in de kerk bepaalde<br />
relatievormen zegenen, of mensen die hun relatie naar bijbelse richtlijnen en onder Gods zegen vorm<br />
willen geven.<br />
Het voorgaande samenvattend mogen wij ons gedragen weten <strong>door</strong> de bijbel die ons richtlijnen<br />
geeft die dienstbaar zijn bij het bepalen van een visie inzake 'handoplegging bij niet-huwelijkse<br />
relaties'. De bijbel geeft ons een aantal kernwoorden die <strong>door</strong> het hele boek terugkomen. Woorden<br />
als liefde, trouw, gerechtigheid en bevrijding zijn in die zin niet tijd- en cultuurgebonden. Praten over<br />
relaties komt dan in een ander perspectief te staan dan 'zo hoort het toch!' Het komt te staan in het<br />
perspectief van de schepping. Hoe kunnen mensen zo met elkaar omgaan dat ze mens kunnen zijn<br />
zoals God bedoelt. Daarbij kunnen weer woorden van Rootmensen (1993) ons allen tot steun zijn:<br />
'God zegent mensen, mensen zegenen God en elkaar om te bevestigen wat goed en heilzaam is!'<br />
Bij dit alles moet goed overwogen worden op welke wijze een dergelijk voornemen niet alleen<br />
met de Algemene Kerkenraad, maar tevens met de wijkgemeente besproken wordt.<br />
Onverkwikkelijke gesprekken waarin gevoelens gekwetst worden, dienen te allen tijde te<br />
worden vermeden. Ook moet duidelijk zijn op welke momenten de wijkkerkenraad betrokken<br />
zal zijn bij bepaalde verzoeken en voornemens van gemeenteleden.<br />
.<br />
6. SAMENVATTING<br />
Wij hebben in het voorgaande een aantal momenten geschetst waarop de handoplegging, na overleg<br />
en goede gezamenlijke voorbereiding met de betrokkene(n), kan plaatsvinden. Zonder mensen<br />
overijld de handen op te leggen (1 Timotheus 5:22) kunnen er meer situaties of omstandigheden zijn,<br />
waarin het als zinvol en verrijkend ervaren wordt wanneer mensen elkaar de handen op kunnen<br />
leggen en daaraan de naam van de Heer verbinden.<br />
Ons voorstel luidt dan ook om als kerkenraad in de gemeente inderdaad op bovengenoemde<br />
momenten meer ruimte te maken voor <strong>zegening</strong> en handoplegging. Daarbij is het een goede<br />
afspraak om, daar waar de tijd dit toelaat, ieder verzoek of voornemen tot <strong>zegening</strong> vooraf te<br />
melden op het moderamen of de kerkenraad.<br />
Verder betekent dit concreet dat rond de praktijk van handoplegging en <strong>zegening</strong> een aantal zaken<br />
geregeld en ontwikkeld moeten worden. Er kunnen bijvoorbeeld speciale ochtend- en/of<br />
middagdiensten worden vastgesteld waarin <strong>zegening</strong> middels handoplegging plaatsvindt. Ook zullen<br />
liturgische vormen voor vieringen in de kerk en thuis verzameld of ontwikkeld moet worden.<br />
Meestal zal de handoplegging een taak voor de predikant zijn, maar dit is zeker geen voorschrift.<br />
Ook anderen, denk bijvoorbeeld aan de ambtsdragers, kunnen zich er in betrokken weten. Het is<br />
de taak van de wijkkerkenraad deze dingen in goede banen te leiden voor heel de kerkelijke<br />
wijkgemeenschap. Soms een moeilijke, maar ongetwijfeld een dankbare taak!<br />
Veenendaal-West,1 oktober 1998<br />
SoW-Wijkkerkenraad 'De Goede Reede'<br />
NOTITIE ‘ZEGENING DOOR HANDOPLEGGING’<br />
7