Nummer 4/2008 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

DE LOKALE WERKWINKEL IN VLAANDEREN ALS NETWERKORGANISATIE
4.4. AANSTURING VAN HET NETWERK
Een vierde en laatste factor op het niveau van het samenwerkingsverband is de aansturing
van het partnerschap. Bij grotere netwerken zal doorgaans een specifieke
netwerkcoördinator worden aangesteld. Provan en Milward definiëren de netwerkcoördinator
(‘network broker’ of ‘Network Administrative Organization’) als degene
die middelen verdeelt, stuurt en coördineert; als agent van de lokale gemeenschap
en principal van de netwerkpartners. Een sterk gecentraliseerde aansturing binnen
het netwerk is een indicator voor de effectiviteit ervan (Provan en Milward, 1995).
Een andere belangrijke indicator is de mate waarin de netwerkcoördinator specifieke
middelen weet aan te trekken en daarover kan beschikken (bijvoorbeeld middelen
voor toeleiding, voor de lokale diensteneconomie). Het beschikken over ‘lokale
middelen’ die het samenwerkingsverband ter beschikking staan, wordt in de literatuur
gezien als een belangrijke voorwaarde voor het functioneren van een netwerk
(Considine, 2003). Verder spelen de vaardigheden waarover de coördinator
beschikt, een rol, meer bepaald ‘relationship management’ in een ‘multi-agency’ en
‘multi-level’ context (Considine, 2003; Struyven en De Rynck, 2000). Hoe worden
de werkwinkels nu feitelijk aangestuurd en hoe worden de regierollen en de rol van
vestigingsverantwoordelijke vorm gegeven op het terrein? Op lokaal niveau werd
per werkwinkel een vestigingsverantwoordelijke aangeduid, die de dagelijkse werking
van de werkwinkel opvolgt. Deze functie wordt in minstens 62% van de werkwinkels
door VDAB waargenomen. Geïnterviewden rapporteren dat de bevoegdheden
van de vestigingsverantwoordelijke vooralsnog te beperkt zijn opgevat. De
vestigingsverantwoordelijke staat in eerste instantie in voor de logistieke aansturing
op de werkvloer (zoals de bestelling van kantoormateriaal). Op enkele locaties
groeit er vanuit de VDAB een officieuze functie als werkwinkelcoach vanuit de
behoefte aan meer strategische coördinatie van het netwerk. Deze treedt op als
intermediair tussen het bovenlokale niveau van de VDAB en de lokale partners en
richt zich meer op de inhoudelijke aansturing van de werkwinkels. Op het terrein
wordt de nood aan deze functie doorgaans erkend en aanvaard. Toch wordt zowel
de werkwinkelcoaches als de VDAB-vestigingsverantwoordelijken soms een gebrek
aan onafhankelijkheid verweten doordat ze teveel gestuurd worden door bovenlokale
belangen van de VDAB.
5. GEPERCIPIEERDE OPBRENGSTEN VOOR DE BETROKKEN ACTOREN
De vierde en laatste onderzoeksvraag gaat over de gepercipieerde opbrengsten door
elk van de partners. Welke meerwaarde percipiëren de direct betrokken actoren in
de werkwinkel voor het functioneren van de werkwinkel en voor de eigen organisatie
in het bijzonder?
Partners zijn pas bereid tot samenwerken wanneer zij daarin voordelen zien voor de
doelstellingen van de eigen organisatie (Provan en Milward, 2001). Over het algemeen
kan verwacht worden dat bij een goed functionerend netwerk de taakverdeling
beter op elkaar wordt afgestemd. Daardoor komt bij de individuele organisatie
503